id
stringlengths 1
7
| url
stringlengths 31
408
| title
stringlengths 1
239
| text
stringlengths 1
297k
|
|---|---|---|---|
3455616 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw%20Angerman | Stanisław Angerman | Stanisław Angerman, Stanislaus Angerman (ur. 1894 w Złoczowie, zm. 6 czerwca 1960 w Detroit) – polski prawnik, urzędnik samorządowy, państwowy i konsularny.
Absolwent gimnazjum w Przemyślu, Akademii Handlowej w Wiedniu, Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Pierwszą pracę podjął w Urzędzie Miejskim w Przemyślu (1919). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pełnił funkcję sekretarza szeregu premierów RP (1920-1926), m.in. Wincentego Witosa, Antoniego Ponikowskiego, Artura Śliwińskiego, Juliana Nowaka, Władysława Sikorskiego, Władysława Grabskiego i Aleksandra Skrzyńskiego, ostatnio radcy w Prezydium Rady Ministrów. Był zatrudniony w Banku Handlowym w Warszawie (1927-1933), w Państwowych Zakładach Lotniczych PZL w Warszawie (1934-1939), zaś po wybuchu wojny ewakuowany wraz z personelem do Rumunii. Osiedliwszy się we Francji organizował polskie zakłady zbrojeniowe w Quimperlé, następnie Polski Rząd na Uchodźstwie z siedzibą w Angers powierzył mu pełnienie funkcji dyplomatycznej. Po inwazji niemieckiej na Francję w 1940 osiadł w Figueira da Foz w Portugalii. Po spędzeniu 1 roku w Kanadzie, został powołany na funkcję konsula RP w Detroit (1942-1945).
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
Linki zewnętrzne
hasło w Bazie osób polskich - polnische Personendatenbank
hasło
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Urzędnicy konsularni władz RP na uchodźstwie
Urzędnicy Prezydium Rady Ministrów II Rzeczypospolitej
Ludzie urodzeni w Złoczowie
Urodzeni w 1894
Zmarli w 1960 |
3455619 | https://pl.wikipedia.org/wiki/West%20Union%20%28Wirginia%20Zachodnia%29 | West Union (Wirginia Zachodnia) | West Union – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Wirginia Zachodnia, siedziba administracyjna hrabstwa Doddridge.
Przypisy
Miasta w stanie Wirginia Zachodnia |
3455627 | https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef%20Ba%C5%82aban | Józef Bałaban | Józef Bałaban (ur. 1857, zm. 9 października 1927) – polski nauczyciel, radny Lwowa, dyrektor szkoły, encyklopedysta, założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922 roku.
Życiorys
W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej na przełomie XIX i XX wieku pracował jako nauczyciel historii we Lwowie. Został mianowany rewidentem IX. klasy rangi. Był nauczycielem szkoły ludowej.
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Dzieła
Był autorem podręcznika pt. Dzieje Polski. Książka poglądowa dla dojrzalszej młodzieży i dorosłych, w którym czwartym wydaniu z 1922 opisał obronę Lwowa 1918-1919 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej oraz dzieje wojny polsko-bolszewickiej. W 1951 praca ta została wycofana z polskich bibliotek oraz objęta cenzurą.
Był także encyklopedystą oraz edytorem Encyklopedii zbiór wiadomości z wszystkich gałęzi wiedzy - polskiej encyklopedii wydanej w latach 1898-1907 przez społeczną organizację edukacyjną Macierz Polska, która działała w Galicji w okresie zaboru austriackiego. Opisał w niej szkolnictwo ludowe.
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Publikacje Józefa Bałabana w bibliotece Polona
Autorzy objęci zapisem cenzury w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Nauczyciele II Rzeczypospolitej
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Politycy Unii Narodowo-Państwowej
Polscy encyklopedyści
Polscy historycy
Radni Lwowa (II Rzeczpospolita)
Urodzeni w 1857
Zmarli w 1927 |
3455631 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Zenobia%20z%20Iberii | Zenobia z Iberii | Zenobia (gruz.: ზენობია) (zm. I wiek) – gruzińska księżniczka, królowa Armenii w latach 51-55. Pochodziła z dynastii Parnawazydów. Była żoną Radamista.
Przypisy
Bibliografia
Toumanoff, Cyril. Chronology of the Early Kings of Iberia. Traditio 25 (1969)
Parnawazydzi
Gruzińskie królowe |
3455634 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Canon%20EOS%205DS | Canon EOS 5DS | Canon EOS 5DS i 5DS R – pełnoklatkowe lustrzanki z matrycą 50,6 MP, wchodzące w skład linii Canon EOS 5D. Obecnie w skład serii wchodzą modele EOS 5DS, EOS 5DS R oraz EOS 5D Mark III.
Opis aparatów
Lustrzanki Canon EOS 5DS i 5DS R oferują wysoką rozdzielczość dostępną dla aparatów pełnoklatkowych, a także posiadają matrycę CMOS zapewniającą czułość w zakresie 100-6400 ISO z możliwością rozszerzenia do 50-12800 ISO. Aparaty posiadają tryby fotografowania z różnym mnożnikiem ogniskowej (crop) równym 1,3 (dla uzyskania pliku o rozdzielczości 30,5 MP), 1,6 (dla pliku o rozdzielczości 19,6 MP) i 1:1. Produkt został wyposażony w podwójny procesor DIGIC 6, 61-punktowy autofokus z 41 punktami krzyżowymi oraz system automatycznej regulacji ostrości. Aparaty oferują możliwość grupowania punktów AF w ruchome strefy pokrywające obiektyw poza środkiem kadru lub też wyboru jednego punktu w celu ustawienia ostrości na określoną część ujęcia.
Aparaty 5DS i 5DS R z linii 5D posiadają również system kontroli wibracji lustra oraz czujnik pomiaru światła RGB+IR o rozdzielczości 150 tysięcy pikseli z wykrywaniem migotania światła. Umożliwiają fotografowanie z prędkością 5 klatek na sekundę, a także udostępnianie plików i zdalne sterowanie dzięki łączności w standardzie USB 3.0. Canon EOS 5DS i 5DS R posiadają ekran LCD Clear View II o przekątnej 8,11 cm (3,2 cala) ze strukturą antyrefleksyjną, który umożliwia personalizację poprzez ustawienie rodzaju, wielkości i położenia okien opisujących dany parametr według uznania użytkownika.
Aparaty są kompatybilne z serią obiektywów linii EF marki Canon (włącznie z obiektywami kinowymi EOS Cinema). Posiadają dwa gniazda pamięci CompactFlash i SD, co umożliwia tworzenie kopii zapasowych w trakcie fotografowania. W odróżnieniu od aparatu Canon EOS 5DS, w lustrzance Canon EOS 5DS R zniwelowano działanie filtra dolnoprzepustowego, co umożliwiło uzyskanie najwyższej możliwej ostrości oraz wykorzystanie w pełni możliwości matrycy 50,6 MP.
Kluczowe cechy
matryca CMOS i rozdzielczość 50,6 megapiksela
podwójny procesor DIGIC 6
czujnik pomiarowy RGB+IR, 1500 000 pikseli
61-punktowy AF
fotografowanie do 5 klatek na sekundę
fotografowanie z różnym współczynnikiem kadrowania
system regulacji drgań lustra
fotografowanie z samowyzwalaczem interwałowym (timelapse)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Canon EOS 5D Mark III
Canon EOS 5Ds i EOS 5Ds R w naszych rękach
Canon EOS 5DS i EOS 5DS R - profesjonalizm w 50 megapikselach
Seria Canon EOS |
3455643 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Gemitus%20Britannorum | Gemitus Britannorum | Gemitus Britannorum (pol. Lament Brytów) – nazwa przyjęta dla ostatniej odezwy, jaką mieli wystosować Brytowie do dowódcy wojska rzymskiego z prośbą o pomoc w walce przeciwko celtyckiej inwazji szkocko-piktyjskiej, lub anglosaskiej.
Źródła
Jako pierwszy na temat apelu pisał Gildas Mędrzec w swoim dziele, napisanym sto lat później pod tytułem De Excidio et Conquestu Britanniae. Później wzmiankował o nim Beda Czcigodny w Historia ecclesiastica gentis Anglorum, jednak powtórzył tylko relację Gildasa. Według De Excidio et Conquestu Britanniae apel adresowany był do wodza rzymskiego Aecjusza, którego proszono o pomoc w obronie byłych rzymskich Brytów przeciwko Piktom i Szkotom. Nie jest pewne jaka była odpowiedź Rzymian na odezwę, jeżeli jakakolwiek w ogóle nastąpiła. Według Gildasa wycofanie armii rzymskiej i brak ochrony Brytanii doprowadził zromanizowanych Brytów do zwrócenia się z prośbą do barbarzyńskich, germańskich najemników z Półwyspu Jutlandzkiego, czyli Anglów, Sasów i Jutów, co po pewnym czasie doprowadziło do ich buntu wobec celtyckich Brytów. Według arturiańskiej legendy stało się to podczas nocy długich noży (Brad y Cyllyll Hirion).
Treść odezwy
Według Gildasa i Bedy wezwanie było skierowane do Egicjusza, który identyfikowany jest z Aecjuszem, pełniącym funkcję magister militum wojsk Cesarstwa zachodniorzymskiego. Aecjusz spędził większość czasu w latach 40. V wieku na kampaniach wojennych w Galii i Hiszpanii. Administracja rzymska całkowicie zniknęła z Brytanii w 410 roku. Brytowie prawdopodobnie zostali osaczeni przez najeżdżających przez wał Hadriana Piktów i Szkotów z północy wyspy. Te plemiona mogły plądrować południowe rejony wyspy tuż po wycofaniu się legionów rzymskich w 407 roku za rządów cesarza Konstantyna III. W tekście wspomniane jest, że Aecjusz był wówczas po raz trzeci konsulem, czyli że wiadomość musiała zostać wysłana pomiędzy 446, a 454, ponieważ wtedy sprawował ten urząd. Leslie Alcock wysunął hipotezę, według której wspomniany Aegicjusz to znany z kart historii Egidiusz - magister militum (dowódca wojska) do około 450 w Galii, jednak on nie był nigdy konsulem. Fragment apelu Brytów brzmi po łacinie: Po polsku zaś: Rzymianie nie przybyli Brytom z pomocą, zatem ci musieli poradzić sobie sami z najeźdźcą.
Interpretacje odezwy
Informacje Gildasa na temat apelu są mniej istotną częścią, wplecioną w narrację o charakterze potępiającym, skierowaną przeciwko Brytom, co nasuwa przypuszczenie, że sam apel ma charakter bardziej hiperboliczny, a nie realistyczny. Jest to możliwe tym bardziej, że Gildas korzystał ze źródeł wywiedzionych z tradycji ustnej. Ówczesny obraz porzymskiej Brytanii ukazanej jako "twierdza" oblężona przez barbarzyńców, nie znajduje potwierdzenia we współczesnej archeologii. Relacja Gildasa nie musi mieć zatem nic wspólnego z rzeczywistością i być wynikiem zabiegu retorycznego kronikarza. Gildas opisuje Brytów jako winnych swojego nieszczęścia wskutek grzechów. Ponadto według jedynego współczesnego tym wydarzeniom źródła opisującego najazd brytyjski - Kronice gallijskiej z 452 wojna pomiędzy plemionami anglosaskimi, a Brytami zaczęła się w 442, co pokazywałoby, że konflikt pomiędzy najeźdźcami zza morza, a tubylcami toczył się przed wysłaniem rzekomej odezwy. Jedynym faktem, który mógłby świadczyć o prawdomówności Gildasa jest wizyta świętego Germanusa w Brytanii w 446 lub 447. Według moralizatorskiej narracji Gildasa, pomimo odniesienia pewnych sukcesów, Brytowie doznawali klęsk za sprawą swoich niecnych występków. Według późniejszej tradycji anglosaskie plemiona wezwano na pomoc pozostającym w defensywie Brytom. Dokonać miał tego ich król Vortigern, zapraszając germańskich braci - Hengesta i Horsę, jednak istnienie tych postaci nie jest potwierdzone historycznie.
Zobacz też
Chronica Gallica z 452 roku
Bitwa pod Mons Badonicus
Gododin
De Excidio et Conquestu Britanniae
Bibliografia
Michael Lapidge, "Gildas' education and the Latin culture of sub-Roman Britain', in Lapidge and Dumville 1984.
E. A. Thompson, ed. The De Excidio of Gildas.
Michael Lapidge and David Dumville, eds. Gildas: New Approaches (Studies in Celtic History 5) 1984.
Linki zewnętrzne
Treść dzieła Gildasa w języku angielskim
The Groans of the Britons: Toward the British Civitates Period ca. 406-455 C.E.
Literatura średniowiecznołacińska
Legendy arturiańskie |
3455645 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamek%20w%20D%C4%9B%C4%8D%C3%ADnie | Zamek w Děčínie | Zamek w Děčínie () – zamek położony na wysokiej skale w Děčínie, na prawym brzegu Łaby powyżej zbiegu Łaby i Ploučnice. Jest on chroniony jako zabytek kultury Republiki Czeskiej.
Historia
Dzisiejszy zamek na skale, pochodzący z X wieku, zbudowali jako drewniany fort Przemyślidzi. Służył on jako centrum administracyjne i obronne. W XIII wieku fort przebudowano na gotycki kamienny zamek, dzięki któremu kontrolowano ruch statków wzdłuż Łaby.
