Datasets:

chrisociepa

/

wikipedia-pl-20230401

like 2

3461355

https://pl.wikipedia.org/wiki/Artem%20Hnidenko

Artem Hnidenko

Artem Mykołajowycz Hnidenko, ukr. Артем Миколайович Гніденко (ur. 3 lutego 1980 w Charkowie) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy. Jego syn Dymtro (ur. 2005) także został hokeistą. Kariera Od sierpnia 2014 ponownie zawodnik białoruskiego klubu HK Witebsk. Od sierpnia 2015 zawodnik Generals Kijów. Od maja 2016 zawodnik HK Krzemieńczuk. Ponownie trafił tam w sezonie 2022/2023. Występował w kadrach juniorskich Ukrainy na mistrzostwach świata. W kadrze seniorskiej uczestniczył w turniejach mistrzostw świata 2003, 2004, 2005, 2007 (Elita), 2009, 2011, 2013, 2015, 2016, 2017 (Dywizja I). Sukcesy Reprezentacyjne Awans do MŚ Dywizji I Grupy A: 2013, 2016 Klubowe Złoty medal Wschodnioeuropejskiej Hokejowej Ligi: 2000, 2001 z Berkutem Kijów Złoty medal mistrzostw Ukrainy: 2000, 2001, 2002 z Berkutem Kijów, 2005, 2006 z Sokiłem Kijów, 2014 z Kompańjonem Kijów Srebrny medal mistrzostw Łotwy: 2003 z HK Riga 2000 Złoty medal mistrzostw Łotwy: 2004 z HK Riga 2000, 2011 z Metalurgs Lipawa Brązowy medal mistrzostw Ukrainy: 2012 z Berkutem Kijów Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2016 z Generals Kijów, 2017 z HK Krzemieńczuk Indywidualne Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2004: Pierwsze miejsce w klasyfikacji skuteczności wygrywanych wznowień: 68,57% Mistrzostwa Ukrainy w hokeju na lodzie (2013/2014): Trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 3 gole Czwarte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 5 punktów Mistrzostwa Ukrainy w hokeju na lodzie (2015/2016): Czwarte miejsce w klasyfikacji asystentów sezonie zasadniczym: 60 asyst Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w sezonie zasadniczym: 119 punktów Drugie miejsce w klasyfikacji strzelców w fazie play-off: 4 gole Najlepszy napastnik sezonu Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2016/I Dywizja#Grupa B: Najlepszy zawodnik reprezentacji na turnieju Ukraińska Hokejowa Liga (2016/2017): Trzecie miejsce w klasyfikacji asystentów w fazie play-off: 7 asyst Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej w fazie play-off: 12 punktów Przypisy Bibliografia Artem Hnidenko – profil na stronie PHL Artem Hnidenko – profil na stronie R-Hockey Artem Hnidenko – profil na stronie HK Witebsk Ukraińscy hokeiści Hokeiści Berkutu Kijów Hokeiści Kryżynki Kijów Hokeiści Torpedo Niżny Nowogród Hokeiści HK Riga 2000 Hokeiści Sokiłu Kijów Hokeiści HK Witebsk Hokeiści Liepājas Metalurgs Hokeiści Kompańjonu Kijów Hokeiści Generals Kijów Hokeiści HK Krzemieńczuk Urodzeni w 1980 Ludzie urodzeni w Charkowie

3461360

https://pl.wikipedia.org/wiki/1.%20deild%20kvinnur%20%281996%29

1. deild kvinnur (1996)

W roku 1996 odbyła się 12. edycja 1. deild kvinnur – pierwszej ligi piłki nożnej kobiet na Wyspach Owczych. W rozgrywkach wzięło udział 8 klubów z całego archipelagu. Tytułu mistrzowskiego broniła drużyna HB Tórshavn, jednak przejął go od niej klub B36 Tórshavn, zdobywając go po raz trzeci w swojej historii. Zrezygnowano w tym sezonie z wprowadzonej w poprzednim roku zasady, na mocy której wszystkie zespoły musiały rozegrać po trzy spotkania z każdym z rywali. Wprowadzono także zasadę rozgrywania przez przedostatnią drużynę w tabeli meczu barażowego o utrzymanie w lidze. wycofał się na początku sezonu, dlatego wszystkie mecze uznano za nieodbyte, a klub relegowano do niższej klasy rozgrywek. Uczestnicy powstał w wyniku ponownego rozpadu na drużyny SÍ Sumba oraz . Druga z drużyn rozpoczęła udział w żeńskich rozgrywkach od drugiej ligi. Rozgrywki Tabela ligowa Wyniki spotkań 1 1 1 2 1 1 1 1 1 1 1 1 1 3 1 1 Objaśnienia: wycofał się z rozgrywek niedługo po inauguracji sezonu, a wszystkie mecze, które miał rozegrać uznano za nieodbyte. Bezbramkowe zwycięstwo walkowerem przyznane . Bezbramkowe zwycięstwo walkowerem przyznane . Baraże o 1. deild Nieznany jest dokładny przebieg baraży o 1. deild kvinnur, jednak obroniła swoje prawo do udziału w rozgrywkach pierwszoligowych. Najlepsi strzelcy Przypisy 1996 w piłce nożnej Rozgrywki piłkarskie na Wyspach Owczych 1996 na Wyspach Owczych

3461361

https://pl.wikipedia.org/wiki/Caput%20Cilla

Caput Cilla

Caput Cilla (łac. Diocesis Caput Cillensis) – stolica historycznej diecezji we Cesarstwie rzymskim w prowincji Mauretania Cezarensis, zlikwidowana w VII w. podczas ekspansji islamskiej, współcześnie w północnej Algierii. Obecnie katolickie biskupstwo tytularne. Biskupi tytularni Bibliografia Tytularne stolice biskupie Kościoła katolickiego w dzisiejszej Algierii

3461362

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dunn%20%28hrabstwo%20Dunn%29

Dunn (hrabstwo Dunn)

Dunn – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Dunn. Przypisy Miasta w stanie Wisconsin

3461363

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dunn%20%28hrabstwo%20Dane%29

Dunn (hrabstwo Dane)

Dunn – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wisconsin, w hrabstwie Dane. Przypisy Miasta w stanie Wisconsin

3461364

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Kompozycji%2C%20Teorii%20Muzyki%20i%20Re%C5%BCyserii%20D%C5%BAwi%C4%99ku%20Akademii%20Muzycznej%20im.%20Feliksa%20Nowowiejskiego%20w%20Bydgoszczy

Wydział Kompozycji, Teorii Muzyki i Reżyserii Dźwięku Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Wydział Kompozycji, Teorii Muzyki i Reżyserii Dźwięku Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy – jeden z czterech wydziałów Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Jego siedziba znajduje się przy ul. Słowackiego 7 w Bydgoszczy. Struktura Katedra Teorii Muzyki i Kompozycji Pracownia Kultury Muzycznej Pomorza i Kujaw i Folklorystyki, Pracownia Dźwięku ze Studiem Nagrań i Fonoteką Kierunki studiów Kompozycja i teoria muzyki Reżyseria dźwięku] Władze Dziekan: prof. dr hab. Anna Nowak Prodziekan: dr Violetta Przech Przypisy Kompozycji, Teorii Muzyki i Reżyserii Dźwięku

3461365

https://pl.wikipedia.org/wiki/Spock%20%28obiekt%20astronomiczny%29

Spock (obiekt astronomiczny)

Spock – nieoficjalna nazwa nadana obiektowi lub dwóm obiektom odkrytym w 2014 w gwiazdozbiorze Erydanu. Zaobserwowane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a wybuchy obiektu lub obiektów były około dziesięć razy słabsze od wybuchu supernowej, ale około 100 razy jaśniejsze od typowego wybuchu nowej. Dokładna natura obiektu i zaobserwowanego wybuchu nie jest jeszcze znana. Nazwa Obiekt, lub obiekty, nie mają jeszcze żadnej oficjalnej nazwy. Astronomowie, którzy go opisali, nadali mu tymczasową nazwę Spock. Odkrycie Obiekt został odkryty przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a w 2014. Dwa osobne wybuchy zostały zarejestrowane w styczniu i sierpniu 2014. Odkrycia dokonano w ramach projektu, w trakcie którego Teleskop Hubble’a używa efektu soczewkowania grawitacyjnego do obserwacji galaktyk położonych za masywnymi gromadami galaktyk. Charakterystyka Obiekt, lub obiekty, znajdują się w galaktyce odległej o około 7,8 miliardów lat świetlnych i położonej w gwiazdozbiorze Erydanu. Zaobserwowane wybuchy były około dziesięć razy słabsze od wybuchu typowej supernowej i około 100 razy silniejsze od typowego wybuchu nowej, obserwowana jasność wybuchów spadała gwałtownie w ciągu zaledwie dwóch tygodni, znacznie szybciej niż w przypadku supernowych. Żadne ze współcześnie znanych teorii ewolucji gwiazd nie potrafią wyjaśnić takich danych obserwacyjnych. Zarejestrowano dwa takie wybuchy, ale nie wiadomo, czy dotyczą one jednego obiektu, czy dwóch osobnych zdarzeń. Pierwsze analizy danych wskazują na to, że były to dwa osobne wydarzenia. Jedną z możliwych hipotez wyjaśniających obserwowaną moc wybuchu leżącą pomiędzy nową a supernową jest kilonowa, ale tym wybuchom towarzyszy gwałtowna emisja promieniowania rentgenowskiego, co w tym przypadku nie zostało zarejestrowane. W momencie ogłoszenia wyników obserwacyjnych w 2015 dokładna natura tych wybuchów nie jest znana. Przypisy Obiekty astronomiczne odkryte w 2014 Gwiazdozbiór Erydanu

3461367

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dunn%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Dunn (Karolina Północna)

Dunn – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Harnett. Urodził się tutaj amerykański generał dywizji William C. Lee, który jest nazywany ojcem amerykańskiego spadochroniarstwa oraz był pierwszym dowódcą 101 Dywizji Powietrznodesantowej. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461371

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Instrumentalny%20Akademii%20Muzycznej%20im.%20Feliksa%20Nowowiejskiego%20w%20Bydgoszczy

Wydział Instrumentalny Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Wydział Instrumentalny Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy – jeden z czterech wydziałów Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Jego siedziba znajduje się przy ul. Słowackiego 7 w Bydgoszczy. Powstał w 1974 roku. Struktura Katedra Fortepianu Katedra Instrumentów Smyczkowych Katedra Instrumentów Dętych i Perkusji Katedra Klawesynu, Organów i Muzyki Dawnej Katedra Kameralistyki Fortepianowej Podyplomowe Studium Instrumentalistyki Studia doktoranckie Kierunki studiów gra na instrumentach klawiszowych gra na instrumentach smyczkowych gra na instrumentach dętych gra na instrumentach perkusyjnych gra na gitarze gra na instrumentach historycznych Władze Dziekan: dr hab. Mariusz Klimsiak Prodziekan: dr hab. Katarzyna Rajs Przypisy Instrumentalny

3461374

https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrij%20Sriubko

Andrij Sriubko

Andrij Wasylowycz Sriubko, ukr. Андрій Васильович Срюбко (ur. 21 października 1975 w Kijowie) – ukraiński hokeista, reprezentant Ukrainy, olimpijczyk. Trener i działacz hokejowy. Kariera zawodnicza Wychowanek Sokiłu Kijów. Od 1994 do 2002 grał w Ameryce Północnej, wpierw w kanadyjskiej juniorskiej lidze WHL w ramach CHL, a następnie w amerykańskich rozgrywkach ECHL, IHL, UHL i AHL. Od 2002 grał w Europie, głównie w zespołach rosyjskich. Karierę zakończył w tamtejszych rozgrywkach WHL do 2013. Uczestniczył w turniejach mistrzostw świata juniorów do lat 20 edycji 1994, seniorskich mistrzostw świata 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007 (Grupa A / Elita), 2008, 2009, 2010, 2011 (Dywizja I) oraz zimowych igrzysk olimpijskich 2002. Kariera trenerska i działacza Reprezentacja Ukrainy do lat 20 (2014-), asystent trenera Reprezentacja Ukrainy (2014-), menedżer generalny Donbas Donieck (2016-2017), asystent trenera Reprezentacja Ukrainy do lat 20 (2017-2018), główny trener Reprezentacja Ukrainy (2018-2019), główny trener Po zakończeniu kariery został trenerem. Był asystentem trenera kadry Ukrainy do lat 20 w turnieju mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 2015 (trenerem był Ihor Czybiriew). Na turnieju mistrzostw świata w 2015 (Dywizja I) był menedżerem generalnym reprezentacji seniorów. W połowie 2016 został trenerem w sztabie Donbasu Donieck, odpowiedzialnym za obrońców drużyny. Następnie został głównym trenerem kadry Ukrainy do lat 20, prowadząc ją w turnieju mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 2018. Od listopada 2018 był głównym trenerem seniorskiej reprezentacji Ukrainy, prowadząc ją na turnieju mistrzostw świata edycji 2019, po którym odszedł ze stanowiska. Sukcesy Klubowe Mistrzostwo dywizji IHL: 2000 z Grand Rapids Griffins Mistrzostwo konferencji IHL: 2000 z Grand Rapids Griffins Mistrzostwo dywizji AHL: 2002 z Syracuse Crunch Brązowy medal Wschodnioeuropejskiej Hokejowej Ligi: 2003 z Sokiłem Kijów Złoty medal rosyjsiej wyższej ligi: 2005 z HK MWD Bałaszycha Srebrny medal mistrzostw Ukrainy: 2011 z Sokiłem Kijów Przypisy Bibliografia Andrij Sriubko – profil na stronie WHL Hokeiści Sokiłu Kijów Hokeiści Kamloops Blazers Hokeiści Fort Wayne Komets Hokeiści Utah Grizzlies (1995–2005) Hokeiści Grand Rapids Griffins Hokeiści Toledo Storm Hokeiści Syracuse Crunch Hokeiści Mołot-Prikamje Perm Hokeiści Amuru Chabarowsk Hokeiści MWD Bałaszycha Hokeiści Torpedo Niżny Nowogród Hokeiści HK Dmitrow Hokeiści Kubania Krasnodar Ludzie urodzeni w Kijowie Trenerzy Donbasu Donieck Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 Ukraińscy hokeiści Ukraińscy trenerzy hokejowi Ukraińscy olimpijczycy Urodzeni w 1975

