Datasets:

lighteval

/

elkarhizketak

like 0

Follow

Evaluation datasets 31

C_3621e70b9cda45178f92de1c5df100e3

Mike Oldfield

Michael Gordon "Mike" Oldfield (Reading, 1953ko maiatzaren 15a -), britainiar musikari instrumentu askotakoa eta musikagilea da. Haren musika oso landua eta konplexua da, World music estiloan jaio eta new age, neofolk nahiz pop estiloekin nahasten dena. Arrakasta lortu zuen 1973an "Tubular Bells" albumari esker eta 1983an "Moonlight Shadow" singleari esker.

Bizitza.

Oso gazterik hasi zen musika idazten. 1967an bere arreba Sallyrekin folk musikako disko eta single bana grabatu zuen. Urtebete geroago, rock musika egiten hasi zen, eta "Barefoot" taldea sortu zuen, baina taldeak ez zuen luzaro iraun. Kevin Ayersen bandan baxua jotzen hasi zen, eta disko pare bat grabatu zuen; taldean musikari onaren fama lortu zuen. Gero, Virgin disko konpainiarentzat lanean ari zela, bere izena mundu osora zabaltzea lortu zuen bere ametsetako proiektuarekin: "Tubular Bells "(1973). Diskoak izugarrizko arrakasta izan zuen, eta Virgin konpainia sendotzen eta eraikitzen lagundu zuen: 1981erako hamar milioi aletik gora saldu zituen. Garai hartan punk musika zegoen modan, baina Oldfieldek lehen diskoarekin urratzen hasitako bideari jarraitu zion, eta "Incantations" argitaratu zuen, 1978. urtean. Dena dela, hurrengo urtean, orduko rock joera nagusitik hurbilago zegoen diskoa argitaratu zuen: "Guilty". 1982an, pop komertzialerako urratsa egin zuen "Five Miles Out" diskoarekin, arrakasta handiz gainera. 1984an "The Killing Fields "filmerako musika idatzi zuen, eta "Discovery" diskoa argitaratu zuen. Gero lan eklektikoagoak egin zituen, bere lehenengo diskoen erreferentea ahaztu gabe halere: "Amarok" (1990). Azken urte horretan "Tubular Bells II "argitaratu zuen, baina beste disko konpainia batekin. 1994an "Elements" argitaratu zuen, Virgin konpainiarekin egindako musiken bilduma bat. Handik gutxira azken teknologia informatikoak baliatzen hasi zen, eta 1998an "Tubular Bells III "argitaratu zuen. CANNOTANSWER

C_3621e70b9cda45178f92de1c5df100e3_q#0

Zein da Mike Oldfielden lanbidea?

2x

C_3621e70b9cda45178f92de1c5df100e3

Mike Oldfield

Michael Gordon "Mike" Oldfield (Reading, 1953ko maiatzaren 15a -), britainiar musikari instrumentu askotakoa eta musikagilea da. Haren musika oso landua eta konplexua da, World music estiloan jaio eta new age, neofolk nahiz pop estiloekin nahasten dena. Arrakasta lortu zuen 1973an "Tubular Bells" albumari esker eta 1983an "Moonlight Shadow" singleari esker.

Bizitza.

Oso gazterik hasi zen musika idazten. 1967an bere arreba Sallyrekin folk musikako disko eta single bana grabatu zuen. Urtebete geroago, rock musika egiten hasi zen, eta "Barefoot" taldea sortu zuen, baina taldeak ez zuen luzaro iraun. Kevin Ayersen bandan baxua jotzen hasi zen, eta disko pare bat grabatu zuen; taldean musikari onaren fama lortu zuen. Gero, Virgin disko konpainiarentzat lanean ari zela, bere izena mundu osora zabaltzea lortu zuen bere ametsetako proiektuarekin: "Tubular Bells "(1973). Diskoak izugarrizko arrakasta izan zuen, eta Virgin konpainia sendotzen eta eraikitzen lagundu zuen: 1981erako hamar milioi aletik gora saldu zituen. Garai hartan punk musika zegoen modan, baina Oldfieldek lehen diskoarekin urratzen hasitako bideari jarraitu zion, eta "Incantations" argitaratu zuen, 1978. urtean. Dena dela, hurrengo urtean, orduko rock joera nagusitik hurbilago zegoen diskoa argitaratu zuen: "Guilty". 1982an, pop komertzialerako urratsa egin zuen "Five Miles Out" diskoarekin, arrakasta handiz gainera. 1984an "The Killing Fields "filmerako musika idatzi zuen, eta "Discovery" diskoa argitaratu zuen. Gero lan eklektikoagoak egin zituen, bere lehenengo diskoen erreferentea ahaztu gabe halere: "Amarok" (1990). Azken urte horretan "Tubular Bells II "argitaratu zuen, baina beste disko konpainia batekin. 1994an "Elements" argitaratu zuen, Virgin konpainiarekin egindako musiken bilduma bat. Handik gutxira azken teknologia informatikoak baliatzen hasi zen, eta 1998an "Tubular Bells III "argitaratu zuen. CANNOTANSWER

C_3621e70b9cda45178f92de1c5df100e3_q#1

Musika idazteaz gain besterik egin du?

2x

C_3621e70b9cda45178f92de1c5df100e3

Mike Oldfield

Michael Gordon "Mike" Oldfield (Reading, 1953ko maiatzaren 15a -), britainiar musikari instrumentu askotakoa eta musikagilea da. Haren musika oso landua eta konplexua da, World music estiloan jaio eta new age, neofolk nahiz pop estiloekin nahasten dena. Arrakasta lortu zuen 1973an "Tubular Bells" albumari esker eta 1983an "Moonlight Shadow" singleari esker.

Bizitza.

Oso gazterik hasi zen musika idazten. 1967an bere arreba Sallyrekin folk musikako disko eta single bana grabatu zuen. Urtebete geroago, rock musika egiten hasi zen, eta "Barefoot" taldea sortu zuen, baina taldeak ez zuen luzaro iraun. Kevin Ayersen bandan baxua jotzen hasi zen, eta disko pare bat grabatu zuen; taldean musikari onaren fama lortu zuen. Gero, Virgin disko konpainiarentzat lanean ari zela, bere izena mundu osora zabaltzea lortu zuen bere ametsetako proiektuarekin: "Tubular Bells "(1973). Diskoak izugarrizko arrakasta izan zuen, eta Virgin konpainia sendotzen eta eraikitzen lagundu zuen: 1981erako hamar milioi aletik gora saldu zituen. Garai hartan punk musika zegoen modan, baina Oldfieldek lehen diskoarekin urratzen hasitako bideari jarraitu zion, eta "Incantations" argitaratu zuen, 1978. urtean. Dena dela, hurrengo urtean, orduko rock joera nagusitik hurbilago zegoen diskoa argitaratu zuen: "Guilty". 1982an, pop komertzialerako urratsa egin zuen "Five Miles Out" diskoarekin, arrakasta handiz gainera. 1984an "The Killing Fields "filmerako musika idatzi zuen, eta "Discovery" diskoa argitaratu zuen. Gero lan eklektikoagoak egin zituen, bere lehenengo diskoen erreferentea ahaztu gabe halere: "Amarok" (1990). Azken urte horretan "Tubular Bells II "argitaratu zuen, baina beste disko konpainia batekin. 1994an "Elements" argitaratu zuen, Virgin konpainiarekin egindako musiken bilduma bat. Handik gutxira azken teknologia informatikoak baliatzen hasi zen, eta 1998an "Tubular Bells III "argitaratu zuen. CANNOTANSWER

C_3621e70b9cda45178f92de1c5df100e3_q#2

Nongoa da?

2x

C_3621e70b9cda45178f92de1c5df100e3

Mike Oldfield

Michael Gordon "Mike" Oldfield (Reading, 1953ko maiatzaren 15a -), britainiar musikari instrumentu askotakoa eta musikagilea da. Haren musika oso landua eta konplexua da, World music estiloan jaio eta new age, neofolk nahiz pop estiloekin nahasten dena. Arrakasta lortu zuen 1973an "Tubular Bells" albumari esker eta 1983an "Moonlight Shadow" singleari esker.

Bizitza.

Oso gazterik hasi zen musika idazten. 1967an bere arreba Sallyrekin folk musikako disko eta single bana grabatu zuen. Urtebete geroago, rock musika egiten hasi zen, eta "Barefoot" taldea sortu zuen, baina taldeak ez zuen luzaro iraun. Kevin Ayersen bandan baxua jotzen hasi zen, eta disko pare bat grabatu zuen; taldean musikari onaren fama lortu zuen. Gero, Virgin disko konpainiarentzat lanean ari zela, bere izena mundu osora zabaltzea lortu zuen bere ametsetako proiektuarekin: "Tubular Bells "(1973). Diskoak izugarrizko arrakasta izan zuen, eta Virgin konpainia sendotzen eta eraikitzen lagundu zuen: 1981erako hamar milioi aletik gora saldu zituen. Garai hartan punk musika zegoen modan, baina Oldfieldek lehen diskoarekin urratzen hasitako bideari jarraitu zion, eta "Incantations" argitaratu zuen, 1978. urtean. Dena dela, hurrengo urtean, orduko rock joera nagusitik hurbilago zegoen diskoa argitaratu zuen: "Guilty". 1982an, pop komertzialerako urratsa egin zuen "Five Miles Out" diskoarekin, arrakasta handiz gainera. 1984an "The Killing Fields "filmerako musika idatzi zuen, eta "Discovery" diskoa argitaratu zuen. Gero lan eklektikoagoak egin zituen, bere lehenengo diskoen erreferentea ahaztu gabe halere: "Amarok" (1990). Azken urte horretan "Tubular Bells II "argitaratu zuen, baina beste disko konpainia batekin. 1994an "Elements" argitaratu zuen, Virgin konpainiarekin egindako musiken bilduma bat. Handik gutxira azken teknologia informatikoak baliatzen hasi zen, eta 1998an "Tubular Bells III "argitaratu zuen. CANNOTANSWER

C_3621e70b9cda45178f92de1c5df100e3_q#3

Oraindik aktibo dabil?

2x

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85

Ángela Molina

Ángela Molina Tejedor (Madril, 1955eko urriaren 5a - ) Luis Buñuel edo Manuel Gutiérrez Aragón filmetan ospea lortu zuen espainiar aktorea da. Italian, Frantzian eta Latinoamerikan ere arrakasta izan zuen 100 bat filmetan parte hartu zuelarik eta David de Donatello italiar akademiako saria eta Donostiako Zinemaldiko Emakumezko Aktore Onenaren Zilarrezko Maskorra irabazi zituen besteak beste.

Artista multidiziplinarra.

Bere lan artistikoa ez zen filmetan soilik geratu. Musikan ere probatu nahi izan zuen eta "Con las defensas rotas" diskoa editatu zuen. "Muertos de amor" abestia ere egin zuen Georges Moustakiren ondoan, baina film batean erakutsiko zuen hobeto bere musikarako gaitasuna: Jaime Chávarriren "Las cosas del querer". 1989 eta 1995ean egin zituen bi atalak eta pertsonaia bitxia tokatu zitzaion Ángelari. "Esquilache" filma ere grabatu zuen, Fernando Fernán Gómezekin batera, Josefina Molinaren agindupean. Ana Belén eta Victoria Abrilekin batera, hoberen ordaindutako artista espainiarra kontsideratuta dago eta 1990etik aurrera, lanak bakantzen joan zen. Ezezkoa eman zion Bigas Lunari "Las edades de Lulú" filmerako. Hemen Ángelaren hitzetan: Miguel Littínen "Sandino" egin zuen, Nikaraguako lider iraultzailearen bizitza gai hartuta. Alain Tannerren "L'Homme qui a perdu son ombre" filmean hartu zuen parte Francisco Rabalen ondoan. Marcello Mastroiannirekin agertu zen "Le voleur d'enfants" filman eta, Ridley Scotten "" Gérard Depardieurekin. 1995ean, "Gilmet" egin zuen Viggo Mortensenekin. Kosta zitzaion Pedro Almodóvarri baietza ematea, baina azkenean egin zuen. 1997an, "Carne trémula" egin zuen eta emakume heldua agertu zigun, bizitzaren aztarnak markatua. Ez zen lan erraza izan Almodóvarrekin egin zuena, baina bere laugarren Zilarrezko Fotogramas Saria lortu zuen eta Goyarako laugarren izendapena ere bai. "Hermanas" telebistarako komedian ere egin zuen lan eta proiektu ezberdinetan hartu zuen parte: "El mar", "Punto de mira (One of the Hollywood Ten)", "Sagitario", "Al sur de Granada", "Los Borgia" edo "La caja". 2007an, "El destino de Nunik" estreinatu zuen, armeniarren genozidioa azalduz. Paolo eta Vittorio Tavianiren agindupean egin zuen lan Paz Vegaren ondoan. Giuseppe Tornatoreren film pare batean parte hartu eta gero, Almodóvarrekin egin zuen lan berriro "Los abrazos rotos" filma, Penélope Cruzen amaren paperean. 2010az gero, "Gran Reserva" seriean egin zuen lan Emilio Gutiérrez Cabaren ondoan. CANNOTANSWER

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85_q#0

Zenbat filmetan parte hartu zuen Ángela Molinak?

2x

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85

Ángela Molina

Ángela Molina Tejedor (Madril, 1955eko urriaren 5a - ) Luis Buñuel edo Manuel Gutiérrez Aragón filmetan ospea lortu zuen espainiar aktorea da. Italian, Frantzian eta Latinoamerikan ere arrakasta izan zuen 100 bat filmetan parte hartu zuelarik eta David de Donatello italiar akademiako saria eta Donostiako Zinemaldiko Emakumezko Aktore Onenaren Zilarrezko Maskorra irabazi zituen besteak beste.

Artista multidiziplinarra.

Bere lan artistikoa ez zen filmetan soilik geratu. Musikan ere probatu nahi izan zuen eta "Con las defensas rotas" diskoa editatu zuen. "Muertos de amor" abestia ere egin zuen Georges Moustakiren ondoan, baina film batean erakutsiko zuen hobeto bere musikarako gaitasuna: Jaime Chávarriren "Las cosas del querer". 1989 eta 1995ean egin zituen bi atalak eta pertsonaia bitxia tokatu zitzaion Ángelari. "Esquilache" filma ere grabatu zuen, Fernando Fernán Gómezekin batera, Josefina Molinaren agindupean. Ana Belén eta Victoria Abrilekin batera, hoberen ordaindutako artista espainiarra kontsideratuta dago eta 1990etik aurrera, lanak bakantzen joan zen. Ezezkoa eman zion Bigas Lunari "Las edades de Lulú" filmerako. Hemen Ángelaren hitzetan: Miguel Littínen "Sandino" egin zuen, Nikaraguako lider iraultzailearen bizitza gai hartuta. Alain Tannerren "L'Homme qui a perdu son ombre" filmean hartu zuen parte Francisco Rabalen ondoan. Marcello Mastroiannirekin agertu zen "Le voleur d'enfants" filman eta, Ridley Scotten "" Gérard Depardieurekin. 1995ean, "Gilmet" egin zuen Viggo Mortensenekin. Kosta zitzaion Pedro Almodóvarri baietza ematea, baina azkenean egin zuen. 1997an, "Carne trémula" egin zuen eta emakume heldua agertu zigun, bizitzaren aztarnak markatua. Ez zen lan erraza izan Almodóvarrekin egin zuena, baina bere laugarren Zilarrezko Fotogramas Saria lortu zuen eta Goyarako laugarren izendapena ere bai. "Hermanas" telebistarako komedian ere egin zuen lan eta proiektu ezberdinetan hartu zuen parte: "El mar", "Punto de mira (One of the Hollywood Ten)", "Sagitario", "Al sur de Granada", "Los Borgia" edo "La caja". 2007an, "El destino de Nunik" estreinatu zuen, armeniarren genozidioa azalduz. Paolo eta Vittorio Tavianiren agindupean egin zuen lan Paz Vegaren ondoan. Giuseppe Tornatoreren film pare batean parte hartu eta gero, Almodóvarrekin egin zuen lan berriro "Los abrazos rotos" filma, Penélope Cruzen amaren paperean. 2010az gero, "Gran Reserva" seriean egin zuen lan Emilio Gutiérrez Cabaren ondoan. CANNOTANSWER

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85_q#1

Zein sari irabazi ditu?

2x

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85

Ángela Molina

Ángela Molina Tejedor (Madril, 1955eko urriaren 5a - ) Luis Buñuel edo Manuel Gutiérrez Aragón filmetan ospea lortu zuen espainiar aktorea da. Italian, Frantzian eta Latinoamerikan ere arrakasta izan zuen 100 bat filmetan parte hartu zuelarik eta David de Donatello italiar akademiako saria eta Donostiako Zinemaldiko Emakumezko Aktore Onenaren Zilarrezko Maskorra irabazi zituen besteak beste.

Artista multidiziplinarra.

Bere lan artistikoa ez zen filmetan soilik geratu. Musikan ere probatu nahi izan zuen eta "Con las defensas rotas" diskoa editatu zuen. "Muertos de amor" abestia ere egin zuen Georges Moustakiren ondoan, baina film batean erakutsiko zuen hobeto bere musikarako gaitasuna: Jaime Chávarriren "Las cosas del querer". 1989 eta 1995ean egin zituen bi atalak eta pertsonaia bitxia tokatu zitzaion Ángelari. "Esquilache" filma ere grabatu zuen, Fernando Fernán Gómezekin batera, Josefina Molinaren agindupean. Ana Belén eta Victoria Abrilekin batera, hoberen ordaindutako artista espainiarra kontsideratuta dago eta 1990etik aurrera, lanak bakantzen joan zen. Ezezkoa eman zion Bigas Lunari "Las edades de Lulú" filmerako. Hemen Ángelaren hitzetan: Miguel Littínen "Sandino" egin zuen, Nikaraguako lider iraultzailearen bizitza gai hartuta. Alain Tannerren "L'Homme qui a perdu son ombre" filmean hartu zuen parte Francisco Rabalen ondoan. Marcello Mastroiannirekin agertu zen "Le voleur d'enfants" filman eta, Ridley Scotten "" Gérard Depardieurekin. 1995ean, "Gilmet" egin zuen Viggo Mortensenekin. Kosta zitzaion Pedro Almodóvarri baietza ematea, baina azkenean egin zuen. 1997an, "Carne trémula" egin zuen eta emakume heldua agertu zigun, bizitzaren aztarnak markatua. Ez zen lan erraza izan Almodóvarrekin egin zuena, baina bere laugarren Zilarrezko Fotogramas Saria lortu zuen eta Goyarako laugarren izendapena ere bai. "Hermanas" telebistarako komedian ere egin zuen lan eta proiektu ezberdinetan hartu zuen parte: "El mar", "Punto de mira (One of the Hollywood Ten)", "Sagitario", "Al sur de Granada", "Los Borgia" edo "La caja". 2007an, "El destino de Nunik" estreinatu zuen, armeniarren genozidioa azalduz. Paolo eta Vittorio Tavianiren agindupean egin zuen lan Paz Vegaren ondoan. Giuseppe Tornatoreren film pare batean parte hartu eta gero, Almodóvarrekin egin zuen lan berriro "Los abrazos rotos" filma, Penélope Cruzen amaren paperean. 2010az gero, "Gran Reserva" seriean egin zuen lan Emilio Gutiérrez Cabaren ondoan. CANNOTANSWER

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85_q#2

Izan al da Donostiako Zinemaldian?

2x

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85

Ángela Molina

Ángela Molina Tejedor (Madril, 1955eko urriaren 5a - ) Luis Buñuel edo Manuel Gutiérrez Aragón filmetan ospea lortu zuen espainiar aktorea da. Italian, Frantzian eta Latinoamerikan ere arrakasta izan zuen 100 bat filmetan parte hartu zuelarik eta David de Donatello italiar akademiako saria eta Donostiako Zinemaldiko Emakumezko Aktore Onenaren Zilarrezko Maskorra irabazi zituen besteak beste.

Artista multidiziplinarra.

Bere lan artistikoa ez zen filmetan soilik geratu. Musikan ere probatu nahi izan zuen eta "Con las defensas rotas" diskoa editatu zuen. "Muertos de amor" abestia ere egin zuen Georges Moustakiren ondoan, baina film batean erakutsiko zuen hobeto bere musikarako gaitasuna: Jaime Chávarriren "Las cosas del querer". 1989 eta 1995ean egin zituen bi atalak eta pertsonaia bitxia tokatu zitzaion Ángelari. "Esquilache" filma ere grabatu zuen, Fernando Fernán Gómezekin batera, Josefina Molinaren agindupean. Ana Belén eta Victoria Abrilekin batera, hoberen ordaindutako artista espainiarra kontsideratuta dago eta 1990etik aurrera, lanak bakantzen joan zen. Ezezkoa eman zion Bigas Lunari "Las edades de Lulú" filmerako. Hemen Ángelaren hitzetan: Miguel Littínen "Sandino" egin zuen, Nikaraguako lider iraultzailearen bizitza gai hartuta. Alain Tannerren "L'Homme qui a perdu son ombre" filmean hartu zuen parte Francisco Rabalen ondoan. Marcello Mastroiannirekin agertu zen "Le voleur d'enfants" filman eta, Ridley Scotten "" Gérard Depardieurekin. 1995ean, "Gilmet" egin zuen Viggo Mortensenekin. Kosta zitzaion Pedro Almodóvarri baietza ematea, baina azkenean egin zuen. 1997an, "Carne trémula" egin zuen eta emakume heldua agertu zigun, bizitzaren aztarnak markatua. Ez zen lan erraza izan Almodóvarrekin egin zuena, baina bere laugarren Zilarrezko Fotogramas Saria lortu zuen eta Goyarako laugarren izendapena ere bai. "Hermanas" telebistarako komedian ere egin zuen lan eta proiektu ezberdinetan hartu zuen parte: "El mar", "Punto de mira (One of the Hollywood Ten)", "Sagitario", "Al sur de Granada", "Los Borgia" edo "La caja". 2007an, "El destino de Nunik" estreinatu zuen, armeniarren genozidioa azalduz. Paolo eta Vittorio Tavianiren agindupean egin zuen lan Paz Vegaren ondoan. Giuseppe Tornatoreren film pare batean parte hartu eta gero, Almodóvarrekin egin zuen lan berriro "Los abrazos rotos" filma, Penélope Cruzen amaren paperean. 2010az gero, "Gran Reserva" seriean egin zuen lan Emilio Gutiérrez Cabaren ondoan. CANNOTANSWER

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85_q#3

Donostiako Zinemaldian saririk lortu ote duen ba al dakizu?

1n

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85

Ángela Molina

Ángela Molina Tejedor (Madril, 1955eko urriaren 5a - ) Luis Buñuel edo Manuel Gutiérrez Aragón filmetan ospea lortu zuen espainiar aktorea da. Italian, Frantzian eta Latinoamerikan ere arrakasta izan zuen 100 bat filmetan parte hartu zuelarik eta David de Donatello italiar akademiako saria eta Donostiako Zinemaldiko Emakumezko Aktore Onenaren Zilarrezko Maskorra irabazi zituen besteak beste.

Artista multidiziplinarra.

Bere lan artistikoa ez zen filmetan soilik geratu. Musikan ere probatu nahi izan zuen eta "Con las defensas rotas" diskoa editatu zuen. "Muertos de amor" abestia ere egin zuen Georges Moustakiren ondoan, baina film batean erakutsiko zuen hobeto bere musikarako gaitasuna: Jaime Chávarriren "Las cosas del querer". 1989 eta 1995ean egin zituen bi atalak eta pertsonaia bitxia tokatu zitzaion Ángelari. "Esquilache" filma ere grabatu zuen, Fernando Fernán Gómezekin batera, Josefina Molinaren agindupean. Ana Belén eta Victoria Abrilekin batera, hoberen ordaindutako artista espainiarra kontsideratuta dago eta 1990etik aurrera, lanak bakantzen joan zen. Ezezkoa eman zion Bigas Lunari "Las edades de Lulú" filmerako. Hemen Ángelaren hitzetan: Miguel Littínen "Sandino" egin zuen, Nikaraguako lider iraultzailearen bizitza gai hartuta. Alain Tannerren "L'Homme qui a perdu son ombre" filmean hartu zuen parte Francisco Rabalen ondoan. Marcello Mastroiannirekin agertu zen "Le voleur d'enfants" filman eta, Ridley Scotten "" Gérard Depardieurekin. 1995ean, "Gilmet" egin zuen Viggo Mortensenekin. Kosta zitzaion Pedro Almodóvarri baietza ematea, baina azkenean egin zuen. 1997an, "Carne trémula" egin zuen eta emakume heldua agertu zigun, bizitzaren aztarnak markatua. Ez zen lan erraza izan Almodóvarrekin egin zuena, baina bere laugarren Zilarrezko Fotogramas Saria lortu zuen eta Goyarako laugarren izendapena ere bai. "Hermanas" telebistarako komedian ere egin zuen lan eta proiektu ezberdinetan hartu zuen parte: "El mar", "Punto de mira (One of the Hollywood Ten)", "Sagitario", "Al sur de Granada", "Los Borgia" edo "La caja". 2007an, "El destino de Nunik" estreinatu zuen, armeniarren genozidioa azalduz. Paolo eta Vittorio Tavianiren agindupean egin zuen lan Paz Vegaren ondoan. Giuseppe Tornatoreren film pare batean parte hartu eta gero, Almodóvarrekin egin zuen lan berriro "Los abrazos rotos" filma, Penélope Cruzen amaren paperean. 2010az gero, "Gran Reserva" seriean egin zuen lan Emilio Gutiérrez Cabaren ondoan. CANNOTANSWER

C_57fe09bba36d402eb499128c7e475e85_q#4

Donostian Aktore onenaren saria irabazi zuen. Zein zuzendarirekin lortu zuen ospea?

2x

C_69a7cff09e214a79bde03e964777de54

Luis Goytisolo

Luis Goytisolo (Bartzelona, 1935ko martxoaren 17a - ) espainiar idazlea da. 2013an Espainiako Letren Sari Nazionala jaso zuen.

Biografia.

Idazle-familia bateko azken semea da, José Agustín eta Juanen anaia. Hamaika urterekin hasi zen idazten, eta bi eleberri idatzi zituen. Handik aurrera bere osaba Luisek hautatu zizkion irakurgaiak, eta Estatu Batuetako narratibaren zaletasuna txertatu zion. Zuzenbide-ikasketak egin zituen. Haren lehenengo obrak errealismo sozial nabarikoak dira, baina gero literatura-gertaerari berari buruzko hausnarketak egin zituen. 1958an, Biblioteca Breve saria irabazi zuen "Las afueras" ("Aldiriak") eleberriarengatik. Gero, "Las mismas palabras" (1963, "Hitz berberak") argitaratu zuen. 1963an, lau liburuz osatutako sail baten lehena idazten hasi zen. Hamazazpi urteko lana izan zen tetralogia hura: "Recuento" (1974, "Zenbatzea"), "Los verdes de mayo hasta el mar" (1976, "Maiatzetik itsasora bitarteko berdeak"), "La cólera de Aquiles" (1977, "Akilesen haserrea") eta "Teoría del conocimiento" (1981, "Jakitatearen teoria"). 1984an, "Estela de fuego que se aleja" "(Urrunduz doan suzko lorratza)" argitaratu zuen, Espainiako Kritika Sariaren irabazlea. Beste lan batzuk "Investigaciones y conjeturas de Claudio Mendoza" (1985, "Claudio Mendozaren ikerkuntzak eta aieruak"), "La paradoja del ave migratoria" (1987, "Hegazti migratzailearen paradoxa") eta "Estatua con palomas" (1992, "Estatua usoekin") dira. Azken eleberri horrek 1993ko Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. 1997an, "Placer licuante" ("Plazer urtzailea") eleberria argitaratu zuen, harrigarrizko sexu-pasarte gordinez hornitua. 1999an, "Escalera hacia el cielo" ("Zerurako zurubia") aurkeztu zuen, komedietako nahaste-borraste eta gaizki-ulertuez beteriko eleberria. 1994. urteaz geroztik, Real Academia Españolako kide da. El País egunkariko kolaboratzailea da. CANNOTANSWER

C_69a7cff09e214a79bde03e964777de54_q#0

Non bizi da Luis?

2x

C_69a7cff09e214a79bde03e964777de54

Luis Goytisolo

Luis Goytisolo (Bartzelona, 1935ko martxoaren 17a - ) espainiar idazlea da. 2013an Espainiako Letren Sari Nazionala jaso zuen.

Biografia.

Idazle-familia bateko azken semea da, José Agustín eta Juanen anaia. Hamaika urterekin hasi zen idazten, eta bi eleberri idatzi zituen. Handik aurrera bere osaba Luisek hautatu zizkion irakurgaiak, eta Estatu Batuetako narratibaren zaletasuna txertatu zion. Zuzenbide-ikasketak egin zituen. Haren lehenengo obrak errealismo sozial nabarikoak dira, baina gero literatura-gertaerari berari buruzko hausnarketak egin zituen. 1958an, Biblioteca Breve saria irabazi zuen "Las afueras" ("Aldiriak") eleberriarengatik. Gero, "Las mismas palabras" (1963, "Hitz berberak") argitaratu zuen. 1963an, lau liburuz osatutako sail baten lehena idazten hasi zen. Hamazazpi urteko lana izan zen tetralogia hura: "Recuento" (1974, "Zenbatzea"), "Los verdes de mayo hasta el mar" (1976, "Maiatzetik itsasora bitarteko berdeak"), "La cólera de Aquiles" (1977, "Akilesen haserrea") eta "Teoría del conocimiento" (1981, "Jakitatearen teoria"). 1984an, "Estela de fuego que se aleja" "(Urrunduz doan suzko lorratza)" argitaratu zuen, Espainiako Kritika Sariaren irabazlea. Beste lan batzuk "Investigaciones y conjeturas de Claudio Mendoza" (1985, "Claudio Mendozaren ikerkuntzak eta aieruak"), "La paradoja del ave migratoria" (1987, "Hegazti migratzailearen paradoxa") eta "Estatua con palomas" (1992, "Estatua usoekin") dira. Azken eleberri horrek 1993ko Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. 1997an, "Placer licuante" ("Plazer urtzailea") eleberria argitaratu zuen, harrigarrizko sexu-pasarte gordinez hornitua. 1999an, "Escalera hacia el cielo" ("Zerurako zurubia") aurkeztu zuen, komedietako nahaste-borraste eta gaizki-ulertuez beteriko eleberria. 1994. urteaz geroztik, Real Academia Españolako kide da. El País egunkariko kolaboratzailea da. CANNOTANSWER

C_69a7cff09e214a79bde03e964777de54_q#1

Zenbat sari jaso ditu?

2x

C_69a7cff09e214a79bde03e964777de54

Luis Goytisolo

Luis Goytisolo (Bartzelona, 1935ko martxoaren 17a - ) espainiar idazlea da. 2013an Espainiako Letren Sari Nazionala jaso zuen.

