text
stringlengths 18
213
| labels
stringlengths 9
376
|
|---|---|
Höre die Stille, w wersji roboczej jako Als der Tod ins Leben wuchs – <mask>nii wey</mask> film fabularny wyprodukowany w 2014 roku w reżyserii Eda Ehernberga. Film jest pracą dypl | niemiecki wojenny; niemiecki wojenny |
omową 18 studentów Monachijskiej Akademii Filmowej (w sumie niemiecka ekipa pracująca na planie filmowym w Polsce liczyła 35 osób). Najstarszym statystą w filmie był Józef Smyka z <mask>Cea</mask> (86 lat), | Czerteża; Czerteża |
filmowy Rolf Kirchner, zmarły w styczniu 2015 roku. Oprócz monachijskich aktorów w produkcji wzięli udział także sanoccy statyści oraz <mask>my</mask> pobliskich | mieszkańcy; mieszkaniec |
miejscowości wyłonieni w drodze castingu. Twórcy filmu wykorzystali do <mask>zj. pl. so Ss.</mask> oraz Galicyjskiego Rynku w tym zabytkowe zabudowania kościoł | zdjęć plenery sanockiego Skansenu; zdjęcie plener sanocki skansen |
a z Bączala Dolnego. W Sanoku oraz pobliskich górach Słonnych toczą się główne wątki filmu. Polska premiera planowana jest na wiosnę 2015 roku. <mask>Pj. wi</mask> oraz pomocy filmowcom u | Projekt wsparli; projekt wsprzeć |
dzielili min. dyrektor skansenu Jerzy Ginalski, dr Hubert Ossadnik, burmistrz Sanoka dr <mask>Wj.</mask> Blecharczyk oraz komendant sanockiej policji Grzegorz Matyniak. Fabuła | Wojciech; Wojciech |
Fabuła filmu rozgrywa się na radzieckiej Ukrainie, w pobliżu rozgraniczenia linii wojsk niemiecko-sowieckich, zimą 1941 roku. Do rosyjskiej wioski, <mask>gz.</mask> żyją potomkowie | gdzie; gdzie |
niemieckich osadników osadzonych jeszcze przez carycę Katarzynę wchodzi rozproszony pododdział żołnierzy Wehrmachtu. <mask>Woę</mask> po deportacjach do | Wioskę; wioskę |
obozów pracy i <mask>sh p. zą tl.</mask> same dzieci, kobiety i osoby starsze, które przywitają nazistowskich żołnierzy jako "wyzwolicie | stalinowskich przesiedleniach zamieszkują tylko; stalinowski przesiedlenia zamieszkiwać tylko |
li" z nadzieją na szczęśliwsze czasy. Między żołnierzami a miejscową ludnością panuje początkowo zgoda, do czasu kiedy pewnego dnia <mask>dow. o. z. kb.</mask> ze wsi | dowódca oddziału zabija kobietę; dowódca oddział zabijać kobieta |
. W konsekwencji i on zostanie w odwecie zamordowany przez inną mieszkankę tej samej wioski. Teraz sytuacja się zmienia, mieszkańcy i <mask>żoł.</mask> pozornie przyjaźni zaczynaj | żołnierze; żołnierz |
ą patrzyć na <mask>sb.</mask> nieufnie. Kończą się w miarę poprawne relację z potomkami niemieckich osadników i krucha przyjaźń zamiera, a w codzienne życie | siebie; siebie |
wszystkich bohaterów wkraczają brutalne prawa wojny. <mask>Życ. oii</mask> się raz na zawsze, tym bardziej, że na horyzoncie malutkiej wioski pojawią się sowieccy żołnierze. | Życie odmieni; życie odmienić |
Obsada Vera Stadler, <mask>Sn</mask> Hangartner, Oliver Troska, Maximilian Grüneisen, Matthias Horn, Marina Koch, Maja Jötten, Jessica Reichert, Dominik Fenster, Clarissa Moloch | Simon; Simon |
er, Antonia Langenohl, <mask>Aes</mask> Zahn, Andreas Wilke, Andreas Erb, Ana Sanchez, Lars Doppler, Alexandra Grant, Christa Schreiber, David Jobda Muzyka Bajuschki Baju – Lauschet, Höret | Andreas; Andreas |
In Die Stille w wykonaniu Viktoria Hartmann (Violine) Adoramus Te Christe w wykonaniu Hallelujah Children Berlin O, Du <mask>De.</mask> Ich Muss Marschieren w wykonaniu Hallelujah Children Berlin Bajus | Deutschland; deutschland |
