Datasets:

chrisociepa

/

wikipedia-pl-20230401

like 2

3457311

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz%20wojenny%20nr%20135%20%E2%80%93%20Zborowice

Cmentarz wojenny nr 135 – Zborowice

Cmentarz wojenny nr 135 w Zborowicach – cmentarz z I wojny światowej znajdujący się we wsi Zborowice w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Ciężkowice. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W IV okręgu Łużna cmentarzy tych jest 27. Opis cmentarza Projektantem był Anton Müller (w starszych źródłach błędnie podawany jest Jan Szczepkowski). Cmentarz stanowi osobną kwaterę w ramach cmentarza parafialnego. Znajduje się na stoku opadającym do drogi i w jej stronę jest zwrócony. Odróżnia się z daleka od pozostałej części cmentarza komunalnego, gdyż rosną na nim duże drzewa. Zbudowany jest na planie prostokąta. W górnej części cmentarza znajduje się duży betonowy krzyż na murowanym z kamienia cokole, stanowiący główny element ozdobny. Ogrodzenie w górnej części stanowi mur z kamienia łupanego nakryty betonowym daszkiem, w dolnej części stalowe rury osadzone po dwie na solidnych słupkach murowanych z kamienia. Wejście przez stalową, kutą bramkę. Nagrobki w postaci ziemnych mogił z betonowymi stelami trzech typów. Na niektórych stelach są żeliwne tablice z nazwiskami poległych, niektóre zwieńczone są żeliwnym krzyżem. Cmentarz zachowany jest w dobrym stanie, uległy zatarciu tylko ziemne mogiły, częściowo uszkodzony jest cokół betonowego krzyża. Żeliwne krzyże na cokołach są nowe (pierwotnie były drewniane). Poddany został gruntownemu remontowi w 2002 r., obecnie jednak (2015 r.) wymaga znów remontu. Polegli W 16 grobach zbiorowych i 22 pojedynczych pochowano: 23 żołnierzy armii austro-węgierskiej, 49 żołnierzy armii niemieckiej, 2 żołnierzy armii rosyjskiej. Zidentyfikowano 62 żołnierzy, nie rozpoznano 12. Żołnierze ci zginęli 12–16 stycznia 1915 r. i 2–3 maja 1915 r. Jest wśród nich 1 oficer i 5 podoficerów. Polegli podczas walk o skrzyżowanie dróg. Miało ono duże znaczenie strategiczne, leżało bowiem na ważnym szlaku zaopatrzeniowym tego odcinka frontu. Przypisy Linki zewnętrzne Niepełna lista pochowanych Zachodniogalicyjskie cmentarze z I wojny światowej Cmentarze z I wojny światowej w województwie małopolskim Cmentarze wojenne w gminie Ciężkowice Cmentarz wojenny

3457312

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82adys%C5%82aw%20Niewiarowski

Władysław Niewiarowski

Władysław Niewiarowski (powstaniec) (1844-1912) – polski oficer Władysław Niewiarowski (geograf) (1925-2015) – polski geograf

3457313

https://pl.wikipedia.org/wiki/Antonio%20Abato

Antonio Abato

Antonio Abato – włoski brydżysta. Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Zobacz też Brydż sportowy Włoscy brydżyści

3457315

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%20obronie%20honoru

W obronie honoru

W obronie honoru (hiszp. Tierra de reyes) – amerykańska telenowela z 2014 roku. Wyprodukowana przez wytwórnię Telemundo. Telenowela była emitowana premierowo w Stanach Zjednoczonych na kanale Telemundo. W języku polskim emitowana od 15 kwietnia 2016 na kanale iTVN dla Polaków mieszkających poza granicami kraju. Od 30 maja 2016 telenowela jest dostępna w Polsce za pośrednictwem serwisu internetowego Player. Obsada Linki zewnętrzne Oficjalna strona Przypisy Seriale telewizyjne emitowane od 2014 Seriale telewizyjne zakończone w 2015 Telenowele Telemundo

3457326

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sykstus%20IV%20mianuje%20Bartolomea%20Platin%C4%99%20prefektem%20Biblioteki%20Watyka%C5%84skiej

Sykstus IV mianuje Bartolomea Platinę prefektem Biblioteki Watykańskiej

Sykstus IV mianuje Bartolomea Platinę prefektem Biblioteki Watykańskiej – obraz autorstwa Melozza da Forlì, znajdujący się obecnie w zbiorach Pinakoteki Watykańskiej. Malowidło zostało pierwotnie wykonane jako fresk, umieszczony nad drzwiami Biblioteki Watykańskiej. Z rozkazu papieża Leona XII zdjęto go i przeniesiono na płótno. Scena została umieszczona na tle kompozycji architektonicznej, z doskonale oddaną perspektywą, nadającej całości cechy monumentalizmu. Artysta przedstawił ceremonię nadania przez papieża Sykstusa IV obowiązków prefekta Biblioteki Watykańskiej Bartolomeo Platinie, która miała miejsce w lipcu 1475 roku. Papież został przedstawiony po prawej stronie, siedzący na tronie, w otoczeniu swoich nepotów. Przed nim klęczy Platina, wskazujący palcem na umieszczony pod spodem tekst jego własnego autorstwa, sławiący dokonania urbanistyczne Sykstusa w Rzymie. Z papieskich nepotów przedstawieni zostali, począwszy od prawej: pronotariusz apostolski Raffaele Sansoni Riario, kardynał Giuliano della Rovere (przyszły papież Juliusz II), późniejszy gubernator Państwa Kościelnego Girolamo Riario oraz prefekt Rzymu Giovanni della Rovere. Postać kardynała della Rovere została umieszczona na linii punktu, w którym przegrody kasetonowego sufitu łączą się z profilami kapiteli kolumn. Przypisy Obrazy w Pinakotece Watykańskiej Obrazy Melozza da Forlì Postacie historyczne na obrazach

3457327

https://pl.wikipedia.org/wiki/Elk%20Park%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Elk Park (Karolina Północna)

Elk Park – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Avery. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457328

https://pl.wikipedia.org/wiki/Crossnore

Crossnore

Crossnore – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Avery. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457330

https://pl.wikipedia.org/wiki/Banner%20Elk%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Banner Elk (Karolina Północna)

Banner Elk – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Avery. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457333

https://pl.wikipedia.org/wiki/Seven%20Devils

Seven Devils

Seven Devils – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Avery. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457334

https://pl.wikipedia.org/wiki/Newland%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Newland (Karolina Północna)

Newland – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Avery. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457339

https://pl.wikipedia.org/wiki/Trapelia

Trapelia

Trapelia M. Choisy (czarenka) – rodzaj grzybów z rodziny czarenkowatych (Trapeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do grupy porostów. Systematyka i nazewnictwo Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Trapeliaceae, Baeomycetales, Ostropomycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi. Synonimy nazwy naukowej: Discocera A.L. Sm. & Ramsb., Trapelina Motyka. Nazwa polska według W. Fałtynowicza. Gatunki występujące w Polsce Trapelia coarctata (Turner) M. Choisy 1932 – czarenka skupiona Trapelia corticola Coppins & P. James 1984 – czarenka nadrzewna Trapelia involuta (Taylor) Hertel 1973 – czarenka ozdobna Trapelia obtegens (Th. Fr.) Hertel 1970 – czarenka sorediowa Trapelia placodioides Coppins & P. James 1984 – czarenka łuskowata Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum. Nazwy polskie według W. Fałtynowicza. Przypisy Trapeliaceae

3457345

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz%20Mach

Kazimierz Mach

Kazimierz Mach (ur. 18 lutego 1886, zm. 9 stycznia 1955 w Penley) – major piechoty Wojska Polskiego. Życiorys Kazimierz Mach urodził się 18 lutego 1886 roku. W 1914 roku, po wybuchu I wojny światowej, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w stopniu sierżanta w 3 kompanii 2 Pułku Piechoty w składzie II Brygady, od 29 października 1914 był dowódcą plutonu, następnie służył w sztabie jednostki. W ramach II Brygady służył także w 3 Pułku Piechoty. Po leczeniu w 1915, mianowany chorążym piechoty 1 grudnia 1915, później awansowany do stopnia podporucznika piechoty 1 listopada 1916. Po kryzysie przysięgowym był w szeregach Polskiego Korpusu Posiłkowego. Uczestniczył w przejściu w trakcie bitwy pod Rarańczą w połowie lutego 1918. Następnie wstąpił do II Korpusu Polskiego w Rosji, w tym brał udział w bitwie pod Kaniowem, oraz do Polskiej Siły Zbrojnej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. 1 października 1920 roku był pomocnikiem attaché wojskowego i morskiego przy Poselstwie Polskim w Waszyngtonie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 421. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku był attaché wojskowym przy Poselstwie Polskim w Waszyngtonie. Z dniem 15 marca 1924 roku ze stanowiska attaché wojskowego został przydzielony do Biura Szefa Administracji Armii. Pełniąc służbę dyplomatyczną i sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 2 Pułku Piechoty Legionów w Pińczowie. Do 1923 roku posiadał tytuł adiutanta sztabowego. Następnie pełnił służbę w Biurze Ogólno Administracyjnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Z dniem 31 sierpnia 1927 został przeniesiony w stan nieczynny na okres 12 miesięcy z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty. 1 września 1928 roku został powołany ze stanu nieczynnego i przydzielony do Inspekcji Technicznej Uzbrojenia. W marcu 1929 roku został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika II referatu poborowego. 1 lutego 1930 został przeniesiony z PKU Nowy Targ na stanowisko oficera placu w Zakopanem. Z dniem 29 lutego 1932 roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”. Po II wojnie światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 9 stycznia 1955 roku w Penley. Ordery i odznaczenia Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923) Krzyż Walecznych Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia Zobacz też Placówki dyplomatyczne Wojska Polskiego II RP Przypisy Linki zewnętrzne Attaché wojskowi II Rzeczypospolitej Odznaczeni Krzyżem Niepodległości Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita) Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari Odznaczeni Krzyżem Walecznych Odznaczeni Złotą Odznaką Honorową Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia Oficerowie komend uzupełnień II Rzeczypospolitej Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918 Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej Przedstawiciele dyplomatyczni II Rzeczypospolitej w USA Urodzeni w 1886 Zmarli w 1955 Żołnierze II Brygady Legionów Polskich Oficerowie II Korpusu Polskiego w Rosji Żołnierze Polskiego Korpusu Posiłkowego Żołnierze Polnische Wehrmacht Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej Oficerowie 2 Pułku Piechoty Legionów

3457346

https://pl.wikipedia.org/wiki/Malik%20Rose

Malik Rose

Malik Jabari Rose (ur. 23 listopada 1974 w Filadelfii) – amerykański koszykarz, komentator sportowy, występował na pozycji skrzydłowego, dwukrotny mistrz NBA. Do NBA został wybrany w drafcie 1996 roku z numerem 44, przez Charlotte Hornets. W tym samym roku wziął też udział w naborze do ligi CBA, gdzie z numerem 4 trafił do zespołu La Crosse Bobcats. W listopadzie 2010 roku został komentatorem spotkań San Antonio Spurs. Natomiast w grudniu 2011 rozpoczął komentowanie spotkań Philadelphia 76ers. Osiągnięcia NCAA 2-krotny Uczelniany Koszykarz Roku Konferencji America East NCAA (1995–1996) 2-krotny Zawodnik Roku Konferencji North Atlantic (1995, 1996) Zaliczony do składu Honorable Mention All-American (1996) NBA 2-krotny mistrz NBA (1999, 2003) Inne Zwycięzca turnieju Mcdonald's Open Championships z San Antonio Spurs (1999) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na espn.go.com Amerykańscy koszykarze Koszykarze Drexel Dragons Koszykarze NCAA All-American Koszykarze New York Knicks Koszykarze San Antonio Spurs Koszykarze Charlotte Hornets (1988–2002) Koszykarze Oklahomy City Thunder Urodzeni w 1974 Ludzie urodzeni w Filadelfii

