Datasets:

chrisociepa

/

wikipedia-pl-20230401

like 2

3460777

https://pl.wikipedia.org/wiki/Smr%C5%BEov%20%28kraj%20hradecki%29

Smržov (kraj hradecki)

Smržov – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 479 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3460778

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sov%C4%9Btice

Sovětice

Sovětice – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 234 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3460779

https://pl.wikipedia.org/wiki/Star%C3%A1%20Voda%20%28kraj%20hradecki%29

Stará Voda (kraj hradecki)

Stará Voda – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 130 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3460780

https://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C5%82atnik

Złatnik

Złatnik (ros. златник) – średniowieczna złota moneta Rusi Kijowskiej. Uważany jest za pierwszą monetę złotą wprowadzoną do obiegu przez wielkiego księcia Włodzimierza Światosławowicza i bitą w końcu X i na początku XI wieku. Właściwa jej nazwa pozostaje nieznana (określenie to stosuje się tradycyjnie w numizmatyce na podstawie wzmianki w uznanym źródle historycznym). Oprócz starannego wykonania wyróżniała ją słowiańska inskrypcja, wizerunek władcy i herb Rurykowiczów. Średnica krążka wynosiła 19-24 mm. Na awersie widniało popiersie koronowanego władcy z symbolami chrześcijańskimi i dynastycznym trójzębem, otoczone napisem ВЛАДИМИРЪ НА СТОЛЬ [Władimir na stole = Włodzimierz na tronie]; na dwóch znanych egzemplarzach występuje odmienna inskrypcja: ВЛАДИМИРЪ А СЕ ЕГО ЗЛАТО [Władimir a se jego złato = Włodzimierz, a to jego złoto]. Na rewersie umieszczono wizerunek błogosławiącego Chrystusa trzymającego w drugiej ręce księgę Ewangelii, opatrzone napisem ІСУСЪ ХРИСТОСЪ [Isus Christos]. Wyglądem i wagą, a także sposobem bicia złatnik stanowił podobieństwo bizantyjskiego solida, będąc w istocie naśladownictwem monet Bazylego II i Konstantyna VIII. Ciężar ich obu (ok. 4,2 g) stał się z biegiem czasu podstawą ruskiej (rosyjskiej) jednostki wagi – zołotnika (4,222 g), stanowiącego 1/96 funta lub 1/48 grzywny (wagowej). Pierwszy ujawniony złatnik został nabyty w Kijowie w 1796. Łącznie odnaleziono 11 egzemplarzy tej monety (większość z nich obecnie w zbiorach Ermitażu). Dotąd sporne pozostają zarówno wielkość jego emisji, jak i zasięg obiegu. Zdaniem jednych badaczy (W.W. Zwaricz) nie odgrywał istotnej roli jako środek nabywczy, będąc raczej oznaką siły i suwerenności państwa). Zdaniem innych, m.in. jego obecność w skarbach monet z Pińska i Kinburga świadczy, że w XI wieku uczestniczył w obiegu międzynarodowym. Przypisy Bibliografia Władimir W. Zwaricz: Numizmaticzeskij słowar’. L’wow 1980 Helmut Kahnt: Das große Münzlexikon von A bis Z. Regenstauf 2005 Iwan G. Spasskij: Russkaja monetnaja sistema. Leningrad: Awrora, 1970, s. 47-48 Linki zewnętrzne Słowar’ numizmata Monety średniowieczne Złote monety

3460781

https://pl.wikipedia.org/wiki/Star%C3%BD%20Byd%C5%BEov

Starý Bydžov

Starý Bydžov – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 386 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové Dawne miasta w Czechach

3460788

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%81uk%20twarzowy

Łuk twarzowy

Łuk twarzowy – urządzenie stosowane w ortodoncji, chirurgii szczękowej i stomatologii. Łuk twarzowy ma zastosowanie przy całkowitych rekonstrukcjach zgryzu i warunków zgryzowych. Służy do skopiowania położenia zębów łuku górnego względem stawów skroniowo-żuchwowych i przeniesienia tego położenia do laboratorium protetycznego, aby specjaliści ortodonci, chirurdzy mogli opracować jak zmieni się położenie szczęk względem siebie i stawów skroniowo-żuchwowych. Do precyzyjnego wykonania prac protetycznych, technik dentystyczny musi odtworzyć na modelach rzeczywistą pracę narządu żucia pacjenta. Umożliwia to zastosowanie łuku twarzowego. Pozwala ono na szybkie i dokładne wyznaczenie przestrzennej pozycji szczęki względem stawów skroniowo-żuchwowych. Rejestracja zgryzu wykonywana jest bezinwazyjnie i szybko. W pierwszym etapie wykonuje się deprogramację, jest to zgubienie pamięci mięśniowej narządu żucia. Następnie rejestrowane jest zwarcie zębów poprzez nagryzienie silikonowego kęska. Łuk twarzowy montuje się na specjalnym widelcu zgryzowym, by odwzorować cały układ szczęk i ich stosunku do stawów skroniowo-żuchwowych. Przed zastosowaniem łuku twarzowego ważnym elementem jest odpowiednie planowanie oparte na badaniach pomocniczych m.in. zdjęciach radiologicznych i modelach gipsowych. Przy wykonywaniu dużych i rozległych zabiegów chirurgicznych, bardzo znacząca jest odpowiednia analiza stawów skroniowo-żuchwowych. Taka analiza jest możliwa przy użyciu artykulatora i łuku twarzowego. Przypisy Linki zewnętrzne http://www.jenerix.com.pl/luk_twarzowy_denar_slidematic.php Narzędzia stomatologiczne Ortodoncja

3460789

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dany%C5%82o%20Skrype%C4%87

Danyło Skrypeć

Danyło (Danyił) Ołeksandrowycz Skrypeć, ukr. Данило (Даниїл) Олександрович Скрипець; ros. Данил Александрович Скрипец – Danił Aleksandrowicz Skripiec (ur. 11 września 1994 w Dniepropetrowsku) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy. Kariera Naukę hokeja rozwijał w Rosji, w tym juniorskich ligach, wpierw w MHL-B, następnie w MHL. W 2014 krótkotrwale zawodnik kazachskiego klubu Bejbarys Atyrau. Od grudnia 2014 zawodnik Chimika. Od lipca 2015 do stycznia 2016 zawodnik Donbasu Donieck. Od stycznia 2016 zawodnik Generals Kijów. Od kwietnia 2017 zawodnik węgierskiego klubu Dunaújvárosi Acélbikák. Od sierpnia 2018 ponownie w Donbasie Donieck. W listopadzie 2018 został wypożyczony do MHK Dynamo Charków. W barwach Ukrainy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2011 (Dywizja II), 2012 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 2013, 2014 (Dywizja I), mistrzostw świata 2014, 2015, 2019 (Dywizja I). Sukcesy Reprezentacyjne Awans do Dywizji I mistrzostw świata do lat 18: 2011 Klubowe Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2016 z Generals Kijów Indywidualne MHL-B (2011/2012): najlepszy obrońca miesiąca - styczeń 2012 Przypisy Bibliografia Danyło Skrypeć – profil na stronie r-hockey.ru Danyło Skrypeć – profil na stronie MHL Danyło Skrypeć – profil na stronie Donbasu Donieck Danyło Skrypeć – profil na stronie Chimika Woskriesiensk Hokeiści Kristałłu Bierdsk Hokeiści Mołodej Hwardii Donieck Hokeiści Bejbarysu Atyrau Hokeiści Chimika Woskriesiensk Hokeiści Donbasu Donieck Hokeiści Generals Kijów Hokeiści Dunaújvárosi Acélbikák Hokeiści Dynama Charków Ludzie urodzeni w Dnieprze Ukraińscy hokeiści Urodzeni w 1994

3460790

https://pl.wikipedia.org/wiki/High%20Shoals%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

High Shoals (Karolina Północna)

High Shoals – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460792

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew%20Ofiarski

Zbigniew Ofiarski

Zbigniew Ofiarski (ur. 4 lipca 1959 roku w Szczecinie) – prawnik, profesor zwyczajny, doktor habilitowany nauk prawnych, specjalista z zakresu prawa finansowego. Wykształcenie Zbigniew Ofiarski jest absolwentem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie. W 1989 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego na podstawie rozprawy pt. Instytucje samofinansowania dewizowego jednostek gospodarki uspołecznionej w Polsce, napisanej pod kierunkiem prof. dra hab. Eugeniusza Teglera, zaś w 1997 roku uzyskał tam stopień doktora habilitowanego nauk prawnych na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Sytuacja prawna osoby zagranicznej w polskim prawie dewizowym. W 2003 roku Prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk prawnych. Wybrane publikacje Sytuacja prawna osoby zagranicznej w polskim prawie dewizowym (Szczecin 1997), Subwencje i dotacje jednostek samorządu terytorialnego (Warszawa 2002), Prawno-finansowe formy wspierania rozwoju budownictwa mieszkaniowego (współautor: Eugeniusz Tegler, Zielona Góra 1996), Komentarz systematyczny do ustawy o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej (w pracy zbiorowej pod red. Eugenii Fojcik-Mastalskiej, Prawo bankowe, Warszawa 1997), Komentarz do ustawy o opłacie skarbowej i o podatku od czynności cywilnoprawnych (Warszawa 2001, 2003 i 2009), Komentarz do ustawy o podatku od spadków i darowizn (Warszawa 2002), Prawo dewizowe – komentarz (Kraków 2003), Prawo bankowe (Kraków 2004, wyd. I; Kraków 2005, wyd. II), Prawo bankowe (Warszawa 2008, wyd. III; Warszawa 2011, wyd. IV), Prawo finansowe (Warszawa 2007, wyd. I; Warszawa 2010, wyd. II), Prawo bankowe – komentarz (Warszawa 2013), Ustawa o kredycie konsumenckim – komentarz (Warszawa 2014). Pełnione funkcje Profesor Ofiarski pełnił czołowe i prestiżowe na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego jak i poza nim: prodziekan WPiA Uniwersytetu Szczecińskiego (1990–1996) dziekan WPiA Uniwersytetu Szczecińskiego (1999–2005) członek Rady Naukowej Instytutu Nauk Prawnych PAN (2011–2014) kierownik Podyplomowych Studiów Skarbowości prowadzonych wspólnie przez WPiA Uniwersytetu Szczecińskiego oraz Izbę Skarbową w Szczecinie (1998–2007) kierownik Katedry Prawa Finansowego WPiA Uniwersytetu Szczecińskiego Odznaczenia W 2004 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Ponadto wielokrotnie był nagradzany nagrodami Rektora Uniwersytetu Szczecińskiego (I, II oraz III stopnia) za osiągnięcia naukowe i organizacyjne. Linki zewnętrzne Życiorys na stronie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego Urodzeni w 1959 Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi Wykładowcy Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego Ludzie urodzeni w Szczecinie

3460794

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fiumicino%20Aeroporto%20%28stacja%20kolejowa%29

Fiumicino Aeroporto (stacja kolejowa)

Fiumicino Aeroporto (wł. Stazione di Fiumicino Aeroporto) – stacja kolejowa w Fiumicino, w prowincji Rzym, w regionie Lacjum, we Włoszech. Stacja obsługuje Port lotniczy Rzym-Fiumicino i jest stacją końcową linii Rzym – Fiumicino. Według klasyfikacji RFI ma kategorią złotą. Historia Stacja została otwarta w maju 1990 roku wraz z linią kolejową Rzym – Fiumicino. Opis Stacja posiada budynek pasażerski, który mieści tory i automaty biletowe. Wyposażona jest w trzy tory czołowe dla pociągów pasażerskich. Ruch pociągów Z dworca wyruszają wszystkie pociągi regionalne do Fara Sabina, Orte, Poggio Mirteto i pociąg Leonardo Express do Roma Termini. W godzinach szczuty w dni powszednie pociągi kursują co 15 minut do Fara Sabina, co 30 minut do Poggio Mirteto i LeoExp do Roma Termini oraz pociąg co godzinę do Orte. Linie kolejowe Rzym – Fiumicino Zobacz też Lista stacji i przystanków kolejowych w Lacjum Przypisy Linki zewnętrzne Rozkład jazdy Historia i zdjęcia stacji Stacje i przystanki kolejowe w Lacjum Fiumicino

3460796

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mount%20Holly%20%28Vermont%29

Mount Holly (Vermont)

Mount Holly – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Vermont, w hrabstwie Rutland. Przypisy Miasta w stanie Vermont

3460798

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mount%20Holly%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Mount Holly (Karolina Północna)

Mount Holly – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460800

https://pl.wikipedia.org/wiki/Taras%20Hreniak

Taras Hreniak

Taras Ołeksijowycz Hreniak, ukr. Тарас Олексійович Греняк, ros. Тарас Алексеевич Греняк, Taras Aleksiejewicz Grieniak (ur. 8 listopada 1952 w Monasterzyskach, w obwodzie tarnopolskim, Ukraińska SRR, zm. 2 czerwca 2009 w Tarnopolu, Ukraina) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski. Kariera piłkarska Występował w drużynach amatorskich, a w 1978 jako grający trener w Nywie Podhajce. Kariera trenerska Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. Od 1978 pracował w sztabie szkoleniowym Nywy Podhajce, gdzie pracował na stanowiskach asystenta trenera i administratora. Od sierpnia do końca 1984 prowadził Nywę, która przeniosła się do Brzeżan. Po kolejnym przeniesieniu do Tarnopola, kontynuował pracę w klubie na stanowisku asystenta trenera, administratora i dyrektora sportowego klubu. W 1987 pomógł kubowi zdobyć wicemistrzostwo Ukraińskiej SRR. 2 czerwca 2009 roku zmarł w Tarnopolu w wieku 57 lat. Przypisy Bibliografia Radzieccy piłkarze Ukraińscy piłkarze Radzieccy trenerzy piłkarscy Ukraińscy trenerzy piłkarscy Piłkarze Nywy Tarnopol Trenerzy piłkarzy Nywy Tarnopol Urodzeni w 1952 Zmarli w 2009 Ludzie urodzeni w Monasterzyskach

3460801

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dekanat%20Birmingham%20North

Dekanat Birmingham North

Dekanat Birmingham North – jeden z 18 dekanatów archidiecezji Birmingham w Wielkiej Brytanii. W jego skład wchodzi 13 parafii. Lista parafii Zobacz też Archidiecezja Birmingham Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii Bibliografia Dekanaty archidiecezji Birmingham

3460802

https://pl.wikipedia.org/wiki/McAdenville

McAdenville

McAdenville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460803

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dmytro%20Nimenko

Dmytro Nimenko

Dmytro Leonidowycz Nimenko, ukr. Дмитро Леонідович Німенко (ur. 1 maja 1988 w Kijowie) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy. Kariera Wychowanek Ldynki Kijów. Od 2014 zawodnik rumuńskiego klubu Dunărea Galați. W sezonie 2014/2015 w drużynie występowali wraz z nim rodacy Serhij Czernenko, Witalij Donika, Kostiantyn Riabenko, Roman Szczerbatiuk. Od czerwca 2016 zawodnik HK Krywbas Krzywy Róg. W trakcie sezonu 2016/2017 przeszedł do Donbasu Donieck. Od września 2017 zawodnik CS Progym Gheorgheni. W 2018 przeszedł do CSA Steaua Bukareszt, a w sierpniu 2019 przedłużył kontrakt. Od października 2020 ponownie zawodnik reaktywowanego Sokiła Kijów. Przed sezonem 2022/2023 pozostał w składzie drużyny. W listopadzie 2022 przeszedł do francuskiego Diables Rouges de Briançon. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2006 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 2006, 2007, 2008 (Dywizja I), mistrzostw świata w 2006, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2022 (Dywizja I), hokeja mężczyzn na Zimowej Uniwersjadzie 2013. Sukcesy Reprezentacyjne Awans do MŚ Dywizji I Grupy A: 2013 Klubowe Złoty medal mistrzostw Ukrainy: 2012, 2013 z Donbasem 2 Donieck, 2014 z Kompańjonem Kijów, 2017 z Donbasem Donieck, 2022 z Sokiłem Kijów Złoty medal mistrzostw Rumunii: 2015, 2016 z Dunărea Galați Indywidualne Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2018/I Dywizja#Grupa B: Szóste miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 3 gole Przypisy Bibliografia Dmytro Nimenko – profil na stronie R-Hockey Dmytro Nimenko – profil na stronie PHL Hokeiści HK Homel Hokeiści Sokiłu Kijów Hokeiści Kazakmysu Sätbajew Hokeiści Donbasu Donieck Hokeiści Kompańjonu Kijów Hokeiści Bierkutu Karaganda Hokeiści CSM Dunărea Galați Hokeiści Krywbasu Krzywy Róg Hokeiści CS Progym Gheorgheni Hokeiści Steauy Bukareszt Hokeiści Diables Rouges de Briançon Ludzie urodzeni w Kijowie Ukraińscy hokeiści Urodzeni w 1988