3461375

https://pl.wikipedia.org/wiki/Maggie%20Valley

Maggie Valley

Maggie Valley – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Haywood. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461378

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bronowice%20Ma%C5%82e%20Wsch%C3%B3d

Bronowice Małe Wschód

Bronowice Małe Wschód (inne nazwy: Osiedle Bronowickie, Osiedle Rydla) – nieoficjalna nazwa zwyczajowa obszaru Krakowa we wschodniej części Dzielnicy VI Bronowice, niestanowiącego jednostki pomocniczej niższego rzędu w ramach dzielnicy (por. Bronowice Małe Północ, Bronowice Małe Południe). W tej części miasta (przy ul. L. Rydla) znajduje się pętla tramwajowa Bronowice, wybudowana w 1937 roku. Położenie Obszar ten jest ograniczony: od zachodu i południa - ulicą Armii Krajowej, od północy - linią kolejową Kraków - Katowice, od wschodu - ulicami Głowackiego i Piastowską. Historia Historycznie była to wschodnia część Bronowic Małych, sąsiadująca z Łobzowem, która została intensywnie rozbudowana w latach 30. XX wieku wokół skrzyżowania obecnych ulic Bronowickiej (dawniej Wyspiańskiego), Przybyszewskiego (dawniej Łąkowej) i Wallek-Walewskiego (dawniej II Brygady). Współcześnie tę część miasta rozpatruje się odrębnie od starych Bronowic Małych (tzw. Starej Wsi). Zespoły mieszkaniowe Osiedle przy ul. Rydla Osiedle Głowackiego-Rydla Osiedle Future City Osiedle Tarasy Verona Galeria Przypisy Dzielnica VI Bronowice

3461379

https://pl.wikipedia.org/wiki/Waynesville%20%28Missouri%29

Waynesville (Missouri)

Waynesville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, siedziba administracyjna hrabstwa Pulaski. Przypisy Miasta w stanie Missouri

3461381

https://pl.wikipedia.org/wiki/Grzegorz%20Kozera

Grzegorz Kozera

Grzegorz Kozera (ur. 20 marca 1963 w Starachowicach) – polski prozaik, poeta i dziennikarz. W latach 1987–2006 był dziennikarzem kieleckiego dziennika Słowo Ludu; od 2007 do 2008 redaktorem naczelnym wydawnictwa muzycznego Ferment. Działalność literacka Jego debiut poetycki przypada na rok 1989, kiedy wydał pierwszy tomik wierszy Upadek. W dorobku Kozery są także książki poetyckie: Strip-tease, Piosenka powieszonego amanta, Niebieski motyl i inne wiersze, Sierżant Garcia nie żyje, Data. Jego wiersze ukazywały się ponadto w ogólnopolskich antologiach i były tłumaczone na język angielski i czeski. W 2004 Kozera zadebiutował jako prozaik, wydając powieść o uzależnieniu alkoholowym Biały Kafka. Jego twórczość prozatorska jest zróżnicowana gatunkowo. Droga do Tarvisio jest powieścią współczesną, Berlin, późne lato – wojenną, Co się zdarzyło w hotelu Gold – połączeniem kryminału, powieści historycznej i obyczajowej. Z kolei Króliki Pana Boga są nawiązaniem do powieści Berlin, późne lato. Jego Trylogię niemiecką dopełnia powieść Noc w Berlinie. W 2008 ukazał się zbiór Kozery pt. Kuracja. Opowiadania sanatoryjne, na podstawie którego Polskie Radio Kielce przygotowało w 2015 cykl słuchowisk. Nagrody i wyróżnienia W 2013 otrzymał Świętokrzyską Nagrodę Kultury I stopnia, przyznawaną przez marszałka województwa świętokrzyskiego, a w 2014 – Nagrodę I stopnia Miasta Kielce za osiągnięcia w twórczości artystycznej, tę samą nagrodę przyznano mu w roku 2022. Powieść Berlin, późne lato znalazła się w 2014 na liście książek zakwalifikowanych do Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus, podobnie jak powieść Króliki Pana Boga w 2016. Twórczość Upadek (wiersze) 1989 Strip-tease (wiersze) 1989 Piosenka powieszonego amanta (wiersze) 1993 Niebieski motyl i inne wiersze (wiersze) 1995 Sierżant Garcia nie żyje (wiersze) 1998 Biały Kafka (powieść) 2004, wznowienie 2014 Kuracja (opowiadania) 2008 Data (wiersze) 2011 Droga do Tarvisio (powieść) 2012 Berlin, późne lato (powieść) 2013 Co się zdarzyło w hotelu Gold (powieść) 2014 Króliki Pana Boga (powieść) 2015 Przypisy Linki zewnętrzne Ludzie kultury w Portalu Informacji Kulturalne Kuracja sanatoryjna w Radiu Kielce Na początek „Kuracja” Polscy pisarze Polscy poeci Polscy dziennikarze Laureaci „Świętokrzyskiej Nagrody Kultury” Ludzie związani z Kielcami Urodzeni w 1963 Ludzie urodzeni w Starachowicach

3461383

https://pl.wikipedia.org/wiki/1.%20deild%20kvinnur%20%281997%29

1. deild kvinnur (1997)

W roku 1997 odbyła się 13. edycja 1. deild kvinnur – pierwszej ligi piłki nożnej kobiet na Wyspach Owczych. W rozgrywkach wzięło udział 8 klubów z całego archipelagu. Tytułu mistrzowskiego broniła drużyna B36 Tórshavn, jednak przejął go od niej klub KÍ Klaksvík, zdobywając go po raz pierwszy w swojej historii. Uczestnicy Rozgrywki Tabela ligowa Wyniki spotkań Baraże o 1. deild Najlepsi strzelcy 1997 w piłce nożnej Rozgrywki piłkarskie na Wyspach Owczych 1997 na Wyspach Owczych

3461389

https://pl.wikipedia.org/wiki/Linia%20kolejowa%20Hora%C5%BE%C4%8Fovice%20%E2%80%93%20Doma%C5%BElice

Linia kolejowa Horažďovice – Domažlice

Linia kolejowa Horažďovice – Domažlice (Linia kolejowa nr 185 (Czechy)) – jednotorowa, regionalna i niezelektryfikowana linia kolejowa w Czechach. Łączy stację Horažďovice předměstí i Domažlice. Przebiega w całości przez terytorium kraju pilzneńskiego. Przypisy Horažďovice – Domažlice

3461391

https://pl.wikipedia.org/wiki/Waynesville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Waynesville (Karolina Północna)

Waynesville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Haywood. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461392

https://pl.wikipedia.org/wiki/Balfour%20%28Dakota%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Balfour (Dakota Północna)

Balfour – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Dakota Północna, w hrabstwie McHenry. Przypisy Miasta w stanie Dakota Północna

3461393

https://pl.wikipedia.org/wiki/Libavsk%C3%A9%20%C3%9Adol%C3%AD

Libavské Údolí

Libavské Údolí – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 590 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461395

https://pl.wikipedia.org/wiki/Anatolij%20Nazarenko

Anatolij Nazarenko

Anatolij Petrowycz Nazarenko, ukr. Анатолій Петрович Назаренко, ros. Анатолий Петрович Назаренко, Anatolij Pietrowicz Nazarienko (ur. 9 kwietnia 1959 w Tarnopolu, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika, trener piłkarski. Kariera piłkarska Wychowanek Szkoły Sportowej w Tarnopolu oraz Internatu Sportowego we Lwowie. Pierwszy trener Wałerij Tatarynow. W 1978 rozpoczął karierę piłkarską w zespole amatorskim Sokił Złoczów. Od 1977 również studiował w Tarnopolskim Pedagogicznym Instytucie i bronił barw studenckiej drużyny Burewisnyk Tarnopol. W 1980 przeszedł do zespołu Zoria Chorostków. W 1981 został powołany do służby wojskowej, podczas której występował w SKA Kijów. W 1982 został zaproszony do drugoligowego Kołosu Pawłohrad, skąd latem 1983 przeniósł się do wyższoligowego Dnipra Dniepropetrowsk. Rozegrał 5 meczów, których jednak nie starczyło na otrzymanie złotego medalu Mistrzostw ZSRR. Latem 1985 powrócił do Kołosu Pawłohrad, który potem zmienił nazwę na Szachtar Pawłohrad. W 1987 roku dołączył do Nywy Tarnopol, z którym zdobył wicemistrzostwo Ukraińskiej SRR. Po kontuzji otrzymanej w 1989 roku w następnym roku "rehabilitował się" w amatorskim zespole Dnister Zaleszczyki. W 1991 powrócił do Nywy, a potem wyjechał do Słowacji, gdzie bronił barw 2-ligowego klubu ZŠ Vyšná Šebastová. Na początku 1993 powrócił do Ukrainy i zasilił skład klubu Drugiej Lihi Dnister Zaleszczyki, w którym zakończył karierę piłkarza w roku 1995. Potem grał w zespołach amatorskich Krystał Nahirianka i Krystał Czortków. Kariera trenerska Jeszcze będąc piłkarzem rozpoczął pracę szkoleniowca. Łączył funkcje trenerskie w klubach Dnister Zaleszczyki, Krystał Nahirianka i Krystał Czortków. Potem kontynuował trenować zespoły amatorskie Prometej Borszczów i Pedlicej Tarnopol. W 2003 został zaproszony do sztabu szkoleniowego Nywy Tarnopol. W czerwcu 2004 pełnił obowiązki głównego trenera Nywy. Potem ponownie pomagał trenować tarnopolski klub. W 2008 został mianowany na stanowisko dyrektora sportowego FK Tarnopol. Sukcesy i odznaczenia Sukcesy piłkarskie Nywa Tarnopol wicemistrz Ukraińskiej SRR: 1987 Przypisy Bibliografia Urodzeni w 1959 Radzieccy piłkarze Ukraińscy piłkarze Radzieccy trenerzy piłkarscy Ukraińscy trenerzy piłkarscy Piłkarze Zorii Chorostków Piłkarze CSKA Kijów Piłkarze FK Dnipro Piłkarze Nywy Tarnopol Piłkarze Dnisteru Zaleszczyki Piłkarze Krystału Czortków Trenerzy piłkarzy Krystału Czortków Trenerzy piłkarzy Nywy Tarnopol Ludzie urodzeni w Tarnopolu

3461397

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lomnice%20%28kraj%20karlowarski%29

Lomnice (kraj karlowarski)

Lomnice – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 282 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461398

https://pl.wikipedia.org/wiki/Randy%20Wittman

Randy Wittman

Randy Scott Wittman (ur. 28 października 1959 w Indianapolis) – amerykański koszykarz oraz trener koszykarski. Osiągnięcia NCAA Mistrz NCAA (1981) Zawodnik Roku Konferencji Big Ten (1983) Zaliczony do: Galerii Sław Sportu Indiana University (1995) Indiana Silver Anniversary Basketball Team (1996) Galerii Sław Koszykówki stanu Indiana (1997) II składu All-American (1983) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki zawodnicze na basketball-reference.com Profil na basketball-reference.com Profil na rotoworld.com Amerykańscy trenerzy koszykarscy Amerykańscy koszykarze Koszykarze NCAA All-American Koszykarze Atlanty Hawks Koszykarze Sacramento Kings Koszykarze Indiana Pacers Trenerzy Washington Wizards Trenerzy Minnesoty Timberwolves Trenerzy Cleveland Cavaliers Koszykarze Indiana Hoosiers Asystenci trenerów Minnesota Timberwolves Asystenci trenerów Indiana Pacers Asystenci trenerów Dallas Mavericks Asystenci trenerów Orlando Magic Asystenci trenerów Washington Wizards Urodzeni w 1959 Ludzie urodzeni w Indianapolis

3461399

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nov%C3%A1%20Ves%20%28kraj%20karlowarski%29

Nová Ves (kraj karlowarski)

Nová Ves – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 228 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461401

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rovn%C3%A1%20%28kraj%20karlowarski%29

Rovná (kraj karlowarski)

Rovná – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 421 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461402

https://pl.wikipedia.org/wiki/Grzyb%C3%B3wka%20z%C5%82ototrzonowa

Grzybówka złototrzonowa

Grzybówka złototrzonowa (Mycena renati Quel.) – gatunek grzybów z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae). Systematyka i nazewnictwo Pozycja w taksonomii według Index Fungorum: Mycenaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi. Synonimy naukowe: Mycena flavipes Quél. 1873 Mycena renati f. alba Robich 2005 Mycena renati Quél. f. renati Polską nazwę nadała mu Maria Lisiewska w 1987 r. Morfologia Kapelusz Średnica 1-3 cm, u młodych owocników dzwonkowaty, później szerokodzwonkowaty, w końcu łukowaty. Brzegi zwykle ząbkowane. Powierzchnia gładka. Jest higrofaniczny. Podczas suchej pogody jest matowy, promieniście włóknisty, i ma barwę różowawą z ciemniejszym wierzchołkiem. Podczas wilgotnej staje się żłobiony z prześwitującymi blaszkami i ma barwę od żółtobrązowej do czerwonobrązowej. Zwykle posiada mniejszy lub większy garbek. Blaszki Szerokie, zbiegające ząbkiem, białe lub nieco różowawe, o gładkich ostrzach. Trzon Wysokość 3-8 cm, grubość 2-4 mm. Jest walcowaty i pusty. Powierzchnia gładka, naga, błyszcząca o barwie złotożółtej lub pomarańczowożółtej. Przy podstawie występuje pilśniowata grzybnia. Miąższ Cienki, wodnisty, kruchy, w trzonie ma żółtą barwę, w kapeluszu białawą. Smak łagodny, podobny do rzodkwi, zapach młodych owocników przypomina zapach chloru, starszych rzodkwi. Występowanie i siedlisko Występuje tylko w Europie. W Polsce występuje głównie w buczynie karpackiej, rzadziej w lasach świerkowych i sosnowych. Zwykle rośnie kępami. Rośnie w wilgotnych lasach na martwym i mocno już spróchniałym drewnie drzew liściastych, szczególnie buków i dębów. Owocniki wytwarza od maja do września. Saprotrof, grzyb niejadalny. Gatunki podobne grzybówka mydlana (Mycena inclinata). Również rośnie na spróchniałym drewnie, ale ma szarawe blaszki i trzon w dolnej części jest czerwonawobrązowy, grzybówka alkaliczna (Mycena alcalina). Odróżnia się zapachem amoniaku. Przypisy Grzybówkowate Mykobiota Polski

