Datasets:

chrisociepa

/

wikipedia-pl-20230401

like 2

3454801

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wo%C5%82odymyr%20Borysewycz

Wołodymyr Borysewycz

Wołodymyr Mykołajowycz Borysewycz, ukr. Володимир Миколайович Борисевич (ur. 3 listopada 1969 w obwodzie iwanofrankowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika. Kariera piłkarska Kariera klubowa Rozpoczął karierę piłkarską w zespole Dnister Zaleszczyki. 28 marca 1993 rozegrał jeden mecz w składzie Wołyni Łuck, po czym kontynuował występy w drużynie Dnister Zaleszczyki. W 1994 przeszedł do Pokuttia Kołomyja, a latem przeniósł się do zespołu Probij Horodenka. Na początku 1994 wyjechał do Mołdawiiu, gdzie bronił barw pierwszoligowego Agro Kiszyniów. Potem wrócił do domu i występował w drużynie Probij Horodenka. Latem 1998 został zaproszony do Bukowyny Czerniowce. Potem występował w zespołach amatorskich, m.in. Dynamo-Orbita Kamieniec Podolski, FK Łużany, Karpaty Jaremcze, Probij Horodenka i Kameniar Serafińce. W 2014 zakończył karierę piłkarską. Przypisy Bibliografia Urodzeni w 1969 Ukraińscy piłkarze Piłkarze Dnisteru Zaleszczyki Piłkarze Wołyni Łuck Piłkarze Pokuttia Kołomyja Piłkarze Agro-Goliadora Kiszyniów Piłkarze Bukowyny Czerniowce

3454802

https://pl.wikipedia.org/wiki/Helena%20%C5%BBygulska-Mach

Helena Żygulska-Mach

Helena Żygulska-Mach (ur. 7 stycznia 1926 we Lwowie, zm. 25 lipca 2021) – polska okulistka, profesor medycyny. Życiorys Maturę zdała w 1943 roku w rodzinnym Lwowie w ramach tajnego nauczania. Studia medyczne rozpoczęła w 1944 roku w ramach tajnego Wydziału Lekarskiego lwowskiej Akademii Medycznej. Dyplom lekarski uzyskała w grudniu 1950 roku na krakowskiej Akademii Medycznej. Na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego zdobyła w 1952 roku dyplom z chemii. Stopień doktora medycyny uzyskała w 1951 roku na podstawie pracy Wpływ obniżonej ciepłoty na przemiany węglowodanów. W okresie 1950–1959 pracowała w Zakładzie Patologii Ogólnej i Doświadczalnej krakowskiej Akademii Medycznej. Pracę w Klinice Chorób Oczu tej uczelni rozpoczęła w 1954. Pod kierunkiem Mariana Wilczka uzyskała pierwszy i drugi stopień specjalizacji w okulistyce. Habilitowała się w 1964 roku na podstawie pracy pod tytułem Zaćma wrodzona w świetle badań glutacjonu, białek i mikroelektroforezy białek rozpuszczalnych soczewki. Po śmierci Mariana Wilczka w 1967 roku objęła funkcję kierownika krakowskiej Katedry i Kliniki Chorób Oczu i na tym stanowisku pozostała aż do przejścia na emeryturę w 1996 roku. Tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk medycznych został jej nadany w 1983 roku (profesorem nadzwyczajnym była od 1973). W okresie 1987–1990 była prorektorem krakowskiej Akademii Medycznej. Należała do Polskiego Towarzystwa Okulistycznego, którego była przewodniczącą w latach 1986–1992. Była też członkinią szeregu towarzystw zagranicznych: Societé Française d’Ophtalmologie, Julius Hirschberg Gesellschaft, Association for Eye Research oraz International Federation of Ophthalmological Societies. Od 1976 należała do krakowskiego oddziału PAN. Była współautorką pierwszych polskich badań medycznych z zastosowaniem izotopów radioaktywnych oraz pierwszych badań światowych dotyczących białek rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych ludzkiej soczewki. Współredaktorka podręcznika „Czerniak złośliwy” (wraz z J. Skowronkiem i A. Mackiewiczem, Termedia 1998, ). Zasiada w komitecie honorowym czasopisma „Klinika Oczna”. Zainteresowania kliniczne i badawcze H. Żygulskiej-Mach dotyczyły głównie zaćmy, biochemii soczewki oka i ciała szklistego oraz leczenia nowotworów oka (onkologia okulistyczna). Jednym z osiągnięć krakowskiego ośrodka kierowanego przez H. Żygulską-Mach było wprowadzenie w 1968 roku promieniotwórczego izotopu kobaltu (bomba kobaltowa) w zachowawczym leczeniu nowotworów narządu wzroku. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz medalem Komisji Edukacji Narodowej. Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne Spis publikacji w serwisie PubMed Bibliografia prac w bazie Biblioteki Medycznej CM UJ Absolwenci Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego Ludzie urodzeni we Lwowie Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej Polscy okuliści Prorektorzy uczelni w Polsce Uczestnicy tajnego nauczania na ziemiach polskich 1939–1945 Wykładowcy Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego Urodzeni w 1926 Zmarli w 2021

3454803

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbiornik%20Narewski

Zbiornik Narewski

Zbiornik Narewski (est. Narva veehoidla; ros. Нарвское водохранилище, Narwskoje wodochraniliszcze) – zbiornik retencyjny na rzece Narwa na granicy pomiędzy Estonią i Rosją. Wybudowany w latach 1955–56, w czasach, gdy Estonia należała do ZSRR. Po odzyskaniu niepodległości przez Estonię został podzielony pomiędzy dwa kraje. Obecnie na terenie Estonii znajduje się około 20% powierzchni zbiornika. Cały zbiornik ma około 191 km² powierzchni. Ze względu na niewielką głębokość (średnio 1,8 m) wymiana wody następuje około 30 razy w ciągu roku. Wody ze zbiornika zasilają Narewską Elektrownię Wodną, znajdującą się po rosyjskiej stronie (125MW, zarządzana przez TGC-1) oraz dostarczają chłodzenia do Narva Elektrijaamad – kompleksu elektrowni, dostarczającego 95% energii dla Estonii. Stan ekologiczny wód zbiornika uznawany jest za dobry. Przypisy Bibliografia Jeziora w Estonii Europejskie sztuczne zbiorniki wodne w Rosji

3454815

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bitwa%20pod%20Bolimowem

Bitwa pod Bolimowem

Bitwa pod Bolimowem – nierozstrzygnięta bitwa w 1915 r. na froncie wschodnim I wojny światowej pomiędzy wojskami niemieckimi i rosyjskimi, która przeszła do historii ze względu na pierwszą próbę zastosowania przez Niemców broni chemicznej na szeroką skalę w czasie I wojny światowej. Bitwa miała miejsce w pobliżu wsi Bolimów koło Skierniewic. Bitwa Do bitwy tej, uważanej za preludium II bitwy nad jeziorami mazurskimi, doszło 31 stycznia 1915 roku, w momencie gdy niemiecka 9 Armia generała Augusta von Mackensena zaatakowała rosyjską 2 Armię generała Władimira Smirnowa. Rosjanie byli zdeterminowani w zamiarze obrony swoich pozycji, ze względu na ważne ze strategicznego punktu widzenia położenie Bolimowa (nieopodal przebiegała linia kolejowa Łódź–Warszawa). Niemcy zdecydowali się na atak gazowy. Pozycje rosyjskie zostały ostrzelane 18 tysiącami pocisków artyleryjskich o symbolu 12–T, wypełnionymi bromkiem ksylilu (w każdym z pocisków znajdowało się 4 kg bromku ksylilu, łącznie 72 tony). Ze względu jednak na niską temperaturę powietrza (–3 °C) gaz ten nie parował, w związku z czym Rosjanie nie odnotowali nawet jego obecności. W odpowiedzi na niepowodzenie niemieckiego ataku, Rosjanie rzucili do kontrataku 11 dywizji dowodzonych przez generała Wasilija Gurko, jednakże rosyjskie natarcie załamało się pod ogniem niemieckiej artylerii. Rezultat Rosjanie stracili 40 000 zabitych i rannych, straty Niemców wyniosły około 20 000 żołnierzy. Zobacz też Broń chemiczna I wojny światowej Bibliografia Krzysztof Jan Kaliński: Z dziejów Bolimowa, Bolimów 1993. Stanisław Kaliński, Bolimów 1915, Wydawnictwo Bellona 2015, ISBN 978-83-11-13729-5. Linki zewnętrzne Próba apokalipsy – reportaż Krzysztofa Wyrzykowskiego o atakach gazowych pod Bolimowem. "Obłoki śmierci - Bolimów 1915". 70 km od Warszawy doszło do masakry. Zginęło 80 tys. osób 1915 w Rosji Bolimów Bolimów Bolimów Bolimów

3454817

https://pl.wikipedia.org/wiki/Stepan%20Wojtko

Stepan Wojtko

Stepan Fedorowycz Wojtko, ukr. Степан Федорович Войтко, ros. Стефан Фёдорович Войтко, Stiefan Fiodorowicz Wojtko (ur. 22 grudnia 1947 w obwodzie zakarpackim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski. Kariera piłkarska Kariera klubowa Wychowanek klubu Spartak Użhorod, który potem zmienił nazwę na Werchowyna Użhorod. W 1966 roku rozpoczął karierę piłkarską w Werchowynie Użhorod, który później nazywał się Howerła Użhorod i Zakarpattia Użhorod. W zespole występował prawie 20 lat i zdobył z nim wicemistrzostwo Ukraińskiej SRR oraz dotarł do ćwierćfinału Pucharu Ukraińskiej SRR. Kariera trenerska Karierę szkoleniowca rozpoczął po zakończeniu kariery piłkarza. Najpierw pomagał trenować Zakarpattia Użhorod, a od lipca 1990 do lipca 1992 oraz w sierpniu 1997 stał na czele Zakarpattia. Sędziował mecze piłkarskie na poziomie regionalnym. Sukcesy i odznaczenia Sukcesy piłkarskie Howerła Użhorod wicemistrz Ukraińskiej SRR: 1972 ćwierćfinalista Pucharu Ukraińskiej SRR: 1974 Sukcesy trenerskie Zakarpattia Użhorod ćwierćfinalista Pucharu Ukraińskiej SRR: 1991 Przypisy Bibliografia Radzieccy piłkarze Ukraińscy piłkarze Radzieccy trenerzy piłkarscy Ukraińscy trenerzy piłkarscy Piłkarze Howerły Użhorod Trenerzy piłkarzy Howerły Użhorod Urodzeni w 1947

3454824

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jewgienij%20Kry%C5%82atow

Jewgienij Kryłatow

Jewgienij Pawłowicz Kryłatow (ros. Евге́ний Па́влович Крыла́тов; ur. 23 lutego 1934, zm. 8 maja 2019 w Moskwie) – radziecki i rosyjski kompozytor. Pochowany na Cmentarzu Mitińskim w Moskwie. Muzyka filmowa Filmy fabularne 1976: Klucz bez prawa przekazania 1976: Syrenka i książę 1980: Przygody Elektronika Filmy animowane 1968: Film, film, film 1969: Dziadek Mróz i lato 1970: O odważnym Ogóreczku 1972: Marzenie osiołka 1973: Piotruś i Reks 1975: Tęcza 1978: Troje z Prostokwaszyna 1980: Wakacje w Prostokwaszynie 1982-1984: Biuro rzeczy znalezionych 1984: Zima w Prostokwaszynie Nagrody i odznaczenia Źródło: Nagroda Państwowa ZSRR (1982) Zasłużony Działacz Sztuk RFSRR (1989) Ludowy Artysta Federacji Rosyjskiej (1994) Order Honoru (2010) Przypisy Linki zewnętrzne Laureaci Nagrody Państwowej ZSRR Ludowi Artyści Federacji Rosyjskiej Odznaczeni Orderem Honoru (Federacja Rosyjska) Radzieccy kompozytorzy Rosyjscy kompozytorzy muzyki filmowej Zasłużeni Działacze Sztuk RFSRR Urodzeni w 1934 Zmarli w 2019 Ludzie urodzeni w Łyświe Pochowani na Cmentarzu Mitińskim w Moskwie

3454829

https://pl.wikipedia.org/wiki/Halina%20Pilichowska

Halina Pilichowska

Halina Pilichowska (ur. w 1899, zm. w 1954) – polska tłumaczka literatury rosyjskiej i publicystka; związana ze Lwowem. 23 stycznia 1940 roku aresztowana przez NKWD razem z grupą pisarzy lewicowych, w czasie tzw. Uczty u Aronsona, sowieckiej akcja pacyfikacyjnej skierowanej przeciwko środowisku polskich literatów we Lwowie. Prace translatorskie Przetłumaczyła m.in. powieść satyryczną Ilji Ilfa i Eugeniusza Pietrowa: 12 krzeseł (1929, I wyd. w odcinkach w gazecie Robotnik, wyd. ks. w 1931) a także książki Michaiła Zoszczenki: Pająk i mucha (I wyd. przekł. 1929), Pan wydawca (1929), Agitator (1930), Jak Anisja aeroplanem latała (1931), Niebieska księga (1937), Rozkosze kultury (1958, wyd. pośm. przekł.) i Arkadija Awierczenki: Egzekutor Buraczkow (1928), Przestępstwo na plaży (1928), Tyranja mody (1928). Tłumaczyła także powieści Walentina Katajewa (Rozgardjasz, 1930), Daniły Fibiha (Czad życia, 1933), Romana Gula (Generał BO, 1933), Michaiła Szołochowa (Zorany ugór, 1934), Aleksandra Awdiejenki (Kocham, 1934), Lwa Rubinsteina (Szlak samurajów, 1934), Wiery Inber (Ameryka w Paryżu, 1935), Władimira Lidina (Grób nieznanego żołnierza, 1935), Lwa Kassila (Szwambranja: opowieść z mapami, herbem i flagą, 1936), Maksima Gorkiego (U obcych, 1937), Petra Pawlenki (Barykady, 1937), Leonida Sobolewa (Kapitalny remont, 1937) i Josepha Wechsberga (Wielki mur, 1939). Bibliografia Halina Pilichowska — dane z internetowego katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie Halina Pilichowska — zbiór prac w serwisie Google Books Halina Pilichowska — wybór prac tłumaczki Przypisy Polscy tłumacze literatury rosyjskojęzycznej Polscy publicyści Urodzeni w 1899 Zmarli w 1954