3460804

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ranlo

Ranlo

Ranlo – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460806

https://pl.wikipedia.org/wiki/Spencer%20Mountain

Spencer Mountain

Spencer Mountain – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Gaston. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460808

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wolfenb%C3%BCttel%20%28stacja%20kolejowa%29

Wolfenbüttel (stacja kolejowa)

Wolfenbüttel (niem.: Bahnhof Wolfenbüttel) – stacja kolejowa w Wolfenbüttel, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w Niemczech. Znajduje się na nie zelektryfikowanych liniach Brunszwik – Bad Harzburg i Wolfenbüttel – Helmstedt. Jest obsługiwana przez pociągi DB Regio i erixx, natomiast ruch dalekobieżny na stacji nie występuje. Zabytkowy budynek dworca został przebudowy w latach 2004–2005, a wraz z nim zmieniono układ torowy na stacji, rozbierając jeden z trzech torów i degradując stację na przystanek kolejowy. Najbliższa stacja kolejowa, która obsługuje ruch dalekobieżny to Braunschweig Hauptbahnhof. Istnieje połączenie do dziewięciu miejskich linii autobusowych, działającego od 1992 roku Kraftverkehrsgesellschaft Braunschweig i zatrzymują się one na dworcu autobusowym obok stacji. Według klasyfikacji Deutsche Bahn stacja posiada kategorią 5. Historia W dniu 1 grudnia 1838 roku stacja kolejowa została otwarta wraz z pierwszą publiczną linią kolejową w Niemczech z Brunszwiku do Wolfenbüttel. Połączenia RB 42 Bad Harzburg – Schladen (Harz) – Börßum – Wolfenbüttel – Braunschweig Hbf RB 43 Stralsund – Neubrandenburg/Rostock – Neustrelitz – Oranienburg – Berlin – Ludwigsfelde – Jüterbog – Lutherstadt Wittenberg/Falkenberg (Elster) RB 45 Braunschweig Hbf – Wolfenbüttel – Dettum – Schöppenstedt Linie kolejowe Brunszwik – Bad Harzburg Wolfenbüttel – Helmstedt Linki zewnętrzne Strona stacji na DB Stacje i przystanki kolejowe w Dolnej Saksonii

3460809

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gatesville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Gatesville (Karolina Północna)

Gatesville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Gates. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460811

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw%20Hawrik

Władysław Hawrik

Władysław Maksymowycz Hawrik, ukr. Владислав Максимович Гаврік (ur. 21 maja 1991 w Charkowie) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy. Kariera Od 2009 rozwija karierę w USA, w amerykańskich ligach: USHS, NCAA III i Federal Hockey League (FHL), Southern Professional Hockey League (SPHL). Od maja 2016 zawodnik Donbasu Donieck. Od listopada 2016 zawodnik HK Krzemieńczuk. Od września 2017 był graczem słowackiej drużyny HC Prešov Penguins. W połwoie 2018 przeszedł do innego słowackiego klubu, HK Dukla Michalovce. W barwach Ukrainy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2008 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 2010, 2011 (Dywizja I), mistrzostw świata seniorów w 2015, 2016, 2017, 2018, 2019 (Dywizja I). Sukcesy Reprezentacyjne Awans do MŚ Dywizji I Grupy A: 2016 Klubowe Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2017 z HK Krzemieńczuk Brązowy medal 1. ligi słowackiej: 2018 z HC Prešov Złoty medal 1. ligi słowackiej: 2019 z Duklą Michalovce Indywidualne Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2016/I Dywizja#Grupa B: Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 3 gole Trzecie miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 4 asysty Trzecie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 7 punktów Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- turnieju: +7 Przypisy Bibliografia Władysław Hawrik – profil na stronie r-hockey.ru Władysław Hawrik – profil na stronie Berkshire Battalion Ukraińscy hokeiści Hokeiści Drużby-78 Charków Hokeiści Donbasu Donieck Hokeiści HK Krzemieńczuk Hokeiści HC 07 Prešov Hokeiści Dukli Michalovce Urodzeni w 1991 Ludzie urodzeni w Charkowie

3460823

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lake%20Santeetlah

Lake Santeetlah

Lake Santeetlah – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Graham. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460824

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hertfordshire%20Constabulary

Hertfordshire Constabulary

Hertfordshire Constabulary − brytyjska formacja policyjna, pełniąca funkcję policji terytorialnej na obszarze hrabstwa ceremonialnego Hertfordshire. Według stanu na 31 marca 2012, służba liczy 1984 funkcjonariuszy. Galeria Przypisy Policja w Wielkiej Brytanii Hertfordshire

3460828

https://pl.wikipedia.org/wiki/Robbinsville

Robbinsville

Robbinsville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Graham. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460829

https://pl.wikipedia.org/wiki/R%C4%93zekne%20II

Rēzekne II

Rēzekne II (łotewski: Stacija Rēzekne II) – stacja kolejowa w Rzeżycy, we wschodniej Łotwie. Znajduje się na liniach Krustpils – Rzeżyca i Rzeżyca – Zilupe. Jest jedną z dwóch stacji obsługujących Rzeżycę, drugą stacją jest Rzeżyca I. W W dniu 17 marca 2006 w ramach rozwoju korytarza Wschód-Zachód stacja została zmodernizowana kwotą 10,2 mln euro. Przypisy Bibliografia railwayz.info Stacje i przystanki kolejowe na Łotwie Rzeżyca

3460830

https://pl.wikipedia.org/wiki/Adam%20Barrett

Adam Barrett

Adam Barrett (ur. 30 lipca 1992 w Reading, Berkshire) – brytyjski pływak specjalizujący się głównie w stylu dowolnym, zmiennym i motylkowym. Życiorys Adam Barrett urodził się 30 lipca 1992 w Reading w Berkshire w Anglii. Swoją karierę sportową jako pływak rozpoczął w 2014 roku w wieku 22 lat, występując po raz pierwszy na Igrzyskach Wspólnoty Narodów w Glasgow w Szkocji jako reprezentant Anglii, zdobywając dwa brązowe medale w dyscyplinie na 100 metrów stylem motylkowym i w sztafecie 4x100 metrów stylem dowolnym razem z Adamem Brownem, Jamesem Disney-Mayem i Benjaminem Proudem z czasem 3:16.37 sek. oraz złoty w sztafecie 4x100 metrów stylem zmiennym razem z Chrisem Walker-Hebbornem, Adamem Peatym i Adamem Brownem z czasem 3:31.51 sek. Po występie na Igrzyskach Wspólnoty Narodów, pojawił się na Mistrzostwach Europy w pływaniu w Berlinie w Niemczech jako reprezentant Wielkiej Brytanii, zdobywając złoty medal w sztafecie 4x100 metrów stylem zmiennym razem z Chrisem Walker-Hebbornem, Adamem Peatym i Benem Proudem z czasem 3:31.73 sek. Przypisy Brytyjscy pływacy Urodzeni w 1992

3460831

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20In%C5%BCynierii%20Mechanicznej%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich

Wydział Inżynierii Mechanicznej Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich

Wydział Inżynierii Mechanicznej Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Jego siedziba znajduje się przy Al. Prof. S.Kaliskiego 7 w Bydgoszczy. Powstał w 1951 roku. Struktura Biuro Dziekana WIM Katedra Eksploatacji Maszyn i Transportu Katedra Mechaniki i Metod Komputerowych Katedra Mechatroniki i Maszyn Roboczych Katedra Podstaw Konstrukcji Maszyn i Inżynierii Biomedycznej Katedra Technik Wytwarzania Laboratorium Badań Materiałów i Konstrukcji Katedra Inżynierii Odnawialnych Źródeł Energii i Systemów Technicznych Kierunki studiów mechanika i budowa maszyn mechatronika transport inżynieria biomedyczna inżynieria odnawialnych źródeł energii Władze Dziekan: dr hab. inż. Piotr Aleksandrowicz, prof. PBŚ Prodziekan ds. kształcenia i spraw studenckich: dr inż. Patrycja Bałdowska-Witos Przypisy Inżynierii Mechanicznej

3460832

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cambridgeshire%20Constabulary

Cambridgeshire Constabulary

Cambridgeshire Constabulary − brytyjska formacja policyjna, pełniąca funkcję policji terytorialnej na obszarze hrabstwa ceremonialnego Cambridgeshire. Według stanu na 31 marca 2012, służba liczy 1377 funkcjonariuszy. Galeria Przypisy Cambridgeshire Policja w Wielkiej Brytanii

3460836

https://pl.wikipedia.org/wiki/Piotr%20Cie%C5%9Bli%C5%84ski

Piotr Cieśliński

Piotr Cieśliński (polityk) – polski polityk i samorządowiec Piotr Cieśliński (grafik) – polski ilustrator i projektant

3460837

https://pl.wikipedia.org/wiki/Witalij%20Lalka

Witalij Lalka

Witalij Witalijowycz Lalka, ukr. Віталій Віталійович Лялька (ur. 8 lipca 1996 w Browarach) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy. Kariera Jako Ukrainiec 2013 rozpoczął występy w juniorskiej lidze rosyjskiej MHL. Od września 2015 do połowy 2016 zawodnik Sokoła Krasnojarsk. Od sierpnia 2016 zawodnik Generals Kijów. Od listopada 2016 zawodnik Donbasu Donieck. Pod koniec listopada 2021 przeszedł do słowackiej drużyny HC 21 Prešov. Przed sezonem 2022/2023 został graczem HK Krzemieńczuk. W barwach Ukrainy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2013, 2014 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 2014, 2015 (Dywizja I), mistrzostw świata seniorów w 2015, 2017, 2018, 2019, 2022 (Dywizja I). Sukcesy Klubowe Złoty medal mistrzostw Ukrainy: 2017, 2018, 2019, 2021 z Donbasem Donieck Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2020 z Donbasem Donieck Indywidualne Mistrzostwa świata do lat 18 w hokeju na lodzie mężczyzn 2013/I Dywizja#Grupa B: Piąte miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 4 asysty Ukraińska Hokejowa Liga (2016/2017): Autor pierwszego hat-tricka w historii UHL Ukraińska Hokejowa Liga (2017/2018): Najlepszy zawodnik miesiąca – listopad 2017, marzec 2018 Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 33 gole Siódme miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 58 punktów Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 6 goli Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 14 asyst Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 20 punktów Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- w fazie play-off: +13 Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP) fazy play-off Ukraińska Hokejowa Liga (2018/2019): Najlepszy zawodnik miesiąca – październik 2018, grudzień 2018 Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 30 goli Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 29 asyst Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 59 punktów Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 5 goli Piąte miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 7 asyst Czwarte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 12 punktów Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2019/I Dywizja#Grupa B: Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców turnieju: 6 goli Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 7 punktów Ukraińska Hokejowa Liga (2020/2021): Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 6 goli Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 5 asyst Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 11 punktów Przypisy Bibliografia Witalij Lalka – profil na stronie r-hockey.ru Witalij Lalka – profil na stronie MHL Witalij Lalka – profil na stronie Donbasu Donieck Hokeiści Biłego Barsu Biała Cerkiew Hokeiści Mołodej Hwardii Donieck Hokeiści Kristałłu Bierdsk Hokeiści Donbasu Donieck Hokeiści Sokoła Krasnojarsk Hokeiści Generals Kijów Hokeiści HK Krzemieńczuk Ludzie urodzeni w Browarach Ukraińscy hokeiści Urodzeni w 1996

3460838

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cheshire%20Constabulary

Cheshire Constabulary

Cheshire Constabulary − brytyjska formacja policyjna, pełniąca funkcję policji terytorialnej na obszarze hrabstwa ceremonialnego Cheshire. Według stanu na 31 marca 2012, służba liczy 2011 funkcjonariuszy. Galeria Przypisy Cheshire Policja w Wielkiej Brytanii

3460839

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Rolnictwa%20i%20Biotechnologii%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich

Wydział Rolnictwa i Biotechnologii Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich

Wydział Rolnictwa i Biotechnologii Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. Jego siedziba znajduje się przy ul. Bernardyńskiej 6/8 w Bydgoszczy. Powstał w 1969 roku. Struktura Katedra Agrotechnologii Zakład Ekonomiki i Doradztwa w Agrobiznesie Katedra Botaniki i Ekologii Katedra Chemii Środowiska Zakład Chemii Rolnej Katedra Entomologii i Fitopatologii Molekularnej Zakład Fitopatologii Molekularnej Katedra Genetyki, Fizjologii i Biotechnologii Roślin Zakład Biologii Molekularnej i Cytometrii Zakład Fizjologii i Podstaw Biotechnologii Roślin Katedra Gleboznawstwa i Ochrony Gleb Zakład Biochemii Katedra Melioracji i Agrometeorologii Pracownia Łąkarstwa Katedra Mikrobiologii i Technologii Żywności Zakład Technologii Żywności Katedra Podstaw Produkcji Roślinnej i Doświadczalnictwa Pracownia Doświadczalnictwa i Biometrii Katedra Roślin Ozdobnych i Warzywnych Pracownia Biotechnologii Stacja Badawcza Wydziału Rolnictwa i Biotechnologii w Mochełku Kierunki studiów Agrotronika Architektura krajobrazu Biotechnologia Rolnictwo Zielarstwo i fitoterapia Technologia żywności i żywienie człowieka Ochrona i zarządzanie środowiskiem Władze Dziekan: prof. dr hab. inż. Anna Wenda-Piesik Prodziekan ds. kształcenia i spraw studenckich: dr inż. Tomasz Stosik Przewodnicząca rady naukowej dyscypliny rolnictwo i ogrodnictwo: dr hab. inż. Joanna Lemanowicz, prof. PBŚ Przypisy Rolnictwa i Biotechnologii

3460842

https://pl.wikipedia.org/wiki/Serhij%20Ku%C5%BAmik

Serhij Kuźmik

Serhij Serhijowycz Kuźmik, ukr. Сергій Сергійович Кузьмік (ur. 17 czerwca 1995 w Kijowie) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy. Kariera W 2014 grał w juniorskiej lidze rosyjskiej MHL-B w barwach mołdaewskiej drużyny z Kiszyniowa. Od 2013 zawodnik ukraińskiego klubu HK Krzemieńczuk, z którym zdobył wicemistrzostwo kraju. Od lipca 2015 zawodnik Donbasu Donieck. Od maja 2016 ponownie zawodnik HK Krzemieńczuk. Od czerwca 2017 ponownie w Donbasie. W listopadzie 2019 przeszedł do Dnipro Chersoń. W barwach Ukrainy uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 18 w 2011 (Dywizja II), 2012 (Dywizja I), mistrzostw świata juniorów do lat 20 2013, 2014, 2015 (Dywizja I, w 2015 jako kapitan kadry), mistrzostw świata seniorów 2015, 2017 (Dywizja I). Sukcesy Reprezentacyjne Awans do Dywizji I mistrzostw świata do lat 18: 2011 Klubowe Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2015, 2017 z HK Krzemieńczuk Złoty medal mistrzostw Ukrainy: 2016, 2018, 2019 z Donbasem Donieck Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie 2015/I Dywizja#Grupa B: Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w ramach reprezentacji Ukrainy na turnieju: 5 punktów Mistrzostwa Ukrainy w hokeju na lodzie 2015: Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 8 asyst Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 9 punktów Przypisy Bibliografia Serhij Kuźmik – profil na stronie r-hockey.ru Serhij Kuźmik – profil na stronie MHL-B Serhij Kuźmik – profil na stronie PHL Serhij Kuźmik – profil na stronie FHU Hokeiści Biłego Barsu Biała Cerkiew Hokeiści HK Krzemieńczuk Hokeiści Donbasu Donieck Hokeiści Dnipra Chersoń Ukraińscy hokeiści Urodzeni w 1995 Ludzie urodzeni w Kijowie

3460849

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Technologii%20i%20In%C5%BCynierii%20Chemicznej%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich

Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich

Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Jego siedziba znajduje się przy ul. Seminaryjnej 3 w Bydgoszczy. Struktura Katedra Aparatury i Technologii Żywności Zakład Analityki Żywności i Ochrony Środowiska Zakład Technologii Żywności Katedra Chemii Nieorganicznej Zakład Chemii Koordynacyjnej Katedra Fizykochemii i Technologii Związków Organicznych Pracownia Technologii Organicznej Katedra Inżynierii Chemicznej i Bioprocesowej Zakład Chemii Materiałów i Powłok Ochronnych Zakład Chemii Organicznej Zakład Technologii Polimerów Wydziałowe Laboratorium Doświadczalne Wydziałowa Pracownia Komputerowa Kierunki studiów analityka chemiczna i spożywcza inżynieria farmaceutyczna technologia chemiczna technologia żywności i żywienie człowieka Władze Dziekan: dr hab. inż. Jolanta Tomaszewska, prof. PBŚ Prodziekan ds. Kształcenia i Spraw Studenckich: dr inż. Grażyna Gozdecka, prof. PBŚ Przypisy Technologii i Inżynierii Chemicznej

3460851

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stovall

Stovall

Stovall – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Granville. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460853

https://pl.wikipedia.org/wiki/Edgbaston

Edgbaston

Edgbaston – dzielnica miasta Birmingham, w hrabstwie West Midlands, w Anglii, w dystrykcie (unitary authority) Birmingham. W 2011 roku dzielnica liczyła 24 426 mieszkańców. Edgbaston jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Celboldestone. Przypisy Dzielnice Birmingham

3460856

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stem%20%28miasto%29

Stem (miasto)

Stem – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Granville. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460860

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Telekomunikacji%2C%20Informatyki%20i%20Elektrotechniki%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich

Wydział Telekomunikacji, Informatyki i Elektrotechniki Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich

Wydział Telekomunikacji, Informatyki i Elektrotechniki Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Jego siedziba znajduje się przy Al. Prof. S.Kaliskiego 7 w Bydgoszczy. Wydział powstał w 1961 roku. Struktura Instytut Inżynierii Elektrycznej Zakład Elektroenergetyki Zakład Energoelektroniki, Maszyn i Napędów Elektrycznych Zakład Metrologii i Podstaw Elektrotechniki Instytut Telekomunikacji i Informatyki Zakład Teletransmisji Zakład Podstaw Elektroniki Zakład Informatyki Stosowanej i Inżynierii Systemów Zakład Techniki Cyfrowej Zakład Systemów Teleinformatycznych Kierunki studiów automatyka i elektronika elektronika i telekomunikacja elektrotechnika energetyka informatyka stosowana teleinformatyka Władze Dziekan: dr inż. Tomasz Marciniak, prof. uczelniProdziekan ds. Dydaktycznych i Studenckich: dr inż. Mścisław ŚrutekPrzewodniczący Rady Dyscypliny naukowej: automatyka, elektronika i elektrotechnika: dr hab. inż. Sławomir Cieślik, prof. uczelniPrzewodniczący Rady Dyscypliny naukowej: informatyka techniczna i telekomunikacja: dr hab. inż. Tomasz Talaśka, prof. uczelni Przypisy Telekomunikacji, Informatyki i Elektrotechniki

3460861

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vicky%20Horner

Vicky Horner

Victoria Elizabeth "Vicky" Horner (ur. 11 maja 1976 w Newcastle upon Tyne) – emerytowana brytyjska pływaczka specjalizująca się głównie w stylu dowolnym. Życiorys Victoria Elizabeth "Vicky" Horner urodziła 11 maja 1976 w Newcastle upon Tyne w Wielkiej Brytanii. Swoją karierę sportową jako pływaczka rozpoczęła w 1995 roku w wieku 19 lat jako reprezentantka Wielkiej Brytanii, występując po raz pierwszy na Mistrzostwach Europy w pływaniu w Wiedniu w Austrii, zdobywając brązowy medal w sztafecie 4x200 metrów stylem dowolnym razem z Claire Huddart, Katją Goddard i Alex Bennett z czasem 8:14.31 sek. Rok później Horner wystąpiła na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w Stanach Zjednoczonych, w którym jej drużyna zajęła dziesiąte miejsce w tej samej dyscyplinie. Dwa lata później wzięła udział w Mistrzostwach Europy w pływaniu na krótkim basenie w Sheffield w Anglii, zdobywając srebrny medal w dyscyplinie na 400 metrów stylem dowolnym. Jej mąż, Robert Hayles jest emerytowanym brytyjskim kolarzem, dwukrotnym medalistą olimpijskim oraz siedmiokrotnym medalistą mistrzostw świata. Mają oni córkę, Madeleine, urodzoną 23 stycznia 2006. Przypisy Brytyjscy pływacy Urodzeni w 1976

3460863

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nechells

Nechells

Nechells – dzielnica miasta Birmingham, w hrabstwie West Midlands, w Anglii, w dystrykcie (unitary authority) Birmingham. W 2011 roku dzielnica liczyła 33957 mieszkańców. W 1180 roku Nechells nazywało się Echeles; od 1339 roku nazywa się Nechells. Przypisy Dzielnice Birmingham

3460864

https://pl.wikipedia.org/wiki/Butner

Butner

Butner – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Granville. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460866

https://pl.wikipedia.org/wiki/Morges%20%28stacja%20kolejowa%29

Morges (stacja kolejowa)

Morges (fr.: Gare de Morges) – stacja kolejowa w Morges, w kantonie Vaud, w Szwajcarii. Znajduje się na linii kolejowej Lozanna – Genewa. Historia Wstępne badania przeprowadzone przez brytyjskich inżynierów w 1852 faworyzowały Morges jako stację dla linii z Yverdon, z planowaną obwodnicą Lozanny. Compagnie Ouest-Suisse otworzyło ten odcinek w 1855-56. Utworzono początkowo tymczasową stację w miejscowości Le Rosey na planowanej przyszłej linii do Genewy (otwarta w 1858 roku). Ostateczną stację zbudowano na obecnym miejscu w 1858 roku, z połączeniem kolejowym do portu, które zostało zlikwidowane w 1862 roku. Linie kolejowe Lozanna – Genewa Przypisy Stacje i przystanki kolejowe w Vaud

3460867

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gleby%20inicjalne%20rumoszowe

Gleby inicjalne rumoszowe

Gleby inicjalne rumoszowe – typ gleby w systematyce gleb Polski. Obejmuje on najbardziej pierwotne gleby stanowiące stadium przejściowe pomiędzy rumoszem skalnym (regolitem) a lepiej ukształtowanymi glebami. Charakterystyka Gleby składają się z grubookruchowego materiału zwietrzelinowego (zarówno węglanowego lub bezwęglanowego) częściowo wypełnionego materią organiczną w różnym stadium rozkładu, nieraz z dodatkiem mineralnych okruchów lub cząstek ziemistych. Materiał skalny najczęściej powstał w wyniku obrywów skalnych, rumowisk osuwiskowych, piarżysk lub blokowisk morenowych. Typową sekwencją poziomów glebowych jest OC-C lub OC-Cca, gdzie (patrząc od powierzchni): O - poziom organiczny C - nieskonsolidowany materiał macierzysty Cca - nieskonsolidowany materiał macierzysty zawierająca węglany Materia organiczna zazwyczaj składa się z próchnicy typu modermor, rzadziej mull i ma odczyn kwaśny (pH w wodzie <5). Właściwości chemiczne danych gleb mogą być bardzo różne i zależą od cech petrograficznych okruchów skalnych oraz od masy glebowej występującej pomiędzy nimi. Gleby inicjalne skaliste występują zazwyczaj na obszarach górskich i wyżynnych. W systematyce gleb Polski Gleby inicjalne skaliste są nowo-powstałym typem w systematyce gleb Polski z 2011 r. dzielącym się na dwa podtypy. Rząd 1. Gleby inicjalne (I) Typ 1.2. Gleby inicjalne rumoszowe (IO) Podtyp 1.2.1 Gleby inicjalne rumoszowe bezwęglanowe (IObe) Podtyp 1.2.2 Rędziny rumoszowe (IOre) Według systematyki gleb Polski z 1989 r. gleby tego typu byłyby zaliczane do gleb bezwęglanowych słabo wykształconych ze skał masywnych (rankery) lub do rędzin. Podtypy Gleby inicjalne rumoszowe bezwęglanowe - wytworzyły się na rumowiskach skał bezwęglanowych (granitoidów, piaskowców, kwarcytów itp.). Sekwencja poziomów: OC-C. Rędziny rumoszowe – analogiczne do gleb inicjalnych rumoszowych bezwęglanowych, lecz powstałe ze skał węglanowych (wapienie, dolomity). Sekwencja poziomów: OC-Cca. Bibliografia Inicjalne

3460868

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tekle%20Hajmanot%20II

Tekle Hajmanot II

Tekle Hajmanot II (gyyz: ተክለ ሃይማኖት, co oznacza Owoc Wiary, imię tronowe Admas Seged III, gyyz: አድማስ ሰገድ, co znaczy ten któremu kłania się widnokrąg, ur. 1754, zm. 7 września 1777) – cesarz Etiopii od 18 października 1769 do 13 kwietnia 1777 roku. Był członkiem dynastii Salomońskiej. Urodził się na górze Uehni Amba. Jego ojcem był Jan II, a matką uejzero Sanczewijar. Życiorys Tekle Hajmanot II został cesarzem Etiopii po śmierci swojego ojca Jana II, który został zamordowany przez rasa Mikaela Syula – de facto rządzącego w tym czasie krajem. Tekle Hajmanot razem z rasem Mikaelem, dziewiątego grudnia 1769 wygrał w bitwie pod Fagettą z uzurpatorem Fasilem z Damot. We wrześniu 1770 młody cesarz stracił tron w czasie, gdy ras Mikael opuścił stolicę Gondar i udał się do prowincji Tigraj. Susnyjos II został zamiast niego wyniesiony na tron przez innego wojennego wodza, ale został szybko obalony, gdy Mikael Syul powrócił do Gondaru 23 grudnia 1770. W czasie powrotu ras zabił trupę wędrownych aktorów, drwiących z niego podczas przedstawienia. W maju 1771 Syul został pokonany w trzech bitwach pod Sarbakussą. Następnie powrócił do Gondaru, ale tam czwartego czerwca otoczyły go wojska Uanda Beuessena. Uwięził on rasa Mikaela na okres roku, zaś później odesłał go do Tigraj, gdzie spędził ostatnie lata życia jako gubernator prowincji. Cesarz Tekle Hajmanot próbował uniknąć losu swojego opiekuna. Na jego szczęście rządy Beuessena trwały krótko. Pokonał go sojusz złożony z Fasila, rasa Goszu, dedżazmacza Hajlu Eszte i Czeczeto. Przez następne lata Tekle Hajmanot uwikłany był w rozgrywki toczone pomiędzy tymi arystokratami. Następnie Uand Beuessen sprowadził z Uehni Amba brata cesarza – Tekle Gijorgisa I, aby mianować go nowym władcą. Hajmanot pokonał go jednak pod Emakiną i wprowadził Tekle Gijorgisa z powrotem do królewskiego więzienia na górze Uehni Amba. Zmęczony ciągłymi walkami o władzę pomiędzy etiopskimi arystokratami, Tekle Hajmanot zrzekł się tronu w 1777 roku. Bezpośrednim powodem był brak poparcia dla rządów cesarza ze strony Beuessena, Kyffu Adjama, oraz Hajle Josadika. Po abdykacji został mnichem i żył jako pustelnik w Ueldebbie, gdzie zmarł kilka miesięcy później. Relacja Jamesa Bruce'a Szkocki podróżnik James Bruce, który przebywał w Etiopii od września 1769 do grudnia 1771 tak opisał cesarza Tekle Hajmanota II: Występowanie w kulturze Postać Tekle Hajmanota II pojawiła się we francuskim serialu animowanym pod tytułem Byli sobie odkrywcy w odcinku zatytułowanym "Bruce i źródła Nilu". Został tam ukazany zgodnie z opisem wyglądu, przedstawionym przez Bruce'a w jego relacji, choć nazywany jest "królem", zamiast "cesarzem". Tekle Hajmanot II był fundatorem siedmiu kościołów. Najważniejszym z nich był kościół Beyde Marjam, wzniesiony w 1775. Zobacz też Zemene mesafynt Władcy Etiopii Ali Wielki Uwagi Przypisy Bibliografia James Bruce, Travels to Discover the Source of the Nile (1805 edition), vol. 4. E. A. Wallis Budge, A History of Ethiopia: Nubia and Abyssinia, 1928 (Oosterhout, the Netherlands: Anthropological Publications, 1970), s. 473. Herbert Weld Blundell, The Royal chronicle of Abyssinia, 1769-1840, (Cambridge: University Press, 1922), s. 320. Richard K. P. Pankhurst, History of Ethiopian Towns (Wiesbaden: Franz Steiner Verlag, 1982), vol. 1 s. 178. Andrzej Bartnicki: Historia Etiopii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydaw., 1987. Władcy Etiopii Zmarli w 1777 Urodzeni w 1754

3460869

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kingstanding

Kingstanding

Kingstanding – dzielnica w północnej części miasta Birmingham. W 2011 dzielnica liczyła 25 334 mieszkańców. Przypisy Linki zewnętrzne Jimbo.com Dzielnice Birmingham

3460870

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Zarz%C4%85dzania%20Politechniki%20Bydgoskiej%20im.%20Jana%20i%20J%C4%99drzeja%20%C5%9Aniadeckich

Wydział Zarządzania Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich

Wydział Zarządzania Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich – jeden z ośmiu wydziałów Politechniki Bydgoskiej im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Jego siedziba znajduje się przy ul. Fordońskiej 430 w Bydgoszczy. Powstał w 2007 roku. Struktura Biuro Dziekana Katedra Inżynierii Zarządzania Katedra Zarządzania Innowacjami Organizacyjnymi Pracownia Metod i Technik Zarządzania Pracownia Zarządzania Strategicznego Pracownia Finansów Katedra Informatyki Ekonomicznej i Controllingu Pracownia Rachunkowości i Controllingu Katedra Ekonomii i Marketingu Pracownia Rozwoju Regionalnego Pracownia Nauk Społecznych Zespół Techniczny Kierunki studiów Zarządzanie i Inżynieria Produkcji Zarządzanie Finanse i rachunkowość Władze Dziekan: dr hab. Iwona Posadzińska, prof. uczelni Prodziekan ds. kształcenia i spraw studenckich: dr inż. Małgorzata Michalcewicz-Kaniowska Przypisy Zarządzania

3460871

https://pl.wikipedia.org/wiki/Creedmoor%20%28Teksas%29

Creedmoor (Teksas)

Creedmoor – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Travis. Przypisy Miasta w stanie Teksas

3460874

https://pl.wikipedia.org/wiki/Creedmoor%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Creedmoor (Karolina Północna)

Creedmoor – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Granville. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460886

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nakskov%20%28stacja%20kolejowa%29

Nakskov (stacja kolejowa)

Nakskov (duński: Nakskov Station) – stacja kolejowa w miejscowości Nakskov, w regionie Zelandia, w Danii. Znajduje się na Lollandsbanen prowadzącej z Nykøbing Falster. Wcześniej istniały jeszcze dwie prywatne linie kolejowe: Nakskov – Kragenæs (1915-67) i Nakskov – Rødby (1923-53). Budynek dworca został zbudowany według projektu architekta Einar Ørnsholt z 1925 roku. Stacja jest zarządzana i obsługiwana przez Regionstog. Linie kolejowe Lollandsbanen Nakskov – Kragenæs Nakskov – Rødby Linki zewnętrzne DSB Stacje i przystanki kolejowe w regionie Zelandia Lolland

3460894

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nan%20Rae

Nan Rae

A. W. Nancy "Nan" Rae (ur. 14 stycznia 1944 w Motherwell, Lanarkshire) – emerytowana szkocka pływaczka specjalizująca się głównie w stylu dowolnym. Życiorys Nancy "Nan" Rae urodziła się 14 stycznia 1944 w Motherwell w Lanarkshire w Szkocji. Swoją karierę sportową jako pływaczka rozpoczęła w 1958 roku w wieku 14 lat, występując po raz pierwszy na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Cardiff, zajmując piąte miejsce w dyscyplinie na 440 jardów stylem dowolnym oraz w sztafecie na 4×110 jardów stylem dowolnym. Po Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Cardiff, pojawiła się na Mistrzostwach Europy w pływaniu w Budapeszcie na Węgrzech jako reprezentantka Wielkiej Brytanii, zdobywając brązowy medal w dyscyplinie na 400 metrów stylem dowolnym. Dwa lata później po sukcesie na Mistrzostwach Europy w pływaniu w Budapeszcie, pojawiła się na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie we Włoszech, zajmując szóste miejsce w tej samej dyscyplinie. Przypisy Szkoccy pływacy Urodzeni w 1944 Ludzie urodzeni w Motherwell