3461405

https://pl.wikipedia.org/wiki/Star%C3%A9%20Sedlo%20%28kraj%20karlowarski%29

Staré Sedlo (kraj karlowarski)

Staré Sedlo – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 815 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461406

https://pl.wikipedia.org/wiki/St%C5%99%C3%ADbrn%C3%A1

Stříbrná

Stříbrná – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 421 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461407

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pa%C5%82ac%20Arcybiskupi%20w%20Kromiery%C5%BCu

Pałac Arcybiskupi w Kromieryżu

Pałac Arcybiskupi w Kromieryżu, inaczej Zamek w Kromieryżu (czes. Arcibiskupský zámek Kroměříž) - dawniej najważniejsza siedziba biskupów oraz arcybiskupów Ołomunieckich na terenie Moraw, pełniąca funkcje reprezentacyjne. Obecnie znajduje się na terenie Republiki Czeskiej. W 1998 roku pałac został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. We wnętrza pałacu nakręcono filmy Amadeusz Miloša Formana (1984) i Wieczna miłość Bernard Rose (1994). Bibliografia https://web.archive.org/web/20140609132449/http://www.zamek-kromeriz.cz/palac/o-palacu/ Linki zewnętrzne Oficjalna strona zamku Kromieryż (czes.) Obiekty z listy dziedzictwa UNESCO w Czechach Pałac Arcybiskupi w Kromieryżu Kromieryż

3461409

https://pl.wikipedia.org/wiki/Svatava

Svatava

Svatava – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 678 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Sokolov Miasteczka w Czechach Miejscowości w kraju karlowarskim

3461412

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mills%20River

Mills River

Mills River – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Henderson. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461413

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%A0abina

Šabina

Šabina – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 310 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Sokolov

3461414

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%A0indelov%C3%A1

Šindelová

Šindelová – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 292 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Sokolov

3461415

https://pl.wikipedia.org/wiki/Laurel%20Park%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Laurel Park (Karolina Północna)

Laurel Park – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Henderson. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461416

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tatrovice

Tatrovice

Tatrovice – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 151 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Sokolov

3461417

https://pl.wikipedia.org/wiki/T%C4%9B%C5%A1ovice%20%28powiat%20Sokolov%29

Těšovice (powiat Sokolov)

Těšovice – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 189 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461418

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vint%C3%AD%C5%99ov

Vintířov

Vintířov – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 164 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461419

https://pl.wikipedia.org/wiki/V%C5%99esov%C3%A1

Vřesová

Vřesová – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 419 mieszkańców. Przypisy Miejscowości w kraju karlowarskim Gminy w powiecie Sokolov

3461420

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ihor%20Czybiriew

Ihor Czybiriew

Ihor Wiktorowycz Czybiriew, ukr. Ігор Вікторович Чибірєв; ros. Игорь Викторович Чибирев – Igor Wiktorowicz Czibiriew (ur. 19 kwietnia 1968 w Penzie, ZSRR) – ukraiński hokeista pochodzenia rosyjskiego, reprezentant Ukrainy, olimpijczyk. Trener hokejowy. Jego ojciec Wiktor (ur. 1947) także został hokeistą i trenerem. Kariera zawodnicza W młodości w barwach ZSRR uczestniczył w turnieju mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 1987. Występował w klubach radzieckich. Od 1991 do 1995 grał w USA w rozgrywkach IHL, AHL i NHL. Po powrocie do Europy od 1995 do 2002 grał w ligach: szwajcarskiej NLA (w zespole HC Ambrì-Piotta tworzył skuteczny duet napastników z Olegiem Pietrowem), austriackiej Österreichische Eishockey-Liga i niemieckiej DEL. W barwach Ukrainy uczestniczył w turnieju zimowych igrzysk olimpijskich 2002. Kariera trenerska i działacza Po zakończeniu kariery został trenerem. W 2013 został asystentem trenera Ołeksandra Hodyniuka w zespole juniorskim Mołoda Hwardija, stanowiącego zaplecze klubu Donbas Donieck w rosyjskich rozgrywkach juniorskich MHL. Był trenerem kadry Ukrainy na turnieju mistrzostw świata juniorów do lat 20 w 2015 (asystentem był Andrij Sriubko). W sierpniu 2014 został asystentem selekcjonera seniorskiej reprezentacji Ukrainy. W tej funkcji uczestniczył w turnieju mistrzostw świata w 2015 (Dywizja I). Po degradacji Ukrainy do Dywizji IB w 2015 odszedł z funkcji asystenta trenera w maju 2015 (wraz z I trenerem Ołeksandrem Hodyniukiem). Obaj zostali wówczas trenerami rosyjskiego klubu Sokoł Krasnojarsk. Po zwolnieniu ze stanowiska Hodyniuka pod koniec listopada 2015, Czybiriew został mianowany główny trenerem Sokoła. Od lutego 2017 asystent trenera Donbasu Donieck. Od lipca 2017 asystent trenera w Admirale Władywostok. W grudniu 2018 po raz drugi wszedł do sztabu trenerskiego Donbasu. Po porażce Donbasu w finale sezonu UHL 2019/2020 i ustąpieniu szkoleniowca Serhija Witera pod koniec października 2020 został mianowany głównym trenerem Donbasu. W trakcie kolejnego sezonu UHL 2020/2021, w którym Donbas wygrał rundę zasadniczą, na początku kwietnia 2021 Czybiriew został zwolniony w trakcie rywalizacji półfinałowej, gdy jego drużyna przegrała mecz 0:4 z Chersoniem, aczkolwiek prowadziła 3:1 w meczach. Sukcesy Klubowe Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1988, 1989 z CSKA Moskwa Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1990, 1992 z CSKA Moskwa Puchar ZSRR: 1988 z CSKA Moskwa Puchar Europy: 1988, 1989, 1990 z CSKA Moskwa Puchar Spenglera: 1991 z CSKA Moskwa Puchar Turnera – mistrzostwo IHL: 1993 z Fort Wayne Komets Indywidualne Liga radziecka 1991/1992: nagroda Najlepsza Trójka dla tercetu najskuteczniejszych strzelców ligi (oraz Oleg Pietrow i Siergiej Wostrikow) – łącznie 53 gole Nationalliga A 1995/1996: Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców rundy zasadniczej: 36 goli Drugie miejsce w klasyfikacji asystentów rundy zasadniczej: 33 asyst Pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej rundy zasadniczej: 69 punktów Nationalliga A 1997/1998: Pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców rundy zasadniczej: 35 goli Trzecie miejsce w klasyfikacji asystentów rundy zasadniczej: 41 asyst Drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej rundy zasadniczej: 76 punktów Przypisy Bibliografia Ihor Czybiriew – profil na stronie NHL Hokeiści CSKA Moskwa Hokeiści Hartford Whalers Hokeiści HC Ambrì-Piotta Hokeiści EC KAC Hokeiści Fribourg-Gottéron Hokeiści Hannover Scorpions Ludzie urodzeni w Penzie Trenerzy Donbasu Donieck Trenerzy Admirała Władywostok Uczestnicy Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 Ukraińscy hokeiści Ukraińscy olimpijczycy Ukraińscy trenerzy hokejowi Urodzeni w 1968

3461422

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kr%C3%A1sno

Krásno

Krásno – miasto w Czechach, w kraju karlowarskim, w powiecie Sokolov. Przypisy Linki zewnętrzne Strona miasta Miasta w kraju karlowarskim

3461423

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dekanat%20Birmingham%20South

Dekanat Birmingham South

Dekanat Birmingham South – jeden z 18 dekanatów archidiecezji Birmingham w Wielkiej Brytanii. W jego skład wchodzi 13 parafii. Lista parafii Zobacz też Archidiecezja Birmingham Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii Bibliografia Dekanaty archidiecezji Birmingham

3461424

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pianista%20%28ujednoznacznienie%29

Pianista (ujednoznacznienie)

pianista – muzyk grający na fortepianie Pianista – książka autorstwa Władysława Szpilmana Pianista – film z 2002 w reżyserii Romana Polańskiego Zobacz też pianistka

3461425

https://pl.wikipedia.org/wiki/Strife

Strife

Strife (znana też jako Strife: Trust No One) – gra komputerowa z gatunku first-person shooter, wyprodukowana przez Rogue Entertainment i wydana przez Velocity Incorporated w 1996 roku. Akcja gry dzieje się w przyszłości, w świecie opanowanym przez religijną organizację znaną jako The Order; gracz wciela się w najemnika, który dołącza do ruchu oporu, by obalić jej władzę. Gra oparta jest na silniku id Tech 1, stworzonym przez id Software na potrzeby Doom. Strife rozwinęła formułę rozgrywki znaną z wcześniejszych strzelanek, dodając elementy charakterystyczne dla gier fabularnych, takie jak możliwość prowadzenia dialogów z innymi postaciami lub rozwijania zdolności głównego bohatera. Choć recenzje w prasie chwaliły rozwiniętą fabułę, krytykowano jakość grafiki oraz archaiczność wykorzystanego silnika. Po latach publicyści oceniali grę jako niedocenioną w swoim czasie, widząc w niej prekursora takich tytułów jak Deus Ex. 12 grudnia 2014 wydana została przez firmę Night Dive Studios ulepszona wersja gry o nazwie The Original Strife: Veteran Edition, w której m.in. poprawiono oprawę graficzną. Fabuła Akcja gry dzieje się w jakiś czas po katastrofalnym upadku komety, wraz z którą przybył groźny wirus. Wybuchła zaraza, w wyniku której zmarły miliony ludzi, a reszta zarażonych stała się mutantami. Część mutantów, którzy słyszeli w głowie głos złowieszczego bóstwa, utworzyła organizację zwaną The Order („Zakon”), podporządkowując sobie resztę ludzi i zamieniając ich w niewolników. W ukryciu działa jednak ruch oporu o nazwie The Front. Głównym bohaterem gry jest wędrowny najemnik o nieznanym imieniu, schwytany przez żołnierzy Zakonu w pobliżu miasta Tarnhill. Zabija swych strażników, po czym wchodzi w kontakt z mężczyzną o imieniu Rowan, który proponuje bohaterowi dołączenie do Frontu. Wręcza mu urządzenie komunikacyjne, przez które bohater może porozumiewać się z członkinią ruchu oporu o pseudonimie Blackbird; przez resztę gry Blackbird udziela mu informacji i wskazówek. Najemnik udaje się do siedziby Frontu, gdzie przywódca ruchu, Macil, zleca mu szereg zadań mających na celu osłabienie Zakonu. Po kilku aktach sabotażu Front atakuje zamek, siedzibę lokalnych władz Zakonu; główny bohater, biorąc udział w akcji, odnajduje w zamku wysoko postawionego członka Zakonu, zwanego The Programmer („Programistą”), i zabija go. Gdy dotyka używanej przez Programistę broni, traci przytomność. Najemnik budzi się w zamku opanowanym już przez Front. Macil wyjaśnia, że odnalezione urządzenie jest jednym z pięciu fragmentów potężnej broni czczonej przez Zakon, zwanej The Sigil („Pieczęć”). Zleca bohaterowi odnalezienie pozostałych czterech części. W tym celu najemnik udaje się do istoty zwanej The Oracle („Wyrocznią”), która ujawnia, że kolejny fragment jest w posiadaniu jednego z przywódców Zakonu, The Bishop („Biskupa”). Najemnik odnajduje Biskupa i zabija go; wraca następnie do Wyroczni, która oznajmia, że posiadaczem trzeciego fragmentu Sigila jest sam Macil, który jest zdrajcą i pragnie sam posiąść moc Sigila. W tym momencie gracz musi podjąć decyzję. Może uznać Wyrocznię za kłamcę i zabić ją, bądź zaufać Wyroczni i zabić Macila. W zależności od wyboru zmienia się dalszy przebieg fabuły. Jeśli gracz zaufa Macilowi i zabije Wyrocznię, w ten sposób otrzymując trzeci fragment, otrzymuje od Macila kolejne zadanie – zatrzymać działanie fabryki, gdzie Zakon zamienia schwytanych ludzi w „biomechanicznych żołnierzy”. Fabryka ta zbudowana jest na miejscu, gdzie niegdyś spadła kometa. Po wykonaniu misji bohater dowiaduje się, że Macil oszalał; gdy próbuje rozmawiać z Macilem, ten w obłąkaniu mówi, że chce uwolnić „jedynego boga” i atakuje gracza. Po zabiciu Macila bohater uzyskuje kolejny fragment Sigila. Wraca następnie do fabryki, gdzie swoje laboratorium ma Loremaster, kolejny wysoko postawiony członek Zakonu. Po zabiciu Loremastera – i tym samym zdobyciu ostatniego już fragmentu Sigila – najemnik wykorzystuje broń jako klucz, by uzyskać dostęp do miejsca upadku komety. Tam znajduje statek kosmiczny obcej cywilizacji. Wewnątrz statku czeka pozaziemska istota zwana The Entity („Istota”) – to ona jest odpowiedzialna za opanowanie umysłów zmutowanych ludzi i stworzenie Zakonu. Najemnik zabija ją za pomocą Sigila; jej śmierć oznacza koniec Zakonu. Bohater spotyka się twarzą w twarz z Blackbird, która oznajmia, że dzięki jego zwycięstwu udało się opracować lekarstwo na wirusa, po czym darzy go pocałunkiem. Zdarzenia mają inny przebieg, jeśli gracz zaufa Wyroczni i natychmiast zabije Macila, zdobywając trzeci fragment Sigila. Najemnik, kierując się wskazówkami Wyroczni, udaje się następnie do laboratorium Loremastera i zabijając go, uzyskuje czwarty fragment. Wyrocznia ujawnia wówczas, że jedynie wykorzystywała bohatera do swych własnych celów, zamierzając za pomocą Sigila uwolnić „jedynego boga” i uzyskać wieczne życie. Najemnik zabija Wyrocznię i, posiadając już wszystkie pięć fragmentów Sigila, udaje się do pozaziemskiego statku kosmicznego pod fabryką. Tam następuje spotkanie z Entity, jednak istota przemawia głosem Blackbird, sugerując, że przez całą grę manipulowała bohaterem, by odzyskać wolność i zawładnąć planetą. Po zabiciu Entity następuje zakończenie, tym razem mniej szczęśliwe – nie udało się opracować lekarstwa, a przyszłość ludzkości jest niepewna. Rozgrywka Strife jest grą z gatunku first-person shooter; akcja obserwowana jest oczami postaci kierowanej przez gracza. W czasie gry często występuje konieczność walki z żołnierzami oraz robotami bojowymi podległymi Zakonowi. Na początku główna postać ma do dyspozycji jedynie nóż, jednak w trakcie gry można znaleźć liczne rodzaje potężnej broni dystansowej, takie jak kusza lub miotacz ognia. Ponadto postać gracza posiada inwentarz, w którym może przechowywać odnalezione przedmioty, takie jak leczące apteczki, pancerze ochronne lub złote monety. Wiele ze spotykanych w grze postaci nie jest wrogo usposobionych do gracza i można z nimi rozmawiać, prowadzić dialogi bądź handlować. Napotykane postacie często zlecają graczowi konkretne zadania, co popycha akcję do przodu. Użycie broni poza sytuacją bojową powoduje zwykle aktywację alarmu i zaatakowanie postaci gracza przez strażników, jednak niektóre rodzaje uzbrojenia – sztylet oraz zatrute bełty do kuszy – umożliwiają atakowanie wrogów bez wywoływania alarmu. W przeciwieństwie do większości ówczesnych gier first-person shooter, w Strife gracz nie zwiedza poziomów jednego po drugim w danej kolejności. Zamiast tego może on swobodnie podróżować między poszczególnymi obszarami. Postać gracza ma dwa liczbowe atrybuty, accuracy („celność”) i stamina („wytrzymałość”), które można co jakiś czas rozwijać. Rozwijanie pierwszego atrybutu zwiększa celność broni dystansowej używanej przez gracza, zaś rozwój wytrzymałości zwiększa maksymalną ilość zdrowia głównego bohatera oraz obrażenia ataków wręcz. Odbiór Strife zebrała wśród publicystów dość pozytywne recenzje. Uwagę recenzentów zwróciła nowatorska formuła gry; w przeciwieństwie do poprzednich gier z gatunku first-person shooter, takich jak Doom, w Strife gracz musi współpracować z przyjaźnie nastawionymi ludźmi, a zabijanie wszystkich napotkanych postaci źle się dla niego kończy. Część recenzji pozytywnie oceniała jakość fabuły, jednak recenzent Next Generation zarzucił grze liniowość i brak możliwości dokonywania wyborów. Również recenzent Secret Service uznał fabułę za wprawdzie dość zajmującą, ale zbyt liniową, a samą grę za zbyt mało rozbudowaną, by zasługiwać na określenie gry RPG. Pozytywnie ocenione zostały głosy aktorów podkładających głos postaciom. W szczególności chwalono postać Blackbird; recenzent GameSpot określił jej głos jako „najseksowniejszą rzecz, jaka kiedykolwiek rozległa się z moich głośników”. Grafika Strife oceniana była w większości negatywnie. Krytykowano niską rozdzielczość grafiki oraz wykorzystanie przestarzałego silnika graficznego, zwłaszcza w epoce gier takich jak Duke Nukem 3D bądź Quake. Lepiej oceniano pełnoekranowe obrazy pojawiające się podczas scen przerywnikowych i dialogów, choć recenzent Resetu określił je jako „podłe komiksowe slajdy”. Niektórzy recenzenci uznali grę za mało nowatorską wobec obecności na rynku takich tytułów jak CyberMage: Darklight Awakening. Za wadę uznawano też umożliwienie nagrania tylko jednego zapisanego stanu naraz, tym bardziej, że popełniając błąd można uniemożliwić sobie ukończenie gry. Po latach publicyści oceniali grę pozytywnie. Recenzent serwisu jeuxvideo.com uznał Strife za dobrą propozycję dla fanów gier typu shooter i pochwalił fabułę. Grze poświęcono też dwa artykuły na witrynie PC Gamer. Richard Cobbett opisał ją w poświęconym mało znanym grom cyklu „Saturday Crapshoot”. Uznał Strife za niedocenioną w swoim czasie mimo wprowadzonych innowacji, ale zarazem stwierdził, że przez lata zdążyła się zestarzeć. Paul Dean w cyklu „Reinstall” wyraził opinię, że gra została niesłusznie zapomniana, i zachęcał czytelników do zapoznania się z nią. Obaj publicyści porównali Strife do późniejszej Deus Ex, która także łączyła formułę rozgrywki first-person shooter z rozwiązaniami z gier fabularnych. Przypisy 1996 w grach komputerowych Strzelanki pierwszoosobowe Gry na platformę DOS Gry komputerowe wyprodukowane w Stanach Zjednoczonych