Biografia.

Idazle-familia bateko azken semea da, José Agustín eta Juanen anaia. Hamaika urterekin hasi zen idazten, eta bi eleberri idatzi zituen. Handik aurrera bere osaba Luisek hautatu zizkion irakurgaiak, eta Estatu Batuetako narratibaren zaletasuna txertatu zion. Zuzenbide-ikasketak egin zituen. Haren lehenengo obrak errealismo sozial nabarikoak dira, baina gero literatura-gertaerari berari buruzko hausnarketak egin zituen. 1958an, Biblioteca Breve saria irabazi zuen "Las afueras" ("Aldiriak") eleberriarengatik. Gero, "Las mismas palabras" (1963, "Hitz berberak") argitaratu zuen. 1963an, lau liburuz osatutako sail baten lehena idazten hasi zen. Hamazazpi urteko lana izan zen tetralogia hura: "Recuento" (1974, "Zenbatzea"), "Los verdes de mayo hasta el mar" (1976, "Maiatzetik itsasora bitarteko berdeak"), "La cólera de Aquiles" (1977, "Akilesen haserrea") eta "Teoría del conocimiento" (1981, "Jakitatearen teoria"). 1984an, "Estela de fuego que se aleja" "(Urrunduz doan suzko lorratza)" argitaratu zuen, Espainiako Kritika Sariaren irabazlea. Beste lan batzuk "Investigaciones y conjeturas de Claudio Mendoza" (1985, "Claudio Mendozaren ikerkuntzak eta aieruak"), "La paradoja del ave migratoria" (1987, "Hegazti migratzailearen paradoxa") eta "Estatua con palomas" (1992, "Estatua usoekin") dira. Azken eleberri horrek 1993ko Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. 1997an, "Placer licuante" ("Plazer urtzailea") eleberria argitaratu zuen, harrigarrizko sexu-pasarte gordinez hornitua. 1999an, "Escalera hacia el cielo" ("Zerurako zurubia") aurkeztu zuen, komedietako nahaste-borraste eta gaizki-ulertuez beteriko eleberria. 1994. urteaz geroztik, Real Academia Españolako kide da. El País egunkariko kolaboratzailea da. CANNOTANSWER

C_69a7cff09e214a79bde03e964777de54_q#2

Zein da bere estilo gustokoena?

2x

C_69a7cff09e214a79bde03e964777de54

Luis Goytisolo

Luis Goytisolo (Bartzelona, 1935ko martxoaren 17a - ) espainiar idazlea da. 2013an Espainiako Letren Sari Nazionala jaso zuen.

Biografia.

Idazle-familia bateko azken semea da, José Agustín eta Juanen anaia. Hamaika urterekin hasi zen idazten, eta bi eleberri idatzi zituen. Handik aurrera bere osaba Luisek hautatu zizkion irakurgaiak, eta Estatu Batuetako narratibaren zaletasuna txertatu zion. Zuzenbide-ikasketak egin zituen. Haren lehenengo obrak errealismo sozial nabarikoak dira, baina gero literatura-gertaerari berari buruzko hausnarketak egin zituen. 1958an, Biblioteca Breve saria irabazi zuen "Las afueras" ("Aldiriak") eleberriarengatik. Gero, "Las mismas palabras" (1963, "Hitz berberak") argitaratu zuen. 1963an, lau liburuz osatutako sail baten lehena idazten hasi zen. Hamazazpi urteko lana izan zen tetralogia hura: "Recuento" (1974, "Zenbatzea"), "Los verdes de mayo hasta el mar" (1976, "Maiatzetik itsasora bitarteko berdeak"), "La cólera de Aquiles" (1977, "Akilesen haserrea") eta "Teoría del conocimiento" (1981, "Jakitatearen teoria"). 1984an, "Estela de fuego que se aleja" "(Urrunduz doan suzko lorratza)" argitaratu zuen, Espainiako Kritika Sariaren irabazlea. Beste lan batzuk "Investigaciones y conjeturas de Claudio Mendoza" (1985, "Claudio Mendozaren ikerkuntzak eta aieruak"), "La paradoja del ave migratoria" (1987, "Hegazti migratzailearen paradoxa") eta "Estatua con palomas" (1992, "Estatua usoekin") dira. Azken eleberri horrek 1993ko Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. 1997an, "Placer licuante" ("Plazer urtzailea") eleberria argitaratu zuen, harrigarrizko sexu-pasarte gordinez hornitua. 1999an, "Escalera hacia el cielo" ("Zerurako zurubia") aurkeztu zuen, komedietako nahaste-borraste eta gaizki-ulertuez beteriko eleberria. 1994. urteaz geroztik, Real Academia Españolako kide da. El País egunkariko kolaboratzailea da. CANNOTANSWER

C_69a7cff09e214a79bde03e964777de54_q#3

Zein da bere azken obra?

2x

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251

Miguel Ríos

Miguel Ríos Campaña, ezagunagoa Miguel Ríos izen-deiturez (Granada, Espainia,

Biografia.

1962an egin zuen debuta, "El Rey del Twist" kantuarekin, baina sarritan Filippo Carlettirena bezalako orkestrekin jotzen zuen, edo bere belaunaldiko Los Relámpagos, Los Sonors taldeekin kantatzen zuen. Bruno Lomasekin batera, Espainian rock-musika sartu zuenetako bat izan zen. Hiru urtean hemezortzi disko grabatu zituen, "Oh, Mi Señor" arrakastatsua, besteak beste. Balada gisako beste kantu batzuekin ere ("El Río", "Vuelvo a Granada", etab.) arrakasta handia izan zuen eta bere musikaren ohiko entzuleria zabaltzen lagundu zioten. 1970ean "Despierta" diskoa argitaratu zuen, eta diskoko kantuetako bat, "Himno a la Alegría", Estatu Batuetako musika-zerrendako aurreneko tokietara iritsi zen. 1972an, "De rock y amor "izenburupean, ikus-entzunezko ikuskizun bihurtutako hiru kontzertu handi eskaini zituen, bai eta grabatu ere. Ia bost urteko isilaldi luze baten ondoren, "Al Ándalus" diskoaren argitalpenarekin arrakasta handia izan zuen berriro, eta urrezko bigarren aro bat hasi zuen, hurrengo diskoek berretsia:" Los viejos rockeros nunca mueren "(1979), "Rocanrol Bumerang" (1980). 1982an "Rock and Ríos "arrakastatsua argitaratu zuen, eta Espainian inoiz egin den bira handienetako bat egiteko baliatu zuen. 1992an bere karrera luzeko kantu onenen bilduma kaleratu zuen: "Así que pasen treinta años". Beste lan aipagarri batzuk: "La huerta atómica";" El rock de una noche de verano"; "La encrucijada"; "Rock en el ruedo". 90 hamarkadan eta mende berrian disko eta bira ugari egin zituen, eta 2010. urtean, "Bye, bye Ríos" izeneko birarekin erretiratu zen. CANNOTANSWER

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251_q#0

Zenbat diska atera ditu?

2x

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251

Miguel Ríos

Miguel Ríos Campaña, ezagunagoa Miguel Ríos izen-deiturez (Granada, Espainia,

Biografia.

1962an egin zuen debuta, "El Rey del Twist" kantuarekin, baina sarritan Filippo Carlettirena bezalako orkestrekin jotzen zuen, edo bere belaunaldiko Los Relámpagos, Los Sonors taldeekin kantatzen zuen. Bruno Lomasekin batera, Espainian rock-musika sartu zuenetako bat izan zen. Hiru urtean hemezortzi disko grabatu zituen, "Oh, Mi Señor" arrakastatsua, besteak beste. Balada gisako beste kantu batzuekin ere ("El Río", "Vuelvo a Granada", etab.) arrakasta handia izan zuen eta bere musikaren ohiko entzuleria zabaltzen lagundu zioten. 1970ean "Despierta" diskoa argitaratu zuen, eta diskoko kantuetako bat, "Himno a la Alegría", Estatu Batuetako musika-zerrendako aurreneko tokietara iritsi zen. 1972an, "De rock y amor "izenburupean, ikus-entzunezko ikuskizun bihurtutako hiru kontzertu handi eskaini zituen, bai eta grabatu ere. Ia bost urteko isilaldi luze baten ondoren, "Al Ándalus" diskoaren argitalpenarekin arrakasta handia izan zuen berriro, eta urrezko bigarren aro bat hasi zuen, hurrengo diskoek berretsia:" Los viejos rockeros nunca mueren "(1979), "Rocanrol Bumerang" (1980). 1982an "Rock and Ríos "arrakastatsua argitaratu zuen, eta Espainian inoiz egin den bira handienetako bat egiteko baliatu zuen. 1992an bere karrera luzeko kantu onenen bilduma kaleratu zuen: "Así que pasen treinta años". Beste lan aipagarri batzuk: "La huerta atómica";" El rock de una noche de verano"; "La encrucijada"; "Rock en el ruedo". 90 hamarkadan eta mende berrian disko eta bira ugari egin zituen, eta 2010. urtean, "Bye, bye Ríos" izeneko birarekin erretiratu zen. CANNOTANSWER

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251_q#1

Taldean jo zuen?

0y

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251

Miguel Ríos

Miguel Ríos Campaña, ezagunagoa Miguel Ríos izen-deiturez (Granada, Espainia,

Biografia.

1962an egin zuen debuta, "El Rey del Twist" kantuarekin, baina sarritan Filippo Carlettirena bezalako orkestrekin jotzen zuen, edo bere belaunaldiko Los Relámpagos, Los Sonors taldeekin kantatzen zuen. Bruno Lomasekin batera, Espainian rock-musika sartu zuenetako bat izan zen. Hiru urtean hemezortzi disko grabatu zituen, "Oh, Mi Señor" arrakastatsua, besteak beste. Balada gisako beste kantu batzuekin ere ("El Río", "Vuelvo a Granada", etab.) arrakasta handia izan zuen eta bere musikaren ohiko entzuleria zabaltzen lagundu zioten. 1970ean "Despierta" diskoa argitaratu zuen, eta diskoko kantuetako bat, "Himno a la Alegría", Estatu Batuetako musika-zerrendako aurreneko tokietara iritsi zen. 1972an, "De rock y amor "izenburupean, ikus-entzunezko ikuskizun bihurtutako hiru kontzertu handi eskaini zituen, bai eta grabatu ere. Ia bost urteko isilaldi luze baten ondoren, "Al Ándalus" diskoaren argitalpenarekin arrakasta handia izan zuen berriro, eta urrezko bigarren aro bat hasi zuen, hurrengo diskoek berretsia:" Los viejos rockeros nunca mueren "(1979), "Rocanrol Bumerang" (1980). 1982an "Rock and Ríos "arrakastatsua argitaratu zuen, eta Espainian inoiz egin den bira handienetako bat egiteko baliatu zuen. 1992an bere karrera luzeko kantu onenen bilduma kaleratu zuen: "Así que pasen treinta años". Beste lan aipagarri batzuk: "La huerta atómica";" El rock de una noche de verano"; "La encrucijada"; "Rock en el ruedo". 90 hamarkadan eta mende berrian disko eta bira ugari egin zituen, eta 2010. urtean, "Bye, bye Ríos" izeneko birarekin erretiratu zen. CANNOTANSWER

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251_q#2

Bizirik dago oraindik?

2x

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251

Miguel Ríos

Miguel Ríos Campaña, ezagunagoa Miguel Ríos izen-deiturez (Granada, Espainia,

Biografia.

1962an egin zuen debuta, "El Rey del Twist" kantuarekin, baina sarritan Filippo Carlettirena bezalako orkestrekin jotzen zuen, edo bere belaunaldiko Los Relámpagos, Los Sonors taldeekin kantatzen zuen. Bruno Lomasekin batera, Espainian rock-musika sartu zuenetako bat izan zen. Hiru urtean hemezortzi disko grabatu zituen, "Oh, Mi Señor" arrakastatsua, besteak beste. Balada gisako beste kantu batzuekin ere ("El Río", "Vuelvo a Granada", etab.) arrakasta handia izan zuen eta bere musikaren ohiko entzuleria zabaltzen lagundu zioten. 1970ean "Despierta" diskoa argitaratu zuen, eta diskoko kantuetako bat, "Himno a la Alegría", Estatu Batuetako musika-zerrendako aurreneko tokietara iritsi zen. 1972an, "De rock y amor "izenburupean, ikus-entzunezko ikuskizun bihurtutako hiru kontzertu handi eskaini zituen, bai eta grabatu ere. Ia bost urteko isilaldi luze baten ondoren, "Al Ándalus" diskoaren argitalpenarekin arrakasta handia izan zuen berriro, eta urrezko bigarren aro bat hasi zuen, hurrengo diskoek berretsia:" Los viejos rockeros nunca mueren "(1979), "Rocanrol Bumerang" (1980). 1982an "Rock and Ríos "arrakastatsua argitaratu zuen, eta Espainian inoiz egin den bira handienetako bat egiteko baliatu zuen. 1992an bere karrera luzeko kantu onenen bilduma kaleratu zuen: "Así que pasen treinta años". Beste lan aipagarri batzuk: "La huerta atómica";" El rock de una noche de verano"; "La encrucijada"; "Rock en el ruedo". 90 hamarkadan eta mende berrian disko eta bira ugari egin zituen, eta 2010. urtean, "Bye, bye Ríos" izeneko birarekin erretiratu zen. CANNOTANSWER

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251_q#3

Bere kanta ezagun bat?

2x

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251

Miguel Ríos

Miguel Ríos Campaña, ezagunagoa Miguel Ríos izen-deiturez (Granada, Espainia,

Biografia.

1962an egin zuen debuta, "El Rey del Twist" kantuarekin, baina sarritan Filippo Carlettirena bezalako orkestrekin jotzen zuen, edo bere belaunaldiko Los Relámpagos, Los Sonors taldeekin kantatzen zuen. Bruno Lomasekin batera, Espainian rock-musika sartu zuenetako bat izan zen. Hiru urtean hemezortzi disko grabatu zituen, "Oh, Mi Señor" arrakastatsua, besteak beste. Balada gisako beste kantu batzuekin ere ("El Río", "Vuelvo a Granada", etab.) arrakasta handia izan zuen eta bere musikaren ohiko entzuleria zabaltzen lagundu zioten. 1970ean "Despierta" diskoa argitaratu zuen, eta diskoko kantuetako bat, "Himno a la Alegría", Estatu Batuetako musika-zerrendako aurreneko tokietara iritsi zen. 1972an, "De rock y amor "izenburupean, ikus-entzunezko ikuskizun bihurtutako hiru kontzertu handi eskaini zituen, bai eta grabatu ere. Ia bost urteko isilaldi luze baten ondoren, "Al Ándalus" diskoaren argitalpenarekin arrakasta handia izan zuen berriro, eta urrezko bigarren aro bat hasi zuen, hurrengo diskoek berretsia:" Los viejos rockeros nunca mueren "(1979), "Rocanrol Bumerang" (1980). 1982an "Rock and Ríos "arrakastatsua argitaratu zuen, eta Espainian inoiz egin den bira handienetako bat egiteko baliatu zuen. 1992an bere karrera luzeko kantu onenen bilduma kaleratu zuen: "Así que pasen treinta años". Beste lan aipagarri batzuk: "La huerta atómica";" El rock de una noche de verano"; "La encrucijada"; "Rock en el ruedo". 90 hamarkadan eta mende berrian disko eta bira ugari egin zituen, eta 2010. urtean, "Bye, bye Ríos" izeneko birarekin erretiratu zen. CANNOTANSWER

C_f432c2634cb54ed6afeeec94d1605251_q#4

Ezkonduta dago?

2x

C_aa45cc5d835645b88dd07babc3d46889

Arvydas Sabonis

Arvydas Romas Sabonis (Kaunas, Lituania, 1964ko abenduaren 19a - ) saskibaloi jokalari ohia da. 2,20 m garaierarekin, inoiz munduan egon den pibot jokalaririk onenetarikoa da aditu askoren ustez. 2011 urtetik NBAko Hall of Fame ezaguneko kidea da.

Sabonisen azken lezioa (2003-2004).

Saskibaloia utzi baino lehenago, Sabonisek azken urtean Lituaniako ligan jokatu zuen, bere etxeko Zalgiris Kaunas taldean. Hasi zen taldean amaitu zuen bere ibilbidea. 2003-2004 denboraldian Zalgiris Kaunasek Euroleaguea ere jokatu zuen eta ikusmina sortu zen 39-40 urteko Sabonis zaharrak, 9 urte geroago Europan, nola jokatzen zuen ikusteko. Denak harri eta zuhur utzi zituen. Bere azken lezioa izan zen. Izugarrizko txapelketa egin zuen eta jokatu zuen pabiloi guztietan txalo zaparrada jaso zuen. Hori izan zen, Europak inoiz eman duen historiako saskibaloilari onenari, zaleek egin zioten omenaldia. Lezioak non nahi eman zituen, Moskun, Malagan, Bolonian, Tel Aviven eta beste hainbat lekutan. Azkenean, liga erregularreko jokalari baliotsuena izan zen. Ez zen jokalari onenena hor bakarrik izan, Top 16an ere jokalari baliotsuenaren saria irabazi zuen. Final laurdenetan Tel Aviveko Maccabiren kontra kalera joan ziren, baina Tel Aviven saskibaloi zaleek erraz ahaztuko ez duten partidan. Urte horretan, Sharunas Jaskevicius lituaniarraren Maccabi oso ongi jokatzen ari zen eta faboritoa zen txapelketa irabazteko. Hala ere, Final Fourera sartzeko azken pausoa eman behar zuten eta Zalgiris Kaunas garaitu. Denek pentsatzen zuten garaipena erraza izango zela baina, ez zen horrela izan. Sabonisen gidaritzapean Zalgiris Kaunas Tel Aviveko Maccabi kaleratzekotan egon zen, Zalgiriseko jokalari batek jaurtiketa libre erabakiorrak huts egin zituen arte. Gero Final Fourean israeldarrak geldiezinak izan ziren eta Euroleaguea irabazi zuten. Sabonisek erretiro hartu baino lehenago Lituaniar liga irabazi zuen Lietuvos Rytas Vilniuseko taldearen aurka eta honela Sabonisek lasai garaipen batekin esan zion agur saskibaloiari. CANNOTANSWER

C_aa45cc5d835645b88dd07babc3d46889_q#0

Non jaio zen Arvydas Romas Sabonis?

2x

C_aa45cc5d835645b88dd07babc3d46889

Arvydas Sabonis

Arvydas Romas Sabonis (Kaunas, Lituania, 1964ko abenduaren 19a - ) saskibaloi jokalari ohia da. 2,20 m garaierarekin, inoiz munduan egon den pibot jokalaririk onenetarikoa da aditu askoren ustez. 2011 urtetik NBAko Hall of Fame ezaguneko kidea da.

Sabonisen azken lezioa (2003-2004).

Saskibaloia utzi baino lehenago, Sabonisek azken urtean Lituaniako ligan jokatu zuen, bere etxeko Zalgiris Kaunas taldean. Hasi zen taldean amaitu zuen bere ibilbidea. 2003-2004 denboraldian Zalgiris Kaunasek Euroleaguea ere jokatu zuen eta ikusmina sortu zen 39-40 urteko Sabonis zaharrak, 9 urte geroago Europan, nola jokatzen zuen ikusteko. Denak harri eta zuhur utzi zituen. Bere azken lezioa izan zen. Izugarrizko txapelketa egin zuen eta jokatu zuen pabiloi guztietan txalo zaparrada jaso zuen. Hori izan zen, Europak inoiz eman duen historiako saskibaloilari onenari, zaleek egin zioten omenaldia. Lezioak non nahi eman zituen, Moskun, Malagan, Bolonian, Tel Aviven eta beste hainbat lekutan. Azkenean, liga erregularreko jokalari baliotsuena izan zen. Ez zen jokalari onenena hor bakarrik izan, Top 16an ere jokalari baliotsuenaren saria irabazi zuen. Final laurdenetan Tel Aviveko Maccabiren kontra kalera joan ziren, baina Tel Aviven saskibaloi zaleek erraz ahaztuko ez duten partidan. Urte horretan, Sharunas Jaskevicius lituaniarraren Maccabi oso ongi jokatzen ari zen eta faboritoa zen txapelketa irabazteko. Hala ere, Final Fourera sartzeko azken pausoa eman behar zuten eta Zalgiris Kaunas garaitu. Denek pentsatzen zuten garaipena erraza izango zela baina, ez zen horrela izan. Sabonisen gidaritzapean Zalgiris Kaunas Tel Aviveko Maccabi kaleratzekotan egon zen, Zalgiriseko jokalari batek jaurtiketa libre erabakiorrak huts egin zituen arte. Gero Final Fourean israeldarrak geldiezinak izan ziren eta Euroleaguea irabazi zuten. Sabonisek erretiro hartu baino lehenago Lituaniar liga irabazi zuen Lietuvos Rytas Vilniuseko taldearen aurka eta honela Sabonisek lasai garaipen batekin esan zion agur saskibaloiari. CANNOTANSWER

C_aa45cc5d835645b88dd07babc3d46889_q#1

Ze kiroletan ibili zen?

2x

C_aa45cc5d835645b88dd07babc3d46889

Arvydas Sabonis

Arvydas Romas Sabonis (Kaunas, Lituania, 1964ko abenduaren 19a - ) saskibaloi jokalari ohia da. 2,20 m garaierarekin, inoiz munduan egon den pibot jokalaririk onenetarikoa da aditu askoren ustez. 2011 urtetik NBAko Hall of Fame ezaguneko kidea da.

Sabonisen azken lezioa (2003-2004).

Saskibaloia utzi baino lehenago, Sabonisek azken urtean Lituaniako ligan jokatu zuen, bere etxeko Zalgiris Kaunas taldean. Hasi zen taldean amaitu zuen bere ibilbidea. 2003-2004 denboraldian Zalgiris Kaunasek Euroleaguea ere jokatu zuen eta ikusmina sortu zen 39-40 urteko Sabonis zaharrak, 9 urte geroago Europan, nola jokatzen zuen ikusteko. Denak harri eta zuhur utzi zituen. Bere azken lezioa izan zen. Izugarrizko txapelketa egin zuen eta jokatu zuen pabiloi guztietan txalo zaparrada jaso zuen. Hori izan zen, Europak inoiz eman duen historiako saskibaloilari onenari, zaleek egin zioten omenaldia. Lezioak non nahi eman zituen, Moskun, Malagan, Bolonian, Tel Aviven eta beste hainbat lekutan. Azkenean, liga erregularreko jokalari baliotsuena izan zen. Ez zen jokalari onenena hor bakarrik izan, Top 16an ere jokalari baliotsuenaren saria irabazi zuen. Final laurdenetan Tel Aviveko Maccabiren kontra kalera joan ziren, baina Tel Aviven saskibaloi zaleek erraz ahaztuko ez duten partidan. Urte horretan, Sharunas Jaskevicius lituaniarraren Maccabi oso ongi jokatzen ari zen eta faboritoa zen txapelketa irabazteko. Hala ere, Final Fourera sartzeko azken pausoa eman behar zuten eta Zalgiris Kaunas garaitu. Denek pentsatzen zuten garaipena erraza izango zela baina, ez zen horrela izan. Sabonisen gidaritzapean Zalgiris Kaunas Tel Aviveko Maccabi kaleratzekotan egon zen, Zalgiriseko jokalari batek jaurtiketa libre erabakiorrak huts egin zituen arte. Gero Final Fourean israeldarrak geldiezinak izan ziren eta Euroleaguea irabazi zuten. Sabonisek erretiro hartu baino lehenago Lituaniar liga irabazi zuen Lietuvos Rytas Vilniuseko taldearen aurka eta honela Sabonisek lasai garaipen batekin esan zion agur saskibaloiari. CANNOTANSWER

C_aa45cc5d835645b88dd07babc3d46889_q#2

Noiztik da NBAko Hall of Fame ezaguneko kidea?

2x

C_aa45cc5d835645b88dd07babc3d46889

Arvydas Sabonis

Arvydas Romas Sabonis (Kaunas, Lituania, 1964ko abenduaren 19a - ) saskibaloi jokalari ohia da. 2,20 m garaierarekin, inoiz munduan egon den pibot jokalaririk onenetarikoa da aditu askoren ustez. 2011 urtetik NBAko Hall of Fame ezaguneko kidea da.

Sabonisen azken lezioa (2003-2004).

Saskibaloia utzi baino lehenago, Sabonisek azken urtean Lituaniako ligan jokatu zuen, bere etxeko Zalgiris Kaunas taldean. Hasi zen taldean amaitu zuen bere ibilbidea. 2003-2004 denboraldian Zalgiris Kaunasek Euroleaguea ere jokatu zuen eta ikusmina sortu zen 39-40 urteko Sabonis zaharrak, 9 urte geroago Europan, nola jokatzen zuen ikusteko. Denak harri eta zuhur utzi zituen. Bere azken lezioa izan zen. Izugarrizko txapelketa egin zuen eta jokatu zuen pabiloi guztietan txalo zaparrada jaso zuen. Hori izan zen, Europak inoiz eman duen historiako saskibaloilari onenari, zaleek egin zioten omenaldia. Lezioak non nahi eman zituen, Moskun, Malagan, Bolonian, Tel Aviven eta beste hainbat lekutan. Azkenean, liga erregularreko jokalari baliotsuena izan zen. Ez zen jokalari onenena hor bakarrik izan, Top 16an ere jokalari baliotsuenaren saria irabazi zuen. Final laurdenetan Tel Aviveko Maccabiren kontra kalera joan ziren, baina Tel Aviven saskibaloi zaleek erraz ahaztuko ez duten partidan. Urte horretan, Sharunas Jaskevicius lituaniarraren Maccabi oso ongi jokatzen ari zen eta faboritoa zen txapelketa irabazteko. Hala ere, Final Fourera sartzeko azken pausoa eman behar zuten eta Zalgiris Kaunas garaitu. Denek pentsatzen zuten garaipena erraza izango zela baina, ez zen horrela izan. Sabonisen gidaritzapean Zalgiris Kaunas Tel Aviveko Maccabi kaleratzekotan egon zen, Zalgiriseko jokalari batek jaurtiketa libre erabakiorrak huts egin zituen arte. Gero Final Fourean israeldarrak geldiezinak izan ziren eta Euroleaguea irabazi zuten. Sabonisek erretiro hartu baino lehenago Lituaniar liga irabazi zuen Lietuvos Rytas Vilniuseko taldearen aurka eta honela Sabonisek lasai garaipen batekin esan zion agur saskibaloiari. CANNOTANSWER

C_aa45cc5d835645b88dd07babc3d46889_q#3

Ze altuera du?

2x

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71

Claudio Magris

Claudio Magris (Trieste, 1939ko apirilaren 10a) idazle, itzultzaile eta irakasle italiarra da, eta irakasten du Triesteko Unibertsitatean.

Bizitza.

Haren amaren parteko aitona, Francesco de Grisogono, matematikari eta filosofo ezaguna izan zen. Magris aseguru-enplegatu baten eta lehen hezkuntzako maistra baten semea da. 1962an graduatu zen germanista moduan Turingo Unibertsitatean. Friburgoko Unibertsitatean aldi bat eginda, Hizkuntza eta Literatura Alemaneko irakaslea izan zen Turingo Unibertsitatean (1979 - 1978). Gaur egun, berriz, irakaslea da Triesteko Unibertsitatean, Filosofia eta Letretako fakultatean, nahiz eta gonbidatua zian urtean behin ikastaro bat ematera Parisen. Ezkonduta egon zen Marisa Madieri idazlearekin (Fiume, 1938 - Trieste, 1996), zeina minbiziak jota hil baitzen. Hogeita bi urte zituela argitaratu zuen bere lehen liburua, bere doktore-tesiaren egokitzapena, eta hark famatu bihurtu zuen: Il mito asburgico nella letteratura austriaca moderna ("Mito habsgurgiarra austriar literatura modernoan”). Egunkarietan idatzitako artikuluak jasota daude liburu hauetan: "Dietro le parole" (“Hitzen atzean”, 1978) eta "Itaca e oltre" (“Itaka eta harago”, 1982). Saioak idatzi ditu idazle hauen inguruan: E. T. A. Hoffmann, Henrik Ibsen, Italo Svevo, Robert Musil, Hermann Hesse eta Jorge Luis Borges. 1994 eta 1996 artean senatari izan zen Italiako senatuan. Saiogile eta zutabegilea da "Corriere della Sera" egunkarian, eta Europako beste aldizkari eta egunkarietan. CANNOTANSWER

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71_q#0

Non jaio zen?

2x

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71

Claudio Magris

Claudio Magris (Trieste, 1939ko apirilaren 10a) idazle, itzultzaile eta irakasle italiarra da, eta irakasten du Triesteko Unibertsitatean.

Bizitza.

Haren amaren parteko aitona, Francesco de Grisogono, matematikari eta filosofo ezaguna izan zen. Magris aseguru-enplegatu baten eta lehen hezkuntzako maistra baten semea da. 1962an graduatu zen germanista moduan Turingo Unibertsitatean. Friburgoko Unibertsitatean aldi bat eginda, Hizkuntza eta Literatura Alemaneko irakaslea izan zen Turingo Unibertsitatean (1979 - 1978). Gaur egun, berriz, irakaslea da Triesteko Unibertsitatean, Filosofia eta Letretako fakultatean, nahiz eta gonbidatua zian urtean behin ikastaro bat ematera Parisen. Ezkonduta egon zen Marisa Madieri idazlearekin (Fiume, 1938 - Trieste, 1996), zeina minbiziak jota hil baitzen. Hogeita bi urte zituela argitaratu zuen bere lehen liburua, bere doktore-tesiaren egokitzapena, eta hark famatu bihurtu zuen: Il mito asburgico nella letteratura austriaca moderna ("Mito habsgurgiarra austriar literatura modernoan”). Egunkarietan idatzitako artikuluak jasota daude liburu hauetan: "Dietro le parole" (“Hitzen atzean”, 1978) eta "Itaca e oltre" (“Itaka eta harago”, 1982). Saioak idatzi ditu idazle hauen inguruan: E. T. A. Hoffmann, Henrik Ibsen, Italo Svevo, Robert Musil, Hermann Hesse eta Jorge Luis Borges. 1994 eta 1996 artean senatari izan zen Italiako senatuan. Saiogile eta zutabegilea da "Corriere della Sera" egunkarian, eta Europako beste aldizkari eta egunkarietan. CANNOTANSWER

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71_q#1

Zein da bere lana edo ogibidea?

2x

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71

Claudio Magris

Claudio Magris (Trieste, 1939ko apirilaren 10a) idazle, itzultzaile eta irakasle italiarra da, eta irakasten du Triesteko Unibertsitatean.

Bizitza.