3460900

https://pl.wikipedia.org/wiki/Walstonburg

Walstonburg

Walstonburg – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Greene. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460901

https://pl.wikipedia.org/wiki/Karlovac%20%28stacja%20kolejowa%29

Karlovac (stacja kolejowa)

Karlovac (chorw: Željeznički kolodvor Karlovac) – stacja kolejowa w miejscowości Karlovac, w żupanii karlowackiej, w Chorwacji. Położona jest w dzielnicy Banija. Został otwarty w 1863 roku i jest zarządzany przez Hrvatske željeznice. Historia Karlovac był po głównej stacji Zagrzeb jednym z pierwszych dworców kolejowych w Chorwacji. W połowie lat 40. XIX wieku planowano na chorwackich ziemiach podłączyć Karlovac koleją konną z Zagrzebiem i szlakami handlowymi żeglugi śródlądowej na Drawie i Dunaju. W 1863 roku pierwszą linię kolejową Zagrzeb-Karlovac otwarto, a w Karlovac powstał pierwszy drewniany dworzec. 1870 linia została rozbudowana na odcinku Zagrzeb-Koprivnica, a tym samym uzyskano połączenie z Budapesztem. 1873 linia z Karlovac do portu Rijeka została ukończona. Obecny budynek dworca został zbudowany pomiędzy 1902 i 1903. Zbudowany został w prostym stylu historyzmu, składającym się z prawie 200-metrowego dwupiętrowego budynku z dwoma bocznymi. 1906 zostało otwarte połączenie do Sisak, a w 1914 poprzez Bubnjarci do Lublany. Po I wojnie światowej, stacja stała się częścią sieci Jugoslovenske Železnice, a od 1991 roku stacja należy do sieci Hrvatske željeznice (HŽ). Linie kolejowe Zagrzeb – Rijeka Karlovac – Sisak Lublana – Karlovac Przypisy Stacje i przystanki kolejowe w Chorwacji Karlovac

3460902

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hookerton%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Hookerton (Karolina Północna)

Hookerton – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Greene. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460903

https://pl.wikipedia.org/wiki/Snow%20Hill%20%28Maryland%29

Snow Hill (Maryland)

Snow Hill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Maryland, siedziba administracyjna hrabstwa Worcester. Przypisy Miasta w stanie Maryland

3460904

https://pl.wikipedia.org/wiki/Snow%20Hill%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Snow Hill (Karolina Północna)

Snow Hill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Greene. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460914

https://pl.wikipedia.org/wiki/Julien%20Desrosiers

Julien Desrosiers

Julien Desrosiers (ur. 14 października 1980 w Saint-Anaclet-de-Lessard, Quebec, Kanada) – francuski hokeista pochodzenia kanadyjskiego, reprezentant Francji. Kariera Urodził się w Kanadzie. Tam przez cztery sezony grał w juniorskiej lidze QMJHL w ramach CHL. W 2001 przeniósł się do Francji i występuje w rozgrywkach Ligue Magnus. Od 2005 do 2015 przez 10 sezonów grał w klubie Dragons de Rouen. Od kwietnia 2015 zawodnik Boxers de Bordeaux. Po sezonie 2017/2018 ogłosił zakończenie kariery. W barwach Francji uczestniczył w turniejach mistrzostw świata w 2005, 2006, 2007 (Dywizja I), 2008, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016 (Elita). Sukcesy Reprezentacyjne Awans do Elity mistrzostw świata: 2007 Klubowe Złoty medal mistrzostw Francji: 2006, 2008, 2010, 2011, 2013 z Rouen Puchar Francji: 2005, 2011, 2013 z Rouen Puchar Ligi: 2008, 2010 z Rouen Trofeum Mistrzów: 2010 z Rouen Puchar Kontynentalny: 2012 z Rouen Indywidualne Ligue Magnus 2004/2005: Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 31 goli Skład gwiazd Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2005 Dywizja I Grupa B: Pierwsze miejsce w klasyfikacji +/- turnieju: +5 Najlepszy napastnik turnieju Ligue Magnus 2005/2006: Skład gwiazd Ligue Magnus 2006/2007: Skład gwiazd Ligue Magnus 2007/2008: Skład gwiazd Ligue Magnus 2008/2009: Trofeum Alberta Hasslera – najlepszy francuski zawodnik sezonu Skład gwiazd Ligue Magnus 2009/2010: Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w sezonie zasadniczym: 23 gole Piąte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 47 punktów Skład gwiazd Ligue Magnus 2010/2011: Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 34 asysty Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 52 punkty Skład gwiazd Ligue Magnus 2011/2012: Najbardziej Wartościowy Zawodnik (MVP) w fazie play-off Puchar Kontynentalny 2012/2013#Superfinał - grupa F: Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów turnieju: 5 asyst Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej turnieju: 6 punktów Najlepszy napastnik turnieju Ligue Magnus (2014/2015): Pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów w sezonie zasadniczym: 38 asyst Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 47 punktów Trofeum Alberta Hasslera – najlepszy francuski zawodnik sezonu Przypisy Bibliografia Francuscy hokeiści Hokeiści Rimouski Océanic Hokeiści Drummondville Voltigeurs Hokeiści Dragons de Rouen Hokeiści Bordeaux Gironde hockey sur glace Kanadyjscy hokeiści Urodzeni w 1980

3460915

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gang%20Albanii

Gang Albanii

Gang Albanii – polski zespół muzyczny wykonujący hip-hop. Powstał pod koniec 2014 roku, z inicjatywy rapera Popka, członka zespołu Firma i producenta muzycznego Roberta M, znanego także jako Rozbójnik Alibaba. W 2015 roku do grupy dołączył kielecki raper Borixon, były członek formacji Wzgórze Ya-Pa 3. 24 kwietnia 2015 roku odbyła się premiera debiutanckiego albumu zespołu pt. Królowie życia. 1 marca 2017 roku płyta uzyskała w Polsce status diamentowej znalazłszy 150 tys. nabywców. W 2016 roku zespół był nominowany do nagrody Bestsellery Empiku 2015 w kategorii Muzyka polska za album Królowie życia. Na początku 2017 roku Popek poinformował o usunięciu z zespołu Gang Albanii Roberta Mączyńskiego. Powodem były pieniądze, których Alibaba zażądał za użycie jego wizerunku w filmie Popek za życia. Pod koniec grudnia 2017 roku członek zespołu Tomasz „Borixon” Borycki poinformował, że zespół nie wznowi działalności artystycznej. Dyskografia Albumy Single Teledyski Nagrody i wyróżnienia Przypisy Polskie zespoły hip-hopowe Zdobywcy diamentowych płyt

3460916

https://pl.wikipedia.org/wiki/Elenor%20Gordon

Elenor Gordon

Helen Orr „Elenor” Gordon (ur. 10 maja 1934 w Hamilton, South Lanarkshire, zm. 5 lipca 2014) – szkocka pływaczka specjalizująca się głównie w stylu klasycznym i zmiennym. Życiorys Helen Orr „Elenor” Gordon urodziła się 10 maja 1934 w Hamilton w South Lanarkshire w Szkocji. Swoją karierę sportową jako pływaczka rozpoczęła w 1950 roku w wieku 16, występując po raz pierwszy na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego w Auckland w Nowej Zelandii jako reprezentantka Szkocji, zdobywając złoty medal w dyscyplinie na 220 jardów stylem klasycznym oraz brązowy w sztafecie 3×110 jardów stylem zmiennym razem z Elizabeth Turner i Margaret Girvan z czasem 3:58.9 sek. Dwa lata później pojawiła się na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w Finlandii jako reprezentantka Wielkiej Brytanii, zdobywając brązowy medal na 200 metrów stylem klasycznym. Dwa lata później po występie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach, wystąpiła na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Vancouver w Kanadzie ponownie jako reprezentantka Szkocji, zdobywając dwa złote medale na 220 jardów stylem klasycznym oraz w sztafecie 3×110 jardów stylem zmiennym razem z Margaret McDowall i Margaret Girvan z czasem 3:51.0 sek. W 2003 roku została wpisana do sportowej galerii sławy w Szkocji. Gordon zmarła 5 lipca 2014 śmiercią naturalną w wieku 80 lat. Przypisy Szkoccy pływacy Urodzeni w 1934 Zmarli w 2014

3460918

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kentavious%20Caldwell-Pope

Kentavious Caldwell-Pope

Kentavious Tannell Caldwell-Pope (ur. 18 lutego 1993 w Thomaston) – amerykański koszykarz występujący na pozycji rzucającego obrońcy, obecnie zawodnik Denver Nuggets. Pope uczęszczał do szkoły średniej Greenville. Jako drugoroczniak i junior awansował do sweet 16. Natomiast jako senior wprowadził swoją drużynę do Final Four mistrzostw stanowych. Ostatecznie Greenville nie zdobyło tytułu, ulegając w półfinale późniejszym zwycięzcom Wilkinson County. W 2011 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American. Kolejnym etapem w życiu Kentaviousa był uniwersytet stanowy Georgia. Po dwóch latach gry w college'u w Georgia Bulldogs, przystąpił do draftu NBA, gdzie został wybrany z 8 numerem przez Detroit Pistons. Latem 2017 roku Caldwell-Pope został niezastrzeżonym wolnym agentem. 13 lipca podpisał roczną umowę z Los Angeles Lakers. 6 sierpnia 2021 trafił w wyniku wymiany do Washington Wizards. 6 lipca 2022 został wytransferowany do Denver Nuggets. Osiągnięcia Stan na 1 lutego 2023, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej. NCAA Zawodnik roku konferencji Southeastern (SEC – 2013) Zaliczony do: I składu: konferencji SEC (2013) pierwszoroczniaków SEC (2012) turnieju CBE Classic (2012) turnieju Legends Classic (2013) NBA Mistrz NBA (2020) Uczestnik spotkania Rising Stars Challenge (2015) Wybrany do składu Honorable Mention podczas letniej ligi NBA w Orlando (2013) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na espn.go.com Profil na rotoworld.com Profil na nbadraft.net Amerykańscy koszykarze Koszykarze Detroit Pistons Koszykarze Los Angeles Lakers Koszykarze Washington Wizards Koszykarze Denver Nuggets McDonald’s High School All-Americans Koszykarze Georgia Bulldogs Urodzeni w 1993

3460921

https://pl.wikipedia.org/wiki/Archdale

Archdale

Archdale – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460922

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Lotach%20Narciarskich%202016

Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2016

Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2016 – 24. edycja mistrzostw świata w lotach narciarskich, które rozegrano w 2016 roku w austriackim Tauplitz/Bad Mitterndorf. Zawody rozgrywane były pomiędzy 15–17 stycznia 2016. Były to piąte w historii zawody tej rangi rozgrywane w tym miejscu (poprzednio w 1975, 1986, 1996 i 2006 roku). W konkursie indywidualnym złoty medal wywalczył Peter Prevc, srebrny medal zdobył Kenneth Gangnes, natomiast brązowy Stefan Kraft. Konkurs drużynowy wygrali Norwegowie, z przewagą ponad 100 punktów nad reprezentacją Niemiec i Austriakami. Polski zespół w składzie: Kamil Stoch, Klemens Murańka, Dawid Kubacki i Stefan Hula uplasował się na piątej pozycji. Podczas rywalizacji drużynowej trzykrotnie poprawiono rekord skoczni, nowym rekordzistą został Prevc, który najpierw w pierwszej serii konkursu indywidualnego skoczył 243 metry, natomiast w trzeciej, ostatniej serii konkursu wylądował metr dalej. Chwilę wcześniej najlepsze osiągnięcie na tym obiekcie uzyskał Noriaki Kasai, lądując na 240 m. Podczas serii treningowych, kwalifikacyjnych i konkursowych, przeprowadzonych w ramach mistrzostw świata w lotach narciarskich w Tauplitz/Bad Mittendorf poprawiony został jeden rekord kraju w długości skoku narciarskiego: Kanady – 216,5 metra Mackenziego Boyda-Clowesa. Ogółem najdłuższe skoki w swojej dotychczasowej karierze oddało 14 uczestników mistrzostw świata oraz 12 przedskoczków. Przed zawodami Tło historyczne Budowa skoczni mamuciej Kulm rozpoczęła się w 1908 roku. Skocznia w obecnej formie jest osłonięta z obu stron lasem, dodatkowo przed wiatrem chroni ją sztuczna osłona o powierzchni 2800 metrów kwadratowych. Lokalizacja skoczni określana jest różnie, używane są obecnie zamiennie nazwy obu sąsiednich miejscowości (Bad Mitterndorf jest większe i bardziej znane turystycznie, Tauplitz bliżej położone). Obiekt nie posiada sztucznego oświetlenia. W czerwcu 2014 roku rozpoczęto przebudowę skoczni, która zakładała skrócenie rozbiegu o 23 metry, podwyższenie progu o 12,6 metra, poszerzenie o kilka metrów zeskoku na całej jego długości, podwyższenie wieży sędziowskiej oraz przesunięcie punktu K ze 185 na 200 metr i punktu HS z 200 na 225 metr. 8 stycznia 2015 pierwszy oficjalny skok na przebudowanej skoczni na odległość 190 metrów oddał Gregor Schlierenzauer. Zainstalowano także lodowe tory najazdowe. Program mistrzostw Przed rozpoczęciem mistrzostw świata podany został oficjalny program serii treningowych, kwalifikacyjnych i konkursowych oraz innych wydarzeń bezpośrednio związanych z mistrzostwami. Poniższa tabela przedstawia szczegółowy wykaz tych wydarzeń, zgodny z pierwotnym planem organizacji mistrzostw świata. Obiekt Miejscem rywalizacji skoczków będzie skocznia Kulm leżąca w austriackim Tauplitz/Bad Mitterndorf, w kraju związkowym Styria. Jej punkt konstrukcyjny usytuowany jest na 200. metrze, a rozmiar na 225. metrze. Jest to jedna z pięciu czynnych skoczni mamucich na świecie. Przed mistrzostwami skocznia została przebudowana kosztem 4,2 mln euro. Rozbieg został skrócony o 23 metry, zeskok został poszerzony, a bula podwyższona. Dzięki tym zmianom skocznia osiągnęła obecne wymiary. 5 stycznia 2016 ogłoszono, iż obiekt został naśnieżony sztucznie z powodu ciepłej zimy oraz że nie będzie problemów związanych z brakiem śniegu. Jury Dyrektorem konkursów podczas Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2016 będzie Harald Haim oraz – z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej – dyrektor zawodów Pucharu Świata, Walter Hofer. Jego asystentem będzie, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Kontrolą sprzętu zajmie się Sepp Gratzer, delegatem technicznym będzie Franck Salvi, a jego asystentem – Thomas Klauser, natomiast dyrektorem do spraw pomiaru odległości będzie Peter Chudý. Kierownikiem medycznym będzie Ingard Lereim, rolę koordynatora medialnego pełnił będzie Horst Nilgen, zaś sekretarzem zawodów będzie Friedrich Pollhammer. Medaliści Konkurs indywidualny na skoczni HS 225 (15-16.01.2016) Konkurs drużynowy na skoczni HS 225 (17.01.2016) Klasyfikacja medalowa Wyniki Kwalifikacje do konkursu indywidualnego na skoczni HS 225 (14.01.2016) Konkurs indywidualny na skoczni HS 225 (15-16.01.2016) Czwarta seria została odwołana z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych. Konkurs drużynowy na skoczni HS 225 (17.01.2016) Składy reprezentacji Legenda: q – zawodnik nie zakwalifikował się do konkursu głównego; – – zawodnik nie został zgłoszony do kwalifikacji, bądź nie został sklasyfikowany albo nie wystartował w poprzedniej edycji. Rekordy życiowe Uwagi Przypisy Bibliografia Mistrzostwa świata w lotach narciarskich Sezon 2015/2016 w skokach narciarskich Skoki narciarskie w Austrii 2016 w Austrii

3460925

https://pl.wikipedia.org/wiki/Centrum%20Nauczania%20Matematyki%20i%20Fizyki%20Politechniki%20%C5%81%C3%B3dzkiej

Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki Politechniki Łódzkiej

Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki Politechniki Łódzkiej (CMF) – ogólnouczelniana jednostka organizacyjna Politechniki Łódzkiej. Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki zostało powołane uchwałą Senatu Politechniki Łódzkiej z dnia 10 grudnia 2003 roku. Jego organizatorem i dyrektorem został dr Andrzej Just. Do zadań Centrum należy prowadzenie zajęć dydaktycznych z matematyki i fizyki dla potrzeb podstawowych jednostek organizacyjnych Politechniki Łódzkiej, wydziałów, międzywydziałowych kolegiów, pozawydziałowych jednostek organizacyjnych oraz International Faculty of Engineering (Centrum Kształcenia Międzynarodowego), gdzie zajęcia prowadzone są w języku angielskim i francuskim. Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi CMF są Rada Centrum oraz zespoły dydaktyczne: 3 zespoły matematyków i 1 zespół fizyków. Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki posiada dwa laboratoria: powstałe w 2005 roku Laboratorium Fizyki dla studentów PŁ oraz Laboratorium Komputerowe. Działalność dydaktyczna Centrum obejmuje nie tylko bezpośrednie prowadzenie zajęć ze studentami, ale także działalność e-learningową (kształcenie na odległość): strony e-matematyka i e-fizyka oraz e-podręcznik „E-Matematyka dla studentów” udostępniony studentom na platformie Wikamp. CMF współpracuje ze szkołami patronackimi organizując wykłady z matematyki i fizyki. Prowadzi także kursy przygotowawcze do matury z matematyki i fizyki oraz zajęcia on-line. Centrum wspiera działalność Publicznego Liceum Politechniki Łódzkiej zapewniając opiekę merytoryczną oraz bazę laboratoryjną. Laboratorium Komputerowe Matematyki prowadzi zajęcia w ramach Uniwersytetu Dziecięcego PŁ. W CMF działa Akademia GeoGebry, która jest częścią Międzynarodowego Instytutu GeoGebry, organizacji non-profit. Celami Akademii są innowacyjne metody dydaktyczne oparte o udostępnione oprogramowanie matematyczne GeoGebra. Centrum prowadzi działalność promocyjną i popularyzatorską w zakresie zastosowań matematyki i fizyki: bierze udział w Pikniku Naukowym w Warszawie (największej plenerowej imprezie naukowej w Europie) oraz w Festiwalu Nauki, Techniki i Sztuki w Łodzi. Przypisy Linki zewnętrzne Strona główna Centrum Nauczania Matematyki i Fizyki PŁ Jednostki organizacyjne Politechniki Łódzkiej Organizacje związane z fizyką

3460927

https://pl.wikipedia.org/wiki/Margaret%20McDowall

Margaret McDowall

Margaret Gibson McDowall (ur. 10 stycznia 1936 w Kilmarnock) – szkocka pływaczka specjalizująca się głównie w stylu zmiennym. Życiorys Margaret Gibson McDowall urodziła się 10 stycznia 1936 w Kilmarnock w Szkocji. W wieku 14 lat uczęszczała do Kilmarnock Academy w zachodniej Szkocji, a także była członkiem Szkockiej Drużyny Pływackiej. Swoją karierę sportową jako pływaczka rozpoczęła w 1954 roku w wieku 18 lat, występując po raz pierwszy na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w Vancouver w Kanadzie jako reprezentantka Szkocji, zdobywając złoty medal w sztafecie 3x110 jardów stylem zmiennym razem z Helen Gordon i Margaret Girvan z czasem 3:51.0 sek. Przypisy Szkoccy pływacy Urodzeni w 1936 Ludzie urodzeni w Kilmarnock

3460930

https://pl.wikipedia.org/wiki/Whitsett

Whitsett

Whitsett – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460934

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stokesdale

Stokesdale

Stokesdale – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460935

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dimitris%20Diamandakos

Dimitris Diamandakos

Dimitris Diamandakos (gr. Δημήτρης Διαμαντάκος; ur. 5 marca 1993 roku w Pireusie) – grecki piłkarz, grający na pozycji środkowego napastnika. Kariera piłkarska Kariera klubowa Rozpoczął karierę piłkarską w klubie juniorów Atromitosu. 1 lipca 2009 roku za kwotę 25 tysięcy euro przeszedł do klubu Olympiakos SFP. W tej drużynie kontynuował treningi z zespole juniorów. 1 lipca 2012 roku podpisał kontrakt z seniorskim zespołem tej drużyny, która występowała wówczas w Superleague Ellada. Jednak już 8 stycznia 2012 roku został wypożyczony do klubu Panionios GSS. W sezonie 2012/2013 jego drużyna zajęła 8. miejsce. On sam 31 grudnia 2012 roku powrócił z wypożyczenia. Niebawem, bo już 17 stycznia 2013 roku, został ponownie wypożyczony, tym razem do klubu Aris FC. Sezon 2012/2013 zakończył z tym zespołem na 13. pozycji. 30 czerwca 2013 roku powrócił z wypożyczenia. Wkrótce czekało go kolejne wypożyczenie. 23 sierpnia 2013 roku przeniósł się do klubu PAE Ergotelis, w którym spędził cały sezon. W tych rozgrywkach uplasował się z drużyną na 7. lokacie. 30 czerwca 2014 roku powrócił z wypożyczenia do Olympiakosu. W 2015 roku przeszedł do niemieckiego Karlsruher SC, grającego w 2. Bundeslidze. Kariera reprezentacyjna Dimitris Diamandakos wystąpił w dwunastu spotkaniach młodzieżowej reprezentacji Grecji do lat 17. W 2011 roku znalazł się w kadrze reprezentacji Grecji do lat 19 na mistrzostwa Europy, które odbyły się w Rumunii. Na tych mistrzostwach wystąpił w dwóch meczach. Na boisku spędził łącznie 61 minut i nie strzelił żadnej bramki. Ostatecznie jego drużyna nie wyszła z grupy. W 2012 roku ponownie został powołany na mecze w reprezentacji Grecji do lat 19. Tym razem na mistrzostwa Europy, które odbyły się w Estonii. Wystąpił we wszystkich pięciu spotkaniach swojej reprezentacji na tych mistrzostwach. Łącznie na boisku przebywał przez 382 minuty, strzelił 3 gole i zaliczył jedną asystę. Ze swoją drużyną dotarł aż do finału, w którym ulegli Hiszpanii 1–0. On sam w finale przebywał na boisku do 67. minuty. spotkania. W 2013 roku znalazł się w zespole reprezentacji Grecji do lat 20, która występowała na mistrzostwach świata w Turcji. Na mistrzostwach zagrał we wszystkich czterech meczach swojej drużyny. Łącznie na boisku przebywał przez 355 minut, zdobył jedną bramkę i zaliczył jedną asystę. Jego zespół dotarł do 1/16 finału, kiedy to lepsza okazała się od nich reprezentacja Uzbekistanu. Wcześniej, jeszcze 15 sierpnia 2012 roku, zadebiutował w reprezentacji Grecji U-21. W jej barwach wystąpił w pięciu meczach eliminacji do Mistrzostw Europy U-21 w 2015 roku. W ramach tych eliminacji raz zagrał ze spotkaniu z Polską 19 listopada 2013 roku w Krakowie. Zagrał do 75. minuty, jednak jego drużyna przegrała to spotkanie 3–1. Ostatecznie jego drużyna zajęła 2. miejsce w grupie, jednak nie uzyskała awansu na te mistrzostwa. Do pierwszej w tabeli Szwecji zabrakło 1 punktu. 7 września 2014 roku Claudio Ranieri powołał go do seniorskiej reprezentacji Grecji na mecz przeciwko Rumunii w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy 2016. Zadebiutował też w tym meczu zmieniając w 46. minucie Jorgosa Samarasa. Jednak jego drużyna przegrała ten mecz 0–1. Sukcesy i odznaczenia Wicemistrzostwo Europy do lat 19: 2012 Linki zewnętrzne Przypisy Reprezentanci Grecji w piłce nożnej Piłkarze Olympiakosu SFP Piłkarze Panioniosu GSS Piłkarze Arisu FC Piłkarze PAE Ergotelis Piłkarze Karlsruher SC Piłkarze Kerala Blasters FC Ludzie urodzeni w Pireusie Urodzeni w 1993

3460937

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pleasant%20Garden

Pleasant Garden

Pleasant Garden – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460938

https://pl.wikipedia.org/wiki/Spencer%20Dinwiddie

Spencer Dinwiddie

Spencer Gray Dinwiddie (ur. 6 kwietnia 1993 w Los Angeles) – amerykański koszykarz, posiadający również nigeryjskie obywatelstwo, występujący na pozycjach rozgrywającego lub rzucającego obrońcy, aktualnie zawodnik Brooklyn Nets. Kariera sportowa W 2011 został wybrany najlepszym zawodnikiem szkół średnich stanu kalifornia (John R. Wooden California High School POY). W 2014 roku, po trzech sezonach spędzonych w uczelnianej drużynie Colorado Buffaloes, Dinwiddie wziął udział w drafcie NBA i został wybrany z 38 numerem przez Detroit Pistons. W lipcu 2014 podpisał trzyletni kontrakt z tym klubem. 17 czerwca 2016 został oddany w wymianie do Chicago Bulls w zamian za Camerona Bairstowa. 7 lipca został zwolniony przez klub, po czym ponownie zatrudniony 28 lipca. 8 grudnia 2016 roku podpisał umowę z zespołem Brooklyn Nets. W kwietniu 2020 otrzymał nigeryjskie obywatelstwo. 6 sierpnia 2021 trafił w wyniku wymiany do Washington Wizards. 10 lutego 2022 został wytransferowany do Dallas Mavericks. 6 lutego 2023 dołączył do Brooklyn Nets w wyniku transferu. Osiągnięcia Stan na 13 lutego 2023, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej. NCAA Zaliczony do: I składu: Pac-12 (2013) najlepszych pierwszorocznych zawodników Pac-12 (2012) D-League Zaliczony do składu NBA D-League Showcase Honorable Mention Team (2015) NBA Zwycięzca konkursu Skills Challenge (2018) Uczestnik konkursu Skills Challenge (2018, 2020) Reprezentacja Uczestnik uniwersjady (2013 – 9. miejsce) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na espn.go.com Profil na rotoworld.com Profil na draftexpress.com Profil na nbadraft.net Amerykańscy koszykarze Nigeryjscy koszykarze Koszykarze Detroit Pistons Koszykarze Brooklyn Nets Koszykarze Grand Rapids Drive Koszykarze Colorado Buffaloes Koszykarze Washington Wizards Koszykarze Windy City Bulls Koszykarze Dallas Mavericks Koszykarze Brooklyn Nets Ludzie urodzeni w Los Angeles Urodzeni w 1993

3460942

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sedalia%20%28Missouri%29

Sedalia (Missouri)

Sedalia – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, siedziba administracyjna hrabstwa Pettis. Przypisy Miasta w stanie Missouri

3460943

https://pl.wikipedia.org/wiki/Medal%20za%20Ofiarn%C4%85%20Prac%C4%99%20dla%20Socjalizmu

Medal za Ofiarną Pracę dla Socjalizmu

Medal za Ofiarną Pracę dla Socjalizmu (czes. Medaile Za obětavou práci pro socialismus) – czechosłowackie odznaczenie państwowe. Historia Odznaczenie zostało ustanowione ustawą z dnia 14 grudnia 1976 r. nr 153/1976 Sb. dla nagrodzenia osób w zasłużonych w działalności społecznej, politycznej i gospodarczej przy wprowadzaniu programu Komunistycznej Partii Czechosłowacji. Odznaczenie zostało zniesione w dniu 15 października 1990 r. na podstawie §16 i 18 ustawy nr 404/1990 Sb. z dnia 2 października 1990 roku. Zasady nadawania Odznaczenie zgodnie z § 2 ustawy o jego ustanowieniu nadawany był obywatelom, którzy w długoletnią, bezinteresowną pracą uczestniczyli we wprowadzaniu do życia społecznego, politycznego i gospodarczego programu polityczno-społecznego Komunistycznej Partii Czechosłowacji lub za długoletnią i ofiarną pracę w organach państwowych. Opis odznaki Odznaka odznaczenia owalny krążek o średnicy 33 mm, wykonany z brązu pozłacanego. Na awersie odznaczenia w środku jest rysunek otwartej książki, na której leży sierp i młot, a powyżej książki pięcioramienna gwiazda. Na około książki znajduje się wieniec z liści lipy. Spod wieńca wychodzą promienie. Na rewersie w środku znajduje się pięcioramienna gwiazda, na którą nałożony jest herb Czechosłowacji. Spod gwiazdy wychodzą promienie, na końcach promieni umieszczone są litery, tworzące napis w języku czeskim ZA OBĚTAVOU PRÁCI PRO SOCIALISMUS (pol. Za ofiarną pracę dla socjalizmu). Medal zawieszony jest na metalowej zawieszce utworzonej z liści lipy a do niej przytwierdzona jest wstążka o szerokości 38 mm, na jej bokach znajdują się paski koloru niebieskiego o szer. 6 mm, następnie białego o szer. 6 mm, a w środku pasek o szer. 14 mm koloru czerwonego. Przypisy Bibliografia Czechosłowackie odznaczenia

3460944

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sedalia%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Sedalia (Karolina Północna)

Sedalia – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460945

https://pl.wikipedia.org/wiki/Skin

Skin

skórka (informatyka) Deborah Dyer – angielska piosenkarka znana pod pseudonimem Skin Skin (zespół muzyczny) – brytyjski zespół rockowy Skin (singel) – drugi singiel Rag’n’Bone Mana z jego debiutanckiego albumu Human Skin – film biograficzny z 2018 roku

3460949

https://pl.wikipedia.org/wiki/Oak%20Ridge%20%28hrabstwo%20Kaufman%29

Oak Ridge (hrabstwo Kaufman)

Oak Ridge – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Kaufman. Przypisy Miasta w stanie Teksas

3460958

https://pl.wikipedia.org/wiki/Oak%20Ridge%20%28hrabstwo%20Cooke%29

Oak Ridge (hrabstwo Cooke)

Oak Ridge – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Cooke. Przypisy Miasta w stanie Teksas

3460967

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tommy%20Gullberg

Tommy Gullberg

Tommy Gullberg (ur. 1944) – szwedzki brydżysta, World Life Master (WBF), European Grand Master oraz European Champion w kategorii Open (EBL). Tommy Gullberg od roku 1988 jest niegrającym kapitanem drużyn (Juniorów, Open, Kobiet lub Seniorów) Szwecji. W roku 2004, w czasie 47. Mistrzostw Europy był członkiem Komisji Odwoławczej. Żona Tommy Gullberga, Madeleine Swanström, jest również brydżystką. Wyniki brydżowe Olimpiady Na olimpiadach uzyskał następujące rezultaty: Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Zawody europejskie W europejskich zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Linki zewnętrzne Zobacz też Brydż sportowy Szwedzcy brydżyści Urodzeni w 1944

3460969

https://pl.wikipedia.org/wiki/Oak%20Ridge%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Oak Ridge (Karolina Północna)

Oak Ridge – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Guilford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3460971

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dra%C5%BCliwe%20tematy

Drażliwe tematy

Drażliwe tematy. Krótkie formy i punkty zapalne (ang. Trigger Warning: Short Fictions and Disturbances) – zbiór opowiadań autorstwa Neila Gaimana, wydany po raz pierwszy w 2015 r. Pierwsze polskie wydanie (w tłumaczeniu Pauliny Braiter) pochodzi z 2015 r. Tytuł Tytuł książki nawiązuje do pojęcia drażliwych tematów (ang. trigger warnings), tj. umieszczanych przy tekstach kultury ostrzeżeń, że ich treść może być źródłem dyskomfortu dla odbiorców (np. ze względu na poruszanie tematu zaburzeń odżywiania lub samobójstwa). Spis opowiadań Linki zewnętrzne Przypisy Twórczość Neila Gaimana Angielskie zbiory opowiadań Utwory literackie z 2015