3457354

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ciep%C5%82a%20inflacja

Ciepła inflacja

Ciepła inflacja (ang. warm inflation) – jedna z dwu realizacji inflacji kosmologicznej. Drugą jest standardowy scenariusz, czasem nazywany zimną inflacją. W ciepłej inflacji produkcja promieniowania następuje jednocześnie z inflacyjną ekspansją. Jest to zgodne z warunkami koniecznymi dla inflacji danymi przez równania Friedmana ogólnej teorii względnosci, które wymagają tylko, żeby gęstość energii próżni dominowała w czasie inflacji nad innymi rodzajami energii, więc nie zakazują obecności promieniowania. Dlatego najbardziej ogólny obraz inflacji wymaga uwzględnienia gęstości promieniowania. Jej obecność podczas inflacji oznacza, że faza inflacyjna mogłaby gładko przejść do ery promieniowania bez specjalnej fazy ponownego ogrzania (reheating), i stanowi możliwe rozwiązanie problemu łagodnego wyjścia z inflacji. Przypisy Kosmologia fizyczna

3457361

https://pl.wikipedia.org/wiki/Washington%20Park%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Washington Park (Karolina Północna)

Washington Park – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Beaufort. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457363

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pantego%20%28Teksas%29

Pantego (Teksas)

Pantego – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Tarrant. Przypisy Miasta w stanie Teksas

3457366

https://pl.wikipedia.org/wiki/Pantego%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Pantego (Karolina Północna)

Pantego – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Beaufort. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457367

https://pl.wikipedia.org/wiki/Chocowinity%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Chocowinity (Karolina Północna)

Chocowinity – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Beaufort. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457368

https://pl.wikipedia.org/wiki/Belhaven

Belhaven

Belhaven – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Beaufort. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457376

https://pl.wikipedia.org/wiki/Linia%20kolejowa%20Svoj%C5%A1%C3%ADn%20%E2%80%93%20Bor

Linia kolejowa Svojšín – Bor

Linia kolejowa Svojšín – Bor (Linia kolejowa nr 178 (Czechy)) – jednotorowa, regionalna i niezelektryfikowana linia kolejowa w Czechach. Łączy Svojšín i Bor. Przebiega w całości przez terytorium kraju pilzneńskiego. Przypisy Svojšín – Bor

3457379

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wes%20Matthews

Wes Matthews

Wesley Joel Matthews, Sr. (ur. 24 sierpnia 1959 w Sarasocie) – amerykański koszykarz, obrońca, dwukrotny mistrz NBA. Jest ojcem Wesley'a Matthewsa zawodnika Dallas Mavericks. Osiągnięcia NBA 2-krotny mistrz NBA (1987, 1988) Inne Mistrz CBA (1989) Wicemistrz USBL (1995) MVP meczu gwiazd ligi włoskiej (1989) Laureat nagrody Best Import Award (1991 – Filipiny) Zaliczony do I składu USBL (1991) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki na basketball-reference.com Amerykańscy koszykarze Koszykarze Washington Bullets Koszykarze Atlanty Hawks Koszykarze Philadelphia 76ers Koszykarze Chicago Bulls Koszykarze San Antonio Spurs Koszykarze Los Angeles Lakers Koszykarze Varese Koszykarze Tulsa Fast Breakers Koszykarze Rapid City Thrillers Koszykarze Fort Wayne Fury Koszykarze Parade High School All-Americans Koszykarze Atlanta Trojans Koszykarze Memphis Fire Koszykarze Florida Sharks Koszykarze Atlanta Eagles Koszykarze Rochester Renegade Urodzeni w 1959

3457380

https://pl.wikipedia.org/wiki/M%C5%BEany

Mžany

Mžany – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 419 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457383

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ned%C4%9Bli%C5%A1t%C4%9B

Neděliště

Neděliště – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 350 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457386

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nepolisy

Nepolisy

Nepolisy – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 961 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457388

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nov%C3%A9%20M%C4%9Bsto%20%28powiat%20Hradec%20Kr%C3%A1lov%C3%A9%29

Nové Město (powiat Hradec Králové)

Nové Město – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 401 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457389

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ob%C4%9Bdovice

Obědovice

Obědovice – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 285 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457390

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ohni%C5%A1%C5%A5any

Ohnišťany

Ohnišťany – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 300 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457392

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ole%C5%A1nice%20%28powiat%20Hradec%20Kr%C3%A1lov%C3%A9%29

Olešnice (powiat Hradec Králové)

Olešnice – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 333 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457393

https://pl.wikipedia.org/wiki/Osi%C4%8Dky

Osičky

Osičky – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 148 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457394

https://pl.wikipedia.org/wiki/Petrovice%20%28kraj%20hradecki%29

Petrovice (kraj hradecki)

Petrovice – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 266 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457395

https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C3%ADsek%20%28powiat%20Hradec%20Kr%C3%A1lov%C3%A9%29

Písek (powiat Hradec Králové)

Písek – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 235 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457396

https://pl.wikipedia.org/wiki/Prasek

Prasek

Prasek – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 607 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457397

https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%99ev%C3%BD%C5%A1ov

Převýšov

Převýšov – gmina w Czechach, w powiecie Hradec Králové, w kraju hradeckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 336 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Hradec Králové

3457398

https://pl.wikipedia.org/wiki/Roxobel%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Roxobel (Karolina Północna)

Roxobel – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bertie. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457400

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw%20Malanowski

Wacław Malanowski

Wacław Józef Malanowski (ur. 3 lub 6 czerwca 1873 w Dąbrówce, zm. 28 lub 31 października 1970 w Poznaniu) – działacz społeczny i niepodległościowy, w II Rzeczypospolitej starosta i notariusz. Życiorys Syn Ignacego i Marii z domu Czerwińskiej. Absolwent gimnazjum w Lublinie. Był zatrudniony w Ordynacji Zamojskich w Zwierzyńcu od 1905 do 1908. Był dyrektorem Towarzystwa „Browar Parowy” w Janowie Lubelskim. Zaangażował się w działalność wydawniczą, od 1906 publikując konspiracyjne pismo „Głos Ziemi Chełmskiej”. Był działaczem niepodległościowym i gospodarczym. Po wybuchu I wojny światowej 1914 był internowany, a jego majątek został skonfiskowany. Wstąpił do Legionów Polskich i służył w 3 pułku piechoty w składzie II Brygady. Działał propagandowo w ramach Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem „Ogończyk”. Przed 1918 sprawował stanowiska lustratora gmin powiatu piotrkowskiego, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 został komisarzem rządu ludowego, został przewodniczącym sejmiku i wydziału powiatowego w Piotrkowie Trybunalskim, od 1919 do 1921 był kierownikiem biura Wydziału Powiatowego w Opocznie. Następnie przeniósł się do Włodzimierza Wołyńskiego był komisarzem cywilnym przy dowództwie 2 Armii, został urzędnikiem Urzędu Województwa Wołyńskiego, od 1921 sprawował funkcję pełniącego obowiązki starosty powiatu włodzimierskiego, a w sierpniu 1922 został mianowany starostą tego powiatu i piastował ten urząd do 1924. W późniejszym czasie pełnił funkcję starosty powiatu augustowskiego od grudnia 1924 do lipca 1927, starosty powiatu łowickiego od 1927, starosty powiatu rypińskiego, po czym 28 lutego 1929 został mianowany starostą powiatu kościerzyńskiego. Od 31 października 1932 był radcą wojewódzkim Urzędu Województwa Tarnopolskiego. Pracował jako notariusz w Łucku (1933), a od marca 1934 w Sandomierzu. W tym mieście zamieszkiwał przy ulicy Reformackiej 6. Zmarł w 1970 w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu (pole 6, kwatera 6, miejsce 1). Jego żoną była Marianna z domu Pachulska (1880–1975), z którą miał córkę. Ordery i odznaczenia Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923) Medal Niepodległości (17 marca 1938) Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej Odznaka Za propagandę na rzecz „Pożyczki Odrodzenia” Złota Odznaka Za powszechny spis ludności Przypisy Bibliografia Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej Ludzie związani z Augustowem Ludzie związani z Janowem Lubelskim Ludzie związani z Kościerzyną Ludzie związani z Łowiczem Ludzie związani z Łuckiem Ludzie związani z Opocznem Ludzie związani z Rypinem Ludzie związani z Piotrkowem Trybunalskim Ludzie związani z Sandomierzem Ludzie związani z Tarnopolem Notariusze II Rzeczypospolitej Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita) Odznaczeni Medalem Niepodległości Odznaczeni Odznaką pamiątkową Polskiej Organizacji Wojskowej Pochowani na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu Starostowie powiatowi II Rzeczypospolitej Starostowie włodzimierscy Urodzeni w 1873 Zmarli w 1970 Żołnierze II Brygady Legionów Polskich

3457401

https://pl.wikipedia.org/wiki/Powellsville

Powellsville

Powellsville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bertie. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457402

https://pl.wikipedia.org/wiki/21ji%20made%20no%20Cinderella

21ji made no Cinderella

– ósmy singel zespołu Berryz Kōbō, wydany 3 sierpnia 2005 roku przez wytwórnię Piccolo Town. Został wydany także jako „Single V” (DVD) 22 czerwca 2005 roku. Singel osiągnął 13 pozycję w rankingu Oricon i pozostał na liście przez 3 tygodnie, sprzedano egzemplarzy. Lista utworów Single V Przypisy Linki zewnętrzne Profil singla na Oricon Profil singla na Oricon (Single V) 21ji made no Cinderella w serwisie YouTube Single wydane w roku 2005 Single Berryz Kōbō

3457403

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lewiston%20Woodville

Lewiston Woodville

Lewiston Woodville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bertie. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457407

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kelford

Kelford

Kelford – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bertie. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457409

https://pl.wikipedia.org/wiki/Colerain%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Colerain (Karolina Północna)

Colerain – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bertie. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457411

https://pl.wikipedia.org/wiki/High%20and%20Low%20Bishopside

High and Low Bishopside

High and Low Bishopside – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 civil parish liczyła 2210 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457412

https://pl.wikipedia.org/wiki/Aulander

Aulander

Aulander – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bertie. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457413

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gare%20de%20Chemill%C3%A9

Gare de Chemillé

Gare de Chemillé – stacja kolejowa w Chemillé, w departamencie Maine i Loara, w regionie Kraj Loary, we Francji. Jest zarządzana przez SNCF (budynek dworca) i przez RFF (infrastruktura). Znajduje się na linii La Possonnière – Niort. Stacja jest obsługiwana przez pociągi TER Pays de la Loire, kursujące między Angers i Cholet. Linie kolejowe La Possonnière – Niort Linki zewnętrzne La gare de Chemillé Chemillé

3457414

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ilton-cum-Pott

Ilton-cum-Pott

Ilton-cum-Pott – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2001 civil parish liczyła 55 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457415

https://pl.wikipedia.org/wiki/Askewville

Askewville

Askewville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bertie. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457417

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Pi%C5%82ce%20No%C5%BCnej%202018%20%28eliminacje%20strefy%20AFC%29/Grupa%201

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy AFC)/Grupa 1

Grupa 1 |} Mecze Przypisy Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy AFC)

3457421

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Pi%C5%82ce%20No%C5%BCnej%202018%20%28eliminacje%20strefy%20AFC%29/Grupa%202

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy AFC)/Grupa 2

Grupa 2 |} Mecze Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy AFC)

3457422

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ilton%20%28North%20Yorkshire%29

Ilton (North Yorkshire)

Ilton – osada w Anglii, w North Yorkshire. Ilton jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Hilchetun. Przypisy Wsie w hrabstwie North Yorkshire

3457424

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ilton%20%28ujednoznacznienie%29

Ilton (ujednoznacznienie)

Ilton – miejscowość w hrabstwie Somerset (Anglia) Ilton (Devon) – miejscowość w hrabstwie Devon (Anglia) Ilton (North Yorkshire) – miejscowość w hrabstwie North Yorkshure (Anglia) Ilton-cum-Pott – civil parish

3457425

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Pi%C5%82ce%20No%C5%BCnej%202018%20%28eliminacje%20strefy%20AFC%29/Grupa%203

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy AFC)/Grupa 3

Grupa 3 |} Mecze Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy AFC)