chki Baju – Lauschet, Höret In Die Stille w <mask>wou Hh</mask> Children Berlin, aranżer Johannes Hüttenmüller Orgelsonate 6, d-moll, Opus 65 – 2 | wykonaniu Hallelujah; wykonać Hallelujah |
.Fuga, Sostenuto E Legato Uwagi Przypisy Linki zewnętrzne Oficjalny trailer Kinofilm "Höre die Stille" (DE) Filmy kręcone w <mask>Su</mask> Niem | Sanoku; Sanok |
Powrót. Historia Howarda Winstone’a (ang. Risen) – brytyjski film <mask>by</mask> z gatunku melodramat z 2010 roku w reżyserii Neila Jonesa, opowiadający o życiu walijskiego boksera Howarda Wins | biograficzny; biograficzny |
tone’a, który po <mask>kz.</mask> wygrał 61 z 67 walk, w tym 27 przez nokaut. Wyprodukowana przez wytwórnię Burn Hand Film Productions i Templeheart Films. Premiera filmu miała miejsce | kontuzji; kontuzja |
29 lipca 2010 w Wielkiej Brytanii. Opis <mask>fa.</mask> Film opowiada historię walijskiego gwiazdora wagi piórkowej w boksie, Howarda Winstone’a (Stuart Brennan) | fabuły; fabuła |
, <mask>ky pod. pa.</mask> w fabryce traci trzy palce. Jego nieszczęśliwy wypadek może przekreślić obiecującą karierę sportową. Pięściarz jednak po | który podczas pracy; który podczas praca |
wraca do treningów, zmienia styl walki i zaczyna zwyciężać na ringu. Produkcja Zdjęcia do filmu kręcono w Cardiff oraz w Merthyr Tydfil w Walii w Wielkiej Brytanii, a także w <mask>Mre</mask> w Austra | Melbourne; Melbourne |
lii.. <mask>Oa</mask> Źródło: Filmweb Brian Blessed jako Mike Bassett John Noble jako Eddie Thomas Michael Bentt jako Archie Moore Shane Richie jako Mike Barrett Simon Phil | Obsada; obsada |
lips jako <mask>My</mask> Duff Stuart Brennan jako Howard Winstone Kugan Cassius jako arbiter Helen Griffin jako Katie Winstone Emile Jansen jako Koen Verhoeff Robin Reid jako Winstone Saldivar, arbi | Mickey; Mickey |
ter Boyd Clack jako Howard Winstone Senior Grainne Joughin jako <mask>Be.</mask> Winstone Érik Morales jako Vicente Saldívar i inni. Przypisy Linki zewnętrzne | Bennita; bennita |
Calañas (hiszp. Estación de Calañas) – <mask>sca ka</mask> w Calañas, w prowincji Huelva, we wspólnocie autonomicznej Andaluzja, w Hiszpanii. Jest obsługiwana przez pociągi Media Distancia Renfe oraz p | stacja kolejowa; stacja kolejowy |
ociągi towarowe. Położenie stacji Znajduje się na linii kolejowej Zafra – <mask>Ha</mask> o rozstawie iberyjskim w km 130, na wysokości 280 m n.p.m., pom | Huelva; Huelva |
iędzy stacjami El Tamujoso i Los Milanos. Historia Stacja została otwarta w dniu 23 lipca 1886 roku wraz z <mask>oi.</mask> Huelva-Valdelamusa linii między | odcinkiem; odcinek |
Huelvą i Zafrą. Linia ta została wybudowana przez Compañía del Ferrocarril de Zafra a Huelva. Przedsiębiorstwo te <mask>zar.</mask> linią i stacją do 1941 roku, kiedy to miała miejsce nacjonalizacj | zarządzało; zarządzać |
a kolei w Hiszpanii i doszło do utworzenia Renfe. Od 31 <mask>gd.</mask> 2004 roku infrastrukturą kolejową zarządza Adif. Stacja Stacja znajduje się na wschód od miejscowości. Posiada dwa perony: jeden boc | grudnia; grudzień |
zny i jeden wyspowy oraz 3 tory do <mask>oi</mask> pasażerów. Są to tory nr 2 (przy peronie bocznym) oraz 1 i 3 (przy peronie wyspowym). Linie kolejowe | obsługi; obsługa |
Alcázar de San Juan – Kadyks Połączenia Przypisy Linki zewnętrzne Rozkład jazdy Schemat stacji Media Distancia Andalucía <mask>Sce</mask> i przystanki kolejowe w | Stacje; Stacje |