3460972

https://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej%20Lis

Maciej Lis

Maciej Lis (ur. 16 listopada 1950 we Wrocławiu, zm. 19 kwietnia 2015) – polski prawnik, doktor nauk prawnych; specjalność prawo europejskie i prawo międzynarodowe, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Wrocławskiego oraz działacz luterański, społeczny i charytatywny. Członek władz naczelnych Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Współtwórca Diakonii Polskiej i członek Rady Diakonii Polskiej. Życiorys Był absolwentem Liceum Muzycznego. Już w młodości udzielał się wokalnie, śpiewając w języku esperanto (występował wówczas zarówno w kraju jak i za granicą). W 1969 roku jako członek zespołu MUZILO brał udział w nagraniu płyty pt. "Bonveno". Przez 20 lat był członkiem chóru Cantores Minores Wratislavienses pod dyrekcją Edmunda Kajdasza, a także współzałożycielem chóru Capella Ecumenica. Był adiunktem w Katedrze Prawa Międzynarodowego i Europejskiego Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Miał w dorobku ok. 100 publikacji naukowych opublikowanych zarówno w kraju i za granicą. W maju 2004 został powołany na organizatora pierwszego Zespołu Terenowego Biura Rzecznika Praw Obywatelskich (BRPO) we Wrocławiu, którym kierował od lipca tego samego roku, natomiast we wrześniu został powołany przez urzędującego Rzecznika Praw Obywatelskich prof. Andrzeja Zolla na stanowisko Pełnomocnika Terenowego Rzecznika Praw Obywatelskich we Wrocławiu dla województw dolnośląskiego, opolskiego i lubuskiego. Piastował również wiele kluczowych funkcji w strukturach Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej; był między innymi delegatem do Synodu Kościoła, przewodniczącym Komisji Prawnej Synodu, kuratorem Diecezji Wrocławskiej i kuratorem Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Opatrzności Bożej we Wrocławiu. W latach 1999-2001 piastował funkcję wiceprezesa Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. W latach 2000–2004 pełnił funkcję współprzewodniczącego Komisji Regulacyjnej w Warszawie ds. rozpatrywania wniosków Kościoła Luterańskiego w Polsce o zwrot nieruchomości kościelnych. 24 kwietnia 2015 został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu. Dla uhonorowania jego pamięci Rzecznik Praw Obywatelskich ustanowił w 2015 r. Nagrodę RPO im. Macieja Lisa. Przypisy Polscy specjaliści prawa międzynarodowego Wykładowcy Wydziału Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego Urzędnicy Biura Rzecznika Praw Obywatelskich Pochowani na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu Urodzeni w 1950 Zmarli w 2015 Ludzie urodzeni we Wrocławiu Wiceprezesi Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP Członkowie Synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP

3460973

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cartier%20Martin

Cartier Martin

Cartier Alexander Martin (ur. 20 listopada 1984 w Crockett) – amerykański koszykarz, skrzydłowy, aktualnie zawodnik SAN-EN NeoPhoenix. 31 października 2015 roku został wybrany w drafcie do D-League przez Iowa Energy z numerem 4. Osiągnięcia Stan na 11 lutego 2018, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej. NCAA Najlepszy Rezerwowy Sezonu Konferencji Big 12 (2007) Zaliczony do: I składu zawodników, którzy poczynili największy postęp w konferencji Big 12 (2006) II składu All-Big 12 (2006, 2007) D-League 2-krotnie wybierany do udziału w meczu gwiazd D-League (2009, 2010) Zaliczony do: I składu D-League (2010) III składu D-League (2009) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na espn.go.com Profil na rotoworld.com Profil na sports.yahoo.com Profil na draftexpress.com Amerykańscy koszykarze Koszykarze Iowa Energy Koszykarze Charlotte Bobcats Koszykarze Benettonu Treviso Koszykarze Golden State Warriors Koszykarze Washington Wizards Koszykarze Atlanty Hawks Koszykarze Chicago Bulls Koszykarze Detroit Pistons Koszykarze Windy City Bulls Zawodnicy NBA niewybrani w drafcie Koszykarze Parade High School All-Americans Koszykarze Jilin Northeast Tigers Koszykarze San-en NeoPhoenix Koszykarze Antalya Büyükşehir Belediyesi Koszykarze Kansas State Wildcats Urodzeni w 1984

3460974

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kiri%C5%82%C5%82%20Korie%C5%84kow

Kiriłł Korieńkow

Kiriłł Witaljewicz Korieńkow (ros. Кирилл Витальевич Кореньков; ur. 4 maja 1968 w Leningradzie) – rosyjski hokeista, trener hokejowy. Kariera zawodnicza Niespełna całą karierę zawodniczą był związany z klubami w rodzinnym Petersburgu, w tym z macierzystym SKA. Kariera trenerska Po zakończeniu kariery zawodniczej podjął pracę trenerską. Jako asystent pracował w zespole SKA-1946 grającym w rosyjskiej juniorskiej lidze MHL. We wrześniu 2012 został trenerem bramkarzy reprezentacji Polski Szkoleniowcami kadry zostali w tym roku Wiaczesław Bykow i Igor Zacharkin. Wraz z tymi trenerami w sezonie 2013/2014 rozgrywek Polskiej Hokej Ligi pracował w zespole 1928 KTH. Na przełomie kwietnia i maja 2014 wszedł z obydwoma do sztabu trenerskiego macierzystego klubu SKA. W lutym 2015 miejsce Korieńkowa na stanowisku trenera bramkarzy objął Marko Torenius, który w sezonie KHL (2014/2015) zdobył mistrzostwo KHL i Puchar Gagarina. Wcześniej, w lutym 2015 Korieńkow odszedł z klubu i powrócił na stanowisko trenera bramkarzy kadry Polski. Z reprezentacją Polski uczestniczył jako trener bramkarzy w turniejach mistrzostw świata 2013, 2014, 2015. W październiku 2015 został trenerem bramkarzy w Saławacie Jułajew Ufa (głównym trenerem klubu został wówczas Zacharkin). W marcu 2017 obaj odeszli z klubu. W 2017 został trenerem bramkarzy w Akademiji Hokeja Ak Bars w Kazaniu. Pod koniec stycznia 2018 został szkoleniowcem bramkarzy w polskim klubie 1928 KTH. Przypisy Bibliografia Kiriłł Korieńkow – profil na stronie R-Hockey Hokeiści SKA Sankt Petersburg Hokeiści Nieftianika Almietjewsk Hokeiści HK Homel Hokeiści HK Lipieck Ludzie urodzeni w Petersburgu Rosyjscy hokeiści Rosyjscy trenerzy hokejowi Trenerzy hokeistów SKA Sankt Petersburg Trenerzy Saławatu Jułajew Ufa Urodzeni w 1968

3460976

https://pl.wikipedia.org/wiki/Chor%C4%85giew%20Gda%C5%84ska%20ZHP

Chorągiew Gdańska ZHP

Chorągiew Gdańska ZHP im. Bohaterów Ziemi Gdańskiej – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego. Swoim zasięgiem obejmuje aktualnie 20 hufców, działających na terenie województwa pomorskiego. Powstała w grudniu 1956, początkowo, jako Chorągiew Morska Harcerstwa, od 1957 – Gdańska Chorągiew Harcerstwa. Pod nazwą: Chorągiew Gdańska ZHP funkcjonuje od 1964. Jest następcą i spadkobiercą tradycji Okręgu ZHP oraz Chorągwi Harcerek i Chorągwi Harcerzy, działających do 1939 na terenie Wolnego Miasta Gdańska oraz działających w latach 1945–1950 Gdańsko-Morskiej Chorągwi Harcerzy, Morskiej Chorągwi Harcerek, Morskiej Chorągwi Harcerzy i Morskiej Chorągwi Harcerstwa. Według danych z ewidencji ZHP w 2014 Chorągiew Gdańska liczyła 5362 członków. Struktura Obecnie Chorągiew Gdańska ZHP skupia 19 hufców: Hufiec ZHP Bytów im. Zawiszy Czarnego Hufiec ZHP Czarna Woda Hufiec ZHP Gdańsk-Wrzeszcz-Oliwa im. Obrońców Gdańskiego Wybrzeża Hufiec ZHP Gdańsk-Portowa im. Obrońców Westerplatte Hufiec ZHP Gdańsk-Śródmieście im. Alfa Liczmańskiego Hufiec ZHP Gdynia im. Bohaterów Gdyni Hufiec ZHP Kartuzy im. dr. Aleksandra Majkowskiego Hufiec ZHP Kościerzyna im. Franciszka Sędzickiego Hufiec ZHP Kwidzyn im. Kwidzyniaków Hufiec ZHP Lębork im. Polskich Olimpijczyków Hufiec ZHP Malbork im. Bohaterów Lotnictwa Polskiego Hufiec ZHP Miastko im. hm. Marii Hrabowskiej Hufiec ZHP Puck im. Obrońców Helu Hufiec ZHP Rumia im. I Brygady Pancernej Hufiec ZHP Ziemi Słupskiej im. Obrońców Wybrzeża Hufiec ZHP Sopot im. Marynarki Wojennej RP Hufiec ZHP Starogard Gdański im. gen. Józefa Wybickiego Hufiec ZHP Tczew im. Władysława Sławomira Jurgo Hufiec ZHP Wejherowo im. Partyzantów Kaszubskich Historia Chorągwi Gdańskiej ZHP Okres przed II wojną światową Pierwsza drużyna harcerska w Gdańsku powstała 8 sierpnia 1920 roku. Jej drużynowym był lekarz Stefan Mirau. Wkrótce potem powstała także drużyna harcerek, której drużynową została Zofia Caezar, działająca pod opieką Stefana Miraua. Stało się to za sprawą sześciu osób (Witold Kopczyński, Alf Liczmański, Stefan Mirau, Mieczysław Tejkowski, Aleksander Witkowski i Jerzy Żuralski) z Towarzystwa Filaretów, którego celem było przygotowanie do walki zbrojnej. Aktywiści wybrali się na obóz warszawskich harcerzy organizowany w Karwi, skąd zainspirowali się i zaczęli propagować metodę harcerską również w Gdańsku. W 1928 działały pierwsze hufce harcerzy oraz harcerek w Gdańsku, początkowo podlegające Wydziałowi Zagranicznemu Głównej Kwatery, z racji swoistego ustroju Wolnego Miasta Gdańska. Z kolei w 1935 powstały oddzielne: chorągiew harcerzy oraz chorągiew harcerek. Powołany został także Zarząd Okręgu ZHP – instytucja obecnie nieistniejąca. Na jej czele stanął dr Franciszek Kręcicki, prezes Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” działającego na terenie Gdańska. Pieczę nad chorągwiami objęli kolejno: hm. Alf Liczmański i phm. Maria Ostrowska. Harcerstwo w okresie międzywojennym było wykorzystywane do podkreślania polskości Gdańska, na spotkaniach skautowych za granicą: na Węgrzech, w Holandii, i w Anglii. Okres II wojny światowej Harcerze, zarówno przed, jak i w trakcie II wojny światowej, spotykali się z szykanami ze strony zwolenników nazistów. Wielu czynnych instruktorów oraz działaczy, za swoją aktywność trafiło do obozów koncentracyjnych. Działalność ZHP w latach 1939–1945 zeszła do podziemia, a organizacja przyjęła kryptonim konspiracyjny „Szare Szeregi”. Harcerze i harcerki pełnili działali jako łącznicy, sanitariuszki, listonosze podczas okupacji, gdy żołnierze byli potrzebni na froncie. Na terenie Pomorza Gdańskiego szczególnie wsławił się Tajny Hufiec Harcerzy z Gdyni, który swoją działalnością sięgał aż Wejherowa. Zadaniem THH była bezwzględna walka z okupantem, utrzymanie ducha polskości i miłości do ojczyzny oraz kontynuowanie ideologii i tradycji Związku Harcerstwa Polskiego. Jednymi z bardziej znanych akcji Tajnego Hufca Harcerzy były akcje B-1 oraz B-2, które sprowadzały się do działalności informacyjnej. Alianci przeprowadzając naloty na Pomorze Gdańskie posiadały szczegółowe dane o rozłożeniu niemieckich umocnień, dzięki pracy THH. Na murze Domu Harcerza w Gdańsku wisi odsłonięta w 1981 pamiątkowa tablica ku czci 116 harcerzy i przyjaciół harcerstwa, którzy oddali swoje życie podczas II wojny światowej walcząc za ojczyznę. Okres Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Harcerstwo w tym czasie zostaje podporządkowane ideom partyjnym. Wielobarwne chusty zamieniono na czerwoną krajkę. Chorągiew Gdańska jako jednostka terenowa odrodziła się w 1956 roku. Komendantem został Józef Grzesiak „Czarny”. W 1959 chorągiew liczyła 22,3 tys. członków. W 1963 zainicjowano budowę Domu Harcerza w Gdańsku, kamień węgielny położono 23 listopada 1964, a budowę zakończono w 1970. 5 kwietnia 1970 Chorągiew Gdańska ZHP otrzymała sztandar oraz imię Bohaterów Ziemi Gdańskiej. W chorągwi upowszechniano wychowanie morskie, w latach 70. funkcjonowało w niej ponad 100 drużyn wodnych i żeglarskich, harcerze dysponowali 5 jachtami pełnomorskimi, 16 zatokowymi i 200 jednostkami śródlądowymi. Harcerze chorągwi podejmowali wiele wyczynów żeglarskich: jako pierwsi polscy żeglarze w 1971 dotarli do Murmańska, w 1975/1976 opłynęli Afrykę, podjęli też próbę opłynięcia z zachodu na wschód przylądka Horn na jachcie „Alf”. Harcerze współpracowali z Jednostkami Obrony Wybrzeża („niebieskie berety”) oraz Marynarki Wojennej, w szkołach średnich działały harcerskie drużyny obrony wybrzeża, a w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej i na ORP „Warszawa” – wojskowe kręgi instruktorskie. W 1975 obszar działania chorągwi zmniejszono, dostosowując go do podziału administracyjnego kraju. Z części jednostek dotychczasowych chorągwi: Gdańskiej, Koszalińskiej i Bydgoskiej utworzono Chorągiew Słupską, która w 1984 liczyła 25 tys. członków skupionych w 15 hufcach. Chorągiew ta nosiła imię Bolesława Bieruta. W 1984 Chorągiew Gdańska ZHP składała się z 48 hufców i liczyła 50,9 tys. członków. Po Sierpniu 1980 przywrócono duch harcerstwa bez idei socjalistycznych. Zorganizowano uroczyste obchody 70-lecia harcerstwa, m.in. w ratuszu Głównego Miasta – Muzeum Historii Miasta Gdańska odbyła się sesja naukowo-historyczna i otwarto wystawę, którą następnie przeniesiono do Domu Harcerza. Obecna działalność Chorągiew działa zgodnie z misją Związku Harcerstwa Polskiego: „wychowywanie młodego człowieka, czyli wspieranie go we wszechstronnym rozwoju i kształtowaniu charakteru przez stawianie wyzwań.” Nad wykonaniem w chorągwi celów ZHP czuwa sztab instruktorów podzielonych na wydziały i zespoły: komenda chorągwi – określa cele i działania chorągwi, sprawuje ogólny nadzór nad jej działaniem, chorągwiana komisja stopni instruktorskich – czuwa nad odpowiednim rozwojem instruktorów chorągwi, zespół finansowo-księgowy – lustruje finanse jednostki, zespół organizacyjny, zespół programowo-metodyczny- podzielony na referaty (zuchowy, harcerski, starszoharcerski, wędrowniczy, Nieprzetartego Szlaku) oraz na zespoły i inspektoraty specjalnościowe (zespół pilota, zespół wychowania duchowego, inspektorat ratowniczy, inspektorat lotniczy, inspektorat turystyczny), Macierzysta Akademia Kształcenia – szkoła instruktorska, która odpowiada za kształcenie instruktorów oraz funkcyjnych chorągwi, zespół ds. hufców, zespół komunikacji i promocji – zajmuje się promowaniem działalności Chorągwi Gdańskiej na zewnątrz organizacji, a także przepływem informacji wewnątrz, komisja historyczna, Harcerski Krąg Seniorów Korzenie, harcerski krąg akademicki, zespół ds. Harcerskiej Bazy Obozowej „Nasiczne” w Bieszczadach. Najważniejsze przedsięwzięcia organizowane przez chorągiew: Rajd Rodło – turystyczny rajd organizowany cyklicznie od 1984 w okresie wiosennym, na który zjeżdżają się drużyny z całej Chorągwi, aby się wspólnie zintegrować. Do wyboru jest wiele tras zależnych od wieku (zuchowa, harcerska, starszoharcerska, wędrownicza), a także od sposobu poruszania – rower, kajaki, jacht, własne nogi (czasem nawet barki drużynowego, w przypadku najmłodszych), imprezie towarzyszą inne aktywności: zdobywanie odznaki Rodła, którą zdobywać można przez cały rok wykonując wcześniej sprecyzowane zadania, a także od niedawna Turniej Hufców – w niedzielny poranek przed apelem zakończeniowym przedstawiciele hufców spotykają się w jednym miejscu wykonując zadanie logiczne i sprawnościowe na miejscu. Spartakiada – zawody organizowane przez pilota chorągwi, odbywające się co roku we wrześniu w HOM Puck, skierowana głównie do harcerzy o specjalności wodnej, jednak z powodu jej atrakcyjności swoich sił próbują także drużyny lądowe „zieloni”. Podczas czterodniowych zmagań odbywają się regaty, bieg jungów, turniej nawigatorów, rajd pieszy, wiele zadań logicznych, turniej szant, czy wystawę tratw z materiałów wtórnych. Przekazanie Betlejemskiego Światła Pokoju – corocznie, w grudniu na ulicy Długiej w Gdańsku, harcerze zbierają się aby odebrać i przekazać dalej Betlejemskie Światło Pokoju. Harcerska Akcja Letnia (HAL) oraz Harcerska Akcja Zimowa (HAZ) – w okresie wakacji oraz ferii zimowych harcerze i zuchy wyjeżdżają na obozy i kolonie w każdy zakątek Polski lub za granicę aby przeżyć przygodę w zgodzie z naturą i metodą harcerską. Zarówno zimą, jak i latem chorągiew oferuje wędrowanie, pobyty stacjonarne, żeglowanie, obozy konne razem z członkami drużyny i drużynowym (opiekunem), z którymi działają cały rok. Działalność hufców – hufce Chorągwi Gdańskiej organizują swoim podopiecznym czas w różnoraki sposób: rajdy, zawody, spotkania przy kominku, regaty, lekcje historii, gry survivalowe, festiwale i inne. W Pucku istnieje Harcerski Ośrodek Morski z warsztatami szkutniczymi, hotelem i zapleczem gastronomicznym. Wychowankowie pomorskiego harcerstwa byli wybierani do najwyższych władz ZHP: hm. Maria Hrabowska była przewodniczącą ZHP w latach 1996–2001, hm. Małgorzata Sinica była Naczelnikiem ZHP w latach 2007–2017, hm. Lucjan Brudzyński był w 2009–2013 skarbnikiem związku, a w 2009–2015 – zastępcą Naczelnika. Przewodniczący Zarządu Okręgu ZHP Komendanci Chorągwi Gdańskiej Komendantki Chorągwi Gdańskiej Harcerek Komendanci Chorągwi Gdańskiej Harcerzy Komendanci Chorągwi Gdańskiej Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne Oficjalna strona Chorągwi Gdańskiej ZHP Chorągwie Związku Harcerstwa Polskiego Harcerstwo w Gdyni Harcerstwo w Gdańsku