Rod z Bünau przebudował w XVI wieku zamek w renesansowy pałac. Po wojnie trzydziestoletniej Rudolf z Bünau odmówił przejścia na wiarę katolicką, wyjechał do Saksonii, a sam zamek sprzedał w 1628 roku rodzinie Thun-Hohenstein. Nowi właściciele przebudowali go w stylu barokowym, otaczając ogrodem, a w XVIII wieku – na styl klasycystyczny. Obiekt należał do rodziny Thun aż do 1932 roku, kiedy sprzedano go z powodów finansowych Czechosłowacji.
Państwo zamieniło zamek na koszary. W tej roli obiekt funkcjonował do 1991 roku, później cały kompleks poddano przebudowie.
Droga dojazdowa do zamku prowadzi przez wykutą w skale drogę ograniczoną z obu stron wysokimi murami. Zamkowe ogrody i parki również znajdują się na skale, która jest częścią rezerwatu przyrody.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Děčín
Děčín |
3455656 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Energop | Energop | Energop – polskie przedsiębiorstwo produkujące głównie rurociągi stalowe różnego przeznaczenia. Głównymi odbiorcami spółki są kontrahenci z sektora offshore, energetyki, przemysłu petrochemicznego i chemicznego, budownictwa przemysłowego, a także innych sektorów gospodarki. Dla nich właśnie Energop dostarcza rurociągi do modułów platform morskich oraz wysoko-, średnio- i niskoprężne rurociągi procesowe wraz z zawieszeniami i podparciami. Spółka wykonuje m.in. rurociągi procesowe i rurociągi do platform morskich. Spółka położona jest na obrzeżach Sochaczewa.
Infrastruktura
Spółka dysponuje parkiem maszynowym obejmującym urządzenia do cięcia i fazowania, spawalnicze, obróbki cieplnej, czyszczenia strumieniowego, malowania hydrodynamicznego i in.
Powierzchnie:
warsztaty: 24,5 tys. m2
magazyny wewnętrzne: 1,7 tys. m2
magazyny zewnętrzne: 17 tys. m2
powierzchnia całkowita: 10,5 ha
Wybrane realizacje
Prefabrykacja rurociągów dla projektu ELDFISK II
Prefabrykacja rurociągów na platformę wydobywczą Edvard Grieg
Renowacja rurociągów parowych i wodnych w Elektrowni Bełchatów
Prefabrykacja rurociągów i podparć dla terminalu LNG Świnoujście
Prefabrykacja rurociągów przemysłowych na złoże Ormen Lange
Bibliografia
Oficjalna strona www.energop.com
Linki zewnętrzne
Energop inwestuje 21 mln zł w rozwój
Polskie elementy w atomówce w Flamanville
Polskie przedsiębiorstwa przemysłu metalowego
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
Przedsiębiorstwa w Sochaczewie |
3455657 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Cliffe%20and%20Cliffe%20Woods | Cliffe and Cliffe Woods | Cliffe and Cliffe Woods – civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Medway. W 2011 civil parish liczyła 5370 mieszkańców.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Strona internetowa
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455659 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Frindsbury%20Extra | Frindsbury Extra | Frindsbury Extra – civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Medway. W 2011 civil parish liczyła 6501 mieszkańców.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Strona internetowa
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455661 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20Europy%20w%20Zapasach%201984 | Mistrzostwa Europy w Zapasach 1984 | 39. Mistrzostwa Europy w zapasach odbywały się od 26 do 29 kwietnia w Jönköping w Szwecji.
Styl klasyczny
Medaliści
Tabela medalowa
Styl wolny
Medaliści
Tabela medalowa
Bibliografia
Dane na foeldeak.com
Mistrzostwa Europy w zapasach
1984 w zapasach
1984 w Szwecji
Zapasy w Szwecji
Sport w Jönköping |
3455666 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ash-cum-Ridley | Ash-cum-Ridley | Ash-cum-Ridley – civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Sevenoaks. W 2011 civil parish liczyła 6641 mieszkańców. W obszar civil parish wchodzą także Ash, Hodsoll Street, New Ash Green i Ridley.
Przypisy
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455667 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Maria%20Bolewska | Maria Bolewska | Maria Bolewska – przełożona Zakładu Najświętszej Marii Panny w Kościerzynie na przełomie XIX i XX wieku w okresie germanizacji na ziemiach polskich.
W 1919 zasiadła w zarządzie oddziału PCK w Kościerzynie.
2 maja 1922 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W Kościerzynie nazwano jej imieniem ulicę.
Przypisy
Członkowie Polskiego Czerwonego Krzyża (II Rzeczpospolita)
Ludzie związani z Kościerzyną
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita) |
3455673 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20Europy%20w%20Zapasach%201985 | Mistrzostwa Europy w Zapasach 1985 | 40. Mistrzostwa Europy w zapasach odbywały się od 23 do 25 kwietnia w Lipsku.
Styl klasyczny
Medaliści
Tabela medalowa
Styl wolny
Medaliści
Tabela medalowa
Bibliografia
Dane na foeldeak.com
Mistrzostwa Europy w zapasach
1985 w zapasach
Sport w Lipsku |
3455677 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Horton%20Kirby%20and%20South%20Darenth | Horton Kirby and South Darenth | Horton Kirby and South Darenth – civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Sevenoaks. W 2011 civil parish liczyła 3492 mieszkańców.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455678 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Baltimore%20Bullets%20%281944%E2%80%931954%29 | Baltimore Bullets (1944–1954) | Baltimore Bullets – amerykański klub koszykarski z siedzibą w Baltimore działający w latach 1944–1954
Historia
Zespół zaczynał od występów w lidze American Basketball League (ABL – 1944–47). Następnie dołączył do Basketball Association of America (BAA – 1947–49). Przed rozpoczęciem rozgrywek 1949/50 w wyniku fuzji lig BAA oraz NBL powstała liga NBA. Bullets występowali w niej do 27 listopada 1954 roku.
W 1963 roku nazwę Baltimore Bullets przejął występujący w lidze NBA zespół Chicago Zephyrs, który następnie zmienił nazwę na Washington Wizards. Klub ten nie ma żadnych powiązań z pierwszym zespołem, noszącym tę nazwę.
Osiągnięcia
Liderzy statystyczni BAA/NBA
Buddy Jeannette - lider BAA w skuteczności rzutów z gry (1948 - 34,9%)
Klubowi liderzy strzelców
1945 – Ben Scharnus - 5,9
1946 – Stan Modzelewski - 12,2
1947 – Mike Bloom - 14,9
1948 – Kleggie Hermsen - 12,0
1949 – Connie Simmons - 13,0
1950 – Paul Hoffman - 14,4
1951 – Belus Smawley - 13,8
1952 – Fred Scolari - 14,6
1953 – Fred Scolari - 14,2
1954 – Ray Felix - 17,6
Członkowie Koszykarskiej Galerii Sław
Buddy Jeannette (zawodnik, 1947–50/trener, 1947–51)
Clair Bee (trener, 1952–54)
Wyniki sezon po sezonie
Nagrody indywidualne
All-BAA Second Team (druga piątka najlepszych zawodników ligi)
Buddy Jeannette (1948)
Uczestnicy NBA All-Star Game
Red Rocha (1951)
Fred Scolari (1952 oraz wybrany w 1953, lecz nie zagrał z powodu kontuzji)
Ray Felix (1954)
Przypisy
Linki zewnętrzne
Bullets – nbahoopsonline.com
Sport w Baltimore
Nieistniejące zespoły National Basketball Association
Nieistniejące amerykańskie kluby koszykarskie |
3455679 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Sundridge%20with%20Ide%20Hill | Sundridge with Ide Hill | Sundridge with Ide Hill – civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Sevenoaks. W 2011 civil parish liczyła 1877 mieszkańców.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455685 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Skoki%20do%20wody%20na%20Igrzyskach%20Azjatyckich%202014 | Skoki do wody na Igrzyskach Azjatyckich 2014 | Skoki do wody na Igrzyskach Azjatyckich 2014 odbywały się w dniach 29 września – 3 października 2014 roku. Rywalizacja odbywała się w Munhak Park Tae-hwan Aquatics Center w Inczon w dziesięciu konkurencjach.
Podsumowanie
Klasyfikacja medalowa
Medaliści
Przypisy
Bibliografia
Igrzyska Azjatyckie 2014
Igrzyska Azjatyckie 2014 |
3455690 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat%20przyrody%20Diable%20Ska%C5%82y | Rezerwat przyrody Diable Skały | Diable Skały – rezerwat przyrody nieożywionej znajdujący się w obrębie miejscowości Bukowiec w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, w gminie Korzenna. Pod względem geograficznym jest to Pogórze Rożnowskie. Rezerwat znajduje się na wzniesieniu Bukowiec (530 m). Utworzony został w 1953 r. w celu ochrony grup skalnych piaskowca ciężkowickiego oraz powstałej na skutek procesów tektonicznych o znacznych rozmiarach jaskini szczelinowej(Diablej Dziury w Bukowcu).
W jaskini znajdują się zimowiska nietoperzy podkowca małego i nocka dużego, a sam rezerwat leży w granicach obszaru siedliskowego sieci Natura 2000 „Ostoje Nietoperzy Okolic Bukowca” PLH120020.
Geologia i geomorfologia
Skały zbudowane są z gruboziarnistych piaskowców zlepieńcowych. Rozrzucone są na stoku tuż pod szczytowymi partiami wzniesienia, oraz na stoku zachodnim. Zbudowane są z piaskowca ciężkowickiego płaszczowiny śląskiej Karpat Zewnętrznych. Piaskowiec ten powstał w wyniku sedymentacji około 58 – 48 mln lat temu na dnie Oceanu Tetydy. W okresie polodowcowym, gdy teren po ustąpieniu lodowca nie był jeszcze pokryty roślinnością, piaskowce ulegały selektywnemu wietrzeniu. W powstaniu skał brały udział także inne czynniki: erozja, soliflukcja oraz powierzchniowe ruchy masowe. W rezultacie powstały izolowane skały mające postać baszt, ambon, grzybów skalnych, murów, stołów i progów o wysokości dochodzącej do kilkunastu metrów. Poniżej tych skał znajdują się w lesie oderwane od nich niewielkie bloki skalne.
W Diablich Skałach znajduje się jaskinia szczelinowa Diabla Dziura w Bukowcu oraz kilka mniejszych jaskiń i schronisk: Jama pod Lucyferem Pierwsza, Jama pod Lucyferem Druga, Jaskinia pod Okapem, Kapi Okap, Schronisko Diabli Most, Schronisko Filipa, Schronisko Tymoteusza, Schronisko w Grzybku, Schronisko w Omszałej Skale.
Historia
Dla miejscowej ludności istnienie w lesie tak dużych, niemożliwych do przyniesienia rękami ludzkimi skał było niezrozumiałe. Wymyślono więc legendę, według której skały te przyniósł w szponach diabeł aż z Węgier. Zwiedzano je od dawna, już przed wojną wytyczono tutaj szlak turystyczny. Po wojnie, już w 1953 r. utworzono tutaj rezerwat przyrody. Jaskinia Diabla Dziura została zamknięta kratami i jej zwiedzanie wymaga zgody dyrekcji ochrony środowiska.
Opis rezerwatu
Rezerwat znajduje się w lesie, tuż obok zabytkowego drewnianego kościoła pod wezwaniem Niepokalanego Serca NMP, będącego przerobioną cerkwią przeniesioną z miejscowości Kamianna. Skałom nadano nazwy. Przez rezerwat prowadzi ścieżka dydaktyczna z 9 przystankami. Jej początek znajduje się przy drodze dojazdowej do kościoła, poniżej cmentarza. Przy każdym przystanku znajduje się tablica informacyjna:
przystanek 1 – Diabeł
przystanek 2 – Bloki Skalne
przystanek 3 – Dwie Skały
przystanek 4 – punkt widokowy
przystanek 5 – Samotna Skała (Diable Skały)
przystanek 6 – Głaz
przystanek 7 – jaskinia Diabla Dziura
przystanek 8 – Grzyb
przystanek 9 – Kapa
Obok rezerwatu przebiega oznakowany, długodystansowy szlak turystyki pieszej
odcinek: Bobowa– Bukowiec (rezerwat Diable Skały) – Jamna
Przypisy
Rezerwaty przyrody w województwie małopolskim
Pogórze Rożnowskie
Bukowiec (województwo małopolskie) |
3455691 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Diable%20Ska%C5%82y | Diable Skały | Diable Skały – rezerwat przyrody na Pogórzu Ciężkowickim
Diable Skały – skały na Pogórzu Wielickim |
3455696 | https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw%20de%20Bondy | Władysław de Bondy | Władysław de Bondy – polski urzędnik, pisarz, poeta, organizator targów.
Życiorys
Jego żoną od 1913 była Zofia Łempicka (1893-1964). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w czasie wojny polsko-bolszewickiej był sekretarzem misji specjalnej na Kaukaz Południowy w Gruzji i Azerbejdżanie. W latach 20. pełnił funkcję referenta Ministerstwie Spraw Zagranicznych.