3454830

https://pl.wikipedia.org/wiki/Claro%20Open%20Colsanitas%202015

Claro Open Colsanitas 2015

Claro Open Colsanitas 2015 – tenisowy turniej WTA kategorii WTA International Series w sezonie 2015 z cyklu Claro Open Colsanitas rozgrywany w dniach 13–19 kwietnia 2015 roku w Bogocie na kortach ceglanych o puli nagród wynoszącej 250 000 dolarów amerykańskich. Gra pojedyncza Zawodniczki rozstawione Drabinka Faza finałowa Faza początkowa Pula nagród Gra podwójna Zawodniczki rozstawione Drabinka Pula nagród Uwagi Bibliografia Linki zewnętrzne 2015 w tenisie ziemnym 2015

3454842

https://pl.wikipedia.org/wiki/As%20wywiadu

As wywiadu

As wywiadu – film fabularny z 1947 roku As wywiadu – film fabularny z 2001 roku As wywiadu – program w telewizji Sport Klub

3454848

https://pl.wikipedia.org/wiki/Troje%20z%20Prostokwaszyna

Troje z Prostokwaszyna

Troje z Prostokwaszyna (ros. Трое из Простоквашино, Troje iz Prostokwaszyno) – radziecki film animowany z 1978 roku w reżyserii Władimira Popowa stworzony na podstawie powieści Eduarda Uspienskiego pt. Wujek Fiodor, pies i kot. Jest to pierwszy film z serii. Następne dwa Wakacje w Prostokwaszynie (1980) oraz Zima w Prostokwaszynie (1984) stanowią uzupełnienie całości. Fabuła Głównym bohaterem serii jest mały chłopiec, nazywany wujkiem Fiodorem, ponieważ jest zbytnio poważny. Po tym jak jego rodzice nie pozwalają mu trzymać w domu mówiącego kota Matroskina, chłopiec postanawia uciec. Razem z psem Szarikiem udają się do miejscowości Prostokwaszyno. Tam czeka ich wiele przygód, niektóre z udziałem niezdarnego listonosza Piecusia. Obsada (głosy) Marija Winogradowa jako Fiodor Oleg Tabakow jako kot Matroskin Lew Durow jako pies Szarik Walentina Tałyzina jako mama Gierman Kaczin jako tata Boris Nowikow jako listonosz Pieczkin (Piecuś) Literatura Uspienski Eduard, Troje z Prostokwaszyna, Wydawnictwo BIS. Przypisy Bibliografia Troje z Prostokwaszyna w bazie IMDb Troje z Prostokwaszyna w bazie Animator.ru Filmowe adaptacje utworów Eduarda Uspienskiego Radzieckie adaptacje filmowe Radzieckie animowane filmy krótkometrażowe Radzieckie filmy animowane z 1978 roku

3454850

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mocameta

Mocameta

Mocameta (gruz. მოწამეთა) – zespół klasztorny w Gruzji, w regionie Imeretia, ok. 6 km na północny wschód od centrum Kutaisi. Klasztor malowniczo położony jest na klifie cyplu na zakolu rzeki Ckalcitela, będącej dopływem Rioni. Jego nazwa (Miejsce Męczenników) związana jest z braćmi szlacheckiego rodu Argweti — Dawidem i Konstantynem, którzy w VIII wieku zorganizowali bunt przeciw okupującym Imeretię Arabom. Gdy bunt upadł, zostali pojmani, następnie obiecano im łaskę w zamian za przejście na islam. Gdy nie przyjęli oferty, torturowano ich i zabito, a następnie ich ciała wrzucono do rzeki. Woda zabarwiła się na czerwono i na pamiątkę tego wydarzenia rzekę nazwano Ckalcitela, czyli Czerwona Woda. Jak głosi opowieść, szczątki braci wyłowiły lwy i przeniosły je na wzgórze, na którym znajduje się monastyr Gelati. Później Gruziński Kościół Prawosławny uznał ich ze świętych, a w XI wieku król Bagrat IV ufundował w tym miejscu świątynię. Funkcjonariusze bolszewickiej tajnej policji Czeka w 1923 wywieźli szczątki Dawida i Konstantyna z monasteru Gelati do muzeum w Kutaisi, ale wywołało to tak wielki skandal, że relikwie szybko oddano i do dziś znajdują się one w monastyrze. Według legendy między monastyrem Mocameta a monastyrem Gelati istnieje tajemne przejście, wykorzystywane podczas wojen. Przypisy Klasztory prawosławne w Gruzji Cerkwie w Gruzji Imeretia

3454851

https://pl.wikipedia.org/wiki/Piaszczarka

Piaszczarka

Piaszczarka – urządzenie służące do oczyszczania przedmiotów strumieniem piasku. Wykorzystywana przy odnawianiu elewacji, czyszczeniu belek, matowieniu szkła, grawerowaniu marmuru i elementów dekoracyjnych w betonie lub drewnie. Efekt piaskowania jest podobny do szlifowania, jednak czyszczona powierzchnia jest zazwyczaj o wiele gładsza i nie ma problemów z czyszczeniem trudno dostępnych rogów lub zakrzywień. Oczyszczany przedmiot na ogół umieszczany jest zamkniętej komorze z wizjerem, która chroni obsługę przed okaleczeniem i pozwala na ponowne użycie ścierniwa. Operator kieruje strumień ścierniwa z zewnątrz na przedmiot, regulując jego przepływ i obserwując oczyszczanie przez wizjer. Przypisy Inżynieria powierzchni Urządzenia

3454854

https://pl.wikipedia.org/wiki/MGTU%20Moskwa

MGTU Moskwa

MGTU Moskwa – męski klub siatkarski z Rosji powstały w 1954 roku w Moskwie. Występuje w rosyjskiej Wyższej Liga A. Nazwy klubu 1954-1972 Burevestnik 1972-1989 MVTU Moskwa 1989-1999 MGTU Moskwa 1999-2003 MGTU Łużniki Moskwa 2003-2004 Dinamo MGTU Moskwa 2004- MGTU Moskwa Rozgrywki międzynarodowe Sukcesy Wicemistrzostwo ZSRR – 1 raz (1954) Brązowy medal ZSRR – 4 razy (1960, 1961, 1962, 1977) Puchar ZSRR – 2 razy (1972, 1981) Mistrzostwo Rosji - 1 raz (2001) Wicemistrzostwo Rosji - 2 razy (1992, 2002) Ćwierćfinał Ligi Mistrzów - 2 razy (2002, 2003) Skład zespołu Sezon 2014–2015 Pierwszy trener: Jurij Nieczuszkin Bibliografia Rosyjskie kluby siatkarskie Kluby siatkarskie założone w 1954

3454863

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cliff%20Russell

Cliff Russell

Cliff Russell (ur. 1919, zm. 2001) – amerykański brydżysta, World International Master (WBF). Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Linki zewnętrzne Zobacz też Brydż sportowy Amerykańscy brydżyści Urodzeni w 1919 Zmarli w 2001

3454865

https://pl.wikipedia.org/wiki/Michael%20Seamon

Michael Seamon

Michael Seamon (ur. 1960) – amerykański brydżysta, World Life Master (WBF). Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Linki zewnętrzne Zobacz też Brydż sportowy Amerykańscy brydżyści Urodzeni w 1960

3454867

https://pl.wikipedia.org/wiki/West%20Coast%20%28singel%29

West Coast (singel)

West Coast - singel amerykańskiej piosenkarki Lany Del Rey, wydany 14 kwietnia 2014. Utwór ten został wybrany na pierwszy singiel promujący album Ultraviolence, który na rynku ukazał się 13 czerwca 2014. Single Lany Del Rey Single wydane w roku 2014

3454868

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mike%20Passell

Mike Passell

Mike Passell (ur. 1947) – amerykański brydżysta, World Grand Master oraz Senior Grand Master (WBF). Wyniki brydżowe Olimpiady Na olimpiadach uzyskał następujące rezultaty: Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Zawody europejskie W europejskich zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Linki zewnętrzne Zobacz też Brydż sportowy Amerykańscy brydżyści Urodzeni w 1947

3454870

https://pl.wikipedia.org/wiki/Carolyn%20Lynch

Carolyn Lynch

Carolyn Lynch – amerykańska brydżystka, Senior International Master (WBF). Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobyła następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Linki zewnętrzne Zobacz też Brydż sportowy Amerykańscy brydżyści

3454873

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vagula%20%28jezioro%29

Vagula (jezioro)

Vagula (est. Vagula järv) − jezioro na obszarze gminy Võru w prowincji Võrumaa, w Estonii. Około dwóch kilometrów na zachód znajduje się miejscowość Võru. Ma powierzchnię 602,8 hektarów, maksymalną głębokość 3,5 m. Pod względem powierzchni jest szóstym jeziorem w Estonii. Sąsiaduje z jeziorem Tamula järv. Jezioro jest zasilane rzekę Võhandu, która przepływa przez znajdujący się na południu od jeziora rezerwat przyrody Timmase looduskaitseala. Nad brzegami jeziora położone są miejscowości Roosisaare, Järvere i Vagula. W jeziorze występują między innymi płocie, Szczupak pospolityi, sandaczee, wzdręgi, leszcze, okonie, ukleje, karpie i liny. Przypisy Jeziora w Estonii

3454875

https://pl.wikipedia.org/wiki/Nancy%20Passell

Nancy Passell

Nancy Passell (ur. 1949) – amerykańska brydżystka, World Life Master (WBF). Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobyła następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Linki zewnętrzne Amerykańscy brydżyści Urodzeni w 1947

3454887

https://pl.wikipedia.org/wiki/Grand%20Prix%20Chin%202015

Grand Prix Chin 2015

Grand Prix Chin 2015 (oficjalnie 2015 Formula 1 Chinese Grand Prix) – trzecia eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2015. Grand Prix odbyło się w dniach 10-12 kwietnia 2015 roku na torze Shanghai International Circuit w Szanghaju. Lista startowa Źródło: Wyprzedź Mnie! Na niebieskim tle kierowcy biorący udział jedynie w piątkowych treningach Wyniki Sesje treningowe Źródło: Wyprzedź Mnie! Kwalifikacje Źródło: Wyprzedź Mnie! Wyścig Źródło: Wyprzedź Mnie! Najszybsze okrążenie Źródło: Wyprzedź Mnie! Prowadzenie w wyścigu Źródło: Racing–Reference.info |- bgcolor="#EFEFEF" !Nr !Kierowca !Okrążenia !Suma |- |align="center"| 44 | Lewis Hamilton | 1–13, 15-33, 34-56 |align="center"| 53 |- |align="center"| 6 | Nico Rosberg | 13-15 |align="center"| 2 |- |align="center"| 7 | Kimi Räikkönen | 33-34 |align="center"| 1 |- | colspan="4" style="padding:0px"| |} Klasyfikacja po zakończeniu wyścigu Kierowcy Konstruktorzy Przypisy Linki zewnętrzne 2015 Chiny 2015 w Chinach

3454890

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fountain%20Inn

Fountain Inn

Fountain Inn – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Greenville. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454891

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mauldin

Mauldin

Mauldin – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Greenville. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454892

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tamula

Tamula

Tamula (est. Tamula järv) − jezioro na obszarze gminy Võru w prowincji Võrumaa, w Estonii. Ma powierzchnię 211 hektarów, maksymalną głębokość 7,5 m. Pod względem powierzchni jest dwudziestym piątym jeziorem w Estonii. Sąsiaduje z jeziorem Vagula. Nad brzegami jeziora położone jest Võru. W jeziorze występują między innymi płocie, szczupaki, sandacze, wzdręgi, leszcze, okonie, ukleje, karpie, węgorze, miętusy i liny. Przypisy Jeziora w Estonii

3454893

https://pl.wikipedia.org/wiki/Travelers%20Rest

Travelers Rest

Travelers Rest – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Greenville. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454894

https://pl.wikipedia.org/wiki/Dom%20Rybaka%20we%20W%C5%82adys%C5%82awowie

Dom Rybaka we Władysławowie

Dom Rybaka we Władysławowie – budynek publiczny przy ul. Generała Hallera 19 we Władysławowie, wybudowany w latach 50. XX wieku, wzniesiony pierwotnie z przeznaczeniem na cele hotelowe. Obecnie jest to siedziba Urzędu Miasta Władysławowo oraz innych instytucji, w tym prywatnego Muzeum Motyli. Stanowi dominantę architektoniczną miasta. Częścią gmachu jest wieża widokowa, umożliwiająca obserwowanie fragmentu Pobrzeża Gdańskiego. Historia W związku z powstałymi w latach 50. XX wieku planami budowy we Władysławowie dużego portu rybackiego i ośrodka przetwórstwa rybnego, z inicjatywy ministra żeglugi Mieczysława Popiela na skarpie nadmorskiej rozpoczęto budowę dużego hotelu dla rybaków i marynarzy. Proces wznoszenia gmachu odbywał się w latach 1953-1956, a do użytku oddano go w czerwcu 1957. Posiadał 150 miejsc hotelowych. Ze względu na osobę inicjatora budowy, obiekt pierwotnie nazywany był "Popielówką", a dominująca nad budowlą wieża (ironicznie nawiązując do znanej budowli w Kruszwicy) „Wieżą Popiela”. Opis gmachu Jest to obiekt wybudowany zgodnie z założeniami socrealizmu. Składa się z 4-kondygnacyjnego korpusu głównego oraz wysokiej, 8-piętrowej wieży; obie części budowli połączone są arkadowym łącznikiem. W wieży znajdują się dwa tarasy widokowe: jeden na wysokości 45 m n.p.m., drugi na wysokości 63 m n.p.m. Zainstalowana jest w niej winda. W wieży mieści się prywatne Muzeum Motyli, posiadające ponad 3000 eksponatów. Przypisy Architektura socrealistyczna w województwie pomorskim Zabytki we Władysławowie Obiekty budowlane we Władysławowie