Haren amaren parteko aitona, Francesco de Grisogono, matematikari eta filosofo ezaguna izan zen. Magris aseguru-enplegatu baten eta lehen hezkuntzako maistra baten semea da. 1962an graduatu zen germanista moduan Turingo Unibertsitatean. Friburgoko Unibertsitatean aldi bat eginda, Hizkuntza eta Literatura Alemaneko irakaslea izan zen Turingo Unibertsitatean (1979 - 1978). Gaur egun, berriz, irakaslea da Triesteko Unibertsitatean, Filosofia eta Letretako fakultatean, nahiz eta gonbidatua zian urtean behin ikastaro bat ematera Parisen. Ezkonduta egon zen Marisa Madieri idazlearekin (Fiume, 1938 - Trieste, 1996), zeina minbiziak jota hil baitzen. Hogeita bi urte zituela argitaratu zuen bere lehen liburua, bere doktore-tesiaren egokitzapena, eta hark famatu bihurtu zuen: Il mito asburgico nella letteratura austriaca moderna ("Mito habsgurgiarra austriar literatura modernoan”). Egunkarietan idatzitako artikuluak jasota daude liburu hauetan: "Dietro le parole" (“Hitzen atzean”, 1978) eta "Itaca e oltre" (“Itaka eta harago”, 1982). Saioak idatzi ditu idazle hauen inguruan: E. T. A. Hoffmann, Henrik Ibsen, Italo Svevo, Robert Musil, Hermann Hesse eta Jorge Luis Borges. 1994 eta 1996 artean senatari izan zen Italiako senatuan. Saiogile eta zutabegilea da "Corriere della Sera" egunkarian, eta Europako beste aldizkari eta egunkarietan. CANNOTANSWER

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71_q#2

Libururik idatzi du?

0y

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71

Claudio Magris

Claudio Magris (Trieste, 1939ko apirilaren 10a) idazle, itzultzaile eta irakasle italiarra da, eta irakasten du Triesteko Unibertsitatean.

Bizitza.

Haren amaren parteko aitona, Francesco de Grisogono, matematikari eta filosofo ezaguna izan zen. Magris aseguru-enplegatu baten eta lehen hezkuntzako maistra baten semea da. 1962an graduatu zen germanista moduan Turingo Unibertsitatean. Friburgoko Unibertsitatean aldi bat eginda, Hizkuntza eta Literatura Alemaneko irakaslea izan zen Turingo Unibertsitatean (1979 - 1978). Gaur egun, berriz, irakaslea da Triesteko Unibertsitatean, Filosofia eta Letretako fakultatean, nahiz eta gonbidatua zian urtean behin ikastaro bat ematera Parisen. Ezkonduta egon zen Marisa Madieri idazlearekin (Fiume, 1938 - Trieste, 1996), zeina minbiziak jota hil baitzen. Hogeita bi urte zituela argitaratu zuen bere lehen liburua, bere doktore-tesiaren egokitzapena, eta hark famatu bihurtu zuen: Il mito asburgico nella letteratura austriaca moderna ("Mito habsgurgiarra austriar literatura modernoan”). Egunkarietan idatzitako artikuluak jasota daude liburu hauetan: "Dietro le parole" (“Hitzen atzean”, 1978) eta "Itaca e oltre" (“Itaka eta harago”, 1982). Saioak idatzi ditu idazle hauen inguruan: E. T. A. Hoffmann, Henrik Ibsen, Italo Svevo, Robert Musil, Hermann Hesse eta Jorge Luis Borges. 1994 eta 1996 artean senatari izan zen Italiako senatuan. Saiogile eta zutabegilea da "Corriere della Sera" egunkarian, eta Europako beste aldizkari eta egunkarietan. CANNOTANSWER

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71_q#3

Saririk jaso du?

2x

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71

Claudio Magris

Claudio Magris (Trieste, 1939ko apirilaren 10a) idazle, itzultzaile eta irakasle italiarra da, eta irakasten du Triesteko Unibertsitatean.

Bizitza.

Haren amaren parteko aitona, Francesco de Grisogono, matematikari eta filosofo ezaguna izan zen. Magris aseguru-enplegatu baten eta lehen hezkuntzako maistra baten semea da. 1962an graduatu zen germanista moduan Turingo Unibertsitatean. Friburgoko Unibertsitatean aldi bat eginda, Hizkuntza eta Literatura Alemaneko irakaslea izan zen Turingo Unibertsitatean (1979 - 1978). Gaur egun, berriz, irakaslea da Triesteko Unibertsitatean, Filosofia eta Letretako fakultatean, nahiz eta gonbidatua zian urtean behin ikastaro bat ematera Parisen. Ezkonduta egon zen Marisa Madieri idazlearekin (Fiume, 1938 - Trieste, 1996), zeina minbiziak jota hil baitzen. Hogeita bi urte zituela argitaratu zuen bere lehen liburua, bere doktore-tesiaren egokitzapena, eta hark famatu bihurtu zuen: Il mito asburgico nella letteratura austriaca moderna ("Mito habsgurgiarra austriar literatura modernoan”). Egunkarietan idatzitako artikuluak jasota daude liburu hauetan: "Dietro le parole" (“Hitzen atzean”, 1978) eta "Itaca e oltre" (“Itaka eta harago”, 1982). Saioak idatzi ditu idazle hauen inguruan: E. T. A. Hoffmann, Henrik Ibsen, Italo Svevo, Robert Musil, Hermann Hesse eta Jorge Luis Borges. 1994 eta 1996 artean senatari izan zen Italiako senatuan. Saiogile eta zutabegilea da "Corriere della Sera" egunkarian, eta Europako beste aldizkari eta egunkarietan. CANNOTANSWER

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71_q#4

Zein da bere libururik ospetsuena?

2x

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71

Claudio Magris

Claudio Magris (Trieste, 1939ko apirilaren 10a) idazle, itzultzaile eta irakasle italiarra da, eta irakasten du Triesteko Unibertsitatean.

Bizitza.

Haren amaren parteko aitona, Francesco de Grisogono, matematikari eta filosofo ezaguna izan zen. Magris aseguru-enplegatu baten eta lehen hezkuntzako maistra baten semea da. 1962an graduatu zen germanista moduan Turingo Unibertsitatean. Friburgoko Unibertsitatean aldi bat eginda, Hizkuntza eta Literatura Alemaneko irakaslea izan zen Turingo Unibertsitatean (1979 - 1978). Gaur egun, berriz, irakaslea da Triesteko Unibertsitatean, Filosofia eta Letretako fakultatean, nahiz eta gonbidatua zian urtean behin ikastaro bat ematera Parisen. Ezkonduta egon zen Marisa Madieri idazlearekin (Fiume, 1938 - Trieste, 1996), zeina minbiziak jota hil baitzen. Hogeita bi urte zituela argitaratu zuen bere lehen liburua, bere doktore-tesiaren egokitzapena, eta hark famatu bihurtu zuen: Il mito asburgico nella letteratura austriaca moderna ("Mito habsgurgiarra austriar literatura modernoan”). Egunkarietan idatzitako artikuluak jasota daude liburu hauetan: "Dietro le parole" (“Hitzen atzean”, 1978) eta "Itaca e oltre" (“Itaka eta harago”, 1982). Saioak idatzi ditu idazle hauen inguruan: E. T. A. Hoffmann, Henrik Ibsen, Italo Svevo, Robert Musil, Hermann Hesse eta Jorge Luis Borges. 1994 eta 1996 artean senatari izan zen Italiako senatuan. Saiogile eta zutabegilea da "Corriere della Sera" egunkarian, eta Europako beste aldizkari eta egunkarietan. CANNOTANSWER

C_9ea59edb6b9441dfb9d3a7146b278f71_q#5

Seme-alabarik badu?

2x

C_9ac6b3b6aebc4adf817ae8b9ea9c1929

Arundhati Roy

Suzanna Arundhati Roy (1961eko azaroaren 24a - ) idazle, pentsalari eta ekintzaile indiarra da.

Ekintzalari eta pentsalaria.

Indiako Estatua aunitz aldatu da urte guttiren buruan. Garapen teknologikoa, mundializazioak eta militarismoa Indiako gizarteak eta kultura erroturik dituen baloreekin talka egin dute. Arundhatiren jarduera ekintzaileak horretan datza: kritika zorrotza egiten dio aldaketa horien nondik norakoei, batik bat Indiako populuarengan den zama eta sufrimendua salatuz. Tar basamortuan, Rajasthanen, Indiako gobernuak eginiko froga nuklearrak Arundhatiren kontrako jarrera irmoa jaso zuten, eta bakezaletasun berriaren inspirazio iturri izan den "The End of Imagination" saiakera sortu zuen horren karira. Indian eginiko obra hidrauliko erraldoiak bere jo puntuan izan dira: urtegiak baztertutako pertsonak eta ekologiari sortutako kalteak jaso dute Idazlearen arreta. Indiako gizartean bazterturik bizi diren "Ukiezinen" eta "Adhivasien" (Tribuetako jendea) egoera, biziki salatu ditu Arundhatik. Roy-ren jarduera Indiako egoeratik haratago ere joan dira: Estatu Batuen gobernuak daraman politikaren kontra gogor jardun da eta jarduten da. Esate baterako, 2005. urtean Iraken inguruko Tribunalean aritu zen. Azkenengo urtetan Royk indarberritu du ekintzarako joera eta bere ikuspegi kritikoa: Indian kritika-ezinak diren aferak kritikatuz gaindi ikuspegi alternatibo bat eskaintzen du esperantzarako diskurtso bat eraikiz. Horren lekuko dira Kashmir eskualdeko independentziaren aldeko jarrera edo Naxalite Mugimenduaren kontrako borroka dela eta Indiako Armadak Adhivasien kontra darabilen hilketak, nahi ta nahiezko herrien lekualdatu eta lur lapurreta ( ikusi esate baterako http://zeenews.india.com/news/nation/anti-naxal-operations-govt-to-deploy-10-000-crpf-troopers_808442 bere "Capitalism: A Ghost Story". 2014 saiakeran aipatzen duena) haren aburuz, Indiako jabe bihurtu diren korporazio interesen mesedetan. Kapitalismoa du jomuga Arundhatik eta Indian horren adierazle diren nazionalismoa eta lurraren suntsipena. Txiroen eta desjabetuen aldeko borroka da ekintzaileak aurrera daramana: demokraziaren kontzeptua berdintasunaren eta justiziaren baloreen inguruan eraiki nahian. CANNOTANSWER

C_9ac6b3b6aebc4adf817ae8b9ea9c1929_q#0

Zeri buruzkoa da bere lana?

0y

C_9ac6b3b6aebc4adf817ae8b9ea9c1929

Arundhati Roy

Suzanna Arundhati Roy (1961eko azaroaren 24a - ) idazle, pentsalari eta ekintzaile indiarra da.

Ekintzalari eta pentsalaria.

Indiako Estatua aunitz aldatu da urte guttiren buruan. Garapen teknologikoa, mundializazioak eta militarismoa Indiako gizarteak eta kultura erroturik dituen baloreekin talka egin dute. Arundhatiren jarduera ekintzaileak horretan datza: kritika zorrotza egiten dio aldaketa horien nondik norakoei, batik bat Indiako populuarengan den zama eta sufrimendua salatuz. Tar basamortuan, Rajasthanen, Indiako gobernuak eginiko froga nuklearrak Arundhatiren kontrako jarrera irmoa jaso zuten, eta bakezaletasun berriaren inspirazio iturri izan den "The End of Imagination" saiakera sortu zuen horren karira. Indian eginiko obra hidrauliko erraldoiak bere jo puntuan izan dira: urtegiak baztertutako pertsonak eta ekologiari sortutako kalteak jaso dute Idazlearen arreta. Indiako gizartean bazterturik bizi diren "Ukiezinen" eta "Adhivasien" (Tribuetako jendea) egoera, biziki salatu ditu Arundhatik. Roy-ren jarduera Indiako egoeratik haratago ere joan dira: Estatu Batuen gobernuak daraman politikaren kontra gogor jardun da eta jarduten da. Esate baterako, 2005. urtean Iraken inguruko Tribunalean aritu zen. Azkenengo urtetan Royk indarberritu du ekintzarako joera eta bere ikuspegi kritikoa: Indian kritika-ezinak diren aferak kritikatuz gaindi ikuspegi alternatibo bat eskaintzen du esperantzarako diskurtso bat eraikiz. Horren lekuko dira Kashmir eskualdeko independentziaren aldeko jarrera edo Naxalite Mugimenduaren kontrako borroka dela eta Indiako Armadak Adhivasien kontra darabilen hilketak, nahi ta nahiezko herrien lekualdatu eta lur lapurreta ( ikusi esate baterako http://zeenews.india.com/news/nation/anti-naxal-operations-govt-to-deploy-10-000-crpf-troopers_808442 bere "Capitalism: A Ghost Story". 2014 saiakeran aipatzen duena) haren aburuz, Indiako jabe bihurtu diren korporazio interesen mesedetan. Kapitalismoa du jomuga Arundhatik eta Indian horren adierazle diren nazionalismoa eta lurraren suntsipena. Txiroen eta desjabetuen aldeko borroka da ekintzaileak aurrera daramana: demokraziaren kontzeptua berdintasunaren eta justiziaren baloreen inguruan eraiki nahian. CANNOTANSWER

C_9ac6b3b6aebc4adf817ae8b9ea9c1929_q#1

Libururen bat idatzitakoa?

0y

C_31b732582ed34a5c8fd22731643888ea

Álvaro Pombo

Álvaro Pombo García de los Ríos (Santander, 1939ko ekainaren 23a) espainiar narratzaile, saiakeragile eta olerkaria da.

Biografia.

Hainbat genero landu ditu, besteak beste olerkia, "Protocolos" (1973," Protokoloak"), "Variaciones" (1977," Bariazioak") eta "Hacia una constitución poética del año en curso" (1980," Urte honen osaera poetiko baterantz") lanetan esaterako. Baina ospe gehien eman dion generoa fikziozko prosa da, zalantzarik gabe. Genero horretan azpimarratzeko lanak ditu "Relatos sobre la falta de substancia" ("Funsgabetasunari buruzko kontakizunak"), "El parecido" ("Antza"), "El hijo adoptivo" ("Sasiko semea"), "Los delitos insignificantes" ("Delitu hutsalak"), "Telepena de Celia Cecilia Villalobo" ("Celia Cecilia Villaloboren telepena"), etab. Zenbait sari irabazi ditu, adibidez Kritikaren Saria 1991n, "El metro de platino iridiado" ("Platino iridioztatuzko metroa") obrarekin, eta Narratibako Sari Nazionala handik sei urtera, "Donde las mujeres" obrarekin. Hain zuzen ere, zaletasun handia erakutsi izan du beti emakumeak protagonista dituen narratibarako (batez ere erdi-mailako klaseko espainiar emakumeekiko), eta ezaugarri aipagarria du, orobat, azken urteetako lanetan ahozko literaturatik harturiko baliabideak erabili izana bere pertsonaien hizkera aditzera emateko; hala ere, horrek ez du bere diskurtsoa deuseztatu edo hutsaldu, bikain asmatu baitu lagunarteko hizkera eta bere diskurtsoaren azalpena uztartzen. 2004. urtean Espainiako Errege Akademian sartu zen. 2006. urtean Planeta Saria irabazi zuen "La fortuna de Matilda Turpin" eleberriarekin. Azken urteetan Unión Progreso y Democracia (UPyD) alderdiaren laguntzailea da, eta 2008. urteko hauteskundeetan Madrilgo Erkidegoko Senaturako hautagai-zerrendan lehenengoa izan zen, baina ez zuen senatari-akta eskuratu. 2011. urteko hauteskundeetan berriz aurkeztu zen. CANNOTANSWER

C_31b732582ed34a5c8fd22731643888ea_q#0

Nongoa da Alvaro?

2x

C_31b732582ed34a5c8fd22731643888ea

Álvaro Pombo

Álvaro Pombo García de los Ríos (Santander, 1939ko ekainaren 23a) espainiar narratzaile, saiakeragile eta olerkaria da.

Biografia.

Hainbat genero landu ditu, besteak beste olerkia, "Protocolos" (1973," Protokoloak"), "Variaciones" (1977," Bariazioak") eta "Hacia una constitución poética del año en curso" (1980," Urte honen osaera poetiko baterantz") lanetan esaterako. Baina ospe gehien eman dion generoa fikziozko prosa da, zalantzarik gabe. Genero horretan azpimarratzeko lanak ditu "Relatos sobre la falta de substancia" ("Funsgabetasunari buruzko kontakizunak"), "El parecido" ("Antza"), "El hijo adoptivo" ("Sasiko semea"), "Los delitos insignificantes" ("Delitu hutsalak"), "Telepena de Celia Cecilia Villalobo" ("Celia Cecilia Villaloboren telepena"), etab. Zenbait sari irabazi ditu, adibidez Kritikaren Saria 1991n, "El metro de platino iridiado" ("Platino iridioztatuzko metroa") obrarekin, eta Narratibako Sari Nazionala handik sei urtera, "Donde las mujeres" obrarekin. Hain zuzen ere, zaletasun handia erakutsi izan du beti emakumeak protagonista dituen narratibarako (batez ere erdi-mailako klaseko espainiar emakumeekiko), eta ezaugarri aipagarria du, orobat, azken urteetako lanetan ahozko literaturatik harturiko baliabideak erabili izana bere pertsonaien hizkera aditzera emateko; hala ere, horrek ez du bere diskurtsoa deuseztatu edo hutsaldu, bikain asmatu baitu lagunarteko hizkera eta bere diskurtsoaren azalpena uztartzen. 2004. urtean Espainiako Errege Akademian sartu zen. 2006. urtean Planeta Saria irabazi zuen "La fortuna de Matilda Turpin" eleberriarekin. Azken urteetan Unión Progreso y Democracia (UPyD) alderdiaren laguntzailea da, eta 2008. urteko hauteskundeetan Madrilgo Erkidegoko Senaturako hautagai-zerrendan lehenengoa izan zen, baina ez zuen senatari-akta eskuratu. 2011. urteko hauteskundeetan berriz aurkeztu zen. CANNOTANSWER

C_31b732582ed34a5c8fd22731643888ea_q#1

Zein da bere ogibidea?

2x

C_31b732582ed34a5c8fd22731643888ea

Álvaro Pombo

Álvaro Pombo García de los Ríos (Santander, 1939ko ekainaren 23a) espainiar narratzaile, saiakeragile eta olerkaria da.

Biografia.

Hainbat genero landu ditu, besteak beste olerkia, "Protocolos" (1973," Protokoloak"), "Variaciones" (1977," Bariazioak") eta "Hacia una constitución poética del año en curso" (1980," Urte honen osaera poetiko baterantz") lanetan esaterako. Baina ospe gehien eman dion generoa fikziozko prosa da, zalantzarik gabe. Genero horretan azpimarratzeko lanak ditu "Relatos sobre la falta de substancia" ("Funsgabetasunari buruzko kontakizunak"), "El parecido" ("Antza"), "El hijo adoptivo" ("Sasiko semea"), "Los delitos insignificantes" ("Delitu hutsalak"), "Telepena de Celia Cecilia Villalobo" ("Celia Cecilia Villaloboren telepena"), etab. Zenbait sari irabazi ditu, adibidez Kritikaren Saria 1991n, "El metro de platino iridiado" ("Platino iridioztatuzko metroa") obrarekin, eta Narratibako Sari Nazionala handik sei urtera, "Donde las mujeres" obrarekin. Hain zuzen ere, zaletasun handia erakutsi izan du beti emakumeak protagonista dituen narratibarako (batez ere erdi-mailako klaseko espainiar emakumeekiko), eta ezaugarri aipagarria du, orobat, azken urteetako lanetan ahozko literaturatik harturiko baliabideak erabili izana bere pertsonaien hizkera aditzera emateko; hala ere, horrek ez du bere diskurtsoa deuseztatu edo hutsaldu, bikain asmatu baitu lagunarteko hizkera eta bere diskurtsoaren azalpena uztartzen. 2004. urtean Espainiako Errege Akademian sartu zen. 2006. urtean Planeta Saria irabazi zuen "La fortuna de Matilda Turpin" eleberriarekin. Azken urteetan Unión Progreso y Democracia (UPyD) alderdiaren laguntzailea da, eta 2008. urteko hauteskundeetan Madrilgo Erkidegoko Senaturako hautagai-zerrendan lehenengoa izan zen, baina ez zuen senatari-akta eskuratu. 2011. urteko hauteskundeetan berriz aurkeztu zen. CANNOTANSWER

C_31b732582ed34a5c8fd22731643888ea_q#2

Zein olerki du ezagunena?

2x

C_c1405648922f4562b539f3b094aad14a

Rita Segato

Rita Laura Segato (Buenos Aires, 1951ko abuztuaren 14a) argentinar antropologo eta feminista da. Batez ere, genero-indarkeriaren alorrean eta Ciudad Juárez-eko feminizidioen kasuan egindako ikerketa-lanagatik da ezaguna. Genero-harremanak botere-eremu bat direla deritzo, eta ez dela zuzena sexu-krimenez hitz egitea; bere ustez, "botere-krimentzat" hartu behar dira, menderatzearenak, zigorrarenak. Gaur egun Brasilia eta Tilcara artean bizi da, hau da, Brasil eta Argentina artean.

Ibilbidea.

Lehen Hezkuntza Hizkuntza Bizien Juan Ramón Fernández Eskola Normalean egin zuen, eta bigarren hezkuntza, berriz, Buenos Aireseko Ikastetxe Nazionalean (1970). Era berean, 1967an Manuel de Falla Udal Kontserbatorioko ikasketak amaitu zituen, eta 1973an, ostera, Dantza Eskola Nazionalekoak. Zientzia Antropologikoen lizentziatura egin zuen Buenos Aireseko Unibertsitatean, lehenengoz itxi zutenera arte, hau da, 1974ra arte. Etnomusikologian espezializatu zen Caracaseko Etnomusikologia eta Folklore Institutu Interamerikarrean (1975), eta 1980ra arte bertan jardun zuen, musika latinoamerikarraren artxibategian ikertzaile. 1984an Antropologian Doktore izendatu zuten Belfasteko Queens unibertsitatean, non Musikaren Antropologia ikasi baitzuen John Blacking-ekin eta Gizarte Antropologia Milan Stuchlick eta Gerd Baumann-ekin. 1985 eta 2010 bitartean Brasiliako Unibertsitateko irakaslea izan zen Antropologia Sailean. 2011n unibertsitate bereko Bioetika eta Giza Eskubideak jakintza-alorrarteko graduondokoetara aldatu zen, eta, horrez gain, irakasle bisitari gisa jardun zuen Latinoamerikako hainbat doktoretza-programatan. 1993an emakumeen aurkako indarkeriaren alorreko lehen ikerketak egin zituen, Brasiliako hiri-gobernuaren eskaera bat tarteko. Hasiera batean, aldi baterako kontua izango zela pentsatu zuen, baina denborarekin indarkeria matxistaren azterketa bere ikergai nagusietako bat bilakatu zen. 1998az geroztik Brasileko Ikerkuntzen Batzorde Nazionaleko ikertzailea da. Idatzitako liburuen artean, hauek dira nabarmentzekoak: "Las estructuras elementales de la violenci"a [Indarkeriaren funtsezko egiturak] (2003), "La nación y sus otros" [Nazioa eta beste zerak] (2007) eta "Las nuevas formas de la guerra y el cuerpo de las mujeres" [Gerra-molde berriak eta emakumeen gorputzak] (2014). 2006an, Ciudad Juárez-eko feminizidioei buruzko ikerketa bat egin zuen. Horren ondoren, Segatok proposamen bat egin zuen: emakumeen aurkako indarkeria komunikazio-sistema gisa aztertzea, zeinak Estatuaren zein paraestatuaren aldetik mugan nagusi direnen indarra eta inpunitatea erakusten baituen. CANNOTANSWER

C_c1405648922f4562b539f3b094aad14a_q#0

Zer egiten du Rita Segatok?

2x

C_c1405648922f4562b539f3b094aad14a

Rita Segato

Rita Laura Segato (Buenos Aires, 1951ko abuztuaren 14a) argentinar antropologo eta feminista da. Batez ere, genero-indarkeriaren alorrean eta Ciudad Juárez-eko feminizidioen kasuan egindako ikerketa-lanagatik da ezaguna. Genero-harremanak botere-eremu bat direla deritzo, eta ez dela zuzena sexu-krimenez hitz egitea; bere ustez, "botere-krimentzat" hartu behar dira, menderatzearenak, zigorrarenak. Gaur egun Brasilia eta Tilcara artean bizi da, hau da, Brasil eta Argentina artean.

Ibilbidea.

Lehen Hezkuntza Hizkuntza Bizien Juan Ramón Fernández Eskola Normalean egin zuen, eta bigarren hezkuntza, berriz, Buenos Aireseko Ikastetxe Nazionalean (1970). Era berean, 1967an Manuel de Falla Udal Kontserbatorioko ikasketak amaitu zituen, eta 1973an, ostera, Dantza Eskola Nazionalekoak. Zientzia Antropologikoen lizentziatura egin zuen Buenos Aireseko Unibertsitatean, lehenengoz itxi zutenera arte, hau da, 1974ra arte. Etnomusikologian espezializatu zen Caracaseko Etnomusikologia eta Folklore Institutu Interamerikarrean (1975), eta 1980ra arte bertan jardun zuen, musika latinoamerikarraren artxibategian ikertzaile. 1984an Antropologian Doktore izendatu zuten Belfasteko Queens unibertsitatean, non Musikaren Antropologia ikasi baitzuen John Blacking-ekin eta Gizarte Antropologia Milan Stuchlick eta Gerd Baumann-ekin. 1985 eta 2010 bitartean Brasiliako Unibertsitateko irakaslea izan zen Antropologia Sailean. 2011n unibertsitate bereko Bioetika eta Giza Eskubideak jakintza-alorrarteko graduondokoetara aldatu zen, eta, horrez gain, irakasle bisitari gisa jardun zuen Latinoamerikako hainbat doktoretza-programatan. 1993an emakumeen aurkako indarkeriaren alorreko lehen ikerketak egin zituen, Brasiliako hiri-gobernuaren eskaera bat tarteko. Hasiera batean, aldi baterako kontua izango zela pentsatu zuen, baina denborarekin indarkeria matxistaren azterketa bere ikergai nagusietako bat bilakatu zen. 1998az geroztik Brasileko Ikerkuntzen Batzorde Nazionaleko ikertzailea da. Idatzitako liburuen artean, hauek dira nabarmentzekoak: "Las estructuras elementales de la violenci"a [Indarkeriaren funtsezko egiturak] (2003), "La nación y sus otros" [Nazioa eta beste zerak] (2007) eta "Las nuevas formas de la guerra y el cuerpo de las mujeres" [Gerra-molde berriak eta emakumeen gorputzak] (2014). 2006an, Ciudad Juárez-eko feminizidioei buruzko ikerketa bat egin zuen. Horren ondoren, Segatok proposamen bat egin zuen: emakumeen aurkako indarkeria komunikazio-sistema gisa aztertzea, zeinak Estatuaren zein paraestatuaren aldetik mugan nagusi direnen indarra eta inpunitatea erakusten baituen. CANNOTANSWER

C_c1405648922f4562b539f3b094aad14a_q#1

Zertan ikertzen du?

2x

C_c1405648922f4562b539f3b094aad14a

Rita Segato

Rita Laura Segato (Buenos Aires, 1951ko abuztuaren 14a) argentinar antropologo eta feminista da. Batez ere, genero-indarkeriaren alorrean eta Ciudad Juárez-eko feminizidioen kasuan egindako ikerketa-lanagatik da ezaguna. Genero-harremanak botere-eremu bat direla deritzo, eta ez dela zuzena sexu-krimenez hitz egitea; bere ustez, "botere-krimentzat" hartu behar dira, menderatzearenak, zigorrarenak. Gaur egun Brasilia eta Tilcara artean bizi da, hau da, Brasil eta Argentina artean.

Ibilbidea.

Lehen Hezkuntza Hizkuntza Bizien Juan Ramón Fernández Eskola Normalean egin zuen, eta bigarren hezkuntza, berriz, Buenos Aireseko Ikastetxe Nazionalean (1970). Era berean, 1967an Manuel de Falla Udal Kontserbatorioko ikasketak amaitu zituen, eta 1973an, ostera, Dantza Eskola Nazionalekoak. Zientzia Antropologikoen lizentziatura egin zuen Buenos Aireseko Unibertsitatean, lehenengoz itxi zutenera arte, hau da, 1974ra arte. Etnomusikologian espezializatu zen Caracaseko Etnomusikologia eta Folklore Institutu Interamerikarrean (1975), eta 1980ra arte bertan jardun zuen, musika latinoamerikarraren artxibategian ikertzaile. 1984an Antropologian Doktore izendatu zuten Belfasteko Queens unibertsitatean, non Musikaren Antropologia ikasi baitzuen John Blacking-ekin eta Gizarte Antropologia Milan Stuchlick eta Gerd Baumann-ekin. 1985 eta 2010 bitartean Brasiliako Unibertsitateko irakaslea izan zen Antropologia Sailean. 2011n unibertsitate bereko Bioetika eta Giza Eskubideak jakintza-alorrarteko graduondokoetara aldatu zen, eta, horrez gain, irakasle bisitari gisa jardun zuen Latinoamerikako hainbat doktoretza-programatan. 1993an emakumeen aurkako indarkeriaren alorreko lehen ikerketak egin zituen, Brasiliako hiri-gobernuaren eskaera bat tarteko. Hasiera batean, aldi baterako kontua izango zela pentsatu zuen, baina denborarekin indarkeria matxistaren azterketa bere ikergai nagusietako bat bilakatu zen. 1998az geroztik Brasileko Ikerkuntzen Batzorde Nazionaleko ikertzailea da. Idatzitako liburuen artean, hauek dira nabarmentzekoak: "Las estructuras elementales de la violenci"a [Indarkeriaren funtsezko egiturak] (2003), "La nación y sus otros" [Nazioa eta beste zerak] (2007) eta "Las nuevas formas de la guerra y el cuerpo de las mujeres" [Gerra-molde berriak eta emakumeen gorputzak] (2014). 2006an, Ciudad Juárez-eko feminizidioei buruzko ikerketa bat egin zuen. Horren ondoren, Segatok proposamen bat egin zuen: emakumeen aurkako indarkeria komunikazio-sistema gisa aztertzea, zeinak Estatuaren zein paraestatuaren aldetik mugan nagusi direnen indarra eta inpunitatea erakusten baituen. CANNOTANSWER

C_c1405648922f4562b539f3b094aad14a_q#2

Zein herrialdetan ikertzen du?

2x

C_c1405648922f4562b539f3b094aad14a

Rita Segato

Rita Laura Segato (Buenos Aires, 1951ko abuztuaren 14a) argentinar antropologo eta feminista da. Batez ere, genero-indarkeriaren alorrean eta Ciudad Juárez-eko feminizidioen kasuan egindako ikerketa-lanagatik da ezaguna. Genero-harremanak botere-eremu bat direla deritzo, eta ez dela zuzena sexu-krimenez hitz egitea; bere ustez, "botere-krimentzat" hartu behar dira, menderatzearenak, zigorrarenak. Gaur egun Brasilia eta Tilcara artean bizi da, hau da, Brasil eta Argentina artean.