Był literatem. W 1920 wydał zbiór poezji pt. Dni moje młode: poezje 1906-1919. W 1928 wydał publikację pt. Józef Ignacy Kraszewski: powieści historyczne
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pełnił funkcję dyrektora Targów Poznańskich i Rzemieślniczej Wystawy-Targów w Łodzi z maja 1936 oraz był organizatorem działu polskiego na Międzynarodowej Wystawy Rzemiosł w Berlinie w 1938.
Został sekretarzem zarządu Towarzystwa Polska-Finlandia, założonego w 1928 w Warszawie.
Przypisy
Ludzie związani z Międzynarodowymi Targami Poznańskimi
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Polscy pisarze
Polscy poeci
Urzędnicy Ministerstwa Spraw Zagranicznych II Rzeczypospolitej |
3455699 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Dorota%20Wygl%C4%99dowska-Promie%C5%84ska | Dorota Wyględowska-Promieńska | Dorota Wyględowska-Promieńska (ur. 1964) – polska okulistka, doktor habilitowany medycyny.
Życiorys
Dyplom lekarski zdobyła na Śląskiej Akademii Medycznej (od 2007 Śląski Uniwersytet Medyczny) i na tej uczelni została zatrudniona.
Stopień doktorski uzyskała w 1996 na podstawie napisanej pod kierunkiem Ariadny Gierek-Łapińskiej pracy „Możliwości wykorzystania lasera excimerowego w chirurgii stożków rogówki”. Habilitowała się w 2009 na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy pod tytułem „Laserowa korekcja aberracji wyższego rzędu układu optycznego oka w zabiegach fotokeratektomii refrakcyjnej”. W 2022 otrzymała tytuł profesora nauk medycznych i nauk o zdrowiu.
Jest kierowniczką Odcinka I Kliniki Okulistyki Dorosłych Katedry Okulistyki w Uniwersyteckim Centrum Okulistyki i Onkologii w Katowicach. Należy do Polskiego Towarzystwa Okulistycznego.
Swoje prace publikowała w czasopismach krajowych i zagranicznych, m.in. w Klinice Ocznej, Okulistyce oraz Kontaktologii i Optyce Okulistycznej. Zainteresowania kliniczne i badawcze D. Wyględowskiej-Promieńskiej dotyczą m.in. chirurgii refrakcyjnej, okulistycznych zastosowań noża gamma, leczenia stożka rogówki oraz laserowej korekcji wad wzroku (LASIK, fotokeratektomia refrakcyjna).
Zobacz też
Okuliści związani z Katowicami:
Ewa Mrukwa-Kominek
Maria Formińska-Kapuścik
Dorota Tarnawska
Edward Wylęgała
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Spis publikacji w serwisie PubMed
Absolwenci Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Polscy okuliści
Urodzeni w 1964
Wykładowcy Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach |
3455702 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Anna%20Boye | Anna Boye | Anna Boye – polska ziemianka.
Była pochodzenia niemieckiego, posiadała dobra we wsi Sierzchowo, gdzie zamieszkiwała w okresie II RP (w latach 20. XX w. jako właściciel figurował Józef Boye).
Działała społecznie. We Włocławku była współzałożycielką i pierwszą prezes Pogotowia Wojennego Ziemi Kujawskiej oraz Włocławskiego Oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża, którego prezesem była do 11 stycznia 1934 r. Działała w Radzie Opiekuńczej Bursy przy Szkole Handlowej we Włocławku. W 1926 weszła w skład komitetu budowy gmachu Muzeum Ziemi Kujawskiej we Włocławku i przekazała środki pieniężne na ten cel.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)
Przypisy
Członkowie Polskiego Czerwonego Krzyża (II Rzeczpospolita)
Działacze społeczni II Rzeczypospolitej
Działacze społeczni i kulturalni związani z Włocławkiem
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
Polacy pochodzenia niemieckiego
Polscy ziemianie (II Rzeczpospolita) |
3455716 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Burmarsh | Burmarsh | Burmarsh – wieś i civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Folkestone and Hythe. W 2011 civil parish liczyła 330 mieszkańców. Burmarsh jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Borchemeres/Burwarmaresc.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Strona internetowa
Wsie w hrabstwie Kent
Civil parishes w hrabstwie Kent
Folkestone and Hythe |
3455739 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Monks%20Horton | Monks Horton | Monks Horton – wieś i civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Folkestone and Hythe. W 2001 civil parish liczyła 95 mieszkańców. Monk's Horton jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Hortone/un.
Przypisy
Linki zewnętrzne
British history
Wsie w hrabstwie Kent
Civil parishes w hrabstwie Kent
Folkestone and Hythe |
3455742 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kalendarium%20metra%20w%20Pary%C5%BCu | Kalendarium metra w Paryżu |
Przed 1900
1900–1910
1910–1920
1920–1930
1930–1940
1940–1950
1950–1960
1960–1970
1970–1980
1980–1990
1990–2000
2000–2010
Po 2010
Linki zewnętrzne
, archiwium z 26 lutego 2009, w serwisie web.archive.org
Metro w Paryżu |
3455748 | https://pl.wikipedia.org/wiki/West%20Union%20%28Nowy%20Jork%29 | West Union (Nowy Jork) | West Union – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nowy Jork, w hrabstwie Steuben.
Przypisy
Miasta w stanie Nowy Jork |
3455750 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mieczys%C5%82aw%20Burhardt | Mieczysław Burhardt | Mieczysław Burhardt (ur. 21 marca 1887, zm. 9 października 1963) – komandor porucznik Marynarki Wojennej.
Życiorys
Urodził się 21 marca 1887 jako syn Michała i Antoniny. Uczestniczył w wojnie rosyjsko-japońskiej. Absolwent Wojskowy Szkoły Morskiej w Petersburgu z 1907 w ramach Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego. Następnie wyruszył w podróż dookoła świata. Od 1908 do 1912 był w służbie na Dalekim Wschodzie. Po przeniesieniu do rezerwy zamieszkiwał w Wiłkomierzu i Podgaju.
Po wybuchu I wojny światowej w 1914 powołany do armii rosyjskiej jako kapitan marynarki, po czym odbywał służbę na Morzu Bałtyckim. W 1917 wstąpił do Legionu Wschodniego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 wstąpił do polskiej Marynarki Wojennej. Zweryfikowany do stopnia komandora porucznika w 1921. Wówczas był szefem Wydziału Ogólnego Kierownictwa Marynarki Wojennej. Służył jako szef adiutantury w Departamencie Morskim. Następnie pełnił funkcję dowódcy polskich transportowców: od 1 października 1924 jednostki ORP Warta, a od 1925 do 1926 jednostki ORP Wilia. 5 stycznia 1927 objął stanowisko komendanta Portu Wojennego w Modlinie. W 1928 został przeniesiony w stan spoczynku.
W późniejszym czasie był kapitanem marynarki handlowej. Był dowódcą statku SS Łódź.
W 1923 jego żoną została Alina Maria z domu Rekosz (ur. 1899, córka Mikołaja Rekosza), ślubu udzielił im szef służby duszpasterstwa Marynarki Wojennej ks. Jan Pajkert), z którą miał syna Pawła. Osiedli w majątku Ostojów.
Po I wojnie światowej pracował jako wykładowca w Szkole Morskiej w Gdańsku.
Pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)
Krzyż Kawalerski Legii Honorowej – III Republika Francuska
Inne odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Komandorowie porucznicy II Rzeczypospolitej
Wojskowi związani z Gdańskiem
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Pochowani na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku
Polacy – Kawalerowie Legii Honorowej
Polscy oficerowie rosyjskiej marynarki wojennej
Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
Polacy w wojnie rosyjsko-japońskiej
Urodzeni w 1887
Zmarli w 1963
Żołnierze Legionu Wschodniego |
3455751 | https://pl.wikipedia.org/wiki/West%20Union%20%28Minnesota%29 | West Union (Minnesota) | West Union – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Minnesota, w hrabstwie Todd.
Przypisy
Miasta w stanie Minnesota |
3455752 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Burhardt | Burhardt | Józef Burhardt (1863–1938), generał brygady Wojska Polskiego
Mieczysław Burhardt (1887–lata 60. XX w.), komandor porucznik Marynarki Wojennej
Stanisław Burhardt-Bukacki (1890–1942), generał dywizji Wojska Polskiego |
3455753 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Deorro | Deorro | Deorro, właśc. Erick Orrosquieta (ur. 30 sierpnia 1991 w Los Angeles) – amerykański DJ i producent muzyczny związany z wytwórnią Ultra Records.
Urodził się 30 sierpnia 1991 roku w Los Angeles, jednak jego rodzice są emigrantami z Meksyku.
Kariera
Już w wieku 14 lat grywał na lokalnych imprezach jako DJ. W wieku 17 lat zaczął produkcję własnej muzyki, dzięki czemu w 2012 roku został poproszony przez DJ'a Chuckie'ego o zremiksowanie jego piosenki pt.: „Make Some Noise”. Utwór dotarł do TOP 50 w portalu Beatport. Zajmował się również remiksami dla takich artystów jak Steve Aoki, Laidback Luke czy Gareth Emery.
W kwietniu 2014 roku Deorro wydał swój singiel "Five Hours". Odniósł sukces i dotarł do prestiżowej listy TOP 50 internetowego sklepu z muzyką Beatport.
17 maja 2014 roku ogłosił za pośrednictwem Twittera, iż robi sobie przerwę od występów na rzecz produkcji muzyki i zarządzania swoją własną wytwórnią PandaFunk.
Dyskografia
Albumy
2017 – Good Evening
Single
2013 – „Yee”
2014 – „Freak” (oraz Steve Aoki i Diplo gościnnie Steve Bays)
2014 – „Flashlight” (oraz R3hab)
2014 – „Five Hours”
2014 – „Rambo” (oraz J-Trick)
2014 – „Perdóname” (oraz DyCy & Adrian Delgado)
2015 – „Five More Hours” (oraz Chris Brown) – platynowa płyta w Polsce
2016 – „Bailar” (gościnnie Elvis Crespo)
2017 – „Rise And Shine”
2017 – „Andele”
Przypisy
Urodzeni w 1991
Amerykańscy didżeje
Zdobywcy platynowych płyt |
3455754 | https://pl.wikipedia.org/wiki/West%20Union%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29 | West Union (Karolina Południowa) | West Union – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Oconee.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455756 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Gaioz%20Nigalidze | Gaioz Nigalidze | Gaioz Nigalidze (gruz. გაიოზ ნიგალიძე; ur. 24 kwietnia 1989) – gruziński szachista.
Kariera szachowa
Mistrz Gruzji z 2013 i 2014.
Reprezentant klubu Nona Batumi.
W kwietniu 2015 podczas turnieju w Dubaju został przyłapany na oszustwie.
24 grudnia 2015 roku Komisja Etyki FIDE odebrała mu tytuł arcymistrza i zakazała występów w turniejach przez 3 lata.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Gruzińscy arcymistrzowie szachowi
Urodzeni w 1989
Afery w szachach |
3455766 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Cope | Cope | Cope – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Orangeburg.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455768 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stowting | Stowting | Stowting – wieś i civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Folkestone and Hythe. W 2011 civil parish liczyła 351 mieszkańców. Stowting jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Estotinghes.
Przypisy
Linki zewnętrzne
British history
Wsie w hrabstwie Kent
Civil parishes w hrabstwie Kent
Folkestone and Hythe |
3455769 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Elloree | Elloree | Elloree – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Orangeburg.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455770 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Eutawville | Eutawville | Eutawville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Orangeburg.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455774 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Swingfield | Swingfield | Swingfield – wieś i civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Folkestone and Hythe. W 2011 civil parish liczyła 1227 mieszkańców.
Przypisy
Linki zewnętrzne
British history
Wsie w hrabstwie Kent
Civil parishes w hrabstwie Kent
Folkestone and Hythe |
3455775 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Neeses | Neeses | Neeses – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Orangeburg.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455778 | https://pl.wikipedia.org/wiki/North%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29 | North (Karolina Południowa) | North – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Orangeburg.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455780 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Rowesville | Rowesville | Rowesville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Orangeburg.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455781 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Santee%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29 | Santee (Karolina Południowa) | Santee – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Orangeburg.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455783 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Zwierzaki-przebieraki | Zwierzaki-przebieraki | Zwierzaki-przebieraki (fr. Zip Zip, 2014) – francuski serial animowany wyprodukowany przez wytwórnię Go-N Productions.
Premiera serialu miała miejsce 23 marca 2015 na niemieckim kanale Super RTL, a dwanaście dni później po premierze niemieckiej serial pojawił się 4 kwietnia 2015 na francuskim kanale France 3. W Polsce serial zadebiutował 13 kwietnia 2015 na kanale teleTOON+.
Fabuła
Serial opowiada o perypetiach czwórki zwierząt – lisa Waszyngtona, dzika Sama i jego siostry Eugenii oraz samicy kosa Zuzi, którzy zmęczeni codzienną walką o przetrwanie wpadają na niezwykły pomysł. Zwierzaki postanawiają przebrać się za psa, kota, królika i kanarka, aby móc spać na wygodnych posłaniach i dostawać jedzenie kilka razy dziennie. Zadomawiają się w domu pana Livingstone’a i jego żony. Razem codziennie przeżywają niesamowite i zabawne przygody.