3457426

https://pl.wikipedia.org/wiki/Karol%20Michalski

Karol Michalski

Karol Michalski, ps. „Złoch” (ur. 4 listopada 1875 w Warszawie, zm. 8 maja 1960) – major piechoty Wojska Polskiego. Życiorys Urodził się 4 listopada 1875 roku w Warszawie, w rodzinie Klemensa i Marii. Ukończył średnią szkołę techniczną w Warszawie (1893). Przed I wojną światową był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich. W 1914 roku, po wybuchu wojny, wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 6 Pułku Piechoty w składzie III Brygady. Był komisarzem Polskiej Organizacji Narodowej w 1914 roku. W październiku 1915 roku został ranny w walkach na Wołyniu. 11 listopada 1915 roku awansował na chorążego, a 1 listopada 1916 roku na podporucznika piechoty. Od 6 kwietnia do 4 czerwca 1917 roku pełnił służbę w Krajowym Inspektoracie Zaciągu w Piotrkowie. 12 października 1918 roku awansował na porucznika. W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 397. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W latach 1923–1924 był kierownikiem referatu w Oddziale V Sztabu Generalnego w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 21 Pułku Piechoty w Warszawie. W maju 1927 został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I na stanowisko kierownika kancelarii. Z dniem 31 marca 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Od 1930 roku pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Międzychodzie, od 15 lutego 1931 roku w Kasie Chorych w Żyrardowie, w 1933 roku na stanowisku dyrektora. Zmarł 8 maja 1960 roku. Pochowany na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Gliwicach (sektor F5-7-18). Życie prywatne Żonaty. Ojciec Ireny Jadwigi (ur. 1901), Tomiły Janiny (ur. 1903) i Jerzego Henryka (ur. 1904). Ordery i odznaczenia Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6326 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924) Krzyż Walecznych (czterokrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Przypisy Bibliografia Członkowie Polskich Drużyn Strzeleckich Członkowie Polskiej Organizacji Narodowej Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe) Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita) Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita) Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie) Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918 Pochowani na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach Urodzeni w 1875 Zmarli w 1960 Żołnierze III Brygady Legionów Polskich

3457427

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kearby%20with%20Netherby

Kearby with Netherby

Kearby with Netherby – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 civil parish liczyła 204 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457428

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20%C5%9Awiata%20w%20Pi%C5%82ce%20No%C5%BCnej%202018%20%28eliminacje%20strefy%20AFC%29/Grupa%204

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy AFC)/Grupa 4

Grupa 4 |} Mecze Przypisy Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2018 (eliminacje strefy AFC)

3457429

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kirby%20Hall

Kirby Hall

Kirby Hall – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2001 civil parish liczyła 20 mieszkańców. Przypisy Linki zewnętrzne Pastscape Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457431

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wagner%20Reloaded%3A%20Live%20in%20Leipzig

Wagner Reloaded: Live in Leipzig

Wagner Reloaded: Live in Leipzig – album koncertowy fińskiego zespołu muzycznego Apocalyptica z towarzyszeniem niemieckiej The MDR Symphony Orchestra. Wydawnictwo ukazało się 19 listopada 2013 roku nakładem wytwórni muzycznej BMG. Na płycie znalazł się występy zespołu i orkiestry zarejestrowany 5 lipca 2013 roku w Leipzig Arena w Lipsku z okazji 200 rocznicy urodzin niemieckiego kompozytora Richarda Wagnera. Tło koncertu stanowił spektakl taneczny autorstwa niemieckiego choreografa Gregora Seyfferta. 8 lipca 2013 roku zapis wideo koncertu został opublikowany bezpłatnie w formie digital stream na kanale YouTube niemieckiej telewizji publicznej ARD. Lista utworów Opracowano na podstawie materiału źródłowego. Twórcy Opracowano na podstawie materiału źródłowego. Wydania Listy sprzedaży Przypisy Albumy Apocalyptiki Albumy muzyczne wydane w roku 2013

3457433

https://pl.wikipedia.org/wiki/Casarsa%20%28stacja%20kolejowa%29

Casarsa (stacja kolejowa)

Casarsa (włoski: Stazione di Casarsa) – stacja kolejowa w Stazione di Casarsa, w prowincji Pordenone, w regionie Friuli-Wenecja Julijska, we Włoszech. Jest ważną stacją węzłową na głównej linii Wenecja – Udine, gdzie krzyżuje się z liniami do Portogruaro i Gemona del Friuli. Jest to stacja o największym ruchu kolejowego w prowincji Pordenone, a także jednym z najważniejszych we Friuli-Wenecji Julijskiej, z około 70 pociągami dziennie. Infrastruktura kolejowa jest zarządzana przez Rete Ferroviaria Italiana (RFI). Według klasyfikacji RFI posiada kategorię srebrną. Historia Stacja została otwarta w 1855 roku i przez pięć lat, aż do budowy mostu na Tagliamento i kontynuacji linii aż do Udine, była stacją końcową Friuli. Dworzec poważnie został zniszczony podczas bombardowań II wojny światowej, a obecny budynek został zbudowany w latach czterdziestych. Istnieją dwie linie kolejowe, które rozpoczynają się w Casarsa, zamknięte dla ruchu pasażerskiego w latach sześćdziesiątych, a wreszcie również dla ruchu towarowego w latach osiemdziesiątych: obecne aż do chwili 1966 jak "linia Gemona-Pinzano-Casarsa" i "linia Casarsa-San Vito al Tagliamento-Motta di Livenza ", zostały zlikwidowane i zastąpiony komunikacją autobusową. Infrastruktura Stacja posiada 14 torów, w tym 5 dla obsługi pasażerów i 9 do przeznaczonych do przeładunków, manewrowania i stacjonowania. Wewnątrz znajduje się punkt sprzedaży biletów, automaty biletowe, poczekalnię pierwszej i drugiej klasy, bar, kiosk, bankomat, bank oraz posterunek policji. Linie kolejowe Wenecja – Udine Casarsa – Portogruaro Gemona del Friuli – Casarsa Zobacz też Lista stacji i przystanków kolejowych we Friuli-Wenecji Julijskiej Przypisy Linki zewnętrzne Rozkład jazdy Stacje i przystanki kolejowe we Friuli-Wenecji Julijskiej

3457434

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kostrzewa%20%28przedsi%C4%99biorstwo%29

Kostrzewa (przedsiębiorstwo)