3461426

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fletcher%20%28Vermont%29

Fletcher (Vermont)

Fletcher – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Vermont, w hrabstwie Franklin. Przypisy Miasta w stanie Vermont

3461427

https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%99ebuz

Přebuz

Přebuz — najmniejsze miasto w Czechach (75 mieszkańców), w kraju karlowarskim, w powiecie Sokolov. Przypisy Linki zewnętrzne Strona miasta Miasta w kraju karlowarskim

3461429

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fletcher%20%28Oklahoma%29

Fletcher (Oklahoma)

Fletcher – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oklahoma, w hrabstwie Comanche. Przypisy Miasta w stanie Oklahoma

3461430

https://pl.wikipedia.org/wiki/Calbuco%20%28wulkan%29

Calbuco (wulkan)

Calbuco – stratowulkan na południu Chile położony na południowy wschód od jeziora Llanquihue i na północny zachód od jeziora Chapo w regionie Los Lagos. Wulkan i otaczający go obszar jest częścią rezerwatu Llanquihue. Jest często wybuchającym wulkanem andezytowym, którego lawa zawiera zwykle 55-60% SiO2. W późnym plejstocenie uległ zapadnięciu, a osuwisko z jego szczątków dotarło do jeziora. Aktywność wulkaniczna Calbuco przeżył co najmniej 10 erupcji od roku 1837. Ostatnia, która miała miejsce 22.04.2015, była pierwszą od 1972 r. Jedna z największych erupcji w południowym Chile w czasach historycznych miała miejsce w latach 1893–1894. Gwałtowne erupcje wyrzucały trzydziestocentymetrowe bomby na odległość do 8 km od krateru. Towarzyszyły im potężne, gorące lahary. Potężne wybuchy wydarzyły się w kwietniu 1917 i utworzyły kopułę wulkaniczną oraz gorące lahary. Inna krótka, wybuchowa erupcja zdarzyła się w styczniu 1929 r., a towarzyszyła jej lawina piroklastyczna oraz wypływ lawy. Olbrzymia erupcja Calbuco w 1961 wysłała w niebo słup popiołów na wysokość 12–15 km, który przemieścił się głównie na południowy wschód. Zaobserwowano również 2 potoki lawy. Potem była mniejsza, czterogodzinna erupcja 26.8.1972. Silną aktywność fumaroli w głównym kraterze zaobserwowano 12 sierpnia 1996. Wybuch wulkanu Calbuco 22 kwietnia 2015 spowodował ograniczenia w ruchu lotniczym i ewakuację okolicznych terenów. Zaobserwowano wpłynięcie potoku lawy do jeziora Chapo. Rząd chilijski, zmagający się w ostatnich miesiącach z dwoma wielkimi katastrofami naturalnymi – pożarem w Valparaiso i powodziami na północy kraju, ogłosił tego samego dnia stan kryzysowy. Generał lotnictwa Jorge Gebauer Bittner został powołany na szefa obrony w strefie dotkniętej katastrofą, a od 23 kwietnia 2015 rozpoczęto intensywną akcję ratowniczą. Galeria Przypisy Wulkany w Chile Stratowulkany Aktywne wulkany Szczyty Chile Szczyty Andów

3461434

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fletcher%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Fletcher (Karolina Północna)

Fletcher – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Henderson. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461435

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw%20Mycielski

Władysław Mycielski

Władysław Mycielski herbu Dołęga – sędzia ziemski sieradzki w latach 1691-1692, podsędek sieradzki w latach 1683-1689, wojski większy sieradzki w latach 1678-1683, miecznik kaliski w latach 1668-1675, marszałek sejmiku szadkowskiego relacyjnego w 1683 roku, marszałek sejmiku szadkowskiego z limity w 1681 roku, marszałek sejmiku relacyjnego szadkowskiego w 1677 roku. W 1668 roku był sędzią kapturowym dla powiatów sieradzkiego i szadkowskiego. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa sieradzkiego w 1669 roku. Poseł do króla z sejmiku szadkowskiego 1669 roku, wybrany posłem sieradzkim na sejm konwokacyjny w 1673 roku. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1674 roku z województwa sieradzkiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 15 stycznia 1674 roku na tym sejmie. Poseł sejmiku sieradzkiego na sejm nadzwyczajny 1688/1689 roku. Bibliografia Michał Kobierecki, Sejmiki szlachty sieradzkiej w Szadku w latach 1668–1695. Zestawienie chronologiczne, w: Biuletyn Szadkowski nr 14, 2014, s. 117. Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik 1993, s. 227. Przypisy Członkowie konfederacji generalnej 1674 Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej Elektorzy Michała Korybuta Wiśniowieckiego Elektorzy władców Polski (województwo sieradzkie) Marszałkowie sejmikowi (województwo sieradzkie) Miecznicy kaliscy Władysław Mycielski Podsędkowie sieradzcy Posłowie na sejm konwokacyjny 1674 Posłowie na sejm nadzwyczajny 1688/1689 Posłowie na Sejm I Rzeczypospolitej (województwo sieradzkie) Posłowie sejmikowi do królów Sędziowie kapturowi (1668) Sędziowie kapturowi (województwo sieradzkie) Wojscy więksi sieradzcy Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej

3461436

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hendersonville%20%28Tennessee%29

Hendersonville (Tennessee)

Hendersonville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Tennessee, w hrabstwie Sumner. Przypisy Miasta w stanie Tennessee

3461437

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dekanat%20Birmingham%20East

Dekanat Birmingham East

Dekanat Birmingham East – jeden z 18 dekanatów archidiecezji Birmingham w Wielkiej Brytanii. W jego skład wchodzi 17 parafii. Lista parafii Zobacz też Archidiecezja Birmingham Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii Bibliografia Dekanaty archidiecezji Birmingham

3461438

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hendersonville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Hendersonville (Karolina Północna)

Hendersonville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Henderson. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461439

https://pl.wikipedia.org/wiki/And%C3%BAjar%20%28stacja%20kolejowa%29

Andújar (stacja kolejowa)

Andújar (hiszp. Estación de Andújar) – stacja kolejowa w miejscowości Andújar, w prowincji Jaén we wspólnocie autonomicznej Andaluzja, w Hiszpanii. Stacja obsługuje pociągi długiego i średniego dystansu. Posiada również zaplecze towarowe. Położenie Stacja znajduje się w km 362,8 linii Alcázar de San Juan – Kadyks, na wysokości m n.p.m., pomiędzy stacjami Espeluy i Villa del Río. Jest to linia zelektryfikowana i jednotorowa. Historia Stacja została otwarta dla ruchu 15 września 1866 wraz z uruchomieniem odcinka Vilches-Córdoba, które miało na celu połączyć Manzanares z Kordobą. Linia została wybudowana przez Compañía de los Ferrocarriles de Madrid a Zaragoza y Alicante. W 1941 roku w wyniku nacjonalizacji kolei w Hiszpanii stała się częścią nowo utworzonego RENFE. Linie kolejowe Alcázar de San Juan – Kadyks Przypisy Linki zewnętrzne Rozkład jazdy Información técnica Adif Stacje i przystanki kolejowe w Andaluzji

3461441

https://pl.wikipedia.org/wiki/Uniwersytet%20Techniczno-Ekonomiczny%20w%20Budapeszcie

Uniwersytet Techniczno-Ekonomiczny w Budapeszcie

Uniwersytet Techniczno-Ekonomiczny w Budapeszcie, dosł. Budapeszteński Uniwersytet Techniczno-Ekonomiczny (węg. Budapesti Műszaki és Gazdaságtudományi Egyetem) – węgierski uniwersytet w Budapeszcie. Historia Początki uniwersytetu sięgają 1635 roku, kiedy to założono uczelnię w Trnawie. Pod koniec XVIII wieku instytucję tę przeniesiono do Budy. W 1782 Józef II Habsburg założył Institutum Geometricum, który był częścią Wydziału Nauk Wyzwolonych na Uniwersytecie w Budzie. Institutum Geometricum w 1850 połączyło się z József Ipartanoda (Kolegium Techniczne im. Józefa). Uczelnia wielokrotnie zmieniała nazwę; obecną nosi od roku 2000. Wydziały W ramach uniwersytetu działają następujące wydziały: Znani absolwenci Wśród absolwentów uniwersytetu znajdują się nobliści: Przypisy