Wersja polska
Wersja polska: na zlecenie platformy nc+ – Studio Publishing
Wystąpili:
Klaudiusz Kaufmann – lis Waszyngton
Cezary Kwieciński – dzik Sam
Beata Jankowska-Tzimas – dzik Eugenia
Lidia Sadowa – kotka Wiktoria
Magdalena Krylik –
kos Zuzia,
kotka Beza
Joanna Pach – pani Livingstone
Grzegorz Kwiecień – pan Livingstone
Hanna Kinder-Kiss – kotka Malina
Andrzej Chudy – niedźwiedź Mitch
Janusz Kruciński
Tomasz Błasiak
Julia Kołakowska-Bytner
Monika Wierzbicka
i inni
Lektor: Maciej Gudowski
Spis odcinków
Przypisy
Francuskie telewizyjne seriale animowane
Seriale telewizyjne emitowane od 2014 |
3455789 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mostek%20%C5%82adunkowy | Mostek ładunkowy | Mostek ładunkowy – urządzenie stałe lub ruchome przeznaczone do wypełnienia przestrzeni między rampą załadowczą lub podobnymi powierzchniami przeładunkowymi a powierzchnią ładunkową pojazdu, która może znajdować się na różnych poziomach.
Bibliografia
Marek Fertsch[red.]: Podstawy logistyki. Podręcznik do kształcenia w zawodzie technik logistyk. Poznań: Wydawca Instytut Logistyki i Magazynowania, 2006, s. 157. .
Logistyka |
3455791 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Woodford%20%28Vermont%29 | Woodford (Vermont) | Paxville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Vermont, w hrabstwie Bennington.
Przypisy
Miasta w stanie Vermont |
3455794 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stra%C5%BCnik%20piramidy | Strażnik piramidy | Strażnik piramidy – powieść historyczno-sensacyjna Jerzego Edigeya o budowie piramidy Chefrena, jej dalszych losach i jej tajemnicach.
Akcja utworu rozgrywa się zmiennie na dwóch planach – współcześnie i w starożytności, w czasach budowy piramidy faraona Chufu (Chefrena), zwanej Domem Miliona Lat. Głównymi bohaterami tej opowieści są: autor – polski turysta zafascynowany piramidami, Achmed Hosni – jego tajemniczy egipski przewodnik oraz Ibis-Ra – naczelny budowniczy piramidy Chefrena. Sensacyjną fabułę oparto na twierdzeniu, że dotychczas nie odnaleziono właściwej komory grobowej wraz z sarkofagiem tego faraona, których sekret nadal jest pilnie strzeżony.
Pomysł powieści przeznaczonej zasadniczo dla młodego odbiorcy powstał w 1964 r., podczas pierwszej podróży autora do Egiptu; ostatecznie jednak napisana została w 1974 r., już po drugim pobycie. Zamiarem było zainteresowanie młodszego czytelnika odległą przeszłością kraju nad Nilem – stąd dodana współczesna sceneria i wątek sensacyjny wpleciony w historię powstawania piramidy Chefrena oraz towarzyszącego jej Sfinksa. W treści nawiązano też do autentycznych wydarzeń z tamtych lat: amerykańskich badań wnętrza piramidy metodą jej prześwietlania (w 1967) oraz dwóch wojen egipsko-izraelskich (1967 i 1974). Zawarte w posłowiu dodatkowe wyjaśnienia dotyczące okresu Starego Państwa i problemu budownictwa piramid uzupełniono wykazem ówcześnie dostępnej polskojęzycznej literatury o starożytnym Egipcie.
Powieść miała dotychczas dwa wydania krajowe (1977, 1990), jak również ukazała się w przekładzie czeskim (Praha 1984).
Przypisy
Bibliografia
Jerzy Edigey: Strażnik piramidy. Warszawa: Czytelnik, 1990
Polskie powieści historyczne
Powieści z 1977
Utwory literackie o starożytnym Egipcie |
3455795 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Woodford%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29 | Woodford (Karolina Południowa) | Woodford – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Orangeburg.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455796 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Graveney%20with%20Goodnestone | Graveney with Goodnestone | Graveney with Goodnestone – civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Swale. W 2011 civil parish liczyła 490 mieszkańców.
Przypisy
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455801 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Thelopsis | Thelopsis | Thelopsis Nyl. (płodnica) – rodzaj grzybów z rodziny Stictidaceae. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Stictidaceae, Ostropales, Ostropomycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi.
Synonimy nazwy naukowej: Dithelopsis Clem., Haplothelopsis Vain., Holothelis Clem., Sychnoblastia Vain., Sychnogonia Trevis., Thelopsidomyces Cif. & Tomas.
Nazwa polska według W. Fałtynowicza.
Niektóre gatunki
Thelopsis isiaca Stizenb. 1895
Thelopsis melathelia Nyl. 1864 – płodnica czarna
Thelopsis rubella Nyl. 1855 – płodnica czerwonawa
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum. Uwzględniono tylko taksony zweryfikowane. Nazwy polskie według W. Fałtynowicza.
Przypisy
Stictidaceae |
3455803 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Easley%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29 | Easley (Karolina Południowa) | Easley – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Pickens.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455804 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lista%20chor%C4%85%C5%BCych%20reprezentacji%20Gruzji%20na%20igrzyskach%20olimpijskich | Lista chorążych reprezentacji Gruzji na igrzyskach olimpijskich | Lista chorążych reprezentacji Gruzji na igrzyskach olimpijskich – lista zawodników i zawodniczek reprezentacji Gruzję, którzy podczas ceremonii rozpoczęcia danych igrzysk olimpijskich nieśli flagę Gruzji.
Lista
Zobacz też
Gruzja na letnich igrzyskach olimpijskich
Gruzja na zimowych igrzyskach olimpijskich
Przypisy
Bibliografia
Gruzja na igrzyskach olimpijskich
Gruzja |
3455805 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Leopold%20Cieleski | Leopold Cieleski | Leopold Przebysław Cieleski herbu Doliwa (ur. 14 listopada 1838 w Warszawie) – polski podporucznik, powstaniec styczniowy.
Życiorys
Urodził się jako syn Hipolita Cieleskiego z Cieleszyna herbu Doliwa (1792-1841) i Józefy z domu Królikowskiej herbu Poraj (1809-1957). W 1858 ukończył kurs II wydziału mechanicznego Gimnazjum Realnego w Warszawie
Podjął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Zaangażował się w działalność konspiracyjną, w ramach której wziął udział w manifestacji upamiętniającej bitwę o Olszynkę Grochowską 27 lutego 1861 i wówczas został aresztowany przez władze rosyjskie i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Po zwolnieniu wziął udział w powstaniu styczniowym 1863, mianowany do stopnia podporucznika.
2 maja 1924 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
Bibliografia
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Oficerowie powstania styczniowego
Polska szlachta
Uczestnicy manifestacji patriotycznych (1860–1861)
Urodzeni w 1838
Więźniowie Cytadeli Warszawskiej (Królestwo Kongresowe)
Zmarli w XX wieku
Doliwowie |
3455807 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Six%20Mile%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29 | Six Mile (Karolina Południowa) | Six Mile – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Pickens.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455811 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Thelotrema | Thelotrema | Thelotrema Ach. (puchlinka) – rodzaj grzybów z rodziny literakowatych (Graphidaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów.
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Graphidaceae, Ostropales, Ostropomycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi.
Synonimy nazwy naukowej: Antrocarpum G. Mey.,
Brassia A. Massal.,
Enterostigma Müll. Arg.,
Enterostigmatomyces Cif. & Tomas.,
Mycopyrenium Hampe ex A. Massal.,
Prototrema M. Choisy,
Thelotrematomyces E.A. Thomas ex Cif. & Tomas.,
Tremotyliomyces Cif. & Tomas.
Nazwa polska według W. Fałtynowicza.
Niektóre gatunki
Thelotrema adjectum Nyl. 1866
Thelotrema africanum (Hale) Hale 1980
Thelotrema aggregatum (Hale) Hale 1980
Thelotrema ahtii Sipman 1994
Thelotrema albidopallens Nyl. 1873
Thelotrema alboannuliforme Nagarkar, Sethy & Patw. 1987
Thelotrema lepadinum (Ach.) Ach. 1803 – puchlinka ząbkowata
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum. Nazwy polskie według W. Fałtynowicza.
Przypisy
Literakowate |
3455813 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82%20%C5%9Bw.%20Ma%C5%82gorzaty%20w%20Leicesterze | Kościół św. Małgorzaty w Leicesterze | Kościół św. Małgorzaty () – kościół położony w Leicesterze w Wielkiej Brytanii przy ulicy St. Margaret's Way w centrum miasta.
Kościół anglikański, zabytkowy wybudowany w XIII wieku. Kościół posiada czternaście dzwonów usytuowanych na wieży kościoła. W kościele znajdują się organy, które są wpisane do Krajowego Rejestru Organów Zabytkowych w Wielkiej Brytanii.
Przy kościele znajduje się cmentarz, który zawiera 1765 grobów.
Zobacz też
Katedra św. Marcina w Leicesterze
Kościół św. Mikołaja w Leicesterze
Holy Cross Priory – kościół
All Saints Church – kościół
Polski kościół św. Pawła w Leicesterze
Kościół św. św. Apostołów w Leicesterze
Przypisy
Zabytki w Leicesterze
Kościoły w Leicesterze |
3455816 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Pickens%20%28Missisipi%29 | Pickens (Missisipi) | Pickens – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missisipi, w hrabstwie Holmes.
Przypisy
Miasta w stanie Missisipi |
3455818 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Erkelenz%20%28stacja%20kolejowa%29 | Erkelenz (stacja kolejowa) | Erkelenz (niem: Bahnhof Erkelenz) – przystanek kolejowy w Erkelenz, w regionie Nadrenia Północna-Westfalia, w Niemczech. Znajduje się na linii Akwizgran – Mönchengladbach. Według klasyfikacji Deutsche Bahn dworzec posiada kategorię 4.
Stanowi przystanek dla Wupper-Express i Rhein-Niers-Bahn.
Zbudowany w 1852 roku dworzec został całkowicie zniszczony w czasie II wojny światowej. Nowy budynek pochodzący z lat 50. XX wieku (na zdjęciu) został zburzony, by zrobić miejsce dla nowego budynku, który mieści centrum komunikacyjne, kiosk, hotel, restaurację, kawiarnię i kilka sklepów. Przystanek posiada 2 perony. Blisko stacji istnieją parkingi P+R oraz przystanek autobusów.
Linie kolejowe
Akwizgran – Mönchengladbach
Przypisy
Linki zewnętrzne
Informacje o stacji na DB
Stacje i przystanki kolejowe w Nadrenii Północnej-Westfalii |
3455819 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Pickens%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29 | Pickens (Karolina Południowa) | Pickens – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, siedziba administracyjna hrabstwa Pickens.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455824 | https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw%20D%C4%85browski%20%28podinspektor%29 | Władysław Dąbrowski (podinspektor) | Władysław Henryk Dąbrowski – podinspektor Policji Państwowej.
W II RP wstąpił do Policji Państwowej.
W 1926 w stopniu nadkomisarza był kierownikiem inspektoratu I Okręgu VI miasta stołecznego Warszawa przy ulicy Hożej 30. W latach 30. służył w Policji w stopniu podinspektora.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
Złoty Krzyż Zasługi (27 listopada 1929)
Przypisy
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
Podinspektorzy Policji Państwowej
Urodzeni w XIX wieku
Zmarli w XX wieku
Nieznana data śmierci
Nieznana data urodzenia |
3455825 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lynsted%20with%20Kingsdown | Lynsted with Kingsdown | Lynsted with Kingsdown – civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Swale. W 2011 civil parish liczyła 1094 mieszkańców.
Przypisy
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455826 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wie%C5%9Bcisz%C3%B3w | Wieściszów | Wieściszów (niem. Krichener Mühle) – przysiółek wsi Nadolice Wielkie w Polsce, położony w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Czernica. Według danych z 31 sierpnia 2017 roku przysiółek miał 92 stałych mieszkańców.
W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa wrocławskiego.
Położenie
Wieściszów leży nad rzeką Widawą, nad którą znajduje się tam most umożliwiający przejazd z Nadolic Wielkich do Brzeziej Łąki. W Wieściszowie droga z Nadolic Wielkich do Brzeziej Łąki spotyka się z drogą do Krzykowa.
Zabytki
Na liście zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa znajduje się tutejszy zespół młyński z II poł. XIX wieku i XX wieku, na który składają się dom, młyn i chlewnia z gołębnikiem.
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Zdjęcia w serwisie fotopolska
Nadolice Wielkie |
3455827 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lavender%20%28stacja%20metra%29 | Lavender (stacja metra) | Lavender – podziemna stacja Mass Rapid Transit (MRT) w Singapurze, która jest częścią East West Line. Stacja znajduje się między Bugis i Kallang.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Strona oficjalna stacji
MRT (Singapur) |
3455828 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Kallang%20%28stacja%20metra%29 | Kallang (stacja metra) | Kallang – naziemna stacja Mass Rapid Transit (MRT) w Singapurze, która jest częścią East West Line. Znajduje się tuż obok rzeki Kallang.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Strona oficjalna stacji
MRT (Singapur) |
3455830 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Hayato%20Sakurai | Hayato Sakurai | – japoński zawodnik mieszanych sztuk walki. Były mistrz Shooto w wadze półśredniej (1998-2001) oraz finalista turnieju PRIDE Lightweight Grand Prix (2005). Srebrny medalista ADCC (1999). W swojej karierze walczył dla największych krajowych organizacji m.in. Shooto, PRIDE FC, Vale Tudo Japan, DEEP oraz DREAM. Posiadacz czarnego pasa w brazylijskim jiu-jitsu.