3460984

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista%20odcink%C3%B3w%20serialu%20Daredevil

Lista odcinków serialu Daredevil

Poniżej znajduje się lista odcinków serialu telewizyjnego Marvel's Daredevil – emitowanego przez amerykański serwis internetowy Netflix od 10 kwietnia 2015 roku. W Polsce serial ten jest dostępny również na platformie Netflix od 6 stycznia 2016, kiedy to została ona uruchomiona na rynku polskim. 21 kwietnia 2015 roku został ogłoszony drugi sezon serialu z premierą 18 marca 2016 roku zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w Polsce. 21 lipca 2016 roku został ogłoszony trzeci sezon serialu. Sezon 1 (2015) Sezon 2 (2016) Sezon 3 (2018) Przypisy Daredevil Saga Defenders

3460987

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tokyo%20Ghoul

Tokyo Ghoul

|} – seinen-manga autorstwa Sui Ishidy, wydawana w czasopiśmie Shūkan Young Jump od września 2011 do września 2014 roku. Manga doczekała się także sequela, zatytułowanego Tokyo Ghoul:re. Na podstawie mangi powstały cztery serie anime, zatytułowane kolejno Tokyo Ghoul, Tokyo Ghoul√A, Tokyo Ghoul: re oraz Tokyo Ghoul: re2. W Polsce manga jest wydawana nakładem wydawnictwa Waneko, a anime można oglądać na platformie Netflix w wersji z napisami. Fabuła Ken Kaneki jest studentem, który cudem przeżywa spotkanie z ghoulem – istotą żywiącą się ludzkim ciałem. Lekarz chcąc uratować życie chłopaka postanawia przeszczepić mu narządy ghoula. Kaneki po powrocie do zdrowia odkrywa, że normalne jedzenie mu nie smakuje i zdaje sobie sprawę z tego, że stał się w połowie ghoulem. Mimo wszystko postanawia, że nigdy nie zje ludzkiego mięsa. Głównym wątkiem historii jest walka jego człowieczeństwa z pragnieniem konsumpcji ludzkiego mięsa. Bohaterowie – student japonistyki na wydziale literatury. W wyniku transplantacji stał się półghoulem. Pracuje w Anteiku, małej kawiarni będącej miejscem spotkań okolicznych ghouli. – ghoul, młoda dziewczyna. Pracuje w kawiarni Anteiku razem z głównym bohaterem. Ma długą grzywkę zakrywającą prawe oko. Jest gwałtowna i agresywna, wśród ludzi stara się być miła i nie ujawniać się. – ghoul, początkowo umawia się z głównym bohaterem. Jej narządy zostały przeszczepione głównemu bohaterowi. Niezwykle agresywna, bardzo żarłoczna. – ghoul, właściciel Anteiku. Pomaga głównemu bohaterowi przystosować się do świata ghouli. Jest on lojalny wobec swoich przyjaciół i nie opuszcza ich w potrzebie. – jest ghulim dzieckiem, której rodzice zostali zabici przez śledczych ghouli. W dokumentach CCG jest znana jako numer 745 lub Córka. Pomimo posiadania wystarczających informacji na temat Hinami, CCG wciąż nie jest w stanie jej wyeliminować. Łączy ją silną więź z Kanekim i Tōką. – jest inspektorem Pierwszej Rangi (od rozdziału 80.). Był ostatnim partnerem Kureo Mado. Później jego partnerką jest Akira Mado. – ghoul, prawa ręka Yoshimury. Jest także dawnym przyjacielem Uty i Itori. Ze względu na swój nawyk do poszukiwań oraz ptasią maskę z długim dziobem, posiada pseudonim Kruk. – przyjaciel głównego bohatera. Często spędzają razem czas nawet po przemianie Kanekiego w półghoula, o której Hide wie. – ghoul, jest dawnym przyjacielem Renji Yomo i Itori. Jest właścicielem Studia Mask HySy, gdzie zajmuje się sprzedażą masek. Kiedy był nastolatkiem, wśród śledczych CCG w 4. dzielnicy znany był jako Człowiek Bez Twarzy. – ghoul, jest jedną z ważniejszych członkiń organizacji Drzewa Aogiri. Eto jest często widziana podczas rozmów ze swoim drogim wspólnikiem, Tatarą. Jest , hybrydą człowieka i ghoula. – jest inspektorem Drugiej Rangi (Pierwszej Klasy w Tokyo Ghoul:re) oraz córką Kureo. Była partnerką Kōtarō Amona, a obecnie pracuje z Haise Sasakim. – jest słynnym inspektorem klasy specjalnej w CCG znanym jako Żniwiarz (CCGの死神, CCG no shinigami). Manga W 2013 roku manga była 27. najlepiej sprzedającą się serią mangi w Japonii; została sprzedana w 1 666 348 egzemplarzach. W 2014 roku manga uplasowała się na 3. miejscu najlepiej sprzedających się serii w Japonii; została sprzedana w 6 946 203 egzemplarzach. W 2015 roku manga została sprzedana w Japonii w 3 576 177 egzemplarzach, będąc 13. najchętniej kupowaną serią w kraju. |} Tokyo Ghoul:re Ostatni rozdział tej mangi ukazał się w magazynie Young Jump 5 lipca 2018 roku. W 2015 roku manga została sprzedana w Japonii w 3 758 541 egzemplarzach, będąc 10. najchętniej kupowaną serią w kraju. W 2016 roku została sprzedana w Japonii w 4 278 599 egzemplarzach stając się 8. najchętniej kupowaną serią w kraju, a w 2017 roku została sprzedana w Japonii w 5 303 514 egzemplarzach uplasowując się na 5. miejscu najchętniej kupowanych tytułów mang w kraju. W 2018 roku manga została sprzedana w Japonii w 3 267 843 egzemplarzach i była dziesiątą najchętniej kupowaną mangą w kraju. |} Powieści ilustrowane Wydano trzy powieści ilustrowane. Wszystkie zostały napisane przez Shina Towadę, a zilustrowane przez Sui Ishidę. Wydano także powieść związaną z sequelem mangi. Powieść ta została napisana przez Shina Towadę i zilustrowana przez Sui Ishidę. Powiązane Autor mangi opublikował książki, w których zawarł komentarze, szkice i kolorowe ilustracje związane z serią Tokyo Ghoul. Przypisy Japońskie telewizyjne seriale animowane Manga Mangi wydawane w Polsce Pierrot Seinen

3460990

https://pl.wikipedia.org/wiki/Final%20Four%20Pucharu%20Polski%20w%20futsalu%202014/2015

Final Four Pucharu Polski w futsalu 2014/2015

Turniej Final Four Pucharu Polski 2015 odbędzie się w dniach 9 - 10 maja 2015 w hali Centrum Park w Chojnicach. Turniej wyłoni zwycięzcę Pucharu Polski za sezon 2014/2015. Wezmą w nim udział gospodarze - Red Devils Chojnice oraz Wisła Krakbet Kraków, Gatta Zduńska Wola i Rekord Bielsko-Biała. 9 maja odbędą się mecze półfinałowe, których zwycięzcy zagrają w finale 10 maja. Drużyny Drabinka i wyniki turnieju Półfinał nr.1 Wisła: Dworzecki - Jonczyk, Bondar, Pater, Budniak - Kowal, Zastawnik, Czech, Wachuła, Ricardo, Wojciechowski Gatta: Słowiński - Stanisławski, Sobalczyk, Milewski, Szypczyński - Adamski, Olejniczak, Szymczak Półfinał nr.2 Red Devils: Bondarenko - Iwanow, Charczenko, Kriezel, Kaźmierczak - Sobański, Mączkowski, Laskowski, Kubiszewski Rekord: Brzenk - Machura, Popławski, Franz, Mentel - Szymura, Łysoń, Polášek, Marek, Janovský, Kameko FINAŁ Wisła: Dworzecki - Jonczyk, Bondar, Pater, Budniak - Kowal, Czech, Wachuła, Ricardo, Wojciechowski Rekord: Brzenk - Machura, Franz, Polášek, Mentel - Szymura, Popławski, Łysoń, Marek, Janovský, Kameko Strzelcy 2 gole Paweł Budniak (Wisła) Marcin Czech (Wisła) Paweł Machura (Rekord) 1 gol Gole samobójcze Krzysztof Adamski (Gatta) dla Wisły Prawa telewizyjne Orange Sport (wszystkie mecze turnieju) - Realizacja TransmisjeLIVE.pl Przypisy Puchar Polski w futsalu Sport w Chojnicach 2015 w polskim sporcie 2015 w piłce nożnej

3460992

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C4%85tr%C3%B3bka%20po%20bawarsku

Wątróbka po bawarsku

Wątróbka po bawarsku – smażone na chrupko z cebulą wątróbki wieprzowe podawane z papryką, ogórkiem konserwowym oraz grzankami, ewentualnie pieczonymi ziemniakami. Potrawę sporządza się z pociętych w plastry wątróbek wieprzowych. Plasterki wątróbki należy przed smażeniem wrzucić na kilka minut do zimnej wody, aby odsączyć krew. Następnie panierować w pszennej mące, opcjonalnie również w mleku. Po usmażeniu wątróbki, podsmażana jest na tym samym tłuszczu (smalec lub oliwa) pokrojona w plasterki cebula. Do smaku jako przyprawy: sól, pieprz, curry, czosnek i sok z cytryny. Wątróbka drobiowa przygotowywana w podobny sposób spotykana jest w kuchni żydowskiej. Literatura Robert Makłowicz: CK Kuchnia, 2001. Przypisy Kuchnia polska Kuchnia niemiecka Kuchnia galicyjska Kuchnia bawarska Kuchnia austriacka Kuchnia śląska Potrawy mięsne

3460996

https://pl.wikipedia.org/wiki/Marian%20Pigan

Marian Pigan

Marian Pigan (ur. 1972) – polski leśnik, w latach 2008–2012 dyrektor generalny Lasów Państwowych. Życiorys W 1992 ukończył Technikum Leśne w Biłgoraju, a w 1997 studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W 2007 na Wydziale Leśnym SGGW uzyskał stopień naukowy doktora nauk leśnych w oparciu o pracę Stan podsadzeń jako podstawa planowania przebudowy drzewostanów sosnowych w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym. Pracę zawodową rozpoczął w 1997 w nadleśnictwie Leżajsk. W latach 1998–2002 zatrudniony był w nadleśnictwie Pszczyna, natomiast od 2003 pracował w nadleśnictwie Kobiór. W grudniu 2007 został powołany na stanowisko zastępcy dyrektora generalnego Lasów Państwowych do spraw marketingu, organizacji i rozwoju. Od kwietnia 2008 do lutego 2012 sprawował funkcję dyrektora generalnego Lasów Państwowych. Następnie powrócił do pracy w nadleśnictwie Kobiór, obejmując 1 lipca 2012 stanowisko nadleśniczego. 20 kwietnia 2017 został z niego odwołany. W 1998 został członkiem NSZZ „Solidarność”. Od maja 2006 do grudnia 2007 był przewodniczącym Krajowej Sekcji Pracowników Leśnictwa. Przypisy Absolwenci Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego Polscy leśnicy Urodzeni w 1972

3461000

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hinton%20Parva%20%28Dorset%29

Hinton Parva (Dorset)

Hinton Parva – osada i były civil parish w Anglii, w Dorset, w dystrykcie (unitary authority) Dorset, w civil parish Hinton. W 2001 civil parish liczyła 56 mieszkańców. Przypisy Linki zewnętrzne Dorset OPC Wsie w hrabstwie Dorset Dawne civil parishes w hrabstwie Dorset

3461004

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wodorek%20argonu

Wodorek argonu

Wodorek argonu, HAr – hipotetyczny związek chemiczny argonu i wodoru. W latach 70. XX wieku zostały obliczone krzywe potencjału jonu molekularnego wodorku argonu oraz jego ciepła tworzenia dla wybranych reakcji, a następnie kation został otrzymany w wyniku reakcji jonów argonu z metanem. W 2013 roku pojawiły się doniesienia o odkryciu przez zespół prof. Michaela J. Barlowa cząsteczek wodorku argonu w pozostałościach po wybuchu supernowej w Mgławicy Kraba. W rzeczywistości odkryto linie emisyjne opisanego wyżej jonu molekularnego , a nieporozumienie prawdopodobnie wynikało z mylących tytułów artykułów poświęconych temu tematowi oraz sugestii Barlowa, że w Mgławicy Kraba istnieją obszary przejściowe pomiędzy gazem zjonizowanym i cząsteczkowym, w których wodorek argonu może się tworzyć i przetrwać. Teoretycznie rozważana jest także możliwość istnienia jeszcze jednego połączenia wodoru z argonem – kationu – przeprowadzono modelowanie jego struktury i stabilności oraz obliczono widmo emisyjne. Przypisy Argonu, wodorek Związki argonu Hipotetyczne związki chemiczne

3461006

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia%20Mariak

Zofia Mariak

Zofia Izabella Mariak (ur. 22 maja 1951) – polska okulistka, profesor nauk medycznych. Życiorys Dyplom lekarski zdobyła w 1975 roku na Akademii Medycznej w Białymstoku (od 2008 roku Uniwersytet Medyczny) i na tej uczelni pracuje do dziś. Stopień doktorski uzyskała w 1982 roku na podstawie pracy "Ocena histologiczna wielkokomórkowego układu neurosekrecyjnego szczura białego w przebiegu doświadczalnego wstrząsu elektrycznego". Habilitowała się w 2000 roku na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy pod tytułem "Patofizjologia i klinika urazowych obrażeń nerwów czaszkowych, zaopatrujących narząd wzroku". Jest profesorem zwyczajnym i kierownikiem w Klinice Okulistyki Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Należy do Polskiego Towarzystwa Okulistycznego (przewodnicząca oddziału Białystok). Tytuł naukowy profesora nauk medycznych został jej nadany w 2006 roku. Swoje prace publikowała w czasopismach krajowych i zagranicznych, m.in. w „Klinice Ocznej" (członek redakcji), „Okulistyce" oraz „Kontaktologii i Optyki Okulistycznej". Zobacz też Okuliści związani z Białymstokiem: Alina Bakunowicz-Łazarczyk Małgorzata Mrugacz Ewa Proniewska-Skrętek Renata Zalewska Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne Bibliografia publikacji w zasobach Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Absolwenci Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Polscy okuliści Wykładowcy Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku Urodzeni w 1951