P.P.H. Kostrzewa Sp.j. – polski producent kotłów oraz palników na biomasę o mocy od 8 do 330 kW, kotłów elektrycznych, pomp ciepła, rekuperatorów. Urządzenia marki Kostrzewa są sprzedawane w Polsce oraz większości państw Europy. Historia W sierpniu 1978 Tadeusz Kazimierz Kostrzewa założył Zakład Ślusarsko-Kotlarski w Spytkowie k. Giżycka, gdzie produkował kotły, wymienniki ciepła oraz dmuchawy dla rolnictwa. Pierwsze pół roku działalności Tadeusz Kazimierz Kostrzewa przeznaczył na stworzenie prototypów produkowanych urządzeń. Po tym czasie zatrudnił pierwszego pracownika. Liczba zatrudnionych rosła z każdym rokiem, do 180 pracowników w 2019. W 1984 r. Tadeusz Kazimierz Kostrzewa wybudował nową siedzibę firmy na obrzeżach Giżycka. Barbara Kostrzewa od samego początku zajmowała się prowadzeniem księgowości w firmie założonej przez męża. W 2003 r., po przystąpieniu do spółki syna – Pawła Kostrzewy , firmę ulokowano w dzielnicy przemysłowej miasta. Początkowo wszystkie urządzenia były produkowane ręcznie. W latach 80. Tadeusz Kazimierz Kostrzewa zakupił pierwsze maszyny: gilotynę do blachy oraz prasy krawędziowe. W 1980 r. firma przystąpiła po raz pierwszy do przetargu ogłoszonego przez Izbę Rzemieślniczą w Suwałkach. Stopniowo zwiększano ilość produkowanych modeli oraz moc grzewczą w zakresie od 8–330 kW. 1999 – podjęto pierwsze kroki w zakresie produkcji automatycznych kotłów na pellety. Rok później urządzenia marki Kostrzewa zostały wyposażone w pierwszy innowacyjny sterownik do kotła na paliwa stałe (sterownik FKO – funkcja kontroli opału oraz podgrzewania ciepłej wody użytkowej). 2000 – firma jako pierwsza w Polsce wprowadziła na rynek kocioł peletowy do ogrzewania domu jednorodzinnego. 2004 – rusza produkcja kotła peletowego Pellets Plus z automatyczną funkcją rozpalania (był przygotowany do spalania trzech paliw: peletu, groszku węglowego oraz drewna, posiadał funkcję automatycznego rozpalania paliwa oraz 3 moce paliwa). 2005/2006 – powstanie kotła Pellets Lambda Control, wyposażonego w funkcję automatycznego rozpalania oraz sondę Lambda (jako pierwsi w Polsce). 2006 – firma Kostrzewa zastrzegła w Urzędzie Patentowym znak Pellets do urządzeń marki Kostrzewa. 2006/2007 – produkcja kotła Pellets Fuzzy Logic z innowacyjną regulacją modulacji mocy urządzenia (jako pierwsi w Polsce). 2008 – uruchomienie zagranicznego przedstawicielstwa spółki w Wilnie. 2009 – modernizacja działu konstrukcyjnego oraz uruchomienie automatyzacji produkcji opartej na programach firmy Dassault Systems – światowego lidera w dziedzinie narzędzi do projektowania i modelowania. 2009/2010 – wprowadzenie do sprzedaży palników Platinum Bio oraz kotła Mini Bio. 2011 – produkcja kotłów Maxi Bio, Compact Bio oraz Pellets Platinum Bio o mocy do 300 kW. 2013 – produkcja modelu Farmer Bio oraz Twin Bio. 2014 – budowa laboratorium do badań kotłów o mocy do 700 kW, wprowadzenie do sprzedaży podajników pneumatycznego załadunku paliwa. 2015 – Kostrzewa jako pierwszy krajowy producent urządzeń grzewczych na paliwa stałe uruchamia badania kotłów w akredytowanym instytucie badawczym pod kątem spełniania wymogów dotyczących ekoprojektu (z ang. Ecodesign), określonych przez Rozporządzenie Komisji (UE) 2015/1189 z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE. 17 kwietnia – zaprzestano produkcji modeli: Compact Bio 10 kW i Compact Bio Luxury 10 kW, 7 maj – wprowadzenie modułu internetowego „4pellet NET” do sterowania kotłem na odległość, 12 czerwca – rozszerzono ofertę kotła Twin Bio o moc 12 kW, 15 października – wprowadzono do sprzedaży zbiorniki buforowe o pojemności: 500 – 2000 l. 2016 – konstruktorzy Kostrzewy w oparciu o firmowe laboratorium intensyfikują prace badawcze pod kątem innowacyjnych urządzeń grzewczych na biomasę, w tym pelet ze słomy, co owocuje rozbudową katalogu produktów: 26 stycznia – model Twin Bio rozbudowany o moc 32 kW, 5 lutego – wprowadzono do oferty palnik Platinum Bio SPIN – innowacyjny następca palnika Platinum Bio 2 (modele w zakresie mocy: od 55 kW do 330 kW), 21 kwietnia – rusza produkcja kotła Twin Agro o mocy 24 – 32 kW (pierwszy w Polsce kocioł na pelet ze słomy), 11 maja – wprowadzono do oferty palnik Agromatic o mocy 35 kW przystosowany do spalania agropeletu, 24 czerwca – wprowadzono do oferty kocioł Twin Bio Luxury z innowacyjnym palnikiem Platinum Bio VG zaprojektowanym w technologii zmiennej geometrii – palnik dostosowuje się do zapotrzebowania cieplnego budynku zmniejszając lub zwiększając swoje wymiary (rozwiązanie opatentowane w Urzędzie Patentowym RP), 2 sierpnia – wprowadzono do oferty nową grupę kotłów – kotły NE dedykowane programowi PONE, który dofinansowuje kotły na biomasę, 26 października – przedsiębiorstwo zwyciężyło „V edycję Konkursu TOPTEN Kotły grzewcze na paliwa stałe 2016”, ogłoszonego przez Fundację na rzecz Efektywnego Wykorzystania Energii oraz Polską Izbę Ekologii. Model kotła EEI Pellets 24 kW znalazł się na szczycie podium, drugie miejsce zajął model EEI Pellets 16 kW. Efektem było wpisanie produktów na listę rankingową TOPTEN 2016 – klasyfikującą grupy produktów, w tym kotły na paliwa stałe, pod względem oszczędności energetycznej, bezpieczeństwa środowiskowego oraz innowacyjności, 28 listopada – zaprzestano produkcji kotłów Warmet 200 Ceramik (kotły z ręcznym załadunkiem), 9 grudnia – kocioł Twin Bio Luxury otrzymuje certyfikat „Produkt Warmia Mazury” nadany przez samorząd województwa warmińsko-mazurskiego, 23 grudnia – zakończenie procesu certyfikacji nowej linii urządzeń EEI Pellets (moc: 12, 16, 24, 32, 50, 75, 100, 150, 200, 285 kW) pod kątem spełniania wymogów ekoprojektu, co potwierdza akredytowana jednostka badawcza (jedyny polski producent posiadający w ofercie tak liczną grupę urządzeń z certyfikatem). Przebadane kotły charakteryzują się klasą efektywności energetycznej A+. 2017 – ruszyła kompleksowa rozbudowa i modernizacja przedsiębiorstwa. Inwestycja współfinansowana z funduszy unijnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego obejmuje: budowę nowych hal produkcyjnych, półautomatycznej lakierni, centrum gnącego, budynku z zapleczem socjalnym oraz salonu ekspozycyjnego. 9 marca – poszerzenie typoszeregu kotłów z serii EEI Pellets (do obecnie dostępnych modeli w zakresie mocy od 16 do 285kW dołącza moc12kW), 21 marca – wprowadzenie do oferty sprzedaży nowego urządzenia – kotła Mini Bio Luxury o mocach 12kW oraz 21kW, będącego połączeniem kotłów Mini Bio oraz Twin Bio Luxury, 27 kwietnia – wprowadzenie do oferty sprzedaży ulepszonej i bardziej funkcjonalnej wersji kotła Twin Bio oraz Twin Bio NE (wersja NE jest pozbawiona rusztów do drewna), 26 maja – wprowadzenie do oferty ulepszonej i bardziej funkcjonalnej wersji kotłów Mini Bio oraz Mini Bio NE (wersja NE została wyposażona we wkłady ceramiczne oraz zawirowywacze spalin), 21 sierpnia – wycofanie z oferty urządzeń: Platinum Bio LITE 50kW, 100kW, 150kW oraz Warmet SDS Ceramik 70kW, 1 października – wycofanie z oferty sprzedaży kotła Pellets 100, 15 grudnia – typoszereg kotłów z serii Twin Bio Luxury NE zostaje poszerzony o kolejne modele. Do obecnie dostępnych 12kW, 16kW, 24kW, 32kW dochodzą 8kW oraz 10kW 22 grudnia – palnik Platinum Bio VG, który wcześniej był dostępny tylko w kotłach typu Twin Bio Luxury, EEI Pellets oraz Mini Bio Luxury (VG), zostaje wprowadzony do oferty sprzedaży jako odrębny produkt. 2018 14 lutego – wycofanie z oferty sprzedaży kotła Compact Bio Luxury/Compact Bio Luxury NE, 21 lutego – wprowadzenie do oferty sprzedaży kotła Mini Bio Luxury B (zbiornik niezintegrowany), 10 kwietnia – palnik VG uzyskał patent nr 228615 Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, 27 kwietnia – poszerzenie typoszeregu kotłów z serii EEI Pellets oraz Mini Bio Luxury o model 30kW, 15 maja – wycofanie z oferty sprzedaży kotła Compact Bio / Compact Bio NE, 14 sierpnia – poszerzenie typoszeregu kotłów Mini Bio NE, Mini Bio Luxury, Mini Bio Luxury B, EEI Pellets o moc 15kW, 18 września – kotły EEI Pellets, Mini Bio NE, Mini Bio B NE, Mini Bio Luxury B, Twin Bio NE spełniają wymogi priorytetowego rządowego Programu „Czyste Powietrze” umożliwiającego właścicielom domów jednorodzinnych pozyskanie dotacji do wymiany przestarzałego ogrzewania, 14 listopada – system nadzoru i obsługi kotła OMS (operating monitoring system) uzyskał patent nr 230496 Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, 6 grudnia – wprowadzenie do oferty sprzedaży nowego urządzenia – kotła Twin Bio Luxury Compact NE o mocach 8-24kW, 2019 19 marca – wprowadzenie do oferty sprzedaży nowego urządzenia – kotła Midi Bio NE 42 kW, 52 kW, 28 sierpnia – przystąpienie do United Nations Global Compact – największej na świecie inicjatywy jednoczącej podmioty biznesowe w działaniach na rzecz zrównoważonego rozwoju. 2020 8 stycznia – wprowadzenie do oferty sprzedaży kotła z pneumatycznym czyszczeniem wymiennika, mechanicznym odpopielaniem – EEI Pellets Matic 300 kW, 16 maja – wprowadzenie do oferty sprzedaży nowego urządzenia – kotła Mini Matic o mocy 11 i 20 kW, 3 lipca – wprowadzenie do oferty sprzedaży nagrzewnicy powietrza Pellets Air o mocy 100 i 200 kW. 2021 – badania laboratoryjne potwierdzają, że kotły na pellet drzewny: Mini Matic, Twin Bio Luxury Compact NE, EEI Pellets, Mini Bio Luxury B, Twin Bio Luxury NE, Mini Bio NE, Mini Bio B NE, Twin Bio NE charakteryzują się obniżoną emisyjnością cząstek stałych o wartości ≤20 mg/m³, co kwalifikuje urządzenia do podwyższonego poziomu dofinansowania Programu Czyste Powietrze. 2022 2 marca – kocioł elektryczny Kostrzewa ELE 24 trafił do sprzedaży. Urządzenie figuruje na liście urządzeń dotowanych przez Program Czyste Powietrze (lista ZUM). 23 września - Przedsiębiorstwo Kostrzewa uruchomiło Ośrodek Szkoleniowy i Egzaminacyjny oferujący szkolenia zawodowe w zakresie spawania TIG-141, MAG-135 i lutowania 912. Forma prawna 1978 – jednoosobowa działalność gospodarcza. 1998 – spółka cywilna – jako wspólnik dołącza żona Tadeusza Kostrzewy – Barbara Kostrzewa. 2006 – spółka jawna – udziałowcem zostaje syn właścicieli – Paweł Kostrzewa. Ekologia Kostrzewa produkuje kotły na biomasę mieszczące się w 5 klasie, określonej w normie PN EN 303-5:2012 oraz spełniające wymogi ekoprojektu (ecodesign) w zakresie efektywności energetycznej i emisji zanieczyszczeń określone w Rozporządzeniu Komisji (UE) 2015/1189. Certyfikowane przez akredytowane jednostki badawcze urządzenia spełniające wymogi ekoprojektu oraz klasy piątej gwarantują niską emisję zanieczyszczeń do atmosfery. Urządzenia Kostrzewy kwalifikują się do dotacji w ramach priorytetowego rządowego Programu „Czyste Powietrze”, „Małopolska w zdrowej atmosferze”, Regionalnego Programu Operacyjnego, Programu Ograniczania Niskiej Emisji oraz figurują na europejskich listach urządzeń refundowanych. Nagrody i osiągnięcia I MIEJSCE za kocioł MAXI BIO oraz za program edukacyjny „Wszystkim wesoło, gdy czyste powietrze wokoło”, realizowany w polskich przedszkolach. IX Międzynarodowych Targów Urządzeń, Technologii do Wytwarzania i Zastosowania Pelletu i Brykietu „PELLETS-EXPO & BRYKIET-EXPO” Bydgoszcz, 3 czerwca 2011 Wyróżnienie „Kocioł Pellets Fuzzy Logic z sondą lambda” XI Międzynarodowych Targów Energetyki ENEX VI Targów Odnawialnych Źródeł Energii ENEX-NOWA ENERGIA Kielce, 04–6 marca 2008 r. Nagroda za „Kocioł Pellets Fuzzy Logic z sondą lambda” konkursu Wyróżniony Produkt targów TARBUD Wrocław, Wrocław, 07–9 marca 2008 r. MEDAL „Kocioł Pellets Fuzzy Logic z sondą lambda” konkursu Wyróżniony Wyrób Międzynarodowych Targów Szczecińskich ENERGIA Szczecin, 14–16 marca 2008 r. NAGRODA GŁÓWNA „Kocioł Pellets Fuzzy Logic z sondą lambda” konkursu Najlepszy Wyrób Międzynarodowych Targów Warmii i Mazur OLTARBUD-E. Olsztyn, 28–30 marca 2008 r. NAGRODA GŁÓWNA „Kocioł Pellets Fuzzy Logic z sondą lambda” w kategorii Materiały Instalacyjne Międzynarodowych Targów Budowlanych MURATOR-EXPO. Warszawa, 18–20 kwietnia 2008 r. Nominacja do ZŁOTEGO MEDALU „Kocioł Pellets Fuzzy Logic z sondą lambda” Międzynarodowe Targi Instalacyjne INSTALACJE Poznań, 22–25 kwietnia 2008 r. ZŁOTY MEDAL „Kocioł Pellets Fuzzy Logic z sondą lambda” na Międzynarodowych Targach Agro-Przemysłowych AGRORUS 2008 „Alternatywne Źródła energii. „Biopaliwo”. Sankt-Petersburgu, Rosja, 22–27 sierpnia 2008 Wyróżnienie dla kotła Pellets Fuzzy Logic INSTALACJE kocioł Pellets Fuzzy Logic zdobył – wyróżnienie – przyznane przez komisję konkursową targów LUBDOM 2009 I miejsce dla kotła Pellets Fuzzy Logic 2 z sondą lambda VII Międzynarodowe Targi Urządzeń, Technologii Do Wytwarzania i Zastosowania Pelletu i Brykietu PELLETS – EXPO & BRYKIET – EXPO 2009 III MIEJSCE za kocioł Twin Bio – XI Międzynarodowych Targów Urządzeń, Technologii do Wytwarzania i Zastosowania Pelletu i Brykietu „PELLETS-EXPO & BRYKIET-EXPO” Bydgoszcz 19 czerwca 2013 Nagroda za „Kocioł Pellets 100” konkursu Wyróżniony Produkt targów TARBUD Wrocław, Wrocław, 07–9 marca 2008 r. Międzynarodowe Targi w Poznaniu INSTALACJE 2010 26–29 kwietnia 2010 „ACANTHUS AUREUS” Produkt Mini Bio nominowany w roku 2010 na Międzynarodowych Targach w Poznaniu „INSTALACJE 2010” Wyróżnienie specjalne za kocioł Mini Bio oraz palnik Platinum Bio na targach w Lublinie „Złota ciupaga” – nagroda główna za kocioł Mini Bio zdobyta w Nowym Targu 2010 Wyróżnienie za kocioł Mini Bio na targach „OLTARBUD-E” Wyróżnienie „Kocioł Mini Bio Luxury” – X Międzynarodowych Targów Urządzeń, Technologii do Wytwarzania i Zastosowania Pelletu i Brykietu. Bydgoszcz, 30 maja 2012 r. Platinum Bio nagrodzony na 14 Targach Energii Konwencjonalnej i Odnawialnej ENERGIA w Szczecinie. Międzynarodowe Targi Szczecińskie ENERGIA 2009 – 12–14 marca 2009 Komisja na Pellets-Expo doceniła palnik Platinum Bio – 2010 – 9 Międzynarodowe Targi Urządzeń, Technologii do Wytwarzania i Zastosowania Pelletu i Brykietu „PELLETS-EXPO & BRYKIET-EXPO” WYRÓŻNIENIE za palnik Platinum-Bio do peletu i owsa Nagroda główna za palnik Platinum Bio zdobyta na Międzynarodowych Targach w Szczecinie 2010 Nagroda główna za palnik Platinum Bio zdobyta na targach w Olsztynie w 2010 roku Wyróżnienie specjalne zdobyte na targach w Modrze za palnik Platinum Bio II Miejsce za „Kocioł Pellets Plus” – III Międzynarodowych Targów Urządzeń, Technologii do Wytwarzania i Zastosowania Pelletu „PELLET EXPO 2005” Bydgoszcz, 16 czerwca 2005 r. Wyróżnienie za „Kocioł Pellets Plus” – V Międzynarodowych Targów Urządzeń, Technologii do Wytwarzania i Zastosowania Pelletu „PELLET EXPO 2007” Bydgoszcz, 27 czerwca 2007 r. Nagroda główna targów za „Kocioł Pellets Lambda Control” – IV Międzynarodowych Targów Urządzeń, Technologii do Wytwarzania i Zastosowania Pelletu „PELLET EXPO 2006”, Bydgoszcz, 28 czerwca 2006 r. Produkt nominowany do ZŁOTEGO MEDALU na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Kocioł Pellets Plus. – Lider instalacji medium kocioł Pellets Plus 2006 r. Dyplom. X Międzynarodowe Targi Energetyki ENEX. V Targi Odnawialnych Źródeł Energii ENEX – NOWA ENERGIA za Pellets Lambda Control. -NAGRODA SPECJALNA ABRYS Sp. z o.o., wydawcy miesięcznika Czysta Energia za najlepiej przeprowadzoną akcję edukacyjną na stoisku podczas Targów PELLETS-EXPO Nagroda Międzynarodowych Targów Rolno-Przemysłowych AGRO-TECH w Minkowie, kategoria „Agroenergetyka”, 02.07.2016 r. I i II MIEJSCE – za EEI Pellets 24 kW i EEI Pellets 16 kW – V edycja Konkursu „TOPTEN Kotły grzewcze na paliwa stałe 2016” Fundacji na rzecz Efektywnego Wykorzystania Energii oraz Polskiej Izby Ekologii, 26.10.2016 r. Certyfikat „Produkt Warmia Mazury” dla kotła Twin Bio Luxury nadany przez samorząd województwa warmińsko-mazurskiego, 09.12.2016 r. Statuetka „Nagroda świętego Brunona – patrona Giżycka” dla Tadeusza Kostrzewy, założyciela przedsiębiorstwa Kostrzewa – za wkład w rozwój gospodarczy miasta, organizator: miasto Giżycko, 09.01.2017 r. Złoty Laur Plebiscytu EKO-FIRMA Fundacji Ochrony Wielkich Jezior Mazurskich, kategoria EKO-PRODUKT, 13 grudnia 2019 r. Produkty Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalna strona firmy Kostrzewa Przedsiębiorstwa założone w Polsce w 1978 Przedsiębiorstwa w województwie warmińsko-mazurskim Polskie przedsiębiorstwa przemysłu elektromaszynowego Giżycko