MMA
Shooto / DEEP
Profesjonalny debiut w MMA zanotował 4 października 1996 na gali Shooto poddając dźwignią również debiutującego Caola Uno. 13 maja 1998 pokonał Jutaro Nakao na punkty i został mistrzem Shooto w wadze półśredniej. 20 marca 1999 wygrał turniej Golden Trophy organizowany we Francji pokonując jednego wieczoru trzech rywali. Od 1999 do 2001 walczył głównie na galach Shooto broniąc tytułu oraz pokonując m.in. Luiza Azeredo oraz Franka Trigga. 26 sierpnia 2001 stracił mistrzostwo na rzecz Brazylijczyka Andersona Silve. 22 marca 2002 zadebiutował w UFC na gali numer 36 w pojedynku o mistrzostwo przeciwko Mattowi Hughesowi, lecz ostatecznie uległ Amerykaninowi w 4. rundzie przez TKO. Do końca 2003 walczył m.in. na galach DEEP wygrywając z Dave'em Menne oraz przegrywając z Jakiem Shieldsem i Ryō Chōnanem.
PRIDE FC
Pod koniec 2003 związał się z czołową w kraju organizacją PRIDE Fighting Championships debiutując w niej na sylwestrowej gali PRIDE Shockwave 2003 gdzie pokonał Daiju Takase. W 2005 zajął drugie miejsce w turnieju PRIDE Lightweight Grand Prix gdzie w drodze do finału pokonywał Jensa Pulvera i Joachima Hansena. W finale natomiast uległ Takanoriemu Gomiemu przez KO (31 grudnia 2005). W sumie w latach 2003-2005 zanotował dziewięć pojedynków w PRIDE, wygrywając sześć razy m.in. z Shin’yą Aokim i trzykrotnie ulegając rywalom. Od sierpnia 2006 do lutego 2007 stoczył jeszcze trzy wygrane pojedynki po czym organizacja została kupiona przez amerykańską korporację Zuffa – właściciela konkurencyjnego UFC i przestała funkcjonować.
31 grudnia 2007 wystąpił na pożegnalnej gali PRIDE – Yarennoka! pokonując Hidehiko Hasegawa na punkty.
DREAM
Po zamknięciu PRIDE w 2008 przeniósł się do nowo powstałego DREAM. Od 2008 do 2012 stoczył tam dziesięć pojedynków notując bilans 6-5, wygrywając m.in. z Kuniyoshi Hironaką (23.09.2008), w rewanżach z Shin’yą Aokim (05.04.2009) i Ryō Chōnanem (31.12.2011) oraz zaliczając fatalną serię czterech porażek z rzędu na przełomie 2009/2010 kolejno z Mariusem Žaromskisem, Akihiro Gōno, Nickiem Diazem i Jasonem Highiem.
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki:
1998-2001: Mistrz Shooto w wadze półśredniej
1999: Golden Trophy – 1. miejsce
2005: PRIDE Lightweight Grand Prix – 2. miejsce
2009: DREAM Welterweight Grand Prix – półfinalista
Grappling:
1999: Mistrzostwa Świata ADCC – 3. miejsce (kat. -77kg)
1999: Mistrzostwa Świata ADCC – 2. miejsce (kat. absolutna)
Linki zewnętrzne
Oficjalny rekord MMA
Wyniki ADCC 1999
Japońscy zawodnicy MMA
Urodzeni w 1975 |
3455831 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Arcadia%20Lakes | Arcadia Lakes | Arcadia Lakes – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Richland.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455832 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Norton%2C%20Buckland%20and%20Stone | Norton, Buckland and Stone | Norton, Buckland and Stone – civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Swale. W 2011 civil parish liczyła 467 mieszkańców.
Przypisy
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455835 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan%20Kulczy%C5%84ski | Jan Kulczyński | Jan Marian Kulczyński (ur. 11 sierpnia 1931 we Lwowie, zm. 12 kwietnia 2015 w Warszawie) – polski reżyser teatralny i telewizyjny, profesor sztuki teatralnej, wykładowca Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.
Życiorys
Był absolwentem studiów polonistycznych na Uniwersytecie Wrocławskim oraz studiów reżyserskich w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej (obecnie Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie). W dorobku reżyserskim miał ponad sto inscenizacji teatralnych i telewizyjnych. Był wieloletnim wykładowcą akademickim warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza. Kilkakrotnie piastował funkcję dziekana i prodziekana Wydziału Reżyserii na tejże uczelni. Autor książek Rozbieranie Hamleta (1997, ) i Co reżyser ma w środku (2011, ).
20 kwietnia 2015 roku został pochowany na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kolumbarium AIII-5-24).
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2003)
Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011)
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Polscy reżyserzy teatralni
Absolwenci Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
Wykładowcy Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
Odznaczeni Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
Urodzeni w 1931
Zmarli w 2015
Ludzie urodzeni we Lwowie |
3455837 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stalisfield | Stalisfield | Stalisfield lub Starchfield – wieś i civil parish w Anglii, w Kent, w dystrykcie Swale. W 2011 civil parish liczyła 205 mieszkańców. Stalisfield jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Stanefelle.
Przypisy
Wsie w hrabstwie Kent
Civil parishes w hrabstwie Kent |
3455839 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Eastover%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29 | Eastover (Karolina Północna) | Eastover – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Cumberland.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Północna |
3455843 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mappleborough%20Green | Mappleborough Green | Mappleborough Green – wieś i civil parish w Anglii, w Warwickshire, w dystrykcie Stratford-on-Avon. W 2011 civil parish liczyła 857 mieszkańców. Mappleborough jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Mapelberg.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Strona internetowa
Wsie w hrabstwie Warwickshire
Civil parishes w hrabstwie Warwickshire |
3455847 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Eastover%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29 | Eastover (Karolina Południowa) | Eastover – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Richland.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455849 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Forest%20Acres | Forest Acres | Forest Acres – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Richland.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455850 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Shobnall | Shobnall | Shobnall – osada i civil parish w Anglii, w Staffordshire, w dystrykcie East Staffordshire. W 2011 civil parish liczyła 7061 mieszkańców.
Przypisy
Wsie w hrabstwie Staffordshire
Civil parishes w hrabstwie Staffordshire |
3455851 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander%20Romuald%20Siero%C5%84 | Aleksander Romuald Sieroń | Aleksander Romuald Sieroń (ur. 4 lutego 1948) – polski lekarz, profesor doktor habilitowany nauk medycznych, doktor honoris causa, profesor Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.
Życiorys
Jest absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach i Wydziału Lekarskiego Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach (1977). W 1979 na ŚAM uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Działanie pola elektromagnetycznego o częstotliwości przemysłowej na niektóre składniki i wielkości charakteryzujące krew, a zwłaszcza na przewodność i przenikalność elektryczną, której promotorem był Franciszek Kumaszka. W 1980 uzyskał specjalizację I stopnia, a w 1983 II z zakresu chorób wewnętrznych. W 1987 uzyskał specjalizację z zakresu kardiologii, w 1998 z balneoklimatologii i medycyny fizykalnej, w 2003 – z zakresu angiologii, a w 2006 z zakresu hipertensjologii. W 1996 obronił na ŚAM rozprawę habilitacyjną pt. Synteza i wydzielanie kwasów żółciowych u szczurów poddanych działaniu wolnozmiennych pól magnetycznych. 16 sierpnia 1999 został profesorem nauk medycznych. Jest specjalistą z zakresu chorób wewnętrznych, kardiologii, angiologii, hipertensjologii oraz balneologii i medycyny fizykalnej. Stworzył i kieruje Ośrodkiem Diagnostyki i Terapii Laserowej Nowotworów, a także Centralną Pracownią Endoskopii i Pracownią Genetyczną Nowotworów. Przez dwie kadencje pełnił funkcję Prorektora ds. Nauki Śląskiej Akademii Medycznej (1999–2002 i 2002–2005), a w latach 2008–2012 pełnił funkcję Przewodniczącego Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kadry Naukowo-Dydaktycznej Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Przewodniczył Zespołowi Konsultantów Wojewódzkich Województwa Częstochowskiego będąc jednocześnie Konsultantem Województwa Częstochowskiego ds. Chorób Wewnętrznych. Aktualnie jest Konsultantem Krajowym ds. Angiologii. Jest także konsultantem Katedry i Oddziału Klinicznego Chorób Wewnętrznych Angiologii i Medycyny Fizykalnej w Bytomiu, Wydziału Nauk Medycznych w Zabrzu, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.
Od 1 września 2022 roku prof. Aleksander Sieroń pełni funkcję prorektora do spraw medycznych i nauk o zdrowiu Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie.
Jest autorem 847 artykułów naukowych, z tego 181 artykułów zagranicznych (122 artykułów w czasopismach z Listy Filadelfijskiej o łącznym IF=229,771) oraz 134 książek, skryptów i rozdziałów w monografiach i drukach zwartych (w tym 8 zagranicznych). Ponadto jest redaktorem 17 monografii, w tym 1 zagranicznej. Do uznanych nie tylko w kraju jego osiągnięć naukowych należy wykazanie przyczyn przeciwbólowego działania laserów i pól magnetycznych, określenie przydatności autofluorescencji w badaniach zmian nowotworowych, określenie przydatności CPK BB w diagnostyce zawałów podwsierdziowych, opisanie pól sieciowych jako czynnika ryzyka choroby wieńcowej, wdrożenie do praktyki klinicznej (w oparciu o wyniki eksperymentalnych badań przedklinicznych i badań klinicznych) laseroterapii niskoenergetycznej, magnetoterapii, magnetostymulacji, hiperbarycznej terapii tlenowej oraz diagnostyki i terapii fotodynamicznej.
Jest promotorem 29 przewodów doktorskich zakończonych uzyskaniem stopnia doktora, a także opiekunem 4 przewodów habilitacyjnych.
W 2005 kandydował do Senatu w okręgu nr 28 z poparciem Sojuszu Lewicy Demokratycznej, zajmując 6. miejsce wśród 9 kandydatów.
Życie prywatne
Ojciec Karoliny Sieroń.
Ordery, odznaki, wyróżnienia
Doctor honoris causa Użhorodzkiego Uniwersytetu Narodowego (2005)
honorowy obywatel Bytomia (2006)
Doctor honoris causa Politechniki Śląskiej (2017)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2022)
Brązowy Krzyż Zasługi
Medal „Gloria Medicinae”
Medal Komisji Edukacji Narodowej
„Bene Meritus”
„Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Lekarskiego”
Medal 90-lecia Stowarzyszenia Elektryków Polskich
„Honorowy Złoty Inżynier” przez „Przegląd Techniczny”
Złota Odznaka i Medal Honorowy Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii
„Laur 50-lecia ŚAM” i „Laur 60-lecia ŚAM”
Przypisy
Bibliografia
Biogram na stronie Centrum Dokumentacji Dziejów Medycyny i Farmacji Górnego Śląska (CDDMiF)
Absolwenci Politechniki Śląskiej
Absolwenci Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Członkowie komitetów naukowych PAN
Doktorzy honoris causa Politechniki Śląskiej
Honorowi obywatele Bytomia
Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
Polscy balneolodzy
Polscy doktorzy honoris causa uczelni na Ukrainie
Polscy hipertensjolodzy
Polscy kardiolodzy
Prorektorzy uczelni w Polsce
Urodzeni w 1948
Wykładowcy Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
Wykładowcy Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie |
3455855 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Iwan%20Dykowe%C4%87 | Iwan Dykoweć | Iwan Wasylowycz Dykoweć, ukr. Іван Васильович Диковець, ros. Иван Васильевич Диковец, Iwan Wasylowycz Dykoweć (ur. 3 stycznia 1938 we wsi Zahorb, Ruś Podkarpacka, zm. 28 lutego 2022) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
W 1956 roku rozpoczął karierę piłkarską w Spartaku Użhorod. W 1957 roku został zaproszony do Dynama Kijów. Latem 1960 powrócił do domu i potem występował w Spartaku Użhorod, ale już w 1961 został piłkarzem Szachtara Stalino. W 1962 ponownie wrócił do zespołu z Użhoroda, który zmienił nazwę na Werchowyna Użhorod. Latem 1963 przeszedł do Karpat Lwów, w którym występował przez 4 lata i nie jeden raz pełnił funkcje kapitana drużyny. W 1968 po raz trzeci wrócił do Werchowyny Użhorod. W 1970 przeniósł się do Bukowyny Czerniowce, w którym zakończył karierę w roku 1971.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy piłkarskie
Bukowyna Czerniowce
wicemistrz Ukraińskiej SRR: 1968
Przypisy
Bibliografia
Radzieccy piłkarze
Ukraińscy piłkarze
Piłkarze Bukowyny Czerniowce
Piłkarze Dynama Kijów
Piłkarze Karpat Lwów
Piłkarze Szachtara Donieck
Piłkarze Howerły Użhorod
Urodzeni w 1938
Zmarli w 2022 |
3455856 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Lubbesthorpe | Lubbesthorpe | Lubbesthorpe – civil parish w Anglii, w Leicestershire, w dystrykcie Blaby. W 2001 civil parish liczyła 69 mieszkańców. Lubbesthorpe jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Lupestorp.