Ibilbidea.

Lehen Hezkuntza Hizkuntza Bizien Juan Ramón Fernández Eskola Normalean egin zuen, eta bigarren hezkuntza, berriz, Buenos Aireseko Ikastetxe Nazionalean (1970). Era berean, 1967an Manuel de Falla Udal Kontserbatorioko ikasketak amaitu zituen, eta 1973an, ostera, Dantza Eskola Nazionalekoak. Zientzia Antropologikoen lizentziatura egin zuen Buenos Aireseko Unibertsitatean, lehenengoz itxi zutenera arte, hau da, 1974ra arte. Etnomusikologian espezializatu zen Caracaseko Etnomusikologia eta Folklore Institutu Interamerikarrean (1975), eta 1980ra arte bertan jardun zuen, musika latinoamerikarraren artxibategian ikertzaile. 1984an Antropologian Doktore izendatu zuten Belfasteko Queens unibertsitatean, non Musikaren Antropologia ikasi baitzuen John Blacking-ekin eta Gizarte Antropologia Milan Stuchlick eta Gerd Baumann-ekin. 1985 eta 2010 bitartean Brasiliako Unibertsitateko irakaslea izan zen Antropologia Sailean. 2011n unibertsitate bereko Bioetika eta Giza Eskubideak jakintza-alorrarteko graduondokoetara aldatu zen, eta, horrez gain, irakasle bisitari gisa jardun zuen Latinoamerikako hainbat doktoretza-programatan. 1993an emakumeen aurkako indarkeriaren alorreko lehen ikerketak egin zituen, Brasiliako hiri-gobernuaren eskaera bat tarteko. Hasiera batean, aldi baterako kontua izango zela pentsatu zuen, baina denborarekin indarkeria matxistaren azterketa bere ikergai nagusietako bat bilakatu zen. 1998az geroztik Brasileko Ikerkuntzen Batzorde Nazionaleko ikertzailea da. Idatzitako liburuen artean, hauek dira nabarmentzekoak: "Las estructuras elementales de la violenci"a [Indarkeriaren funtsezko egiturak] (2003), "La nación y sus otros" [Nazioa eta beste zerak] (2007) eta "Las nuevas formas de la guerra y el cuerpo de las mujeres" [Gerra-molde berriak eta emakumeen gorputzak] (2014). 2006an, Ciudad Juárez-eko feminizidioei buruzko ikerketa bat egin zuen. Horren ondoren, Segatok proposamen bat egin zuen: emakumeen aurkako indarkeria komunikazio-sistema gisa aztertzea, zeinak Estatuaren zein paraestatuaren aldetik mugan nagusi direnen indarra eta inpunitatea erakusten baituen. CANNOTANSWER

C_c1405648922f4562b539f3b094aad14a_q#3

Saririk jaso du?

2x

C_0ff054cb12be4d638c58ac0f451c2a81

Anette Olzon

Anette Olzon Blyckert (1971ko ekainaren 21ean jaioa) suediar musikaria da eta Nightwish Finlandiako power metal sinfoniko taldearen abeslari nagusia 2007ko otsailetik. Olzon aurretik Suediako “Alyson Avenue” taldearen bokalista zen.

Esperientzia musikala.

Anette Olzon familia musikari batean jaio zen eta haurtzarotik egon da abesten. Zortzi urterekin oboea jotzen hasi zen. Bere amaren taldearekin kontzertu bira egin du eta noizean behin haiekin kantatu ere. Geroago, zenbait talentu espektakulutan parte hartzen hasi zen eta onespena jaso ere. Jardun zuen lehenengo taldea (Take Cover) talde bertsioegile bat izan zen, hamazazpi urte zeuzkala. Hala ere, luzera laburrekoa izan zen bere partaidetza, Anettek hainbat talde eta proiektutan parte hartu baitzuen. Hogeita bat urterekin, “Gränsland” opera rock musikalean ahots nagusiaren rola hartu zuen Helsingborgen. Horren ondoren Göteborgeko Balettakademienean sartu zen. Koroetan abestu zuen, zenbait proiektutarako estudio lana egin zuen eta okasionalki ezkontzatan abestu izan zuen. Anette Olzonek Jaded Heart taldearen Michael Bormann abeslari ohiarekin duetoa abestu zuen ere, beronen “Conspiracy” albumean. Anettek bere abeslari karreran genero musikal eta musika mota asko ezagutzeko aukera izan du; hau Nightwishen 2007ko “Dark Passion Play” albumean Anettek erakusten duen bersatilitatean islatzen da. Bere egun goiztiarretan Helsingörreko (Danimarka) Kopenhageko Musika Kontserbatorioan abeste lezioak hartu zituen, irakasle pribatu batekin. Gaur egun, beharrezkoa denean, irakasle pribatu batek emandako lezioak hartzen ditu Malmöko Musika Unibertsitatean. CANNOTANSWER

C_0ff054cb12be4d638c58ac0f451c2a81_q#0

Zenbat urtez aritu zen Alyson Avenue taldean bokalista moduan?

2x

C_0ff054cb12be4d638c58ac0f451c2a81

Anette Olzon

Anette Olzon Blyckert (1971ko ekainaren 21ean jaioa) suediar musikaria da eta Nightwish Finlandiako power metal sinfoniko taldearen abeslari nagusia 2007ko otsailetik. Olzon aurretik Suediako “Alyson Avenue” taldearen bokalista zen.

Esperientzia musikala.

Anette Olzon familia musikari batean jaio zen eta haurtzarotik egon da abesten. Zortzi urterekin oboea jotzen hasi zen. Bere amaren taldearekin kontzertu bira egin du eta noizean behin haiekin kantatu ere. Geroago, zenbait talentu espektakulutan parte hartzen hasi zen eta onespena jaso ere. Jardun zuen lehenengo taldea (Take Cover) talde bertsioegile bat izan zen, hamazazpi urte zeuzkala. Hala ere, luzera laburrekoa izan zen bere partaidetza, Anettek hainbat talde eta proiektutan parte hartu baitzuen. Hogeita bat urterekin, “Gränsland” opera rock musikalean ahots nagusiaren rola hartu zuen Helsingborgen. Horren ondoren Göteborgeko Balettakademienean sartu zen. Koroetan abestu zuen, zenbait proiektutarako estudio lana egin zuen eta okasionalki ezkontzatan abestu izan zuen. Anette Olzonek Jaded Heart taldearen Michael Bormann abeslari ohiarekin duetoa abestu zuen ere, beronen “Conspiracy” albumean. Anettek bere abeslari karreran genero musikal eta musika mota asko ezagutzeko aukera izan du; hau Nightwishen 2007ko “Dark Passion Play” albumean Anettek erakusten duen bersatilitatean islatzen da. Bere egun goiztiarretan Helsingörreko (Danimarka) Kopenhageko Musika Kontserbatorioan abeste lezioak hartu zituen, irakasle pribatu batekin. Gaur egun, beharrezkoa denean, irakasle pribatu batek emandako lezioak hartzen ditu Malmöko Musika Unibertsitatean. CANNOTANSWER

C_0ff054cb12be4d638c58ac0f451c2a81_q#1

Nightwish taldean bere aurretik beste norbait aritu al zen abeslari nagusi moduan?

0y

C_0ff054cb12be4d638c58ac0f451c2a81

Anette Olzon

Anette Olzon Blyckert (1971ko ekainaren 21ean jaioa) suediar musikaria da eta Nightwish Finlandiako power metal sinfoniko taldearen abeslari nagusia 2007ko otsailetik. Olzon aurretik Suediako “Alyson Avenue” taldearen bokalista zen.

Esperientzia musikala.

Anette Olzon familia musikari batean jaio zen eta haurtzarotik egon da abesten. Zortzi urterekin oboea jotzen hasi zen. Bere amaren taldearekin kontzertu bira egin du eta noizean behin haiekin kantatu ere. Geroago, zenbait talentu espektakulutan parte hartzen hasi zen eta onespena jaso ere. Jardun zuen lehenengo taldea (Take Cover) talde bertsioegile bat izan zen, hamazazpi urte zeuzkala. Hala ere, luzera laburrekoa izan zen bere partaidetza, Anettek hainbat talde eta proiektutan parte hartu baitzuen. Hogeita bat urterekin, “Gränsland” opera rock musikalean ahots nagusiaren rola hartu zuen Helsingborgen. Horren ondoren Göteborgeko Balettakademienean sartu zen. Koroetan abestu zuen, zenbait proiektutarako estudio lana egin zuen eta okasionalki ezkontzatan abestu izan zuen. Anette Olzonek Jaded Heart taldearen Michael Bormann abeslari ohiarekin duetoa abestu zuen ere, beronen “Conspiracy” albumean. Anettek bere abeslari karreran genero musikal eta musika mota asko ezagutzeko aukera izan du; hau Nightwishen 2007ko “Dark Passion Play” albumean Anettek erakusten duen bersatilitatean islatzen da. Bere egun goiztiarretan Helsingörreko (Danimarka) Kopenhageko Musika Kontserbatorioan abeste lezioak hartu zituen, irakasle pribatu batekin. Gaur egun, beharrezkoa denean, irakasle pribatu batek emandako lezioak hartzen ditu Malmöko Musika Unibertsitatean. CANNOTANSWER

C_0ff054cb12be4d638c58ac0f451c2a81_q#2

Nor izan zen bere aurretik Nightwish taldeko abeslari nagusia?

2x

C_e27902f24a504107911322a58f5ec9eb

Kobe Bryant

Kobe Bean Bryant (Filadelfia, 1978ko abuztuaren 23a), NBAko Los Angeles Lakers taldean jokatzen duen saskibaloi jokalari estatubatuetar bat da. Bere aita Joe "Jellybean" Bryant da, Philadelphia 76ers taldeko jokalari ohia dena.

Biografia.

Bryant Philadelphian, Pennsylvanian, jaio zen, Joe eta Pam Bryant-en seme gazteena izanda. Bi arreba nagusi dauzka: Shaya y Sharia. Bryant-ek sei urte zeuzkalarik, aitak NBA utzi eta familiarekin Italiara joan zen, non profesionalki saskibaloian joango zen. Bryant umea hango bizimodura ohitu zen eta italieraz erraz hitz egitea lortu zuen. Txikitan futbolean ikasi zuen eta AC Milan zuen talderik gogokoena; hori gutxi balitz, Italiatik irten ez balitz futbolaria litzatekeela esan zuen saskibaloilariak. Bryant FC Barcelona, Ronaldinho eta Frank Rijkaard-en zale amorratua da. 1991n Bryant Estatu Batuetara itzuli eta Philadelphiako Lower Merion Institutuan ikasten zuen, non izugarrizko ibilbideagatik eskerron nazionala irabazi zuen. Bryant institutuaren historian saskiratzailerik onena izan zen 2.883 punturekin, Wilt Chamberlain-en marka (2.359 puntu) gaindituz eta Carlin Warley-ena (2.441 puntu) ere bai. 'Senior' urtean USA Today-k eta Parade Magazine-k doatu zuten Naismith Prep Player of the Year Award sariarekin McDonald's All-America Team-en sartzearekin. Denboraldi hartan batez besteko lorpenak 30.8 puntu, 12 errebote, 6.5 pase eta 3.8 tapoi ziren, Lower Merion Class AAAA estatuko titulura bultzatuz 31 eta 2 rekordarekin. Marple Newtow taldearen aurka bere partidurik onena lortu zuen 50 punturekin. Distiratu ondoren, NBAra jauztea eta Draft-en aurkeztea erabaki zuen Bryantek. Unibertsitatera joatea ebaztekotan, Duke Unibertsitatea aukeratuko zuen. CANNOTANSWER

C_e27902f24a504107911322a58f5ec9eb_q#0

Irabazi al du inoiz NBA liga?

2x

C_e27902f24a504107911322a58f5ec9eb

Kobe Bryant

Kobe Bean Bryant (Filadelfia, 1978ko abuztuaren 23a), NBAko Los Angeles Lakers taldean jokatzen duen saskibaloi jokalari estatubatuetar bat da. Bere aita Joe "Jellybean" Bryant da, Philadelphia 76ers taldeko jokalari ohia dena.

Biografia.

Bryant Philadelphian, Pennsylvanian, jaio zen, Joe eta Pam Bryant-en seme gazteena izanda. Bi arreba nagusi dauzka: Shaya y Sharia. Bryant-ek sei urte zeuzkalarik, aitak NBA utzi eta familiarekin Italiara joan zen, non profesionalki saskibaloian joango zen. Bryant umea hango bizimodura ohitu zen eta italieraz erraz hitz egitea lortu zuen. Txikitan futbolean ikasi zuen eta AC Milan zuen talderik gogokoena; hori gutxi balitz, Italiatik irten ez balitz futbolaria litzatekeela esan zuen saskibaloilariak. Bryant FC Barcelona, Ronaldinho eta Frank Rijkaard-en zale amorratua da. 1991n Bryant Estatu Batuetara itzuli eta Philadelphiako Lower Merion Institutuan ikasten zuen, non izugarrizko ibilbideagatik eskerron nazionala irabazi zuen. Bryant institutuaren historian saskiratzailerik onena izan zen 2.883 punturekin, Wilt Chamberlain-en marka (2.359 puntu) gaindituz eta Carlin Warley-ena (2.441 puntu) ere bai. 'Senior' urtean USA Today-k eta Parade Magazine-k doatu zuten Naismith Prep Player of the Year Award sariarekin McDonald's All-America Team-en sartzearekin. Denboraldi hartan batez besteko lorpenak 30.8 puntu, 12 errebote, 6.5 pase eta 3.8 tapoi ziren, Lower Merion Class AAAA estatuko titulura bultzatuz 31 eta 2 rekordarekin. Marple Newtow taldearen aurka bere partidurik onena lortu zuen 50 punturekin. Distiratu ondoren, NBAra jauztea eta Draft-en aurkeztea erabaki zuen Bryantek. Unibertsitatera joatea ebaztekotan, Duke Unibertsitatea aukeratuko zuen. CANNOTANSWER

C_e27902f24a504107911322a58f5ec9eb_q#1

Izan al du lesiorik bere ibilbide profesionalean?

2x

C_e27902f24a504107911322a58f5ec9eb

Kobe Bryant

Kobe Bean Bryant (Filadelfia, 1978ko abuztuaren 23a), NBAko Los Angeles Lakers taldean jokatzen duen saskibaloi jokalari estatubatuetar bat da. Bere aita Joe "Jellybean" Bryant da, Philadelphia 76ers taldeko jokalari ohia dena.

Biografia.

Bryant Philadelphian, Pennsylvanian, jaio zen, Joe eta Pam Bryant-en seme gazteena izanda. Bi arreba nagusi dauzka: Shaya y Sharia. Bryant-ek sei urte zeuzkalarik, aitak NBA utzi eta familiarekin Italiara joan zen, non profesionalki saskibaloian joango zen. Bryant umea hango bizimodura ohitu zen eta italieraz erraz hitz egitea lortu zuen. Txikitan futbolean ikasi zuen eta AC Milan zuen talderik gogokoena; hori gutxi balitz, Italiatik irten ez balitz futbolaria litzatekeela esan zuen saskibaloilariak. Bryant FC Barcelona, Ronaldinho eta Frank Rijkaard-en zale amorratua da. 1991n Bryant Estatu Batuetara itzuli eta Philadelphiako Lower Merion Institutuan ikasten zuen, non izugarrizko ibilbideagatik eskerron nazionala irabazi zuen. Bryant institutuaren historian saskiratzailerik onena izan zen 2.883 punturekin, Wilt Chamberlain-en marka (2.359 puntu) gaindituz eta Carlin Warley-ena (2.441 puntu) ere bai. 'Senior' urtean USA Today-k eta Parade Magazine-k doatu zuten Naismith Prep Player of the Year Award sariarekin McDonald's All-America Team-en sartzearekin. Denboraldi hartan batez besteko lorpenak 30.8 puntu, 12 errebote, 6.5 pase eta 3.8 tapoi ziren, Lower Merion Class AAAA estatuko titulura bultzatuz 31 eta 2 rekordarekin. Marple Newtow taldearen aurka bere partidurik onena lortu zuen 50 punturekin. Distiratu ondoren, NBAra jauztea eta Draft-en aurkeztea erabaki zuen Bryantek. Unibertsitatera joatea ebaztekotan, Duke Unibertsitatea aukeratuko zuen. CANNOTANSWER

C_e27902f24a504107911322a58f5ec9eb_q#2

Zergatik da ezaguna?

2x

C_e27902f24a504107911322a58f5ec9eb

Kobe Bryant

Kobe Bean Bryant (Filadelfia, 1978ko abuztuaren 23a), NBAko Los Angeles Lakers taldean jokatzen duen saskibaloi jokalari estatubatuetar bat da. Bere aita Joe "Jellybean" Bryant da, Philadelphia 76ers taldeko jokalari ohia dena.

Biografia.

Bryant Philadelphian, Pennsylvanian, jaio zen, Joe eta Pam Bryant-en seme gazteena izanda. Bi arreba nagusi dauzka: Shaya y Sharia. Bryant-ek sei urte zeuzkalarik, aitak NBA utzi eta familiarekin Italiara joan zen, non profesionalki saskibaloian joango zen. Bryant umea hango bizimodura ohitu zen eta italieraz erraz hitz egitea lortu zuen. Txikitan futbolean ikasi zuen eta AC Milan zuen talderik gogokoena; hori gutxi balitz, Italiatik irten ez balitz futbolaria litzatekeela esan zuen saskibaloilariak. Bryant FC Barcelona, Ronaldinho eta Frank Rijkaard-en zale amorratua da. 1991n Bryant Estatu Batuetara itzuli eta Philadelphiako Lower Merion Institutuan ikasten zuen, non izugarrizko ibilbideagatik eskerron nazionala irabazi zuen. Bryant institutuaren historian saskiratzailerik onena izan zen 2.883 punturekin, Wilt Chamberlain-en marka (2.359 puntu) gaindituz eta Carlin Warley-ena (2.441 puntu) ere bai. 'Senior' urtean USA Today-k eta Parade Magazine-k doatu zuten Naismith Prep Player of the Year Award sariarekin McDonald's All-America Team-en sartzearekin. Denboraldi hartan batez besteko lorpenak 30.8 puntu, 12 errebote, 6.5 pase eta 3.8 tapoi ziren, Lower Merion Class AAAA estatuko titulura bultzatuz 31 eta 2 rekordarekin. Marple Newtow taldearen aurka bere partidurik onena lortu zuen 50 punturekin. Distiratu ondoren, NBAra jauztea eta Draft-en aurkeztea erabaki zuen Bryantek. Unibertsitatera joatea ebaztekotan, Duke Unibertsitatea aukeratuko zuen. CANNOTANSWER

C_e27902f24a504107911322a58f5ec9eb_q#3

Zein taldetan hasi zuen bere ibilbidea?

2x

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67

Paul Theroux

Paul Theroux (Medford, Massachusetts, Ameriketako Estatu Batuak, 1941eko apirilaren 10a) bidaiaria eta ingelesezko eleberrigilea da.

Bizitza.

Ikasketak amaituta Italian eta Afrikan zehar bidaiatu zuen, eta Bake Indarren maisu gisa lan egin zuen Malawiko eskola batean, eta irakasle gisa Makerereko Unibertsitatean, Ugandan. Kampalan V. S. Naipaul ezagutu zuen, eta haren mundu-ikuspegi ezkor eta aldi berean irrigarriak arrasto handia utzi zuen Theroux gaztearengan. 1968an, bere lehen eleberria ("Waldo") argitaratu ondoren, lanpostu bat lortu zuen Singapurko Unibertsitateko ingeles-sailean, eta hiru urtez izan zen han. Denboraldi horretan kontakizunak eta artikuluak argitaratu zituen, eta zenbait eleberri idatzi zituen, hala nola "Fong eta indiarrak" eta "Neskak jolasean", garrantzitsuenak aipatzearren. 1971n "Oihaneko maiteminduak "Malawin bizi izandako urteetan oinarritua argitaratu eta gutxira bere emazte eta bi semeekin Dorseta joan zen, Ingalaterrara, eta han" Saint Jack "idatzi zuen. Gero Londresen jarri zen bizitzen, eta hamazazpi urtez geratu zen Britainia Handian. Denboraldi horretan fikziozko hamabi liburu idatzi zituen, zein baino zein arrakastatsuagoak. Geroztiko urteak Britainia Handiaren eta Estatu Batuen artean eman ditu. "Nire bizitza sekretua "eleberri autobiografikoan eman zuen urte horien berri. 1970eko eta 1980ko hamarraldietako bere eleberri onenak "Familiaren armategia" (1976) eta "Mosquitos kosta "(1981) dira. Azkeneko hori arrakasta handiz eraman zen zinemara. Azken urteetako beste eleberri aipagarria "Millroy aztia" (1993) da. Idatzi zituen bidaia-liburuen artean "Trenbideko bazar handia" (1975) eta "Patagonia Express zaharra "(1979) dira aipagarrienak. CANNOTANSWER

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67_q#0

Non jaio zen Paul Theroux?

2x

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67

Paul Theroux

Paul Theroux (Medford, Massachusetts, Ameriketako Estatu Batuak, 1941eko apirilaren 10a) bidaiaria eta ingelesezko eleberrigilea da.

Bizitza.

Ikasketak amaituta Italian eta Afrikan zehar bidaiatu zuen, eta Bake Indarren maisu gisa lan egin zuen Malawiko eskola batean, eta irakasle gisa Makerereko Unibertsitatean, Ugandan. Kampalan V. S. Naipaul ezagutu zuen, eta haren mundu-ikuspegi ezkor eta aldi berean irrigarriak arrasto handia utzi zuen Theroux gaztearengan. 1968an, bere lehen eleberria ("Waldo") argitaratu ondoren, lanpostu bat lortu zuen Singapurko Unibertsitateko ingeles-sailean, eta hiru urtez izan zen han. Denboraldi horretan kontakizunak eta artikuluak argitaratu zituen, eta zenbait eleberri idatzi zituen, hala nola "Fong eta indiarrak" eta "Neskak jolasean", garrantzitsuenak aipatzearren. 1971n "Oihaneko maiteminduak "Malawin bizi izandako urteetan oinarritua argitaratu eta gutxira bere emazte eta bi semeekin Dorseta joan zen, Ingalaterrara, eta han" Saint Jack "idatzi zuen. Gero Londresen jarri zen bizitzen, eta hamazazpi urtez geratu zen Britainia Handian. Denboraldi horretan fikziozko hamabi liburu idatzi zituen, zein baino zein arrakastatsuagoak. Geroztiko urteak Britainia Handiaren eta Estatu Batuen artean eman ditu. "Nire bizitza sekretua "eleberri autobiografikoan eman zuen urte horien berri. 1970eko eta 1980ko hamarraldietako bere eleberri onenak "Familiaren armategia" (1976) eta "Mosquitos kosta "(1981) dira. Azkeneko hori arrakasta handiz eraman zen zinemara. Azken urteetako beste eleberri aipagarria "Millroy aztia" (1993) da. Idatzi zituen bidaia-liburuen artean "Trenbideko bazar handia" (1975) eta "Patagonia Express zaharra "(1979) dira aipagarrienak. CANNOTANSWER

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67_q#1

Zein da PAul Therouxen eleberririk ezagunena?

2x

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67

Paul Theroux

Paul Theroux (Medford, Massachusetts, Ameriketako Estatu Batuak, 1941eko apirilaren 10a) bidaiaria eta ingelesezko eleberrigilea da.

Bizitza.

Ikasketak amaituta Italian eta Afrikan zehar bidaiatu zuen, eta Bake Indarren maisu gisa lan egin zuen Malawiko eskola batean, eta irakasle gisa Makerereko Unibertsitatean, Ugandan. Kampalan V. S. Naipaul ezagutu zuen, eta haren mundu-ikuspegi ezkor eta aldi berean irrigarriak arrasto handia utzi zuen Theroux gaztearengan. 1968an, bere lehen eleberria ("Waldo") argitaratu ondoren, lanpostu bat lortu zuen Singapurko Unibertsitateko ingeles-sailean, eta hiru urtez izan zen han. Denboraldi horretan kontakizunak eta artikuluak argitaratu zituen, eta zenbait eleberri idatzi zituen, hala nola "Fong eta indiarrak" eta "Neskak jolasean", garrantzitsuenak aipatzearren. 1971n "Oihaneko maiteminduak "Malawin bizi izandako urteetan oinarritua argitaratu eta gutxira bere emazte eta bi semeekin Dorseta joan zen, Ingalaterrara, eta han" Saint Jack "idatzi zuen. Gero Londresen jarri zen bizitzen, eta hamazazpi urtez geratu zen Britainia Handian. Denboraldi horretan fikziozko hamabi liburu idatzi zituen, zein baino zein arrakastatsuagoak. Geroztiko urteak Britainia Handiaren eta Estatu Batuen artean eman ditu. "Nire bizitza sekretua "eleberri autobiografikoan eman zuen urte horien berri. 1970eko eta 1980ko hamarraldietako bere eleberri onenak "Familiaren armategia" (1976) eta "Mosquitos kosta "(1981) dira. Azkeneko hori arrakasta handiz eraman zen zinemara. Azken urteetako beste eleberri aipagarria "Millroy aztia" (1993) da. Idatzi zituen bidaia-liburuen artean "Trenbideko bazar handia" (1975) eta "Patagonia Express zaharra "(1979) dira aipagarrienak. CANNOTANSWER

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67_q#2

Zer motako eleberriak idazten ditu?

2x

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67

Paul Theroux

Paul Theroux (Medford, Massachusetts, Ameriketako Estatu Batuak, 1941eko apirilaren 10a) bidaiaria eta ingelesezko eleberrigilea da.

Bizitza.

Ikasketak amaituta Italian eta Afrikan zehar bidaiatu zuen, eta Bake Indarren maisu gisa lan egin zuen Malawiko eskola batean, eta irakasle gisa Makerereko Unibertsitatean, Ugandan. Kampalan V. S. Naipaul ezagutu zuen, eta haren mundu-ikuspegi ezkor eta aldi berean irrigarriak arrasto handia utzi zuen Theroux gaztearengan. 1968an, bere lehen eleberria ("Waldo") argitaratu ondoren, lanpostu bat lortu zuen Singapurko Unibertsitateko ingeles-sailean, eta hiru urtez izan zen han. Denboraldi horretan kontakizunak eta artikuluak argitaratu zituen, eta zenbait eleberri idatzi zituen, hala nola "Fong eta indiarrak" eta "Neskak jolasean", garrantzitsuenak aipatzearren. 1971n "Oihaneko maiteminduak "Malawin bizi izandako urteetan oinarritua argitaratu eta gutxira bere emazte eta bi semeekin Dorseta joan zen, Ingalaterrara, eta han" Saint Jack "idatzi zuen. Gero Londresen jarri zen bizitzen, eta hamazazpi urtez geratu zen Britainia Handian. Denboraldi horretan fikziozko hamabi liburu idatzi zituen, zein baino zein arrakastatsuagoak. Geroztiko urteak Britainia Handiaren eta Estatu Batuen artean eman ditu. "Nire bizitza sekretua "eleberri autobiografikoan eman zuen urte horien berri. 1970eko eta 1980ko hamarraldietako bere eleberri onenak "Familiaren armategia" (1976) eta "Mosquitos kosta "(1981) dira. Azkeneko hori arrakasta handiz eraman zen zinemara. Azken urteetako beste eleberri aipagarria "Millroy aztia" (1993) da. Idatzi zituen bidaia-liburuen artean "Trenbideko bazar handia" (1975) eta "Patagonia Express zaharra "(1979) dira aipagarrienak. CANNOTANSWER

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67_q#3

Filmerik egin dute bere lanetan oinarrituta?

2x

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67

Paul Theroux

Paul Theroux (Medford, Massachusetts, Ameriketako Estatu Batuak, 1941eko apirilaren 10a) bidaiaria eta ingelesezko eleberrigilea da.

Bizitza.

Ikasketak amaituta Italian eta Afrikan zehar bidaiatu zuen, eta Bake Indarren maisu gisa lan egin zuen Malawiko eskola batean, eta irakasle gisa Makerereko Unibertsitatean, Ugandan. Kampalan V. S. Naipaul ezagutu zuen, eta haren mundu-ikuspegi ezkor eta aldi berean irrigarriak arrasto handia utzi zuen Theroux gaztearengan. 1968an, bere lehen eleberria ("Waldo") argitaratu ondoren, lanpostu bat lortu zuen Singapurko Unibertsitateko ingeles-sailean, eta hiru urtez izan zen han. Denboraldi horretan kontakizunak eta artikuluak argitaratu zituen, eta zenbait eleberri idatzi zituen, hala nola "Fong eta indiarrak" eta "Neskak jolasean", garrantzitsuenak aipatzearren. 1971n "Oihaneko maiteminduak "Malawin bizi izandako urteetan oinarritua argitaratu eta gutxira bere emazte eta bi semeekin Dorseta joan zen, Ingalaterrara, eta han" Saint Jack "idatzi zuen. Gero Londresen jarri zen bizitzen, eta hamazazpi urtez geratu zen Britainia Handian. Denboraldi horretan fikziozko hamabi liburu idatzi zituen, zein baino zein arrakastatsuagoak. Geroztiko urteak Britainia Handiaren eta Estatu Batuen artean eman ditu. "Nire bizitza sekretua "eleberri autobiografikoan eman zuen urte horien berri. 1970eko eta 1980ko hamarraldietako bere eleberri onenak "Familiaren armategia" (1976) eta "Mosquitos kosta "(1981) dira. Azkeneko hori arrakasta handiz eraman zen zinemara. Azken urteetako beste eleberri aipagarria "Millroy aztia" (1993) da. Idatzi zituen bidaia-liburuen artean "Trenbideko bazar handia" (1975) eta "Patagonia Express zaharra "(1979) dira aipagarrienak. CANNOTANSWER

C_218d78bf86ee46249d79d7784693aa67_q#4

Saririk jaso al du inoiz?

2x

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0

Antonio Muñoz Molina

Antonio Muñoz Molina (Úbeda, Jaén, Espainia, 1956ko urtarrilaren 10a) gaztelania idazlea da.

Bizitza.