3454896

https://pl.wikipedia.org/wiki/Simpsonville%20%28Kentucky%29

Simpsonville (Kentucky)

Simpsonville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Kentucky, w hrabstwie Shelby. Przypisy Miasta w stanie Kentucky

3454897

https://pl.wikipedia.org/wiki/Simpsonville%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29

Simpsonville (Karolina Południowa)

Simpsonville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Greenville. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454900

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ninety%20Six

Ninety Six

Ninety Six – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Greenwood. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454903

https://pl.wikipedia.org/wiki/Varnville

Varnville

Varnville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Hampton. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454904

https://pl.wikipedia.org/wiki/Brunson%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29

Brunson (Karolina Południowa)

Brunson – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Hampton. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454906

https://pl.wikipedia.org/wiki/Estill%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29

Estill (Karolina Południowa)

Estill – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Hampton. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454907

https://pl.wikipedia.org/wiki/Furman%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29

Furman (Karolina Południowa)

Furman – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Hampton. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454908

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gifford%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29

Gifford (Karolina Południowa)

Paxville – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Hampton. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454909

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kowalka

Kowalka

Kowalka – nieoficjalna nazwa części wsi Zaniemyśl w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie średzkim, w gminie Zaniemyśl Kowalka (dawniej Nowy Młot, Nowy Hamerek, kaszb. Nowi Hômerk, niem. Neuhammer) – przysiółek wsi Kostkowo w Polsce położony w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Gniewino

3454911

https://pl.wikipedia.org/wiki/Scotia%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29

Scotia (Karolina Południowa)

Scotia – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Hampton. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3454912

https://pl.wikipedia.org/wiki/Linia%20kolejowa%20Rokycany%20%E2%80%93%20Nezv%C4%9Bstice

Linia kolejowa Rokycany – Nezvěstice

Linia kolejowa Rokycany – Nezvěstice (Linia kolejowa nr 175 (Czechy)) – jednotorowa, regionalna i niezelektryfikowana linia kolejowa w Czechach. Łączy Rokycany i Nezvěstice. Przebiega w całości przez terytorium kraju pilzneńskiego. Przypisy Rokycany – Nezvěstice

3454914

https://pl.wikipedia.org/wiki/Memoria%C5%82%20Bronis%C5%82awa%20Idzikowskiego%201972

Memoriał Bronisława Idzikowskiego 1972

Memoriał im. Bronisława Idzikowskiego 1972 – 5. edycja turnieju w celu uczczenia pamięci polskiego żużlowca Bronisława Idzikowskiego, który odbył się dnia 29 października 1972 roku i był on jednocześnie turniejem o Puchar Gazety Częstochowskiej. Turniej wygrał Andrzej Tkocz. Wyniki Częstochowa, 29 października 1972 NCD: Sędzia: Stanisław Napierała Bieg po biegu Urbaniec, Gołębiowski, Waloszek, Pytko Tkocz, Plech, Woryna, Cieślak Waloszek, Kasa, Rembas, Kuźniar Bożyk, Goszczyński, Gierzyński, Jurczyński Goszczyński, Urbaniec, Kasa, Trąbski Trąbski za Cieślaka Bożyk, Woryna, Gołębiowski, Kuźniar Tkocz, Waloszek, Gierzyński, Rembas Waloszek, Jurczyński, Plech, Pytko Urbaniec, Gryt, Nabiałek, Fojcik Waloszek, Gołębiowski, Gierzyński, Trąbski Trąbski za Cieślaka Plech, Bożyk, Kasa, Waloszek Tkocz, Goszczyński, Kowalczyk, Pytko Kowalczyk za Kuźniara Tkocz, Waloszek, Bożyk, Urbaniec Plech, Gołębiowski, Rembas, Goszczyński Jurczyński, Waloszek, Trąbski, Kowalczyk Trąbski za Cieślaka, Kowalczyk za Kuźniara Woryna, Kasa, Gierzyński, Pytko Gierzyński, Kowalczyk, Urbaniec, Plech Kowalczyk za Kuźniara Tkocz, Gołębiowski, Kasa, Jurczyński Woryna, Waloszek, Goszczyński, Waloszek Bożyk, Rembas, Trąbski, Pytko Trąbski za Cieślaka Linki zewnętrzne 1972 1972 w sporcie żużlowym 1972 w polskim sporcie

3454918

https://pl.wikipedia.org/wiki/Str%C3%BD%C4%8Dice

Strýčice

Strýčice – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 59 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454919

https://pl.wikipedia.org/wiki/St%C5%99%C3%AD%C5%BEov%20%28powiat%20Czeskie%20Budziejowice%29

Střížov (powiat Czeskie Budziejowice)

Střížov – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 194 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454921

https://pl.wikipedia.org/wiki/Svat%C3%BD%20Jan%20nad%20Mal%C5%A1%C3%AD

Svatý Jan nad Malší

Svatý Jan nad Malší – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 539 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454922

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sim%20Bhullar

Sim Bhullar

Gursimran "Sim" Bhullar (ur. 2 grudnia 1992 w Toronto) – kanadyjski koszykarz hinduskiego pochodzenia, środkowy, aktualnie zawodnik Dacin Tigers. Osiągnięcia Stan na 12 marca 2018, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej. NCAA Uczestnik turnieju NCAA (2013, 2014) Mistrz turnieju konferencji Western Athletic (WAC – 2014) 2-krotny MVP turnieju WAC (2013, 2014) Najlepszy pierwszoroczny zawodnik WAC (2013) Zaliczony do: I składu: turnieju WAC (2013, 2014) najlepszych nowo-przybyłych zawodników WAC (2013) defensywnego WAC (2014) III składu WAC (2013) Lider Konferencji WAC w blokach oraz skuteczności rzutów z gry (2014) Drużynowe Mistrz Tajwanu (2017) Indywidualne Zaliczony do: III składu debiutantów D-League (2015) II składu defensywnego D-League (2015) Lider D-League w: blokach (2015) skuteczności rzutów z gry (2015) Reprezentacja Wicemistrz igrzysk panamerykańskich (2015) Brązowy medalista mistrzostw Ameryk U–18 (2010) Uczestnik: Nike Global Challenge (2010, 2011) mistrzostw świata U–19 (2011 – Łotwa) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na espn.go.com Kanadyjscy koszykarze Koszykarze New Mexico State Aggies Koszykarze Sacramento Kings Koszykarze Reno Bighorns Zawodnicy NBA niewybrani w drafcie Koszykarze Raptors 905 Urodzeni w 1992 Ludzie urodzeni w Toronto

3454923

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Lekarski%20Uniwersytetu%20Medycznego%20im.%20Piast%C3%B3w%20%C5%9Al%C4%85skich%20we%20Wroc%C5%82awiu

Wydział Lekarski Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu

Wydział Lekarski Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu – jednostka naukowo-dydaktyczna, która powstała w 1945 roku i będąca jednym z trzech wydziałów Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Jego siedziba znajduje się przy ul. J. Mikulicza-Radeckiego 5 we Wrocławiu. 1 października 2019 roku w struktury Wydziału wróciło kształcenie stomatologów i podyplomowe, które do tej pory funkcjonowało w ramach osobnych wydziałów. Struktura I Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Endokrynologicznej I Katedra i Klinika Ginekologii i Położnictwa I Katedra i Klinika Pediatrii, Alergologii i Kardiologii II Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej i Chirurgii Onkologicznej II Katedra i Klinika Ginekologii i Położnictwa II Katedra i Klinika Pediatrii, Gastroenterologii i Żywienia III Katedra i Klinika Pediatrii, Immunologii i Reumatologii Wieku Rozwojowego Katedra Anestezjologii i Intensywnej Terapii I Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii II Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii Katedra Biofizyki Samodzielna Pracownia Biofizyki Układu Nerwowego Zakład Biofizyki Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Geriatrii i Alergologii Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych, Zawodowych i Nadciśnienia Tętniczego Katedra i Klinika Neonatologii Katedra i Klinika Reumatologii i Chorób Wewnętrznych Katedra i Zakład Anatomii Prawidłowej Katedra i Zakład Biochemii Lekarskiej Katedra i Zakład Biologii i Parazytologii Lekarskiej Katedra i Zakład Chemii i Immunochemii Katedra i Zakład Farmakologii Katedra i Zakład Fizjologii Katedra i Zakład Genetyki Katedra i Zakład Higieny Katedra i Zakład Histologii i Embriologii Katedra i Zakład Immunologii Klinicznej Katedra i Zakład Mikrobiologii Katedra Medycyny Ratunkowej Klinika Medycyny Ratunkowej Zakład Medycyny Ratunkowej i Katastrof Katedra Medycyny Sądowej Zakład Medycyny Sądowej Zakład Prawa Medycznego Zakład Technik Molekularnych Katedra Patofizjologii Zakład Elektrokardiologii i Prewencji Chorób Sercowo-Naczyniowych Zakład Patofizjologii Katedra Patomorfologii Zakład Patomorfologii Zakład Patomorfologii i Cytologii Klinicznej Katedra Pedagogiki Zakład Dydaktyki Szkoły Wyższej Zakład Humanistycznych Nauk Lekarskich Katedra i Klinika Chirurgii Klatki Piersiowej Katedra Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej Klinika Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej Zakład Chirurgii Endowaskularnej Katedra i Klinika Chirurgii i Urologii Dziecięcej Katedra i Klinika Chirurgii Serca Katedra Chirurgii Urazowej Klinika Chirurgii Urazowej i Chirurgii Ręki Katedra Neurochirurgii Zakład Neurochirurgii Regeneracyjnej i Funkcjonalnej Klinika Neurochirurgii Katedra Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Zakład Medycyny Regeneracyjnej i Odtwórczej w Ortopedii Katedra i Klinika Urologii i Onkologii Urologicznej Katedra i Klinika Pulmonologii i Nowotworów Płuc Katedra i Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami Katedra Gastroenterologii i Hepatologii Klinika Gastroenterologii i Hepatologii Zakład Dietetyki Katedra i Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku Katedra i Klinika Kardiologii Katedra i Klinika Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej Katedra i Klinika Chorób Zakaźnych, Chorób Wątroby i Nabytych Niedoborów Odpornościowych Katedra i Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych Katedra i Klinika Transplantacji Szpiku, Onkologii i Hematologii Dziecięcej Katedra i Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego Katedra i Klinika Nefrologii Pediatrycznej Katedra Neurologii Klinika Neurologii Samodzielna Pracownia Neuroelektrofizjologii Klinicznej Katedra Psychiatrii Klinika Psychiatrii Zakład Psychoterapii i Chorób Psychosomatycznych Zakład Psychiatrii Konsultacyjnej i Badań Neurobiologicznych Katedra i Klinika Okulistyki Katedra i Klinika Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Katedra Radiologii Zakład Radiologii Ogólnej i Pediatrycznej Zakład Radiologii Ogólnej, Zabiegowej i Neuroradiologii Katedra Onkologii Klinika Onkologii Ginekologicznej Zakład Chirurgii Onkologicznej Zakład Leczenia Systemowego Nowotworów Litych Klinika Radioterapii Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej Katedra i Zakład Medycyny Społecznej Katedra i Klinika Angiologii, Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Katedra i Zakład Rehabilitacji Katedra Stomatologii Zachowawczej i Dziecięcej Zakład Stomatologii Zachowawczej i Dziecięcej Samodzielna Pracownia Stomatologii Cyfrowej Katedra i Zakład Protetyki Stomatologicznej Katedra Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji Zakład Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji Zakład Wad Rozwojowych Twarzy Samodzielna Pracownia Ortodoncji Dorosłych Katedra i Zakład Chirurgii Stomatologicznej Katedra i Zakład Periodontologii Katedra i Klinika Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Zakład Anatomii Stomatologicznej Zakład Chirurgii Eksperymentalnej i Badania Biomateriałów Zakład Otolaryngologii Wydziału Lekarsko-Stomatologicznego Klinika Chorób Zakaźnych i Hepatologii Klinika Chirurgii Ogólnej, Małoinwazyjnej i Endokrynologicznej Katedra i Zakład Patologii Jamy Ustnej Katedra Patomorfologii i Cytologii Onkologicznej Zakład Patomorfologii i Cytologii Onkologicznej Zakład Immunopatologii i Biologii Molekularnej Katedra i Zakład Stomatologii Doświadczalnej Studium Szkolenia Podyplomowego Kształcenie Wydział kształci studentów na kierunku lekarskim i lekarsko-dentystycznym w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym. Władze Dziekan: prof. dr hab. Andrzej Hendrich Przypisy Lekarski Wrocław

3454925

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%A0ev%C4%9Bt%C3%ADn

Ševětín

Ševětín – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 359 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice

3454926

https://pl.wikipedia.org/wiki/1.%20deild%20kvinnur%20%282013%29

1. deild kvinnur (2013)

W roku 2013 odbyła się 29. edycja 1. deild kvinnur – pierwszej ligi piłki nożnej kobiet na Wyspach Owczych. W rozgrywkach wzięło udział 8 klubów z całego archipelagu. Tytułu mistrzowskiego broniła drużyna KÍ Klaksvík, zdobywając go ponownie po raz piętnasty w swojej historii. Wszystkie drużyny rozegrała po cztery spotkania z każdym rywalem. Mistrz Wysp Owczych dostawał prawo do gry w Pucharze UEFA Kobiet. Uczestnicy Tabela ligowa Najlepsi strzelcy Stan na 30 marca 2015. 2013 w piłce nożnej Rozgrywki piłkarskie na Wyspach Owczych 2013 na Wyspach Owczych