W 2017 roku rozpoczęto budowę wsi targowej (market village) New Lubbesthorpe. Docelowo ma zostać zbudowanych i zasiedlonych 4000 domów. Według danych z 26 sierpnia 2022 zasiedlonych było 651 domów.
Przypisy
Civil parishes w hrabstwie Leicestershire |
3455857 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Monetta | Monetta | Monetta – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Saluda.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455859 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Ridge%20Spring | Ridge Spring | Ridge Spring – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Saluda.
Przypisy
Miasta w stanie Karolina Południowa |
3455860 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Grand%20Prix%20Bahrajnu%202015 | Grand Prix Bahrajnu 2015 | Grand Prix Bahrajnu 2015 (oficjalnie 2015 Formula 1 Gulf Air Bahrain Grand Prix) – czwarta eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2015. Grand Prix odbyło się w dniach 17–19 kwietnia 2015 roku na torze Bahrain International Circuit w Sakhir.
Lista startowa
Źródło: Wyprzedź Mnie!
Na niebieskim tle kierowcy biorący udział jedynie w piątkowych treningach
Wyniki
Sesje treningowe
Źródło: Wyprzedź Mnie!
Kwalifikacje
Źródło: Wyprzedź Mnie!
Wyścig
Źródło: Wyprzedź Mnie!
Najszybsze okrążenie
Źródło: Wyprzedź Mnie!
Prowadzenie w wyścigu
Źródło: Racing–Reference.info
|- bgcolor="#EFEFEF"
!Nr
!Kierowca
!Okrążenia
!Suma
|-
|align="center"| 44
| Lewis Hamilton
| 1–15, 17-33, 39-57
|align="center"| 49
|-
|align="center"| 7
| Kimi Räikkönen
| 15-17, 34-39
|align="center"| 7
|-
|align="center"| 6
| Nico Rosberg
| 33-34
|align="center"| 1
|-
| colspan="4" style="padding:0px"|
|}
Klasyfikacja po zakończeniu wyścigu
Kierowcy
Konstruktorzy
Serie towarzyszące
Seria GP2
Przypisy
Uwagi
Linki zewnętrzne
2015
Bahrajn
2015 w Bahrajnie |
3455862 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander%20Siero%C5%84 | Aleksander Sieroń | Aleksander Romuald Sieroń (ur. 1948)
Aleksander Ludwik Sieroń (ur. 1955)
Zobacz też |
3455867 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Teresa%20Dunin-W%C4%85sowicz | Teresa Dunin-Wąsowicz | Teresa Dunin-Wąsowicz (ur. 2 października 1926 w Poznaniu, zm. 8 lutego 2004 w Warszawie) – polska historyk, mediewistka.
Życiorys
Była córką Stanisława Dunin-Wąsowicza, lekarza wojskowego, i Anny z d. Ślubicz-Załęskiej.
W czasie II wojny światowej uczęszczała na tajne komplety prowadzone w Warszawie przez siostry nazaretanki, w 1945 zaliczyła pierwszy rok studiów historycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie kontynuowała studia na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończyła w 1949.
Od 1950 pracowała w Kierownictwie Badań nad Początkami Państwa Polskiego, po jego rozwiązaniu, została w 1954 pracownikiem Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN (od 1992 działającego pod nazwą Instytut Archeologii Etnologii PAN. W 1960 obroniła na Uniwersytecie Warszawskim pracę doktorską Szlak handlowy gnieźnieńsko-kijowski na ziemiach polskich w okresie wczesnośredniowiecznym napisaną pod kierunkiem Aleksandra Gieysztora. W 1973 otrzymała w IHKM PAN stopień doktora habilitowanego, na podstawie pracy Zmiany w topografii osadnictwa wielkich dolin na niżu środkowoeuropejskim w XIII wieku.
Od 1990 była członkiem korespondentem, następnie członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz członkiem zarządu TNW.
Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Ożarowie w województwie świętokrzyskim.
Jej siostra była żoną Jacques’a Le Goffa.
Wybrane publikacje
Wczesnośredniowieczne zabytki piśmiennictwa w Polsce, Warszawa 1960.
Początki Państwa Polskiego, Warszawa: Wydawnictwo Polonia 1961.
Legenda śląska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo PAN 1967.
(redakcja) Studia sandomierskie: materiały do dziejów miasta Sandomierza i regionu sandomierskiego, red. Teresa Wąsowicz, Jan Pazdur, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1967.
Evoluzione della tecnologia dei trasporti nell'Europa Centrale del XIII secolo: riassunto, Prato 1973.
Zmiany w topografii osadnictwa wielkich dolin na Niżu Środkowoeuropejskim w XIII wieku, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich 1974.
(redakcja) Jadwiga Karwasińska, Święty Wojciech: wybór pism, wybór i oprac. Teresa Dunin-Wąsowicz, Warszawa: TNW 1996.
(redakcja) Jadwiga Karwasińska, Kujawy i Mazowsze: wybór pism, wybór i oprac. Teresa Dunin-Wąsowicz, Warszawa: TNW 1997.
(redakcja) Jadwiga Karwasińska, Źródła archiwalne: wybór pism, wybór i oprac. Teresa Dunin-Wąsowicz, oprac. dzienniczka J. Karwasińskiej Małgorzata Kośka, Warszawa: Towarzystwo Naukowe Warszawskie, 1998.
(redakcja) Szkice zawichojskie, pod red. Teresy Dunin-Wąsowicz i Stanisława Tabaczyńskiego, Zawichost - Warszawa: IAiE PAN 1999.
Drogami średniowiecznej Polski: studia z dziejów osadnictwa i kultury, wybrał i oprac. Andrzej Janeczek, posłowiem opatrzyła Marta Młynarska-Kaletynowa, Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Archeologii i Etnologii PAN 2011.
Bibliografia
Marta Młynarska-Kaletynowa, Słowo o Teresie Dunin-Wąsowicz [w:] Teresa Dunin-Wąsowicz, Drogami średniowiecznej Polski. Studia z dziejów osadnictwa i kultury, wybór i oprac. A. Janeczek, Warszawa 2011, s. 413–420.
Marta Piber-Zbieranowska, Bibliografia prac Teresy Dunin-Wąsowicz, [w:] Teresa Dunin-Wąsowicz, Drogami średniowiecznej Polski. Studia z dziejów osadnictwa i kultury, wybór i oprac. A. Janeczek, Warszawa 2011, s. 397–411.
Zofia Kurnatowska, Teresa Dunin-Wąsowicz (1926-2004), „Slavia Antiqua” 45 (2004), s. 228-229.
Stanisław Tabaczyński, Eleonora Tabaczyńska, Profesor Teresa Dunin-Wąsowicz (1926-2004), „Zeszyty Sandomierskie” 11 (2004), nr 19, s. 45-46.
Marta Młynarska-Kaletynowa, Profesor Teresa Dunin Wąsowicz (2 X 1926 - 8 II 2004), „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej” 52 (2004), nr 3, s. 377-381.
Przypisy
Urodzeni w 1926
Polscy mediewiści
Absolwenci Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego
Członkowie Towarzystwa Naukowego Warszawskiego
Zmarli w 2004
Ludzie urodzeni w Poznaniu |
3455870 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wasyl%20Ha%C5%BCo | Wasyl Hażo | Wasyl Andrijowycz Hażo, ukr. Василь Андрійович Гажо, węg. László Gazsó, ros. Василий Андреевич Гажо, Wasilij Andriejewicz Gażo (ur. 12 października 1925 w Użhorodzie; zm. 20 grudnia 2004 tamże) – ukraiński piłkarz pochodzenia węgierskiego, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Wychowanek klubu Ruś Użhorod. W 1943 roku rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Ruś Użhorod, która po zakończeniu II wojny światowej została reorganizowana na Spartak Użhorod. Po wygraniu w 1946 roku złotych medali Mistrzostw Ukraińskiej SRR piłkarze Spartaka otrzymały zaproszenia od czołowych klubów. W listopadzie 1948 roku został zaproszony do Dynama Kijów, jednak grał jedynie w drużynie rezerw. Latem 1950 powrócił do domu i potem występował w Spartaku Użhorod, w którym zakończył karierę w roku 1953.
Kariera trenerska i sędziowska
Karierę szkoleniowca rozpoczął po zakończeniu kariery piłkarza. Trenował amatorskie zespoły na Zakarpaciu oraz sędziował lokalne mecze.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy piłkarskie
Spartak Użhorod
mistrz Ukraińskiej SRR: 1946, 1950, 1953
zdobywca Pucharu Ukraińskiej SRR: 1950
Dynamo Kijów
mistrz ZSRR wśród drużyn rezerwowych: 1949
Przypisy
Bibliografia
Radzieccy piłkarze
Ukraińscy piłkarze
Osoby pochodzenia węgierskiego
Piłkarze Dynama Kijów
Piłkarze Howerły Użhorod
Węgrzy na Ukrainie
Ludzie urodzeni w Użhorodzie
Urodzeni w 1925
Zmarli w 2004 |
3455887 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Go-gurt | Go-gurt | Go-Gurt – marka amerykańskiego jogurtu słodzonego, skierowanego dla dzieci. W Kanadzie sprzedawany jest pod nazwą Yoplait Tubes, natomiast w Wielkiej Brytanii znany jest jako Frubes. Jogurt spożywany jest na zasadzie wyciskania zawartości wprost do ust, zamiast korzystania z łyżeczki. Go-Gurt został wprowadzony na rynek w 1999 za pośrednictwem amerykańskiego przedsiębiorstwa spożywczego General Mills.
Przypisy
Produkty mleczarskie
General Mills
Marki produktów spożywczych |
3455889 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Janosz%20Fabian | Janosz Fabian | Janosz Janoszowycz Fabian, ukr. Янош Яношович Фабіан (Іван Іванович Фабіян), węg. János Fábián, ros. Янош Яношевич Фабиан, Janosz Janosziewicz Fabian (ur. 1922 w Użhorodzie, zm. 1983 tamże) – ukraiński piłkarz pochodzenia węgierskiego, grający na pozycji napastnika.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Wychowanek klubów Ungvári MTE i Ungvári AC. W 1941 roku rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Ruś Użhorod, która po zakończeniu II wojny światowej została reorganizowana na Spartak Użhorod. Po wygraniu w 1946 roku złotych medali Mistrzostw Ukraińskiej SRR piłkarze Spartaka otrzymały zaproszenia od czołowych klubów. Latem 1948 roku został zaproszony do Dynama Kijów, a w sierpniu debiutował w drużynie z Kijowa. W 1950 powrócił do domu i potem występował w Spartaku Użhorod, w którym zakończył karierę w roku 1952.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy piłkarskie
Spartak Użhorod
mistrz Ukraińskiej SRR: 1946, 1950
zdobywca Pucharu Ukraińskiej SRR: 1950
Dynamo Kijów
mistrz ZSRR wśród drużyn rezerwowych: 1949
Przypisy
Bibliografia
Radzieccy piłkarze
Ukraińscy piłkarze
Osoby pochodzenia węgierskiego
Piłkarze Dynama Kijów
Piłkarze Howerły Użhorod
Węgrzy na Ukrainie
Urodzeni w 1922
Zmarli w 1983
Ludzie urodzeni w Użhorodzie |
3455890 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Czes%C5%82aw%20Filipowicz | Czesław Filipowicz | Czesław Filipowicz (ur. 23 kwietnia 1892 w Ucianej, zm. 9 września 1967 w Londynie) – pułkownik obserwator inżynier Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 23 kwietnia 1892 jako syn Feliksa. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. W lotnictwie wojskowym II RP został zweryfikowany w stopniu porucznika. W tym stopniu brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920–1921 jako obserwator 21 eskadry niszczycielskiej, pododdziale lotnictwa bombowego Wojska Polskiego. Od 3 do 10 września 1922 wraz z mjr. pil. Ludomiłem Rayskim na samolocie Breguet 14A2 brał udział I Międzynarodowych Zawodach Lotniczych w Zurychu uzyskując wyróżnienie i nagrodę specjalną w okrężnym locie alpejskim. Jako oficer nadetatowy 1 pułku lotniczego w stopniu kapitana w 1923 pracował w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej. Ukończył studia z tytułem inżyniera. 23 stycznia 1928 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa. Pełnił wówczas służbę w Ministerstwie Komunikacji, pozostając w kadrze oficerów lotnictwa. W lipcu 1932 roku został dyrektorem (naczelnikiem) samodzielnego Departamentu Lotnictwa Cywilnego w Ministerstwie Komunikacji (wcześniej Wydziału). W tej funkcji m.in. uczestniczył w obradach Międzynarodowej Federacji Lotniczej i wygłaszał odczyty przez radio w Rozgłośni Lwowskiej.