3461442

https://pl.wikipedia.org/wiki/Serhij%20Szymanski

Serhij Szymanski

Serhij Mychajłowycz Szymanski, ukr. Сергій Михайлович Шиманський (ur. 29 listopada 1976 w Tarnopolu, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski. Kariera piłkarska Wychowanek Szkoły Sportowej w Tarnopolu. Pierwszy trener Eduard Jabłonski. W lipcu 1996 rozpoczął karierę piłkarską w Nywie Tarnopol, w którym później pełnił funkcje kapitana. Latem 1997 roku został wypożyczony do Krystału Czortków. Również w latach 2000-2001 występował w drugiej drużynie klubu Ternopil-Nywa-2 Tarnopol. W 2005 zakończył karierę piłkarza. Potem grał w zespołach amatorskich Hałycz Zbaraż, Sokił Złoczów i Towtry Kozłów. Kariera trenerska Jeszcze będąc piłkarzem rozpoczął pracę szkoleniowca. Na początku 2005 mianowany na stanowisko głównego trenera Nywy Tarnopol, a potem od lipca 2005 do maja 2007 pracował w sztabie szkoleniowym Nywy. W 2009 łączył funkcje trenerskie i piłkarza w zespole amatorskim Towtry Kozłów. W lipcu 2010 ponownie został zaproszony kierować tarnopolskim klubem, w którym pracował do marca 2011. Od 2013 pracował w Szkole Sportowej w Tarnopolu. Sukcesy i odznaczenia Sukcesy piłkarskie Nywa Tarnopol ćwierćfinalista Pucharu Ukrainy: 1996 Przypisy Bibliografia Ukraińscy piłkarze Ukraińscy trenerzy piłkarscy Piłkarze Krystału Czortków Piłkarze Nywy Tarnopol Trenerzy piłkarzy Nywy Tarnopol Urodzeni w 1976 Ludzie urodzeni w Tarnopolu

3461443

https://pl.wikipedia.org/wiki/Brendan%20Cahill

Brendan Cahill

Brendan John Cahill (ur. 28 listopada 1963 w Coral Gables, Floryda) – amerykański duchowny katolicki, biskup Victorii w Teksasie od 2015. Życiorys Święcenia kapłańskie otrzymał 19 maja 1990. Został inkardynowany do archidiecezji Galveston-Houston. Po kilkuletnim stażu wikariuszowskim odbył w Rzymie studia doktoranckie z teologii dogmatycznej. W 1998 rozpoczął pracę w seminarium w Houston, a w 2001 został jego rektorem. W latach 2010–2014 kierował kurialnym sekretariatem ds. formacji kapłańskiej, a w 2014 objął stanowisko wikariusza biskupiego ds. duchowieństwa. 23 kwietnia 2015 papież Franciszek mianował do biskupem ordynariuszem diecezji Victoria w Teksasie. Sakry udzielił mu 29 czerwca 2015 metropolita Galveston-Houston - kardynał Daniel DiNardo. Bibliografia [dostęp 2015-04-23] Informacja o nominacji w Biuletynie watykańskim z dnia 23 kwietnia 2015 [dostęp 2015-01-14] Amerykańscy biskupi katoliccy Urodzeni w 1963

3461444

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dekanat%20Coventry

Dekanat Coventry

Dekanat Coventry – jeden z 18 dekanatów rzymskokatolickiej archidiecezji Birmingham w Wielkiej Brytanii. Swoim zasięgiem dekanat obejmuje terytorium miasta Coventry. W jego skład wchodzi 15 parafii. Lista parafii Zobacz też Archidiecezja Birmingham Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii Bibliografia Dekanaty archidiecezji Birmingham

3461445

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gare%20de%20Bellac

Gare de Bellac

Gare de Bellac – stacja kolejowa w Bellac, w departamencie Haute-Vienne, w regionie Nowa Akwitania, we Francji. Jest zarządzana przez SNCF (budynek dworca) i przez RFF (infrastruktura). Stacja znajduje się na linii Dorat – Limoges i jest obsługiwana przez pociągi TER Limousin i TER Poitou-Charentes. Historia Została uruchomiona 31 grudnia 1880, wraz z odcinkiem linii Couzeix - Le Dorat przed całkowitym otwarciem linii do Gare de Limoges-Bénédictins 21 lutego 1881. Linie kolejowe Le Dorat – Limoges Przypisy Linki zewnętrzne La gare de Bellac Bellac Bellac

3461447

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dru%C5%BCynowe%20Mistrzostwa%20Europy%20w%20Lekkoatletyce%202015

Drużynowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 2015

6. Drużynowe Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce – zawody lekkoatletyczne, które odbyły się w czterech europejskich miastach 20, 21 i 22 czerwca 2015 roku. Reprezentacje rywalizują w superlidze, I lidze, II lidze oraz III lidze. Gospodarzem superligi drużynowych mistrzostw Europy są Czeboksary, zawody I ligi odbywają się w Heraklionie, II ligi w Starej Zagorze, a III ligi w Baku. Superliga Kandydatami do organizacji zawodów superligi były Czeboksary oraz Ostrawa. 5 listopada 2012 w Bukareszcie Rada European Athletics postanowiła, że impreza odbędzie się w rosyjskim Czeboksarze. Uczestnicy W zawodach superligi wystartuje 12 najsilniejszych lekkoatletycznych reprezentacji z Europy w tym trzy – Białoruś, Norwegia i Finlandia – które awansowały w 2014 roku z I ligi drużynowych mistrzostw Europy. Rezultaty Mężczyźni Kobiety Tabela punktów Klasyfikacja końcowa Drużyny z trzech ostatnich miejsc, w sezonie 2017 wystąpią w rywalizacji I ligi. Rekordy Podczas zawodów ustanowiono 3 krajowe rekordy w grupie seniorów. I liga Zawody I ligi odbędą się w Heraklionie, który został wyznaczony organizatorem zawodów. Uczestnicy W zawodach I ligi startować będzie 12 zespołów w tym trzy – Czechy, Holandia i Turcja – które spadły w 2014 roku z superligi drużynowych mistrzostw Europy oraz dwa – Łotwa i Szwajcaria – które awansowały z II ligi drużynowych mistrzostw Europy. Rezultaty Mężczyźni Kobiety Tabela punktów Klasyfikacja końcowa Trzy najlepsze drużyny awansują do superligi drużynowych mistrzostw Europy. Dwa najsłabsze zespoły, w sezonie 2017 wystąpią w rywalizacji II ligi. Rekordy Podczas zawodów ustanowiono jeden krajowy rekord w grupie seniorów. II liga Zawody I ligi odbędą się w Starej Zagorze, która została wyznaczona organizatorem zawodów. Uczestnicy W zawodach II ligi weźmie udział 8 zespołów w tym dwa – Słowenia i Węgry – które spadły w 2014 roku z I ligi drużynowych mistrzostw Europy oraz dwa – Cypr i Islandia – które awansowały z III ligi drużynowych mistrzostw Europy. Rezultaty Mężczyźni Kobiety Tabela punktów Klasyfikacja końcowa Rekordy Podczas zawodów ustanowiono pięć krajowych rekordów w grupie seniorów. III liga Zawody III ligi rozegrane zostały na Stadionie Olimpijskim w Baku, w ramach Igrzysk Europejskich. Uczestnicy W zawodach najniższej, III ligi, startowało 15 zespołów w tym drużyna małych krajów Europy oraz dwa zespoły – Austria i Słowacja – które spadły w 2014 roku z II ligi drużynowych mistrzostw Europy. Rezultaty Mężczyźni Kobiety Tabela punktów Klasyfikacja końcowa Rekordy Podczas zawodów ustanowiono dwadzieścia jeden krajowych rekordów w grupie seniorów. Przypisy 2015 w lekkoatletyce 2015 w Azerbejdżanie 2015 w Bułgarii 2015 w Grecji 2015 w Rosji 2015 Lekkoatletyka w Azerbejdżanie Lekkoatletyka w Bułgarii Lekkoatletyka w Grecji Lekkoatletyka w Rosji Lekkoatletyka w Czeboksarach Sport w Heraklionie Sport w Starej Zagorze Sport w Baku

3461448

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ahoskie%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Ahoskie (Karolina Północna)

Ahoskie – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Hertford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461458

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cesenatico%20%28stacja%20kolejowa%29

Cesenatico (stacja kolejowa)

Cesenatico (wł. Stazione di Cesenatico) – stacja kolejowa w Cesenatico, w prowincji Forlì-Cesena, w regionie Emilia-Romania, we Włoszech. Stacja znajduje się na linii Ferrara – Rimini. Według klasyfikacji RFI ma kategorią srebrną. Stacja składa się z trzech torów. Obecnie tylko tor 2 jest wykorzystywany, a tor 1 i 3 są przeznaczone dla mijana. W budynku znajduje się bar, toalety oraz informacja pasażerska. Linie kolejowe Ferrara – Rimini Zobacz też Lista stacji i przystanków kolejowych w Emilii-Romanii Przypisy Linki zewnętrzne Rozkład jazdy Stacje i przystanki kolejowe w Emilii-Romanii

3461461

https://pl.wikipedia.org/wiki/Politechnika%20Narodowa%20w%20Atenach

Politechnika Narodowa w Atenach

Politechnika Narodowa w Atenach, Politechnika Ateńska (gr. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείo, dosł. Narodowa Politechnika Metsowska) – grecka politechnika w Atenach, założona w 1836 roku. Zobacz też strajk studentów Politechniki Ateńskiej Uwagi Przypisy Uczelnie w Grecji Ateny Uczelnie techniczne

3461462

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dekanat%20Dudley

Dekanat Dudley

Dekanat Dudley – jeden z 18 dekanatów rzymskokatolickiej archidiecezji Birmingham w Wielkiej Brytanii. W jego skład wchodzi 12 parafii. Lista parafii Zobacz też Archidiecezja Birmingham Podział administracyjny Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii Bibliografia Dekanaty archidiecezji Birmingham

3461464

https://pl.wikipedia.org/wiki/Como%20%28Teksas%29

Como (Teksas)

Como – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Hopkins. Przypisy Miasta w stanie Teksas

3461465

https://pl.wikipedia.org/wiki/Como%20%28Missisipi%29

Como (Missisipi)

Como – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Panola. Przypisy Miasta w stanie Missisipi

3461466

https://pl.wikipedia.org/wiki/Como%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Como (Karolina Północna)

Como – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Hertford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461467

https://pl.wikipedia.org/wiki/Harrellsville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Harrellsville (Karolina Północna)

Harrellsville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Hertford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461472

https://pl.wikipedia.org/wiki/Blitz%20%28film%29

Blitz (film)

Blitz – brytyjsko-amerykańsko-francuski film kryminalny z gatunku thriller z 2011 roku w reżyserii Elliotta Lestera, powstały na podstawie powieści Kena Bruena. Wyprodukowana przez wytwórnię Lionsgate. Premiera filmu miała miejsce 6 maja 2011. Opis fabuły Detektyw Tom Brant (Jason Statham) wspólnie ze swoim partnerem Porterem Nashem (Paddy Considine) prowadzi śledztwo w sprawie seryjnego mordercy. Działają pod presją, ponieważ zbrodniarz na swoje ofiary wybiera policjantów. Funkcjonariusze kilka razy byli już bliscy ujęcia zabójcy, za każdym razem jednak udawało mu się uciec. Wkrótce okazuje się, że mordercy bardzo zależy na rozgłosie. Kontaktuje się więc z dziennikarzem poczytnego magazynu Haroldem Dunlopem (David Morrissey) i ujawnia mu szczegóły swoich zbrodni. Zdradza także swój pseudonim – Blitz. Niewiele pomaga to funkcjonariuszom. Tom i Nash wiedzą, że nie mają wiele czasu. Jeśli chcą zapobiec kolejnym mordom, muszą szybko poznać tożsamość psychopaty, który prowadzi z nimi okrutną grę. Produkcja Zdjęcia do filmu kręcono w Londynie w Anglii, w Wielkiej Brytanii. Obsada Źródło: Filmweb Jason Statham jako Tom Brant Paddy Considine jako Porter Nash Aidan Gillen jako Barry Weiss Zawe Ashton jako Elizabeth Falls David Morrissey jako Harold Dunlop Ned Dennehy jako Radnor Mark Rylance jako Roberts Luke Evans jako Craig Stokes Nicky Henson jako komisarz Brown i inni. Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie filmy kryminalne Brytyjskie dreszczowce Brytyjskie filmy akcji Brytyjskie filmy z 2011 roku Amerykańskie filmy kryminalne Amerykańskie dreszczowce Amerykańskie filmy akcji Amerykańskie filmy z 2011 roku Francuskie filmy kryminalne Francuskie dreszczowce Francuskie filmy akcji Francuskie filmy z 2011 roku Filmy wytwórni Lionsgate Adaptacje filmowe powstałe w koprodukcji Filmy kręcone w Londynie

3461474

https://pl.wikipedia.org/wiki/Winton%20%28Minnesota%29

Winton (Minnesota)

Winton – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Minnesota, w hrabstwie St. Louis. Przypisy Miasta w stanie Minnesota

3461476

https://pl.wikipedia.org/wiki/Winton%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Winton (Karolina Północna)

Winton – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Hertford. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461479

https://pl.wikipedia.org/wiki/Graniczna%20Plac%C3%B3wka%20Kontrolna%20Stra%C5%BCy%20Granicznej%20w%20Elbl%C4%85gu

Graniczna Placówka Kontrolna Straży Granicznej w Elblągu

Graniczna Placówka Kontrolna Straży Granicznej w Elblągu – zlikwidowana graniczna jednostka organizacyjna Straży Granicznej wykonująca kontrolę graniczną osób, towarów i środków transportu bezpośrednio w przejściach granicznych na granicy morskiej. Formowanie i zmiany organizacyjne Graniczna Placówka Kontrolna w Elblągu (GPK SG w Elblągu) 25 maja 1996 roku została włączona do systemu ochrony granicy państwowej w strukturach Morskiego Oddziału Straży Granicznej. Pod koniec 1999 roku w Morskim Oddziale SG nastąpiły zmiany organizacyjne i w ich wyniku 31 grudnia 1999 roku nastąpiło przekazanie GPK SG w Elblągu do Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Straży Granicznej i od 1 stycznia 2000 do 31 grudnia 2003 roku funkcjonowała w strukturze ww oddziału SG. 1 stycznia 2004 roku ministerialne rozporządzenie zmieniło terytorialny zasięg działania Morskiego i Warmińsko-Mazurskiego Oddziału SG, co spowodowało, że GPK SG w Elblągu ponownie została podległa komendantowi Morskiego Oddziału SG. Jako Graniczna Placówka Kontrolna Straży Granicznej w Elblągu funkcjonowała do 23 sierpnia 2005 roku i 24 sierpnia 2005 roku Ustawą z 22 kwietnia 2005 roku O zmianie ustawy o Straży Granicznej... została przekształcona na Placówkę Straży Granicznej w Elblągu (Placówka SG w Elblągu). Ochrona granicy Podległe przejścia graniczne Elbląg (morskie) Frombork (morskie). Uwagi Przypisy Bibliografia Elbląg Elbląg