Maciej Klepacz (ur. 23 lutego 1964) – polski funkcjonariusz służb specjalnych, w latach 2010–2015 <mask>za</mask> szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Życiorys | zastępca; zastępca |
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie studiów w latach 80. należał do ugrupowania Ruch <mask>Wlć</mask> i Pokój. Angażował się wówczas m.in. w akcje protestacyjne | Wolność; wolność |
przeciwko obowiązkowemu studium wojskowemu. W 1992 podjął służbę w Urzędzie Ochrony Państwa, a następnie, po reorganizacji służb specjalnych w 2002, w <mask>Ac. Bńa</mask> Wewnętrz | Agencji Bezpieczeństwa; agencja bezpieczeństwo |
nego. Od lutego 2008 był zastępcą dyrektora Biura Kolegium do Spraw Służb Specjalnych w <mask>Ke.</mask> Prezesa Rady Ministrów. W maju 2010 został powoł | Kancelarii; kancelaria |
any na <mask>so</mask> zastępcy szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Pełnił tę funkcję do grudnia 2015. Odznaczony został Złotym, Srebrnym i Brązowym Krzyż | stanowisko; stanowisko |
em Zasługi. Przypisy Absolwenci Uniwersytetu Jagiellońskiego Działacze Ruchu Wolność i <mask>Pkj Fe An.</mask> Bezpieczeństwa Wewnętrznego Funkcjon | Pokój Funkcjonariusze Agencji; pokój funkcjonariusz agencja |
ariusze Centralnego Biura Antykorupcyjnego Funkcjonariusze Urzędu Ochrony Państwa Odznaczeni Brązowym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita) <mask>Oi Sb.</mask> Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolit | Odznaczeni Srebrnym; Odznaczeni srebrny |
Jeden dzień w PRL – <mask>pl.</mask> film dokumentalny z 2005 roku zrealizowany przez Macieja Drygasa. W filmie ukazane są archiwalne fragmenty audycji radiowych, milicyjne raporty, donos | polski; Polska |
y, fragmenty listów, pamiętników itp. Wszystkie te materiały łączy jedno – powstały tego samego dnia, 27 <mask>wea</mask> 1962 roku. Film zdobył nagro | września; wrzesień |
dę „Srebrnego Smoka” dla najlepszego filmu dokumentalnego na <mask>Kkm Fe.</mask> Filmowym w 2006 roku. W tym samym roku film wziął udział w konkursie filmów dokumentalnych | Krakowskim Festiwalu; krakowski Festiwalu |
i animowanych Nowe Horyzonty, a <mask>tke</mask> otrzymał specjalne wyróżnienie jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Tajpej. Rok później film otrzymał nagrodę „Plat | także; także |
inum Remi” w kategorii: sprawy społeczno-ekonomiczne na WorldFest-Houston <mask>In.</mask> Film Festival, a w 2008 roku – „Srebrną Muszlę” na Międ | International; International |
zynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych, Krótkometrażowych i <mask>Ayh</mask> w Bombaju. Przypisy Linki zewnętrzne Polskie filmy z 2005 roku Polskie | Animowanych; Animowanych |
Shayne Mitchell Whittington (ur. 27 marca 1991 w Paw Paw) – amerykański koszykarz, występujący na pozycjach skrzydłowego oraz środkowego, <mask>pos.</mask> także macedońskie obywatelstwo, aktualnie | posiadający; posiadać |
zawodnik Nagoja Diamond Dolphins. 7 <mask>si.</mask> 2016 roku związał się z klubem Río Natura Monbús Obradoiro. 26 lipca 2018 został zawodnikiem hiszpańskiego MoraBanc Andorra. 16 czerwca 2021 dołącz | sierpnia; sierpień |
ył do Nagoja Diamond Dolphins. Osiągnięcia Stan na 17 czerwca 2021, na podstawie, o ile nie zaznaczono inaczej NCAA <mask>Ue. turn.</mask> NCAA (2014) Mi | Uczestnik turnieju; uczestnik turniej |
strz: turnieju konferencji Mid-American (MAC – 2014) sezonu regularnego Mid-American (2014) <mask>Zy</mask> do: I składu: MAC (2014) turnieju MAC | Zaliczony; zaliczony |