3454927

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Lekarsko-Stomatologiczny%20Uniwersytetu%20Medycznego%20im.%20Piast%C3%B3w%20%C5%9Al%C4%85skich%20we%20Wroc%C5%82awiu

Wydział Lekarsko-Stomatologiczny Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu

Wydział Lekarsko-Stomatologiczny Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu – dawna jednostka naukowo-dydaktyczna będąca do 30 września 2019 roku jednym z pięciu wydziałów Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Powstał w 1 października 2000 roku poprzez wydzielenie dotychczasowego Oddziału Stomatologii Wydziału Lekarskiego. Jego siedziba znajdowała się przy ul. Krakowskiej 26 we Wrocławiu. Struktura Katedra Stomatologii Zachowawczej i Dziecięcej Zakład Stomatologii Zachowawczej i Dziecięcej Katedra Protetyki Stomatologicznej Zakład Protetyki Stomatologicznej Zakład Materiałoznawstwa Katedra Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji Zakład Ortopedii Szczękowej i Ortodoncji Samodzielna Pracownia Wad Rozwojowych Twarzy Samodzielna Pracownia Ortodoncji Dorosłych Katedra i Zakład Chirurgii Stomatologicznej Katedra Periodontologii Zakład Periodontologii Zakład Patologii Jamy Ustnej Katedra i Klinika Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Zakład Anatomii Stomatologicznej Zakład Chirurgii Eksperymentalnej i Badania Biomateriałów Klinika Chirurgii Plastycznej Zakład Otolaryngologii Zakład Chorób Zakaźnych i Hepatologii Klinika Chirurgii Małoinwazyjnej i Proktologicznej Katedra Patomorfologii i Cytologii Onkologicznej Zakład Patomorfologii i Cytologii Onkologicznej Zakład Immunopatologii i Biologii Molekularnej Studium Kształcenia Podyplomowego Filia Nr 2 Biblioteki Głównej Kształcenie Wydział kształcił studentów na kierunku lekarsko-dentystycznym w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym. Władze Władze Wydziału do 30 września 2019 roku: Dziekan: dr hab. Beata Kawala Prodziekan ds. nauki: dr hab. Małgorzata Radwan-Oczko Prodziekan ds. studenckich: dr hab. Wiesław Kurlej. Przypisy Lekarsko-Stomatologiczny Wrocław

3454929

https://pl.wikipedia.org/wiki/Memoria%C5%82%20Bronis%C5%82awa%20Idzikowskiego%201971

Memoriał Bronisława Idzikowskiego 1971

Memoriał im. Bronisława Idzikowskiego 1971 – 4. edycja turnieju w celu uczczenia pamięci polskiego żużlowca Bronisława Idzikowskiego, który odbył się dnia 2 października 1971 roku. Turniej wygrał Władimir Gordiejew. Wyniki Częstochowa, 2 października 1971 NCD: Sędzia: Robert Nawrocki Bieg po biegu Gołębiowski, Kuźmin, Bożyk, Tetzlaff Jastrzębski, Bever, Smirnow, Urbaniec Cieślak, Glücklich, Trofymow, Jurczyński Gordiejew, Chechanowicz, Fritz, Kowalczyk Kowalczyk za Szostka Gordiejew, Jastrzębski, Cieślak, Gołębiowski Kuźmin, Trofymow, Urbaniec, Kowalczyk Kowalczyk za Szostka Glücklich, Chehanowicz, Tetzlaff, Smirnow Fritz, Bożyk, Bever, Jurczyński Glücklich, Fritz, Gołębiowski, Urbaniec Jastrzębski, Kuźmin, Jurczyński, Chehanowicz Cieślak, Tetzlaff, Szostek, Kowalczyk Kowalczyk za Bevera Gordiejew, Smirnow, Trofymow, Bożyk Gołębiowski, Jurczyński, Smirnow, Szostek Gordiejew, Glücklich, Kuźmin, Kowalczyk Kowalczyk za Bevera Jastrzębski, Fritz, Trofymow, Tetzlaff Cieślak, Chehanowicz, Bożyk, Urbaniec Trofymow, Gołębiowski, Kowalczyk, Chehanowicz Smirnow, Cieślak, Fritz, Kuźmin Gordiejew, Tetzlaff, Jurczyński, Urbaniec Glücklich, Jastrzębski, Bożyk, Szostek Linki zewnętrzne 1971 1971 w sporcie żużlowym 1971 w polskim sporcie

3454934

https://pl.wikipedia.org/wiki/Anna%20Supruniuk

Anna Supruniuk

Anna Supruniuk (ur. 21 września 1962 w Płońsku) – polski historyk, mediewista, archiwista, bibliograf, dr hab. Życiorys Absolwentka historii UMK (1987), doktorat (1996) i habilitacja (2011) tamże. Kierownik Archiwum UMK (2011-2020), od maja 2020 roku Dyrektor placówki. Naukowo zajmuje się studiami nad elitą polityczną książęcego Mazowsza (do roku 1526), relacjami mazowiecko-polskimi XIV/XV w., historią emigracji polskiej w XX wieku, dziejami nauki w Toruniu oraz historią Uniwersytetu Wileńskiego. Jej mężem jest Mirosław Adam Supruniuk. Wybrane publikacje (redakcja) Venerabiles nobiles et honesti : studia z dziejów społeczeństwa Polski średniowiecznej : prace ofiarowane profesorowi Januszowi Bieniakowi w siedemdziesiątą rocznicę urodzin i czterdziestopięciolecie pracy naukowej, red. nauk. Andrzej Radzimiński, Anna Supruniuk, Jan Wroniszewski, Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika 1997. (współautor: Mirosław Supruniuk) Bibliografia. [4], "Kultura" (1988-1996), "Zeszyty Historyczne" (1988-1996), działalność wydawnicza (1988-1996), Paryż: Inst. Literacki 1997. Otoczenie księcia mazowieckiego Siemowita IV (1374-1426) : studium o elicie politycznej Mazowsza na przełomie XIV i XV wieku, Warszawa: "DiG" 1998. Bibliografia prac i publikacji Towarzystwa Naukowego w Toruniu za lata 1961-1999, Toruń: TN 2000. (redakcja) Piotr Marian Massonius, Dzieje Uniwersytetu Wileńskiego 1781-1832: notatki z wykładów w roku akademickim 1924/1925, do dr. przygotowali, przypisami, szkicami uzupełniającymi i posłowiem opatrzyli Anna Supruniuk, Mirosław Adam Supruniuk, Toruń: Biblioteka Uniwersytecka : Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2005. (redakcja) Stefania Kossowska, Definicja szczęścia : listy do Anny Frajlich 1972-2003, do dr. przygot., sł. wstępnym i przypisami opatrzyła Anna Supruniuk, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2007. Szkice o rycerstwie mazowieckim XIV/XV wieku, Toruń: Polskie Towarzystwo Heraldyczne : Oficyna Wydawnicza Kucharski 2008. Ex Oriente ad finem terrae: Polish knights on the way to Santiago de Compostela in 14th and 15th century, London: Polish Society of Arts and Sciences Abroad - Wielka Nieszawka: Oficyna Wydawnicza Kucharski-Toruń 2010. Mazowsze Siemowitów (1341-1442): dzieje polityczne i struktury władzy, Warszawa: Wydawnictwo DiG 2010. (współautor: Mirosław Supruniuk), Uniwersytet Mikołaja Kopernika w fotografiach 1945-2010 = Nicolaus Copernicus University in photographs 1945-2010, t. 1-2, ze wstępem historycznym Ryszarda Kozłowskiego, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2011. (współautor: Mirosław Supruniuk), Bibliografia. [5], "Kultura" (1997-2010), "Zeszyty Historyczne" (1997-2010), działalność wydawnicza (1997-2010), "Fragments" (1973-1979), Paryż: Association Institut Littéraire "Kultura" - Warszawa: Towarzystwo "Więź" 2013. Bibliografia Biogram historyk na portalu Paryska Kultura http://www.archiwum.umk.pl/archiwum/pracownicy/ Urodzeni w 1962 Polscy archiwiści Polscy mediewiści Absolwenci Wydziału Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika Wykładowcy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu Ludzie związani z paryską „Kulturą” Ludzie urodzeni w Płońsku

3454936

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wydzia%C5%82%20Lekarski%20Kszta%C5%82cenia%20Podyplomowego%20Uniwersytetu%20Medycznego%20im.%20Piast%C3%B3w%20%C5%9Al%C4%85skich%20we%20Wroc%C5%82awiu

Wydział Lekarski Kształcenia Podyplomowego Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu

Wydział Lekarski Kształcenia Podyplomowego Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu – dawna jednostka naukowo-dydaktyczna będąca do 30 września 2019 roku jednym z pięciu wydziałów Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Powstał w 1992 roku poprzez wyodrębnienie z Wydziału Lekarskiego. Jego siedziba znajdowała się przy ul. J. Mikulicza-Radeckiego 5 we Wrocławiu. 1 października kształcenie podyplomowe wróciło na Wydział Lekarski. Struktura Katedra i Klinika Chirurgii Klatki Piersiowej Katedra Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej Klinika Chirurgii Naczyniowej, Ogólnej i Transplantacyjnej Zakład Chirurgii Endowaskularnej Katedra i Klinika Chirurgii i Urologii Dziecięcej Katedra i Klinika Chirurgii Przewodu Pokarmowego i Chirurgii Ogólnej Katedra i Klinika Chirurgii Serca Katedra Chirurgii Urazowej Klinika Chirurgii Urazowej i Chirurgii Ręki Katedra i Klinika Neurochirurgii Katedra Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu Zakład Rehabilitacji Katedra i Klinika Urologii i Onkologii Urologicznej Katedra i Klinika Pulmonologii i Nowotworów Płuc Katedra i Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami Katedra Gastroenterologii i Hepatologii Klinika Gastroenterologii i Hepatologii Zakład Dietetyki Katedra i Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku Katedra i Klinika Kardiologii Katedra i Klinika Nefrologii i Medycyny Transplantacyjnej Katedra Chorób Zakaźnych, Chorób Wątroby i Nabytych Niedoborów Odpornościowych Klinika Chorób Zakaźnych, Chorób Wątroby i Nabytych Niedoborów Odpornościowych Samodzielna Pracownia Monitorowania Zakażeń u Osób Uzależnionych Katedra i Klinika Pediatrii i Chorób Infekcyjnych Katedra i Klinika Transplantacji Szpiku, Onkologii i Hematologii Dziecięcej Katedra i Klinika Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego Katedra i Klinika Nefrologii Pediatrycznej Katedra Neurologii Klinika Neurologii Samodzielna Pracownia Neuroelektrofizjologii Klinicznej Katedra Psychiatrii Klinika Psychiatrii Zakład Psychoterapii i Chorób Psychosomatycznych Zakład Psychiatrii Konsultacynej i Badań Neurobiologicznych Katedra i Klinika Okulistyki Katedra i Klinika Otolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi Katedra i Klinika Dermatologii, Wenerologii i Alergologii Katedra Radiologii Zakład Radiologii Ogólnej i Pediatrycznej Zakład Radiologii Ogólnej, Zabiegowej i Neuroradiologii Katedra Onkologii Klinika Onkologii Ginekologicznej Zakład Chirurgii Onkologicznej Zakład Leczenia Systemowego Nowotworów Litych Katedra i Zakład Medycyny Rodzinnej Katedra i Zakład Medycyny Społecznej Katedra i Klinika Angiologii, Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Kształcenie Wydział ten w przeciwieństwie do innych wydziałów został powołany do kształcenia jedynie absolwentów szkół wyższych. Studenci mieli możliwość podjęcia studiów podyplomowych oraz doktoranckich w trybie stacjonarnym. Władze Władze Wydziału do 30 września 2019 roku: Dziekan: prof. dr hab. Joanna Rymaszewska Prodziekan ds. nauki: prof. dr hab. Magdalena Krajewska Prodziekan ds. rozwoju wydziału: prof. dr hab. Krzysztof Kałwak Prodziekan ds. dydaktyki: prof. dr hab. Tomasz Wróbel. Przypisy Lekarski Kształcenia Podyplomowego Lublin

3454945

https://pl.wikipedia.org/wiki/Memoria%C5%82%20Bronis%C5%82awa%20Idzikowskiego%201970

Memoriał Bronisława Idzikowskiego 1970

Memoriał im. Bronisława Idzikowskiego 1970 – 3. edycja turnieju w celu uczczenia pamięci polskiego żużlowca Bronisława Idzikowskiego, który odbył się dnia 18 października 1970 roku. Turniej wygrał Stanisław Kasa. Wyniki Częstochowa, 18 października 1970 NCD: Stanisław Kasa - 75,10 w wyścigu 1 Sędzia: Zbigniew Puzio Bieg po biegu [75,10] Cieślak, P.Waloszek, Jaroszewicz, Kosek [76,00] Kacperak, Mucha, Gierzyński, Jarmuła [76,40] Glücklich, Bruzda, Trzeszkowski, Łotocki [77,00] W.Waloszek, Kasa, Jeziorowski, Gołębiowski [77,40] W.Waloszek, Cieślak, Kacperak, Łotocki [77,20] Mucha, Glücklich, Gołębiowski, Kosek [77,30] P.Waloszek, Bruzda, Jeziorowski, Gierzyński [78,40] Trzeszkowski, Kasa, Jarmuła, Jaroszewicz [76,80] Kasa, Mucha, Cieślak, Bruzda [78,40] Trzeszkowski, Kacperak, Jeziorowski, Kosek [78,20] Jarmuła, P.Waloszek, Gołębiowski, Łotocki [78,30] Glücklich, Gierzyński, Jaroszewicz, W.Waloszek [76,20] Trzeszkowski, Gierzyński, Cieślak, Gołębiowski [77,30] Jarmuła, W.Waloszek, Bruzda, Kosek [??,??] Kasa, P.Waloszek, Glücklich, Kacperak [??,??] Mucha, Łotocki, Jaroszewicz, Jeziorowski [??,??] Glücklich, Cieślak, Jarmuła, Jeziorowski [??,??] Kasa, Gierzyński, Łotocki, Kosek [??,??] Trzeszkowski, W.Waloszek, Mucha, P.Waloszek [??,??] Jaroszewicz, Kacperak, Bruzda, Szostak Szostek za Gołębiowskiego Linki zewnętrzne 1970 1970 w sporcie żużlowym 1970 w polskim sporcie