Artearen historia ikasi zuen Granadako Unibertsitatean eta kazetaritza Madrilgoan. Aldizkarietarako artikuluak idazten hasi zen, 1984an "El Robinsón urbano" ("Hiriko Robinson") lanean bildu zituenak. Lehenengo eleberria 1986an idatzi zuen, "Beatus ille." Lan horretan berak asmatutako hiri bat agertzen da, Mágina, eta hiri bera agertuko zen hurrengo liburuetan ere. "El invierno en Lisboa" (1987, "Negua Lisboan") lanak Espainiako Kritika Saria eta Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. Azken sari hori 1992an irabazi zuen berriz ere, "El jinete polaco" ("Poloniar zalduna") lanari esker. Lan horrek, bestalde, Planeta saria irabazi zuen 1991n. Muñoz Molinaren lanak memoriaren lurraldeetan gertatzen dira, eta Espainiako historia hurbila berritzen saiatzen da, zinema beltzaren eta polizia-eleberrien oihartzunekin; "Beltenebros "(1989) lana da horren adibide argia: jakin-min eta maitasunaz beteriko ekintza da, gerra ondoko Madrilen gertatzen dena. Madril behin eta berriro agertzen da Muñoz Molinaren eleberrietan, hala nola "Los misterios de Madrid" (1992, "Madrilgo misterioak") eta "El dueño del secreto" (1994, "Sekretuaren jabea") lanetan. 1996an lan sarkastiko bat argitaratu zuen, parodiaren eta oroitzapenen artekoa, frankismoaren garaiko nahitaezko soldadutzari buruz: "Ardor guerrero. "1997an "Plenilunio "eleberria argitaratu zuen, izuaren gaiaren inguruan osatua, eta arrakasta handia izan zuena. Muñoz Molinaren zenbait eleberri zinemara eraman dituzte: "El invierno en Lisboa, Beltenebros "(Pilar Miró), "Plenilunio "(Imanol Uribe). 1995ean Espainiako Errege Akademiako kide hautatu zuten. CANNOTANSWER

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0_q#0

Ze ikasketak egin zituen?

2x

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0

Antonio Muñoz Molina

Antonio Muñoz Molina (Úbeda, Jaén, Espainia, 1956ko urtarrilaren 10a) gaztelania idazlea da.

Bizitza.

Artearen historia ikasi zuen Granadako Unibertsitatean eta kazetaritza Madrilgoan. Aldizkarietarako artikuluak idazten hasi zen, 1984an "El Robinsón urbano" ("Hiriko Robinson") lanean bildu zituenak. Lehenengo eleberria 1986an idatzi zuen, "Beatus ille." Lan horretan berak asmatutako hiri bat agertzen da, Mágina, eta hiri bera agertuko zen hurrengo liburuetan ere. "El invierno en Lisboa" (1987, "Negua Lisboan") lanak Espainiako Kritika Saria eta Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. Azken sari hori 1992an irabazi zuen berriz ere, "El jinete polaco" ("Poloniar zalduna") lanari esker. Lan horrek, bestalde, Planeta saria irabazi zuen 1991n. Muñoz Molinaren lanak memoriaren lurraldeetan gertatzen dira, eta Espainiako historia hurbila berritzen saiatzen da, zinema beltzaren eta polizia-eleberrien oihartzunekin; "Beltenebros "(1989) lana da horren adibide argia: jakin-min eta maitasunaz beteriko ekintza da, gerra ondoko Madrilen gertatzen dena. Madril behin eta berriro agertzen da Muñoz Molinaren eleberrietan, hala nola "Los misterios de Madrid" (1992, "Madrilgo misterioak") eta "El dueño del secreto" (1994, "Sekretuaren jabea") lanetan. 1996an lan sarkastiko bat argitaratu zuen, parodiaren eta oroitzapenen artekoa, frankismoaren garaiko nahitaezko soldadutzari buruz: "Ardor guerrero. "1997an "Plenilunio "eleberria argitaratu zuen, izuaren gaiaren inguruan osatua, eta arrakasta handia izan zuena. Muñoz Molinaren zenbait eleberri zinemara eraman dituzte: "El invierno en Lisboa, Beltenebros "(Pilar Miró), "Plenilunio "(Imanol Uribe). 1995ean Espainiako Errege Akademiako kide hautatu zuten. CANNOTANSWER

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0_q#1

Ze egunkarietan idatzu du bere bizitzan?

2x

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0

Antonio Muñoz Molina

Antonio Muñoz Molina (Úbeda, Jaén, Espainia, 1956ko urtarrilaren 10a) gaztelania idazlea da.

Bizitza.

Artearen historia ikasi zuen Granadako Unibertsitatean eta kazetaritza Madrilgoan. Aldizkarietarako artikuluak idazten hasi zen, 1984an "El Robinsón urbano" ("Hiriko Robinson") lanean bildu zituenak. Lehenengo eleberria 1986an idatzi zuen, "Beatus ille." Lan horretan berak asmatutako hiri bat agertzen da, Mágina, eta hiri bera agertuko zen hurrengo liburuetan ere. "El invierno en Lisboa" (1987, "Negua Lisboan") lanak Espainiako Kritika Saria eta Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. Azken sari hori 1992an irabazi zuen berriz ere, "El jinete polaco" ("Poloniar zalduna") lanari esker. Lan horrek, bestalde, Planeta saria irabazi zuen 1991n. Muñoz Molinaren lanak memoriaren lurraldeetan gertatzen dira, eta Espainiako historia hurbila berritzen saiatzen da, zinema beltzaren eta polizia-eleberrien oihartzunekin; "Beltenebros "(1989) lana da horren adibide argia: jakin-min eta maitasunaz beteriko ekintza da, gerra ondoko Madrilen gertatzen dena. Madril behin eta berriro agertzen da Muñoz Molinaren eleberrietan, hala nola "Los misterios de Madrid" (1992, "Madrilgo misterioak") eta "El dueño del secreto" (1994, "Sekretuaren jabea") lanetan. 1996an lan sarkastiko bat argitaratu zuen, parodiaren eta oroitzapenen artekoa, frankismoaren garaiko nahitaezko soldadutzari buruz: "Ardor guerrero. "1997an "Plenilunio "eleberria argitaratu zuen, izuaren gaiaren inguruan osatua, eta arrakasta handia izan zuena. Muñoz Molinaren zenbait eleberri zinemara eraman dituzte: "El invierno en Lisboa, Beltenebros "(Pilar Miró), "Plenilunio "(Imanol Uribe). 1995ean Espainiako Errege Akademiako kide hautatu zuten. CANNOTANSWER

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0_q#2

Zein zen bere aurreneko liburua argitaratutakoa?

2x

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0

Antonio Muñoz Molina

Antonio Muñoz Molina (Úbeda, Jaén, Espainia, 1956ko urtarrilaren 10a) gaztelania idazlea da.

Bizitza.

Artearen historia ikasi zuen Granadako Unibertsitatean eta kazetaritza Madrilgoan. Aldizkarietarako artikuluak idazten hasi zen, 1984an "El Robinsón urbano" ("Hiriko Robinson") lanean bildu zituenak. Lehenengo eleberria 1986an idatzi zuen, "Beatus ille." Lan horretan berak asmatutako hiri bat agertzen da, Mágina, eta hiri bera agertuko zen hurrengo liburuetan ere. "El invierno en Lisboa" (1987, "Negua Lisboan") lanak Espainiako Kritika Saria eta Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. Azken sari hori 1992an irabazi zuen berriz ere, "El jinete polaco" ("Poloniar zalduna") lanari esker. Lan horrek, bestalde, Planeta saria irabazi zuen 1991n. Muñoz Molinaren lanak memoriaren lurraldeetan gertatzen dira, eta Espainiako historia hurbila berritzen saiatzen da, zinema beltzaren eta polizia-eleberrien oihartzunekin; "Beltenebros "(1989) lana da horren adibide argia: jakin-min eta maitasunaz beteriko ekintza da, gerra ondoko Madrilen gertatzen dena. Madril behin eta berriro agertzen da Muñoz Molinaren eleberrietan, hala nola "Los misterios de Madrid" (1992, "Madrilgo misterioak") eta "El dueño del secreto" (1994, "Sekretuaren jabea") lanetan. 1996an lan sarkastiko bat argitaratu zuen, parodiaren eta oroitzapenen artekoa, frankismoaren garaiko nahitaezko soldadutzari buruz: "Ardor guerrero. "1997an "Plenilunio "eleberria argitaratu zuen, izuaren gaiaren inguruan osatua, eta arrakasta handia izan zuena. Muñoz Molinaren zenbait eleberri zinemara eraman dituzte: "El invierno en Lisboa, Beltenebros "(Pilar Miró), "Plenilunio "(Imanol Uribe). 1995ean Espainiako Errege Akademiako kide hautatu zuten. CANNOTANSWER

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0_q#3

Eta bere azken liburua argitaratutakoa?

2x

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0

Antonio Muñoz Molina

Antonio Muñoz Molina (Úbeda, Jaén, Espainia, 1956ko urtarrilaren 10a) gaztelania idazlea da.

Bizitza.

Artearen historia ikasi zuen Granadako Unibertsitatean eta kazetaritza Madrilgoan. Aldizkarietarako artikuluak idazten hasi zen, 1984an "El Robinsón urbano" ("Hiriko Robinson") lanean bildu zituenak. Lehenengo eleberria 1986an idatzi zuen, "Beatus ille." Lan horretan berak asmatutako hiri bat agertzen da, Mágina, eta hiri bera agertuko zen hurrengo liburuetan ere. "El invierno en Lisboa" (1987, "Negua Lisboan") lanak Espainiako Kritika Saria eta Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. Azken sari hori 1992an irabazi zuen berriz ere, "El jinete polaco" ("Poloniar zalduna") lanari esker. Lan horrek, bestalde, Planeta saria irabazi zuen 1991n. Muñoz Molinaren lanak memoriaren lurraldeetan gertatzen dira, eta Espainiako historia hurbila berritzen saiatzen da, zinema beltzaren eta polizia-eleberrien oihartzunekin; "Beltenebros "(1989) lana da horren adibide argia: jakin-min eta maitasunaz beteriko ekintza da, gerra ondoko Madrilen gertatzen dena. Madril behin eta berriro agertzen da Muñoz Molinaren eleberrietan, hala nola "Los misterios de Madrid" (1992, "Madrilgo misterioak") eta "El dueño del secreto" (1994, "Sekretuaren jabea") lanetan. 1996an lan sarkastiko bat argitaratu zuen, parodiaren eta oroitzapenen artekoa, frankismoaren garaiko nahitaezko soldadutzari buruz: "Ardor guerrero. "1997an "Plenilunio "eleberria argitaratu zuen, izuaren gaiaren inguruan osatua, eta arrakasta handia izan zuena. Muñoz Molinaren zenbait eleberri zinemara eraman dituzte: "El invierno en Lisboa, Beltenebros "(Pilar Miró), "Plenilunio "(Imanol Uribe). 1995ean Espainiako Errege Akademiako kide hautatu zuten. CANNOTANSWER

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0_q#4

Zekin da bere emaztea?

2x

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0

Antonio Muñoz Molina

Antonio Muñoz Molina (Úbeda, Jaén, Espainia, 1956ko urtarrilaren 10a) gaztelania idazlea da.

Bizitza.

Artearen historia ikasi zuen Granadako Unibertsitatean eta kazetaritza Madrilgoan. Aldizkarietarako artikuluak idazten hasi zen, 1984an "El Robinsón urbano" ("Hiriko Robinson") lanean bildu zituenak. Lehenengo eleberria 1986an idatzi zuen, "Beatus ille." Lan horretan berak asmatutako hiri bat agertzen da, Mágina, eta hiri bera agertuko zen hurrengo liburuetan ere. "El invierno en Lisboa" (1987, "Negua Lisboan") lanak Espainiako Kritika Saria eta Espainiako Narratiba Sari Nazionala irabazi zuen. Azken sari hori 1992an irabazi zuen berriz ere, "El jinete polaco" ("Poloniar zalduna") lanari esker. Lan horrek, bestalde, Planeta saria irabazi zuen 1991n. Muñoz Molinaren lanak memoriaren lurraldeetan gertatzen dira, eta Espainiako historia hurbila berritzen saiatzen da, zinema beltzaren eta polizia-eleberrien oihartzunekin; "Beltenebros "(1989) lana da horren adibide argia: jakin-min eta maitasunaz beteriko ekintza da, gerra ondoko Madrilen gertatzen dena. Madril behin eta berriro agertzen da Muñoz Molinaren eleberrietan, hala nola "Los misterios de Madrid" (1992, "Madrilgo misterioak") eta "El dueño del secreto" (1994, "Sekretuaren jabea") lanetan. 1996an lan sarkastiko bat argitaratu zuen, parodiaren eta oroitzapenen artekoa, frankismoaren garaiko nahitaezko soldadutzari buruz: "Ardor guerrero. "1997an "Plenilunio "eleberria argitaratu zuen, izuaren gaiaren inguruan osatua, eta arrakasta handia izan zuena. Muñoz Molinaren zenbait eleberri zinemara eraman dituzte: "El invierno en Lisboa, Beltenebros "(Pilar Miró), "Plenilunio "(Imanol Uribe). 1995ean Espainiako Errege Akademiako kide hautatu zuten. CANNOTANSWER

C_6255e8c691894ebb939cda69ccfd1ef0_q#5

Non bizi da egun?

2x

C_b86c3c7b11774f07b8afe14acf3c27e5

Quentin Blake

Quentin Saxby Blake (Sidcup, Kent, Britainia Handia, 1932ko abenduaren 16) ilustratzaile britainiar ospetsu eta saritua. Besteak beste, Hans Christian Andersen Saria eskuratu zuen 2002an. Batez ere Haur eta Gazte Literaturako liburuak ilustratzen ditu. Roald Dahl idazle britainiarraren liburu askoren ilustrazioak bereak baitira.

Ilustrazioak.

Quentin Blaken ilustrazioen ezaugarri nagusiak bat-batekotasuna eta itxurazko soiltasuna dira. Oraindik ondo zehaztu gabeko zirriborroak dirudite. Bere trazua bizkorra eta urduria da. Jose Luis Polanco adituak dioen bezala, "Zirriborro bihurria. Alanbre lerro bat" dirudite Blaken irudiek. Blakek arkatza eta tinta erabiltzen ditu, zenbaitetan akuarelaz lagunduta marrazkiari dentsitatea ematearren. Kolore beroak erabiltzen ditu panpinak eta haurrak margotzean. Grisak, marroiak eta berde hilak hiriak margotzeko. Eta beti uzten ditu espazio zabalak zuriarentzat. Mikel Valverde ilustratzaileak "Peonza" 72-73 aldizkarirako idatzitako artikuluan dioenez, "Quentin Blakek maisu baten jakinduriarekin eta haur baten ilusio eta gozamenarekin marrazten du, hori baita bere ilustrazioek transmititzen dutena: ilusioa, poza, bizitza. Marrazki zintzoak dira, lau urteko haurrenak bezalakoak, eta, era berean, burutsuak eta askeak, aspalditik batere loturarik gabe eta ofizioarekiko begirunez lan egiten duen maisu batenak bezalakoak". Aldizkari horretan bertan ("Peonza" 72-73) Quentin Blake bera elkarrizketatu zuten eta hala dio bere irudiei darien bat-batekotasuna lortzeko lan egiteko moduaz galdetuta: "Plangintza eta bat-batekotasun ukitua uztartu nahian, hainbat teknika erabili izan ditut baina arrakastatsuena, eta azken 20 urteetan gehien erabili dudana, argi kutxa batekin lortutakoa izan da. Argi kutxaren gainean jartzen dut zirriborroa eta horren gainean akuarela-paper bat. Eskura izaten dut urarekiko iraunkorra den tinta beltzeko botila bat eta luma-mutur desberdin pilo bat eta lan mota bakoitzerako pintzelak. Ondoren, ez du azpian dagoena kopiatzen; hain justu, garrantzitsua da azpian dagoen zirriborroa oso argi ez ikustea, marrazten dudanean lehen aldia izango balitz bezala egiten saiatzen bainaiz. Baina modu horretan kontzentrazio gehiagorekin egin dezaket, azpiko marrazkiak erakusten dizkidalako agertu behar duten elementu guztiak eta zehazki non kokatuta agertu behar duten". CANNOTANSWER

C_b86c3c7b11774f07b8afe14acf3c27e5_q#0

Ilustrazio ezagunenak zein dira?

2x

C_b86c3c7b11774f07b8afe14acf3c27e5

Quentin Blake

Quentin Saxby Blake (Sidcup, Kent, Britainia Handia, 1932ko abenduaren 16) ilustratzaile britainiar ospetsu eta saritua. Besteak beste, Hans Christian Andersen Saria eskuratu zuen 2002an. Batez ere Haur eta Gazte Literaturako liburuak ilustratzen ditu. Roald Dahl idazle britainiarraren liburu askoren ilustrazioak bereak baitira.

Ilustrazioak.

Quentin Blaken ilustrazioen ezaugarri nagusiak bat-batekotasuna eta itxurazko soiltasuna dira. Oraindik ondo zehaztu gabeko zirriborroak dirudite. Bere trazua bizkorra eta urduria da. Jose Luis Polanco adituak dioen bezala, "Zirriborro bihurria. Alanbre lerro bat" dirudite Blaken irudiek. Blakek arkatza eta tinta erabiltzen ditu, zenbaitetan akuarelaz lagunduta marrazkiari dentsitatea ematearren. Kolore beroak erabiltzen ditu panpinak eta haurrak margotzean. Grisak, marroiak eta berde hilak hiriak margotzeko. Eta beti uzten ditu espazio zabalak zuriarentzat. Mikel Valverde ilustratzaileak "Peonza" 72-73 aldizkarirako idatzitako artikuluan dioenez, "Quentin Blakek maisu baten jakinduriarekin eta haur baten ilusio eta gozamenarekin marrazten du, hori baita bere ilustrazioek transmititzen dutena: ilusioa, poza, bizitza. Marrazki zintzoak dira, lau urteko haurrenak bezalakoak, eta, era berean, burutsuak eta askeak, aspalditik batere loturarik gabe eta ofizioarekiko begirunez lan egiten duen maisu batenak bezalakoak". Aldizkari horretan bertan ("Peonza" 72-73) Quentin Blake bera elkarrizketatu zuten eta hala dio bere irudiei darien bat-batekotasuna lortzeko lan egiteko moduaz galdetuta: "Plangintza eta bat-batekotasun ukitua uztartu nahian, hainbat teknika erabili izan ditut baina arrakastatsuena, eta azken 20 urteetan gehien erabili dudana, argi kutxa batekin lortutakoa izan da. Argi kutxaren gainean jartzen dut zirriborroa eta horren gainean akuarela-paper bat. Eskura izaten dut urarekiko iraunkorra den tinta beltzeko botila bat eta luma-mutur desberdin pilo bat eta lan mota bakoitzerako pintzelak. Ondoren, ez du azpian dagoena kopiatzen; hain justu, garrantzitsua da azpian dagoen zirriborroa oso argi ez ikustea, marrazten dudanean lehen aldia izango balitz bezala egiten saiatzen bainaiz. Baina modu horretan kontzentrazio gehiagorekin egin dezaket, azpiko marrazkiak erakusten dizkidalako agertu behar duten elementu guztiak eta zehazki non kokatuta agertu behar duten". CANNOTANSWER

C_b86c3c7b11774f07b8afe14acf3c27e5_q#1

Nolakoak dira bere ilustrazioak?

0y

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc

Yerai Diaz Ikaran

Yerai Diaz Ikaran (Ondarroa, Bizkaia, 1988ko urtarrilaren 28a) bizkaitar kazetaria eta telebista aurkezlea da. Berriemaile lanak egin izan ditu Madrildik. 2018ko irailetik ETB1eko "Gaur egun 2" albistegiak aurkezten ditu.

Ikasketak.

Batxilergoan ohorezko matrikula eskuratu zuen, eta ondoren Madrilen Kazetaritza eta Ikus-entzunezko Komunikazio lizentziatura bikoitza ikasi zuen, bost urtetan zehar, Carlos III.a Unibertsitatean. Hautu hau egin zuen Euskal Herrian ez zeukalako bost urtetan lizentzia bikoitza ikasteko aukera, eta gainera gazteleraz ondo ikasi nahi zuelako, ez baitzen oso ondo moldatzen. Ikasketa hauek 2007tik 2012ra bitartean gauzatu zituen, eta 2011ko ikasturtean 6 hilabete Mexikon igaro zituen, Mexiko Estatuko Unibertsitate Autonomoan (UAEMéx). 2013ko apirilean Gambiara joan zen boluntario, "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" GKErekin, eta sei aste igaro zituen bertako Bijilo hirian. Komunitateko familia batekin bizitzen egon zen alokairu baten truke, eta herritarren bizimodua bertatik bertara jarraitu ahal izan zuen. Lan ezberdinak egin zituen, hala nola komunitate osoaren errolda bat gauzatu eta bertako haurrei eskolak eman. Azken bi asteetan komunitateko hainbat kideri elkarrizketak egin zizkien, eta eguneroko bizimodua zein GKEren lana grabatu zuen, horrela "Sunu Buga Buga" ("Denoi asko gustatzen zaiguna", woloferaz) dokumentala gauzatuz. 2013ko irailean berak sortutako dokumental hori gradu amaierako lan gisa aurkeztu zuen unibertsitatean, eta ohorezko matrikula eskuratu zuen. Gaur egun "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" erakundearekin kolaboratzen jarraitzen du. CANNOTANSWER

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc_q#0

Zeintzuk izan dira bere ikasketak?

0y

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc

Yerai Diaz Ikaran

Yerai Diaz Ikaran (Ondarroa, Bizkaia, 1988ko urtarrilaren 28a) bizkaitar kazetaria eta telebista aurkezlea da. Berriemaile lanak egin izan ditu Madrildik. 2018ko irailetik ETB1eko "Gaur egun 2" albistegiak aurkezten ditu.

Ikasketak.

Batxilergoan ohorezko matrikula eskuratu zuen, eta ondoren Madrilen Kazetaritza eta Ikus-entzunezko Komunikazio lizentziatura bikoitza ikasi zuen, bost urtetan zehar, Carlos III.a Unibertsitatean. Hautu hau egin zuen Euskal Herrian ez zeukalako bost urtetan lizentzia bikoitza ikasteko aukera, eta gainera gazteleraz ondo ikasi nahi zuelako, ez baitzen oso ondo moldatzen. Ikasketa hauek 2007tik 2012ra bitartean gauzatu zituen, eta 2011ko ikasturtean 6 hilabete Mexikon igaro zituen, Mexiko Estatuko Unibertsitate Autonomoan (UAEMéx). 2013ko apirilean Gambiara joan zen boluntario, "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" GKErekin, eta sei aste igaro zituen bertako Bijilo hirian. Komunitateko familia batekin bizitzen egon zen alokairu baten truke, eta herritarren bizimodua bertatik bertara jarraitu ahal izan zuen. Lan ezberdinak egin zituen, hala nola komunitate osoaren errolda bat gauzatu eta bertako haurrei eskolak eman. Azken bi asteetan komunitateko hainbat kideri elkarrizketak egin zizkien, eta eguneroko bizimodua zein GKEren lana grabatu zuen, horrela "Sunu Buga Buga" ("Denoi asko gustatzen zaiguna", woloferaz) dokumentala gauzatuz. 2013ko irailean berak sortutako dokumental hori gradu amaierako lan gisa aurkeztu zuen unibertsitatean, eta ohorezko matrikula eskuratu zuen. Gaur egun "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" erakundearekin kolaboratzen jarraitzen du. CANNOTANSWER

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc_q#1

Non ibili izan da lanean?

0y

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc

Yerai Diaz Ikaran

Yerai Diaz Ikaran (Ondarroa, Bizkaia, 1988ko urtarrilaren 28a) bizkaitar kazetaria eta telebista aurkezlea da. Berriemaile lanak egin izan ditu Madrildik. 2018ko irailetik ETB1eko "Gaur egun 2" albistegiak aurkezten ditu.

Ikasketak.

Batxilergoan ohorezko matrikula eskuratu zuen, eta ondoren Madrilen Kazetaritza eta Ikus-entzunezko Komunikazio lizentziatura bikoitza ikasi zuen, bost urtetan zehar, Carlos III.a Unibertsitatean. Hautu hau egin zuen Euskal Herrian ez zeukalako bost urtetan lizentzia bikoitza ikasteko aukera, eta gainera gazteleraz ondo ikasi nahi zuelako, ez baitzen oso ondo moldatzen. Ikasketa hauek 2007tik 2012ra bitartean gauzatu zituen, eta 2011ko ikasturtean 6 hilabete Mexikon igaro zituen, Mexiko Estatuko Unibertsitate Autonomoan (UAEMéx). 2013ko apirilean Gambiara joan zen boluntario, "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" GKErekin, eta sei aste igaro zituen bertako Bijilo hirian. Komunitateko familia batekin bizitzen egon zen alokairu baten truke, eta herritarren bizimodua bertatik bertara jarraitu ahal izan zuen. Lan ezberdinak egin zituen, hala nola komunitate osoaren errolda bat gauzatu eta bertako haurrei eskolak eman. Azken bi asteetan komunitateko hainbat kideri elkarrizketak egin zizkien, eta eguneroko bizimodua zein GKEren lana grabatu zuen, horrela "Sunu Buga Buga" ("Denoi asko gustatzen zaiguna", woloferaz) dokumentala gauzatuz. 2013ko irailean berak sortutako dokumental hori gradu amaierako lan gisa aurkeztu zuen unibertsitatean, eta ohorezko matrikula eskuratu zuen. Gaur egun "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" erakundearekin kolaboratzen jarraitzen du. CANNOTANSWER

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc_q#2

Ibili al da ETBn lanean?

2x

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc

Yerai Diaz Ikaran

Yerai Diaz Ikaran (Ondarroa, Bizkaia, 1988ko urtarrilaren 28a) bizkaitar kazetaria eta telebista aurkezlea da. Berriemaile lanak egin izan ditu Madrildik. 2018ko irailetik ETB1eko "Gaur egun 2" albistegiak aurkezten ditu.

Ikasketak.

Batxilergoan ohorezko matrikula eskuratu zuen, eta ondoren Madrilen Kazetaritza eta Ikus-entzunezko Komunikazio lizentziatura bikoitza ikasi zuen, bost urtetan zehar, Carlos III.a Unibertsitatean. Hautu hau egin zuen Euskal Herrian ez zeukalako bost urtetan lizentzia bikoitza ikasteko aukera, eta gainera gazteleraz ondo ikasi nahi zuelako, ez baitzen oso ondo moldatzen. Ikasketa hauek 2007tik 2012ra bitartean gauzatu zituen, eta 2011ko ikasturtean 6 hilabete Mexikon igaro zituen, Mexiko Estatuko Unibertsitate Autonomoan (UAEMéx). 2013ko apirilean Gambiara joan zen boluntario, "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" GKErekin, eta sei aste igaro zituen bertako Bijilo hirian. Komunitateko familia batekin bizitzen egon zen alokairu baten truke, eta herritarren bizimodua bertatik bertara jarraitu ahal izan zuen. Lan ezberdinak egin zituen, hala nola komunitate osoaren errolda bat gauzatu eta bertako haurrei eskolak eman. Azken bi asteetan komunitateko hainbat kideri elkarrizketak egin zizkien, eta eguneroko bizimodua zein GKEren lana grabatu zuen, horrela "Sunu Buga Buga" ("Denoi asko gustatzen zaiguna", woloferaz) dokumentala gauzatuz. 2013ko irailean berak sortutako dokumental hori gradu amaierako lan gisa aurkeztu zuen unibertsitatean, eta ohorezko matrikula eskuratu zuen. Gaur egun "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" erakundearekin kolaboratzen jarraitzen du. CANNOTANSWER

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc_q#3

Nondik etorri zitzaion horrekiko zaletasuna?

0y

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc

Yerai Diaz Ikaran

Yerai Diaz Ikaran (Ondarroa, Bizkaia, 1988ko urtarrilaren 28a) bizkaitar kazetaria eta telebista aurkezlea da. Berriemaile lanak egin izan ditu Madrildik. 2018ko irailetik ETB1eko "Gaur egun 2" albistegiak aurkezten ditu.

Ikasketak.

Batxilergoan ohorezko matrikula eskuratu zuen, eta ondoren Madrilen Kazetaritza eta Ikus-entzunezko Komunikazio lizentziatura bikoitza ikasi zuen, bost urtetan zehar, Carlos III.a Unibertsitatean. Hautu hau egin zuen Euskal Herrian ez zeukalako bost urtetan lizentzia bikoitza ikasteko aukera, eta gainera gazteleraz ondo ikasi nahi zuelako, ez baitzen oso ondo moldatzen. Ikasketa hauek 2007tik 2012ra bitartean gauzatu zituen, eta 2011ko ikasturtean 6 hilabete Mexikon igaro zituen, Mexiko Estatuko Unibertsitate Autonomoan (UAEMéx). 2013ko apirilean Gambiara joan zen boluntario, "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" GKErekin, eta sei aste igaro zituen bertako Bijilo hirian. Komunitateko familia batekin bizitzen egon zen alokairu baten truke, eta herritarren bizimodua bertatik bertara jarraitu ahal izan zuen. Lan ezberdinak egin zituen, hala nola komunitate osoaren errolda bat gauzatu eta bertako haurrei eskolak eman. Azken bi asteetan komunitateko hainbat kideri elkarrizketak egin zizkien, eta eguneroko bizimodua zein GKEren lana grabatu zuen, horrela "Sunu Buga Buga" ("Denoi asko gustatzen zaiguna", woloferaz) dokumentala gauzatuz. 2013ko irailean berak sortutako dokumental hori gradu amaierako lan gisa aurkeztu zuen unibertsitatean, eta ohorezko matrikula eskuratu zuen. Gaur egun "Sunu Buga Buga Growing in Gambia" erakundearekin kolaboratzen jarraitzen du. CANNOTANSWER

C_c8ee450dccd84ebe9bca8b79ac7171dc_q#4

Beste behin eskuratu al du ohorezko matrikula?

2x

C_57a903e79cef4a8c8bd620fa200f7294

Maite Gurrutxaga

Maite Gurrutxaga Otamendi (Amezketa, Gipuzkoa, 1983ko urriaren 20a) euskal ilustratzailea da. Arte Ederrak ikasi zituen Leioan eta Bartzelonan, eta pinturan espezializatu ondoren, autoedizioko eta ilustrazioko ikasketak burutu zituen Bartzelonako Escola de Donna zentroan. Iban Gurrutxaga gitarra-jotzailearen arreba da.

Ilustratzaile ibilbidea.