(2014) II składu MAC (2013) <mask>Dr.</mask> Brąz ligi VTB (2018) Przypisy Linki zewnętrzne Profil na NBA.com Statystyki z NBA na basketball-reference.com Profil na land | Drużynowe; drużynowy |
ofbasketball.com <mask>Pr.</mask> na draftexpress.com Profil na espn.go.com Profil na sports.yahoo.com Profil na rotoworld.com Amerykańscy koszykarze Północnomacedońscy kos | Profil; profil |
zykarze Koszykarze Fort Wayne Mad Ants Koszykarze Indiana Pacers Koszykarze Obradoiro CAB Koszykarze BC Andorra Koszykarze Zenitu Petersburg Koszykarze CB <mask>Est. Ke</mask> CB Sevilla K | Estudiantes Koszykarze; Estudiantes Koszykarz |
Elisabeth Kulmann, z rosyjskiego Елисавета Борисовна Кульман/Jelissaweta Borissowna Kulman (ur. 17 lipca 1808 w Sankt Petersburgu, zm. 1 <mask>ga</mask> 1825, tamże), rosyjsko-niemiecka poliglotka, po | grudnia; grudzień |
etka, tłumaczka. Życiorys Córka Borisa Fiodorowicza Kulmanna, Rosjanina niemieckiego (alzackiego) pochodzenia i Niemki, Marii z domu Rosenberg. <mask>Oc</mask> był urzędnikiem i emerytowanym kapita | Ojciec; ojciec |
nem. <mask>Za.</mask> gdy Elisabeth była małą dziewczynką, pozostawiając wdowę i dziewięcioro dzieci w biedzie. Elisabeth wcześnie okazała niezwykłe zdolności językowe, osiągając dwujęzyczność rosyjsko-niemiecką | Zmarł; Zmarł |
w wieku sześciu lat. Karl <mask>Fr.</mask> von Großheinrich, przyjaciel rodziny, kontynuował edukację językową dziewczyny, która w wieku 15 lat płynnie operowała językiem fran | Friedrich; Friedrich |
cuskim, włoskim, angielskim, hiszpańskim, portugalskim i <mask>wp.</mask> greką. Elisabeth opanowała również łacinę, klasyczną grekę i staarocerkiewn | współczesną; współczesny |
osłowiański. Pierwsze wiersze Kulmann ukazały się w wieku jedenastu lat. Pisała je po niemiecku; <mask>późn. twor.</mask> w swoich pozostałych ulubionych językach: po rosyjsku i | później tworzyła; późno tworzyć |
włosku. Zajmowała się również tłumaczeniem - mając 12 lat <mask>pa. d. sżo go pe.</mask> Anakreonta na osiem języków. Na krótko przed śmiercią tłumaczy | przetłumaczyła dzieła starożytnego greckiego poety; przetłumaczyć dzieło starożytny grecki poeta |
ła też w <mask>bze</mask> noce współczesne greckie pieśni ludowe na niemiecki. Ze szczególnym upodobaniem poświęciła się jednak studiowaniu poezji helleńskiej. Kiedy w listopadzie | bezsenne; bezsenny |
1824 roku Sankt Petersburg nawiedziła poważna powódź, zapadła na suchoty. Chociaż nadal była aktywna jako pisarka (leżąc w łóżku napisała: <mask>Sw.</mask> Berenikje i Wołoszebnaja | Stjichotworenija; Stjichotworenij |
łampada), zmarła około rok później w wieku zaledwie 17 lat w swoim rodzinnym mieście. W ciągu sześciu lat napisała ponad 100 000 <mask>w.</mask> poezji, różnej jakości. Na miejscowym cmentarzu smol | wersów; wers |
eńskim jej <mask>ms. so. zi pomn.</mask> z marmuru kararyjskiego podarowany przez cesarzową Aleksandrę Fiodorownę i Wielką Księżną Helenę Pawłowną. | miejsce spoczynku zdobi pomnik; miejsce spoczynek zdobić pomnik |
Wyryte są na nim uroczyste napisy w jedenastu językach, <mask>kyi paa</mask> się Kulmann. Rosyjska Akademia Nauk opublikowała wiersze Kulmann | którymi posługiwała; który posługiwać |
po rosyjsku w trzech tomach (Petersburg 1833). Zbiór poezji po niemiecku został wydany w 1857 roku, a wybór jej <mask>utwo. zsł oy</mask> w Heidelbergu w 1875 roku, a wyda | utworów został opublikowany; utwór zostać opublikować |