3457435

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lindrick%20with%20Studley%20Royal%20and%20Fountains

Lindrick with Studley Royal and Fountains

Lindrick with Studley Royal and Fountains – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2001 civil parish liczyła 58 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457437

https://pl.wikipedia.org/wiki/Little%20Timble

Little Timble

Little Timble – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2001 civil parish liczyła 8 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457438

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tar%20Heel

Tar Heel

Tar Heel – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bladen. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457439

https://pl.wikipedia.org/wiki/Markenfield%20Hall

Markenfield Hall

Markenfield Hall lub Markingfield Hall – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2001 civil parish liczyła 6 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457440

https://pl.wikipedia.org/wiki/East%20Arcadia

East Arcadia

East Arcadia – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bladen. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457441

https://pl.wikipedia.org/wiki/MDR%20Sinfonieorchester

MDR Sinfonieorchester

MDR Sinfonieorchester (Leipziger Sinfonie-Orchester (LSO), Rundfunk-Sinfonieorchester Leipzig, RSO Leipzig) – niemiecka orkiestra radiowa działająca przy Mitteldeutscher Rundfunk, została założona w 1923 roku w Lipsku. Poza okresem II wojny światowej orkiestra funkcjonuje nieprzerwanie od 1924 roku. Dyrygentami orkiestry byli m.in. Hermann Abendroth (1949–1956), Herbert Kegel (1953–1977), Daniel Nazareth (1991–1996) oraz Fabio Luisi (1999–2007). Przypisy Linki zewnętrzne Strona oficjalna Niemieckie orkiestry

3457444

https://pl.wikipedia.org/wiki/Clarkton%20%28Missouri%29

Clarkton (Missouri)

Clarkton – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Missouri, w hrabstwie Dunklin. Przypisy Miasta w stanie Missouri

3457445

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jack%20Coleman%20%28koszykarz%29

Jack Coleman (koszykarz)

Jack L. Coleman (ur. 23 maja 1924 w Burgin, zm. 11 grudnia 1998) – amerykański koszykarz, skrzydłowy, dwukrotny mistrz NBA, uczestnik meczu gwiazd. Osiągnięcia NBA 2-krotny mistrz NBA (1951, 1958) Wicemistrz NBA (1957) Uczestnik meczu gwiazd: NBA (1955) Legend NBA (1964) Lider play-off w skuteczności rzutów z gry (1954) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Amerykańscy koszykarze Koszykarze Rochester Royals Koszykarze St. Louis Hawks Urodzeni w 1924 Zmarli w 1998 Koszykarze Louisville Cardinals NBA All-Stars

3457446

https://pl.wikipedia.org/wiki/Clarkton%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Clarkton (Karolina Północna)

Clarkton – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bladen. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457447

https://pl.wikipedia.org/wiki/Teodora%20Monczu%C5%84ska

Teodora Monczuńska

Teodora Monczuńska z domu Narbutt herbu Trąby (ur. 1839, zm. 27 marca 1925 w Krakowie) – uczestniczka powstania styczniowego. Córka Teodora Narbutta i Krystyny z Sadowskich, siostra Ludwika. Uczestniczyła w powstaniu styczniowym 1863, . Po powstaniu zmuszona udać się na emigrację; władze carskie skazały ją zaocznie na katorgę. została żoną Alberta Monczuńskiego, 2 maja 1924 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarła 27 marca 1925. Została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Przypisy Bibliografia Kobiety – powstańcy styczniowi Teodora Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita) Pochowani na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie Urodzeni w 1839 Zmarli w 1925

3457448

https://pl.wikipedia.org/wiki/Markington%20with%20Wallerthwaite

Markington with Wallerthwaite

Markington with Wallerthwaite – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 civil parish liczyła 629 mieszkańców. W obszar civil parish wchodzą także Herleshow, Ingerthorpe i Wallerthwaite. Przypisy Linki zewnętrzne Markington strona internetowa Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457449

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bladenboro%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Bladenboro (Karolina Północna)

Bladenboro – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Bladen. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457453

https://pl.wikipedia.org/wiki/Napoleon%20Dynamite%20%28serial%20telewizyjny%29

Napoleon Dynamite (serial telewizyjny)

Napoleon Dynamite (2012) – amerykański serial animowany stworzony przez Jareda i Jerushy Hessów oraz wyprodukowany przez Hess Films, Scully Productions i 20th Century Fox Television, powstały na podstawie filmu z 2004 roku – Napoleon Wybuchowiec. Premiera serialu miała miejsce w Stanach Zjednoczonych 15 stycznia 2012 na amerykańskim kanale Fox. Ostatni szósty odcinek serialu wyemitowano 4 marca 2012. Opis fabuły Serial opisuje perypetie szesnastoletniego licealisty – Napoleona Dynamite'a oraz jego znajomych, którzy codziennie razem przeżywają niezwykłe przygody. Obsada Jon Heder – Napoleon Dynamite Aaron Ruell – Kip Dynamite Sandy Martin – babcia Dynamite Efren Ramirez – Pedro Sánchez Tina Majorino – Deb Jon Gries – wujek Rico Diedrich Bader – Rex Odcinki |} Przypisy Linki zewnętrzne Amerykańskie telewizyjne seriale animowane Seriale telewizyjne emitowane od 2012 Seriale telewizyjne zakończone w 2012 Programy telewizji Fox Seriale wytwórni 20th Century Fox Television

3457454

https://pl.wikipedia.org/wiki/Marton%20cum%20Grafton

Marton cum Grafton

Marton cum Grafton – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 civil parish liczyła 503 mieszkańców. Przypisy Linki zewnętrzne Strona internetowa Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457455

https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrij%20Karimow

Andrij Karimow

Andrij Usmanowycz Karimow, ukr. Андрій Усманович Карімов, ros. Андрей Усманович Каримов, Andriej Usmanowicz Karimow (ur. 30 lipca 1943 w Czelabińsku, zm. 18 lipca 2017 we Lwowie) – ukraiński piłkarz pochodzenia rosyjskiego, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski. Kariera piłkarska Kariera klubowa Urodził się w Czelabińsku, ale po zakończeniu II wojny światowej rodzice przenieśli się do Leningradu. Wychowanek klubu Kirowiec Leningrad, a później FSzM Leningrad. W 1961 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie rezerw Zenitu Leningrad. W 1965 roku został zaproszony do SKA Lwów. W latach 70. XX wieku występował w klubach Bukowyna Czerniowce, Sokił Lwów i Chojnowianka Chojnów. W 1979 zakończył karierę piłkarską. Kariera trenerska Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniową. Najpierw pracował w Szkole Piłkarskiej Karpaty Lwów, a potem został powołany przez Wołodymyra Bułhakowa do sztabu szkoleniowego SKA-Karpaty Lwów, a od maja do końca 1987 roku oraz od czerwca do końca 1989 roku stał na czele klubu. Następnie pomagał trenować kluby Skała Stryj, Hałyczyna Drohobycz, FK Lwów i Karpaty Lwów. Potem ponad 10 lat kontynuował pracę jako trener metodysta w Szkole Piłkarskiej Karpaty Lwów. Sukcesy i odznaczenia Sukcesy piłkarskie SKA Lwów mistrz Ukraińskiej SRR: 1965 brązowy medalista Grupy 2 Klasy A (podgrupa 2) Mistrzostw ZSRR: 1966, 1967 Odznaczenia tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1965 Przypisy Bibliografia Radzieccy piłkarze Ukraińscy piłkarze Radzieccy trenerzy piłkarscy Ukraińscy trenerzy piłkarscy Piłkarze Bukowyny Czerniowce Piłkarze SKA Lwów Piłkarze Zenitu Petersburg Piłkarze Chojnowianki Chojnów Trenerzy piłkarzy SKA Lwów Urodzeni w 1943 Zmarli w 2017

3457456

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nesfield%20with%20Langbar

Nesfield with Langbar

Nesfield with Langbar – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 civil parish liczyła 176 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457458

https://pl.wikipedia.org/wiki/1.%20deild%20kvinnur%20%281986%29

1. deild kvinnur (1986)

W roku 1986 odbyła się 2. edycja 1. deild kvinnur – pierwszej ligi piłki nożnej kobiet na Wyspach Owczych. W rozgrywkach wzięło udział 8 klubów z całego archipelagu. Tytułu mistrzowskiego broniła drużyna B36 Tórshavn, jednak przejął go od niej HB Tórshavn. Uczestnicy Rozgrywki Tabela ligowa Wyniki spotkań 1 2 1 Objaśnienia: Mecz się nie odbył. Zwycięstwo walkowerem przyznane . 1986 w piłce nożnej Rozgrywki piłkarskie na Wyspach Owczych 1986 na Wyspach Owczych

3457460

https://pl.wikipedia.org/wiki/Newall%20with%20Clifton

Newall with Clifton

Newall with Clifton – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 ten civil parish liczył 147 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457463

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BBegluga%20dooko%C5%82a%20Pontu%20Euksy%C5%84skiego