Marraztea betidanik gustatu izan zaio eta batxilergo artistikoa burutu ondoren, bazekien arlo horretako zerbait egin nahi zuela, baina ez zekien zer. Leioako fakultatean Arte Ederrak ikasten zebilela, ilustrazioko bi klase aukeratu eta horrela hasi zen mundu horretan murgiltzen, honela hasi zen ohartzen, agian hori zela gustatzen zitzaiona. Honek guztiak bultzatu zuen ondoren bi urteko ilustrazio ikasketak burutzera eta baita ilustratzaile izatera ere, baina ez horrek bakarrik.Maite Gurrutxagak dioenez, liburu mundua ikaragarri gustatzea eta liburua fetitxe bezala ikustea ere mundu honetan murgiltzera eraman duten arrazoi garrantzitsuak dira. EHUko Leioako fakultatean zein Bartzelonako Unibertsitatean Arte Ederrak burutu ondoren, bi urtez ilustrazioa ikasi zuen Bartzelonan Ignasi Blanchen eskutik. Hala ere, nahiz eta denbora luzeko ikasketak albo batera utzi dituen, gaur egun epe motzeko hainbat ikastaro egiten ditu ofiziora dedikatzen den jendearekin biltzea ahalbidetzen dutenak. Izan ere, marraztea ere ikasi egin behar dela azpimarratzen du ilustratzaileak, eta ikasketa hau ez dela inoiz geratzen. Horietako bat, Galtzagorri Elkarteak antolatzen duen "Marraz(i)Oak" izeneko topaketak dira, lehen Artelekun eta orain Komikigunean egiten direnak. Maite Gurrutxagak berak aitortzen duen moduan, une honetan teknika garatzea baino, profesionalekin elkartzea bilatzen du, honela euren lan egiteko modua ezagutzeko zein beraiekin lanaren inguruan hausnartzeko aukera izanez. 2008an hasi zen liburuak ilustratzen. Joseba Sarrionaindiaren "Gau ilunekoak" liburua izan zen lehen ilustratu zuena, eta ordutik, hainbat liburu ilustratu ditu heldu, gazte zein haurrentzat, nahiz eta azkeneko hau den lan gehien egin duen esparrua. Besteak beste, Euskal Herrian hain ezagunak diren Karlos Linazasoro, Mariasun Landa, Juan Kruz Igerabide, Leire Bilbao, Alaine Agirre eta Itziar Zubizarretaren liburuak ilustratu ditu. Hala ere, Maite Gurrutxaga ez da soilik liburuetara mugatu, eta hauez gain, diskoentzako eta aldizkarietarako ere egin ditu ilustrazioak , baita hotel bateko pareta apaindu ere. CANNOTANSWER

C_57a903e79cef4a8c8bd620fa200f7294_q#0

Bere lanaren bat?

2x

C_57a903e79cef4a8c8bd620fa200f7294

Maite Gurrutxaga

Maite Gurrutxaga Otamendi (Amezketa, Gipuzkoa, 1983ko urriaren 20a) euskal ilustratzailea da. Arte Ederrak ikasi zituen Leioan eta Bartzelonan, eta pinturan espezializatu ondoren, autoedizioko eta ilustrazioko ikasketak burutu zituen Bartzelonako Escola de Donna zentroan. Iban Gurrutxaga gitarra-jotzailearen arreba da.

Ilustratzaile ibilbidea.

Marraztea betidanik gustatu izan zaio eta batxilergo artistikoa burutu ondoren, bazekien arlo horretako zerbait egin nahi zuela, baina ez zekien zer. Leioako fakultatean Arte Ederrak ikasten zebilela, ilustrazioko bi klase aukeratu eta horrela hasi zen mundu horretan murgiltzen, honela hasi zen ohartzen, agian hori zela gustatzen zitzaiona. Honek guztiak bultzatu zuen ondoren bi urteko ilustrazio ikasketak burutzera eta baita ilustratzaile izatera ere, baina ez horrek bakarrik.Maite Gurrutxagak dioenez, liburu mundua ikaragarri gustatzea eta liburua fetitxe bezala ikustea ere mundu honetan murgiltzera eraman duten arrazoi garrantzitsuak dira. EHUko Leioako fakultatean zein Bartzelonako Unibertsitatean Arte Ederrak burutu ondoren, bi urtez ilustrazioa ikasi zuen Bartzelonan Ignasi Blanchen eskutik. Hala ere, nahiz eta denbora luzeko ikasketak albo batera utzi dituen, gaur egun epe motzeko hainbat ikastaro egiten ditu ofiziora dedikatzen den jendearekin biltzea ahalbidetzen dutenak. Izan ere, marraztea ere ikasi egin behar dela azpimarratzen du ilustratzaileak, eta ikasketa hau ez dela inoiz geratzen. Horietako bat, Galtzagorri Elkarteak antolatzen duen "Marraz(i)Oak" izeneko topaketak dira, lehen Artelekun eta orain Komikigunean egiten direnak. Maite Gurrutxagak berak aitortzen duen moduan, une honetan teknika garatzea baino, profesionalekin elkartzea bilatzen du, honela euren lan egiteko modua ezagutzeko zein beraiekin lanaren inguruan hausnartzeko aukera izanez. 2008an hasi zen liburuak ilustratzen. Joseba Sarrionaindiaren "Gau ilunekoak" liburua izan zen lehen ilustratu zuena, eta ordutik, hainbat liburu ilustratu ditu heldu, gazte zein haurrentzat, nahiz eta azkeneko hau den lan gehien egin duen esparrua. Besteak beste, Euskal Herrian hain ezagunak diren Karlos Linazasoro, Mariasun Landa, Juan Kruz Igerabide, Leire Bilbao, Alaine Agirre eta Itziar Zubizarretaren liburuak ilustratu ditu. Hala ere, Maite Gurrutxaga ez da soilik liburuetara mugatu, eta hauez gain, diskoentzako eta aldizkarietarako ere egin ditu ilustrazioak , baita hotel bateko pareta apaindu ere. CANNOTANSWER

C_57a903e79cef4a8c8bd620fa200f7294_q#1

Saririk jaso du?

2x

C_57a903e79cef4a8c8bd620fa200f7294

Maite Gurrutxaga

Maite Gurrutxaga Otamendi (Amezketa, Gipuzkoa, 1983ko urriaren 20a) euskal ilustratzailea da. Arte Ederrak ikasi zituen Leioan eta Bartzelonan, eta pinturan espezializatu ondoren, autoedizioko eta ilustrazioko ikasketak burutu zituen Bartzelonako Escola de Donna zentroan. Iban Gurrutxaga gitarra-jotzailearen arreba da.

Ilustratzaile ibilbidea.

Marraztea betidanik gustatu izan zaio eta batxilergo artistikoa burutu ondoren, bazekien arlo horretako zerbait egin nahi zuela, baina ez zekien zer. Leioako fakultatean Arte Ederrak ikasten zebilela, ilustrazioko bi klase aukeratu eta horrela hasi zen mundu horretan murgiltzen, honela hasi zen ohartzen, agian hori zela gustatzen zitzaiona. Honek guztiak bultzatu zuen ondoren bi urteko ilustrazio ikasketak burutzera eta baita ilustratzaile izatera ere, baina ez horrek bakarrik.Maite Gurrutxagak dioenez, liburu mundua ikaragarri gustatzea eta liburua fetitxe bezala ikustea ere mundu honetan murgiltzera eraman duten arrazoi garrantzitsuak dira. EHUko Leioako fakultatean zein Bartzelonako Unibertsitatean Arte Ederrak burutu ondoren, bi urtez ilustrazioa ikasi zuen Bartzelonan Ignasi Blanchen eskutik. Hala ere, nahiz eta denbora luzeko ikasketak albo batera utzi dituen, gaur egun epe motzeko hainbat ikastaro egiten ditu ofiziora dedikatzen den jendearekin biltzea ahalbidetzen dutenak. Izan ere, marraztea ere ikasi egin behar dela azpimarratzen du ilustratzaileak, eta ikasketa hau ez dela inoiz geratzen. Horietako bat, Galtzagorri Elkarteak antolatzen duen "Marraz(i)Oak" izeneko topaketak dira, lehen Artelekun eta orain Komikigunean egiten direnak. Maite Gurrutxagak berak aitortzen duen moduan, une honetan teknika garatzea baino, profesionalekin elkartzea bilatzen du, honela euren lan egiteko modua ezagutzeko zein beraiekin lanaren inguruan hausnartzeko aukera izanez. 2008an hasi zen liburuak ilustratzen. Joseba Sarrionaindiaren "Gau ilunekoak" liburua izan zen lehen ilustratu zuena, eta ordutik, hainbat liburu ilustratu ditu heldu, gazte zein haurrentzat, nahiz eta azkeneko hau den lan gehien egin duen esparrua. Besteak beste, Euskal Herrian hain ezagunak diren Karlos Linazasoro, Mariasun Landa, Juan Kruz Igerabide, Leire Bilbao, Alaine Agirre eta Itziar Zubizarretaren liburuak ilustratu ditu. Hala ere, Maite Gurrutxaga ez da soilik liburuetara mugatu, eta hauez gain, diskoentzako eta aldizkarietarako ere egin ditu ilustrazioak , baita hotel bateko pareta apaindu ere. CANNOTANSWER

C_57a903e79cef4a8c8bd620fa200f7294_q#2

Arte irakasle izan da?

2x

C_57a903e79cef4a8c8bd620fa200f7294

Maite Gurrutxaga

Maite Gurrutxaga Otamendi (Amezketa, Gipuzkoa, 1983ko urriaren 20a) euskal ilustratzailea da. Arte Ederrak ikasi zituen Leioan eta Bartzelonan, eta pinturan espezializatu ondoren, autoedizioko eta ilustrazioko ikasketak burutu zituen Bartzelonako Escola de Donna zentroan. Iban Gurrutxaga gitarra-jotzailearen arreba da.

Ilustratzaile ibilbidea.

Marraztea betidanik gustatu izan zaio eta batxilergo artistikoa burutu ondoren, bazekien arlo horretako zerbait egin nahi zuela, baina ez zekien zer. Leioako fakultatean Arte Ederrak ikasten zebilela, ilustrazioko bi klase aukeratu eta horrela hasi zen mundu horretan murgiltzen, honela hasi zen ohartzen, agian hori zela gustatzen zitzaiona. Honek guztiak bultzatu zuen ondoren bi urteko ilustrazio ikasketak burutzera eta baita ilustratzaile izatera ere, baina ez horrek bakarrik.Maite Gurrutxagak dioenez, liburu mundua ikaragarri gustatzea eta liburua fetitxe bezala ikustea ere mundu honetan murgiltzera eraman duten arrazoi garrantzitsuak dira. EHUko Leioako fakultatean zein Bartzelonako Unibertsitatean Arte Ederrak burutu ondoren, bi urtez ilustrazioa ikasi zuen Bartzelonan Ignasi Blanchen eskutik. Hala ere, nahiz eta denbora luzeko ikasketak albo batera utzi dituen, gaur egun epe motzeko hainbat ikastaro egiten ditu ofiziora dedikatzen den jendearekin biltzea ahalbidetzen dutenak. Izan ere, marraztea ere ikasi egin behar dela azpimarratzen du ilustratzaileak, eta ikasketa hau ez dela inoiz geratzen. Horietako bat, Galtzagorri Elkarteak antolatzen duen "Marraz(i)Oak" izeneko topaketak dira, lehen Artelekun eta orain Komikigunean egiten direnak. Maite Gurrutxagak berak aitortzen duen moduan, une honetan teknika garatzea baino, profesionalekin elkartzea bilatzen du, honela euren lan egiteko modua ezagutzeko zein beraiekin lanaren inguruan hausnartzeko aukera izanez. 2008an hasi zen liburuak ilustratzen. Joseba Sarrionaindiaren "Gau ilunekoak" liburua izan zen lehen ilustratu zuena, eta ordutik, hainbat liburu ilustratu ditu heldu, gazte zein haurrentzat, nahiz eta azkeneko hau den lan gehien egin duen esparrua. Besteak beste, Euskal Herrian hain ezagunak diren Karlos Linazasoro, Mariasun Landa, Juan Kruz Igerabide, Leire Bilbao, Alaine Agirre eta Itziar Zubizarretaren liburuak ilustratu ditu. Hala ere, Maite Gurrutxaga ez da soilik liburuetara mugatu, eta hauez gain, diskoentzako eta aldizkarietarako ere egin ditu ilustrazioak , baita hotel bateko pareta apaindu ere. CANNOTANSWER

C_57a903e79cef4a8c8bd620fa200f7294_q#3

Zer motatako ilustrazioak egiten ditu?

2x

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2

Jane Hawking

Jane Hawking (1944ko martxoaren 29an St Albansen jaio zenean Jane Beryl Wilde izena zuen) idazle eta hezitzaile ingeles bat da. Stephen Hawking fisikari ospetsuaren lehen emaztea izateagatik ere ezaguna da.

Bizitza.

Jane Hawking Beryl Eagleton eta George Wilderen alaba da. St Albansen jaio eta hezi zen, ondoren, ikasketei dagokienez, hizkuntzen bidea hartu zuen eta Erdi Aroko Poesia Espainiarrean doktoretza eskuratzea lortu zuen. 1965ean Stepehen Hawkingekin ezkondu zen, aste batzuk lehenago festa batean ezagutu ondoren. Bikoteak hiru seme-alaba izan zituen: Robert Hawking (1967an jaioa), Lucy Hawking (1970ean jaioa) eta Tim Hawking (1979an jaioa). Jane eta Stephen 1990ean banandu eta handik bost urtera ezkontza hautsi zuten. Aipatzekoa da, Janek lan handia egin zuela bere senarraren alde, izan ere, askotan lagundu zuen bere lanetan jarrai zezan. Hawkingengandik banandu zenean, Jane Jonathan Hellyer Jonesekin ezkondu zen, familiaren laguna eta musikaria zen gizon hau. 1999an bere aurreko senarrarekin izan zuen bizitza azaltzen zuen liburu bat argitaratu zuen, "Music to Move the Stars: A Life with Stephen" izenarekin. Fisikaria bere bigarren emaztearengandik (Elaine) banandu zenean, Janek eta Hawkingek lanerako harreman bat ezarri zuten. 2008an aurretik idatzi zuen biografiaren bertsio eguneratu bat argitaratu zuen, ondorengo izenarekin: "Travelling to Infinity: My Life with Stephen." Gaur egun lasai bizi da, bere bigarren senarrarekin eta Hizkuntza erromanikoen irakaslea dela. CANNOTANSWER

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2_q#0

Idazle bezala, zein izan zen bere lehen lana?

2x

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2

Jane Hawking

Jane Hawking (1944ko martxoaren 29an St Albansen jaio zenean Jane Beryl Wilde izena zuen) idazle eta hezitzaile ingeles bat da. Stephen Hawking fisikari ospetsuaren lehen emaztea izateagatik ere ezaguna da.

Bizitza.

Jane Hawking Beryl Eagleton eta George Wilderen alaba da. St Albansen jaio eta hezi zen, ondoren, ikasketei dagokienez, hizkuntzen bidea hartu zuen eta Erdi Aroko Poesia Espainiarrean doktoretza eskuratzea lortu zuen. 1965ean Stepehen Hawkingekin ezkondu zen, aste batzuk lehenago festa batean ezagutu ondoren. Bikoteak hiru seme-alaba izan zituen: Robert Hawking (1967an jaioa), Lucy Hawking (1970ean jaioa) eta Tim Hawking (1979an jaioa). Jane eta Stephen 1990ean banandu eta handik bost urtera ezkontza hautsi zuten. Aipatzekoa da, Janek lan handia egin zuela bere senarraren alde, izan ere, askotan lagundu zuen bere lanetan jarrai zezan. Hawkingengandik banandu zenean, Jane Jonathan Hellyer Jonesekin ezkondu zen, familiaren laguna eta musikaria zen gizon hau. 1999an bere aurreko senarrarekin izan zuen bizitza azaltzen zuen liburu bat argitaratu zuen, "Music to Move the Stars: A Life with Stephen" izenarekin. Fisikaria bere bigarren emaztearengandik (Elaine) banandu zenean, Janek eta Hawkingek lanerako harreman bat ezarri zuten. 2008an aurretik idatzi zuen biografiaren bertsio eguneratu bat argitaratu zuen, ondorengo izenarekin: "Travelling to Infinity: My Life with Stephen." Gaur egun lasai bizi da, bere bigarren senarrarekin eta Hizkuntza erromanikoen irakaslea dela. CANNOTANSWER

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2_q#1

Hezitzaile bezala, non egin zuen lan?

2x

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2

Jane Hawking

Jane Hawking (1944ko martxoaren 29an St Albansen jaio zenean Jane Beryl Wilde izena zuen) idazle eta hezitzaile ingeles bat da. Stephen Hawking fisikari ospetsuaren lehen emaztea izateagatik ere ezaguna da.

Bizitza.

Jane Hawking Beryl Eagleton eta George Wilderen alaba da. St Albansen jaio eta hezi zen, ondoren, ikasketei dagokienez, hizkuntzen bidea hartu zuen eta Erdi Aroko Poesia Espainiarrean doktoretza eskuratzea lortu zuen. 1965ean Stepehen Hawkingekin ezkondu zen, aste batzuk lehenago festa batean ezagutu ondoren. Bikoteak hiru seme-alaba izan zituen: Robert Hawking (1967an jaioa), Lucy Hawking (1970ean jaioa) eta Tim Hawking (1979an jaioa). Jane eta Stephen 1990ean banandu eta handik bost urtera ezkontza hautsi zuten. Aipatzekoa da, Janek lan handia egin zuela bere senarraren alde, izan ere, askotan lagundu zuen bere lanetan jarrai zezan. Hawkingengandik banandu zenean, Jane Jonathan Hellyer Jonesekin ezkondu zen, familiaren laguna eta musikaria zen gizon hau. 1999an bere aurreko senarrarekin izan zuen bizitza azaltzen zuen liburu bat argitaratu zuen, "Music to Move the Stars: A Life with Stephen" izenarekin. Fisikaria bere bigarren emaztearengandik (Elaine) banandu zenean, Janek eta Hawkingek lanerako harreman bat ezarri zuten. 2008an aurretik idatzi zuen biografiaren bertsio eguneratu bat argitaratu zuen, ondorengo izenarekin: "Travelling to Infinity: My Life with Stephen." Gaur egun lasai bizi da, bere bigarren senarrarekin eta Hizkuntza erromanikoen irakaslea dela. CANNOTANSWER

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2_q#2

Noiz ezkondu zen Stephen Hawkingekin?

2x

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2

Jane Hawking

Jane Hawking (1944ko martxoaren 29an St Albansen jaio zenean Jane Beryl Wilde izena zuen) idazle eta hezitzaile ingeles bat da. Stephen Hawking fisikari ospetsuaren lehen emaztea izateagatik ere ezaguna da.

Bizitza.

Jane Hawking Beryl Eagleton eta George Wilderen alaba da. St Albansen jaio eta hezi zen, ondoren, ikasketei dagokienez, hizkuntzen bidea hartu zuen eta Erdi Aroko Poesia Espainiarrean doktoretza eskuratzea lortu zuen. 1965ean Stepehen Hawkingekin ezkondu zen, aste batzuk lehenago festa batean ezagutu ondoren. Bikoteak hiru seme-alaba izan zituen: Robert Hawking (1967an jaioa), Lucy Hawking (1970ean jaioa) eta Tim Hawking (1979an jaioa). Jane eta Stephen 1990ean banandu eta handik bost urtera ezkontza hautsi zuten. Aipatzekoa da, Janek lan handia egin zuela bere senarraren alde, izan ere, askotan lagundu zuen bere lanetan jarrai zezan. Hawkingengandik banandu zenean, Jane Jonathan Hellyer Jonesekin ezkondu zen, familiaren laguna eta musikaria zen gizon hau. 1999an bere aurreko senarrarekin izan zuen bizitza azaltzen zuen liburu bat argitaratu zuen, "Music to Move the Stars: A Life with Stephen" izenarekin. Fisikaria bere bigarren emaztearengandik (Elaine) banandu zenean, Janek eta Hawkingek lanerako harreman bat ezarri zuten. 2008an aurretik idatzi zuen biografiaren bertsio eguneratu bat argitaratu zuen, ondorengo izenarekin: "Travelling to Infinity: My Life with Stephen." Gaur egun lasai bizi da, bere bigarren senarrarekin eta Hizkuntza erromanikoen irakaslea dela. CANNOTANSWER

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2_q#3

Noiz banatu ziren?

2x

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2

Jane Hawking

Jane Hawking (1944ko martxoaren 29an St Albansen jaio zenean Jane Beryl Wilde izena zuen) idazle eta hezitzaile ingeles bat da. Stephen Hawking fisikari ospetsuaren lehen emaztea izateagatik ere ezaguna da.

Bizitza.

Jane Hawking Beryl Eagleton eta George Wilderen alaba da. St Albansen jaio eta hezi zen, ondoren, ikasketei dagokienez, hizkuntzen bidea hartu zuen eta Erdi Aroko Poesia Espainiarrean doktoretza eskuratzea lortu zuen. 1965ean Stepehen Hawkingekin ezkondu zen, aste batzuk lehenago festa batean ezagutu ondoren. Bikoteak hiru seme-alaba izan zituen: Robert Hawking (1967an jaioa), Lucy Hawking (1970ean jaioa) eta Tim Hawking (1979an jaioa). Jane eta Stephen 1990ean banandu eta handik bost urtera ezkontza hautsi zuten. Aipatzekoa da, Janek lan handia egin zuela bere senarraren alde, izan ere, askotan lagundu zuen bere lanetan jarrai zezan. Hawkingengandik banandu zenean, Jane Jonathan Hellyer Jonesekin ezkondu zen, familiaren laguna eta musikaria zen gizon hau. 1999an bere aurreko senarrarekin izan zuen bizitza azaltzen zuen liburu bat argitaratu zuen, "Music to Move the Stars: A Life with Stephen" izenarekin. Fisikaria bere bigarren emaztearengandik (Elaine) banandu zenean, Janek eta Hawkingek lanerako harreman bat ezarri zuten. 2008an aurretik idatzi zuen biografiaren bertsio eguneratu bat argitaratu zuen, ondorengo izenarekin: "Travelling to Infinity: My Life with Stephen." Gaur egun lasai bizi da, bere bigarren senarrarekin eta Hizkuntza erromanikoen irakaslea dela. CANNOTANSWER

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2_q#4

Seme-alabarik izan al zuten?

0y

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2

Jane Hawking

Jane Hawking (1944ko martxoaren 29an St Albansen jaio zenean Jane Beryl Wilde izena zuen) idazle eta hezitzaile ingeles bat da. Stephen Hawking fisikari ospetsuaren lehen emaztea izateagatik ere ezaguna da.

Bizitza.

Jane Hawking Beryl Eagleton eta George Wilderen alaba da. St Albansen jaio eta hezi zen, ondoren, ikasketei dagokienez, hizkuntzen bidea hartu zuen eta Erdi Aroko Poesia Espainiarrean doktoretza eskuratzea lortu zuen. 1965ean Stepehen Hawkingekin ezkondu zen, aste batzuk lehenago festa batean ezagutu ondoren. Bikoteak hiru seme-alaba izan zituen: Robert Hawking (1967an jaioa), Lucy Hawking (1970ean jaioa) eta Tim Hawking (1979an jaioa). Jane eta Stephen 1990ean banandu eta handik bost urtera ezkontza hautsi zuten. Aipatzekoa da, Janek lan handia egin zuela bere senarraren alde, izan ere, askotan lagundu zuen bere lanetan jarrai zezan. Hawkingengandik banandu zenean, Jane Jonathan Hellyer Jonesekin ezkondu zen, familiaren laguna eta musikaria zen gizon hau. 1999an bere aurreko senarrarekin izan zuen bizitza azaltzen zuen liburu bat argitaratu zuen, "Music to Move the Stars: A Life with Stephen" izenarekin. Fisikaria bere bigarren emaztearengandik (Elaine) banandu zenean, Janek eta Hawkingek lanerako harreman bat ezarri zuten. 2008an aurretik idatzi zuen biografiaren bertsio eguneratu bat argitaratu zuen, ondorengo izenarekin: "Travelling to Infinity: My Life with Stephen." Gaur egun lasai bizi da, bere bigarren senarrarekin eta Hizkuntza erromanikoen irakaslea dela. CANNOTANSWER

C_214358d814d64301997d74f7bf0f73e2_q#5

Noiz erretiratu zen?

1n

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552

Kenzō Takada

Kenzō Takada (japonierazko izena: 高田賢三; Hyogo, Japonia, 1939ko otsailaren 27a -) japoniar moda diseinatzailea da.

Biografia.

Gaztetatik ikasi nahi izan zuen diseinua, baina ez zuten diseinu-eskolan onartu eta ingeles literatura ikasi zuen. Hala ere, Tokiora joatea erabaki zuen; han diseinu-eskola ospetsu batean onartu zuten, eta hiru urtez aritu zen han ikasten. Denda handietarako hasi zen lanean; garai gogorra izan zen hura Kenzorentzat, familia kontra baitzeukan, hura ez zen eta gizon batentzako lanbidea. 1965ean Parisa joan zen. Denda handietarako eta beste diseinatzaileentzako lanak egiten hasi zen. Handik bost urtera bere boutiquea zabaldu zuen, "Jap "izenekoa, eta bere lehenengo bilduma diseinatu zuen kolore biziko japoniar kotoietan oinarrituta. Gaur egun Kenzo etxeak hogeita bost denda ditu munduko hiriburu nagusietan, hiru estudio Frantzian eta mila zortziehun bat salmenta-gune mundu osoan zehar banatuta. Kenzoren estiloaren ezaugarri nagusiak kolore bizitasuna eta forma asimetrikoak dira. Moda-eskemak hausten duela esan ohi da, batez ere Parisen hasi zen garaian, garai horretan janzkera soila eta klasikoa baitzen nagusi. Frantziako hiriburuan arrakasta lortu ondoren, 1976an Japoniako moda argitaratzaileen saria eman zioten. 1983an gizonezkoentzako arropa diseinatzen hasi zen, eta New Yorkeko Madison hiribidean zabaldu zuen lehenengo gizonezkoentzako arropa-denda. Urteekin zabaldu egin ditu aukerak, eta etxerako arropa, haurrentzako arropa eta perfume bat egin ditu. 1984an Frantziako Kultura-ministroak Arteen eta Letren ordenako zaldun izendatu zuen. Gizonezkoentzako perfumea eta makillajea ere landu ditu. Berritzaileena "Kenzo Jeans "eta "Jungle "gazteentzako arropak izan da, kotoian oinarrituak. 1993. urtetik, Kenzo LVMH konpainiarena da. 1999. urtean, Kenzo Takada erretiratu egin zen, hala ere, 2005ean dekorazio-diseinuari ekin zion eta Gokan Kobo marka sortu zuen. CANNOTANSWER

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552_q#0

Nongotarra da?

2x

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552

Kenzō Takada

Kenzō Takada (japonierazko izena: 高田賢三; Hyogo, Japonia, 1939ko otsailaren 27a -) japoniar moda diseinatzailea da.

Biografia.

Gaztetatik ikasi nahi izan zuen diseinua, baina ez zuten diseinu-eskolan onartu eta ingeles literatura ikasi zuen. Hala ere, Tokiora joatea erabaki zuen; han diseinu-eskola ospetsu batean onartu zuten, eta hiru urtez aritu zen han ikasten. Denda handietarako hasi zen lanean; garai gogorra izan zen hura Kenzorentzat, familia kontra baitzeukan, hura ez zen eta gizon batentzako lanbidea. 1965ean Parisa joan zen. Denda handietarako eta beste diseinatzaileentzako lanak egiten hasi zen. Handik bost urtera bere boutiquea zabaldu zuen, "Jap "izenekoa, eta bere lehenengo bilduma diseinatu zuen kolore biziko japoniar kotoietan oinarrituta. Gaur egun Kenzo etxeak hogeita bost denda ditu munduko hiriburu nagusietan, hiru estudio Frantzian eta mila zortziehun bat salmenta-gune mundu osoan zehar banatuta. Kenzoren estiloaren ezaugarri nagusiak kolore bizitasuna eta forma asimetrikoak dira. Moda-eskemak hausten duela esan ohi da, batez ere Parisen hasi zen garaian, garai horretan janzkera soila eta klasikoa baitzen nagusi. Frantziako hiriburuan arrakasta lortu ondoren, 1976an Japoniako moda argitaratzaileen saria eman zioten. 1983an gizonezkoentzako arropa diseinatzen hasi zen, eta New Yorkeko Madison hiribidean zabaldu zuen lehenengo gizonezkoentzako arropa-denda. Urteekin zabaldu egin ditu aukerak, eta etxerako arropa, haurrentzako arropa eta perfume bat egin ditu. 1984an Frantziako Kultura-ministroak Arteen eta Letren ordenako zaldun izendatu zuen. Gizonezkoentzako perfumea eta makillajea ere landu ditu. Berritzaileena "Kenzo Jeans "eta "Jungle "gazteentzako arropak izan da, kotoian oinarrituak. 1993. urtetik, Kenzo LVMH konpainiarena da. 1999. urtean, Kenzo Takada erretiratu egin zen, hala ere, 2005ean dekorazio-diseinuari ekin zion eta Gokan Kobo marka sortu zuen. CANNOTANSWER

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552_q#1

noiz jaio zen?

2x

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552

Kenzō Takada

Kenzō Takada (japonierazko izena: 高田賢三; Hyogo, Japonia, 1939ko otsailaren 27a -) japoniar moda diseinatzailea da.

Biografia.

Gaztetatik ikasi nahi izan zuen diseinua, baina ez zuten diseinu-eskolan onartu eta ingeles literatura ikasi zuen. Hala ere, Tokiora joatea erabaki zuen; han diseinu-eskola ospetsu batean onartu zuten, eta hiru urtez aritu zen han ikasten. Denda handietarako hasi zen lanean; garai gogorra izan zen hura Kenzorentzat, familia kontra baitzeukan, hura ez zen eta gizon batentzako lanbidea. 1965ean Parisa joan zen. Denda handietarako eta beste diseinatzaileentzako lanak egiten hasi zen. Handik bost urtera bere boutiquea zabaldu zuen, "Jap "izenekoa, eta bere lehenengo bilduma diseinatu zuen kolore biziko japoniar kotoietan oinarrituta. Gaur egun Kenzo etxeak hogeita bost denda ditu munduko hiriburu nagusietan, hiru estudio Frantzian eta mila zortziehun bat salmenta-gune mundu osoan zehar banatuta. Kenzoren estiloaren ezaugarri nagusiak kolore bizitasuna eta forma asimetrikoak dira. Moda-eskemak hausten duela esan ohi da, batez ere Parisen hasi zen garaian, garai horretan janzkera soila eta klasikoa baitzen nagusi. Frantziako hiriburuan arrakasta lortu ondoren, 1976an Japoniako moda argitaratzaileen saria eman zioten. 1983an gizonezkoentzako arropa diseinatzen hasi zen, eta New Yorkeko Madison hiribidean zabaldu zuen lehenengo gizonezkoentzako arropa-denda. Urteekin zabaldu egin ditu aukerak, eta etxerako arropa, haurrentzako arropa eta perfume bat egin ditu. 1984an Frantziako Kultura-ministroak Arteen eta Letren ordenako zaldun izendatu zuen. Gizonezkoentzako perfumea eta makillajea ere landu ditu. Berritzaileena "Kenzo Jeans "eta "Jungle "gazteentzako arropak izan da, kotoian oinarrituak. 1993. urtetik, Kenzo LVMH konpainiarena da. 1999. urtean, Kenzo Takada erretiratu egin zen, hala ere, 2005ean dekorazio-diseinuari ekin zion eta Gokan Kobo marka sortu zuen. CANNOTANSWER

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552_q#2

Zein da bere ogibidea?