3454948

https://pl.wikipedia.org/wiki/Memoria%C5%82%20Bronis%C5%82awa%20Idzikowskiego%201968

Memoriał Bronisława Idzikowskiego 1968

Memoriał im. Bronisława Idzikowskiego i Marka Czernego 1968 – 2. edycja turnieju w celu uczczenia pamięci polskiego żużlowca Bronisława Idzikowskiego, który odbył się dnia 12 października 1968 roku. Turniej wygrał Edward Jancarz. Wyniki Częstochowa, 12 października 1968 NCD: Sędzia: Linki zewnętrzne 1968 1968 w sporcie żużlowym 1968 w polskim sporcie

3454949

https://pl.wikipedia.org/wiki/Krezka%20dobrzuszna

Krezka dobrzuszna

Krezka dobrzuszna (mesenterium ventrale) – jedna z dwóch krezek narządów jamy brzusznej, znajdująca się dobrzusznie od zaopatrywanych narządów. Występuje ona w rozwoju zarodkowym, gdy otrzewne prawej i lewej strony ciała łączą się ze sobą poniżej pierwotnego jelita. Natomiast dorsalnie od jelita powstaje krezka dogrzbietowa. Tak więc obie krezki tworzą się ze zdwojenia otrzewnej. Los obu krezek jest całkowicie odmienny. W przeciwieństwie do dobrze rozwiniętej krezki dogrzbietowej krezka dobrzuszna ssaka zachowuje się jedynie tylko na niewielkim odcinku przewodu pokarmowego, mianowicie tam, gdzie rozwija się żołądek i proksymalny fragment dwunastnicy. W obrębie krezki dobrzusznej dwunastnicy z nabłonka tego narządu rozwija się wątroba (dlatego też ma ona pochodzenie endodermalne). Wytworzenie tego narządu ma istotne znaczenie dla anatomii krezki dobrzusznej. Tworzą się z niej bowiem więzadła wątroby. Więzadło sierpowate przebiega między wątrobą i przeponą. Z drugiej strony wątrobę z odpowiednimi narządami łączą więzadło wątrobowo-żołądkowe (sięgające krzywizny mniejszej) i więzadło wątrobowo-dwunastnicze. Oprócz tego krezka dobrzuszna tworzy także sieć mniejszą. Krezka dobrzuszna żołądka zachowuje się bowiem i ulega przemianom podczas obrotów żołądka. Początkowo bowiem ta część żołądka, która ma stać się krzywizną mniejszą, leży ośrodkowo i brzusznie. Gdy żołądek obraca się, część ta przemieszcza się ku prawej stronie ciała. Wraz z nią przemieszcza się krezka dobrzuszna żołądka, właściwie wraz z żołądkiem wędruje jej obwodowy przyczep, podczas gdy drugi koniec krezki żołądka cały czas wiąże dolną ścianę jamy ciała. Powstaje dzięki temu sieć mniejsza, składająca się z dwóch wyżej wymienionych więzadeł, obejmująca swymi listkami wątrobę. Przypisy Bibliografia Anatomia jamy brzusznej

3454953

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%A0t%C4%9Bp%C3%A1novice%20%28kraj%20po%C5%82udniowoczeski%29

Štěpánovice (kraj południowoczeski)

Štěpánovice – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 815 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice

3454957

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C3%9Asiln%C3%A9

Úsilné

Úsilné – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 447 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice

3454959

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vidov

Vidov

Vidov – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 516 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice

3454960

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vit%C3%ADn

Vitín

Vitín – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 348 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice

3454963

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vlkov%20%28powiat%20Czeskie%20Budziejowice%29

Vlkov (powiat Czeskie Budziejowice)

Vlkov – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 33 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454965

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vr%C3%A1b%C4%8De

Vrábče

Vrábče – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 593 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454966

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vr%C3%A1to

Vráto

Vráto – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 282 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454967

https://pl.wikipedia.org/wiki/Fa%C5%82d%20moczowo-p%C5%82ciowy

Fałd moczowo-płciowy

Fałd moczowo-płciowy (plica urogenitalis), fałd moczowo-odbytniczy (plica urorectalis) – fałd otrzewnowy w tylnej części jamy brzusznej i jamie miednicy. Jest to fałd otrzewnowy, który dzieli jamę miednicy na część grzbietową, w obrębie którego leży odbytnica, od części brzusznej, zajmowanej przez układ moczowy. U samców w obrębie rzeczonego fałdu przebiegają koniec moczowodu, koniec nasieniowodu, pęcherzyki nasienne. Może się tam również znaleźć szczątkowa macica męska. U samic fałd ten jest lepiej rozwinięty. Tworzy on bowiem krezkę macicy, czyli jej więzadło szerokie, krezkę jajowodu i krezkę jajnika. Grzbietowo łączy się z odbytnicą, tworząc jej krezkę. Brzusznie natomiast sięga górnej części pęcherza moczowego, tworząc nieparzysty fałd pepkowy pośrodkowy i parzysty fałd pępkowy boczny. Przypisy Bibliografia Anatomia jamy brzusznej

3454969

https://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C5%82otoliczki

Złotoliczki

Złotoliczki (Pachycareinae) – nowo zdefiniowana podrodzina ptaków z rodziny buszówkowatych (Acanthizidae). Występowanie Podrodzina obejmuje gatunki występujące na Nowej Gwinei i w północno-wschodniej Australii. Podział systematyczny Do podrodziny zaliczane są następujące rodzaje: Pachycare – jedynym przedstawicielem jest Pachycare flavogriseum – złotoliczka. Oreoscopus – jedynym przedstawicielem jest Oreoscopus gutturalis – wąwozownik. Przypisy Buszówkowate

3454971

https://pl.wikipedia.org/wiki/V%C5%A1emyslice

Všemyslice

Všemyslice – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 048 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454973

https://pl.wikipedia.org/wiki/Z%C3%A1bo%C5%99%C3%AD%20%28powiat%20Czeskie%20Budziejowice%29

Záboří (powiat Czeskie Budziejowice)

Záboří – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 326 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454976

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zah%C3%A1j%C3%AD

Zahájí

Zahájí – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 438 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454978

https://pl.wikipedia.org/wiki/Miros%C5%82aw%20Adam%20Supruniuk

Mirosław Adam Supruniuk

Mirosław Adam Supruniuk (ur. 9 lipca 1962 w Grudziądzu) – polski historyk kultury, nauki i sztuki, archiwista, dr hab. Od 2005 dyrektor Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu. Życiorys Absolwent historii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, doktorat tamże w 1990 ("Kultura" - Kraj: pomoc paryskiego Instytutu Literackiego dla Polski w latach 1946-1990. Koncepcje i realizacja). Habilitacja w Instytucie Historii Nauki PAN w 2012 (Historii nauki, kultury i sztuki polskiej na emigracji i na kresach w XX wieku, w zakresie źródeł, bibliografii, czasopiśmiennictwa, archiwoznawstwa, muzealnictwa i biografistyki). Dyrektor Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu (2004-2010). Założyciel i kierownik (od 1995) Archiwum Emigracji (od 1995) i Muzeum Uniwersyteckiego w Toruniu (od 2005). Redaktor naczelny czasopisma „Archiwum Emigracji” (od 1998). Jego żoną jest Anna Supruniuk. Wybrane publikacje Emisariusze innej Polski : Instytut Literacki w Paryżu (1946-1992), Toruń: BU 1992. Kultura: materiały do dziejów Instytutu Literackiego w Paryżu : bibliografia działalności wydawniczej 1946-1990 (uzupełnienia), Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika 1994. Kultura: materiały źródłowe do dziejów Instytutu Literackiego w Paryżu, t. 2: Bibliografia przedruków wydawnictw Instytutu Literackiego w Paryżu w niezależnych oficynach wydawniczych w Polsce w latach 1977-1990, Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Archiwum IL w Paryżu - "Pomost" 1995. (redakcja) "Wiadomości" i okolice: szkice i wspomnienia, t. 1-2, red. i oprac. Mirosław A. Supruniuk, Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika 1995-1996. (współautor: Anna Supruniuk), Bibliografia. [4], "Kultura" (1988-1996), "Zeszyty Historyczne" (1988-1996), działalność wydawnicza (1988-1996), Paryż: Inst. Literacki 1997. (redakcja) Libella, Galerie Lambert: szkice i wspomnienia, red. i oprac. Mirosław A. Supruniuk, Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika 1998. Zbiory i prace dotyczące emigracji i Polonii w Bibliotece Uniwersyteckiej oraz Książnicy Miejskiej w Toruniu: informator, Toruń: Wydawnicywo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1999. (redakcja) Homo bibliographicus: Henryka Baranowskiego zmagania z bibliografią, oprac. red. Adam Domański i Mirosław A. Supruniuk, Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika 2001. (redakcja) Andrzej Kłossowski, Książka polska na obczyźnie - XX wiek, wybrali, przygot. do dr. i wstępem poprzedzili Mirosław A. Supruniuk i Janusz Tondel, Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika 2003. Mała galeria sztuki emigracyjnej: wystawa ze zbiorów Archiuwm Emigracji UMK: sprawozdanie, oprac. M. A. Supruniuk, J. Krasnodębska, Toruń: Archiwum Emigracji 2003. (redakcja) Piotr Marian Massonius, Dzieje Uniwersytetu Wileńskiego 1781-1832: notatki z wykładów w roku akademickim 1924/1925, do dr. przygotowali, przypisami, szkicami uzupełniającymi i posłowiem opatrzyli Anna Supruniuk, Mirosław Adam Supruniuk, Toruń: Biblioteka Uniwersytecka : Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2005. Czesław Miłosz poza cenzurą : poeta w niezależnym obiegu wydawniczym w latach 1977-1989: Vilnius - Kaunas - Toruń 31.03 - 30.06.2006 = Czesławas Miłoszas be cenzūros : poetas nepriklausomoje pogrindžio leidyboje 1977-1989 metais, vert. Odeta Venkavičiene, Toruń: Biblioteka Uniwersytetu M. Kopernika - Oficyna Wydawnicza Kucharski 2006. (redakcja) Gombrowicz emigrantów: na podstawie ankiety Michała Chmielowca w londyńskich "Wiadomościach", przygot. do dr., uzup. i wstępem opatrzył Mirosław A. Supruniuk, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2006. (redakcja) Sztuka polska w Wielkiej Brytanii 1940-2000: antologia, wybrał, przygot. do dr. i wstępem opatrzył Mirosław Adam Supruniuk, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika - Oficyna Wydawnicza Kucharski 2006. (redakcja) Inwentarz archiwum "Wiadomości" (1946-1981) oraz archiwów "Wiadomości Polskich, Politycznych i Literackich" (1940-1944), nagrody "Wiadomości" (1958-1990) i Mieczysława Grydzewskiego (1939-1971), oprac. Mirosław Supruniuk, Aneta Jadowska i Marta Karpińska, wstępem opatrzył Mirosław A. Supruniuk, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2006. Przyjaciele wolności: Kongres Wolności Kultury i Polacy, Warszawa: Wydawnictwo DiG 2008. (współautor: Anna Supruniuk), Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie w fotografiach 1919-1939, Toruń: Wydawnictwo Naukowe UMK 2009. (współautor: Anna Supruniuk), Uniwersytet Mikołaja Kopernika w fotografiach 1945-2010 = Nicolaus Copernicus University in photographs 1945-2010, t. 1-3, ze wstępem historycznym Ryszarda Kozłowskiego, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2011. Uporządkować wspomnienia: nieautoryzowane rozmowy z Jerzym Giedroyciem, Toruń: Towarzystwo Przyjaciół Archiwum Emigracji 2011. Zobaczyć inną Polskę: pomoc paryskiego Instytutu Literackiego dla Polski w latach 1946-1990: koncepcje i realizacja, Toruń: Towarzystwo Przyjaciół Archiwum Emigracji 2011. (współautor: Anna Supruniuk), Bibliografia. [5], "Kultura" (1997-2010), "Zeszyty Historyczne" (1997-2010), działalność wydawnicza (1997-2010), "Fragments" (1973-1979), Paryż: Association Institut Littéraire "Kultura" - Warszawa: Towarzystwo "Więź" 2013. (redakcja) Leopold Tyrmand, Listy do redaktorów "Wiadomości", oprac. i przypisami opatrzył Mirosław A. Supruniuk, konsult. edytorska Beata Dorosz, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2014. (redakcja) Mieczysław Grydzewski, Silva rerum, wybór Jerzy B. Wójcik, Mirosław A. Supruniuk, Warszawa: Wydawnictwo Iskry 2014. Bibliografia https://web.archive.org/web/20170923145808/http://www.kulturaparyska.com/pl/ludzie/typ/historycy/miroslaw_supruniuk Urodzeni w 1962 Polscy historycy kultury Polscy historycy nauki Polscy historycy sztuki Polscy archiwiści Absolwenci Wydziału Nauk Historycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika Ludzie związani z paryską „Kulturą” Dyrektorzy muzeów w Polsce Ludzie urodzeni w Grudziądzu