3461484

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw%20Rodowicz

Stanisław Rodowicz

Stanisław Rodowicz (ur. 16 lutego 1883 w Kijowie, zm. wiosną 1940 zamordowany w Katyniu) – inżynier technolog, major rezerwy Wojska Polskiego. Życiorys Syn Teodora i Stanisławy z Rymkiewiczów (1858–1943), starszy brat Kazimierza. Absolwent gimnazjum filologicznego w Kijowie, Politechniki w Karlsruhe (inż. technolog) i Kijowie. W 1908 r. służył w armii rosyjskiej, a po wyjściu z wojska do 1918 r. pracował Dyrekcji Kolei Południowo-Zachodniej w Kijowie. Później zajmował się organizacją transportów repatriantów do Polski. W 1919 r., nie mogąc już wrócić do Kijowa, wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920, podczas której, jako szef sekcji kolejowej dowództwa WP, dotarł do Kijowa. Był rzeczoznawcą i doradcą w sprawach technicznych w ministerstwach, instytucjach państwowych i samorządowych, izbach przemysłowo-handlowych, fabrykach, m.in. dyrektorem Komitetu Chłodnictwa w Ministerstwie Przemysłu i Handlu 1930–1935, prezesem Stowarzyszenia Techników Polskich 1929–1932, Filistrem korporacji polskiej „Wisła”, od 1937 Filistrem honorowym korporacji „Sparta”, majorem rezerwy Wojska Polskiego. Był prezesem Komitetu Bibliotecznego Polskiego Stowarzyszenia Techników. W bibliotece PST wprowadzał klasyfikację dziesiętną, której był propagatorem. Od 1928 r. był członkiem Międzynarodowego Instytutu Bibliograficznego w Brukseli. Był redaktorem naczelnym czasopisma „Wiadomości Stałej Delegacji Polskich Zrzeszeń Technicznych”, do którego, jako dodatek, w latach 1928–1934 wydawał „Polską Bibliografię Techniczną”. 20 września 1939 r. służąc w 6 baonie saperów został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną na granicy z Węgrami. Internowany w Kozielsku z nr inwentarzowym 94 na liście 017/2. Został zamordowany przez NKWD w Katyniu. W 1943 r. zostały zidentyfikowane jego zwłoki podczas ekshumacji, z nr 970. Dnia 5 października 2007 r. Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON, awansował pośmiertnie Stanisława Rodowicza na stopień podpułkownika Wojska Polskiego. Praca zawodowa Wagony do przewozu kontenerów W 1919 r. Stanisław Rodowicz opracował pierwszy projekt systemu kontenerowego w Polsce. Uzyskał na to opracowanie patent francuski FR507533A, Wagon a caisses multiples amovibles at interchangeables, Rodowicz 18 dec 1919, zawierający kompletne rozwiązania systemu kontenerów obejmujące pojazdy szynowe i same projekty aż czterech wersji kontenerów. Zbudowany prototyp wagonu dwuosiowego był poddany badaniom praktycznym. Ta wersja była przedmiotem następujących patentów: Wielkiej Brytanii: GB155596 (A) ― 1921-10-13, Improvements in railway cars fitted with removable and inter-changeable bodies, USA: US1403568 VEHICLE WITH REMOVABLE INTERCHANGEABLE SUPERSTRUCTURE STANISLAS RODOWICZ, patented jun 17, 1922 e, Austrii: AT 93288B, Schienen- oder Straßen – bwz. Wasserfahrzeug, Jun 25, 1923, Polski: PL 5222 B1, Stanisław Rodowicz (Warszawa, Polska). Wóz, względnie wagon, z nadwoziami przenośnemi, Udzielono 18 czerwca 1926 r. Urządzenie do przeładunku kontenerów Stanisław Rodowicz opracował też projekt składanej motorowej dźwignicy kolejowej przeznaczonej do przeładunku kontenerów. Patent PL 861 B1, Stanisław Rodowicz (Warszawa, Polska), Motorowa dźwignica kolejowa, został mu udzielony 5 listopada 1924 r. Zakładał on zbudowanie dźwignicy ze składanymi teleskopowo kolumnami nośnymi, składanymi ramionami dwupoziomowego pomostu ładunkowego, po których na dole poruszał się wózek, a na górze znajdowała się przeciwwaga. Rozwiązanie to najprawdopodobniej pozostało tylko projektem. Nie znaleziono dowodów na zbudowanie prototypu i jego testów. Ordery i odznaczenia Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria) Order Świętego Sawy (Jugosławia) Rodzina Z małżeństwa z Marią ze Świdzińskich miał czterech synów: Stanisława (1910–1969), Kazimierza (1912–1960), Edmunda (zmarł jako niemowlę) i Władysława (1916–2013). Przypisy Linki zewnętrzne Publikacje Stanisława Rodowicza w bibliotece Polona Ludzie urodzeni w Kijowie Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita) Odznaczeni Krzyżem Walecznych Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu Polacy – Kawalerowie Legii Honorowej Polacy odznaczeni Orderem św. Sawy Polacy odznaczeni Orderem Zasługi Cywilnej Polscy inżynierowie Polscy inżynierowie technolodzy Polscy konstruktorzy Polscy wynalazcy Uczestnicy wyprawy kijowskiej (1920) Urodzeni w 1883 Zmarli w 1940

3461485

https://pl.wikipedia.org/wiki/Raeford%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Raeford (Karolina Północna)

Raeford – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Hoke. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461489

https://pl.wikipedia.org/wiki/Niewinna

Niewinna

Niewinna (ang. The Other Man) – brytyjsko-amerykański thriller z 2008 roku w reżyserii Richarda Eyre’a, wyprodukowany przez wytwórnię Image Entertainment. Zdjęcia do filmu kręcono w Anglii (Londyn, Ely) oraz we Włoszech (Mediolan, jezioro Como). Premiera miała miejsce 7 września 2008 podczas 33. MFF w Toronto. W Polsce premiera filmu odbyła się 3 września 2010. Fabuła Peter (Liam Neeson) i Lisa (Laura Linney) są małżeństwem z 25-letnim stażem. Pewnego dnia kobieta jedzie służbowo do Mediolanu i znika. Zrozpaczony mąż w komputerze Lisy znajduje intymne zdjęcia jej oraz tajemniczego mężczyzny. Peter postanawia go odnaleźć. Obsada Źródło: Filmweb Liam Neeson jako Peter Antonio Banderas jako Ralph Laura Linney jako Lisa Romola Garai jako Abigail Abigail Canton jako projektantka Pam Ferris jako Vera Paterson Joseph jako Ralph Craig Parkinson jako George i inni. Przypisy Linki zewnętrzne Amerykańskie dreszczowce Amerykańskie dramaty filmowe Amerykańskie filmy z 2008 roku Brytyjskie dreszczowce Brytyjskie dramaty filmowe Brytyjskie filmy z 2008 roku Filmy kręcone w Ely Filmy kręcone w Londynie Filmy kręcone w Mediolanie Filmy w reżyserii Richarda Eyre’a

3461493

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82%20Matki%20Bo%C5%BCej%20Kr%C3%B3lowej%20Polski%20w%20%C5%81ukawcu

Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Łukawcu

Kościół NMP Królowej Polski w Łukawcu – obecny kościół parafialny parafii Objawienia Pańskiego w Łukawcu, a zarazem sanktuarium Matki Boskiej Łukawieckiej. W kościele czczony jest Obraz Matki Bożej Tartakowskiej (Łukawieckiej). Historia Lata 80. i 90. XX wieku Pierwotnie kościołem parafialnym był zabytkowy Kościół Objawienia Pańskiego, jednak ze względu na przybywanie coraz większej ilości wiernych podjęto decyzję o budowie nowego kościoła, dzięki staraniom księdza Józefa Kornagi. Nowa świątynia powstała w latach 1980–1989 według projektu inżyniera Henryka Stawickiego z Krakowa. Został poświęcony przez biskupa Mariana Jaworskiego w 1990 r. Kościół jest duży, murowany, zbudowany w stylu nowoczesnym. Swoim kształtem przypomina łódź. W 1990 roku z zabytkowego kościoła Objawienia Pańskiego przeniesiono słynący łaskami obraz Matki Bożej Łukawieckiej (Tartakowskiej) i umieszczono go w ołtarzu głównym. Kościół zyskał wtedy miano Sanktuarium Matki Bożej Łukawieckiej. Ołtarz znajduje się w trójkątnej wnęce, zwężającej się ku górze, mającej przypominać promienie zstępujące z nieba. Pośrodku znajduje się długi, prostokątny witraż, sięgający dachu. Po lewej stronie ołtarza znajdują się drzwi do zakrystii, a po prawej do Kaplicy św. Jana Pawła II. XXI wiek 17 maja 2011 r. biskup Wacław Depo dokonał poświęcenia nowej elewacji kościoła i plebanii. W 2013 roku dzięki staraniom pochodzącego z Łukawca arcybiskupa Mieczysława Mokrzyckiego w kościele urządzono kaplicę św. Jana Pawła II. Arcybiskup Mieczysław Mokrzycki był osobistym sekretarzem papieża Jana Pawła II. Dokonał on poświęcenia kaplicy. Dzięki niemu w kaplicy znalazły się relikwie papieża, w postaci kosmyka włosów, które umieszczono w klęczniku, a w specjalnie przygotowanych gablotach znalazły się sutanna, piuska, ornat i kielich, którego używał, sprawując Eucharystię. W 2016 r. z okazji uroczystości rocznicowych, związanych z 25. rocznicą koronacji obrazu Matki Bożej Łukawieckiej przez Jana Pawła II, wykonany został nowy, duży ołtarz główny. Obraz został w nim umieszczony 6 czerwca 2016 r. po renowacji. Poświęcenia nowego ołtarza dokonał arcybiskup Mieczysław Mokrzycki podczas mszy świętej 8 czerwca 2016 r. Ołtarz został zaprojektowany przez Bogusława Kulkę z żoną. Prace kamieniarskie wykonał Jerzy Malarczyk, a prace w drewnie Józef Majerczyk. Anita Kurasińska namalowała obraz nawiązujący do wezwania parafii – Objawienia Pańskiego. Obraz ten stanowi zasłonę dla Obrazu Matki Bożej Łukawieckiej. Przypisy Linki zewnętrzne Strona internetowa Parafii pw. Objawienia Pańskiego w Łukawcu i Sanktuarium NMP Łukawieckiej Świątynie pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski Matki Bożej Królowej Polski Architektura postmodernizmu w województwie podkarpackim Sanktuaria maryjne w diecezji zamojsko-lubaczowskiej

3461494

https://pl.wikipedia.org/wiki/Troutman

Troutman

Troutman – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Iredell. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461495

https://pl.wikipedia.org/wiki/Witalij%20Wackewycz

Witalij Wackewycz

Witalij (Wacław) Stanisławowycz Wackewycz, ukr. Віталій (Вацлав) Станіславович Вацкевич, ros. Виталий Станиславович Вацкевич, Witalij Stanisławowicz Wackiewicz (ur. 12 lutego 1928 w Kamieńskiem, zm. 15 września 1992) – ukraiński piłkarz pochodzenia polskiego, grający na pozycji napastnika, trener piłkarski. Kariera piłkarska W 1948 rozpoczął karierę piłkarską w zespole Stal Dniepropetrowsk, z którym zdobył wicemistrzostwo Ukraińskiej SRR. Potem powrócił do rodzimego miasta, gdzie bronił barw miejscowego Metałurha Dnieprodzierżyńsk. W 1952 został zaproszony do wyższoligowego Torpeda Moskwa, z którym zdobył wiele trofeów. W 1956 dołączył do Burevestnika Kiszyniów, ale latem 1957 powrócił do Torpeda Moskwa. W 1958 roku przeszedł do klubu Admirałtiejec Leningrad, w którym zakończył karierę piłkarza. Kariera trenerska Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. W latach 1961-1962 trenował Chimik Dnieprodzierżyńsk, który potem zmienił nazwę na Dniproweć. W 1963 objął prowadzenie Awanharda Tarnopol. Latem 1965 przeniósł się do Mietałłurga Lipieck, który prowadził do 27 września 1966. W 1968 ponownie został mianowany na stanowisko głównego trenera Awanharda Tarnopol. Sukcesy i odznaczenia Sukcesy piłkarskie Torpedo Moskwa wicemistrz ZSRR: 1957 brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1953 zdobywca Pucharu ZSRR: 1952 Stal Dniepropetrowsk wicemistrz Ukraińskiej SRR: 1948 Odznaczenia tytuł Mistrza Sportu ZSRR Przypisy Bibliografia Radzieccy piłkarze Ukraińscy piłkarze Radzieccy trenerzy piłkarscy Ukraińscy trenerzy piłkarscy Piłkarze FK Dnipro Piłkarze Torpeda Moskwa Piłkarze Zimbru Kiszyniów Trenerzy piłkarzy Budiwelnyka Tarnopol Polacy na Ukrainie Urodzeni w 1928 Zmarli w 1992 Ludzie urodzeni w Kamieńskiem (Ukraina)

3461496

https://pl.wikipedia.org/wiki/Love%20Valley

Love Valley

Love Valley – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Iredell. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461497

https://pl.wikipedia.org/wiki/1.%20deild%20kvinnur%20%281998%29

1. deild kvinnur (1998)

W roku 1998 odbyła się 14. edycja 1. deild kvinnur – pierwszej ligi piłki nożnej kobiet na Wyspach Owczych. W rozgrywkach wzięło udział 7 klubów z całego archipelagu. Tytułu mistrzowskiego broniła drużyna KÍ Klaksvík, jednak przejął go od niej klub B36 Tórshavn, zdobywając go po raz czwarty w swojej historii. Uczestnicy Rozgrywki Tabela ligowa Wyniki spotkań 1 Objaśnienia: Bezbramkowe zwycięstwo walkowerem przyznane . Baraże o 1. deild Najlepsi strzelcy Przypisy 1998 w piłce nożnej Rozgrywki piłkarskie na Wyspach Owczych 1998 na Wyspach Owczych