3461008

https://pl.wikipedia.org/wiki/Long%20Crichel

Long Crichel

Long Crichel – wieś i były civil parish w Anglii, w Dorset, w dystrykcie (unitary authority) Dorset, w civil parish Crichel. W 2001 civil parish liczyła 81 mieszkańców. Long Crichel jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Circel. Przypisy Linki zewnętrzne British history Wsie w hrabstwie Dorset Dawne civil parishes w hrabstwie Dorset

3461012

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hubert%20Fournier

Hubert Fournier

Hubert Fournier (ur. 3 września 1967 w Riom) – francuski trener piłkarski oraz piłkarz występujący na pozycji obrońcy, od 23 maja 2014 do 24 grudnia 2015 menadżer Olympique Lyon. Kariera trenerska W 2008 roku Fournier przez krótki czas prowadził Gueugnon. Dwa lata później objął Stade de Reims, z którym w pierwszym sezonie dotarł do ćwierćfinału Pucharu Francji, zaś w drugim zdobył wicemistrzostwo Ligue 2, dzięki czemu klub po raz pierwszy od 33 lat awansował do Ligue 1. 23 maja 2014 roku został mianowany menadżerem Olympique Lyon. 24 grudnia 2015 został zwolniony z funkcji trenera Olympique Lyon. Przypisy Linki zewnętrzne Hubert Fournier w bazie L’Équipe Francuscy piłkarze Francuscy trenerzy piłkarscy Piłkarze SM Caen Piłkarze En Avant Guingamp Piłkarze Borussii Mönchengladbach Piłkarze Olympique Lyon Piłkarze FC Rouen Trenerzy piłkarzy Stade de Reims Trenerzy piłkarzy Olympique Lyon Ludzie urodzeni w Riom Urodzeni w 1967

3461015

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ra%C3%BAl%20Navas

Raúl Navas

Raúl Rodríguez Navas (ur. 11 maja 1988 w Sewilli) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji obrońcy w klubie CA Osasuna, do którego jest wypożyczony z Realu Sociedad. Przypisy Bibliografia Statystyki w bazie BDFutbol Statystyki w bazie FutbolMe Hiszpańscy piłkarze Piłkarze Sevilli FC Piłkarze Realu Valladolid Piłkarze Celty Vigo Piłkarze Realu Sociedad Piłkarze SD Eibar Piłkarze CA Osasuna Ludzie urodzeni w Sewilli Urodzeni w 1988

3461025

https://pl.wikipedia.org/wiki/Richemont%20%28przedsi%C4%99biorstwo%29

Richemont (przedsiębiorstwo)

Compagnie Financière Richemont SA – szwajcarski holding działający w branży dóbr luksusowych z siedzibą w Bellevue, założony w 1988 roku przez Rembrandt Group Ltd. Przedsiębiorstwo jest drugą co do wielkości grupą w branży towarów luksusowych pod względem wartości rynkowej na świecie. W 2014 roku Richemont zajęła 371 miejsce w rankingu największych firm na świecie Global 2000 magazynu Forbes. Przedsiębiorstwo działa w sektorze luksusowych zegarków, biżuterii, dóbr skórzanych i odzieżowym. W 2014 roku sektor biżuterii odpowiadał za 51% przychodów przedsiębiorstwa, sektor luksusowych zegarków za 28% przychodów, a pozostałe sektory za 23%, w tym Montblanc – 7%. Struktura holdingu Richemont jest właścicielem wielu spółek-córek, do których należą: Alfred Dunhill Ltd. – brytyjska firma z branży odzieży męskiej i dóbr skórzanych. Baume et Mercier – szwajcarski producent luksusowych zegarków. Cartier – paryski producent biżuterii i zegarków. Chloé – paryska firma z branży modowej. Giampiero Bodino – włoski producent luksusowej biżuterii. IWC – szwajcarski producent luksusowych zegarków. James Purdey & Sons – brytyjski producent broni palnej. Lancel – paryski producent dóbr skórzanych. A. Lange & Söhne – niemiecki producent luksusowych zegarków. Azzedine Alaia – paryski designer odzieży damskiej. Jaeger-LeCoultre – szwajcarski producent luksusowych zegarków. Roger Dubuis – szwajcarski producent luksusowych zegarków. Montblanc – niemiecki producent zegarków, biżuterii, dóbr skórzanych i przyborów piśmienniczych. Net-a-Porter – brytyjska firma odzieżowa. Panerai – włoski producent zegarków. Peter Millar – amerykański producent odzieży. Piaget SA – szwajcarski producent luksusowych zegarków i biżuterii. Shanghai Tang – sieć odzieżowa z siedzibą w Hongkongu. Vacheron Constantin – najstarsza na świecie, szwajcarska manufaktura luksusowych zegarków. Van Cleef & Arpels – francuski producent zegarków, biżuterii i perfum. W 2007 roku Richemont oraz Polo Ralph Lauren ogłosiły założenie na zasadach joint venture spółki The Polo Ralph Lauren Watch and Jewellery Company. Obydwa przedsiębiorstwa posiadają 50% udziałów w tym podmiocie. Przypisy Przedsiębiorstwa w Szwajcarii Spółki notowane na SIX

3461027

https://pl.wikipedia.org/wiki/Danuta%20D%C4%85browska%20%28historyczka%29

Danuta Dąbrowska (historyczka)

Danuta Dąbrowska właściwie Jakoba Blidsztejn (ur. 1925 w Berlinie, zm. 19 kwietnia 2015) – polska historyk i archiwistka żydowskiego pochodzenia, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego. Żona dziennikarza Edmunda Gonczarskiego. Życiorys Urodziła się w Niemczech w rodzinie lekarskiej jako córka tzw. Żydów wschodnich (w Niemczech jej rodzice prowadzili praktyki lekarskie). Po powrocie rodziców do Polski mieszkała wraz z nimi na warszawskim Żoliborzu. W czasie II wojny światowej przebywała początkowo wraz z matką i ciotką w getcie w podwarszawskiej Falenicy, a następnie ukrywała się po tzw. aryjskiej stronie. Po zakończeniu wojny ukończyła studia w zakresie romanistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała w warszawskim Żydowskim Instytucie Historycznym, gdzie specjalizowała się w badaniach nad dziejami Żydów polskich oraz holocaustem na ziemiach polskich. Była redaktorką między innymi takich publikacji jak Eksterminacja Żydów na ziemiach polskich w okresie okupacji hitlerowskiej (Żydowski Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1957), Kronika Getta Łódzkiego. T. 1, Styczeń 1941 – maj 1942 oraz Kronika Getta Łódzkiego. T. 2, Czerwiec – grudzień 1942 (wspólnie z Lucjanem Dobroszyckim), a także tłumaczką materiałów do książki Okupacja i ruch oporu w Dzienniku Hansa Franka 1939–1945. Publikowała również w „Biuletynie ŻIH” oraz ukazującym się w języku jidysz „Bleter far Geszichte”. W wyniku wydarzeń marcowych w 1968 roku wyemigrowała do Izraela. Była wieloletnim pracownikiem naukowym Instytutu Jad Waszem w Jerozolimie. Wspólnie z Abrahamem Weinem i Aharonem Weissem w latach 70.XX wieku opracowała encyklopedię społeczności żydowskich w Polsce pt. „Pinkas hakehillot Polin”. Przypisy Absolwenci Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego Polscy historycy Izraelscy historycy Emigranci marcowi Polscy Żydzi Mieszkańcy getta falenickiego Ocalali z Zagłady Żydów Pracownicy Żydowskiego Instytutu Historycznego Ludzie urodzeni w Berlinie Urodzeni w 1925 Zmarli w 2015

3461029

https://pl.wikipedia.org/wiki/Danuta%20D%C4%85browska

Danuta Dąbrowska

Danuta Dąbrowska (1925–2015) – polska historyk i archiwistka żydowskiego pochodzenia Danuta Dąbrowska (1952–2018) – polska historyczka literatury i krytyczka literacka Danuta Dąbrowska (zm. 2018) – polska okulistka, założycielka przedszkola dla dzieci niedowidzących i z zezem, dama Orderu Uśmiechu Danuta Dąbrowska (ur. 1959) – polska artystka współczesna, artystka multimedialna, fotograf, autorka obrazów

3461032

https://pl.wikipedia.org/wiki/Albert%20z%20Bergamo

Albert z Bergamo

Albert z Bergamo (ur. ok. 1214 w Villa d’Ogna, zm. 7 maja 1279 w Cremonie) – włoski tercjarz dominikański, błogosławiony Kościoła katolickiego. Życiorys Albert z Bergamo urodził się w chłopskiej rodzinie. Pracował na roli i ożenił się. Po śmierci rodziców i żony udał się na pielgrzymkę do Rzymu i dotarł do Cremony, gdzie wstąpił do Trzeciego Zakonu Dominikanów. Troszczył się o biednych. Zmarł 7 maja 1279 po otrzymaniu ostatnich sakramentów. Jego kult został zatwierdzony przez papieża Benedykta XIV 9 maja 1748. Przypisy Włoscy błogosławieni katoliccy Tercjarze dominikańscy (biografie) Urodzeni w XIII wieku Zmarli w 1279 Albert z Bergamo

3461033

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista%20odcink%C3%B3w%20serialu%20anime%20Tsubasa%20Chronicle

Lista odcinków serialu anime Tsubasa Chronicle

Poniżej znajduje się lista odcinków serii animowanych będących adaptacją shōnen mangi , napisanej i ilustrowanej przez japońską kobiecą grupę mangaczek Clamp. Adaptacje zostały wykonane przez dwie różne firmy. Studio animacji Bee Train wyprodukowało 52 odcinki anime, podzielone na dwie serie po 26 odcinków każda, wydane pod wspólnym tytułem Tsubasa Chronicle. Scenariusz obu serii napisał Hiroyuki Kawasaki, a wyreżyserował je Kōichi Mashimo oraz Hiroshi Morioka (jako drugi reżyser 2. serii). Pozostałe adaptacje (dwie serie OAV oraz film) zostały wyprodukowane przez studio Production I.G. Film ten został wyreżyserowany przez Itsuro Kawasakiego a scenariusz napisali przez Midori Goto oraz Junichi Fujisaku. Reżyserem OVA był Shunsuke Tada, scenariusz został napisany przez Nanase Ōkawę. Muzykę od wszystkich adaptacji napisała Yuki Kajiura. Istnieją dwie, niezależnie utworzone, polskie wersje językowe. Pierwsza z nich powstała na zlecenie Hypera i została wykonana przez Studio Publishing, a autorem tłumaczenia jest Ewa Krassowska-Mackiewicz. Druga została wykonana przez AV Visionen. Tsubasa Chronicle - pierwsza seria (2005) Czołówką pierwszego sezonu serialu jest utwór Blaze, śpiewany przez Kin'yę Kotani. Piosenką końcową jest , śpiewany przez Maayę Sakamoto. Tsubasa Chronicle: The Movie (2005) Film ten zawiera dwa przewodnie motywy muzyczne: czołówkę filmu pt. Aerial śpiewaną przez Kin'yę Kotani oraz piosenkę końcową pt. Amrita śpiewaną przez Yui Makino. Oryginalny tytuł filmu można tłumaczyć jako Film Tsubasa Chronicle: Księżniczka Kraju Klatek dla Ptaków. Tsubasa Chronicle - druga seria (2006) Czołówką serii jest utwór It's, śpiewany przez Kin'yę Kotani. Piosenką końcową jest , śpiewana przez Maayę Sakamoto. Tsubasa Tokyo Revelations (2007-2008) Ta 3-odcinkowa seria OVA, zatytułowana zawiera dwa przewodnie motywy muzyczne. Są to Synchronicity, służący jako czołówka OVA, śpiewany przez Yui Makino, oraz wykonywany przez Maayę Sakamoto i służący jako piosenka końcowa. Ova zostało w Polsce wydane przez AV Visionen. Tsubasa Shunraiki (2009) zawiera dwa przewodnie motywy muzyczne. Są to czołówka Sonic Boom, śpiewana przez Maayę Sakamoto oraz piosenka końcowa pt. , wykonywane przez Yūkę Nanri oraz Yuki Kajiurę (FictionJunction Yuuka). Fabuła tej OVA jest powiązana z inną OVA, również wyprodukowaną przez studio Production I.G i wydaną w 2009 roku pt. . Uwagi Przypisy Listy odcinków telewizyjnych seriali animowanych

3461037

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stacja%20szyfruj%C4%85ca

Stacja szyfrująca

Stacja szyfrująca (ang. The Numbers Station) – amerykańsko-brytyjsko-belgijski thriller z 2013 roku w reżyserii Kaspera Barfoeda. Wyprodukowany przez wytwórnię Furst Films i Matador Films. Premiera filmu miała miejsce 21 marca 2013. Opis fabuły Emerson Kent (John Cusack), doświadczony agent CIA, ma udać się do tajnego ośrodka w Wielkiej Brytanii, aby chronić młodą szyfrantkę Katherine (Malin Åkerman). Sprawy szybko wymykają się spod kontroli, gdy jednostkę atakują terroryści. Pod budynkiem dochodzi do potężnej eksplozji. Produkcja Zdjęcia do filmu kręcono w Rendlesham w Anglii w Wielkiej Brytanii. Obsada Źródło: Filmweb John Cusack jako Emerson Kent Malin Åkerman jako Katherine Liam Cunningham jako Grey Richard Brake jako Max Bryan Dick jako David Lucy Griffiths jako Meredith Joey Ansah jako Derne Victor Gardener jako Fischer Joe Montana jako Sam Gabrielle Reidy jako Monroe Jonathan Jaynes jako Nathaniel Davis Hannah Murray jako Rachel Davis i inni. Przypisy Linki zewnętrzne Amerykańskie dreszczowce Amerykańskie filmy akcji Amerykańskie filmy z 2013 roku Brytyjskie dreszczowce Brytyjskie filmy akcji Brytyjskie filmy z 2013 roku Belgijskie dreszczowce Belgijskie filmy z 2013 roku Filmy zrealizowane w koprodukcji międzynarodowej

3461038

https://pl.wikipedia.org/wiki/Felipe%20Berchesi

Felipe Berchesi

Felipe Berchesi (ur. 12 kwietnia 1991) – urugwajski rugbysta grający na pozycji , mistrz kraju, reprezentant kraju zarówno w wersji piętnasto-, jak i siedmioosobowej. Kariera Z sukcesami występował w juniorskich drużynach Carrasco Polo Club, po czym z pierwszym zespołem tego klubu w latach 2011 i 2012 zdobył mistrzostwo kraju. Po wyjeździe do Europy grał kolejno w Rugby Badia ASD w Serie A2, Stade olympique chambérien rugby w Fédérale 1 oraz US Carcassonne i w Pro D2. Dwukrotnie z Los Teritos wziął udział w Junior World Rugby Trophy – w 2010 i 2011. Z seniorską reprezentacją Urugwaju uczestniczył w Americas Rugby Championship 2012, IRB Nations Cup 2012, a także w zakończonych sukcesem kwalifikacjach do Pucharu Świata 2015. Znalazł się następnie w składzie na ten turniej, podczas którego zagrał we trzech meczach zdobywając piętnaście punktów. Był również członkiem kadry siódemek, z którą wziął udział w turnieju rugby 7 na Igrzyskach Panamerykańskich 2011, Pucharze Świata 2013, a także triumfował w CONSUR Sevens 2012. Jego debiutancki występ w IRB Sevens World Series nastąpił w turnieju USA Sevens 2011, w światowym cyklu uczestniczył również w kolejnych latach. Przypisy Bibliografia Urugwajscy zawodnicy rugby union Urodzeni w 1991 Rugbyści US Dax Uczestnicy Pucharu Świata w Rugby 2015 Uczestnicy Pucharu Świata w Rugby 2019

3461041

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ceblepyris

Ceblepyris

Ceblepyris – rodzaj ptaka z rodziny liszkojadów (Campephagidae). Występowanie Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce Subsaharyjskiej oraz na Madagaskarze i Komorach. Morfologia Długość ciała 22–27 cm, masa ciała 40–66 g. Systematyka Nazewnictwo Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa keblēpuris – ptak wymieniony przez Arystofanesa, w żaden sposób niezidentyfikowany, ale później powiązany z czeczotką zwyczajną (Acanthis flammea) ( keble – „głowa” oraz pur, puros – „ogień”). Gatunek typowy Muscicapa cana Gmelin = Muscicapa cinerea Müller Podział systematyczny Do rodzaju należą następujące gatunki: Ceblepyris cinereus – kruczyna malgaska Ceblepyris graueri – kruczyna górska Ceblepyris pectoralis – kruczyna białobrzucha Ceblepyris caesius – kruczyna szara Przypisy Liszkojady