3454981

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zv%C3%ADkov%20%28powiat%20Czeskie%20Budziejowice%29

Zvíkov (powiat Czeskie Budziejowice)

Zvíkov – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 268 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454982

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BDabov%C5%99esky%20%28powiat%20Czeskie%20Budziejowice%29

Žabovřesky (powiat Czeskie Budziejowice)

Žabovřesky – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 420 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454984

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BD%C3%A1r%20%28powiat%20Czeskie%20Budziejowice%29

Žár (powiat Czeskie Budziejowice)

Žár – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 328 mieszkańców. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454985

https://pl.wikipedia.org/wiki/Busz%C3%B3wki

Buszówki

Buszówki (Acanthizinae) – ponownie przywrócona podrodzina ptaków z rodziny buszówkowatych (Acanthizidae). Występowanie Podrodzina obejmuje gatunki występujące w Australazji i Azji Południowo-Wschodniej. Podział systematyczny Do podrodziny zaliczane są następujące rodzaje: Gerygone Smicrornis – jedynym przedstawicielem jest Smicrornis brevirostris – krótkodziobek Calamanthus Hylacola Pycnoptilus – jedynym przedstawicielem jest Pycnoptilus floccosus – pilotek Pyrrholaemus Origma Neosericornis – jedynym przedstawicielem jest Neosericornis citreogularis – solnik żółtogardły Aethomyias Sericornis Acanthornis – jedynym przedstawicielem jest Acanthornis magna – tasmanówka Aphelocephala Acanthiza Przypisy Buszówkowate

3454987

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%BDimutice

Žimutice

Žimutice – wieś i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 592 mieszkańców. Urodził się tu biskup czeskobudziejowicki Šimon Bárta. Przypisy Gminy w powiecie Czeskie Budziejowice Miejscowości w kraju południowoczeskim

3454989

https://pl.wikipedia.org/wiki/Igor%20Agejev

Igor Agejev

Igor Agejev − estoński bokser, mistrz Estonii w kategorii lekkiej z roku 2002, 2003, 2004, w kategorii półśredniej z roku 2006 oraz wicemistrz Estonii w kategorii piórkowej z roku 2001. Kariera W listopadzie 2000 reprezentował Estonię na Mistrzostwach Świata Juniorów w Budapeszcie. W kategorii piórkowej odpadł w 1/16 finału, przegrywając z reprezentantem Kataru Yaminem Mohamedem. We wrześniu 2001 startował na Mistrzostwach Europy Juniorów w Sarajewie. Rywalizację zakończył na 1/8 finału, w którym przegrał z Litwinem Mariusem Narkevičiusem. We wrześniu 2002 startował na Mistrzostwach Świata Juniorów na Kubie, gdzie dotarł do 1/8 finału. W grudniu 2001 był w składzie na mecz międzypaństwowy pomiędzy drużyną Finlandii a Estonii. Przegrał swój pojedynek z Finem Jussi Koivulą, ulegając mu nieznacznie na punkty. W maju 2002 uczestniczył w meczu przeciwko Finlandii, mając za rywala Mikkę Seppä, którego pokonał na punkty. Przypisy Urodzeni w XX wieku Estońscy bokserzy

3454991

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ogr%C3%B3d%20Botaniczny%20w%20Batumi

Ogród Botaniczny w Batumi

Ogród botaniczny w Batumi (gruz. ბათუმის ბოტანიკური ბაღი) — ogród botaniczny w Gruzji, w regionie Adżaria, znajdujący się 9 km na północny wschód od centrum Batumi, w kierunku Kobuleti. Ogród położony jest w miejscu zwanym Zielonym Przylądkiem (Mcwane Koncchi) na urwistym brzegu morza, a na wzgórzach nad nim rosną tysiące egzotycznych gatunków roślin ze wszystkich niemal stref klimatycznych świata. Dojazd marszrutką #31 z centrum miasta z okolic wschodniego krańca ul. Czawczawadzego. Utworzenie w tym miejscu ogrodu botanicznego związane jest z rosyjskim botanikiem Andriejem Nikołajewiczem Krasnowem (1862—1914), który chciał tu aklimatyzować cenne subtropikalne okazy dla klimatu południowej części ówczesnego Imperium Rosyjskiego. Pierwsze prace podjęto w latach 80. XIX wieku, a oficjalne otwarcie nastąpiło w 3 listopada 1912. Przy tworzeniu ogrodu botanicznego, Krasnowowi pomagali dwaj znani ogrodnicy, którzy wsławili się też parkowymi założeniami w Batumi: Francuz d'Alphonse i Gruzin Iason Gordeziani. Sam twórca ogrodu po swej śmierci został tu pochowany. Po ustanowieniu władzy radzieckiej postanowieniem Rady Komisarzy Ludowych z 30 czerwca 1925 ogród botaniczny w Batumi został uznany główną instytucją badawczą subtropikalnej roślinności na wybrzeżu Morza Czarnego, ważną dla rozwoju Związku Radzieckiego. W czasach ZSRR był jednym z największych ogrodów botanicznych w państwie, po powiększeniu zajmując powierzchnię ponad 110 ha. W tamtych czasach na jego terenie powstało centrum badawcze kaukaskiej roślinności. W 1997 roku ogród stał się członkiem międzynarodowej unii ogrodów botanicznych Botanic Gardens Conservation International (BGCI). Ogród botaniczny podzielono na 9 rejonów geograficznych, każdy ze specyficzną dla siebie roślinnością: Zakaukazia, Australii, Nowej Zelandii, Himalajów, Azji Wschodniej, Ameryki Północnej, Ameryki Południowej, Meksyku i basenu Morza Śródziemnego. Oprócz tego znajdują się tu trzy parki: Górny, Dolny i nadmorski imienia Giorgiego Gabrichidze. Rejony geograficzne zajmują łącznie 29,5 ha, parki - 23 ha, departament kwiatów – 33 ha, hodowle – 6 ha, kolekcje działkowe – 10 ha, a cytrusowe – 6,5 ha. Na całą kolekcję składa się obecnie 2037 gatunków roślin drzewiastych (z czego 104 z regionu Kaukazu) oraz wiele gatunków róż. Roczna suma opadów, jaka tu występuje, to 2620 mm. Przypisy Batumi Batumi

3454992

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mike%20Winter

Mike Winter

Mike Winter (ur. 2 września 1952 w Wiedniu) – amerykański piłkarz pochodzenia austriackiego, grający na pozycji bramkarza, reprezentant kraju. Kariera piłkarska Mike Winter karierę piłkarską rozpoczął w 1972 roku w klubie ligi NASL – St. Louis Stars. W sezonie 1972 sięgnął z tą drużyną po wicemistrzostwo NASL oraz został ogłoszonym Odkryciem Roku NASL. Z klubu odszedł po zakończeniu sezonu 1974 po rozegraniu 32 meczów w lidze NASL. Następnie w 1975 roku przeszedł do Chicago Sting, gdzie po zakończeniu sezonu 1975 i rozegraniu w tym sezonie zaledwie jednego meczu zakończył w wieku zaledwie 23 lat piłkarską karierę. Mike Winter łącznie w lidze NASL rozegrał 33 mecze. Kariera reprezentacyjna Mike Winter w latach 1972–1973 w reprezentacji Stanów Zjednoczonych wystąpił w 6 meczach. Debiut zaliczył dnia 20 sierpnia 1972 roku w St. John’s w wygranym 3:2 meczu eliminacyjnym do mistrzostw świata 1974 z reprezentacją Kanady. Ostatni mecz w reprezentacji Stanów Zjednoczonych rozegrał dnia 5 listopada 1973 roku na Stade Sylvio Cator w Port-au-Prince, gdzie reprezentacja Stanów Zjednoczonych wygrała towarzysko 1:0 z reprezentacją Haiti. Mecze w reprezentacji Sukcesy piłkarskie St. Louis Stars Wicemistrzostwo NASL: 1972 Indywidualne Odkrycie ligi NASL: 1972 Przypisy Linki zewnętrzne Statystyki NASL Urodzeni w 1952 Reprezentanci Stanów Zjednoczonych w piłce nożnej Piłkarze St. Louis Stars Piłkarze Chicago Sting Ludzie urodzeni w Wiedniu

3454993

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat%20przyrody%20V%C5%99esov%C3%A1%20str%C3%A1%C5%88

Rezerwat przyrody Vřesová stráň

Rezerwat przyrody Vřesová stráň (cz. Přírodní rezervace Vřesová stráň) – rezerwat przyrody w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek, w Mostach koło Jabłonkowa. Powstał w 1990 i obejmuje 7,81 ha powierzchni, na wysokości 525-580 m n.p.m. Ochronie na terenie rezerwatu podlegają podmokłe łąki (zbiorowisko związku Calthion). Występują tu m.in. storczyk, kukułka szerokolistna, gnidosz leśny, jałowiec pospolity, żarnowiec miotlasty, głóg jednoszyjkowy, kruszyna, brzoza brodawkowata, sosna zwyczajna, modrzew europejski, klon jawor, podrzeń żebrowiec, widłak goździsty i inne. Bibliografia Rezerwaty przyrody w kraju morawsko-śląskim Ochrona przyrody w powiecie Frydek-Mistek Ochrona przyrody Beskidu Śląsko-Morawskiego

3454998

https://pl.wikipedia.org/wiki/Port%20w%20Tallinnie

Port w Tallinnie

Port w Tallinnie () – największy kompleks portowy w Estonii, a także, jeśli wziąć pod uwagę łącznie ruch pasażerski i towarowy, największy nad Morzem Bałtyckim. Siedziba portu znajduje się w Tallinnie. Port jest własnością państwa, jednak ruch towarowy w całości obsługiwany jest przez prywatne spółki. Kompleks Port w Tallinnie składa się z 6 portów: Vanasadam (est. Stary Port) znajduje się w centrum Tallinna i jest największym portem pasażerskim Bałtyku. Obsługuje międzynarodowe połączenia z Finlandią, Szwecją oraz Rosją. Marina staromiejska w centrum Tallinna, służąca dla jednostek rekreacyjnych. Port Muuga – największy port towarowy Estonii, znajdujący się we wsi Muuga, około 13 km na północny wschód od Tallinna. Port Południowy w Paldiski – drugi co do wielkości port towarowy w kompleksie Portu w Tallinnie. Znajduje się w Paldiski, 45 km na zachód od Tallinna. Port Paljassaare – kolejny port towarowy, znajdujący się na Półwyspie Paljassaare, około 6 km od centrum Tallinna. Port Saaremaa – przystań pasażerska we wsi Ninase na wyspie Sarema. Hasłem Portu w Tallinnie jest The Port of Good News (Port dobrych wieści). W 2014 roku Port w Tallinnie obsłużył ponad 9,5 miliona pasażerów. W 2017 było to 10,56 mln pasażerów, głównie w komunikacji z Helsinkami (8,83 mln), Sztokholmem (ponad 1 mln) i Petersburgiem (83,5 tys.). W tym samym roku do portu zawinęło też 311 statków wycieczkowych z 564 tys. pasażerów. Przypisy Linki zewnętrzne Strona Portu w Tallinnie ! Porty Morza Bałtyckiego

3455004

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20Estonii%20w%20Lekkoatletyce%201919

Mistrzostwa Estonii w Lekkoatletyce 1919

3. Mistrzostwa Estonii w Lekkoatletyce – zawody lekkoatletyczne, które zostały rozegrane w dniach 23–24 sierpnia 1919 roku w Tallinnie. W mistrzostwach udział brali ponownie tylko mężczyźni startujący w trzynastu konkurencjach lekkoatletycznych. Najlepszym zawodnikiem mistrzostw okazał się Johannes Villemson, który wygrał niemal wszystkie konkurencje biegowe (z wyjątkiem biegu na 5000 m). Rezultaty Przypisy Bibliografia 1919 w Europie 1919 w lekkoatletyce 1919 Sport w Tallinnie

3455013

https://pl.wikipedia.org/wiki/Vanasadam

Vanasadam

Vanasadam (z est. Stary port, ang. Old City Harbour) – port w Tallinnie w Estonii. Część kompleksu Portu w Tallinnie. Jest największym portem pasażerskim w Estonii, a także nad całym Morzem Bałtyckim. Vanasadam obsługuje stałe połączenia pasażerskie z Helsinkami (Tallink, Eckerö Line, Viking Line), Sztokholmem (Tallink) oraz Petersburgiem (St. Peterline). Port znajduje się w ścisłym centrum miasta. Składają się na niego trzy terminale: Terminal A – załadunek dla Eckerö Line, Viking Line i St. Peterline Terminal B – rozładunek dla powyższych Terminal D – obsługa Tallinka Port zajmuje 52,9 ha powierzchni lądowej, z której większość jest niezagospodarowana, ze względu na usunięcie obrotu towarowego z Vanasadam do innych portów należących do kompleksu. Składa się z 24 nabrzeży o łącznej długości 4,2 km. Głębokość portu to 11 m. Może obsługiwać jednostki o maksymalnej długości 340 m i szerokości 42 m. W 2013 roku rozpoczęto budowę nowego nabrzeża dla wycieczkowców, obok dotychczasowego o długości 339 metrów, wybudowanego w 2004 roku. Inwestycja powodowana była wzrostem liczby tego typu statków odwiedzających port w Tallinnie. Otwarcie nastąpiło 17 maja 2014 roku. Inwestycja kosztowała 9,34 milionów euro. Nowe nabrzeże ma 421 metrów długości. Przypisy Linki zewnętrzne Old City Harbour / Vanasadam Port w Tallinnie Porty w Estonii

3455015

https://pl.wikipedia.org/wiki/Worksop%20%28stacja%20kolejowa%29

Worksop (stacja kolejowa)