11 września 1933 podjął wraz z kpt. pil. Józefem Lewoniewskim próbę pobicia międzynarodowego rekordu długości lotu w linii prostej bez lądowania dla samolotów turystycznych I kategorii (w 1929 ustanowionego przez pilota Lalouetta), na trasie Warszawa – Kazań – Swierdłowsk – Omsk (3400 km) oraz ewentualnie – Krasnojarsk (4600 km), na specjalnie przerobionym samolocie PZL.19 (m.in. dodanie dodatkowych zbiorników z paliwem) ze znakami SP-AHH. Po starcie z lotniska Okęcie i ośmiu i pół godzinach lotu, w wyniku silnej turbulencji w chmurach, doszło do przeciągnięcia i wejścia w niezamierzony korkociąg. Samolot udało się wyprowadzić z korkociągu tuż nad ziemią, jednak maszyna zahaczyła skrzydłem o ziemię i rozbiła się we wsi Zasurskoje koło miejscowości Jadrino pod Kazaniem. Pilot Józef Lewoniewski zginął, a Czesław Filipowicz został lekko ranny. Zbiegiem okoliczności, wypadek miał miejsce dokładnie rok po wypadku śmiertelnym Żwirki i Wigury. Do wypadku mogła się przyczynić cecha samolotu PZL.19 jaką była mała stateczność w ślizgu i przesunięty do tyłu środek masy (w wyniku zabudowy dodatkowych zbiorników z paliwem) – co zmniejszało zapas stateczności podłużnej. Po powrocie do Polski Czesław Filipowicz przebywał w szpitalu.
W maju 1935 roku został przeniesiony z dyspozycji szefa Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych do Kierownictwa Zaopatrzenia Lotnictwa na stanowisko kierownika. 27 czerwca 1935 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki. W 1937, po utworzeniu korpusu oficerów lotnictwa, został zaliczony do grupy technicznej.
W 1939 był szefem kontroli przemysłowej Dowództwa Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych. Działał w ramach Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
Po wybuchu II wojny światowej 1939 i kampanii wrześniowej przedostał się na Zachód. Został oficerem Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. Posiadał numer służbowy RAF P-0893
.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 9 września 1967 w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury. Był żonaty.
Ordery i odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)
Krzyż Walecznych (trzykrotnie, po raz pierwszy w 1922)
Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 19 marca 1931, 11 listopada 1934)
Medal Niepodległości (20 lipca 1932)
Polowa Odznaka Obserwatora nr 5 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem czasie wojny 1918–1920” (11 listopada 1928)
Złota Odznaka Honorowa LOPP I stopnia
Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria, 1936)
Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Orła (Estonia, 1934)
Krzyż Oficerski Orderu Legii Honorowej (Francja, 1931)
Krzyż Kawalerski Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
Krzyż Wojenny („Croix de guerre”) (Francja)
Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
Medal Zwycięstwa (międzysojuszniczy)
Przypisy
Bibliografia
Członkowie Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej
Londyńska Polonia
Odznaczeni dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
Odznaczeni Medalem Niepodległości
Odznaczeni Polową Odznaką Obserwatora
Odznaczeni Złotą Odznaką Honorową Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia
Pochowani na Cmentarzu Gunnersbury w Londynie
Polacy – Oficerowie Legii Honorowej
Polacy odznaczeni Krzyżem Wojennym (Francja)
Polacy odznaczeni Medalem Pamiątkowym Wielkiej Wojny
Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
Polacy odznaczeni Orderem Krzyża Orła
Polacy odznaczeni Orderem Krzyża Południa
Polacy odznaczeni Orderem Zasługi Wojskowej (Bułgaria)
Polscy inżynierowie
Pułkownicy lotnictwa II Rzeczypospolitej (grupa techniczna)
Pułkownicy Polskich Sił Powietrznych
Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
Urodzeni w 1892
Zmarli w 1967
Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej
Ludzie urodzeni w Ucianie |
3455895 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Pawe%C5%82%20Foerster | Paweł Foerster | Paweł Foerster (ur. 4 sierpnia 1873, zm. 23 kwietnia 1936) – inspektor Policji Państwowej.
Życiorys
Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. W II Rzeczypospolitej wstąpił do Policji Państwowej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w stopniu podinspektora 17 sierpnia 1920 zastąpił skierowanego na front podinsp. Ryszarda Gallerę na stanowisku komendanta PP miasta Łódź, jednocześnie obejmując stanowisko p.o. komendanta okręgu. Następnie w latach 20. w stopniu inspektor pełnił funkcję naczelnika Wydziału II Finansowo-Gospodarczego Komendy Głównej Policji Państwowej (jego zastępcą był wówczas podinsp. Władysław Goździewski). Od 9 kwietnia 1927 do 23 kwietnia 1928 sprawował stanowisko komendanta Okręgu II Łódzkiego PP.
W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 18 Pułku Piechoty w garnizonie Równe. W 1934 jako podporucznik rezerwy w korpusie oficerów pospolitego ruszenia był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr IV jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kutno.
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 23 kwietnia 1936 w wieku 62 lat. Jego pogrzeb odbył się 25 kwietnia 1936. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 52, grób 45).
W Warszawie zamieszkiwał przy ulicy Filtrowej 67. Był żonaty, miał syna i córkę.
Przypisy
Bibliografia
Inspektorzy Policji Państwowej
Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
Pochowani na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie
Podporucznicy piechoty II Rzeczypospolitej
Urodzeni w 1873
Zmarli w 1936 |
3455897 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Romet%20Lider | Romet Lider | Romet Lider – model roweru produkowanego w fabryce rowerów Romet w Bydgoszczy w latach 1992–1996. Pięciobiegowa „kolarzówka” na kołach 24-calowych. Opisany w prospekcie jako „sportowy, młodzieżowy, chłopięcy”. Numer katalogowy wersji chłopięcej to 7572, natomiast wersji dziewczęcej 7573.
Dane z katalogu „Kolekcja '94–95”:
rama chłopięca 18"
koła z oponami 24" × 1 3/8"
obręcze stalowe chromowane
piasty stalowe – tylna z wolnobiegiem 5-rzędowym
przerzutka tylna z zestawem sterowania Shimano
tylny i przedni hamulec szczękowy
mechanizm korbowy typu BSA
wyposażenie według zamówienia:
dzwonek
podpórka
oświetlenie
zestaw urządzeń odblaskowych
Przypisy
Lider |
3455900 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Heorhij%20%C5%81awer | Heorhij Ławer | Heorhij Mychajłowycz Ławer, ukr. Георгій Михайлович Лавер, ros. Георгий Михайлович Лавер, Gieorgij Michajłowicz Ławier (ur. 7 marca 1923 we wsi Zniaciowo, zm. 16 sierpnia 2017 w Użhorodzie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy.
Kariera piłkarska
Wychowanek klubu Ruś Użhorod. W 1943 roku rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Ruś Użhorod, która po zakończeniu II wojny światowej została reorganizowana na Spartak Użhorod. Po wygraniu w 1946 roku złotych medali Mistrzostw Ukraińskiej SRR piłkarze Spartaka otrzymały zaproszenia od czołowych klubów. W czerwcu 1948 roku został zaproszony do Dynama Kijów. W 1952 bronił barw Dynamy Mińsk. W 1953 powrócił do Spartaka Użhorod, w którym zakończył karierę w roku 1954.
Po zakończeniu kariery piłkarza razem z żoną z Kijowa przeniósł się do Użhorodu, gdzie rozpoczął prace jako nauczyciel historii.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy piłkarskie
Spartak Użhorod
mistrz Ukraińskiej SRR: 1946, 1953
Dynamo Kijów
mistrz ZSRR wśród drużyn rezerwowych: 1949
Przypisy
Bibliografia
Radzieccy piłkarze
Ukraińscy piłkarze
Piłkarze Dynama Kijów
Piłkarze Dynamy Mińsk
Piłkarze Howerły Użhorod
Urodzeni w 1923
Zmarli w 2017 |
3455901 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Anata%20nashi%20de%20wa%20ikite%20yukenai | Anata nashi de wa ikite yukenai | – pierwszy singel zespołu Berryz Kōbō, wydany 3 marca 2004 roku przez wytwórnię Piccolo Town.
Singel osiągnął 18 pozycję w rankingu Oricon i pozostał na liście przez 5 tygodni, sprzedano egzemplarzy.
Lista utworów
Przypisy
Linki zewnętrzne
Profil singla na Oricon
Anata nashi de wa ikite yukenai w serwisie YouTube
Single wydane w roku 2004
Single Berryz Kōbō |
3455908 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Stephen%20Shellen | Stephen Shellen | Stephen Shellen, właśc. Stephen Schellenberg (ur. 17 czerwca 1957 w Victorii) – kanadyjski aktor telewizyjny i filmowy.
Życiorys
Wczesne lata
Urodził się w Victorii w Kolumbii Brytyjskiej jako jeden z dwóch synów Joyce i Johna Schellenbergów. Wychowywał się z bratem Janem (zm. w latach 70. w wieku 50 lat). Jego ojciec walczył podczas II wojny światowej w armii kanadyjskiej, a potem zmienił nazwisko na Shellen.
W szkole średniej grał w hokej. Przez pewien czas pracował jako drwal. Odniósł sukces w Anglii jako model. W Los Angeles brał lekcje aktorstwa pod kierunkiem Peggy Feury.
Kariera
Wkrótce otrzymał pierwszą rolę filmową w komedii Wiosenna gorączka (Spring Fever, 1982). Od tamtej pory wystąpił w wielu kanadyjskich i amerykańskich produkcjach telewizyjnych i filmowych, m.in.: w komedii kryminalnej Włamywaczka (Burglar, 1987) z Whoopi Goldberg, Rzeka wspomnień (A River Runs Through It, 1992) w reżyserii Roberta Redforda, dramatycznej historii miłosnej Bodyguard (1992) z Whitney Houston i Kevinem Costnerem oraz filmie akcji 60 sekund (Gone in 60 Seconds, 2000) z Nicolasem Cage’em i Angeliną Jolie.
W serialu szpiegowskim Nikita (1997, 2001) z Petą Wilson zagrał w sześciu odcinkach jako detektyw Marco O’Brien.
Życie prywatne
Stephen Shellenberger to także artysta malarz. Jego obrazy zostały pokazane i sprzedawane na różnych wystawach w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Londynie i Paryżu. W filmie Vivid (1997) ujawnił swoje prace wcielając się w postać malarza.
Jest on również autorem książki Chaos-A Collection Of Mind Games.
Filmografia
Filmy fabularne
1982: Wiosenna gorączka (Spring Fever) jako Andy
1982]: Your Place... or Mine (TV) jako
1983: Podwójne życie (A Touch of Scandal, TV) jako Billy Podovsky
1984: Gimme an 'F''' jako Tommy Hamilton
1984: Amazons (TV) jako Kevin
1985: Pomiędzy liniami wroga (Behind Enemy Lines, TV) jako porucznik David Holland
1985: List do trzech żon (A Letter to Three Wives, TV) jako Nicky
1986: Dzisiejsze dziewczyny (Modern Girls) jako Brad
1987: Amerykański gotyk (American Gothic) jako Paul
1987: Cameo by Night (TV) jako Larry Willard
1987: Ojczym (The Stepfather) jako Jim Ogilvie
1987: Włamywaczka (Burglar) jako Christopher Marshall
1988: Bestialski mord (Murder One) jako Wayne Coleman
1988: Swoboda seksualna? (Casual Sex?) jako Nick
1989: Rzeka przeklęta (Damned River) jako Ray
1990: Still Life jako Teddy Bullock
1991: Niebezpieczne piękno (Drop Dead Gorgeous, TV) jako Shelby Voit
1992: Bodyguard (The Bodyguard) jako Tom Winston
1992: Rzeka wspomnień (A River Runs Through It) jako Neal Burns
1993: Zakładniczka (April One) jako David Maltby
1994: Stare wygi (Greyhounds, TV) jako Evan Long
1994: Modelka (Model by Day, TV) jako Eddie Walker
1995: Rude jako Yankee
1995: Doktor Jekyll i panna Hyde (Dr. Jekyll and Ms. Hyde) jako Larry
1995: Nie ta kobieta (The Wrong Woman) jako Tom Henley
1995: Delikatny pocałunek śmierci (Deceptions II: Edge of Deception) jako porucznik Nick Gentry
1996: Wyścig ze złem (Lifeline, TV) jako Yank
1996: Komado Grom (Rolling Thunder) jako Hack Rollins
1997: Miesiąc miodowy (Honeymoon) jako Newman
1997: Vivid jako Cole Purvis
2000: 60 sekund (Gone in 60 Seconds) jako sprzedawca egzotycznych samochodów
2002: Autostrada (Highway) jako Clark Hayes
2005: Tornado (Nature Unleashed: Tornado) jako Ernie
2010: Territories jako Rick Brautigan
Seriale TV
1984: Autostopowicz (The Hitchhiker) jako Eric Dunlap
1985: Żony Hollywood (Hollywood Wives) jako Randy
1986: Alfred Hitchcock przedstawia (Alfred Hitchcock Presents) jako Garson
1989: Booker jako Bill Bludworth
1989: Opowieści z krypty (Tales from the Crypt) jako Charles
1990: 21 Jump Street jako oficer Martin Wolf
1994: RoboCop jako Conrad Brock
1994: Prawo i porządek (Law & Order) jako Steve Martell
1994: Na południe (Due South) jako Eddie Beets
1995: Po tamtej stronie (The Outer Limits) jako Wayne Haas
1997: Nikita jako detektyw Marco O’Brien
2001: Nikita jako Marco O’Brien
Gry komputerowe
2011: Deus Ex: Bunt Ludzkości (Deus Ex: Human Revolution'') jako David Sarif (głos)
Przypisy
Bibliografia
Kanadyjscy aktorzy filmowi
Kanadyjscy aktorzy telewizyjni
Kanadyjscy modele
Ludzie urodzeni w Victorii (Kolumbia Brytyjska)
Urodzeni w 1957 |
3455910 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Alina%20Potrykowska | Alina Potrykowska | Alina Teresa Potrykowska (ur. w 1944 w Białej Podlaskiej) – polska geograf specjalizująca się w demografii, związana z PAN, sekretarz generalny Rządowej Rady Ludnościowej.
Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego (1968) na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych oraz Studium Afrykanistycznego UW. W 1979 obroniła pracę doktorską, od 1980 pracowała w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.
W roku 1984 otrzymała nagrodę naukową Sekretarza Wydziału Nauk o Ziemi Polskiej Akademii Nauk im. Jana Chmielewskiego za pracę doktorską nt. struktury demograficzno-społecznej funkcjonalnego regionu miejskiego Warszawy. Uczyła na wielu zagranicznych uniwersytetach m.in. w Rouen, Lille, Saragossie, Meiji w Tokio, Sztokholmie. W latach 1991-1994 była członkiem Komitetu Sterującego „Ludność i Środowisko” Międzynarodowej Unii Studiów Społecznych i Ludnościowych (IUSSP). W latach 1990-1996 była członkiem rzeczywistym Komisji Ludność i Środowisko Międzynarodowej Unii Geograficznej, następnie do 2004 pełniła funkcję Przewodniczącej tej Komisji. Obecnie jest członkiem rzeczywistym Komisji, w której bierze czynny udział jako jedyna przedstawicielka krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Za zasługi na tym polu otrzymała nagrodę „International Prize of Environmental Creation, Japan, 2008”.
Jest autorką ok. 130 publikacji, biuletynów, monografii i książek naukowych poświęconych głównie procesom demograficznym, strukturze społecznej obszarów miejskich. Z inicjatywy Rządowej Rady Ludnościowej bierze udział w pracach nad dokumentami „Założenia polityki ludnościowej w Polsce” oraz „Rekomendacje Rządowej Rady Ludnościowej ws. polityki ludnościowej Polski”.
Dr Potrykowska współpracowała z Rządową Radą Ludnościową w latach 2000-2003, gdzie należała do zespołu przygotowującego raporty o sytuacji demograficznej Polski, a także brała czynny udział w przygotowaniu I Kongresu Demograficznego. Od 2007 jest członkiem Prezydium Rządowej Rady Ludnościowej oraz Sekretarz Generalną tej Rady.
Brała udział w ramach polskiej delegacji rządowej w konferencji światowej Beijing +5 na temat kobiet organizowanej przez ONZ. W latach 2001-2003 uczestniczyła w konferencjach komisji ONZ na temat Ludność i Rozwój.
Od 2008 roku jako członek delegacji rządowej RP bierze rok w rok udział w sesjach tej komisji. W 2015 w dniu 14 kwietnia przemawiała w imieniu delegacji rządowej na 48 sesji pt.: Realizing the Future We Want: Integration population issues into sustainable development including in the post 2015 development agenda.
29 stycznia 2015 odbyła się uroczysta dekoracja Aliny Potrykowskiej Złotym Krzyżem Zasługi za rozwijanie i badanie procesów demograficznych, nadanym przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego.
Przypisy
Bibliografia
Uroczystość odznaczenia prof. Zbigniewa Strzeleckiego i dr Aliny Potrykowskiej
Linki zewnętrzne
Publikacje w języku angielskim
Ludzie urodzeni w Białej Podlaskiej
Absolwenci Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego
Polscy demografowie
Urodzeni w 1944
Pracownicy instytutów naukowych PAN
Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita) |
3455915 | https://pl.wikipedia.org/wiki/F%C3%BCr%20die%20Gegnaz%21 | Für die Gegnaz! | Für die Gegnaz! – drugi solowy album niemieckiego rapera Tonego D. Płyta wydana została nakładem Aggro Berlin/Universal Music w 2009 roku.
Lista utworów
Źródło:
„Intro” (0:35)
„Hundert Metaz” (3:21)
„Jackpot” (3:19)
„Keine Gegnaz” feat. Sido (2:52)
„Meine Gang” feat. T.M.R.B.C. (5:00)
„Bäm Bäm” (3:03)
„Zehn” (3:06)
„Paff Paff” feat. B-Tight, Freddy Cool (4:17)
„2 Krasse Rapper” feat. Kitty Kat (2:57)
„Für Die Sekte” feat. Die Sekte (3:23)
„Schlachtschiff” feat. B-Tight” (3:34)
„Kommst nicht klar” feat. Freddy Cool (3:21)
„Voll Daneben” (2:53)
„Hundert Metaz RMX” (3:28)
„Outro” (4:38)
Przypisy
Albumy hip-hopowe
Albumy muzyczne wydane w roku 2009 |
3455916 | https://pl.wikipedia.org/wiki/KrAZ%20H12.2 | KrAZ H12.2 | KrAZ H12.2 – ukraiński samochód ciężarowy o ładowności 13,5 t, zbudowany w układzie dwuosiowym 4x2, zaprojektowany przez przedsiębiorstwo KrAZ w 2011 roku.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Serwis internetowy firmy KrAZ
Ukraińskie samochody ciężarowe
H12.2
Samochody ciężarowe z lat 2010–2019 |
3455917 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wasyl%20Hodnyczak | Wasyl Hodnyczak | Wasyl Iwanowycz Hodnyczak, ukr. Василь Іванович Годничак, węg. László Godnicsák, ros. Василий Иванович Годничак, Wasilij Iwanowicz Godniczak (ur. 1927 w Mukaczewie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Wychowanek klubu z Mukaczewa. W 1944 roku rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Munkácsi LSE, która po zakończeniu II wojny światowej została reorganizowana na Bilszowyk Mukaczewo. Po zdobyciu w 1946 roku złotych medali Mistrzostw Ukraińskiej SRR piłkarze Spartaka otrzymali zaproszenia od czołowych klubów. W listopadzie 1948 roku został zaproszony do Dynama Kijów. W 1952 przeniósł się BO Kijów, w którym zakończył karierę w roku 1953 z powodu ciężkiej kontuzji.
Po zakończeniu kariery piłkarza pracował w towarzystwie Trudowi Rezerwy.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy piłkarskie
Dynamo Kijów
mistrz ZSRR wśród drużyn rezerwowych: 1949
Przypisy
Bibliografia
Urodzeni w 1927
Ludzie urodzeni w Mukaczewie
Osoby pochodzenia węgierskiego
Radzieccy piłkarze
Ukraińscy piłkarze
Piłkarze FK Mukaczewo
Piłkarze Dynama Kijów
Piłkarze CSKA Kijów |
3455918 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Film%2C%20film%2C%20film | Film, film, film | Film, film, film (ros. Фильм, фильм, фильм) – radziecki krótkometrażowy film animowany z 1968 roku w reżyserii Fiodora Chitruka. Parodia realizacji filmu w ZSRR.
Fabuła
Humoreska filmowa przedstawiająca w zabawnej formie świat "ludzi filmu", którzy borykają się codziennie z kłopotami wynikającymi ze specyfiki ich zawodu. Komediowe spiętrzenie perypetii ekipy filmowej weryfikuje powszechne opinie i wyobrażenia widzów o pracy filmowców.
Obsada (głosy)
Gieorgij Wicyn
Aleksiej Polewoj
Animatorzy
Leonid Kajukow, Natalija Tanner, Giennadij Sokolski, Igor Podgorski, Wioletta Kolesnikowa, Marija Motruk
Nagrody
1969: Dyplom Honorowy na 6. Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (Polska)
1970: Nagroda na festiwalu filmów krótkometrażowych w Tampere (Finlandia)
1973: Nagroda dla najlepszego filmu krótkometrażowego na MFF w Kolombo, (Sri Lanka)
1973: Srebrny medal na 2. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych w Nowym Jorku (USA)
Przypisy
Bibliografia
Film, film, film w bazie Animator.ru
Film, film, film w bazie IMDb
Filmy w reżyserii Fiodora Chitruka
Radzieckie animowane filmy krótkometrażowe
Radzieckie filmy animowane z 1968 roku |
3455947 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wasyl%20Rewaczko | Wasyl Rewaczko | Wasyl Iwanowycz Rewaczko, ukr. Василь Іванович Ревачко, ros. Василий Михайлович Ревачко, Wasilij Iwanowicz Riewaczko (ur. 1923, Ruś Podkarpacka) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Wychowanek klubu Łokomotyw Użhorod. W 1949 roku rozpoczął karierę piłkarską w Spartaku Użhorod. W zespole pełnił funkcje kapitana i zdobył z nim mistrzostwo Ukraińskiej SRR oraz Puchar Ukraińskiej SRR. W 1953 zakończył karierę piłkarską.
Kariera trenerska
Karierę szkoleniowca rozpoczął po zakończeniu kariery piłkarza. Przez dłuższy czas trenował zespół amatorski Borżawa Dowhe. Od 1969 do 1970 stał na czele Werchowyny Użhorod.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy piłkarskie
Spartak Użhorod
mistrz Ukraińskiej SRR: 1950, 1953
zdobywca Pucharu Ukraińskiej SRR: 1950
Przypisy
Bibliografia
Radzieccy piłkarze
Ukraińscy piłkarze
Osoby pochodzenia węgierskiego
Radzieccy trenerzy piłkarscy
Ukraińscy trenerzy piłkarscy
Piłkarze Howerły Użhorod
Trenerzy piłkarzy Howerły Użhorod
Urodzeni w 1923 |
3455948 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Desire%20%28singel%20Years%20%26%20Years%29 | Desire (singel Years & Years) | Desire – singel angielskiego zespołu Years & Years, wydany 23 listopada 2014 roku nakładem wytwórni fonograficznej Polydor Records. Utwór został wydany jako trzeci singel promujący album Communion. Piosenka dotarła do 22 miejsca brytyjskiego notowania UK Singles Chart.
Do singla został nakręcony teledysk, którego oficjalna premiera miała miejsce 4 listopada 2014. Reżyserią wideo zajął się Sing J Lee
Track lista i formaty singla
Digital download
"Desire" – 3:25
Digital download – Remixes
"Desire" (Tourist Dub Mix) – 5:06
"Desire" (Rainer + Grimm Remix) – 4:45
"Desire" (Zac Samuel Remix) – 3:01
"Memo" – 3:22
7" vinyl
"Desire" – 3:25
"Memo" – 3:22
Notowania
Historia wydania
Linki zewnętrzne
Oficjalny teledysk w serwisie YouTube
Przypisy
Single wydane w roku 2014
Single Years & Years |
3455963 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoine%20Bonifaci | Antoine Bonifaci | Antoine Bonifaci (ur. 4 września 1931 w Bezons, zm. 29 grudnia 2021 w Villefranche-sur-Mer) – francuski piłkarz, występujący na pozycji pomocnika.
Z zespołem OGC Nice dwukrotnie zdobył mistrzostwo Francji (1951, 1952) i jeden raz puchar tego kraju (1951). W latach 1951–1953 rozegrał 12 meczów i strzelił 2 gole w reprezentacji Francji.
Przypisy
Bibliografia
sylwetka na stronie Francuskiej Federacji Piłkarskiej
sylwetka na national-football-teams.com
sylwetka w enciclopediadelcalcio.it
profil na weltfussball.de
profil na EUROPEAN NATIONAL FOOTBALL TEAMS
Reprezentanci Francji w piłce nożnej
Piłkarze Interu Mediolan
Piłkarze OGC Nice
Piłkarze Torino FC
Piłkarze Vicenzy Calcio
Piłkarze Bologna FC
Piłkarze Stade Français
Urodzeni w 1931
Zmarli w 2021 |
3455968 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Mikrochirurgia | Mikrochirurgia | Mikrochirurgia – dział chirurgii zajmujący się wykonywaniem zabiegów chirurgicznych pod mikroskopem na bardzo małych strukturach żywych (np. operacje krtani, nosa, zatok przynosowych, ucha, oka, zespolenia drobnych naczyń krwionośnych).
Przypisy
Specjalności chirurgiczne |
3455969 | https://pl.wikipedia.org/wiki/Wyspa%20%28film%201973%29 | Wyspa (film 1973) | Wyspa (ros. Остров) – radziecki krótkometrażowy film animowany z 1973 roku w reżyserii Fiodora Chitruka. Nagrodzony na festiwalach filmowych.
Fabuła
Bohaterem animacji jest człowiek zamieszkujący małą bezludną wyspę, który wciąż szuka pomocy wśród płynących wokół wyspy statków i postaci. Jak się okazuje, znalezienie pomocy nie jest zbyt proste.
Nagrody
1974: IX Międzynarodowy Festiwal Filmów Krótkometrażowych w Krakowie – nagroda specjalna w konkursie międzynarodowym: Grand Prix Złoty Smok Wawelski oraz Dyplom CIDALC
1974: XXVII Festiwal Filmowy w Cannes – Grand Prix Złota Palma w kategorii filmów krótkometrażowych
1974: VII Wszechzwiązkowy Festiwal Filmowy w Baku – druga nagroda w sekcji filmów animowanych
Przypisy
Bibliografia
Wyspa w bazie Animator.ru
Wyspa w bazie IMDb
Wyspa w bazie BCDB
Wyspa w bazie filmweb
Filmy w reżyserii Fiodora Chitruka
Radzieckie animowane filmy krótkometrażowe
Radzieckie filmy animowane z 1973 roku |