Żegluga dookoła Pontu Euksyńskiego

Żegluga dookoła Pontu Euksyńskiego - periplus autorstwa Flawiusza Arriana, będący urzędowym, łacińskim sprawozdaniem w formie listu do cesarza Hadriana. Powstał prawdopodobnie w ostatnich latach panowania cesarza, kiedy to leczył się on po swojej drugiej podróży inspekcyjnej (129-134) w willi pod Rzymem. Dzieło jest owocem podróży inspekcyjnej autora po basenie Morza Czarnego (był on w latach 131–137 namiestnikiem Kapadocji Nadmorskiej, czyli Pontu). Składa się z trzech części: pierwszej - opisującej trasę od startu w Trabzonie (Trapezuncie) do Dioskuriady (obecnie Suchumi) w Kolchidzie. Była to na północnym wschodzie Imperium Rzymskiego pograniczna twierdza, drugiej - opisującej trasę od Konstantynopolu i Bosforu do Trabzonu, trzeciej - opisującej pozostałą część, od Dioskuriady, wzdłuż północnej i zachodniej krawędzi Pontu do Konstantynopola. Część pierwsza posiada największą wartość historyczną i oparta jest na bezpośrednim udziale autora w podróży. Daje głęboki wgląd w funkcjonowanie rzymskiej machiny wojennej w okresie stworzonego przez Hadriana pogotowia zbrojnego. Pod względem naukowym istotna jest także część druga, napisana na podstawie Anabazy Cyrusa autorstwa Ksenofonta, a nie na osobistych doświadczeniach Arriana. Brak jej istotnej szczegółowości, cechującej część pierwszą. Ostatnia część powstała pod wpływem wiadomości o śmierci Kotysa II, króla Bosforu Cymeryjskiego, w przeświadczeniu, że Hadrian może planować zbrojną wyprawę w te rejony. Część ta oparta jest na niesprawdzonych informacjach pozyskanych od lokalnych handlarzy i żeglarzy, obfitując w legendy, dające pewne wyobrażenie o folklorze tych części świata. Dzieło istotne jest nie tylko z punktu widzenie historii i geografii, ale także lingwistyki i terminologii topograficznej (częściowo greckiej, a częściowo obcej). Przypisy Morze Czarne Literatura marynistyczna Literatura rzymska Geografia historyczna starożytnego Rzymu

3457465

https://pl.wikipedia.org/wiki/Newby%20with%20Mulwith

Newby with Mulwith

Newby with Mulwith – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2001 civil parish liczyła 35 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457468

https://pl.wikipedia.org/wiki/Belville

Belville

Belville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Brunswick. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457470

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan%20Edmund%20Monkiewicz

Jan Edmund Monkiewicz

Jan Edmund Monkiewicz (ur. 6 lipca 1890 w Nikodemowie, zm. 18 czerwca 1940 w Thouars) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego. Życiorys Urodził się 6 lipca 1890 w Nikodemowie, w gminie Turzysk ówczesnego powiecie kowelskim. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia kapitana. Z dniem 24 czerwca 1919 został tymczasowo (do czasu reaktywacji) przydzielony do Inspektoratu Inżynierii i Saperów. Następnie został awansowany do stopnia majora saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Był oficerem 10 pułku saperów w Przemyślu, gdzie w 1923 pełnił funkcję komendanta kadry batalionu zapasowego, a w 1924 jako oficer nadetatowy był przydzielony do Departamentu V Ministerstwa Spraw Wojskowych. Później służył w 1 batalionie saperów Legionów w Modlinie. Od 23 grudnia 1927 pełnił funkcję dowódcy XVIII batalionu saperów także w Modlinie, rozformowanego w 1929. W 1932 był przydzielony do Sztabu Głównego. Od 30 sierpnia 1932 do 1935 był dowódcą batalionu mostowego, stacjonującego w Kazuniu. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów (w marcu 1939, w tym samym stopniu i starszeństwie, zajmował 1. lokatę w korpusie oficerów saperów, grupa liniowa. Później został szefem Wydział II Ogólnoorganizacyjnego w Inspektoracie Saperów Sztabu Głównego. Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej 1939 przedostał się na Zachód i został oficerem Wojska Polskiego we Francji. Służył w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars. Tam podczas kampanii francuskiej zginął podczas bombardowania dworca kolejowego przez lotnictwo Luftwaffe w dniu 18 czerwca 1940 o godz. 5:50. Ordery i odznaczenia Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923) Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934) Przypisy Bibliografia Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita) Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita) Oficerowie saperów Wojska Polskiego we Francji (1939–1940) Podpułkownicy saperów II Rzeczypospolitej Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego Polacy – uczestnicy kampanii francuskiej 1940 Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej Urodzeni w 1890 Zmarli w 1940 Oficerowie 1 Batalionu Saperów Legionów

3457471

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jan%20Monkiewicz

Jan Monkiewicz

Jan Ignacy Monkiewicz, sędzia ziemski wileński, poseł na Sejm I Rzeczypospolitej Jan Edmund Monkiewicz (1890–1940), podpułkownik saperów Wojska Polskiego Jan Monkiewicz (1949–), ekonomista

3457473

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bolivia

Bolivia

Bolivia – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, siedziba administracyjna hrabstwa Brunswick. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457475

https://pl.wikipedia.org/wiki/North%20Stainley%20with%20Sleningford

North Stainley with Sleningford

North Stainley with Sleningford – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 civil parish liczyła 737 mieszkańców. W obszar civil parish wchodzą także North Stainley, North Lees, Sleningford i Sutton Grange. Przypisy Linki zewnętrzne Strona internetowa Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457476

https://pl.wikipedia.org/wiki/Boiling%20Spring%20Lakes

Boiling Spring Lakes

Boiling Spring Lakes – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Brunswick. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457477

https://pl.wikipedia.org/wiki/Norton%20Conyers

Norton Conyers

Norton Conyers – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2001 civil parish liczyła 27 mieszkańców. Norton Conyers jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Norton/Nortone. Przypisy Linki zewnętrzne Pastscape Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457479

https://pl.wikipedia.org/wiki/Calabash%20%28Karolina%20P%C3%B3%C5%82nocna%29

Calabash (Karolina Północna)

Calabash – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Północna, w hrabstwie Brunswick. Przypisy Miasta w stanie Karolina Północna

3457480

https://pl.wikipedia.org/wiki/John%20Thompson%20%28trener%20koszykarski%29

John Thompson (trener koszykarski)

John Robert Thompson, Jr. (ur. 2 września 1941 w Waszyngtonie, zm. 30 sierpnia 2020 w Arlington) – amerykański koszykarz oraz trener, występował na pozycji środkowego, dwukrotny mistrz NBA, mistrz NCAA, jako trener, członek Koszykarskiej Galerii Sław. W 2002 wystąpił w filmie Magiczne buty. Osiągnięcia NBA 2-krotny mistrz NBA (1965, 1966) Trenerskie Mistrz NCAA (1984) 2-krotny wicemistrz NCAA (1982, 1985) Finalista turnieju NIT (1993) 3-krotny uczestnik NCAA Final Four (1982, 1984, 1985) Trener Roku NABC (1985) Trener Roku UPI (1987) Laureat nagrody – Henry Iba Award (1982) 3-krotny Trener Roku Konferencji Big East (1980, 1987, 1992) Wybrany do: National Collegiate Basketball Hall of Fame (2006) Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame - 1999) Brązowy medalista olimpijski (1988) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki zawodnicze z NBA na basketball-reference.com Amerykańscy koszykarze Amerykańscy trenerzy koszykarscy Koszykarze Boston Celtics Członkowie Basketball Hall of Fame Amerykańscy medaliści olimpijscy Medaliści Letnich Igrzysk Olimpijskich 1988 Ludzie urodzeni w Waszyngtonie Urodzeni w 1941 Zmarli w 2020 Koszykarze Providence Friars Koszykarze Parade High School All-Americans Członkowie Akademickiej Galerii Sław Koszykówki

3457481

https://pl.wikipedia.org/wiki/Norwood%20%28North%20Yorkshire%29

Norwood (North Yorkshire)

Norwood – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 civil parish liczyła 216 mieszkańców. Przypisy Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457482

https://pl.wikipedia.org/wiki/Grigorij%20Tuczkow

Grigorij Tuczkow

Grigorij Iwanowicz Tuczkow, ros. Григорий Иванович Тучков (ur. w Taganrogu, w obwodzie Wojska Dońskiego, Imperium Rosyjskie, zm. 28 marca 1974 w Moskwie, Rosyjska FSRR) – rosyjski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski. Kariera piłkarska Kariera klubowa W 1932 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Infizkult, która reprezentowała Moskiewski Instytut Kultury Fizycznej. W 1937 został zaproszony do Spartaka Moskwa. Podczas wojny mistrzostwa nie były rozgrywane, ale uczestniczył w turniejach lokalnych w składzie klubów Zienit Moskwa i Spartak Moskwa. W 1945 roku został piłkarzem MWO Moskwa, ale już wkrótce przeniósł się do CDKA Moskwa, w którym zakończył karierę piłkarza w roku 1946. Kariera trenerska Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniową. Najpierw pomagał trenować reprezentację grupy Wojsk Radzieckich w NRD. Potem prowadził kluby DO Chabarowsk, OBO Lwów, DO Taszkent i Polissia Żytomierz. W latach 1966-1971 pracował jako trener rugby. Zmarł 28 marca 1974 w Moskwie w wieku 61 lat. Sukcesy i odznaczenia Sukcesy piłkarskie Spartak Moskwa mistrz ZSRR: 1938, 1939 wicemistrz ZSRR: 1937 brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1940 zdobywca Pucharu ZSRR: 1938, 1939 Odznaczenia tytuł Mistrza Sportu ZSRR Przypisy Bibliografia Radzieccy piłkarze Rosyjscy piłkarze Radzieccy trenerzy piłkarscy Rosyjscy trenerzy piłkarscy Piłkarze CSKA Moskwa Piłkarze Spartaka Moskwa Piłkarze MWO Moskwa Trenerzy piłkarzy MHSK Taszkent Trenerzy piłkarzy Polissia Żytomierz Trenerzy piłkarzy SKA Lwów Trenerzy piłkarzy SKA-Chabarowsk Ludzie urodzeni w Taganrogu Urodzeni w 1913 Zmarli w 1974

3457484

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rainton%20with%20Newby

Rainton with Newby

Rainton with Newby – civil parish w Anglii, w North Yorkshire, w dystrykcie Harrogate. W 2011 civil parish liczyła 447 mieszkańców. Przypisy Linki zewnętrzne Strona internetowa Civil parishes w hrabstwie North Yorkshire

3457488

https://pl.wikipedia.org/wiki/Seria%20GP2%20%E2%80%93%20Bahrain%20%281%29%202015

Seria GP2 – Bahrain (1) 2015

Runda GP2 na torze Bahrain International Circuit – pierwsza runda mistrzostw serii GP2 w sezonie 2015. Lista startowa Wyniki Sesja treningowa Kwalifikacje Źródło: Autosport Główny wyścig Wyścig Źródło: Wyprzedź Mnie! Najszybsze okrążenie Prowadzenie w wyścigu |- bgcolor="#EFEFEF" !Nr !Kierowca !Okrążenia !Suma |- |align="center"| 5 | Stoffel Vandoorne | 1-21, 30-32 |align="center"| 23 |- |align="center"| 8 | Alexander Rossi | 22-30 |align="center"| 8 |- |align="center"| 15 | Rio Haryanto | 21-22 |align="center"| 1 |- | colspan="4" style="padding:0px"| |} Sprint Wyścig Źródło: Wyprzedź Mnie! Najszybsze okrążenie Premia za najszybsze okrążenie w TOP10 Prowadzenie w wyścigu |- bgcolor="#EFEFEF" !Nr !Kierowca !Okrążenia !Suma |- |align="center"| 15 | Rio Haryanto | 7-23 |align="center"| 16 |- |align="center"| 3 | Julián Leal | 1-7 |align="center"| 7 |- | colspan="4" style="padding:0px"| |} Klasyfikacja po zakończeniu rundy Kierowcy Zespoły Uwagi Przypisy Linki zewnętrzne Rezultaty wyścigów serii GP2 2015 w Bahrajnie 2015 w GP2

3457491

https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef%20Moszcze%C5%84ski%20%28podpu%C5%82kownik%29

Józef Moszczeński (podpułkownik)