nie jej włoskich wierszy Saggi poetici w Mediolanie w 1847 roku. Przypisy Ludzie urodzeni w <mask>P. Lz. zwi.</mask> ze Smoleńskiem Niemieccy poeci XIX wieku Poeci niemie | Petersburgu Ludzie związani; Petersburg człowiek związać |
Claude-André Paquelin (ur. 30 grudnia 1836 w Awinionie, zm. 1 maja 1905 w Paryżu) – <mask>fsi akz</mask> i lekarz pracujący w szpitalu św. Łazarza w | francuski aptekarz; francuski aptekarz |
Paryżu. <mask>Żi.</mask> W Paryżu studiował farmakologię, biochemię i medycynę. Był jednym z członków założycieli L’Association francaise de chirurgie. W 1876 roku w | Życiorys; życiorys |
ynalazł termokauter, który stał się alternatywą dla rozżarzonego żelaza używanego wcześniej do tamowania upływu krwi. Termokauter Paquelina miał <mask>kt</mask> tuby (wyk | kształt; kształt |
onanej z platyny), której końcówka była ogrzewana przez płomień lampy spirytusowej. Do <mask>jo pła</mask> była gumowa gruszka medyczna, zaś do drugiego zbiornik | jednego podłączona; jeden podłączyć |
z benzyną. <mask>Sy.</mask> do pompowania przez wnętrze tuby mieszaniny benzyny i powietrza. W przeciwieństwie do żelaza, które ochładzało się przy kont | Służyła; służyć |
akcie z dużą ilością krwi, <mask>tt. uł swo.</mask> temperaturę na końcu tak długo, na ile wystarczało benzyny. Według pierwszego opisu, który przedstawiono na | termokauter utrzymywał swoją; termokauter utrzymywać swój |
posiedzeniu Académie des sciences w 1876 roku, 200 gramów benzyny wystarczyło na <mask>ue cea rrj kci</mask> przez 5 godzin. Na tamte | utrzymywanie ciepła rozżarzonej końcówki; utrzymywać ciepło rozżarzony końcówka |
jszym posiedzeniu Paquelin nie pojawił się osobiście; jego notkę przedstawił M. Gosselin. <mask>Orz tt. zuł</mask> także platynowy laryngoskop. W ne | Oprócz termokautera zbudował; oprócz termokautera zbudować |
krologu z 1906 roku można odnaleźć informację o założeniu przez niego w roku 1872 pierwszej paryskiej polikliniki, którą ufundował z własnych środków. <mask>Okr. zsł</mask> f | Określony został; określony zostać |
ilantropem, człowiekiem niezwykle pracowitym i zarazem skromnym. Był <mask>tk. reda.</mask> naczelnym Gazette Médicale. W 1884 roku został odznaczony orderem Legii Honorowej z | także redaktorem; także redaktor |
a postawę w trakcie wojny francusko-pruskiej. W 20. dzielnicy Paryża, w Quartier Saint-Fargeau znajduje się <mask>ua</mask> jego imienia, rue du Docteur Paquelin, otwarta w 1910 | ulica; ulica |
roku. Przypisy Zobacz też przyżeganie (medycyna) Linki zewnętrzne Zdjęcie zestawu do <mask>p. włg</mask> pomysłu Paquelina, ok. 1890–1910, z | przyżegania według; przyżeganie według |
e <mask>zrw Medi.</mask> History Museum w Melbourne Ilustracje innej wersji termokautera Paquelina, Большая медицинская энциклопедия Francuscy lekarze Francuscy wy | zbiorów Medical; zbiór Medical |
Maraton w Londynie (ang. London Marathon) – maratoński bieg uliczny rozgrywany co roku na ulicach Londynu, w Wielkiej Brytanii. <mask>Pi. ey.</mask> maratonu | Pierwsza edycja; pierwszy edycja |
odbyła się 29 <mask>mr.</mask> 1981 roku. W zawodach wzięło udział wówczas 7747 zawodników, z czego 6255 ukończyło bieg. Obecnie impreza zaliczana jest do największych maratonów na świecie i wchodzi w | marca; marzec |
skład World Marathon Majors. W 2014 roku bieg <mask>uo</mask> 35 817 zawodników. Od 1983 roku w ramach maratonu rozgrywane są również zawody dla zawodników i zawod | ukończyło; ukończyć |