3461498

https://pl.wikipedia.org/wiki/Statesville%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Statesville (Karolina Północna)

Statesville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Iredell. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461499

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tilburg%20Trappers

Tilburg Trappers

Tilburgse IJssportclub Tilburg Trappers – holenderski klub hokejowy z siedzibą w Tilburgu. W czerwcu 2015 podjęto decyzję, że drużyna będzie występować w połączonej lidze holendersko-belgijskiej (BeNe), jak również w niemieckich trzecioligowych rozgrywkach Oberliga Nord. W sezonie 2015/2016 holenderski zespół zwyciężył w niemieckiej Oberlidze jako pierwszy zagraniczny klub w historii tych rozgrywek. Sukcesy Złoty medal mistrzostw Holandii (15 razy): 1947, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1994, 1995, 1996, 2001, 2007, 2008, 2014, 2015 Puchar Holandii (14 razy): 1973, 1974, 1975, 1976, 1994, 1995, 1997, 2001, 2006, 2008, 2011, 2013, 2014, 2015 Awans do trzeciej rundy Pucharu Kontynentalnego: 2007 Udział w Pucharze Kontynentalnym: 2007, 2008, 2010, 2014 Trzecie miejsce w Pucharze Europy: 1974 Udział w Pucharze Europy: 6 razy Złoty medal niemieckiej Oberligi: 2016, 2017, 2018 Srebrny medal niemieckiej Oberligi: 2019 Złoty medal niemieckiej Oberligi-Nord: 2018, 2019 Zawodnicy Zastrzeżone numery 2 Huub van Dun 9 Jiri Petrnousek 10 Joe Simons 15 Klaas van den Broek 17 Frank Jacobs 18 Rody Jacobs 30 Jerry Göbel 31 Martin Trommelen Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona klubu Holenderskie kluby hokejowe Sport w Tilburgu Kluby hokejowe założone w 1938

3461501

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Amiertelna%20gra%20%28film%202013%29

Śmiertelna gra (film 2013)

Śmiertelna gra (ang. All Things to All Men) – brytyjski film kryminalny z gatunku thriller z 2013 roku w reżyserii George’a Isaaca. Wyprodukowana przez wytwórnię Cipher Films. Premiera filmu miała miejsce 5 kwietnia 2013 w Wielkiej Brytanii. Fabuła Policjant Parker (Rufus Sewell) ma długi u gangsterów. Aby zdobyć pieniądze, zamierza wykorzystać do tego złodzieja Rileya (Toby Stephens), który ma dokonać kradzieży. Nie mogąc mieszć się w to osobiście, postanawia zaangażować w sprawę szefa gangu Josepha Corso (Gabriel Byrne). Aresztuje jego syna. Wypuści go, jeśli Corso nakłoni Rileya do napadu. Produkcja Zdjęcia do filmu kręcono w Londynie w Anglii w Wielkiej Brytanii. Obsada Źródło: Filmweb Gabriel Byrne jako Joseph Corso Toby Stephens jako Riley Rufus Sewell jako Parker Leo Gregory jako Dixon Pierre Mascolo jako Mark Corso David Schofield jako komisarz policji James Frain jako prokurator generalny Elsa Pataky jako Sophia Peters Terence Maynard jako Sands Julian Sands jako Cutter Gil Darnell jako Adrian Peters i inni. Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie dreszczowce Brytyjskie filmy kryminalne Brytyjskie filmy z 2013 roku

3461507

https://pl.wikipedia.org/wiki/Extraliga%20s%C5%82owacka%20w%20pi%C5%82ce%20siatkowej%20m%C4%99%C5%BCczyzn%20%282014/2015%29

Extraliga słowacka w piłce siatkowej mężczyzn (2014/2015)

Słowacka Extraliga siatkarzy 2014/2015 – 23. sezon walki o mistrzostwo Słowacji organizowany przez Słowacki Związek Piłki Siatkowej (słow. Slovenská Volejbalová Federácia, SVF). Zainaugurowany został 19 września 2014 roku i trwał do 21 kwietnia 2015 roku. Mistrzem Słowacji została drużyna , która w finale fazy-play-off pokonała zespół . System rozgrywek Pierwsza faza: uczestniczyło w niej 10 drużyn, które rozegrały ze sobą po dwa spotkania systemem kołowym. Sześć najlepszych awansowało do rywalizacji o miejsca 1-6, a cztery pozostałe do rywalizacji o miejsca 7-10. Druga faza: w obu grupie rywalizującej o miejsca 1-6 zespoły rozegrały ze sobą po dwa spotkania systemem kołowym. W rywalizacji o miejsca 7-10 zespoły rozegrały ze sobą po trzy spotkania systemem kołowym. Wszystkie drużyny z grupy 1-6 i dwie najlepsze z grupy 7-10 awansowały do fazy play-off. Dwie najsłabsze drużyny z grupy 7-10 dołączyły do rywalizacji w barażach z dwiema drużynami z niższej ligi. Trzecia faza: składała się z fazy play-off i baraży. W fazie play-off drużyny rozegrały ćwierćfinały (do trzech zwycięstw), dwumecze o miejsca 5-8, półfinały (do trzech zwycięstw), dwumecz o 7. miejsce, dwumecz o 5. miejsce, mecze o 3. miejsce (do trzech zwycięstw) oraz mecze finałowe (do czterech zwycięstw), które wyłoniły mistrza Słowacji. W barażach rywalizowały 4 drużyny, które rozegrały ze sobą po dwa spotkania. Dwie najlepsze zapewniły sobie udział w najwyżej klasie rozgrywkowej w kolejnym sezonie. Drużyny uczestniczące Klub do grudnia 2014 roku występował jako . Pierwsza faza Tabela wyników Tabela Druga faza Grupa 1-6 Tabela wyników Tabela Grupa 7-10 Tabela wyników 1 runda 2 runda Tabela Faza play-off Drabinka Baraże Drużyny uczestniczące Tabela Klasyfikacja końcowa Wyróżnienia indywidualne Przypisy Bibliografia 2014 na Słowacji 2014 w piłce siatkowej 2015 na Słowacji 2015 w piłce siatkowej Pierwszy poziom rozgrywek siatkarskich na Słowacji

3461508

https://pl.wikipedia.org/wiki/Eredivisie%20w%20hokeju%20na%20lodzie

Eredivisie w hokeju na lodzie

Eredivisie – najwyższy poziom ligowy rozgrywek hokeja na lodzie w Holandii. Dotychczasowi triumfatorzy Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona NIJB Strona ijshockey.com Pierwszy poziom rozgrywek hokeja na lodzie Hokejowe rozgrywki klubowe w Europie Eredivisie w hokeju na lodzie

3461509

https://pl.wikipedia.org/wiki/1.%20deild%20kvinnur%20%281999%29

1. deild kvinnur (1999)

W roku 1999 odbyła się 15. edycja 1. deild kvinnur – pierwszej ligi piłki nożnej kobiet na Wyspach Owczych. W rozgrywkach wzięło udział 7 klubów z całego archipelagu. Tytułu mistrzowskiego broniła drużyna B36 Tórshavn, jednak przejął go od niej klub HB Tórshavn, zdobywając go po raz siódmy w swojej historii. Jako że dwa kluby wycofały się z rozgrywek po ich rozpoczęciu, zadecydowano, że oba zostaną relegowane do niższej ligi. Zdecydowano także, że z uwagi na niewielką liczbą biorących udział drużyn, rozegrane zostaną po cztery mecze między każdym z klubów. Uczestnicy Rozgrywki Tabela ligowa Wyniki spotkań Regularne spotkania 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 Dodatkowe spotkania 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 Objaśnienia: oraz wycofały się z rozgrywek niedługo po inauguracji sezonu, a wszystkie mecze, które miały rozegrać uznano za nieodbyte. Najlepsi strzelcy 1999 w piłce nożnej Rozgrywki piłkarskie na Wyspach Owczych 1999 na Wyspach Owczych

3461511

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sylva%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Sylva (Karolina Północna)

Sylva – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Jackson. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461513

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pok%C3%B3j%20zwierze%C5%84

Pokój zwierzeń

Pokój zwierzeń (ang. Powder Room) – brytyjska komedia z 2013 roku wyreżyserowana przez MJ Delaneya. Wyprodukowana przez wytwórnię Vertigo Distribution. Premiera filmu miała miejsce 21 listopada 2013 w Wielkiej Brytanii. Opis fabuły Po kilku latach od skończenia studiów Sam (Sheridan Smith) umawia się na spotkanie z przyjaciółkami z uczelni. Zmyśla różne historie, które mają dowieść, że osiągnęła sukces. Kolejne drinki i dobra zabawa sprawiają jednak, że starannie budowana fikcja wali się jak domek z kart. W zderzeniu z rzeczywistością Sam musi zweryfikować swoje oczekiwania. Obsada Źródło: Filmweb Sheridan Smith jako Sam Jaime Winstone jako Chanel Kate Nash jako Michelle Oona Chaplin jako Jess Riann Steele jako Paige Sarah Hoare jako Saskia Micah Balfour jako James Alex Warren jako Sean Zara White jako Stacey Alice Sanders jako Mel Antonia Bernath jako Kim Jodi Halpin jako Linzi Bunmi Mojekwu jako Louise Lashana Lynch jako Laura Elarica Gallacher jako Jenny i inni. Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie filmy z 2013 roku Brytyjskie filmy komediowe

3461514

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bischofshofen%20%28stacja%20kolejowa%29

Bischofshofen (stacja kolejowa)

Bischofshofen (niem: Bahnhof Bischofshofen) – stacja kolejowa w Bischofshofen, w kraju związkowym Salzburg, w Austrii. Jest ważną stacją węzłową, gdzie krzyżuje się Salzburg-Tiroler-Bahn i Ennstalbahn, więc posiada połączenia między Salzburgiem, Innsbruckiem i Grazem. Historia Mała miejscowość Bischofshofen uzyskała połączenie kolejowe w 1870. Ożywienie gospodarcze miało miejsce w 1875 roku przez otwarcie Giselabahn do Salzburga i Wörgl, jak również dostęp do Rudolfsbahn w kierunku Radstadt i obszarów miejskich w 1876 roku ze względu na rozbudowę do trzech metrów szerokości drogi dojazdowej, najpierw jako Bahnhof-Interessenten-Straße oraz w 1929 roku po raz pierwszy o nazwie Bahnhofstrasse. Koszty te poniosły wspólnie przedsiębiorstwo kolejowe, społeczności Bischofshofen, St. Johann im Pongau, Mühlbach, Sankt Veit im Pongau i gmina Mitterberg. Oprócz Böcklinger Hof (później Karolinenhof) zbudowano Hotel Bahnhof i nowy gościniec Neue Post. Rozwój miasta od linii kolejowej koncentrował się bardziej na północ i południe. Po pierwotnej głównej ulicy w mieście, dzisiejszej Alte Bundesstraße zbudowano Bahnhofstrasse w 1930 roku rozbudowaną do szerokości siedmiu metrów do drogi głównej. W czasie puczu lipcowego nazwę ulicy zmieniono na Kanzler-Dollfuß-Straße, a w czasach nazistowskich nosiła nazwę Straße der SA. W 1945 pod koniec II wojny światowej, budynek dworca został całkowicie zniszczony i musiał zostać przebudowany. Również ulica została zmieniona z powrotem na Bahnhofstrasse. W latach 2000-2003 stacja została przebudowana. Linie kolejowe Salzburg-Tiroler-Bahn Ennstalbahn Linki zewnętrzne Strona stacji na OEBB Rozkład jazdy Bischofshofen Stacje i przystanki kolejowe w Salzburgu

3461521

https://pl.wikipedia.org/wiki/Graniczna%20Plac%C3%B3wka%20Kontrolna%20W%C5%82adys%C5%82awowo

Graniczna Placówka Kontrolna Władysławowo

Graniczna Placówka Kontrolna Władysławowo – graniczna jednostka organizacyjna polskiej straży granicznej realizująca zadania w ochronie granicy państwowej. Z dniem 15 października 2003 roku strażnica SG we Władysławowie i GPK Władysławowo zostały połączone w jeden organizm pod nazwą Graniczna Placówka Kontrolna we Władysławowie. Komendanci placówki mjr SG Mariusz Wolniak(był w 2002) Przypisy Bibliografia Formacje graniczne we Władysławowie Władysławowo

3461523

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wilson%E2%80%99s%20Mills

Wilson’s Mills

Wilson’s Mills – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Johnston. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461525

https://pl.wikipedia.org/wiki/Killarney%20%28stacja%20kolejowa%29

Killarney (stacja kolejowa)

Killarney (ang: Killarney railway station, irl: Stáisiún Cill Airne) – stacja kolejowa w miejscowości Killarney, w hrabstwie Kerry, w Irlandii. Znajduje się tuż obok dworca autobusowego i Killarney Outlet Centre. W sąsiedztwie stacji przy dojazdowej drodze jest Great Southern Hotel (obecnie przemianowany na Malton Hotel), który został zbudowany dla kolei w 1854 roku i był własnością Córas Iompair Éireann do 1984 roku. Stacja posiada umiarkowanie duży budynek z kamienia w południowej części głównego peronu, oraz krótką halę peronową. Ponieważ peron został przedłużony w czasie programu Mallow-Tralee mini-CTC obejmuje niewiele swym zasięgiem peron. Istnieje również tor po południowej stronie głównego peronu, który jest kilka razy dłuższy, a kończy się kozłem oporowym przy budynku dworca. Dawna część towarowa jest naprzeciwko głównych budynków na północnej stronie stacji. Stacja została otwarta 15 lipca 1853 jako koniec linii z Mallow. Następnie została ona przedłużona do Tralee. Linie kolejowe Mallow to Tralee Line Przypisy Linki zewnętrzne Informacje o stacji Stacje i przystanki kolejowe w hrabstwie Kerry Killarney

3461527

https://pl.wikipedia.org/wiki/Micro%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Micro (Karolina Północna)

Micro – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Johnston. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461528

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pr%C4%99dko%C5%9B%C4%87%20rotacji