Józef Moszczeński (ur. 17 lipca 1894 w Dziunkowie, zm. 10 kwietnia 1957 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego. Życiorys Urodził się 17 lipca 1894 w Dziunkowie na Podolu. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 122. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W tym samym miesiącu został przydzielony do Biura Historycznego Sztabu Generalnego w Warszawie na stanowisko referenta. 2 listopada 1926 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza VII Kursu Normalnego. Z dniem 31 października 1928 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. W latach 1931–1932 odbył staż liniowy w 80 pułku piechoty w Słonimiu na stanowisku dowódcy batalionu. W październiku 1932 został przeniesiony do Wojskowego Biura Historycznego w Warszawie na stanowisko szefa wydziału. W 1939 na stanowisku szefa Wydziału Formacji Polskich. W 1936 roku awansował na podpułkownika. Jako delegat WBH w 1937 był członkiem Komisji Naukowej Towarzystwa Badania Historii Obrony Lwowa i Województw Południowo-Wschodnich. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej 1939 jako szef sztabu 44 Dywizji Piechoty. Został wzięty do niewoli. Był osadzony w Oflagu X C w Lubece, a następnie Oflagu VI B Dössel. Działał w obozowej konspiracji. Był szefem sztabu organizacji konspiracyjnej w obu obazach. W niewoli przebywał do początku kwietnia 1945 roku. Po wojnie był jednym z autorów publikacji pt. Działania 2 Korpusu we Włoszech (1963). Zmarł 10 kwietnia 1957 roku w Londynie. Ordery i odznaczenia Krzyż Niepodległości (9 listopada 1933) Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922) Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne Jeńcy Oflagu VI B Dössel Jeńcy polscy w niewoli niemieckiej (kampania wrześniowa) Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita) Odznaczeni Krzyżem Niepodległości Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921 Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita) Oficerowie 80 Pułku Piechoty (II RP) Oficerowie dowództwa 44 Dywizji Piechoty (II RP) Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej Polscy historycy emigracyjni Polscy jeńcy niemieckich obozów jenieckich Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska) Urodzeni w 1894 Zmarli w 1957

3457492

https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef%20Moszcze%C5%84ski

Józef Moszczeński

Józef Moszczeński (zm. 1800) – kasztelan lądzki, konfederat targowicki Józef Moszczeński (1894–1957) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego

3457501

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ankieta%20Marcina%20Giersza%20w%20sprawie%20nazw%20miejscowych%20w%20Prusiech%20Wschodnich

Ankieta Marcina Giersza w sprawie nazw miejscowych w Prusiech Wschodnich

Ankieta Marcina Giersza w sprawie nazw miejscowych w Prusiech Wschodnich (Mazury Pruskie) - zespół rękopisów autorstwa Marcina Giersza pozostający w zbiorach biblioteki Towarzystwa Naukowego w Toruniu. Zawiera zebrany w 2. połowie XIX wieku, fundamentalny z naukowego punktu widzenia i pierwszy tak obszerny, zbiór polskich nazw miejscowych z terenu Mazur, Warmii i Powiśla. Całość zbioru oprawionego w tekturę obejmuje 127 kart (karty 1-104 są numerowane kolejno ołówkiem). Na zbiór składa się 21 listów pisanych przez pastorów z terenu Prus Wschodnich do Giersza i 9 listów Giersza. Wszystkie pozycje pisane są w języku niemieckim. Wyjątek stanowi brulion pisany po polsku przez Giersza dla Dziennika Poznańskiego. Pozostała część rękopisów to wykazy nazw miejscowych sporządzane z reguły przez pastorów. Zawierają one nazwy niemieckie miejscowości wraz z nazwą polską w przypadku pierwszym i drugim (np. Glognau, Głogno, a). Łącznie zebrano 2319 nazw, w tym 199 fizjograficznych z terenu powiatów: ostródzkiego, nidzickiego, suskiego, szczycieńskiego, węgorzewskiego, piskiego, kętrzyńskiego, olsztyńskiego, mrągowskiego, ełckiego, oleckiego i gołdapskiego. Na pracy Giersza w powyższym zakresie opierał się m.in. Wojciech Kętrzyński, który w odróżnieniu od Giersza korzystał głównie z literatury, a nie z osobistych kontaktów w terenie. Zbiór został po raz pierwszy opisany (wspomniany) naukowo przez Zygmunta Mocarskiego w publikacji Z zagadnień piśmiennictwa polskiego na Mazurach Pruskich w 1939 (Poznań). Przypisy Kultura w Toruniu Mazury Warmia Powiśle (region)

3457505

https://pl.wikipedia.org/wiki/Koknese%20%28stacja%20kolejowa%29

Koknese (stacja kolejowa)

Koknese (łotewski: Stacija Koknese) – stacja kolejowa w Koknese, w gminie Koknese, na Łotwie. Znajduje się na linii Ryga - Dyneburg. Historia Stacja kolejowa Koknese została zbudowana wraz z linią kolejową Ryga-Daugavpils w 1861. W latach 30. pociągi turystyczne Ryga - Kokneses były szczególnie popularne. Ich program obejmował ruiny zamku Koknese, pływanie łódką wzdłuż rzeki Dźwiny do Staburags. Podczas II wojny światowej budynek stacji został zniszczony. W latach 2013-2014 stacja została zmodernizowana, a perony przebudowane i podwyższone. Linie kolejowe Ryga – Krustpils Przypisy Bibliografia Koknese Stacje i przystanki kolejowe na Łotwie

3457529

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cmentarz%20wojenny%20nr%20134%20%E2%80%93%20Siedliska

Cmentarz wojenny nr 134 – Siedliska

Cmentarz wojenny nr 134 w Siedliskach – cmentarz z I wojny światowej znajdujący się we wsi Siedliska w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Bobowa. Jest jednym z 400 zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych zbudowanych przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie. W IV okręgu Łużna cmentarzy tych jest 27. Opis cmentarza Projektantem był Polak Jan Szczepkowski. Cmentarz znajduje się na stoku opadającym do drogi Ciężkowice – Bobowa i z drogi tej prowadzi schodkami główne wejście na cmentarz. Zamknięte jest żelazną, kutą, dwuskrzydłową bramką. Po przeciwległej stronie cmentarza jest druga, jednoskrzydłowa furtka wyprowadzająca na cmentarz komunalny. Cmentarz wojenny wykonano na planie prostokąta. Głównym elementem ozdobnym jest osadzony na betonowym cokole betonowy krzyż. Nagrobki umieszczono w rzędach, cmentarz obsadzono drzewami. Wszystkie nagrobki mają identyczne krzyże wykonane ze stalowych płaskowników i osadzone są na betonowych cokołach z imiennymi tabliczkami poległych żołnierzy. Ogrodzenie cmentarza stanowią murowane z kamienia łupanego slupki, pomiędzy którymi umieszczono wykonane ze stalowych płaskowników płotki. Na zdjęciu w pracy Brocha i Hauptmanna krzyż na cokole był drewniany, później widocznie zamieniono go na betonowy. Cmentarz zachowany jest w dobrym stanie, poddany został gruntownemu remontowi, w ramach którego m.in. wykonano nowe tabliczki imienne, oczyszczono teren, odmalowano krzyże itd. W 2015 r. usuwa się mające 100 lat lipy, które niszczą cmentarz i stanowią zagrożenie dla ludzi. Polegli W 4 grobach zbiorowych i 42 pojedynczych pochowano 52 żołnierzy, wszyscy z armii austro-węgierskiej. Wszyscy byli narodowości węgierskiej i wszyscy zostali zidentyfikowani. Na tabliczkach wymienione są ich nazwiska, stopień wojskowy i przynależność do jednostek wojskowych. Przypisy Linki zewnętrzne Lista poległych Zachodniogalicyjskie cmentarze z I wojny światowej Cmentarze z I wojny światowej w województwie małopolskim Cmentarze wojenne w gminie Bobowa Cmentarz wojenny

3457536

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jelenka%20%28Wysoki%20Jesionik%29

Jelenka (Wysoki Jesionik)