Worksop (ang: Worksop railway station) – stacja kolejowa w miejscowości Worksop, w hrabstwie Nottinghamshire, w Anglii. Otwarta została w lipcu 1849 przez Sheffield and Lincolnshire Junction Railway, część Manchester, Sheffield and Lincolnshire Railway, która dzisiaj stanowi przystanek pośredni dla ruchu regionalnego z Lincoln Central do Sheffield prowadzonym przez Northern Rail i jednocześnie północnym końcem East Midlands Trains Robin Hood Line z Nottingham i Mansfield (odcinek od ostatniego miasta został ponownie otwarty dla pasażerów w dniu 25 maja 1998 roku, po redukcji kolei Beeching Axe w październiku 1964). Nastawnia Worksop, która została otwarta w 1998 roku, znajduje się na zachodnim krańcu stacji na peronie w kierunku Retford. Istnieje również kilka torów towarowych i bocznic, które służą do postojów i cofania oraz dla pociągów obsługujących pobliskie elektrownie w West Burton i Cottam. Połączenia W dni powszednie istnieje podstawowe połączenie co godzinę zarówno do Sheffield, Lincoln i do Nottingham. Niektóre dodatkowe pociągi kursują w okresie szczytu ruchu między Sheffield i Retford (kilka razy dziennie wcześnie rano i późnym wieczorem), a większość usług na tej linii kieruje się aż do Meadowhill, Doncaster i Adwick. W soboty istnieją trzy pociągi do i z Cleethorpes poprzez Brigg. W Niedziele istnieje dwugodzinny takt między Sheffield i Lincoln. Linie kolejowe Sheffield to Lincoln Line Robin Hood Line Linki zewnętrzne Rozkład jazdy Strona stacji na National Rail Stacje i przystanki kolejowe w hrabstwie Nottinghamshire

3455016

https://pl.wikipedia.org/wiki/Luc%20Mbah%20a%20Moute

Luc Mbah a Moute

Luc Richard Mbah a Moute (ur. 9 września 1986 w Jaunde) – kameruński koszykarz, występujący na pozycjach niskiego lub silnego skrzydłowego. 14 lipca 2015 podpisał umowę z klubem Sacramento Kings. 25 września 2015 został zawodnikiem Los Angeles Clippers. 19 lipca 2017 zawarł kontrakt z Houston Rockets. 10 lipca 2018 podpisał kolejną w karierze umowę z Los Angeles Clippers. 7 kwietnia 2019 został zwolniony. 7 lipca 2020 dołączył po raz kolejny w karierze do Houston Rockets. Osiągnięcia Stan na 21 września 2021, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej. NCAA Wicemistrz NCAA (2006) Uczestnik NCAA Final Four (2006–2008) Najlepszy pierwszoroczny zawodnik konferencji Pac-10 (2006) Mistrz: turnieju konferencji Pac 10 (2006, 2008) sezonu zasadniczego Pac 10 (2006–2008) Zaliczony do: I składu najlepszych pierwszorocznych zawodników Pac-10 (2006) składu honorable mention Pac-10: 2006–2008 All-Defensive (2008) Reprezentacja Wicemistrz Afryki (2007) Uczestnik mistrzostw Afryki (2013 – 5.miejsce) Zaliczony do I składu mistrzostw Afryki (2007) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki na basketball-reference.com Profil na landofbasketball.com Profil na espn.go.com Kameruńscy koszykarze Koszykarze Milwaukee Bucks Koszykarze Sacramento Kings Koszykarze Minnesoty Timberwolves Koszykarze Philadelphia 76ers Koszykarze Houston Rockets Koszykarze Los Angeles Clippers Koszykarze UCLA Bruins Urodzeni w 1986 Ludzie urodzeni w Jaunde

3455017

https://pl.wikipedia.org/wiki/Krystyna%20ze%20Spoleto

Krystyna ze Spoleto

Krystyna ze Spoleto (ur. ok. 1432 w Osteno we Włoszech, zm. 13 lutego 1458 w Spoleto) – włoska augustianka i błogosławiona Kościoła katolickiego. Życiorys Agostina Camozzi urodziła się ok. 1432 roku jako córka lekarza. Udała się do Werony i przyjęła imię Krystyna. Mieszkała w niektórych klasztorach augustianów i uprawiała umartwienia. W 1457 rozpoczęła pielgrzymkę do Asyżu, Rzymu i Palestyny. W drodze powrotnej dotarła do Spoleto, gdzie opiekowała się chorymi w miejskim szpitalu. Zmarła 13 lutego 1458 i została pochowana w kościele augustianów św. Mikołaja. Wiele łask i cudów przypisywanych jej wstawiennictwu przyczyniły się do rozpowszechniania jej kultu. W 1834 papież Grzegorz XVI ogłosił ją błogosławioną. Przypisy Włoskie augustianki Włoscy błogosławieni katoliccy Urodzeni w XV wieku Zmarli w 1458 Beatyfikowani przez Grzegorza XVI Ludzie związani ze Spoleto

3455018

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jagdish%20Prasad%20Goenka

Jagdish Prasad Goenka

Jagdish Prasad Goenka – indyjski brydżysta. Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Zobacz też Brydż sportowy Brydżyści

3455021

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20Estonii%20w%20Lekkoatletyce%201920

Mistrzostwa Estonii w Lekkoatletyce 1920

4. Mistrzostwa Estonii w Lekkoatletyce – zawody lekkoatletyczne, które zostały rozegrane w dniach 3–5 lipca 1920 roku w Tallinnie. W mistrzostwach udział brali mężczyźni startujący w rekordowej liczbie siedemnastu konkurencji lekkoatletycznych. Najlepszym zawodnikiem mistrzostw był Aleksander Klumberg, który zdobył pięć złotych i trzy srebrne medale. Po raz pierwszy na mistrzostwach rozegrano zawody w dziesięcioboju, których pierwszym zwycięzcą został wspomniany Klumberg. Rezultaty Przypisy Bibliografia 1920 w Europie 1920 w lekkoatletyce Historia Tallinna 1920 Sport w Tallinnie

3455024

https://pl.wikipedia.org/wiki/Monte-Carlo%20Rolex%20Masters%202015

Monte-Carlo Rolex Masters 2015

Monte-Carlo Rolex Masters 2015 – tenisowy turniej ATP kategorii ATP World Tour Masters 1000 w sezonie 2015 z cyklu Monte-Carlo Rolex Masters rozgrywany w dniach 12–19 kwietnia 2015 roku w Monte Carlo na kortach ceglanych o puli nagród wynoszącej 3 288 530 euro. Gra pojedyncza Zawodnicy rozstawieni Drabinka Faza finałowa Faza początkowa Pula nagród Gra podwójna Zawodnicy rozstawieni Drabinka Faza finałowa Faza początkowa Pula nagród Uwagi Bibliografia Linki zewnętrzne 2015 w tenisie ziemnym 2015 2015 w Monako

3455026

https://pl.wikipedia.org/wiki/Warren%20Spector

Warren Spector

Warren Spector (ur. 15 grudnia 1957 w Waszyngtonie) – amerykański brydżysta, World International Master (WBF). Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Zobacz też Brydż sportowy Przypisy Linki zewnętrzne Amerykańscy brydżyści Urodzeni w 1957 Ludzie urodzeni w Waszyngtonie

3455028

https://pl.wikipedia.org/wiki/Joe%20Morrone%20Jr.

Joe Morrone Jr.

Joseph Morrone Jr. (ur. 19 marca 1959 w Middlebury) – amerykański piłkarz, grający na pozycji pomocnika. Kariera piłkarska Joe Morrone Jr. karierę piłkarską rozpoczął w 1977 roku drużynie uniwersyteckiej University of Connecticut - Connecticut Huskies, którego trenerem był jego ojciec - Joe Morrone Sr. W 1980 roku zdobył nagrodę Hermann Trophy, nagrodę dla najlepszego piłkarza sezonu w lidze NCAA. Wkrótce odszedł z klubu po zdobyciu dla niego 158 punktów (61 goli, 36 asyst) w lidze NCAA. Następnie Joe Morrone został piłkarzem klubu ligi NASL - Tulsa Roughnecks. Najpierw występował w halowej drużynie tego klubu w halowych rozgrywkach ligi NASL, a w sezonie 1981 został włączony do głównej drużyny Tulsa Roughnecks oraz został ogłoszonym Odkryciem Roku NASL. Z klubu odszedł w 1982 roku po rozegraniu 28 meczów i strzeleniu 11 goli w lidze NASL oraz 35 meczów i 9 golach w halowej lidze NASL. Następnie został zawodnikiem San Jose Earthquakes, w którym w sezonie 1982 w lidze NASL rozegrał 12 meczów. Potem klub zmienił nazwę na Golden Bay Earthquakes i Morrone występował już tylko w halowej drużynie w rozgrywkach ligi MISL (30 meczów). Następnie w 1983 roku przeszedł do Pittsburgh Spirit, gdzie dnia 5 marca 1984 roku po rozegraniu 34 meczów i strzeleniu 10 goli w lidze MISL zakończył w wieku zaledwie 25 lat piłkarską karierę i rozpoczął studia biznesowe. Joe Morrone łącznie w lidze NASL rozegrał 47 meczów i strzelił 9 goli, w halowej lidze NASL rozegrał 28 meczów i strzelił 11 goli, a w lidze MISL rozegrał 64 mecze i strzelił 10 goli. Łącznie w karierze piłkarskiej rozegrał 139 meczów i strzelił 30 goli. Kariera reprezentacyjna Joe Morrone występował z olimpijską reprezentacją Stanów Zjednoczonych w kwalifikacjach do igrzysk olimpijskich 1980. Joe Morrone strzelił dwa gole w wygranym meczach z olimpijską reprezentacją Surinamu (2:1) oraz z olimpijską reprezentacją Kostaryki (1:0). Reprezentacja Stanów Zjednoczonych zakwalifikowała się na turniej olimpijski w Moskwie, jednak reprezentacja nie wzięła w nim z powodu zbojkotowania tych igrzysk przez prezydenta Stanów Zjednoczonych - Jimmy'ego Cartera za internewncję wojsk radzieckich w Afganistanie. Sukcesy piłkarskie Indywidualne Hermann Trophy: 1980 Odkrycie ligi NASL: 1981 Przypisy Linki zewnętrzne Statystyki NASL Urodzeni w 1959 Amerykańscy piłkarze

3455029

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat%20przyrody%20Novodvorsk%C3%BD%20mo%C4%8D%C3%A1l

Rezerwat przyrody Novodvorský močál

Rezerwat przyrody Novodvorský močál (cz. Přírodní rezervace Novodvorský močál) – rezerwat przyrody w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Frydek-Mistek, na granicy Frydka-Mistka i Dobrej. Powstał w 2001 i obejmuje 2,7 ha powierzchni, na wysokości 318-322 m n.p.m. Ochronie na terenie rezerwatu podlega koryto jednego z dopływów Morawki, wraz z przylegającymi podmokłymi terasami i rosnąca na nich roślinnością (jesion, dąb szypułkowy, świerk, wiąz górski, turzyca drżączkowata, skrzyp leśny, rzeżucha gorzka, żywiec gruczołowaty, czermień błotna, kukułka szerokolistna, bobrek trójlistkowy). W rzece rozmnażają się żaby trawne i traszki górski, obserwowane są również wydry. Bibliografia Frydek-Mistek Rezerwaty przyrody w kraju morawsko-śląskim Ochrona przyrody w powiecie Frydek-Mistek

3455031

https://pl.wikipedia.org/wiki/Ro%C3%9Flau%20%28Elbe%29%20%28stacja%20kolejowa%29

Roßlau (Elbe) (stacja kolejowa)

Roßlau (Elbe) (niem: Bahnhof Roßlau (Elbe)) – stacja kolejowa w Dessau-Roßlau, w dzielnicy Roßlau (Elbe), w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, w Niemczech. Według klasyfikacji Deutsche Bahn stacja posiada kategorią 4. Opis Budynek dworca znajduje się po wschodniej stronie torów. Tor 1 znajduje się przy głównym peronie przy budynku dworca. Tor 2 i 3 położone są przy peronie wyspowym. Oba perony połączone są ze sobą przejściem podziemnym. Jest stacją węzłową na liniach Trebnitz – Lipsk, Węgliniec – Roßlau i Wiesenburg – Roßlau. Linie te krzyżują się na północ od stacji w formie trójkąta, tak że możliwa jest zmiana linii kolejowej bez konieczności zmiany czoła pociągu. Bezpośrednio na południe od stacji Roßlau znajduje się most kolejowy nad Łabą. Połączenia Stacja Roßlau (Elbe) zapewnia dostęp w kierunku północnego wschodu, do stolicy Niemiec, Berlina, na północny zachód do Magdeburga, na wschód i na południe przez Wittenbergę oraz na południe do Dessau, Halle (Saale) i Lipska. Jest ona obsługiwana wyłącznie przez pociągi Regional-Express i Regionalbahnen. Od strony ulicy przy stacji znajduje się przystanek autobusowy, postój taksówek i parkingi P & R. W 2014 stacja została zmodernizowana, co przyczyniło się do zmiany infrastruktury stacji. Peron wyspowy został zastąpiony nowym peronem krawędziowym. Linie kolejowe Trebnitz – Lipsk Węgliniec – Roßlau Wiesenburg – Roßlau Przypisy Linki zewnętrzne Strona stacji na DB Stacje i przystanki kolejowe w Saksonii-Anhalt

3455032

https://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat%20przyrody%20Sku%C4%8D%C3%A1k