Prędkość rotacji

Prędkość rotacji (Vr) – prędkość, przy której, podczas startu, odrywa się przednie podwozie samolotu od ziemi. Przypisy R Lotnictwo

3461529

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kenly

Kenly

Kenly – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Johnston. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461533

https://pl.wikipedia.org/wiki/Four%20Oaks

Four Oaks

Four Oaks – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Cleveland. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3461534

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamkni%C4%99ta%20ksi%C4%99ga

Zamknięta księga

Zamknięta księga (ang. A Closed Book) – brytyjski thriller z 2010 w reżyserii Raúla Ruiza, powstały na podstawie powieści Gilberta Adaira pt. A Closed Book. Wyprodukowana przez wytwórnię Eyeline Entertainment. Premiera filmu miała miejsce 22 lutego 2010 w Wielkiej Brytanii. Opis fabuły Niewidomy pisarz Paul (Tom Conti) zatrudnia nową asystentkę Jane Ryder (Daryl Hannah). Wybór wydaje się idealny – dziewczyna jest inteligentna, wyrozumiała i pomocna. Jednak wkrótce odsłania swoją drugą twarz. Kobieta uzależnia artystę od siebie, realizując swój złowieszczy plan. Obsada Źródło: Filmweb Daryl Hannah jako Jane Ryder Tom Conti jako sir Paul Miriam Margolyes jako pani Kilbride Simon MacCorkindale jako Andrew Boles Elaine Paige jako akwizytorka i inni. Przypisy Linki zewnętrzne Brytyjskie adaptacje filmowe Brytyjskie dreszczowce Brytyjskie filmy z 2010 roku Filmy w reżyserii Raúla Ruiza

3461540

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mus%C3%A9e%20des%20impressionnismes%20Giverny

Musée des impressionnismes Giverny

Musée des impressionnismes Giverny (Muzeum Impresjonizmów w Giverny) – muzeum sztuki położone w Giverny, poświęcone historii impresjonizmu i jego wpływowi na późniejsze kierunki w malarstwie, a także historii impresjonizmu w Giverny i w dolinie Sekwany. Liczna mnoga w nazwie francuskiej (impressionnismes) wskazuje na wielość i różnorodność tendencji w ramach tego kierunku. Historia W 1992 roku amerykański przedsiębiorca i kolekcjoner sztuki Daniel J. Terra założył w Giverny Muzeum Sztuki Amerykańskiej (Musée d'Art américain Giverny). W Giverny, normandzkiej wiosce nad Sekwaną, przez cztery dziesięciolecia mieszkał i malował aż do swej śmierci w 1926 roku Claude Monet. Kolekcja obrazów muzeum obejmuje głównie te namalowane przez amerykańskich impresjonistów. Terra kolekcjonował, między innymi, obrazy tych amerykańskich impresjonistów, którzy podziwiali Moneta i przybywali do Giverny w czasie, kiedy on już tu mieszkał. Kolekcjonowaniem dzieł sztuki Terra zainteresował się pod wpływem swej pierwszej żony, Adeline Evans Richards. Założenie Muzeum Sztuki Amerykańskiej i jego działalność ww ciągu szesnastu lat stała się impulsem do wielu wystaw, publikacji, konferencji, wykładów i wizyt historyków sztuki i artystów poświęconych sztuce amerykańskiej. W 2009 roku została podpisana umowa partnerska pomiędzy Terra Foundation for American Art, Conseil général de l'Eure, Conseil régional de Haute-Normandie, Conseil général de la Seine-Maritime, Communauté d’Agglomération des Portes de l’Eure, Municipality of Vernon oraz Musée d'Orsay mająca na celu utworzenie muzeum impresjonizmu (Musee des impressionnismes Giverny), które miało zastąpić dotychczasowe muzeum sztuki amerykańskiej w Giverny. Muzeum jest poświęcona historii impresjonizmu i jego następstwom, w tym jego oddziaływaniu w drugiej połowie XX wieku. Terra Foundation jest obecna w zarządzie muzeum, nadal wypożycza mu dzieła sztuki, organizuje wystawy poświęcone sztuce amerykańskiej oraz wspomaga jego rozwój poprzez udzielanie dotacji. Wsparcia naukowego muzeum udziela natomiast Musée d'Orsay. Impresjonizmy w nazwie muzeum Liczna mnoga w nazwie francuskiej (impressionnismes) wskazuje na wielość i różnorodność tendencji w ramach tego kierunku, jego znaczenie i oddziaływanie na sztukę współczesną. Budynek Budynek muzeum, zaprojektowany w 1992 roku przez Philippe'a Roberta oraz firmę Reichen et Robert & Asocciés, nawiązuje do lokalnego krajobrazu doliny nad Sekwaną, z takim elementami jak pola, kępy drzew, sady, tarasy, klomby i żywopłoty. Architekci opracowali plan nie naruszający rzeźby terenu, ale wykorzystujący jego charakter. Starali się stworzyć niepowtarzalny klimat ułatwiający zrozumienie sztuki. Zamierzony cel osiągnęli poprzez zestawienie subtelnych kolorów i materiałów, kontrastu światła i cienia oraz stworzenie wolnego dostępu pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem budynku; rezultat jest ich hołdem dla naturalnego otoczenia, tak drogiego sercom impresjonistów. Budynek, zwieńczony dachem pokrytym wrzosem, wkomponowany jest w naturalny spadek terenu. Z jego wnętrza rozciąga się widok ku północy, w kierunku wzgórz Giverny. Wnętrze jest zorganizowane wokół dużej i dobrze oświetlonej sali. Po lewej stronie są trzy galerie wystawowe, usytuowane na różnych poziomach, zgodnie ze spadkiem terenu. Po prawej stronie, na parterze znajduje restauracja z dużym tarasem, a poniżej audytorium na 200 miejsc, wykorzystywane do prelekcji i koncertów, dostępne z foyer położonego bezpośrednio w głównym holu. Naturalnie przecinające obszary i łatwość przemieszczania się pomiędzy pozwalają w pełni skoncentrować się na sztuce. Ogrody są podzielone na mniejsze jednostki, ograniczone żywopłotami, urządzone indywidualnie, posiadające własną harmonię barw i kształtów. Zbiory Misją muzeum jest ukazanie wpływu Claude'a Moneta na współczesnych mu oraz późniejszych artystów, w tym na artystów amerykańskich tworzących w Giverny kolonię artystyczną. Misja realizowana jest dzięki stałej wystawie Autour de Claude Monet oraz wystawowym czasowym. Dzieła sztuki muzeum gromadzi dzięki darowiznom i zakupom własnym. Niewielka kolekcja jest ściśle związaną z misją muzeum i hojnie wspierana przez jego darczyńców. Po zorganizowanej w 2010 roku wystawie „Maximilien Luce, Neo-Impressionist. A Retrospective” Dominique Ledebt, którego rodzina była związana z rodziną Luce'a w Rolleboise, ofiarowała dla muzeum dwa ważne dzieła tego malarza. W ślad za nim kilku artystów, jak japoński malarz Hiramatsu Reiji oraz francuscy fotografowie Olivier Mériel i Bernard Plossu również przekazało własne dzieła na rzecz muzeum. Dwa inne obrazy Claude'a Moneta przekazali jego potomkowie. Te pierwsze nabytki eksponowane są w pokoju Autour de Monet, w którym znajdują się też obrazy wypożyczone przez Musée d'Orsay i Terra Foundation. Muzeum ze swej strony zakupiło szereg prac, związanych na ogół z jego programem wystawienniczym, jak rysunek Claude'a Moneta i Marthe Bonnard, wykonany przez Bonnarda w jadalni w Giverny, obrazy Maurice'a Denisa i fotografie Oliviera Mériela i Bernarda Plossu. Przypisy Muzea i galerie sztuki we Francji Impresjonizm

3461541

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rastislav%20Sol%C3%A1r

Rastislav Solár

Rastislav "Rasto" Solár (ur. 10 stycznia 1978 r.) − słowacki kulturysta. Mistrz Europy oraz świata w kulturystyce amatorskiej. Życiorys Zawodnik kategorii superciężkiej, niekiedy ciężkiej; jego waga waha się pomiędzy 115 a 135 kg. Ma 180 cm wzrostu. Należy do federacji IFBB. Czterokrotny mistrz Słowacji w kulturystyce. W 2005 i 2006 roku srebrny medalista Mistrzostw Europy w Kulturystyce Amatorskiej. W 2006 wystartował w Mistrzostwach Świata; zajął szóste miejsce w kategorii zawodników o masie 100 kg. W roku 2010 został zwycięzcą Mistrzostw Europy w kategorii superciężkiej. W 2011 w Bombaju przyznano mu puchar mistrza świata w tej samej kategorii. W 2012 na Mistrzostwach Świata w Ekwadorze wywalczył srebro wśród zawodników o masie 100 kg+. Tego samego roku został całkowitym zwycięzcą zawodów Mozolani Classic. Mieszka w Nitrze. Jego bliskim przyjacielem jest kulturysta Marián Čambál. Posiada tytuł magistra. W 2015 ubiegał się o stanowisko posła miasta Nitra. Osiągnięcia (wybór) 2005: Mistrzostwa Europy, federacja IFBB, kategoria superciężka − II m-ce 2006: Mistrzostwa Europy, federacja IFBB, kategoria ciężka − II m-ce Mistrzostwa Świata, federacja IFBB, kategoria ciężka − VI m-ce 2007: Mistrzostwa Świata, federacja IFBB, kategoria superciężka − XI m-ce 2008: Mistrzostwa Europy, federacja IFBB, kategoria ciężka − VI m-ce Mistrzostwa Świata, federacja IFBB, kategoria ciężka − IV m-ce Mistrzostwa Słowacji, kategoria 95 kg+ − I m-ce Grand Prix Słowacji, kategoria 87,5 kg+ − I m-ce 2009: Mistrzostwa Świata, federacja ???, kategoria superciężka − III m-ce 2010: Mistrzostwa Europy, federacji IFBB, kategoria superciężka − I m-ce 2011: Mistrzostwa Świata, federacji IFBB, kategoria superciężka − I m-ce 2012: Mistrzostwa Świata, federacji IFBB, kategoria superciężka − II m-ce Mozolani Classic − całkowity zwycięzca Bibliografia , nitra.sme.sk , musclememory.com , bodybuildingbrazil.com.br , thaibody.com , sportujeme.sk Linki zewnętrzne Profil Rastislava Solára w serwisie musclememory.com Słowaccy kulturyści Urodzeni w 1978

3461542

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vlastimil%20Barto%C5%A1ek

Vlastimil Bartošek

Vlastimil Bartošek (ur. 1964) – czeski futsalista, trener. Były reprezentant Czechosłowacji i Czech. W latach 2009-2012 selekcjoner reprezentacji Polski. Asystent selekcjonera reprezentacji Czech Tomasa Neumanna. 22 kwietnia 2015 zastąpił Andrija Łuciwa na stanowisku trenera drużyny polskiej ekstraklasy – Red Devils Chojnice, do którego przeszedł z czeskiego zespołu Tango Brno. Wcześniej był trenerem między innymi Bohemians 1905 Praga, z którym zajął czwarte miejsce w najwyższej klasie rozgrywkowej w Czechach. W 1993 roku strzelił bramkę w pierwszym meczu w historii reprezentacji Czech, w którym Czesi pokonali 6:0 Polaków. Przypisy Czescy futsaliści Czescy trenerzy futsalu Urodzeni w 1964

3461543

https://pl.wikipedia.org/wiki/Asia%20Rugby%20Championship%202015

Asia Rugby Championship 2015

Asia Rugby Championship 2015 – pierwsza edycja corocznego turnieju organizowanego pod auspicjami ARFU dla trzech najlepszych azjatyckich męskich reprezentacji rugby union. Turniej odbywał się od 18 kwietnia do 23 maja 2013 roku. Tytuł już po trzech meczach zapewnili sobie reprezentanci Japonii. Ostatni mecz zawodów został przerwany po trzynastu minutach z powodu ulewnego deszczu i ogłoszony remisem 0-0. Wynik ten przerwał zatem passę bonusowych zwycięstw Japończyków w azjatyckich rozgrywkach. Najwięcej punktów w turnieju zdobył przedstawiciel triumfatorów Ayumu Gorōmaru. System rozgrywek Rozgrywki prowadzone były systemem ligowym, a uczestniczyły w nich trzy najlepsze zespoły Asian Five Nations 2014. Zwycięzca meczu zyskiwał pięć punktów, za remis przysługiwały trzy punkty, zaś porażka nie była punktowana. Punkt bonusowy można było otrzymać za zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub też za przegraną nie więcej niż siedmioma punktami. Zwycięzca zostawał mistrzem Azji, zaś zespół z ostatniego miejsca rozgrywał baraż o utrzymanie w najwyższej klasie rozgrywkowej z triumfatorem Dywizji 1. Uczestnicy W zawodach uczestniczyły trzy reprezentacje. Tabela Mecze Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona ARFU 2015 2015 w rugby union 2015 w Azji Rugby union w Japonii Rugby union w Hongkongu Rugby union w Korei Południowej Zawody sportowe w Inczonie Sport w Hongkongu Zawody sportowe w Tokio Zawody sportowe w Fukuoce

3461545

https://pl.wikipedia.org/wiki/Parafia%20greckokatolicka%20%C5%9Awi%C4%99tych%20Aposto%C5%82%C3%B3w%20Piotra%20i%20Paw%C5%82a%20w%20Tyrawie%20Solnej

Parafia greckokatolicka Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tyrawie Solnej

Parafia greckokatolicka Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Tyrawie Solnej – parafia greckokatolicka w Tyrawie Solnej, w dekanacie sanockim archieparchii przemysko-warszawskiej. Została reaktywowana w 1991 roku. Terytorialnie obejmuje miejscowość Tyrawa Solna oraz wsie w gminie Tyrawa Wołoska. Linki zewnętrzne Informacje o parafii na stronie archieparchii przemysko-warszawskiej Parafie archieparchii przemysko-warszawskiej Parafie pod wezwaniem Świętych Apostołów Piotra i Pawła Religia w gminie wiejskiej Sanok Parafia