Jelenka – szczyt (góra) o wysokości 1214 m n.p.m. (podawana jest też wysokość 1205 m n.p.m., 1205,8 m n.p.m., 1206,0 m n.p.m. lub 1214,4 m n.p.m.) w paśmie górskim Wysokiego Jesionika (), w północno-wschodnich Czechach, w Sudetach Wschodnich, na Morawach, w obrębie gminy Stará Ves, oddalony o około 6,6 km na południowy zachód od szczytu góry Pradziad (). Rozległość góry (powierzchnia stoków) szacowana jest na około 4,8 km², a średnie nachylenie wszystkich stoków wynosi około 10°. Charakterystyka Lokalizacja Góra Jelenka położona jest w południowym rejonie całego pasma Wysokiego Jesionika, leżąca w części Wysokiego Jesionika, nieco na południe od centrum obszaru (mikroregionu) o nazwie Masyw Pradziada () na bocznej, południowo-wschodniej, łukowatej gałęzi grzbietu głównego (grzebieniu) góry Pradziad o nazwie Jelení hřeben, która biegnie od przełęczy Sedlo pod Jelení studánkou do szczytu Kamenec (2). Jest górą o kopulastej części szczytowej, rozpoznawalną z okolic skrzyżowania turystycznego Jelení studánka, położonego na grzbiecie głównym góry Pradziad, gdzie widać ją jako bliżej położoną tego grzbietu niż sąsiednia góra Ostružná. Szczyt góry jest niewidoczny z drogi okalającej połać szczytową góry Pradziad, bo przysłonięty jest górą Velký Máj oraz również niewidoczny z innego charakterystycznego punktu widokowego – z drogi okalającej szczyt góry Dlouhé stráně, bo przysłonięty grzbietem głównym (grzebieniem) góry Pradziad. Górę ograniczają: od północnego zachodu Sedlo pod Jelení studánkou, od północnego wschodu dolina potoku o nazwie Kotelný potok, od południowego wschodu szczyt Jelenec i dolina potoku Stříbrný potok, od południa przełęcz Mravenčí sedlo oraz od południowego zachodu i zachodu dolina potoku Podolský potok, płynącego w żlebie Žďárský žleb. W otoczeniu góry znajdują się następujące szczyty: od północnego zachodu Břidličná hora i Jelení hřbet, od północy Velký Máj, od wschodu Smolný vrch, od południowego wschodu Jelenec, od południa Ostružná oraz od południowego zachodu Zelené kameny, Pec i Pecný. Stoki W obrębie góry można wyróżnić sześć następujących zasadniczych stoków: północno-wschodni o nazwie Pod Malým kotlem wschodni południowo-wschodni południowy południowo-zachodni zachodni Występują tu wszystkie typy zalesienia: bór świerkowy, las mieszany oraz las liściasty, przy czym zdecydowanie dominuje zalesienie borem świerkowym. Na stoku wschodnim i południowo-wschodnim występują poza borem świerkowym obszary pokryte lasem mieszanym, a na stoku południowo-wschodnim wraz z obniżaniem wysokości pojawiają się również obszary pokryte lasem liściastym. Wszystkie stoki charakteryzują się znaczną zmiennością wysokości zalesienia, z występującymi licznymi przerzedzeniami i ogołoceniami, szczególnie stok wschodni i południowo-wschodni, przecinkami oraz polanami. W odległości około 1 km na południe od szczytu w pobliżu przełęczy Mravenčí sedlo (stok południowy) występuje pojedyncze skalisko. Stoki mają stosunkowo jednolite, łagodne i zróżnicowane nachylenia. Średnie nachylenie stoków waha się bowiem od 5° (stok południowy) do 17° (stok północno-wschodni). Średnie nachylenie wszystkich stoków góry (średnia ważona nachyleń stoków) wynosi około 10°. Maksymalne średnie nachylenie stoku południowo-zachodniego w pobliżu płynącego potoku Podolský potok na odcinku 50 m nie przekracza 35°. Stoki pokryte są siecią dróg (m.in. Mravenčí cesta) oraz na ogół nieoznakowanych ścieżek i duktów. Przemierzając je zaleca się korzystanie ze szczegółowych map, z uwagi na zawiłości ich przebiegu, zalesienie oraz zorientowanie w terenie. Szczyt Bezpośrednio na sam szczyt góry nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Jelenka jest górą o pojedynczym szczycie. Szczyt znajduje się wśród zalesienia borem świerkowym, pokryty trawą wysokogórską. Z uwagi na zalesienie nie jest on punktem widokowym. Na szczycie nie ma punktu geodezyjnego. Główny punkt geodezyjny góry oznaczony na mapach geodezyjnych numerem (14.), o wysokości 1205,75 m n.p.m. oraz współrzędnych geograficznych (), oddalony jest o około 150 m na południe od szczytu. Państwowy urząd geodezyjny o nazwie () w Pradze podaje jako najwyższy punkt góry – szczyt – o wysokości 1214,4 m n.p.m. i współrzędnych geograficznych (). Dojście na szczyt jest trudne, orientacyjne, następujące ze skrzyżowania turystycznego o nazwie Pod Jelení studánkou z podaną na tablicy informacyjnej wysokością 1203 m, o długości około 350 m, ale nie jest ono zalecane z uwagi na ochronę przyrody i cennego ekosystemu, utworzonego tu rezerwatu przyrody Pod Jelení studánkou. Geologia Pod względem geologicznym masyw góry Jelenka należy do jednostki określanej jako warstwy vrbneńskie i zbudowany jest ze skał metamorficznych, głównie: fyllitów (muskowitów, biotytów, chlorytów), łupków łyszczykowych, łupków zieleńcowych, gnejsów, skał osadowych: głównie kwarcytów (skaleni), meta-zlepieńców oraz skał magmowych: głównie meta-diabazów. Wody Grzbiet główny (grzebień) góry Pradziad, biegnący od przełęczy Skřítek do przełęczy Červenohorské sedlo oraz dalej do przełęczy Ramzovskiej () jest częścią granicy Wielkiego Europejskiego Działu Wodnego, dzielącej zlewiska Morza Bałtyckiego i Morza Czarnego. Szczyt wraz ze stokami położony jest na południowy wschód od tej granicy, należy więc do zlewni Morza Bałtyckiego, do którego płyną wody m.in. z dorzecza rzeki Odry, będącej przedłużeniem płynących z tej części Wysokiego Jesionika górskich potoków (m.in. Kotelný potok, Stříbrný potok czy Podolský potok). Na stoku południowo-wschodnim góry w odległości około 800 m od szczytu na wysokości około 1080 m n.p.m., w pobliżu skrzyżowania turystycznego Alfrédka występuje źródło o nazwie (), skąd bierze swój początek Stříbrný potok. Z uwagi na stosunkowo łagodne nachylenia stoków, w obrębie góry nie występują m.in. wodospady czy kaskady. Ochrona przyrody Cała góra znajduje się w obrębie wydzielonego obszaru objętego ochroną o nazwie Obszar Chronionego Krajobrazu Jesioniki (), a utworzonego w celu ochrony utworów skalnych, ziemnych i roślinnych oraz rzadkich gatunków zwierząt, ze znajdującym się w nim, na obszarze szczytowym góry oraz znacznej części wszystkich stoków od mniej więcej wysokości około 1100 m n.p.m. w górę – rezerwatu przyrody Pod Jelení studánkou (). Na stokach nie utworzono żadnych obiektów nazwanych pomnikami przyrody oraz nie wytyczono żadnych ścieżek dydaktycznych. Rezerwat przyrody Pod Jelení studánkou Rezerwat przyrody Pod Jelení studánkou położony jest na wysokościach (1085–1258) m n.p.m., ponieważ swoim zasięgiem obejmuje oprócz góry Jelenka również część południowo-wschodniego stoku sąsiedniej góry Jelení hřbet. Rezerwat został utworzony 25 października 1989 roku i ma łączną powierzchnię, skorygowaną w listopadzie 2011 roku do 147,61 ha. Rezerwat jest udostępniony dla turystów biegnącymi po tej samej drodze dwoma szlakami turystycznymi: czerwonym i żółtym . Przy wejściu do rezerwatu, blisko skrzyżowania turystycznego Alfrédka postawiono przez pracowników lasów Republiki Czeskiej () na słupku pod daszkiem obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Turystyka W obrębie szczytu i stoków nie ma żadnego schroniska turystycznego lub hotelu górskiego. Do najbliższej miejscowości Malá Morávka z bazą hoteli i pensjonatów jest od szczytu około 7,5 km w kierunku południowo-wschodnim oraz do części tej miejscowości, osady Karlov pod Pradědem około 5 km od szczytu w kierunku wschodnim. W odległości około 4,7 km na południowy zachód od szczytu, koło przełęczy Skřítek, przy drodze nr znajduje się restauracja Skřítek oraz parking. Ponadto do bazy turystycznej przy drodze Hvězda – Pradziad jest od szczytu około 5,5 km w kierunku północno-wschodnim, gdzie położone są następujące hotele górskie i schroniska turystyczne: na wieży Pradziad: hotel Praděd oraz na stoku góry Pradziad hotel górski Kurzovní chata i schronisko Barborka na stoku góry Petrovy kameny hotele górskie: Ovčárna i Figura oraz schronisko Sabinka Kluczowym punktem turystycznym jest oddalone o około 750 m na południowy wschód od szczytu skrzyżowanie turystyczne Alfrédka z podaną na tablicy informacyjnej wysokością 1081 m, nieopodal którego postawiono wiatę turystyczną i ławy oraz przez które przechodzą wszystkie szlaki turystyczne i trasy narciarstwa biegowego. Przy skrzyżowaniu tym położone było schronisko (wcześniej domek myśliwski) o nazwie Chata Alfrédka wybudowane przez hrabiego Alfréda Harracha, ale dwukrotnie zostało ono strawione przez pożary, w wyniku których od 2002 roku pozostały po nim jedynie fundamenty. Blisko skrzyżowania położona jest Chata Evženka, ale ma ona małe znaczenie turystyczne oraz dom z bufetem Stánek U Alfrédky. Szlaki turystyczne, rowerowe i trasy narciarskie Klub Czeskich Turystów () wytyczył w obrębie góry trzy szlaki turystyczne na trasach: Červenohorské sedlo – góra Velký Klínovec – przełęcz Hřebenová – szczyt Výrovka – przełęcz Sedlo pod Malým Jezerníkem – szczyt Malý Jezerník – góra Velký Jezerník – przełęcz Sedlo Velký Jezerník – schronisko Švýcárna – góra Pradziad – przełęcz U Barborky – góra Petrovy kameny – Ovčárna – przełęcz Sedlo u Petrových kamenů – góra Vysoká hole – szczyt Vysoká hole–JZ – szczyt Kamzičník – góra Velký Máj – przełęcz Sedlo nad Malým kotlem – góra Jelení hřbet – Jelení studánka – przełęcz Sedlo pod Jelení studánkou – góra Jelenka – góra Ostružná – Rýmařov Sobotín – Vernířovice – góra Špičák – Čertova stěna – góra Břidličná hora – Jelení studánka – góra Jelenka – przełęcz Mravenčí sedlo – Zelené kameny – Skřítek Malá Morávka – Karlov pod Pradědem – góra Klobouk – przełęcz Mravencovka – Jelenec – góra Jelenka – przełęcz Mravenčí sedlo – góra Ostružná – Kamenec (2) – Žďárský Potok – góra Výhledy – góra Kamenná hora – Bedřichov W obrębie góry nie poprowadzono żadnego szlaku rowerowego. Na stokach góry nie wytyczono żadnej trasy narciarstwa zjazdowego. W okresach ośnieżenia można skorzystać z wyznaczonych wzdłuż szlaków turystycznych tras narciarstwa biegowego. Nad Karlovem – góra Klobouk – przełęcz Mravencovka – Jelenec – góra Jelenka – Alfrédka – góra Břidličná hora – góra Pecný – Zelené kameny – Skřitek Zobacz też Szczyty Wysokiego Jesionika Uwagi Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne Szczyty Wysokiego Jesionika

3457537

https://pl.wikipedia.org/wiki/MS%20Superspeed%201

MS Superspeed 1

MS Superspeed 1 – szybki prom typu ro-ro, należący do norweskich linii Color Line. Został zbudowany w stoczni Aker Finnyards w Rauma w Finlandii w 2008 roku. 13 marca tego samego roku rozpoczął regularne kursy na trasie z norweskiego Kristiansand do Hirtshals w Danii. Budowa Od czasu założenia w 1991 roku, linie Color Line eksploatowały wiele różnych promów na trasach z Norwegii do Danii. Po kilku latach obserwacji innych tras wiosną 2004 roku linie rozpoczęły prace koncepcyjne nad dwoma dużymi, szybkimi promami pod nazwą projektu Color Line Superspeed. Nowe statki zostały zaplanowane na jak największą prędkość w celu eliminacji nocnych przepraw promowych, czego efektem było m.in. wyposażenie pokładów w kabiny dostępne wyłącznie dla kierowców pojazdów ciężarowych. 15 grudnia 2005 roku wykonanie statków zostało zlecone stoczni Aker Finnyards, która już wcześniej zbudowała dla Color Line dwa największe promy świata: MS Color Magic oraz MS Color Fantasy. Dostawa promu była pierwotnie planowana na grudzień 2007 roku, jednak ze względu na problemy technicznie z silnikiem statek MS Superspeed 1 został ukończony dopiero w I kwartale 2008 roku. Wyposażenie Wygląd zewnętrzny Kształt kadłuba został zaprojektowany w taki sposób, aby uzyskać jak największą prędkość oraz stabilność statku. Rufa promu jest stosunkowo długa z dużą ilością przestrzeni. Kadłub został pomalowany na tradycyjny ciemnoniebieski kolor linii Color Line, z dekoracyjnym czerwonym paskiem w górnej części. Charakterystyczny komin posiada podobne wzornictwo co bliźniacze statki MS Color Fantasy oraz MS Color Magic. Wnętrze Większość przestrzeni pasażerskiej znajduje się na pokładach 7 i 8, powyżej wielopoziomowego pokładu samochodowego. Wewnętrzne atrium o wysokości dwóch pokładów znajduje się przy wejściu na śródokręciu. W przedniej części pokładu 7 znajduje się duży sklep wolnocłowy. Salon biznesowy znajduje się na pokładzie 8, obok kompleksu barów. Linki zewnętrzne Portal Shipspotting – Zdjęcia MS SuperSpeed 1 Przypisy Promy morskie Norweskie statki Motorowce Statki z XXI wieku

3457538

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kahavanu

Kahavanu

Kahavanu – miedziane monety władców Cejlonu z okresu średniowiecza. Emitowane były przez królów panujących na wyspie od XI do XIV wieku. Wyglądem zewnętrznym naśladowały indyjskie monety władców z dynastii Ćola (rządzących również na Cejlonie do 1073 r.). Ze względu na stylizowane człekokształtne wyobrażenie rewersowe (najpewniej król na tronie z oznakami swej władzy) znane są w literaturze numizmatycznej pod angielskojęzyczną nazwą Ceylon man coins. Bibliografia Helmut Kahnt: Das grosse Münzlexikon von A bis Z. Regenstauf: H. Gietl, 2005, s. 214 Monety średniowieczne

3457543

https://pl.wikipedia.org/wiki/Medal%20za%20Wyzwolenie%20Kraju

Medal za Wyzwolenie Kraju

Medal za Wyzwolenie Kraju (alb. Medalje per Clirimin e Atdheut) – albańskie odznaczenie wojskowe. Historia Odznaczenie zostało ustanowione 13 października 1945 roku dla uczczenia uczestników walk o wyzwolenie Albanii spod okupacji włoskiej i niemieckiej w latach 1940–1945. Zasady nadawania Odznaczenie było nadawane wszystkim uczestnikom walk zbrojnych przeciwko okupacji włoskiej i niemieckiej w latach 1940–1945. Nadawano go także pośmiertnie także poległym w walkach. Opis odznaki Odznaka odznaczenia owalny krążek o średnicy 32 mm wykonany ze jasnego brązu. Na awersie odznaczenia w środku jest rysunek przedstawiający żołnierza albańskiego, trzymającego w prawej ręce flagę, a w lewej karabin. Przez pierś ma przewieszoną taśmę z nabojami. Poniżej postaci znajduje się szarfa, na której znajduje się napis w języku albańskim PER CLIRIMIN E ATDHEUT (pol. Wyzwolenie kraju), a w środkowej części szarfy, pomiędzy napisem jest pięcioramienna gwiazda. Rewers odznaki odznaczenia jest gładki. Medal zawieszony był na pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru żółtego. Bibliografia Albańskie odznaczenia

3457545

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nazar%20%28ujednoznacznienie%29

Nazar (ujednoznacznienie)

Nazar – amulet Nazar – gmina w Hiszpanii Nazar – polski zespół muzyczny Nazar – turecki zespół muzyczny Nazar – indyjski film z 1991 roku Nazar – imię męskie Osoby o nazwisku Nazar: José Nazar – piłkarz Krystyna Moszumańska-Nazar – polska kompozytorka Krystyna Nazar – polska fizjolog Mirosław Nazar – polski cywilista