Rezerwat przyrody Skučák

Rezerwat przyrody Skučák (cz. Přírodní rezervace Skučák) – rezerwat przyrody w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Karwina, w Rychwałdzie. Powstał w 1969 i obejmuje 30,08 ha powierzchni, na wysokości 214-215 m n.p.m. Ochronie na terenie rezerwatu podlega kompleks stawów w otoczeniu podmokłych łąk. Występują tu rzadkie (w tym zagrożone) gatunki płazów (traszka zwyczajna, rzekotka, żaba wodna, żaba moczarowa), ptaków (perkoz dwuczuby, cyraneczka zwyczajna, cyranka zwyczajna, płaskonoz, błotniak stawowy, wodnik, trzcinniczek zwyczajny, trzciniak), ssaków (gronostaj, tchórz zwyczajny). Bibliografia Rezerwaty przyrody w kraju morawsko-śląskim Rychwałd

3455035

https://pl.wikipedia.org/wiki/Leelo

Leelo

Leelo (est. Setu leelo), pol. „pieśń” – tradycyjny śpiew polifoniczny społeczności Seto zamieszkującej południowo-wschodnią Estonię – region Setomaa. W 2009 roku śpiew leelo został wpisany na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO. Opis Pieśni leelo wykonywane są a cappella głównie przez kobiety. Pieśń rozpoczyna solo pierwszej śpiewaczki (sõnoline) do sylabicznej, prostej melodii o niezbyt szerokiej skali, po którym następuje refren śpiewany przez chór (koor). Partie solowe bazują na improwizacji – pierwsza śpiewaczka układa kolejne wersy pieśni. Wersy mogą być 8-sylabowe lub dłuższe, z licznymi aliteracjami i paralelizmami. Linie mogą być przedłużane przez dodanie dodatkowej sylaby i powtórzenia – wersy mogą być 9, 11 a nawet 16 sylabowe. Pieśni leelo odróżnia od tradycyjnych bałtycko-fińskich pieśni runicznych i estońskich pieśni regilaul sylabiczna nieregularność partii solowych i polifonicznego chóru złożonego z partii niskich (torrõ) i jednej partii wysokiej (killõ). Tak jak w pieśniach regilaul, chór powtarza ostatnie wersy partii solowej. Śpiewaczki występują w tradycyjnych strojach ludowych. Strój składa się z białej koszuli zdobionej haftem krzyżykowym w różnych odcieniach czerwieni, ciemnej wełnianej sukni bez rękawów, paska, barwnego fartucha i przepaski na głowę. Całość dopełnia srebrna biżuteria w formie licznych łańcuszków i wielkiej srebrnej broszy w kształcie tarczy, noszonej przez zamężne kobiety. Całkowita waga srebrnych ozdób może dochodzić do 4-6 kg. Śpiew bazujący na improwizacji wymaga doskonałej znajomości języka seto i tradycji śpiewania. Najbieglejsze w śpiewie kobiety nazywane są z uwagi na swoje umiejętności „matkami pieśni” (lauluimä). Najlepsze potrafią ułożyć pieśni złożone z 10-20 tys. rymów. Pierwszy film w języku seto „Taarka” w reżyserii Ainego Mäeotsa poświęcony jest jednej z najsławniejszych „matek pieśni” – Hilany Taarki. W 1986 roku we wsi Obinitsa stanął pomnik ku czci „matek pieśni”. Dawniej śpiewy leelo towarzyszyły kobietom w pracach codziennych. Dziś są wykonywane z okazji świąt i wydarzeń kulturalnych, np. podczas obchodów Dnia Królestwa Seto, kiedy to największe śpiewaczki otrzymują tytuł „królewskiej matki pieśni”. Pieśni Setu znajdują się w repertuarze m.in. fińskiego zespołu folkowego Värttinä. Uwagi Przypisy Linki zewnętrzne Kultura w Estonii Obiekty z listy niematerialnego dziedzictwa UNESCO

3455038

https://pl.wikipedia.org/wiki/Parafia%20greckokatolicka%20%C5%9Bw.%20Miko%C5%82aja%20w%20Ropiance

Parafia greckokatolicka św. Mikołaja w Ropiance

Parafia greckokatolicka św. Mikołaja w Ropiance – parafia greckokatolicka w Ropiance, w dekanacie sanockim archieparchii przemysko-warszawskiej. Została reaktywowana w 1991 roku. Terytorialnie obejmuje miejscowość Ropianka. Linki zewnętrzne Informacje o parafii na stronie archieparchii przemysko-warszawskiej Parafie archieparchii przemysko-warszawskiej Parafie pod wezwaniem św. Mikołaja Religia w gminie Dukla Ropianka

3455039

https://pl.wikipedia.org/wiki/Charles%20Coon

Charles Coon

Charles Coon (ur. 1931, zm. 18 stycznia 2003) – amerykański brydżysta, World International Master (WBF). Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Linki zewnętrzne Amerykańscy brydżyści Urodzeni w 1935 Zmarli w 2003

3455041

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gare%20d%E2%80%99Avallon

Gare d’Avallon

Gare d'Avallon – stacja kolejowa w Avallon, w departamencie Yonne, w regionie Burgundia-Franche-Comté, we Francji. Jest zarządzana przez SNCF (budynek dworca) i przez RFF (infrastruktura). Znajduje się na 228,674 km linii Cravant - Bazarnes – Dracy-Saint-Loup, na wysokości 254 m n.p.m. Stacja jest obsługiwana przez pociągi TER Bourgogne oraz pociągi towarowe Fret SNCF. Linie kolejowe Cravant - Bazarnes – Dracy-Saint-Loup Avallon – Nuits-sous-Ravières Przypisy Linki zewnętrzne La gare d'Avallon Avallon Avallon

3455056

https://pl.wikipedia.org/wiki/John%20Fisher%20%28bryd%C5%BCysta%29

John Fisher (brydżysta)

Dr John Fisher (ur. 1924, zm. 15 sierpnia 2009) – amerykański brydżysta, World Life Master w kategorii Open (WBF). Wyniki brydżowe Zawody światowe W światowych zawodach zdobył następujące lokaty: Klasyfikacja Przypisy Linki zewnętrzne Zobacz też Brydż sportowy Amerykańscy brydżyści Urodzeni w 1925 Zmarli w 2009

3455063

https://pl.wikipedia.org/wiki/Aynor

Aynor

Aynor – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Horry. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3455064

https://pl.wikipedia.org/wiki/Briarcliffe%20Acres

Briarcliffe Acres

Briarcliffe Acres – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Horry. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa

3455068

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mistrzostwa%20Estonii%20w%20Lekkoatletyce%201921

Mistrzostwa Estonii w Lekkoatletyce 1921

5. Mistrzostwa Estonii w Lekkoatletyce – zawody lekkoatletyczne, które zostały rozegrane w dniach 20–22 sierpnia 1921 roku w Tallinnie. W mistrzostwach udział brali mężczyźni startujący w siedemnastu konkurencjach lekkoatletycznych. Najwięcej medali zdobył Aleksander Klumberg (8). Rezultaty Przypisy Bibliografia 1921 w Europie 1921 w lekkoatletyce 1921 Sport w Tallinnie

3455070

https://pl.wikipedia.org/wiki/Loris%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29

Loris (Karolina Południowa)

Loris – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Horry. Lokalizacja Miejscowość Loris znajduje się w północnej części Hrabstwa Horry na nizinie Atlantyckiej w stanie Południowa Karolina. Przez miasteczko przebiega droga międzystanowa – U.S Route 701, prowadząca na południe do miejscowości Conway (31 km) i na północ (7km) do Tabor City w Północnej Karolinie. Według Bureau of the Census, powierzchnia Loris wynosi 11,8 km², z czego 0,05 km², to woda. Demografia Ze spisu statystycznego przeprowadzanego w 2010 roku wynika, że w miejscowości Loris znajdowało się 819 gospodarstw domowych, które zamieszkiwało 2396 osób. Gęstość zaludnienia wynosiła wtedy 258,1 os./km². Pod względem rasowym miasto zamieszkiwało 52,8% „Białych”, 39,4% Afroamerykanów, 0,08% Indian, 1,2% Azjatów, 4,4% Hiszpanów oraz Latynosów i 0,03% przedstawicieli innych ras. Loris zamieszkuje 22,5% osób poniżej 18 roku życia, 9,7% to osoby od 18 do 24 roku, z kolei 24,7% od 25 do 44, a 24,4% osób od 44 do 65 roku życia. Natomiast najstarsza grupę wiekową (od 65 wzwyż) reprezentuje 18,8% osób. Średnia wieku sięga tam 40 lat. Transport Lotniska W pobliżu Loris znajdują się dwa lotniska: Myrtle Beach International Airport (MYR) Twin City Airport (5J9) Transport publiczny The Coast RTA – transport autobusowy kursujący siedem dni w tygodniu, a w ciągu roku 364 dni. Na jego trasie mieszczą się następujące miejscowości: Andrews, Bucksport, Conway, Garden City, Georgetown, Loris, Murrells Inlet, Myrtle Beach, Pawleys Island oraz Surfside Beach. Edukacja W mieście Loris znajduje się biblioteka publiczna. Znajduje się tu również szkoła podstawowa, gimnazjum oraz szkoła średnia. Sławne osoby Robert H. Brooks, założyciel sieci restauracji Hooters w połowie lat 80. oraz Naturally Fresh Foods w Atlancie w 1966 roku. Przypisy Linki zewnętrzne City of Loris official website SCIway Loris, South Carolina City Data Loris, South Carolina Loris Chamber of Commerce Horry County Government Loris Elementary School Loris Middle School Loris High School NOAA Weather for Loris, South Carolina Miasta w stanie Karolina Południowa

3455072

https://pl.wikipedia.org/wiki/Surfside%20Beach%20%28Teksas%29

Surfside Beach (Teksas)

Surfside Beach – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Teksas, w hrabstwie Brazoria. Przypisy Miasta w stanie Teksas

3455074

https://pl.wikipedia.org/wiki/David%20Byrne%20%28po%C5%82udniowoafryka%C5%84ski%20pi%C5%82karz%29

David Byrne (południowoafrykański piłkarz)

David Byrne (ur. 11 stycznia 1960 w Guildfordzie) – południowoafrykański piłkarz pochodzenia angielskiego, grający na pozycji napastnika, reprezentant kraju U-23. Kariera piłkarska David Byrne urodził się w Anglii, jednak wychowywał się w Kapsztadzie. W 1979 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych grać w klubie ligi NASL - Atlanta Chiefs, gdzie grał zarówno w głównej jak i halowej drużynie tego klubu. W sezonie 1980 z 23 golami został królem strzelców halowej ligi NASL. Z klubu odszedł w 1981 roku (51 meczów i 4 gole w lidze NASL, 28 meczów i 37 goli w halowej lidze NASL). Następnie został zawodnikiem Toronto Blizzard, z którym dwukrotnie zdobył wicemistrzostwo NASL (1983, 1984) oraz w tych samych sezonach był wybierany do Drugiej Drużyny Gwiazd. Z klubu odszedł po sezonie 1984 i rozegraniu 81 meczów i strzeleniu 33 goli w lidze NASL oraz 18 meczów w halowej lidze NASL. Następnie Byrne wyjechał do Portugalii grać najpierw w Estorilu Praii (1983-1984 - 14 meczów, 1 gol), a potem w latach 1984-1985 w CF Os Belenenses (19 meczów, 1 gol). Następnie Byrne wrócił do Stanów Zjednoczonych grać w lidze MISL: Minnesota Strikers (1985-1988 - 117 meczów i 68 goli, wicemistrzostwo MISL 1986), Baltimore Blast (1988-1990 - 64 mecze i 32 gole, dwukrotne wicemistrzostwo MISL - 1989, 1990) oraz Wichita Wings (1989-1992 - 104 mecze i 54 goli). Grał także przez krótki czas w klubie ligi CSL - Toronto Blizzard (1989) oraz w lidze APSL - Tampa Bay Rowdies (1990-1991). Następnie wrócił do ojczyzny grać w Hellenic FC, gdzie w 1994 roku po raz pierwszy zakończył piłkarską karierę, jednak w 1998 roku wznowił karierę w Santosie Kapsztad, gdzie był również grającym asystentem trenera oraz w 1999 roku ostatecznie zakończył piłkarską karierę. Kariera reprezentacyjna David Byrne w 1994 roku mimo przekroczonego wieku zaliczył występy w reprezentacji RPA U-23 oraz był dwukrotnie powołany do seniorskiej reprezentacji RPA, jednak Byrne nigdy w niej nie zagrał. Kariera trenerska David Byrne po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W 1997 roku był asystentem trenera w Michau Warriors z siedzibą w Port Elizabeth, a w latach 1998-1999 był grającym asystentem trenera w Santosie Kapsztad. Następnie w latach 2000-2003 był asystentem trenera w Black Leopards, a potem był tymczasowym trenerem tego klubu, a do listopada 1994 roku był trenerem Avendale Athletico. Sukcesy piłkarskie Toronto Blizzard Wicemistrzostwo NASL: 1983, 1984 Minnesota Strikers Wicemistrzostwo MISL: 1986 Baltimore Blast Wicemistrzostwo MISL: 1989, 1990 Indywidualne Odkrycie ligi NASL: 1981 Życie prywatne David Byrne jest synem angielskiego piłkarza, gwiazdy West Ham United - Johnny’ego. Brat Davida - Mark również był piłkarzem oraz trenerem m.in. w akademii trenerskiej w Udinese Calcio. Przypisy Linki zewnętrzne Statystyki NASL Urodzeni w 1960 Południowoafrykańscy piłkarze Południowoafrykańscy trenerzy piłkarscy Piłkarze Atlanta Chiefs Piłkarze Minnesota Strikers Piłkarze Tampa Bay Rowdies Piłkarze GD Estoril Praia Piłkarze CF Os Belenenses Piłkarze Hellenic FC Piłkarze Santos FC (Południowa Afryka)

3455075

https://pl.wikipedia.org/wiki/Surfside%20Beach%20%28Karolina%20Po%C5%82udniowa%29

Surfside Beach (Karolina Południowa)

Surfside Beach – miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Karolina Południowa, w hrabstwie Horry. Przypisy Miasta w stanie Karolina Południowa