niczek na wózkach, od tej <mask>sa.</mask> edycji bieg ma rangę mistrzostw Wielkiej Brytanii w maratonie (kilkukrotnie także mistrzostw Walii). Tradycją imprezy są zbiórki pieniędzy na cele chary | samej; sam |
tatywne. Lista zwycięzców Lista zwycięzców maratonu w Londynie: <mask>Py. Bib. Li ze</mask> Lekkoatletyka w Wielkiej Brytanii Londyn Sport w Londynie | Przypisy Bibliografia Linki zewnętrzne; przypis bibliografia Linki zewnętrzny |
Riedstadt-Goddelau (niem: Bahnhof Riedstadt-Goddelau) – <mask>sta.</mask> kolejowa w Riedstadt, w regionie Hesja, w Niemczech. Znajduje się na linii Riedbahn i jest obsługiwana przez pociąg | stacja; stacja |
i S-Bahn. Według klasyfikacji Deutsche Bahn posiada kategorię 4. Historia Stacja została otwarta w dniu 15 kwietnia 1869 roku pod <mask>nz.</mask> Goddelau-Erfelden. nazwa stacji | nazwą; nazwa |
odnosiła się do dwóch dzielnic Riedstadt: Goddelau i Erfelden. W dniu 29 maja 1869 roku otwarto trasę Darmstadt Hbf <mask>pz</mask> Goddelau i Biblis do stacji Roseng | poprzez; poprzez |
arten, który leżał w Wormacji, na przeciwnym brzegu rzeki, zainaugurowaną przez wielkiego księcia Hesji Reinharda Carla Friedricha von Dalwigk. <mask>Ren</mask> była stacją końcową do c | Rosengarten; Rosengarten |
zasu kiedy wybudowano most na renie w 1900 roku. Stacja zmieniła nazwę na obecną 1 stycznia 1977 r. <mask>Pe.</mask> Rüdesheim jest obsługiwane przez pociągi Stadt-Express lin | Połączenia; połączenie |
ii 10 (RheingauLinie) prowadzoną przez Rhein-Main-Verkehrsverbund co godzinę, oraz co półgodziny w <mask>sz.</mask> ruchu. Linie kolejowe Riedbahn Przypisy Linki | szczycie; szczyt |
Kaplica Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Poznaniu – neogotycka kaplica na planie halowym. Znajduje się na Ostrowie Tumskim w Poznaniu. <mask>Kl.</mask> została wyb | Kaplica; kaplica |
udowana w latach 1894-1896 wraz z budynkiem seminarium, z którym jest <mask>pa neog.</mask> przejściem. Przy zachodniej ścianie kaplicy znajd | połączona neogotyckim; połączyć neogotycki |
uje się rzeźba z piaskowca przedstawiająca Chrystusa ze św. Piotrem autorstwa Władysława Marcinkowskiego z 1893 r., przeniesiona z rozebranego po II <mask>wne</mask> światowej barokowego ołtarza | wojnie; wojna |
głównego w katedrze. Przy wieży stoi też inna <mask>ra</mask> Jezusa. Przypisy Poznań Kaplice w Poznaniu Zwiastowania Ostrów Tumski (Poznań) Poznań Zwiastowania Kaplice w archidiecezji poznański | rzeźba; rzeźba |
80. Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie 2016 organizowane przez IIHF <mask>ob.</mask> się w Rosji. Miastami goszczącymi najlepsze reprezentacje świata były Moskwa i | odbyły; odbyć |
Sankt Petersburg. Turniej elity rozegrano w <mask>da.</mask> 6 – 22 maja 2016 roku. Zawody były jednocześnie kwalifikacją do następnego turnieju. Elita W tej części mistrzostw b | dniach; dzień |
ędzie uczestniczyło 16 najlepszych reprezentacji na świecie. System rozgrywania meczów jest inny niż w niższych dywizjach. <mask>Npw</mask> wszystkie | Najpierw; najpierw |
drużyny będą uczestniczyły w fazie grupowej, w <mask>krj</mask> będą podzielone na dwie 8-zespołowe grupy. Cztery czołowe drużyny z każdej grupy automatycznie z | której; który |
akwalifikują się do fazy pucharowej ukierunkowanej na wyłonienie mistrza świata. Ostatnie zespoły z obu grup zostaną zdegradowane do Dywizji I Grupy A. <mask>Mc.</mask> zostaną rozegrane w dniach od 6 do 22 ma | Mecze; Mecz |