2x

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552

Kenzō Takada

Kenzō Takada (japonierazko izena: 高田賢三; Hyogo, Japonia, 1939ko otsailaren 27a -) japoniar moda diseinatzailea da.

Biografia.

Gaztetatik ikasi nahi izan zuen diseinua, baina ez zuten diseinu-eskolan onartu eta ingeles literatura ikasi zuen. Hala ere, Tokiora joatea erabaki zuen; han diseinu-eskola ospetsu batean onartu zuten, eta hiru urtez aritu zen han ikasten. Denda handietarako hasi zen lanean; garai gogorra izan zen hura Kenzorentzat, familia kontra baitzeukan, hura ez zen eta gizon batentzako lanbidea. 1965ean Parisa joan zen. Denda handietarako eta beste diseinatzaileentzako lanak egiten hasi zen. Handik bost urtera bere boutiquea zabaldu zuen, "Jap "izenekoa, eta bere lehenengo bilduma diseinatu zuen kolore biziko japoniar kotoietan oinarrituta. Gaur egun Kenzo etxeak hogeita bost denda ditu munduko hiriburu nagusietan, hiru estudio Frantzian eta mila zortziehun bat salmenta-gune mundu osoan zehar banatuta. Kenzoren estiloaren ezaugarri nagusiak kolore bizitasuna eta forma asimetrikoak dira. Moda-eskemak hausten duela esan ohi da, batez ere Parisen hasi zen garaian, garai horretan janzkera soila eta klasikoa baitzen nagusi. Frantziako hiriburuan arrakasta lortu ondoren, 1976an Japoniako moda argitaratzaileen saria eman zioten. 1983an gizonezkoentzako arropa diseinatzen hasi zen, eta New Yorkeko Madison hiribidean zabaldu zuen lehenengo gizonezkoentzako arropa-denda. Urteekin zabaldu egin ditu aukerak, eta etxerako arropa, haurrentzako arropa eta perfume bat egin ditu. 1984an Frantziako Kultura-ministroak Arteen eta Letren ordenako zaldun izendatu zuen. Gizonezkoentzako perfumea eta makillajea ere landu ditu. Berritzaileena "Kenzo Jeans "eta "Jungle "gazteentzako arropak izan da, kotoian oinarrituak. 1993. urtetik, Kenzo LVMH konpainiarena da. 1999. urtean, Kenzo Takada erretiratu egin zen, hala ere, 2005ean dekorazio-diseinuari ekin zion eta Gokan Kobo marka sortu zuen. CANNOTANSWER

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552_q#3

Noiz jaio zen?

2x

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552

Kenzō Takada

Kenzō Takada (japonierazko izena: 高田賢三; Hyogo, Japonia, 1939ko otsailaren 27a -) japoniar moda diseinatzailea da.

Biografia.

Gaztetatik ikasi nahi izan zuen diseinua, baina ez zuten diseinu-eskolan onartu eta ingeles literatura ikasi zuen. Hala ere, Tokiora joatea erabaki zuen; han diseinu-eskola ospetsu batean onartu zuten, eta hiru urtez aritu zen han ikasten. Denda handietarako hasi zen lanean; garai gogorra izan zen hura Kenzorentzat, familia kontra baitzeukan, hura ez zen eta gizon batentzako lanbidea. 1965ean Parisa joan zen. Denda handietarako eta beste diseinatzaileentzako lanak egiten hasi zen. Handik bost urtera bere boutiquea zabaldu zuen, "Jap "izenekoa, eta bere lehenengo bilduma diseinatu zuen kolore biziko japoniar kotoietan oinarrituta. Gaur egun Kenzo etxeak hogeita bost denda ditu munduko hiriburu nagusietan, hiru estudio Frantzian eta mila zortziehun bat salmenta-gune mundu osoan zehar banatuta. Kenzoren estiloaren ezaugarri nagusiak kolore bizitasuna eta forma asimetrikoak dira. Moda-eskemak hausten duela esan ohi da, batez ere Parisen hasi zen garaian, garai horretan janzkera soila eta klasikoa baitzen nagusi. Frantziako hiriburuan arrakasta lortu ondoren, 1976an Japoniako moda argitaratzaileen saria eman zioten. 1983an gizonezkoentzako arropa diseinatzen hasi zen, eta New Yorkeko Madison hiribidean zabaldu zuen lehenengo gizonezkoentzako arropa-denda. Urteekin zabaldu egin ditu aukerak, eta etxerako arropa, haurrentzako arropa eta perfume bat egin ditu. 1984an Frantziako Kultura-ministroak Arteen eta Letren ordenako zaldun izendatu zuen. Gizonezkoentzako perfumea eta makillajea ere landu ditu. Berritzaileena "Kenzo Jeans "eta "Jungle "gazteentzako arropak izan da, kotoian oinarrituak. 1993. urtetik, Kenzo LVMH konpainiarena da. 1999. urtean, Kenzo Takada erretiratu egin zen, hala ere, 2005ean dekorazio-diseinuari ekin zion eta Gokan Kobo marka sortu zuen. CANNOTANSWER

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552_q#4

Saririk jaso du?

0y

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552

Kenzō Takada

Kenzō Takada (japonierazko izena: 高田賢三; Hyogo, Japonia, 1939ko otsailaren 27a -) japoniar moda diseinatzailea da.

Biografia.

Gaztetatik ikasi nahi izan zuen diseinua, baina ez zuten diseinu-eskolan onartu eta ingeles literatura ikasi zuen. Hala ere, Tokiora joatea erabaki zuen; han diseinu-eskola ospetsu batean onartu zuten, eta hiru urtez aritu zen han ikasten. Denda handietarako hasi zen lanean; garai gogorra izan zen hura Kenzorentzat, familia kontra baitzeukan, hura ez zen eta gizon batentzako lanbidea. 1965ean Parisa joan zen. Denda handietarako eta beste diseinatzaileentzako lanak egiten hasi zen. Handik bost urtera bere boutiquea zabaldu zuen, "Jap "izenekoa, eta bere lehenengo bilduma diseinatu zuen kolore biziko japoniar kotoietan oinarrituta. Gaur egun Kenzo etxeak hogeita bost denda ditu munduko hiriburu nagusietan, hiru estudio Frantzian eta mila zortziehun bat salmenta-gune mundu osoan zehar banatuta. Kenzoren estiloaren ezaugarri nagusiak kolore bizitasuna eta forma asimetrikoak dira. Moda-eskemak hausten duela esan ohi da, batez ere Parisen hasi zen garaian, garai horretan janzkera soila eta klasikoa baitzen nagusi. Frantziako hiriburuan arrakasta lortu ondoren, 1976an Japoniako moda argitaratzaileen saria eman zioten. 1983an gizonezkoentzako arropa diseinatzen hasi zen, eta New Yorkeko Madison hiribidean zabaldu zuen lehenengo gizonezkoentzako arropa-denda. Urteekin zabaldu egin ditu aukerak, eta etxerako arropa, haurrentzako arropa eta perfume bat egin ditu. 1984an Frantziako Kultura-ministroak Arteen eta Letren ordenako zaldun izendatu zuen. Gizonezkoentzako perfumea eta makillajea ere landu ditu. Berritzaileena "Kenzo Jeans "eta "Jungle "gazteentzako arropak izan da, kotoian oinarrituak. 1993. urtetik, Kenzo LVMH konpainiarena da. 1999. urtean, Kenzo Takada erretiratu egin zen, hala ere, 2005ean dekorazio-diseinuari ekin zion eta Gokan Kobo marka sortu zuen. CANNOTANSWER

C_b42972cc56de4b67927928bad33f3552_q#5

Non bizi da gaur egun?

2x

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f

Matt Biondi

Mathew Nicholas Biondi (Moraga, Kalifornia, 1965eko urriak 8) estatubatuar igerilari bat izan zen, Olinpiar Jokoen hiru ediziotan parte hartu zuena eta hamaika domina irabazi zituena, horietatik zortzi urrezkoak.

1988ko Seulgo Olinpiar Jokoak.

Matt Biondirentzat gertakaririk handiena 1988ko Udako Olinpiar Jokoak izango ziren, Hego Koreako hiriburua den Seulen ospatuko zirenak. Jokoen aurretik berriz gainditu zuen 100 metro estilo libreko bere errekorra Texaseko hiriburu den Austin hirian, 48.42an utziz (errekor hau 1994 arte mantenduko zen. Seulen, munduko zaletu eta komunikabide guztien arreta erakarri zuen Mark Spitzek 1972ko Udako Olinpiar Jokoetan Münichen egin zuena errepikatzeko zuen asmoagatik (7 urrezko domina irabazi). Azkenean, xedea hain anbiziotsua zen ezin izan zuela erabat gauzatu. 200 metro estilo libreko proban Duncan Armstrong australiarrak eta Anders Holmertz suediarrak gainditu zuten, eta 100 metro tximeleta estiloan Anthony Nesty surinamdar igerilari harrigarriak. Azkenean, Seulen, bost urrezko domina (50 eta 100 metro estilo librean eta 4x100 estilo librean, 4x100 estiloetan eta 4x200 estilo libreko erreleboetan), zilarrezko bat (100 metro tximeleta estiloan) eta brontzezko bat (200 metro estilo librean) lortu zituen, partehartze bikaina izan zelarik, honen ondorioz Jokoetako protagonistetako bat bihurtuz. Seulen, gainera, 50 metro estilo libreko eta 4x100 estilo libreko, 4x100 estiloetako eta 4x200 estilo libreko erreleboko munduko errekorrak gainditu zituen. Joko hauetatik aurrera, Biondik gauzak patxara gehiagoz hartu zituen, eta, izatez, rankingetako lehen postuetan agertzeari utzi zion, bere denborak lehen baino kaxkarragoak ere bazirelarik. 1991ko Munduko Igeriketa Txapelketan, Perthen ospatua, garaipen bat lortu zuen 4x100 metro estilo libreko erreleboko taldearekin. Urte horretan, Pan Pacific Txapelketan ere nabarmendu zen, Kanadako Edmontonen ospatu zena, 100 metro estilo libre, 100 metro tximeleta estiloa eta 4x100 estilo libre eta 4x100 estiloetako probetan irabaziz. Soilik Tom Jagerrek garaitu zuen 50 metro estilo libreko proban. CANNOTANSWER

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f_q#0

Non jaio zen Matt Biondi?

2x

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f

Matt Biondi

Mathew Nicholas Biondi (Moraga, Kalifornia, 1965eko urriak 8) estatubatuar igerilari bat izan zen, Olinpiar Jokoen hiru ediziotan parte hartu zuena eta hamaika domina irabazi zituena, horietatik zortzi urrezkoak.

1988ko Seulgo Olinpiar Jokoak.

Matt Biondirentzat gertakaririk handiena 1988ko Udako Olinpiar Jokoak izango ziren, Hego Koreako hiriburua den Seulen ospatuko zirenak. Jokoen aurretik berriz gainditu zuen 100 metro estilo libreko bere errekorra Texaseko hiriburu den Austin hirian, 48.42an utziz (errekor hau 1994 arte mantenduko zen. Seulen, munduko zaletu eta komunikabide guztien arreta erakarri zuen Mark Spitzek 1972ko Udako Olinpiar Jokoetan Münichen egin zuena errepikatzeko zuen asmoagatik (7 urrezko domina irabazi). Azkenean, xedea hain anbiziotsua zen ezin izan zuela erabat gauzatu. 200 metro estilo libreko proban Duncan Armstrong australiarrak eta Anders Holmertz suediarrak gainditu zuten, eta 100 metro tximeleta estiloan Anthony Nesty surinamdar igerilari harrigarriak. Azkenean, Seulen, bost urrezko domina (50 eta 100 metro estilo librean eta 4x100 estilo librean, 4x100 estiloetan eta 4x200 estilo libreko erreleboetan), zilarrezko bat (100 metro tximeleta estiloan) eta brontzezko bat (200 metro estilo librean) lortu zituen, partehartze bikaina izan zelarik, honen ondorioz Jokoetako protagonistetako bat bihurtuz. Seulen, gainera, 50 metro estilo libreko eta 4x100 estilo libreko, 4x100 estiloetako eta 4x200 estilo libreko erreleboko munduko errekorrak gainditu zituen. Joko hauetatik aurrera, Biondik gauzak patxara gehiagoz hartu zituen, eta, izatez, rankingetako lehen postuetan agertzeari utzi zion, bere denborak lehen baino kaxkarragoak ere bazirelarik. 1991ko Munduko Igeriketa Txapelketan, Perthen ospatua, garaipen bat lortu zuen 4x100 metro estilo libreko erreleboko taldearekin. Urte horretan, Pan Pacific Txapelketan ere nabarmendu zen, Kanadako Edmontonen ospatu zena, 100 metro estilo libre, 100 metro tximeleta estiloa eta 4x100 estilo libre eta 4x100 estiloetako probetan irabaziz. Soilik Tom Jagerrek garaitu zuen 50 metro estilo libreko proban. CANNOTANSWER

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f_q#1

Kirolaria da?

0y

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f

Matt Biondi

Mathew Nicholas Biondi (Moraga, Kalifornia, 1965eko urriak 8) estatubatuar igerilari bat izan zen, Olinpiar Jokoen hiru ediziotan parte hartu zuena eta hamaika domina irabazi zituena, horietatik zortzi urrezkoak.

1988ko Seulgo Olinpiar Jokoak.

Matt Biondirentzat gertakaririk handiena 1988ko Udako Olinpiar Jokoak izango ziren, Hego Koreako hiriburua den Seulen ospatuko zirenak. Jokoen aurretik berriz gainditu zuen 100 metro estilo libreko bere errekorra Texaseko hiriburu den Austin hirian, 48.42an utziz (errekor hau 1994 arte mantenduko zen. Seulen, munduko zaletu eta komunikabide guztien arreta erakarri zuen Mark Spitzek 1972ko Udako Olinpiar Jokoetan Münichen egin zuena errepikatzeko zuen asmoagatik (7 urrezko domina irabazi). Azkenean, xedea hain anbiziotsua zen ezin izan zuela erabat gauzatu. 200 metro estilo libreko proban Duncan Armstrong australiarrak eta Anders Holmertz suediarrak gainditu zuten, eta 100 metro tximeleta estiloan Anthony Nesty surinamdar igerilari harrigarriak. Azkenean, Seulen, bost urrezko domina (50 eta 100 metro estilo librean eta 4x100 estilo librean, 4x100 estiloetan eta 4x200 estilo libreko erreleboetan), zilarrezko bat (100 metro tximeleta estiloan) eta brontzezko bat (200 metro estilo librean) lortu zituen, partehartze bikaina izan zelarik, honen ondorioz Jokoetako protagonistetako bat bihurtuz. Seulen, gainera, 50 metro estilo libreko eta 4x100 estilo libreko, 4x100 estiloetako eta 4x200 estilo libreko erreleboko munduko errekorrak gainditu zituen. Joko hauetatik aurrera, Biondik gauzak patxara gehiagoz hartu zituen, eta, izatez, rankingetako lehen postuetan agertzeari utzi zion, bere denborak lehen baino kaxkarragoak ere bazirelarik. 1991ko Munduko Igeriketa Txapelketan, Perthen ospatua, garaipen bat lortu zuen 4x100 metro estilo libreko erreleboko taldearekin. Urte horretan, Pan Pacific Txapelketan ere nabarmendu zen, Kanadako Edmontonen ospatu zena, 100 metro estilo libre, 100 metro tximeleta estiloa eta 4x100 estilo libre eta 4x100 estiloetako probetan irabaziz. Soilik Tom Jagerrek garaitu zuen 50 metro estilo libreko proban. CANNOTANSWER

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f_q#2

Zenbat Olinpiar Jokotan parte hartu du?

2x

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f

Matt Biondi

Mathew Nicholas Biondi (Moraga, Kalifornia, 1965eko urriak 8) estatubatuar igerilari bat izan zen, Olinpiar Jokoen hiru ediziotan parte hartu zuena eta hamaika domina irabazi zituena, horietatik zortzi urrezkoak.

1988ko Seulgo Olinpiar Jokoak.

Matt Biondirentzat gertakaririk handiena 1988ko Udako Olinpiar Jokoak izango ziren, Hego Koreako hiriburua den Seulen ospatuko zirenak. Jokoen aurretik berriz gainditu zuen 100 metro estilo libreko bere errekorra Texaseko hiriburu den Austin hirian, 48.42an utziz (errekor hau 1994 arte mantenduko zen. Seulen, munduko zaletu eta komunikabide guztien arreta erakarri zuen Mark Spitzek 1972ko Udako Olinpiar Jokoetan Münichen egin zuena errepikatzeko zuen asmoagatik (7 urrezko domina irabazi). Azkenean, xedea hain anbiziotsua zen ezin izan zuela erabat gauzatu. 200 metro estilo libreko proban Duncan Armstrong australiarrak eta Anders Holmertz suediarrak gainditu zuten, eta 100 metro tximeleta estiloan Anthony Nesty surinamdar igerilari harrigarriak. Azkenean, Seulen, bost urrezko domina (50 eta 100 metro estilo librean eta 4x100 estilo librean, 4x100 estiloetan eta 4x200 estilo libreko erreleboetan), zilarrezko bat (100 metro tximeleta estiloan) eta brontzezko bat (200 metro estilo librean) lortu zituen, partehartze bikaina izan zelarik, honen ondorioz Jokoetako protagonistetako bat bihurtuz. Seulen, gainera, 50 metro estilo libreko eta 4x100 estilo libreko, 4x100 estiloetako eta 4x200 estilo libreko erreleboko munduko errekorrak gainditu zituen. Joko hauetatik aurrera, Biondik gauzak patxara gehiagoz hartu zituen, eta, izatez, rankingetako lehen postuetan agertzeari utzi zion, bere denborak lehen baino kaxkarragoak ere bazirelarik. 1991ko Munduko Igeriketa Txapelketan, Perthen ospatua, garaipen bat lortu zuen 4x100 metro estilo libreko erreleboko taldearekin. Urte horretan, Pan Pacific Txapelketan ere nabarmendu zen, Kanadako Edmontonen ospatu zena, 100 metro estilo libre, 100 metro tximeleta estiloa eta 4x100 estilo libre eta 4x100 estiloetako probetan irabaziz. Soilik Tom Jagerrek garaitu zuen 50 metro estilo libreko proban. CANNOTANSWER

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f_q#3

Zenbat domina irabazi zituen?

2x

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f

Matt Biondi

Mathew Nicholas Biondi (Moraga, Kalifornia, 1965eko urriak 8) estatubatuar igerilari bat izan zen, Olinpiar Jokoen hiru ediziotan parte hartu zuena eta hamaika domina irabazi zituena, horietatik zortzi urrezkoak.

1988ko Seulgo Olinpiar Jokoak.

Matt Biondirentzat gertakaririk handiena 1988ko Udako Olinpiar Jokoak izango ziren, Hego Koreako hiriburua den Seulen ospatuko zirenak. Jokoen aurretik berriz gainditu zuen 100 metro estilo libreko bere errekorra Texaseko hiriburu den Austin hirian, 48.42an utziz (errekor hau 1994 arte mantenduko zen. Seulen, munduko zaletu eta komunikabide guztien arreta erakarri zuen Mark Spitzek 1972ko Udako Olinpiar Jokoetan Münichen egin zuena errepikatzeko zuen asmoagatik (7 urrezko domina irabazi). Azkenean, xedea hain anbiziotsua zen ezin izan zuela erabat gauzatu. 200 metro estilo libreko proban Duncan Armstrong australiarrak eta Anders Holmertz suediarrak gainditu zuten, eta 100 metro tximeleta estiloan Anthony Nesty surinamdar igerilari harrigarriak. Azkenean, Seulen, bost urrezko domina (50 eta 100 metro estilo librean eta 4x100 estilo librean, 4x100 estiloetan eta 4x200 estilo libreko erreleboetan), zilarrezko bat (100 metro tximeleta estiloan) eta brontzezko bat (200 metro estilo librean) lortu zituen, partehartze bikaina izan zelarik, honen ondorioz Jokoetako protagonistetako bat bihurtuz. Seulen, gainera, 50 metro estilo libreko eta 4x100 estilo libreko, 4x100 estiloetako eta 4x200 estilo libreko erreleboko munduko errekorrak gainditu zituen. Joko hauetatik aurrera, Biondik gauzak patxara gehiagoz hartu zituen, eta, izatez, rankingetako lehen postuetan agertzeari utzi zion, bere denborak lehen baino kaxkarragoak ere bazirelarik. 1991ko Munduko Igeriketa Txapelketan, Perthen ospatua, garaipen bat lortu zuen 4x100 metro estilo libreko erreleboko taldearekin. Urte horretan, Pan Pacific Txapelketan ere nabarmendu zen, Kanadako Edmontonen ospatu zena, 100 metro estilo libre, 100 metro tximeleta estiloa eta 4x100 estilo libre eta 4x100 estiloetako probetan irabaziz. Soilik Tom Jagerrek garaitu zuen 50 metro estilo libreko proban. CANNOTANSWER

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f_q#4

Zein da bere izen osoa?

2x

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f

Matt Biondi

Mathew Nicholas Biondi (Moraga, Kalifornia, 1965eko urriak 8) estatubatuar igerilari bat izan zen, Olinpiar Jokoen hiru ediziotan parte hartu zuena eta hamaika domina irabazi zituena, horietatik zortzi urrezkoak.

1988ko Seulgo Olinpiar Jokoak.

Matt Biondirentzat gertakaririk handiena 1988ko Udako Olinpiar Jokoak izango ziren, Hego Koreako hiriburua den Seulen ospatuko zirenak. Jokoen aurretik berriz gainditu zuen 100 metro estilo libreko bere errekorra Texaseko hiriburu den Austin hirian, 48.42an utziz (errekor hau 1994 arte mantenduko zen. Seulen, munduko zaletu eta komunikabide guztien arreta erakarri zuen Mark Spitzek 1972ko Udako Olinpiar Jokoetan Münichen egin zuena errepikatzeko zuen asmoagatik (7 urrezko domina irabazi). Azkenean, xedea hain anbiziotsua zen ezin izan zuela erabat gauzatu. 200 metro estilo libreko proban Duncan Armstrong australiarrak eta Anders Holmertz suediarrak gainditu zuten, eta 100 metro tximeleta estiloan Anthony Nesty surinamdar igerilari harrigarriak. Azkenean, Seulen, bost urrezko domina (50 eta 100 metro estilo librean eta 4x100 estilo librean, 4x100 estiloetan eta 4x200 estilo libreko erreleboetan), zilarrezko bat (100 metro tximeleta estiloan) eta brontzezko bat (200 metro estilo librean) lortu zituen, partehartze bikaina izan zelarik, honen ondorioz Jokoetako protagonistetako bat bihurtuz. Seulen, gainera, 50 metro estilo libreko eta 4x100 estilo libreko, 4x100 estiloetako eta 4x200 estilo libreko erreleboko munduko errekorrak gainditu zituen. Joko hauetatik aurrera, Biondik gauzak patxara gehiagoz hartu zituen, eta, izatez, rankingetako lehen postuetan agertzeari utzi zion, bere denborak lehen baino kaxkarragoak ere bazirelarik. 1991ko Munduko Igeriketa Txapelketan, Perthen ospatua, garaipen bat lortu zuen 4x100 metro estilo libreko erreleboko taldearekin. Urte horretan, Pan Pacific Txapelketan ere nabarmendu zen, Kanadako Edmontonen ospatu zena, 100 metro estilo libre, 100 metro tximeleta estiloa eta 4x100 estilo libre eta 4x100 estiloetako probetan irabaziz. Soilik Tom Jagerrek garaitu zuen 50 metro estilo libreko proban. CANNOTANSWER

C_326614803c9f4a0fae0385e94938c58f_q#5

Noiz jaio zen?

2x

C_1a222ac3ab164afa86ea5900430d41f6

Andrew VanWyngarden

Andrew VanWyngarden (Columbia (Missouri), 1983ko otsailaren 1a) MGMT bandako abeslari nagusia eta gitarrista da.

Biografia.

Andrew VanWyngarden Columbia (Missouri)n jaio zen, 1983ko otsailaren 1ean. Aita Bruce VanWyngarden du, Memphis Flyer egunkariaren editorea. Arrebaren grabazioak izan ziren bere lehenengo eragin eta aitaren gitarra elektrikoa ere gertu izan zuen. Hala ere, Andrew paleontologo izatearekin zebilen ametsetan eta dinosauroak ikertzearekin. "White Station High School" eskolara joan zen. Bigarren Hezkuntzan ari zen bitartean sortu zuen lehen banda: "Accidental Mersh". Hank Sullivant, MGMTko gitarra izango zena ere, banda horretako kide izan zen. Aldi berean, Andrew beste proiektu batean ere bazegoen murgilduta, Glitter Penis, eta, Dan Treharnerekin batera, abesti-parodiak sortu eta grabatu zituzten, baina ez zuten sekula zuzenean jo. VanWyngarden Wesleyana unibertsitatera joan zen eta "Super Volcano" izeneko abestia idatzi eta abestu zuen han. Hortxe ezagutuko zuen Ben Goldwasser, MGMTren sortzaileetako bat. Hasiera batean, "The Management" izena jarri zioten taldeari, baina bazen britainiar talde bat izen berarekin eta MGMT deitu zioten gero. "Kids" izan zen lehenengotako abestia, "We (Don't) Care" EP-an sartu zutena ("The Management" izenez ere ezaguna) Ez zen Andrew-ren proiektu bakarra izan; Kevin Barnes de Of Montrealekin izan zen Blikk Fang proiektuan. Gustukoen dituen zuzendarien artean Werner Herzog, David Lynch edo Federico Fellini daude. Berak idatzi ohi ditu MGMT bandaren abesti gehienak. "Congratulations" da azken ekoizpena eta "Siberian Breaks" da lan horretan gehien gustatzen zaion kanta. CANNOTANSWER

C_1a222ac3ab164afa86ea5900430d41f6_q#0

Nola zuen izenburua bere lehen diskak?

2x

C_1a222ac3ab164afa86ea5900430d41f6

Andrew VanWyngarden

Andrew VanWyngarden (Columbia (Missouri), 1983ko otsailaren 1a) MGMT bandako abeslari nagusia eta gitarrista da.

Biografia.

Andrew VanWyngarden Columbia (Missouri)n jaio zen, 1983ko otsailaren 1ean. Aita Bruce VanWyngarden du, Memphis Flyer egunkariaren editorea. Arrebaren grabazioak izan ziren bere lehenengo eragin eta aitaren gitarra elektrikoa ere gertu izan zuen. Hala ere, Andrew paleontologo izatearekin zebilen ametsetan eta dinosauroak ikertzearekin. "White Station High School" eskolara joan zen. Bigarren Hezkuntzan ari zen bitartean sortu zuen lehen banda: "Accidental Mersh". Hank Sullivant, MGMTko gitarra izango zena ere, banda horretako kide izan zen. Aldi berean, Andrew beste proiektu batean ere bazegoen murgilduta, Glitter Penis, eta, Dan Treharnerekin batera, abesti-parodiak sortu eta grabatu zituzten, baina ez zuten sekula zuzenean jo. VanWyngarden Wesleyana unibertsitatera joan zen eta "Super Volcano" izeneko abestia idatzi eta abestu zuen han. Hortxe ezagutuko zuen Ben Goldwasser, MGMTren sortzaileetako bat. Hasiera batean, "The Management" izena jarri zioten taldeari, baina bazen britainiar talde bat izen berarekin eta MGMT deitu zioten gero. "Kids" izan zen lehenengotako abestia, "We (Don't) Care" EP-an sartu zutena ("The Management" izenez ere ezaguna) Ez zen Andrew-ren proiektu bakarra izan; Kevin Barnes de Of Montrealekin izan zen Blikk Fang proiektuan. Gustukoen dituen zuzendarien artean Werner Herzog, David Lynch edo Federico Fellini daude. Berak idatzi ohi ditu MGMT bandaren abesti gehienak. "Congratulations" da azken ekoizpena eta "Siberian Breaks" da lan horretan gehien gustatzen zaion kanta. CANNOTANSWER

C_1a222ac3ab164afa86ea5900430d41f6_q#1

Zein da bere abestirik ezagunena edo arrakasta gehien lortu duena?

2x

C_1a222ac3ab164afa86ea5900430d41f6

Andrew VanWyngarden

Andrew VanWyngarden (Columbia (Missouri), 1983ko otsailaren 1a) MGMT bandako abeslari nagusia eta gitarrista da.

Biografia.

Andrew VanWyngarden Columbia (Missouri)n jaio zen, 1983ko otsailaren 1ean. Aita Bruce VanWyngarden du, Memphis Flyer egunkariaren editorea. Arrebaren grabazioak izan ziren bere lehenengo eragin eta aitaren gitarra elektrikoa ere gertu izan zuen. Hala ere, Andrew paleontologo izatearekin zebilen ametsetan eta dinosauroak ikertzearekin. "White Station High School" eskolara joan zen. Bigarren Hezkuntzan ari zen bitartean sortu zuen lehen banda: "Accidental Mersh". Hank Sullivant, MGMTko gitarra izango zena ere, banda horretako kide izan zen. Aldi berean, Andrew beste proiektu batean ere bazegoen murgilduta, Glitter Penis, eta, Dan Treharnerekin batera, abesti-parodiak sortu eta grabatu zituzten, baina ez zuten sekula zuzenean jo. VanWyngarden Wesleyana unibertsitatera joan zen eta "Super Volcano" izeneko abestia idatzi eta abestu zuen han. Hortxe ezagutuko zuen Ben Goldwasser, MGMTren sortzaileetako bat. Hasiera batean, "The Management" izena jarri zioten taldeari, baina bazen britainiar talde bat izen berarekin eta MGMT deitu zioten gero. "Kids" izan zen lehenengotako abestia, "We (Don't) Care" EP-an sartu zutena ("The Management" izenez ere ezaguna) Ez zen Andrew-ren proiektu bakarra izan; Kevin Barnes de Of Montrealekin izan zen Blikk Fang proiektuan. Gustukoen dituen zuzendarien artean Werner Herzog, David Lynch edo Federico Fellini daude. Berak idatzi ohi ditu MGMT bandaren abesti gehienak. "Congratulations" da azken ekoizpena eta "Siberian Breaks" da lan horretan gehien gustatzen zaion kanta. CANNOTANSWER

C_1a222ac3ab164afa86ea5900430d41f6_q#2

Jaso al du sari garrantzitsurik?

2x

C_1a222ac3ab164afa86ea5900430d41f6

Andrew VanWyngarden

Andrew VanWyngarden (Columbia (Missouri), 1983ko otsailaren 1a) MGMT bandako abeslari nagusia eta gitarrista da.

Biografia.

Andrew VanWyngarden Columbia (Missouri)n jaio zen, 1983ko otsailaren 1ean. Aita Bruce VanWyngarden du, Memphis Flyer egunkariaren editorea. Arrebaren grabazioak izan ziren bere lehenengo eragin eta aitaren gitarra elektrikoa ere gertu izan zuen. Hala ere, Andrew paleontologo izatearekin zebilen ametsetan eta dinosauroak ikertzearekin. "White Station High School" eskolara joan zen. Bigarren Hezkuntzan ari zen bitartean sortu zuen lehen banda: "Accidental Mersh". Hank Sullivant, MGMTko gitarra izango zena ere, banda horretako kide izan zen. Aldi berean, Andrew beste proiektu batean ere bazegoen murgilduta, Glitter Penis, eta, Dan Treharnerekin batera, abesti-parodiak sortu eta grabatu zituzten, baina ez zuten sekula zuzenean jo. VanWyngarden Wesleyana unibertsitatera joan zen eta "Super Volcano" izeneko abestia idatzi eta abestu zuen han. Hortxe ezagutuko zuen Ben Goldwasser, MGMTren sortzaileetako bat. Hasiera batean, "The Management" izena jarri zioten taldeari, baina bazen britainiar talde bat izen berarekin eta MGMT deitu zioten gero. "Kids" izan zen lehenengotako abestia, "We (Don't) Care" EP-an sartu zutena ("The Management" izenez ere ezaguna) Ez zen Andrew-ren proiektu bakarra izan; Kevin Barnes de Of Montrealekin izan zen Blikk Fang proiektuan. Gustukoen dituen zuzendarien artean Werner Herzog, David Lynch edo Federico Fellini daude. Berak idatzi ohi ditu MGMT bandaren abesti gehienak. "Congratulations" da azken ekoizpena eta "Siberian Breaks" da lan horretan gehien gustatzen zaion kanta. CANNOTANSWER

C_1a222ac3ab164afa86ea5900430d41f6_q#3

Noiz hasi zen gitarra jotzen?

2x

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc

Juan Kruz Igerabide

Juan Kruz Igerabide Sarasola (Aduna, Gipuzkoa, 1956ko martxoaren 24a - ) euskal idazlea da, literaturaren alor ugari jorratu dituena eta Haur eta Gazte Literaturan lan ugari argitaratu dituena. Sari garrantzitsuak jaso ditu. Besteak beste, Haur eta Gazte Literaturako Euskadi Saria 1999an, eta Espainiako Kritika Saria birritan, 1994an eta 2003an.

Literatur ibilbidea.

Maisu ikasketak egin eta irakasle aritu zen zenbait urtetan, gerora Euskal Filologian doktoregoa egin zuen, eta EHUko Euskara Zerbitzuan egiten du lan. Azken urteotan EHUko Mikel Laboa katedraren zuzendaria ere bada. 2003an euskaltzain urgazle izendatu zuten. Haur eta Gazte Literaturako liburu askoren egilea den arren, Helduen Literaturan eman zituen bere lehen urratsak: "Notre-Dameko oihartzunak" (1984) liburuarekin. Haren atzetik etorri ziren "Bizitzarekin solasean" (1989), "Sarean leiho" (1994), "Mailu isila" (2002) Espainiako Kritika Saria. Idazle oparoa ez ezik, ikerlaria ere bada. Haur Literaturan ikerketak egin izan ditu, batez ere, poesia aztertuz. Aipatzekoa da 1993an osatutako ikerlana; ahozko tradizioaren alorra aztertzen duen "Bularretik mintzora: haurra, ahozkotasuna eta literatura" (Erein, 2000). Ikerlan hori amandre ipuinetatik abiatzen da, ipuinen jatorria, funtzioak, erabilera, ideologia, eta abar landuz. Izan ere, haurraren eta literaturaren arteko harremana du aztergai, haur txikiei kontatzen zaizkien ipuinak, ipuin horien eragina haurrengan, psikoanalisiak zer dioen... baita gaur egungo gizartean zer betebehar duten amandre ipuinek ere. Haur Literaturari dagokionez, lan asko egin ditu, hogeita hamar liburutik gora, hain zuzen ere. 1999an Euskadi Haur eta Gazte Literatura Saria irabazi zuen "Jonas eta hozkailu beldurtia" lanarekin. Literatur proposamen desberdinak bilatzen ere saiatzen da eta horren emaitza dira Elena Odriozola ilustratzailearekin osatutako "Eguberria" (Nerea, 2012), Eguberriko tradizioa, mitoak, ahozko kultura eta literaturaren inguruan egin duen bilketa eta dokumentazio lanaren emaitza , eta, "Ur: euriaren liburua" (Denonartean, 2014) jolasak, musika, liburua, eta irudi solteak biltzen dituen kartoizko kutxatxoa . CANNOTANSWER

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc_q#0

Nongoa da Juan Kruz Igerabide?

2x

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc

Juan Kruz Igerabide

Juan Kruz Igerabide Sarasola (Aduna, Gipuzkoa, 1956ko martxoaren 24a - ) euskal idazlea da, literaturaren alor ugari jorratu dituena eta Haur eta Gazte Literaturan lan ugari argitaratu dituena. Sari garrantzitsuak jaso ditu. Besteak beste, Haur eta Gazte Literaturako Euskadi Saria 1999an, eta Espainiako Kritika Saria birritan, 1994an eta 2003an.

Literatur ibilbidea.

Maisu ikasketak egin eta irakasle aritu zen zenbait urtetan, gerora Euskal Filologian doktoregoa egin zuen, eta EHUko Euskara Zerbitzuan egiten du lan. Azken urteotan EHUko Mikel Laboa katedraren zuzendaria ere bada. 2003an euskaltzain urgazle izendatu zuten. Haur eta Gazte Literaturako liburu askoren egilea den arren, Helduen Literaturan eman zituen bere lehen urratsak: "Notre-Dameko oihartzunak" (1984) liburuarekin. Haren atzetik etorri ziren "Bizitzarekin solasean" (1989), "Sarean leiho" (1994), "Mailu isila" (2002) Espainiako Kritika Saria. Idazle oparoa ez ezik, ikerlaria ere bada. Haur Literaturan ikerketak egin izan ditu, batez ere, poesia aztertuz. Aipatzekoa da 1993an osatutako ikerlana; ahozko tradizioaren alorra aztertzen duen "Bularretik mintzora: haurra, ahozkotasuna eta literatura" (Erein, 2000). Ikerlan hori amandre ipuinetatik abiatzen da, ipuinen jatorria, funtzioak, erabilera, ideologia, eta abar landuz. Izan ere, haurraren eta literaturaren arteko harremana du aztergai, haur txikiei kontatzen zaizkien ipuinak, ipuin horien eragina haurrengan, psikoanalisiak zer dioen... baita gaur egungo gizartean zer betebehar duten amandre ipuinek ere. Haur Literaturari dagokionez, lan asko egin ditu, hogeita hamar liburutik gora, hain zuzen ere. 1999an Euskadi Haur eta Gazte Literatura Saria irabazi zuen "Jonas eta hozkailu beldurtia" lanarekin. Literatur proposamen desberdinak bilatzen ere saiatzen da eta horren emaitza dira Elena Odriozola ilustratzailearekin osatutako "Eguberria" (Nerea, 2012), Eguberriko tradizioa, mitoak, ahozko kultura eta literaturaren inguruan egin duen bilketa eta dokumentazio lanaren emaitza , eta, "Ur: euriaren liburua" (Denonartean, 2014) jolasak, musika, liburua, eta irudi solteak biltzen dituen kartoizko kutxatxoa . CANNOTANSWER

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc_q#1

Noiz jaio zen?

2x

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc

Juan Kruz Igerabide

Juan Kruz Igerabide Sarasola (Aduna, Gipuzkoa, 1956ko martxoaren 24a - ) euskal idazlea da, literaturaren alor ugari jorratu dituena eta Haur eta Gazte Literaturan lan ugari argitaratu dituena. Sari garrantzitsuak jaso ditu. Besteak beste, Haur eta Gazte Literaturako Euskadi Saria 1999an, eta Espainiako Kritika Saria birritan, 1994an eta 2003an.

Literatur ibilbidea.

Maisu ikasketak egin eta irakasle aritu zen zenbait urtetan, gerora Euskal Filologian doktoregoa egin zuen, eta EHUko Euskara Zerbitzuan egiten du lan. Azken urteotan EHUko Mikel Laboa katedraren zuzendaria ere bada. 2003an euskaltzain urgazle izendatu zuten. Haur eta Gazte Literaturako liburu askoren egilea den arren, Helduen Literaturan eman zituen bere lehen urratsak: "Notre-Dameko oihartzunak" (1984) liburuarekin. Haren atzetik etorri ziren "Bizitzarekin solasean" (1989), "Sarean leiho" (1994), "Mailu isila" (2002) Espainiako Kritika Saria. Idazle oparoa ez ezik, ikerlaria ere bada. Haur Literaturan ikerketak egin izan ditu, batez ere, poesia aztertuz. Aipatzekoa da 1993an osatutako ikerlana; ahozko tradizioaren alorra aztertzen duen "Bularretik mintzora: haurra, ahozkotasuna eta literatura" (Erein, 2000). Ikerlan hori amandre ipuinetatik abiatzen da, ipuinen jatorria, funtzioak, erabilera, ideologia, eta abar landuz. Izan ere, haurraren eta literaturaren arteko harremana du aztergai, haur txikiei kontatzen zaizkien ipuinak, ipuin horien eragina haurrengan, psikoanalisiak zer dioen... baita gaur egungo gizartean zer betebehar duten amandre ipuinek ere. Haur Literaturari dagokionez, lan asko egin ditu, hogeita hamar liburutik gora, hain zuzen ere. 1999an Euskadi Haur eta Gazte Literatura Saria irabazi zuen "Jonas eta hozkailu beldurtia" lanarekin. Literatur proposamen desberdinak bilatzen ere saiatzen da eta horren emaitza dira Elena Odriozola ilustratzailearekin osatutako "Eguberria" (Nerea, 2012), Eguberriko tradizioa, mitoak, ahozko kultura eta literaturaren inguruan egin duen bilketa eta dokumentazio lanaren emaitza , eta, "Ur: euriaren liburua" (Denonartean, 2014) jolasak, musika, liburua, eta irudi solteak biltzen dituen kartoizko kutxatxoa . CANNOTANSWER

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc_q#2

Zer da, zer egiten du?

2x

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc

Juan Kruz Igerabide

Juan Kruz Igerabide Sarasola (Aduna, Gipuzkoa, 1956ko martxoaren 24a - ) euskal idazlea da, literaturaren alor ugari jorratu dituena eta Haur eta Gazte Literaturan lan ugari argitaratu dituena. Sari garrantzitsuak jaso ditu. Besteak beste, Haur eta Gazte Literaturako Euskadi Saria 1999an, eta Espainiako Kritika Saria birritan, 1994an eta 2003an.

Literatur ibilbidea.

Maisu ikasketak egin eta irakasle aritu zen zenbait urtetan, gerora Euskal Filologian doktoregoa egin zuen, eta EHUko Euskara Zerbitzuan egiten du lan. Azken urteotan EHUko Mikel Laboa katedraren zuzendaria ere bada. 2003an euskaltzain urgazle izendatu zuten. Haur eta Gazte Literaturako liburu askoren egilea den arren, Helduen Literaturan eman zituen bere lehen urratsak: "Notre-Dameko oihartzunak" (1984) liburuarekin. Haren atzetik etorri ziren "Bizitzarekin solasean" (1989), "Sarean leiho" (1994), "Mailu isila" (2002) Espainiako Kritika Saria. Idazle oparoa ez ezik, ikerlaria ere bada. Haur Literaturan ikerketak egin izan ditu, batez ere, poesia aztertuz. Aipatzekoa da 1993an osatutako ikerlana; ahozko tradizioaren alorra aztertzen duen "Bularretik mintzora: haurra, ahozkotasuna eta literatura" (Erein, 2000). Ikerlan hori amandre ipuinetatik abiatzen da, ipuinen jatorria, funtzioak, erabilera, ideologia, eta abar landuz. Izan ere, haurraren eta literaturaren arteko harremana du aztergai, haur txikiei kontatzen zaizkien ipuinak, ipuin horien eragina haurrengan, psikoanalisiak zer dioen... baita gaur egungo gizartean zer betebehar duten amandre ipuinek ere. Haur Literaturari dagokionez, lan asko egin ditu, hogeita hamar liburutik gora, hain zuzen ere. 1999an Euskadi Haur eta Gazte Literatura Saria irabazi zuen "Jonas eta hozkailu beldurtia" lanarekin. Literatur proposamen desberdinak bilatzen ere saiatzen da eta horren emaitza dira Elena Odriozola ilustratzailearekin osatutako "Eguberria" (Nerea, 2012), Eguberriko tradizioa, mitoak, ahozko kultura eta literaturaren inguruan egin duen bilketa eta dokumentazio lanaren emaitza , eta, "Ur: euriaren liburua" (Denonartean, 2014) jolasak, musika, liburua, eta irudi solteak biltzen dituen kartoizko kutxatxoa . CANNOTANSWER

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc_q#3

Saririk jaso du?

0y

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc

Juan Kruz Igerabide

Juan Kruz Igerabide Sarasola (Aduna, Gipuzkoa, 1956ko martxoaren 24a - ) euskal idazlea da, literaturaren alor ugari jorratu dituena eta Haur eta Gazte Literaturan lan ugari argitaratu dituena. Sari garrantzitsuak jaso ditu. Besteak beste, Haur eta Gazte Literaturako Euskadi Saria 1999an, eta Espainiako Kritika Saria birritan, 1994an eta 2003an.

Literatur ibilbidea.

Maisu ikasketak egin eta irakasle aritu zen zenbait urtetan, gerora Euskal Filologian doktoregoa egin zuen, eta EHUko Euskara Zerbitzuan egiten du lan. Azken urteotan EHUko Mikel Laboa katedraren zuzendaria ere bada. 2003an euskaltzain urgazle izendatu zuten. Haur eta Gazte Literaturako liburu askoren egilea den arren, Helduen Literaturan eman zituen bere lehen urratsak: "Notre-Dameko oihartzunak" (1984) liburuarekin. Haren atzetik etorri ziren "Bizitzarekin solasean" (1989), "Sarean leiho" (1994), "Mailu isila" (2002) Espainiako Kritika Saria. Idazle oparoa ez ezik, ikerlaria ere bada. Haur Literaturan ikerketak egin izan ditu, batez ere, poesia aztertuz. Aipatzekoa da 1993an osatutako ikerlana; ahozko tradizioaren alorra aztertzen duen "Bularretik mintzora: haurra, ahozkotasuna eta literatura" (Erein, 2000). Ikerlan hori amandre ipuinetatik abiatzen da, ipuinen jatorria, funtzioak, erabilera, ideologia, eta abar landuz. Izan ere, haurraren eta literaturaren arteko harremana du aztergai, haur txikiei kontatzen zaizkien ipuinak, ipuin horien eragina haurrengan, psikoanalisiak zer dioen... baita gaur egungo gizartean zer betebehar duten amandre ipuinek ere. Haur Literaturari dagokionez, lan asko egin ditu, hogeita hamar liburutik gora, hain zuzen ere. 1999an Euskadi Haur eta Gazte Literatura Saria irabazi zuen "Jonas eta hozkailu beldurtia" lanarekin. Literatur proposamen desberdinak bilatzen ere saiatzen da eta horren emaitza dira Elena Odriozola ilustratzailearekin osatutako "Eguberria" (Nerea, 2012), Eguberriko tradizioa, mitoak, ahozko kultura eta literaturaren inguruan egin duen bilketa eta dokumentazio lanaren emaitza , eta, "Ur: euriaren liburua" (Denonartean, 2014) jolasak, musika, liburua, eta irudi solteak biltzen dituen kartoizko kutxatxoa . CANNOTANSWER

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc_q#4

Noiz jaso zuen Haur eta Gazte Literaturako Euskadi Saria?

2x

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc

Juan Kruz Igerabide

Juan Kruz Igerabide Sarasola (Aduna, Gipuzkoa, 1956ko martxoaren 24a - ) euskal idazlea da, literaturaren alor ugari jorratu dituena eta Haur eta Gazte Literaturan lan ugari argitaratu dituena. Sari garrantzitsuak jaso ditu. Besteak beste, Haur eta Gazte Literaturako Euskadi Saria 1999an, eta Espainiako Kritika Saria birritan, 1994an eta 2003an.

Literatur ibilbidea.

Maisu ikasketak egin eta irakasle aritu zen zenbait urtetan, gerora Euskal Filologian doktoregoa egin zuen, eta EHUko Euskara Zerbitzuan egiten du lan. Azken urteotan EHUko Mikel Laboa katedraren zuzendaria ere bada. 2003an euskaltzain urgazle izendatu zuten. Haur eta Gazte Literaturako liburu askoren egilea den arren, Helduen Literaturan eman zituen bere lehen urratsak: "Notre-Dameko oihartzunak" (1984) liburuarekin. Haren atzetik etorri ziren "Bizitzarekin solasean" (1989), "Sarean leiho" (1994), "Mailu isila" (2002) Espainiako Kritika Saria. Idazle oparoa ez ezik, ikerlaria ere bada. Haur Literaturan ikerketak egin izan ditu, batez ere, poesia aztertuz. Aipatzekoa da 1993an osatutako ikerlana; ahozko tradizioaren alorra aztertzen duen "Bularretik mintzora: haurra, ahozkotasuna eta literatura" (Erein, 2000). Ikerlan hori amandre ipuinetatik abiatzen da, ipuinen jatorria, funtzioak, erabilera, ideologia, eta abar landuz. Izan ere, haurraren eta literaturaren arteko harremana du aztergai, haur txikiei kontatzen zaizkien ipuinak, ipuin horien eragina haurrengan, psikoanalisiak zer dioen... baita gaur egungo gizartean zer betebehar duten amandre ipuinek ere. Haur Literaturari dagokionez, lan asko egin ditu, hogeita hamar liburutik gora, hain zuzen ere. 1999an Euskadi Haur eta Gazte Literatura Saria irabazi zuen "Jonas eta hozkailu beldurtia" lanarekin. Literatur proposamen desberdinak bilatzen ere saiatzen da eta horren emaitza dira Elena Odriozola ilustratzailearekin osatutako "Eguberria" (Nerea, 2012), Eguberriko tradizioa, mitoak, ahozko kultura eta literaturaren inguruan egin duen bilketa eta dokumentazio lanaren emaitza , eta, "Ur: euriaren liburua" (Denonartean, 2014) jolasak, musika, liburua, eta irudi solteak biltzen dituen kartoizko kutxatxoa . CANNOTANSWER

C_20b8086fd08945e79dd3a91edbb369bc_q#5

Zenbat aldiz jaso du Espainiako Kritika Saria?

2x

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f

Juan Antonio San Epifanio

Juan Antonio San Epifanio Ruiz edo "Epi" (Zaragoza, 1959ko ekainaren 12a-) saskibaloi jokalari espainiarra izan da.

Erretiroa.

Bere erretiroa 1994- 95 denboraldian izan zen. Bere azken partida ofiziala FC Barcelonak irabazi zuen playoffean izan zen, Unicajaren aurka, 1995eko maiatzaren 25ean. 73-64 irabazi zuen Barcelonak eta Epi txapeldun bihurtu zen berriro. Epik azken 26 segundoak jokatu zituen bakarrik eta sartu zituen saskiratzeak bi jaurtiketa libre izan ziren: Palau Blaugrana zutik jarri zen bi jaurtiketetan. Partida amaitzean, Epi bere taldekideen sorbalda gainean jarri eta pistatik eraman zuten garaile moduan. Orduan, mikrofonoa hartu eta bere azken partida profesionala izan zela esan zuen. Gainera, Unicajako entrenatzaileak, bere penak alde batera utzi zituen porrotarengatik eta hitz ederrak izan zituen Epirentzat: "Eskerrak eman behar dizkiogu saskibaloiarengatik egin duen guztiagatik". Egun batzuk geroxeago, Kataluniako Generalitateak Kirol Merituaren Domina eman zion. 1995eko abenduaren 26an, Palau Blaugranan, Epik omenaldi itzela jaso zuen. Partidan FC Barcelonak Europako Selekzioa izan zuen arerio. Barcelonak bere kamiseta erretiratu zuen eta COIko Juan Antonio Samaranch presidenteak Meritu Olinpikoaren Ordena ezarri zion. Gironan 1995. urtean ospatu zen Izarren Partidan, egundoko omenaldia jaso zuen ACBren partez. Kirol elkarteak izar baten eskubideak erosi zituela esan zuen partidan Epi izena jartzeko. Kirol mundua utzi ondoren saskibaloiari lotuta jarraitzen du telebistan partida mintzalari moduan. CANNOTANSWER

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f_q#0

Zein taldetan hasi zuen bere saskibaloi jokalari ibilbidea?

2x

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f

Juan Antonio San Epifanio

Juan Antonio San Epifanio Ruiz edo "Epi" (Zaragoza, 1959ko ekainaren 12a-) saskibaloi jokalari espainiarra izan da.

Erretiroa.

Bere erretiroa 1994- 95 denboraldian izan zen. Bere azken partida ofiziala FC Barcelonak irabazi zuen playoffean izan zen, Unicajaren aurka, 1995eko maiatzaren 25ean. 73-64 irabazi zuen Barcelonak eta Epi txapeldun bihurtu zen berriro. Epik azken 26 segundoak jokatu zituen bakarrik eta sartu zituen saskiratzeak bi jaurtiketa libre izan ziren: Palau Blaugrana zutik jarri zen bi jaurtiketetan. Partida amaitzean, Epi bere taldekideen sorbalda gainean jarri eta pistatik eraman zuten garaile moduan. Orduan, mikrofonoa hartu eta bere azken partida profesionala izan zela esan zuen. Gainera, Unicajako entrenatzaileak, bere penak alde batera utzi zituen porrotarengatik eta hitz ederrak izan zituen Epirentzat: "Eskerrak eman behar dizkiogu saskibaloiarengatik egin duen guztiagatik". Egun batzuk geroxeago, Kataluniako Generalitateak Kirol Merituaren Domina eman zion. 1995eko abenduaren 26an, Palau Blaugranan, Epik omenaldi itzela jaso zuen. Partidan FC Barcelonak Europako Selekzioa izan zuen arerio. Barcelonak bere kamiseta erretiratu zuen eta COIko Juan Antonio Samaranch presidenteak Meritu Olinpikoaren Ordena ezarri zion. Gironan 1995. urtean ospatu zen Izarren Partidan, egundoko omenaldia jaso zuen ACBren partez. Kirol elkarteak izar baten eskubideak erosi zituela esan zuen partidan Epi izena jartzeko. Kirol mundua utzi ondoren saskibaloiari lotuta jarraitzen du telebistan partida mintzalari moduan. CANNOTANSWER

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f_q#1

Noiz erretiratu zen?

2x

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f

Juan Antonio San Epifanio

Juan Antonio San Epifanio Ruiz edo "Epi" (Zaragoza, 1959ko ekainaren 12a-) saskibaloi jokalari espainiarra izan da.

Erretiroa.

Bere erretiroa 1994- 95 denboraldian izan zen. Bere azken partida ofiziala FC Barcelonak irabazi zuen playoffean izan zen, Unicajaren aurka, 1995eko maiatzaren 25ean. 73-64 irabazi zuen Barcelonak eta Epi txapeldun bihurtu zen berriro. Epik azken 26 segundoak jokatu zituen bakarrik eta sartu zituen saskiratzeak bi jaurtiketa libre izan ziren: Palau Blaugrana zutik jarri zen bi jaurtiketetan. Partida amaitzean, Epi bere taldekideen sorbalda gainean jarri eta pistatik eraman zuten garaile moduan. Orduan, mikrofonoa hartu eta bere azken partida profesionala izan zela esan zuen. Gainera, Unicajako entrenatzaileak, bere penak alde batera utzi zituen porrotarengatik eta hitz ederrak izan zituen Epirentzat: "Eskerrak eman behar dizkiogu saskibaloiarengatik egin duen guztiagatik". Egun batzuk geroxeago, Kataluniako Generalitateak Kirol Merituaren Domina eman zion. 1995eko abenduaren 26an, Palau Blaugranan, Epik omenaldi itzela jaso zuen. Partidan FC Barcelonak Europako Selekzioa izan zuen arerio. Barcelonak bere kamiseta erretiratu zuen eta COIko Juan Antonio Samaranch presidenteak Meritu Olinpikoaren Ordena ezarri zion. Gironan 1995. urtean ospatu zen Izarren Partidan, egundoko omenaldia jaso zuen ACBren partez. Kirol elkarteak izar baten eskubideak erosi zituela esan zuen partidan Epi izena jartzeko. Kirol mundua utzi ondoren saskibaloiari lotuta jarraitzen du telebistan partida mintzalari moduan. CANNOTANSWER

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f_q#2

Zein izan zen ber azken taldea?

2x

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f

Juan Antonio San Epifanio

Juan Antonio San Epifanio Ruiz edo "Epi" (Zaragoza, 1959ko ekainaren 12a-) saskibaloi jokalari espainiarra izan da.

Erretiroa.

Bere erretiroa 1994- 95 denboraldian izan zen. Bere azken partida ofiziala FC Barcelonak irabazi zuen playoffean izan zen, Unicajaren aurka, 1995eko maiatzaren 25ean. 73-64 irabazi zuen Barcelonak eta Epi txapeldun bihurtu zen berriro. Epik azken 26 segundoak jokatu zituen bakarrik eta sartu zituen saskiratzeak bi jaurtiketa libre izan ziren: Palau Blaugrana zutik jarri zen bi jaurtiketetan. Partida amaitzean, Epi bere taldekideen sorbalda gainean jarri eta pistatik eraman zuten garaile moduan. Orduan, mikrofonoa hartu eta bere azken partida profesionala izan zela esan zuen. Gainera, Unicajako entrenatzaileak, bere penak alde batera utzi zituen porrotarengatik eta hitz ederrak izan zituen Epirentzat: "Eskerrak eman behar dizkiogu saskibaloiarengatik egin duen guztiagatik". Egun batzuk geroxeago, Kataluniako Generalitateak Kirol Merituaren Domina eman zion. 1995eko abenduaren 26an, Palau Blaugranan, Epik omenaldi itzela jaso zuen. Partidan FC Barcelonak Europako Selekzioa izan zuen arerio. Barcelonak bere kamiseta erretiratu zuen eta COIko Juan Antonio Samaranch presidenteak Meritu Olinpikoaren Ordena ezarri zion. Gironan 1995. urtean ospatu zen Izarren Partidan, egundoko omenaldia jaso zuen ACBren partez. Kirol elkarteak izar baten eskubideak erosi zituela esan zuen partidan Epi izena jartzeko. Kirol mundua utzi ondoren saskibaloiari lotuta jarraitzen du telebistan partida mintzalari moduan. CANNOTANSWER

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f_q#3

Izan al du lesiorik bere ibilbidean?

2x

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f

Juan Antonio San Epifanio

Juan Antonio San Epifanio Ruiz edo "Epi" (Zaragoza, 1959ko ekainaren 12a-) saskibaloi jokalari espainiarra izan da.

Erretiroa.

Bere erretiroa 1994- 95 denboraldian izan zen. Bere azken partida ofiziala FC Barcelonak irabazi zuen playoffean izan zen, Unicajaren aurka, 1995eko maiatzaren 25ean. 73-64 irabazi zuen Barcelonak eta Epi txapeldun bihurtu zen berriro. Epik azken 26 segundoak jokatu zituen bakarrik eta sartu zituen saskiratzeak bi jaurtiketa libre izan ziren: Palau Blaugrana zutik jarri zen bi jaurtiketetan. Partida amaitzean, Epi bere taldekideen sorbalda gainean jarri eta pistatik eraman zuten garaile moduan. Orduan, mikrofonoa hartu eta bere azken partida profesionala izan zela esan zuen. Gainera, Unicajako entrenatzaileak, bere penak alde batera utzi zituen porrotarengatik eta hitz ederrak izan zituen Epirentzat: "Eskerrak eman behar dizkiogu saskibaloiarengatik egin duen guztiagatik". Egun batzuk geroxeago, Kataluniako Generalitateak Kirol Merituaren Domina eman zion. 1995eko abenduaren 26an, Palau Blaugranan, Epik omenaldi itzela jaso zuen. Partidan FC Barcelonak Europako Selekzioa izan zuen arerio. Barcelonak bere kamiseta erretiratu zuen eta COIko Juan Antonio Samaranch presidenteak Meritu Olinpikoaren Ordena ezarri zion. Gironan 1995. urtean ospatu zen Izarren Partidan, egundoko omenaldia jaso zuen ACBren partez. Kirol elkarteak izar baten eskubideak erosi zituela esan zuen partidan Epi izena jartzeko. Kirol mundua utzi ondoren saskibaloiari lotuta jarraitzen du telebistan partida mintzalari moduan. CANNOTANSWER

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f_q#4

Irabazi al du ligarik?

2x

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f

Juan Antonio San Epifanio

Juan Antonio San Epifanio Ruiz edo "Epi" (Zaragoza, 1959ko ekainaren 12a-) saskibaloi jokalari espainiarra izan da.

Erretiroa.

Bere erretiroa 1994- 95 denboraldian izan zen. Bere azken partida ofiziala FC Barcelonak irabazi zuen playoffean izan zen, Unicajaren aurka, 1995eko maiatzaren 25ean. 73-64 irabazi zuen Barcelonak eta Epi txapeldun bihurtu zen berriro. Epik azken 26 segundoak jokatu zituen bakarrik eta sartu zituen saskiratzeak bi jaurtiketa libre izan ziren: Palau Blaugrana zutik jarri zen bi jaurtiketetan. Partida amaitzean, Epi bere taldekideen sorbalda gainean jarri eta pistatik eraman zuten garaile moduan. Orduan, mikrofonoa hartu eta bere azken partida profesionala izan zela esan zuen. Gainera, Unicajako entrenatzaileak, bere penak alde batera utzi zituen porrotarengatik eta hitz ederrak izan zituen Epirentzat: "Eskerrak eman behar dizkiogu saskibaloiarengatik egin duen guztiagatik". Egun batzuk geroxeago, Kataluniako Generalitateak Kirol Merituaren Domina eman zion. 1995eko abenduaren 26an, Palau Blaugranan, Epik omenaldi itzela jaso zuen. Partidan FC Barcelonak Europako Selekzioa izan zuen arerio. Barcelonak bere kamiseta erretiratu zuen eta COIko Juan Antonio Samaranch presidenteak Meritu Olinpikoaren Ordena ezarri zion. Gironan 1995. urtean ospatu zen Izarren Partidan, egundoko omenaldia jaso zuen ACBren partez. Kirol elkarteak izar baten eskubideak erosi zituela esan zuen partidan Epi izena jartzeko. Kirol mundua utzi ondoren saskibaloiari lotuta jarraitzen du telebistan partida mintzalari moduan. CANNOTANSWER

C_02f1ae734ac14402a0dff5da1bb3827f_q#5

Zein urtetan?

2x